De fantastische optocht in Parijs en de andere westerse steden was nog niet goed afgelopen of de media gaf al uitgebreid verslag. Direct grote belangstelling voor de eerste rij van wereldleiders arm in arm aan de kop van de optocht.

Daags nadien werd reeds druk gephotoshopt naar eigen goeddunken en overtuiging naar streek en doelpubliek. Sorry Charlie. Netanyahu en Abbas liepen broederlijk naast elkaar zij het met een goede tussenruimte als symbool van vrede en liefde. Ik vraag mij af wat er ondertussen in Gaza aan het gebeuren was. Of in Syrië of Libië of elders in het midden oosten en Afrika.

De wereldleiders zijn ondertussen hun eigen weg gegaan.

En gaat het nu beter in deze wereld? Kijk er maar de media op na.

Ik vrees ervoor dat het net zoals vroeger niet veel zal veranderen.

Na de aanslagen op 11 september 2001 in New York, de aanslagen in Londen en Madrid en recenter de aanslag op het joods museum in Brussel. Het duurt niet lang en de wereld draait verder.

Who cares?

Enkel de slachtoffers bleven achter met hun immens verdriet. De zware last van de rouw en het onnoemelijk leed dat zij moeten verwerken na deze gruwelijke feiten.

De wereld is ziekelijk depressief geworden. Het collectief bewustzijn van de wereld lijkt bangelijk lethargisch geworden ten opzichte van dood en vernieling. (Als het maar niet tot bij mij komt)

Het collectief bewustzijn van de wereld is dringend aan een update toe. Anhedonie, besluitloosheid, willen maar niet kunnen , de moed verliezen, allemaal tekenen van depressie.

Een grote proficiat een de veiligheidsdiensten in ons land voor hun werk de voorbije dagen, het loont maar waakzaamheid is geboden.

Extremisme, fundamentalisme, tirannie zijn zaken die wij niet kennen en die niet thuishoren in onze beschaving, in onze wereld.

Naar mijn bescheiden mening staan die zaken voor niets ontziende macht en vermogen om hun doelen te bereiken.

Moeten wij ook niet eens nadenken in het Westen, in ons land.

Meer en meer mensen krijgen het moeilijk.

De drempel tussen de laagste inkomens en het bestaansminimum wordt kleiner. De regering gooit nu met een aalmoes van belastingvermindering maar neemt een veelvoud terug op ander gebied.

Ook dit zorgt voor wrevel en onrust bij mensen die het niet breed hebben.

Ook dit jaar zie je drama’s gebeuren door onmacht en armoede, in ons land, onze buurt, onze gezinnen en ook dat is extreem.

Sorry Charlie die betere wereld zal nog niet voor direct zijn.