Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    19-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan

    Een gedicht van Johannes van Vollenhoven 1631-1708

    AAN KATHARINA ROZEBOOM, WEDUWE GOEDHALS

    O bloem der vrouwen, die gelijk een rozenboom
    Vol geurs Den Haag versiert, ons Statenhof, vol hoven;
    Met schoonheid overstort, met geest en gunst van boven,
    Als met een frisse dauw of milde regenstroom:
    Uw afzijn baart mij pijn, ’t zij dat ik wake of droom;
    Toch zal uw minzaam beeld geenszins mijn hart beroven.
    Daar stookt uw deugt een vier, door jaar noch tijd te doven,
    Daar heet ik u eerlang en altijd wellekoom.

    Want bijzijn helpt hier minst naar ’t lichaam, ’t minste deel.
    Mijn hope en wens is staâg: och, paarden wij geheel!
    En vlocht onscheidbre min, een zachte en vaste keten,
    Twee harten, eensgezind, twee zielen hecht aaneen!
    Dan mocht om zulk een prijs en rozenkrans alleen
    Mijn hof en naam vol vreugds, vol vruchts, vol zegens heten.

    schrijver

    19-11-2017 om 19:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

      

    Als november is gekomen...

    Rondeel.


    Als november is gekomen
    En de regentijd breekt aan,
    Als de bomen in de laan,
    - Ach, de bladerloze bomen! -

    Om de glorie, hun ontnomen,
    In de mist te schreien staan,
    Als november is gekomen,
    En de takken traan op traan

    Op de vochte grond doen stromen,
    Waar de bladerkens vergaan
    Na hun goude' oktoberdromen
    En hun korte vrijheidswaan -
    Als november is gekomen...

    Laatste verzen (1923)

    schrijver

    18-11-2017 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zee

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    De zee was die dag

    De zee was die dag een wonder
    Van blauwe eindeloosheid onder
    Het luchtedak van kristallijn,
    Onder de hemeltuin vol zonneschijn.

    Wij zaten aan de zanddrempel
    Van de lichte hemeltempel;
    Wat verre schepen soms voeren
    Langs de zeevloeren.

    De zee zong uit blauwe monde
    Heel die dag vreugdekonde:
    Het was alles zo licht en blijde,
    Wat de zee zeide....

    Daar was als een teer-wit begeren,
    Dat één ogenblik mocht keren
    Kinderreinheid herboren
    Uit jonge tijd verloren....

    De zee zong uit blauwe monde
    Heel die dag vreugdekonde:
    Het was alles zo licht en blijde,
    Wat de zee zeide.

    Wij zaten aan de zanddrempel
    Van de lichte hemeltempel;
    Wat verre schepen soms voeren
    Langs de zeevloeren.

    De zee was die dag een wonder
    Van blauwe eindeloosheid onder
    Het luchtedak van kristallijn,
    Onder de hemeltuin vol zonneschijn.

    schrijver

    17-11-2017 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaanderen

    Een gedicht van Willem Gijsels 1875-1945

     

    Vlaanderen

    't Zijn weiden als wiegende zeeën,
    Die groenen langs stroom en rivier.
    Hier, vredige dorpkens daar steeên,
    Die rijzen met torens vol zwier,
    't Zijn welige velden en wouden,
    Of vlakten der heide vol rust.
    O 'k wil in mijn harte behouden
    Die schoonheid, mijn opperste lust.

    Voor Vlaanderen, Vlaanderen,
    Trille mijn harte vol geestdrift en vuur.
    Mijn land is het land van de stille,
    De vreedzame brede natuur.

    Uit beelden en doeken en zangen,
    Uit al wat een kunstenaar schiep,
    Straalt gij als met tover omhangen,
    Zo innig gevoeld en zo diep.
    Gij spiegelt de aard uwer kindren,
    Gij vindt in hun werken u weer.
    Hoe zou mijne liefde vermindren,
    U minnen wil ik meer en meer!

