Ik sla even een stukje reizen door Israël over, laten we zeggen een hoofdstukje. Hoe het ook zij, op een gegeven moment hadden wij het voor elkaar gekregen, twee kaartjes richting meer van Gallilea en een getuigschrift van het arbeidsbureau in Tel-Aviv. Deze getuigschriften waren bestemd voor de kibbutz genaamd Nir David. Dat was dé kibbutz waar je wezen moest, volgens onze "raadgevende" vrienden en vriendin in Rotterdam. Daar had je een warmwaterbron waar je tussen de Black Molly's en Neon Tetra's kon zwemmen, zo warm zo helder water, een duikbril was niet nodig geweest. Goed eten, makkelijk beleid, disco er bij , orgieën , het kon niet op. U begrijpt wij waren dolgelukkig met onze tickets naar het lang verwachte en hard voor gevochten Nir David, wij zaten al bij wijze van spreken met een erectie in de bus. U moet niet vergeten dat wij emotioneel, seksueel en alles overgevoelig waren vanwege onze afkick van de drugs, en we zaten op onze zesde dag, schat ik, dat is bij een cold turkey: dé dag dat je even leeft, even sterft, even leeft, even sterft enz. Maar de momenten dat je dan leeft , O my God die zijn zo intens, dat is met geen pen te beschrijven. Waarom vertel ik dit, het aankomende verhaal is het gevolg van omstandigheden van beïng at the wrong place, at the wrong time and the wrong moment. Niet dat ik iets wil goed praten over mijn gedrag aldaar maar toch.
Amichay the volunteerleader wachtte ons op, begroette ons vriendelijk, wees ons een eigen huisje toe, gaf daar verf en kwasten bij , voor het opkalefateren, en bracht ons naar de afwasmachine van tien meter lang. een minuut of tien later stonden we zeepbellen te snuiven en te vreten tot het ons strot uitkwam, maar het was gelukkig maar een uurtje. Het was vrijdag en er zou volunteerdisco zijn. Onze ogen groot als van jagers gingen rondzoekend naar vrouwelijk schoon. Niets daarvan, zeker nog aan t werk. Dan de kamer maar opknappen. We hadden rode witte en zwarte verf gekregen. Dus op de ene muur verscheen een drie bij twee meter grote Feyenoordvlag met daaronder "Don't fuck with Rotterdam" en op de andere muur een zwartgemaskerd ridderhoofd met een vlammenzee achter zich met de volgende tekst eronder "Go throug the heat backwards and fight your heart out" naar een schilderij van Stefs, mijn reizigersmaats vader, een goed gelukte kopie mag ik wel zeggen. We waren nog niet klaar met de laatste kwasten te cleanen, en daar was Amichay. So, you're fast painters, zei hij. En wat vindt je er van? Vroegen wij. Hij vond het helemaal niks, maar zei: Artistic! Voordat hij naar buiten ging zei hij dat er een "housewarming "was. Een housewarming? Wat is dat nou weer, vroegen wij ons af en waar? Over here, your new house eight 'o clock, there will be visitors. Enjoy your staying at Nir David!! Ik hoor het m nog zeggen.
