Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    19-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Verlangen.

    In de nachtlijke stilt' van mijn dromen,
    Als geen windeken ruizen in 't groen,
    Als geen vogelken fluit in de bomen,
    Wekt mij telkens hetzelfde visioen.

    Langs de ronding der reuzige bogen,
    Stort haar zilveren stromen de maan,
    Op de golven, zich heffend ten hogen,
    Waar de sterren te vonkelen staan.

    Ach! de maan is zo hoog aan de kimme!
    Ach! zo laag, in haar bedding, de zee!
    Hoe zij smacht', hoe zij tracht', hoe zij klimme,
    Onverhoord blijft haar brandende beê.

    En zij kán tot haar liefste niet komen
    En haar liefste niet dalen tot haar...
    - In de nachtlijke stilt' van mijn dromen
    Stijgt mijn ziel met de ziedende baar.

    Doch al rijze ook mijn zwellend verlangen,
    Als de wellende golven der zee,
    En al stapele ik zangen op zangen,
    Ik bestijg er mijn hemel niet mee!

    Beelden en stemmen (1887)

    schrijver

    19-09-2016 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moeheid

    Een gedicht van Hans Lodeizen 1924-1950

    spinnenwebben van moeheid

    spinnenwebben van
    moeheid dragen over
    grandioze zeeën zijn
    ellendig hart. en toch
    zal alles zo blijven

    Gedichten 1948

    schrijver

    18-09-2016 om 10:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oord

    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    Huiverig oord.

    De bloemen, die slank daar rijzen,
    zijn bleek gelijk de dood;
    ene enkle staat in 't midden,
    als bloed zo vurig rood.

    Doch kuste haar niet de zonne:
    nooit zag zij die stralengloed,
    de bloeme is de aarde ontsproten
    en die dronk mensenbloed...

    Dietsche Warande,  jrg 5 (1892)

    schrijver

    15-09-2016 om 21:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op een

    Een gedicht van Hendrik Tollens  1780-1856

    Op een zelfmoorder.

    Hij dacht zich door een korte dood
    Te redden uit zijn bange nood:
    Hoe heeft hij zich bedrogen!

    Hier stak hij, achter struik en heg,
    Zich voor het oog der mensen weg;
    Daar boven staat hij moedernaakt:
    En wat hem 't hier heeft bang gemaakt,
    Is derwaarts met hem heengetogen:
    Hoe heeft zich de arme dwaas bedrogen!

    Gezamenlijke dichtwerken,  delen 7-9 (1856)

    schrijver

    14-09-2016 om 22:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.handen

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    Onze handen

    Eenvoudig als onze handen zijn
    bij vaal verdriet en gulden feest
    zo zijn wij, lieve, met elkaar
    zelden geweest.

    Tussen der woorden hovaardig spel,
    onze handen, zij alleen,
    die wisten van elkander wel
    ’t geheim van ons getween.

    Die hebben ’t schoonste deel gekend
    van ’t heimwee waar een mens in mint;
    die wisten niet waar waken endt
    of waar de droom begint.

    En wijd van alle valse schijn,
    zo zonder teken, zonder woord,
    hebben ze, zuiver als ze zijn,
    elkander toebehoord.

    Mijn jongen, toen uw leste kus
    vaarwel zong door mijn blonde haar,
    deden ons beider handen nog
    van ’t komen schoon gebaar.

    En toen de leste trein vertrok,
    wuifden zij elkander toe;
    die zwijgend hebben liefgehad,
    die minnen elkaar voorgoê.

    Och, mochten, moe van dool en pijn,
    wij eens aan avondraam,
    eenvoudig als onze handen zijn
    zwijgend tesaam.

    (postuum 1936)

    schrijver

    13-09-2016 om 15:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niet

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    NIET MET ELKENDEEN

    Sluit niet tegen uw geweten,
    om de macht een slecht verbond.
    Die uit elke teil kan eten,
    is een echte hond.

    Die naast elke knie kan knielen,
    heeft een slavenaard.
    Slechts een volk van hoge zielen
    is der vrijheid gaven waard.

