Terminus

Omnibus en tussenin

elke plek een kans voor nieuw begin

rechtdoor op het spoor

achteraan of naar voor

je medereizigers en medepassagiers

sommigen zijn avonturiers of renteniers

ex-bankiers en brancardiers

kruideniers en aspirant-douaniers

beroemde beiaardiers

gekwetste tuiniers en verlaten hoteliers

dorstige herbergiers

of haveloze aalmoezeniers

op de trein gestapt met pompiers 

en winkeliers op rust

geboren en gekust

in diepe slaap gesust

met frisse airhostessen

zieke dokteressen, oude danseressen,

lieve zondaressen, zure meesteressen,

leraressen lijk wegwerpflessen

zonder remming of bestemming,

geen eindstation,  geen blijven aan de kust.

Leven is reizen met de trein 

zonder kaartje of abonnement

waarvan je begin noch einde kent.

Regels rijmen rechtuit en soms opzij,

zolang je leeft, hoor je erbij.

Verzen binden de woorden aan elkaar,

Liefde, vrede,  oorlog scheiden zonneklaar

tot de rails je pletten onder stalen wielen

die alles wat leeft verdraaien en vernielen.

07-10-2025 om 00:00 geschreven door Frankie

Vergeten te leven

Ik herinner me niet wie je bent

wat je hier doet

waarom je me aanstaart

hoe je me kent

waar je vandaan komt

waarheen je gaat

welke kant je heen wilt,

en wat je in die spiegel doet...

al ken ik dat beeld van vroeger

maar ik vergeet het allemaal

al is het een troost als zelfs mijn spiegelbeeld 

kan vergeten, want zo lang ik kan vergeten

ben ik zeker dat ik leef.

14-03-2025 om 00:00 geschreven door Frankie

Driekoningen 2025

(Waarom wil ik weten waarom)

Is het nog ver

Duurt het nog lang

Wanneer komt papa

Waar is mama

Wat eten we

Wie belt er aan de deur

Is dat mijn telefoon

Waarom moet dat rijmen

Waar zijn de vraagtekens

Zijn er echt zo al veel te veel

Is het leven lang als je jong bent

is het leven voorbij als je zucht

Klaag je dan alleen zonder reden

of oefen je tegen wanneer klagen echt redenen heeft?

Lap, waarom staat er een krul achter vorige lijn

of was een punt niet complex genoeg

En duurt het nog lang

en wanneer komt mijn engel mij vertellen

dat het afscheid nakend is

en de klok... waar hangt die?

Waarom luidt de klok nog niet?

Wie krijgt van mij de laatste zoen?

Komen er nog herders

en hebben ze schapen mee

of zijn er echt geen wijzen meer

die in het verblindend jachtig daglicht

de ster volgen zonder ze te zien?

05-01-2025 om 00:00 geschreven door Frankie

Vrijheid

Zonder moeder, zonder vader, zonder broers of zussen

zonder mensen die je dwingen hen te kussen,

zonder vrienden, zonder collega's, zonder bazen,

zonder plichten, die zijn voor eeuwig afgeblazen.







Zonder afspraken, zonder dates of rendez-vous,

zonder lief, zonder partner en dat geijkt gedoe,

zonder regels, zonder wet en zeker zonder God,

zonder traditie en zonder wat de lust beknot.







Zonder warmte, zonder spot en zonder humor

zonder ziekte, zonder hulp en zonder tumor

zonder schulden, zonder honger of facturen

zonder momenten die eeuwig mogen blijven duren.

14-08-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Elke morgen







Gisteren was vandaag nog morgen

onverkend qua vreugd en zorgen,

's Ochtends dank ik God voor de dag

dat ik van zijn Schepping genieten mag.






Vandaag kies ik zelf wat ik ga doen

dacht ik vroeger, dat zei ik toen

Toen ik nog mijn weg moest kiezen

zonder de richting te verliezen.






Morgen komt, ik ben alweer zo traag

dan zeg ik gisteren tegen vandaag,

dan luidt de klok en klingt de bel

Mijn dagen vliegen veel te snel. 

23-03-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Zandloper

Ik loop al jaren door het zand 

door de straten, huizen, bossen zonder strand

en mijn stappen laten sporen

die verdwijnen, na een dag zijn ze verloren..



Mijn schoenen zitten vol met zand

droge korrels, hard en vluchtig in zon en wind

soms waardevol en irritant 

verwaaid door storm, geliefd door een kind.