Wij gingen uit ons bol, een party, in ons nieuw geverfde huisje, orgieën gleden voorbij, verhalen uit R'Dam over Nir David, het ging gebeuren en wel vannacht. Wij snel ons bed op blazen en netjes neer te leggen met een kleed er tussen in , een tafel was er niet, dus moesten ze maar op de grond of bed zitten, vat je 'm? Toen zijn we snel gaan douchen , scheren , gel in haar en klaar, kom op met die housewarming horny shit, we stonden te popelen, te tappen, als kleine kinderen bij een kerstboom die de pakjes nog niet mogen openen. Slecht gekleed in handdoek om ons middel komen wij aan bij ons huisje, harde muziek, Onze muziek kwam naar buiten, onmiskenbaar Jimmi Hendrix. Heb je nou die ghettoblaster aan laten staan lummel, die batterijen zijn zo leeg. We liepen naar binnen, het zat vol met jongens en meiden, een stuk of twaalf op onze bedden opeengepakt, met vier flessen Wodka, twee flessen 7-up, een plastic beker, op een zilveren plaat en een slof Marlborro's. Ze trokken onze handdoeken van ons reet, onder het mom van doe niet zo preuts, en stelden zich allen nogal klef voor. Daar sta je dan in je blote snikkel, haastig zoekend naar mijn afgeknipte spijkerbroek, aha gevonden. Zoals Spongebob zegt: "ik ben er klaar voor! Zocht de mooiste meiden uit, wrikte mij er tussen en vroeg: Hoe heet dit spel? Kijkende naar de plastic beker, 7-up en Wodka op de zilveren schaal. Stervend van de dorst, ook Stefs ogen keerden van tieten naar Wodka en andersom, iedereen was nogal schaars gekleed, had ik dat al vermeld, het was ook voorzomer in Israël dus dat is niet zo gek, maar wij waren nogal gevoelig, voelde prikkelingen sneller, intenser, dus het spel het Slammer, afgekort van sledgehammer, zoiets als kopstoot. In Nedrland is dat een Jenevertje net een biertje er achter aan. Hier deden ze het voor: Plastic beker voor eenderde gevuld met Wodka, beetje 7-up dan draaiden ze de beker om, slaan deze met een klap op de plaat en dan krijg je een soort overheerlijke schuimbom, een Slammer dus. Hier met die fles, wij zijn nieuw toch? Yes, riepen ze allemaal, en wat waren ze verbaasd toen wij onze eerste slammer namen en ze ons aan zaten te gapen met grote ogen van :Nou die gaan gelijk neer! Maar in plaats daarvan kwam de slammer schotel niet meer van zijn plaats en gooiden ik en Stef een stuk of tien van dingen achterover in plaats van de kring rond te gaan, geen hebberigheid hoor, we hebben nog drie flessen laten aanrukken, maar t was zo lekker en gezellig. Nou komt het verhaal. Nou zit er naast mij een Amerikaanse blonde stoot en een rode sproetige guitige snuit uit Schotland genaamd Chrissy, hoe toepasselijk blijkt achteraf. En die zegt recht door zee, of ik eerst wil neuken en dan dansen of andersom?
Had ik mij al voorgesteld, ik gaf ze een arm en zei: ik heet Frans en als ik mag kiezen, gaan we eerst dansen. We komen met de hele jolige ploeg aan bij een tot disco gepromoveerde bunker: the volunteersdisco dus. En dansen , en zuipen, en het vooruitzicht dat ik kon gaan wanneer ik wilde met Chrissy gaf me een machtig, heerlijk haast euforisch gevoel, had tenslotte al een jaar niet gewipt of zo, zo knap ben je niet als junk zijnde, maar we waren in die week aardig opgeknapt althans dat vonden we. Tijdens het dansen zeg i tegen die Schotse ik ga even pissen en als ik terug kom gaan we lekker een stukje wandelen. Allright, was a deal, I love you, riep ze me na. Ik kom terug ,trap af in de danszaal pikkedonker met blacklight zoekende naar "Mijn Chrissy", maar nergens te bekennen. Ik vraag Stef en andere mensen of ze haar gezien hebben, niemand had iets gezien. Ik rende de trap weer op richting toilet en uitgang en zag wat lui voor de uitgang staan hangen. Hebben jullie Chrissy gezien? Uit Schotland? Ja die hadden ze gezien, die was het pad afgelopen met Amichay. Amichay? Was dat die boy niet die onze leider was? Ja die, bevestigden ze. Ik dacht heel snel na, dus terwijl ik sta te pissen, opgegeild en al ga zij er vandoor met een ander? Daar moesten ze nou net niet, voor bij mij wezen, nooit niet, maar zeker niet nu! Mijn Dromen stortten in elkaar, het bloed stroomt mij voor de ogen, hete stoom als van een dolle stier spuit uit mijn neusgaten. Ren