    De Noodhoorn (1932)

    schrijver

    12-09-2016 om 22:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lied

    Een gedicht van J.W.F Werumeus Buning

    LIED

    Eens heb ik rouw gedragen
    Om die ik had bemind;
    Toen waren al mijn dagen
    Tot droevigheid gezind.

    Daarna werd mij in dromen
    Een helderheid bekend,
    En mij werd afgenomen
    Al zorgen en ellend.

    Al na een duistere avond,
    Ter helle middernacht.
    Mocht ik een lied vernemen
    Dat gaf mij nieuwe kracht.

    Ik hoorde een engel blazen
    Op zijn kleine trompet;
    Ik zag een engel blazen
    Op een kleine trompet.

    Al in een groenen morgen
    Ontwaakte ik, mijn bed
    Was tussen bloem en palmen
    In helder licht gezet.

    En was het wel de morgen?
    Ik sluimerde weer in,
    Dit slapen zonder zorgen
    Was mij een nieuw begin.

    En toen ik dan ontwaakte
    Vond ik een nieuw gebed
    De klank was in mijn oren
    Dier hemelse trompet.

    Al wat ik u kan zingen,
    Het is maar een klein lied.
    Wie kleine engelen horen,
    Kennen een ander niet.

    Ik weet, God zal nog spreken
    Met grotere trompet.
    De engelen des hemels
    Zijn daartoe neergezet.

    Maar ik, die de grote trompet niet ken,
    Zing met een zalig oor
    Naar de kleine trompet wier vreugd ik ken,
    En waaraan ik mijn leed verloor.

    1926

    Dagelijksch Brood (1940)

    schrijver

     

     

     

     

    10-09-2016 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stad

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Stad

    Verloren tijd, hoe schoon vind ik u weer,
    waar elk herinnren wordt een nieuw verlangen.

    o Steden-laan, wat zijn uw meisjes schoon.
    Eens was ik jong, en 'k ben niet jong gebleven...

    Ik wandel bij de bomen die mijn jeugd
    beveiligd hebben en haar jonge liefde.

    Water is de adem van een meisjes mond
    De stad is heet en droog als een begeerte.

    Er is, tussen de dubble glans der laan,
    er is een maan, er is een andre maan.
    De een is de maan; de andere is gene maan.

    Het paard wringt als een zilvren vis. En de ijlte is rood
    maar roder zet de galm des voermans de ijlte uit.
    Hitte.

    Mijn vriend, gij hebt de geur der grote magazijnen.
    Zo zijn er meisjes, schraal en met een witte neus.

    Leeg schelpje aan nachtlijke ebbe: ik; maar de stad
    in duizend dake' als duizend diamanten.

    Ik scheer de muren; - als een rechthoek ligt
    naast mij mijn schaduw als een vals gedicht.

    Menigte, uw geur bijt mijne lippen stuk.
    o Menigte, gij doet mijne woorden bloeden.

    Waarom te wenen in dit stenen woud?
    Gij zult regeren als gij weet te lachen.

    Jaag naar huis, o hart: gij vindt er
    volle schotelen aan leed.

    Stad: eind-punt; vierkant; rust en zekerheid.
    'k Zet me op een paal; ik wacht de roep der ijlte.

    Substrata (1924)

    schrijver

    09-09-2016 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vreugde

    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    VREUGDE

    Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad;
    vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf:
    zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde.
    Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen.

    Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig.
    Ik weet: moest de verzoeking mij op een hoogte brengen
    van al de schaliedaken zou ik maanlicht stromen zien:
    een ziedende zee van zilveren golven uit licht lopend goud.

    Veni Creator van het leven: vreugde om de vreugde!
    Voel ik nu niet rusten de lippen van mijn geliefde op mijn mond?
    Alles stroomt naar mij toe, - gelijk het maanlicht schept een zee: haar eigen leven, -
    nu ben ik een beeld der volle vreugde.

    Mijn moeder heeft mij tans bekeken met haar warmste ogen;
    nooit was de handdruk van mijn vriend hechter als deze al is mijn vriend ook ver,
    en nooit zoende mij zó een geliefde als deze die ik niet ken.
    Van de avondlike bomen valt licht vol schittering.