    Voor Vlaanderen, Vlaanderen,
    Trille mijn harte vol geestdrift en vuur.
    Mijn land is het land van de stille,
    De vreedzame brede natuur.

    schrijver

    16-11-2017 om 22:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bloemeke

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Schuldeloos blommeke lief

    Schuldeloos blommeke lief,
    dat op mijne weg ik ontmoete,
    laat mij een stonde bij u
    toch, laat mij een stondeke staan!

    Schuldeloos blommeke lief,
    zou immer een mens op u treden,
    u, die God zelve gepeisd,
    geschapen heeft ende gemaakt?

    Hij was uw schepper, Hij dacht,
    Hij schikte uwe blaarkes, Hij woef die
    blinkende krans om uw hoofd,
    Hij miek u, mijn blommeke lief.

    Hij nam het licht van de zon,
    een strale uit heur blinkende stralen,
    smeltende viel zij voor u
    en kleurde uwe lachende mond.

    Hij gaf u 't lekende zoet
    dat aamt om uw geurige lippen,
    zaligend al die u naakt:
    of was het een ander als Hij?

    God, hoe is 't minste van al
    't oneindige werk uwer handen,
    God, hoe is 't minste van al
    toch wonderlijk, voor die U kent!

    Schuldeloos blommeke lief,
    van al dat gij blomme mocht wezen
    'n was er geen stonde, geen een,
    dat God u niet geren en zag!

    Hét weet alleen dienen God,
    die alles bemint, te mishagen,
    't mensdom alleen, dat Hij meer
    als al dat Hij minde bemint.

    Plukkende zeid hij u: ‘Dient
    mij, prachtige blomme...’ gij welktet
    en, op zijn schuldige hoofd
    gestorven, en diendet g'hem niet.

    Schuldeloos blommeke lief,
    dat op mijne weg ik ontmoete,
    laat mij een stonde bij u
    nog... laat mij een stondeke staan.


    1855

    schrijver

    15-11-2017 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voor-val

     Een gedicht van Wilhelm G. van Focquenbroch 1640=1670

    Voor-val

    De goede Amyntas zat laatst bij zijn Clorimene,
    Geheel verrukt van ziel en zin,
    En puur als spraakloos door zijn min,
    Sloeg hij geen taal, dan door zijn stenen.

    Doch juist, wanneer zijn lief hem d'oorzaak hiervan vroeg,
    Zo springt bij ongeval zijn poort op;
    En nam (zo 't schijnt) voor hem het woord op,
    En sprak wat vuil, doch luid genoeg.

    Wel fy, wat beestigheid! (riep hierop deze schone)
    Maar hij, terwijl het was geschied,
    Riep, ach, mijn ziel! verstoor u niet:

    Hoe kan mijn vlam zich klaarder tonen?
    Nadien ik, als de lauwerier,
    Vast kraak in ‘t midden van mijn vier.

    ----------------------------------------
    stenen – zuchten
    Zo springt bij ongeval zijn poort op - laat hij per ongeluk een wind
    fij – foei
    terwijl – omdat
    mijn ziel!  - mijn lief!
    Vlam – liefdesvlam
    Nadien – Aangezien
    Vast – hevig
    kraken  - knetteren
    vier – (liefdes)vuur

    Alle de werken van Willem Godschalck van Focquenbroch. Herdruk 1723 (1709)

    schrijver

    13-11-2017 om 21:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Michel-Angelo

    Een gedicht van J.J.L. Ten Kate 1819-1889

    Michel-Angelo

    Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken,
    Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen?
    Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen;
    Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken.

    Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken!
    Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen,
    En zonder ooit een bruid vermoeid in d’arm te zinken,
    Zag zij u zestig jaar ‘t driedubbel pad betreên.

    ’t Was al uw aards geluk, uw innigst zielsverrukken,
    Een hemelse gedachte in ‘t marmer af te drukken,
    Te ontzetten door uw kracht, beeld van Gods majesteit.

    Ook, toen gij eindelijk uw avondzon zag tanen,
    Stierf ge, als een oude leeuw met zilverblanke manen,
    Een lange dood, vol roem en levensbitterheid.

    1861

    schrijver

    12-11-2017 om 18:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grof

    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    Ik ben wat grof.