Ik koester de brokjes in mijn hand

tot het vocht verdampt en weer verdwijnt

zand zo mul als mijn verstand

dat kwijnt als de stalen zon verschijnt.





De vorm verdwijnt snel in het zand

dat kruimelt, en de kunstenaar vergeten doet.

Niets raakt afgewerkt in het zand

dat sneller wegtikt dan een chronometer moet.

Niets kan je bewaren in het zand 

want het kent geen einde noch begin.

Ik blijf maar lopen in het zand

en fluister dat ik het vergeefs bemin.

21-03-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Ave Eva

Dag vrouw, zo zacht als een moeder,

mild als een oma

onvoorspelbaar als een zus

of wispelturig als een dochter.

Dag vrouw zo veelzijdig

als die moeder,

zo tegenstrijdig als een oma en een zus.

Dag vrouw, ooit onbereikbaar als een ster

verleidelijk en veel te ver,

kil als een ambtenaar

gevaarlijk als een hoornaar

en toch tegelijk zo onweerstaanbaar.






Ave Eva

Ave Maria

Ave gloria aeterna

contradictionibus plena.





13/1/2022

13-01-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Het leven is als een dag, vanaf de zonsopgang via de middag tot wanneer de schemering die de nacht aankondigt.




Aan en uit

Mijn ogen gaan open en ik zie de dag.

Dag mama, papa, oma, opa, dag zus, dag broer,

dag juf, dag vriend, dag oom, dag tante, dag lieverd van mijn hart!

Zo blij dat ik met die mensen leven mag.

Zo fijn die kansen, plannen, mooi en sterk en stoer,

Dag resultaten van ons werken, voor de kinderen van ons hart.

De zon staat stilaan op haar hoogste punt

we hebben geprobeerd de wolken weg te jagen,

geluk en vreugde zijn ons mondjesmaat gegund

met de antwoorden komen nieuwe vragen.

Adieu collega, oma opa zegden lang vaarwel.

De mensen die we kenden beginnen stilaan te verdwijnen,

uit ons leven, uit ons gezelschap, uit het oog en uit ons hart.

Wie mij het leven schonken: adieu en vaarwel,

warme herinneringen beginnen stilaan weg te kwijnen

mijn ogen sluit ik, de nacht valt en sluit de deuren van mijn hart.

12/11/2020

12-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Van geboorte tot overlijden droomt men iets te realiseren dat de moeite waard is ( kiezen is al de eerste onoverkomelijke hinderpaal) maar nooit raakt het af, en troost je je met de basiswaarden in het leven









Zo lang

Zodra de dageraad met uitgestoken hand als een zweep in mijn ogen flitste, 

groef ik de bouwput voor mijn Babelse toren die nooit afgewerkt zou zijn .

Zo lang het zoeken duurde naar de plannen die ik zelf had moeten tekenen

bleef ik zwerven zonder te kunnen kiezen waarheen mijn stappen mij zouden leiden.

Zo lang ik doolde besefte ik niet dat ik op een rollercoaster zat die nergens stopte

tenzij iemand aan de noodrem trok, al had ik dat zelf moeten kunnen doen.

Als gewoonten en plichten mij stresseren, ongeduldig bumperklevend op mijn hielen

gaat de kans verloren rustig te kiezen tussen al die verleidelijke doodlopende straten.

Zo lang de hoopvolle zon blijft stijgen, dreigend verder weg van mijn warme Oriënt

luister ik naar gefluister van mensen die zich expert gedoopt hebben zonder ritus of water.

Zo lang groeit de wetenschap dat zij net als wij angstvallig proberen te verbergen

dat zij hun Babylonisch kunstwerk nooit zullen voleindigen op de weg die ook de onze is.

Zodra de kim begint te blozen wordt de bovenste bouwlaag stilaan onbereikbaar

en volstaat het schuilen in de koele kelder vol verwarmende gregoriaanse gezangen

die troost brengen terwijl de bouwstenen gestolen worden en de kraan dichtgedraaid

Zo blijft de molen draaien met sterren en planeten die als mensen niet te grijpen zijn

want de nacht ontvoert soms een kind dat zonder jou nooit zou geboren zijn.




27/10/2020

27-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Op rust (maar dan ook weer niet)

De weg die ik mijn leven lang gevolgd heb, loopt dood, 

en de mist onttrekt het landschap aan mijn ogen.

