|
Zandloper
Ik loop al jaren door het zand
door de straten, huizen, bossen zonder strand
en mijn stappen laten sporen
die verdwijnen, na een dag zijn ze verloren..
Mijn schoenen zitten vol met zand
droge korrels, hard en vluchtig in zon en wind
soms waardevol en irritant
verwaaid door storm, geliefd door een kind.
Ik koester de brokjes in mijn hand
tot het vocht verdampt en weer verdwijnt
zand zo mul als mijn verstand
dat kwijnt als de stalen zon verschijnt.
De vorm verdwijnt snel in het zand
dat kruimelt, en de kunstenaar vergeten doet.
Niets raakt afgewerkt in het zand
dat sneller wegtikt dan een chronometer moet.
Niets kan je bewaren in het zand
want het kent geen einde noch begin.
Ik blijf maar lopen in het zand
en fluister dat ik het vergeefs bemin.
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