    Ik ben wat grof en ongeslepen,
    ik spreek het Vlaamse hert rechtuit,
    ik ken ook gene Franse knepen,
    waarmee men hier de burgers snuit.
    Nochtans de blijdschap is mijn leven;
    en waar men zingt een vrolijk lied,
    daar durft mijn zang ook medestreven,
    daar zwijg ik niet.

    En spreek ik tot de lieve schonen,
    ik zwem in genen frasenvloed,
    om al de liefde te betonen
    die vurig gloeit in mijn gemoed.
    Een' spreuk, die moeder honderdmalen
    mij zei, toen zij was welgezind,
    die kom ik aan mijn meid herhalen:
    ik min u kind.

    En vele heerkens heb ik tegen
    omdat ik spreek de moedertaal,
    en juffers, in 't korset geregen,
    die vinden dit zo stijf en kaal.
    Maar, och! wat kan mij dit verschillen,
    'k ben liever stijf en ongetooid,
    dan dat gestaag voor vreemde grillen
    mijn rugge plooit.

    Zij kruipen dus die willen kruipen,
    en volgen zo de vuile slek,
    die ook durft in de bloemgaard sluipen
    en alles smeurt met vlek op vlek.
    Doch daarom mag men niet mishopen:
    eens blinkt voor Vlaandren 't morgenrood,
    en komt de slek dan uitgekropen,
    men trapt ze dood.

    Welaan, wees moedig, Vlaamse kerels,
    en heb met mij maar steeds plezier!
    Wees moedig, meisjes, Vlaamse perels,
    Zo glinsterend zoet van liefdevier!
    Moed in de vreugde en moed in 't minnen.
    moed in de deugd, moed in 't gevecht,
    en help mij om de strijd te winnen
    voor eer en recht.

    Gedichten 1861-62  (1863)

    schrijver

    09-11-2017 om 21:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    NACHT

    O nevelnacht, waarin geen sterren stralen!
    O diepe, doffe stilte dezer stonde!
    Geen klokkentoon, die plechtig 't uur verkonde,
    Niets hoor ik, dan mijn eigen ademhalen.

    't Waar zoet voor mij, de in 's levensstrijd gewonde,
    In 't rustig rijk der dromen rond te dwalen.
    Dan, ach! ik voel de fantasie mij falen,
    Die vaak mij leidde, opdat ik vreugde vonde.

    Doodsbleek en roerloos lig ik op mijn leger.
    Zijn 't klamme vingers, die mijn keel omknellen?
    Zwaar hijgt mijn borst; angst verft mijn wangen veger.

    God!… help mij, God, de Boze neer te vellen!
    - Geen antwoord… Niets dan 't kloppen van mijn slapen! 
    God! mensen lijden en uwe englen slapen!

    Sonnetten

    schrijver

    08-11-2017 om 22:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geneurte

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Geneurie.

    Ik zoek in oude legenden,
    Ik speur in wiegendruk
    Naar beelden voor mijn ellenden
    En 't kleed van mijn geluk.

    Want als de dichters wenen
    Moet glanzen paarlenschijn,
    En lachjes willen ze er gene
    Die niet van zilver zijn.

    Wat mag zo heerlijk blinken
    Als eêlsteen en brokaat,
    En wat kan heller klinken
    Dan schild waar 't zwaard op slaat?

    Dus zoek ik in oude legenden
    En grauwe wiegendruk
    Naar beelden voor mijn ellenden
    En 't kleed van mijn geluk.

    Liederen en balladen (1911)

    schrijver

    07-11-2017 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stil zijn

    Een gedicht van Hanriëtte Roland Holst-van der Schalk 1869-1952

    Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten:

    Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten:
    't geheim der sterken school altijd daarin,
    dat zij zich instelden op lange drachte' en
    intoomden d' ongestuime dadenzin.

    Niet 't wachten der praatgragen zij het onze,
    die, sprekend aldoor over wat zal zijn,
    intussen inslurpen als grage sponzen,
    met lijf en ziel de hete levenswijn,

    maar 't dadenrijke wachten van wie maken
    wachtend, zichzelven èn het levensveld
    anders, wie niet uitstellen het ontwaken
    tot een bazuinroep door de heuvlen zwelt.