    Een koets zou over mijn lichaam kunnen heenrijden,
    dit zou mijn vreugde niet even kwetsen.
    Mijn vreugde zou gaan en het klingelen der sukkel-belletjes
    door het geschal van bazuinen vertalen.


    16 februarie 1918

    Ik en de stad

    schrijver

    08-09-2016 om 22:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlas

    Een gedicht van E.Laurillard 1830-1908

    Vlas.

    'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur
    Ontplooide haar kracht allerwegen;
    En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
    't Sprak alles van God en Zijn zegen.

    't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
    Het rondzien was zuiver genieten,
    En deed aan de trillende snaren der ziel
    Een zacht Hallelujah ontvlieten.

    Ik zag naar de winde, die klom op de heg,
    Als dacht ze: „dat mag niet gebeuren,
    Dat groei zonder bloem in het land wordt gezien
    't Moet alles versierd zijn met kleuren."

    Ik zag naar de kelkjes, vol geur en vol zoet,
    Waar 't snorrende bijken op aasde;
    En 'k staarde op de wei met dat mollige groen,
    Waar 't vee tot de knieën in graasde.

    Maar, liep zo mijn blik door heel 't landschap in 't rond,
    Waar alles in groeide en in gloeide,
    Het langst bleef mijn oog op een vlasveld gericht,
    Dat lief'lijk al blauwende bloeide.

    't Is prachtig, dat reine, dat tedere blauw,
    Op 't groen van de stengels gewiegeld;
    Verbond bovendien, dat de trouw van de Heer,
    Bij 't hopen der mensheid, weerspiegelt.

    En waar ooit mijn oog op dat kleurenverbond
    Der bloeiende vlashalmen staarde,
    naar was 't me, of 'k een stuksken van 't hemels azuur
    Gespreid zag op 't groen onzer aarde.

    UIT 'S LEVENS ERNST EN KLUCHTEN (1883)

    schrijver

    06-09-2016 om 19:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wanneer

    Een gedicht van Abraham van Collem 1885-1933

    Wanneer het zomer werd

    Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit
    Het rode harst van dennen in de zonne,
    Ik wasemde de dampen uit van kruid,
    Waarvan de lente vezels had gesponnen.

    Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht,
    Ik ruiste zoals windbestoven blaren,
    Ik stond gelijk een windzuil opgericht,
    Gereed langs hemel, zee en aard te varen.

    Ik heb gegeten van de hemelspijs,
    Die opgedekt staat aan het ochtendverre,
    Ik ging met gouden wolken op de reis,
    En zat te kijken van de gele sterren.

    Ik ben tot nacht geworden en tot dag,
    De maan en sterren heb ik ingenomen,
    En bij de schemer die ik wiegen zag,
    Vreemde gestalten heb ik aangenomen.

    Nu ben ik niets meer en ik los mij op
    In deze verzen van doorleefde woorden,
    Wellicht hoort gij daarin mijn hartenklop,
    En wordt bekoord door wat eens mij bekoorde.

    Liederen der Gemeenschap

    schrijver

    05-09-2016 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.overpeinzing

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Overpeinzing na het lezen van Einstein's theorie

    I

    De drie laatste begrippen in 't heelal,
    Die nog vast stonde' in dat donker kristal,
    Tijd, ruimte, massa, zijn dat dus niet meer.
    Ze zijn beweeglijk en - als alles - teer.

    Welk een gedachte! Welk een nieuw geluk!
    Welk een bevrijding van een hoge druk!
    Welke slagen toegebracht aan een God,
    De laatste slag, vernietigende God!

    Er is dus in 't heelal niets absoluut.
    Een tirannie van één bestaat er niet.
    Van enkelen is ook geen heerschappij -
    Allen zijn gelijk, slechts 't geheel is vrij.
    Maar dit is eindeloos in tijd.....