ik de trap af, en grijp mijn maat bij zijn kladden, mee!. Zei ik.Maar ik, ik pruttelde hij tegen. Ik trok hem aan zijn kraagje mee de trap op, en vroeg eenmaal boven waar die Amichay woonde. Dat was geen probleem het zevende grote huis rechts van het pad. Mee! Zei ik weer tegen Stef, die vroeg wat er aan de hand was. We zijn verneukt, en wat staat er op onze muur? Dus muil dicht! Amichay die kolerejood ligt mijn meisje te kaaien, en durf eens te lachen! Hij keek wel linker uit. Aangekomen bij zijn huis zagn we snel lichtjes doven en hoorden geroezemoes, onmiskenbaar van Chrissy en the leader. Ik riep in het engels, dat ze één minuut had om naar buiten te komen en hem zou ik met rust laten, want het is niet zijn schuld!! Geen antwoord, nog vijf tellen! Riep ik, en pakte de olielamp, die aan een paal op zijn patio hing, zette deze op zijn hoogste stand, en gooide hem op zijn rieten dak, en ging gehurkt zitten wachten, Stef meetrekkend naar de grond, die mij voor alles en nog wat uitmaakte. Het dak brandde sneller en heftiger dan dat ik voorzien had, maar dat gaf niks dat was de bedoeling. En ja hoor wie kwamen daar in hun ondergoed naar buiten? Juist Amichay en Chrissy Luid hoestend, proestend en kokhalzend van de rookvergiftiging. Ik liep met grote stappen op ze af. Haar gaf ik met een platte hand een pets op dr bek, en zei dat heel Schotland voor mij in zee mocht zakken , en jij Mr. Volunteerleader , weet voortaan wie je, en met wie je fuckt!
Ik was klaar, onderweg vloekend schreeuwend, helemaal lazarus, verneukt voelend, naar ons huisje hebben we nog wat huizen uitgebrand, Stef deed nu met volle teugen mee!
Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen, moet knipperen om te kunnen zien, waar is ons dak? Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: waar is ons dak? Ik zeg blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas Ja jij ook zei hij tegen mij. En waar zijn de ramen de kozijnen, de deur? Is er nou gewoon een bom gepleurd, en zijn wij daar dwars doorheen geslapen? Kon niet anders, toch? Ik kwam langzaam overeind het glas uit mijn armen en benen wrijvend, om daarna Stef uit zijn "spijkerbed" te trekken. Toen wij opstonden, nou ja stonden, een beetje krom hingen zagen we alleen maar witte flitsen in ons hoofd. Bomshellshock wellicht? We lopen door een gat in de muur de tuin in, onze lantarenpalen waren dubbel gevouwen en stonden met hun kop in de grond, heel apart gezicht, van ons huis was niets over dan onze twee geverfde muren.
Daar kwam Amichay aanlopen, gekleed als Jezus himself in een smetteloos wit lendendoek. Ik dook in het gras maakte een koprol en tijdens die koprol pluktte ik een grote paardebloem, sprong overeind en liep op hem af en zei: I don't know what the hell has happened here last night, but I'm sure, You got something to do with it! Am I right? Vroeg ik. Hij vertrapte de bloem en zei: You ve got ten minutes, I ve allready alarmed the Police the Military Police and the Army and iff youre not gone', You'll get shot!! You are on the black list now. Wij renden naar onze rugzakken, lieten de opblaasbedden, toch lek, propten er wat rotzooi in renden de kibbutzpoort uit, en heel slim, doken we in een greppel, en bedekten ons met hooi, in plaats van naar een dorp te lopen, of bij een bushalte te gaan staan. Zo, wat er voor cavalerie aankwam voor ons, door ons, dat wil je niet weten, maar ik was echt bang, maar ze zochten niet dat was het frappante, ze dachten dat we al met de bus mee waren waarschijnlijk. Wat een geluk. Wat een nacht. Dag Nir David. Dag Neon Tetra's. KutChrissy
Recht uit het hart geschreven gedichten waardevol, blijken allen ineens te zwichten Bloed kruipt waar het niet kan gaan wat als ik jou voor mij zie staan
Blindheid ziet kogels, sex, liefde, verraad eens voor het leven, mijn beste kameraad Een telefoontje met jouw zuigende stem zet snode plannen voorlopig klem
Hou ik dan toch nog van jou? jij, die ik het liefst begraven zou?
You know who I am he said. I m the freak who was an angel, he closed his eyes and moved his lips: It s time we should be going. Waiting so long, I was waiting so long,. Look back in anger, driven by the night, here she comes.