Er is nog wel één station waar de laatste trein op mij wacht

en ik rijd mee, naar ik weet niet waarheen,

ik weet niet hoe lang,

ik weet niet hoe ver,

ik weet alleen dat ik hier blijf tot mijn eindstation,

dat de passagiers mij verlaten tussen haltes in,

wanneer de noodrem onverwacht mijn trein doet stoppen.

Ik weet dat er niemand meereist die mijn bagage dragen kan,

dat er geen zijspoor is waar ik even kan kamperen

of reflecteren, recupereren, mediteren, repareren

en simpelweg de trein de rug toekeren.

Ergens in de rook van de trein zitten mensen  

in de blinde stoom van de machine,

voor wie ik een taxi betaal

aan de laatste halte,

om hun eigen weg te volgen

tot die doodloopt.



13/6/2020

13-06-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Dagboek van Covid-19

Vrolijk reisde ik door mijn Chinees geboorteland.

Dat vonden de bewoners meer dan ambetant,

In Wuhan mocht er  niemand meer uit zijn kot,

het openbaar leven ging terstond op slot.

Mijn kindjes hebben zich prachtig vermenigvuldigd

en de overheid heeft zich verontschuldigd

bij de mensen die familieleden verloren

en onze verspreiding wilden verstoren.

Toen trokken we naar de Italiaanse bergen

om daar de skiërs te besmetten en te tergen.

Het werd voor ons een ongelofelijk succes

Want wij reisden maar rond zonder vast adres.

Stoere binken vonden ons ongevaarlijke mietjes

En ze zongen verder hun leuke liedjes.

Zelfs de dokters, professoren en specialisten

Zegden dat ze het wel allemaal beter wisten.

Mensen moesten vooral samen drinken en eten

Maar dat mogen ze nu al lang vergeten:

Mijn familieleden van COD negentien

Hebben al die trucjes zeer goed voorzien,

Al wie over ons heeft gesproken of gezongen

Krijgen ons bezoekje in hun longen,

Ze gaan dan zweten , hoesten en beven

Vaak zelfs vechten voor hun leven.

Ministers zeggen dat wij maar flauwe watjes zijn

En snel ondervinden ze wat voor pijn

En miserie wij brengen  in gans Europa

En heus niet alleen bij een oude oma of opa.

Nog vele miljoenen mensen zijn gezond,

Maar jullie reizen met ons de wereld rond.

En zo lang als je denkt ons te kunnen verslaan

Des te verder zullen wij dodend verdergaan.

We kleven aan alles wat je handen raken

Aan alles wat je bedrijven en  fabrieken maken,

Je geld, je vrienden, je dieren die je vol liefde aait,

Je fruit en groenten die je hebt gezaaid.

En telkens je hoest of gewoon moet niezen

Ben je de strijd tegen ons aan het verliezen.

Je kan niet schatten wat je strijd tegen ons wel kost

Want volgend jaar ben je van ons nog niet verlost.

Jullie zien ons gewoon nog  veel te graag

En handelt zo ongelooflijk dom en traag.

Wij komen naar elk land, naar elke streek,

en laten jullie nooit nog in de steek!

25/3/2020

25-03-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Wolken (2)

Wilde witt' en grijze  wolken jagen,

soms nog zwarter dan mijn dagen,

ontelbaar als de parten van de tijd

naar de grenzen van de eeuwigheid.

Wolken, weelderig of vol weeë moed

doen wat elke dag mijn stemming doet:

ze voeden mijn ziel met herinneringen

die me laten treuren of vol hoop zingen.

Weer waaien wolken af en aan,

zelfs verscholen, blijven ze bestaan,

onverschillig of striemend met regen, 

zolang je leeft, houdt niemand ze tegen.

16/2/2020

16-02-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Wolken

Lijk wolken wit of grijs

ver van hier maar toch op komst,

zo glijden de dagen van mijn leven

tot de laatste van de dagen nog ongeteld.

Wolken klein of groots

dreigend en toch onbereikbaar

of opwindender dan ooit vermoed

maar vluchtig en toch zelden onvergetelijk.

Wolken, snel of tergend traag

door spanning, zorgen of door angst

smachtend vurig of onzeker bevreesd

zoals elke ochtend dat ik een nieuwe dag begin.

14/2/2020

Wolken (2)

Wilde witt' en grijze  wolken jagen,

soms nog zwarter dan mijn dagen

ontelbaar als de parten van de tijd

naar de grenzen van de eeuwigheid.

Wolken, weelderig vof vol weeë moed

doen wat elke dag mijn stemming doet:

ze voeden mijn ziel met herinneringen

die me doen treuren of hoopvol zingen.