    Welk een steun voor het machtig socialisme,
    En voor het gouden eeuwig communisme!

    schrijver

    04-09-2016 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.katknuppelen

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1976

    Katknuppelen.
    Wel dat's aardig, wel dat's raar...
    Roer je knuppels, eêle bazen!
    Hoor dat mauwen en dat blazen:
    't Is een schone pret, niet waar?
    Als de boôm vliegt uit het vat,
    Is zij zeker dol, de kat!

    Flinke boertjes, jonge maats!
    Als ik tóveren kon leren,
    Zou ik 't bordje gauw verkeren;
    'k Stak jou voor de kat in plaats! -
    Vraag je, wat ik wéten wou...
    Hoe je 't dàn wel vinden zou?

    Fij! het is een boos plezier. -
    't Beest is ons tot nut geschapen,
    Niet tot spel voor ruwe knapen...
    Kom, verlos het arme dier!
    Wie een beest zó kwellen kan,
    Die wordt een ondeugend man!

    Al de volksdichten (1865)

    schrijver

    02-09-2016 om 05:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.baardman
    Baardman
     
    Baardman en baardman
    Wat doen die mannen dan?
    Dat is een vogelaar en een leerling
    Ze hebben samen een ding
    Om er opuit te gaan
    Ze gaan met een motorhome ergens staan
    Waar je vreemde en mooie vogels kan zien
    En een bijzondere natuur
    Ja, het kijken er naar
    Dat geeft een fijn natuuruur
    Vogels in allerlei soorten
    De één weet er veel van
    De ander schrijft erover
    Ja, dan zie je de meeste mensen
    zijn er niet van ondersteboven
    Want menig mens geniet van andere dingen
    Maar zulk een natuuropname
    is toch iets om van te zingen
    Het is heel gewoon maar juist
    daardoor bijzonder
    Het is één al natuurwonder
     

    18-08-2016 om 22:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dagen
    Dagen
     
    De dagen zijn aan het korten
    De oogst is hier en daar aan het verrotten
    Niet alles is goed gegroeid
    De regen heeft veel gewassen
    schade aangebracht
    Maar de fruitteelt schijnt bijzonder te zijn
    Dat is dan voor de fruitteler heel fijn!
    Een appeltje voor de dorst
    Een peertje voor de vitamine
    Een aardbei voor het ijs
    Want veel fruit maakt
    een zachte prijs!
    Peer plaatjes

    31-07-2016 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht
    Nacht
     
    De nacht van de poëzie
    Ik weet niet wat ik zie
    Ik zie een hele nacht
    Waar poëzie wordt gebracht
    Poëzie heeft iets te zeggen
    Maar kan ik me overal bij neer leggen
    Wat zijn er vele schrijvers
    Die vol zitten met ijver
    Ze plaatsen zich aan een vijver
    Het water stroomt voorbij
    En een mens is met z’n poëzie blij
    Je hebt het uit jezelf kunnen halen
    Al die poëtische verhalen
    Waar komt het nu echt vandaan
    Om met veel gedachten
    door het leven te gaan!
    Zo geeft de poëzie een
    mens een bestaan
    Om door met het
    leven te gaan!

    03-07-2016 om 17:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen

    Een gedicht van Gerrit C. van 't Hoog 1869-1951

      

    VERLANGEN

    Er brandt een huis in 't donker van de nacht,
    ik zie de vlammen aan de horizon,
    en rond het laaiend vuur - losband'ge kracht,
    die, niet bewaakt, haar vrijheid weder won,-

    zie 'k vele mensen, klein en zwart, bevracht
    met luttel water, of dit doven kon
    van 't vuur de brede, majestueuze kracht,
    waarmee het rossig blank ten hemel klom!

    Zo ligt mijn ziel te branden van verlangen,
    de vlammen hoog en wild ten hemel stijgend,
    als grote, vuur'ge, opwaarts gaande slangen;

    en popjens van verstand en rede, hijgend
    zich reppen, om wat blussingsvocht te langen....
    maar 't vuur verheft zich, machtig groot en zwijgend.

    schrijver

    30-06-2016 om 21:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lied

    Een gedicht van  V. de Meyere 1873-1938

    LIED.