"scary monsters supercreeps"
When I looked in her eyes, they were blue, but nobody home. She could have been a killer if she didn t walk away, she do. She opens strange doors, we can never close again. Scary monsters, supercreeps keep me running, running scared. She asked for my love, and I gave her a dangerous mind, now she's sleeping in the street and she can't socialize. But I love the little girl, and I love her till the day she dies.
"Heroes"
I wish, I wish we could swim, like the dolphins,, like dolphins can swim
"Joe the lion"
Joe the Lion went to a bar, with a couple of freaks, from the houses, you know, who they are, when you know it s tomorrow.
"Beauty and the beast"
Nothing to do, nothing to game. Kiss you in the rain, in the rain, in the rain, Bring me to the doctor!, it s selfprotection. Don t say no, to the beauty and the beast.
"Station to station"
I am the thin white duke, throwing darts in lovers eyes.
'Golden years".
Don t let me hear you re save lives, taking you nowhere, angel Nothing s gonna touch you, in these golden years.
"Fame"
Fame, is there anybody wunder, I reject you first. Fame.
"Ashes to ashes"
The little green wings follow me, oh no not again,
I'm the next, who breaks the ice, Want to come down right now. Ashes to ashes. Funk to funky, we know Major Tom's a junkie, strong out in heavens high, weeping at all time long.
From "Sound and vision"
You re just a little girl with grey eyes, waiting to say something, waiting till the grave cries.
"China girl"
My little china girl, you shouldn t mess with me, I ruin everything you are. I gave you television. I gave you eyes so blue. You had a man, who wants to rule the world for you. I gave you everything you are. But when I get exited, she just say: just you shut your mouth: sssst.
"Space oddity"
10.9.8,7,6,5,4,3,2,1 Lift off... This is Major Tom to ground control: I m stepping throug the door, and I'm floating in a most a peculier way, and the stars look very different today. Ground control to Major Tom, your circuits dead, there s something wrong, can you here me Major Tom?. Can you here me.....Here am I floating in a tin can, far above the world. Planet earth is blue and there s nothing I can do.
"Red sails"
Red sails, red sail action. red sail, some reaction. We re going down to the Hinterland, the Hinterland, and its fafafafafar away
"DJ"
This is easy, realism. I ve got a girl out there. I think she s dancing. What do I know? I am a Dj. I am what I play. I ve got believers, believe in me. I'm lost and be terrible ill, of night and evening faces. Fast food.
"The man who sold the world"
He said I was his friend, wich came as some suprise,
I spoke into his eyes: I thougt you died alone, a long long time ago. Oh No, not me, I never lost control. You re face to face, with the man who sold the world.
"the jean geanie"
Sits like an amber, smiles like a reptile . She loves him, she loves him but just for a short while She scratch in the sand, let go his hand
"A-ladd-insane"
Who will love: A-Ladd-Insane
"Hurt"
I hurt myself today. To see or I still feel. I focus on the pain. The only thing thats real.
Ïs there life on Mars?"
Take a look at the lord men, beating on the wrong guy, I wunder if you ever know, its the bestselling show, Is there life on Mars?