    Zij voor wie alle dage' en alle uren
    de eeuwigheid breekt door de tijd
    en die houden aldóór bij de kampvuren
    zwijgende wacht, te gaan bereid.

    schrijver

    06-11-2017 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wapen
    Een gedicht van E.J. Potgieter 1808-1875

    Amsterdams wapen 1841

    II

    Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies!
    Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde!
    't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde;
    't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies!

    't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde;
    't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd van advies;
    Ofschoon de geest des tijds van koen verkeerde in kies;
    Ofschoon Napoleon mijn wens bijna vervulde.

    'k Hoop in mijn wanhoop nog: de Raad beraadslaagt weer!
    Een wedstrijd van vernuft stemt in met mijn verlangen;
    'k Belove aan wie 't mij brengt ene onvergank'lijke eer:

    Drie waterleidingen, - drie onderaardse gangen, -
    Drie putten, wat men kieze, - ach! wist ik al wanneer! -
    Zij zullen in mijn schild de kruisentrits vervangen!



    1841.

    De werken. Deel 9. Poëzy 1832-1868

    schrijver

    05-11-2017 om 11:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geur

    Geen dichter bekend

    O God, ik heb de geur der vlieren om me henen

    O God, ik heb de geur der vlieren om me henen,
    en mijn hart - God, gij kent zijn lijden, en Ge weet
    hoe vaak het, schoon gelate', in pijn zijn dagen leed -,
    is als een appel-boom, met pralend licht omschenen,
    die blij zijn branken breidt, waar roze en blank verenen
    hun perel-kleuren in 't teer weemlend bloemen-kleed...
    Zo is mijn vrucht-zwaar hart een vreugde-boom, en breed
    is om zijn kruin de vlieren-geur'ge dag verschenen.

    O God, die glanzend thans van aangezichte zijt
    bij deze zomer-dag vol rechte honig-geuren;

    Gij, die Uw rijke hand ter zegeninge breidt
    en mij naar 't hel gelaat des zomers 't hoofd liet beuren,

    - o God, maak mijne dage' éen dag als dezen, wijd
    gelijk een groot paleis met zonnig-open deuren...




      1899

    Verzen van 1899 - 1914

    03-11-2017 om 21:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.doodsangst

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Doodsangst

    Laat ik u kussen en u nogmaals kussen.
    Geeft u liefde voor mijne liefde weder,
    Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen
    Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.

    Kwatrijnen

    schrijver

    01-11-2017 om 22:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in memoriam

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    ‘In Memoriam’

    Verdoemd!
    Allen zijn klein.
    Geen is er groot.
    Beter weg in de dood
    Dan verdoemd met het kleine te zijn.

    schrijver

     

    31-10-2017 om 21:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nooit

    Een gedicht van Jan van der Noot 1539-1595

    Nooit en is uw minlijk wezen geweken

    Nooit en is uw minlijk wezen geweken
    Uit mijn verstand, maar zie altijds present
    Uw wezen zoet, uw schoonheid excellent,
    Uw aanschijn klaar, ende de zoete treken
    Uwer oogskens, die machtig zijn te breken
    De straffigheid van een hert, dat gewend
    Tot kwade is, en in wreedheid verblend,
    Doende ’t zelfde vierige tranen leken.

    Uw zuiver haar, zweer ik u op mijn trouwe,
    Dunkt mij gemengd te zijn met draâkens van gouwe.
    Uw wijnbrauwkens zijn boogskens van hebenen:
    De mond koraal, de borst’kens van albaste,
    De tanden van ivoor als de gepaste,
    Ermkens massief, en wel gemaakte schenen.

    schrijver

    30-10-2017 om 18:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.getrouwheid

    Een gedicht van Lucas Pater 1701-1787

    OP DE GETROUWHEID

    GETROUWHEID! dierbre schat! standvaste, onkreukbre Maagd!
    Elk roemt uw waarde, schoon bedrog en krijg u haten.
    Gij stond zelfs heidnen bij in onderdrukte staten.
    Ach! waart gij nimmer door het Christendom verjaagd!
    Nooit trok ge, in hoge nood om onderstand gevraagd,
    Met loden schoenen voort; nooit hebt ge uw Vriend verlaten.
    Gij zijt de steun des lands, de band der onderzaten.
    De rampspoed juicht in 't leed, als gij hem onderschraagt.