Weer waaien wolken af en aan,

zelden verscholen, ze blijven bestaan,

onverschillig of striemend met regen, 

zolang je leeft, houdt niemand ze tegen.

14-02-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Eindeloos

Elke gisteren wordt voorafgegaan door de dag ervoor

en na elke morgen komt de dag erna.

Elke stap vooruit vraagt naar een stapje verder

want andersom gaat het achteruit.

Maar dit geldt voor elke dimensie, 

zijwaarts zowel als op en neer.

Eindeloos en onbeperkt, zonder grenzen,

minder grenzen dan die van computers en verstand.

Begrensd en bekrompen zijn alleen karakter en illusie,

ziekelijke trots en verwaande zelfoverschatting,

zo menselijk als de ziekte, de lust en de dood.

Even grenzeloos en onbeperkt

als tijd, ruimte en ware liefde

is niets

of het is God.


16/01/2020

16-01-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Van oud naar nieuw

Het nieuwe jaar wordt al oud

zoals het oude ooit nieuw is geweest,

alle oude jaren, ooit nieuw, blijven oud

terwijl de nieuwe het worden.

Jaren, mensen, liefdes, vrienden, zorgen

gaan voorbij en worden oud

zodra ze niet nieuw meer zijn.

Ik voel opnieuw

hoe ik oud word

en ben.

1/1/2020

01-01-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Wij bezochten enkele dagen geleden de bedevaartplaats Rocamadour, nabij Brive in Frankrijk. Een kruisweg in 14 staties de bergflank omhoog, naar de plaats waar ooit een kluizenaar huisde. Bedevaarders naar Compostella houden er halt.

Maar ook hier heeft de commercie toegeslagen: ontelbare restaurants, shops...

Nauwelijks aandacht van de meeste toeristen voor de Kruisweg, het sportieve en toeristische aspect heeft de bovenhand.

Rocamadour

Hier leiden de trappen niet naar Golgotha,

wel weg van geldautomaten in de muur,

andere flanerend langs de shops en menu’s.

Hier vermijd je de staties van de kruisweg

als je vier grote munten offert

voor de elektrische lift.

Hier loopt men driewerf de val van Jezus voorbij,

zuchtend omdat men zelf rechtop wil blijven

voor de sport en niet voor de Heer.

Hier hangen de rotsen boven ons hoofd,

steunend de kerk

steunend het kasteel nog hoger,

Ja nog hoger,

steunend en vermoeid, alles blijft op de plek

zoals de Schepper het wou toen Hij bedacht;

Mensen blijf veilig bij Mij,

kom naderbij,

Maar hoed u voor de zwaartekracht!

8/5/2019

08-05-2019 om 00:00 geschreven door Frankie

In en uit en geen in meer

Ik houd mijn adem in

als het huis van God brandt in Parijs,

de kinderen weer bidden tot de zon,

procenten tellen voorrang krijgt,

mecenassen niet anoniem willen zijn,

de klokken luiden voor lieden

die hun ziel verkochten aan de nacht,

de tulpen het niet langer uithouden

en geen ijsheiligen meer kennen,

de kranten geen nieuws meer brengen

en alleen nieuwe tendenzen promoten,

omdat de plichten van de Heer

geen geld maar last betekenen,

en dan luiden de klokken

dan brandt het vuur,

dan drogen de tranen,

wordt het geld geteld,

dan is de as verspreid,

dan komt de wind

van  de foute kant,

en ik adem nog éénmaal

uit.

20/04/2019

20-04-2019 om 00:00 geschreven door Frankie

Jammer dat veel mensen aan zelfoverschatting lijden.

Pas als ze het einde voelen naderen, beseffen ze hoe beperkt, eindig en onvolmaakt ze zijn.

De wetenschap corrigeert zichzelf voortdurend, en is dus nooit 100% betrouwbaar.

Terug naar wat ik vertrouw.

Terug heen en weer





Welke ogen moet ik hebben om U te aanschouwen,

als zelfs het dagelijks zonlicht mij al snel verblindt,

als de hoogste bergen hier niet eeuwig blijven staan,

als alles wat wij maken uiteindelijk moet vergaan,

als de mensen, dingen, dieren die ik ken rondom mij

blijven herhalen: wij en jij, alles gaat allemaal voorbij.




Geef mij oren die Uw stem blijven onderkennen

in het gedaver van de wereld die het geworden is,

met het perpetuum mobile dat geen moment kalmeert

en de stilte tot iets buitenaards heeft gereduceerd;

met de blijde zang van vogels is het haast gedaan

als de daver van stormen het hebben verslaan.