    Zie, mijn liefste, zoet en zacht,
    hoe de nacht
    't bleke licht van al zijn sterren
    levend, bevend, vallen laat
    op 't gelaat,
    van zó hoog en van zó verre!

    Schijnt dees nacht ook eens zo lang
    voor wie bang
    eigen droefnis uit moet wenen,
    wie met liefde 't hart volgiet,
    ach, hij ziet
    de uren vlieden om zich henen;

    en hij houdt de zaligheid,
    die de tijd
    uit zijn handen zoekt te ontstelen,
    dichter aan zijn borst geprangd,
    en verlangt
    zelfs aan de uren te bevelen!

    Zie, mijn lief, 't is of de maan
    stil blijft staan,
    nu haar licht ons aangezichten,
    alsof 't werd een licht-festijn,
    meisken rein,
    met haar stralen komt verlichten.

    Zoveel lichtheid in mijn ziel
    flikrend viel
    van die lichtheid om ons beiden,
    en nog licht en laait de glans
    heel en gans,
    onverminderd alle zijden!

    Lief, ach spreek nu ieder woord,
    als 't behoort,
    met een lach vol zaligheden!
    Ik uw helle woordenval
    vangen zal
    in mijn ziel, mijn aangebeden!

    En daar levend blijven zal
    eeuwig al
    't blindend goud van uw gedachten,
    als een schoonheid, die me viel
    in de ziel,
    als mijn ziel naar schoonheid smachtte.

    Goede nacht en wijk nog niet!
    't Liefdelied
    is zo ras niet leeggelopen!
    Hoor, met nieuwe wonne spuit
    zijn geluid,
    als met gouden klanken, open.

    Ei, reeds komt de dageraad!
    Liefste, laat
    zachtjes-aan, in 't lichte dagen,
    't hoofdje zinken naast mijn hoofd.
    Ach, geloof:
    groter weelde zal nog dagen!

    0, de kussen, die ik vond
    op uw mond
    en die in mij blijven leven,
    zijn beloften voor de nacht,
    die ons wacht
    met nog schoner, laaier leven!

    schrijver

    29-06-2016 om 21:37 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.licht

    Een gedicht van Karel Scharten 187801950

    L1CHT-SPEL1NG.

    Het noodweer week, en onderdoor de donkere,
    zo dikke wolken-dam, dat de avond scheen
    gezonken in de vroege middag, blonk er 'n
    reep wit-blakende zonne-hemel heen!

    De zacht-gelende lamp lijkt vreemd verlaten
    van 't schemeren, waar zij de kern van was;
    't wit licht slaat binnen! Zie, hoe bleek zij staat en
    sterft in goudig gesmeul en grijzige as.. .

    Maar jij, bij dit altaar, jij wordt een wonder,
    mijn herelijke vrouw! Is niet je wang
    in 't kwijnend gloeien zacht rood-goud, wijl blonder
    d'aêr blauwig blankt in 't witte licht-gezang?

    Je ogen schijnen, bij die wondere speling
    van glanzen, in gelij ke klaarheid uit;
    't ziek lamplicht smelt, en in al wijd're streling
    zie, hoe de zon je lieve hoofd omsluit!

    schrijver

    27-06-2016 om 21:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van W.L. Penning 1840-1922

    Z0MERNACHT.

    Waar terzijde
    golfjes glijden,
    blinken in de starrengloor,
    onder over-
    hangend lover
    zit de guile wijngod vóór.

    Guller blonk er
    in 't halfdonker
    dezer gaarde een teder oog...
    Liefde! u schenke
    't warm herdenken
    't eerste lied na d' eerste toog!

    Eenzaam lijden,
    saam verblijden,
    geurt, gelouterd, lieflijk voort;
    wensen wekkend
    en ontdekkend
    door het fris gezongen woord.

    Diep gevoelen,
    rein bedoelen,
    stijgt, in liedren zonder klacht,
    op het fluisterend
    medeluisterend
    koeltje in luwe zomernacht.

    schrijver

     

    26-06-2016 om 22:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!