    O zuil van 't echtgebouw! o schoonheid, nooit volprezen!
    De vriendschap spiegelt zich in uw aanminnig wezen.
    Beproeft men 't goud door 't vuur, gij wordt beproefd door 't goud.
    Uw invloed doet een volk op alle welvaart hopen:
    Voor u, die 't heilverbond met uw Verlosser houdt,
    Springt zelfs, op 't eind des strijds, de poort des hemels open.

    1750

    schrijver

    29-10-2017 om 19:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gogol

    Een gedicht van Richard Minne 1891-1965

    GOGOL

    Ik lees Gogol. Hij is groot.
    Hij spreekt van liefde en dood,
    en dat mensen klein zijn
    en voor elkaar venijn zijn
    en dat, trots van alles, dit leven
    nog hoog staat aangeschreven.

    Illustratie: Ik lees Gogol

    schrijver

    28-10-2017 om 23:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefdesverklaring

    Een gedicht van Jopie Breemer 1875-1857

    Liefdesverklaring

    Hoe schoon zijn uwe voeten
    Wat zijn uw schoenen duur
    Wanneer mag ‘k u ontmoeten?
    Mijn liefde is zeer puur.

    Gij zijt niet overbodig
    Gij hebt zelfs voor uw neus
    Niet eens een zakdoek nodig
    Zo schoon is deze, heus.

    Uw oren met z’n beiden
    Staan aan de buitenkant
    Die kunnen mij verleiden
    Te vragen om uw hand.

    Gij hebt een braaf karakter
    Gij kookt bijzonder goed
    Geen in den lande bakt er
    Een koek die zo erg voedt!

    Want na een heel klein brokje
    Ter grootte van een knop
    (Zeg nu maar niet: `dat jok je’)
    Dan kan ik niets meer op.

    Uw kleren staan u keurig
    Al zijt ge nog zo bleek
    Des zondags zijt gij geurig
    En soms zelfs in de week!

    Nu wild’ ik U vertellen
    Mijn liefde, o zo groot
    En uw gekamde haren
    Bemin ik tot de dood.

    Stap mee met mij in ’t bootje
    In ’t bootje van de min
    Dan krijgt g’ een botervlootje!
    Of hebt ge soms geen zin?

    Ik ben niet rijk te noemen,
    Toch heb ik ietwat geld
    Ik durf er niet op roemen
    Want ‘k heb het pas geteld.

    We kunnen er van leven
    Wel veertien dagen lang
    En dan… al sta ‘k te beven
    Ik ben volstrekt niet bang.

    Ik zal mijn best doen Dame,
    Dat gij er komen kunt,
    Ook zonder U te schame’
    Of dat ’t U erg verdunt.

    Wilt gij mijn hand aanvaardde’
    Stuur dan een briefkaart hier
    Ik wacht dus af, mijn waarde
    Gegroet, ook van mijn lier!

    De ontboezemingsbundel

    26-10-2017 om 22:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.regen

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

     Regen

    De bui is afgedreven;
    aan de gezonken horizont
    trekt weg het opgestapelde, de rond-
    gewelfde wolken; over is gebleven
    het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen
    een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen.

    En hier nog aan het vensterglas
    aan de bedroefde ruiten
    beeft in wat nu weer buiten
    van winderigs in opstand was
    een druppel van de regen,
    kleeft aangedrukt er tegen,
    rilt in het kille licht.

    En al de blinking en het vergezicht,
    van hemel en van aarde, akkerzwart,
    stralende waters, heggen, het verward
    beweeg van mensen, die naar buiten komen,
    ploegpaarden langs de weg, de oude bomen
    voor huis en hof en over hen de glans
    der daggeboort, de diepe hemeltrans
    met schitterzon, wereld en ruim heelal:
    het is bevat in dit klein trilkristal.

    schrijver

    24-10-2017 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!