Waar is de geur van wierook heen gevlucht

en de ijle smaak van levend zondagsbrood?

Ik blijf maar zoeken in de vale ochtendsmog,

in de overvloed van hevig commercieel bedrog

ik word wanhopig in de oude kerken zonder kruis

en zoek een toevlucht, maar ik vind geen huis.




In dit leven blind en doof voor wat wordt gevraagd,

omdat carpe diem mijn gemakzucht vrolijk maakt

zucht ik hoopvol zoekend met verlamde kracht

in het besef dat u er eeuwig bent met al uw macht

leg ik mijn ijdelheid en mijn zwakte voor me neer,

neem afscheid van mezelf en groet de Heer.





27/3/2019

27-03-2019 om 00:00 geschreven door Frankie

De secondenwijzer van mijn wandklok klimt elke minuut met meer moeite naar omhoog, terwijl de andere twee wijzers traagjes meegesleurd worden. Als de snelste wijzer  stilvalt, volstaat het een nieuwe batterij in de klok te stoppen om de juiste tijd te kunnen blijven aflezen...Als ons hart stilvalt, evenwel...



Als de klok stilvalt



Van boven naar beneden,

tot aan het cijfer zes,

en dan schijnbaar zonder reden:

het aftakelingsproces...

Omhoog voorbij de elf,

stikkend naar de top,

hakkend op zichzelf,

vrezend voor de stop.

Dan valt alles stil:

minuten en uren,

niets dat draaien wil,

niets blijft duren.

En op je gemakje

zijgen de zorgen opzij

met in het kleine vakje

een nieuwe batterij.

Nochtans, zo simpel

is het met je leven niet:

je draagt trots je wimpel

tot je 't einde ziet.

Geen hokjes in mijn lijf,

geen zekerheid voor mij;

als ik in beweging blijf,

gaat niets nog ooit voorbij.




13/3/2019

13-03-2019 om 00:00 geschreven door Frankie

WARNING

Als men 70 jaar lang in de overtuiging leeft dat kanker alleen de anderen treft, en dan opeens zelf ermee geconfronteerd wordt, is men dankbaar dat alles positief verloopt, en dat men als het ware een 'nieuw' leven kan beginnen.

Lieve lezer,

AUB OPEN JE OGEN EN LEES, zelfs al schrikt kanker u evenzeer af als mij!

Gesproten uit eigen ervaring



De kanker-rap

Deze vreemde tekst is een ongewone hap, 

want het leent zich tot een hedendaagse rap.

Niet bepaald de muziek waar ik van kwijl

rap-muziek heeft voor mij geen stijl. 

Het zijn woorden zonder melodie

voor rijmelaars zonder fantasie.

Maar kanker is net zoiets dubbels

verraderlijk vals als een fles bubbels.

Zolang het je niet zelf overkomt

Kan je zeggen : ik blijf gezond.

Als 't incognito schuilt dan lijkt het lief

maar wordt onverhoeds agressief.

Daarom blijf ik op mijn hoede

uit angst voor die plotse woede.

Houd de kanker maar te vriend

al heeft die dat nooit verdiend,

en kan je zelfs dan nog dolen:

ergens zit dat beest verscholen;

zoek zijn allereerste sporen,

anders heb je de strijd verloren.

Dan zit je in de hoogste nood,

niemand immers wil snel dood.

De trein rijdt immers altijd door

en je waant je op het juiste spoor.

Van groen naar rood springt het sein,

maar je geniet verder van de wijn,

je hebt het oranje licht gemist

en bent op weg naar de houten kist.

Maar eer je hopeloos verloren raakt

kan het dat er iemand over je waakt,

dan start je tijdig de harde strijd

zodat je niet voortijdig overlijdt.

Misschien is het de wetenschap

maar dat ontken ik in deze rap,

die reikt alleen de helende hand

en houdt nog even je leven in stand.

Misschien is het iemand die je bemint

zoals een moeder doet met haar kind,

misschien is het een hogere Macht

die je vasthoudt met zijn kracht,

En kom je aan in dat ver station,

dan wil je reizen in een luchtballon

om te vluchten weg van het drama

en je toekomst wordt als een panorama

en zie je je leven als een kaart

waarop je een nieuw traject ontwaart: 

via een lichtend smal maar veilig pad

waar alles naar waarde wordt geschat

10/3/2019

10-03-2019 om 00:00 geschreven door Frankie