(all lines written by D.Bowie and or Brian Eno) Vooral Bowie, vormde mijn kleuter-puberjaren, vandaar dit dankbare getuigschrift
Het is maandagmorgen vijf uur. Over twintig minuten moet ik klaar staan met mijn maatje Nico op de Leuvehaven, tien voor half zes precies. Wij werkten in Hoofddorp, niet ver van Amsterdam-Schiphol, waar wij containers losten die voorzien waren van Daewoo monitoren. Het was nog pikkedonker en wij wachtten op een racemotor geluid, daar onze baas Rob B. zijn Alfa Romeo had laten tunen op Zandvoort en met gemak een topsnelheid van driehonderd en vijf haalde. Hij was tien minuten te laat, half zes daarom schold hij ons de pleuris alsof het onze schuld was. Ik ga toch echt niet in de file staan want ik moet om elf uur thuis zijn want dan ligt de witte ridder, zo noemde hij zijn vriendin, in bed te wachten, en oh je als hij niet op tijd zou zijn. Dat werd dus pezen voor ons. Vier of vijf containers leeg gooien in drie uur met z'n tweeën. De autodeur zwaaide open en een heftige whiskylucht kwam ons tegemoet. Zo Rob weer niet geslapen? Godverdomme dachten wij dat word weer wat. Hij was onze vorkheftruckchauffeur, en onze baas te gelijk. Je komt direct van The White's vandaan zeker, vroeg ik. Je moet niet zo ouwepleurishoeren zij hij ik moet me concentreren op de weg , de eerste vrachtwagen staat om half zeven klaar om gelost te worden. We reden Blijdorp voorbij, afslag Den Haag Amsterdam, en ja hoor nog voorbij Delft, file. Godgloeiende godverredomme, Frans voel eens onder je stoel. Onder mijn stoel? Je gaat toch niet schieten? Onder je stoel en snel! Rob duldde nooit geen tegenspraak. Ik voelde iets ronds, een bouwlamp? Geef hier en hou mijn stuur vast en recht sturen als je m in de prak rijdt nou! Nico lag achterin te snurken, die dacht filetijd is slaaptijd. Niets was minder waar. Rob trok het ding uit mijn handen, en vloekte godverdomme waar zit dat knoppie nou? Opeens was ik stekeblind, hij had het knopje gevonden, en een luid sirenegehuil loeide door de wagen compleet met blauwe zwaailichten. Nico sprong van schrik zo hard omhoog dat hij zijn kop tegen het dak stootte. Hij zat al met de polsjes tegen elkaar, maar er was niets aan de hand behalve dan dat onze "baas" een eigen zwaailicht op de kop had getikt, deze op het dak plantte en nu met tweehonderdvijftig over de vluchtstrook reed, de file links laten liggend. We werden in onze kuipstoelen gedrukt door de snelheid. Sigarenrook uit Robs hoofd ontnam ons en zijn uitzicht, en bidden wij samen voor een heelhuidse aankomst. Auto vliegen in paniek voor ons weg, Rob zigzaggend als Nicki Lauda er tussen door. Zo we zijn er, niet slecht he? In zeventien minuten Rotterdam-Amsterdam? Frans ga eens kijken of de eerste vrachtwagen er al staat, we zijn iets te vroeg. Met iets, bedoelde hij een half uur, die tijd wachten doodden wij met koffiedrinken, en bijkomen uit een halve shock, en schelden op Rob. Dat hij eens normaal naar zijn nest moest gaan, als hij de volgende dag moest werken. Wie is er godverdomme nou directeur? Vroeg de meesteroplichter dan verontwaardigd? Juist Rob jij bent onze baas geef dan het goede voorbeeld en doe niet zo achterlijk! Achterlijk? Achterlijk? Wie brengt jullie nou in een kwartier naar Hoofddorp, en drie uur later leg je te rukken in je bed met een meier in je zak! Nou?"Nou? Wat moesten we daar nou op zeggen? Hij was en is waarschijnlijk nog steeds knettergek, maar gelijk had hij. Niemand behalve wij en de witte ridder wist echt waar hij woonden maar hij vertrouwde ons. Wij hem niet maar dat is een ander verhaal, hij was altijd goed voor zijn geld hoor, maar het duurde wel eens iets langer dan beloofd, maar dat ter zake. Het was qua werk de leukste en gekste tijd van mijn leven. Een paar voorbeelden van onze baas, bijnaam bommerdebom, omdat hij dacht dat hij ook dronken goed truck kon rijden, waardoor er ettelijke malen stapels monitoren van soms wel duizend stuks, omvielen als hij er keihard tegen aan reed, of gewoon zijn lepels van zijn truck dwars door een breedbeeld of vier heen schoof. De andere mensen die ook in de loods werkten maar dan voor en echt bedrijf keken er nog geneens meer van op. Inschattingsfoutje!!!! Riep hij dan, kan gebeuren, is allemaal gedekt, maar zet die stapel toch maar even andersom voor de zekerheid, met de gaten tegen elkaar aan dus zodat ze aan de buitenkant puntgaaf leken. Eigenlijk komt het hier op neer. Koopt u geen Daewoo monitor of TV, er zou wel eens een draadje los kunnen zitten. Soms stond ik met Nico en soms stond ik met een illegale zwarte Afrikaan, Dennis heette hij, die hij ergens opgedoken had, in een container zei Rob, met een ontzettend penetrante zweetlucht, alsof hij dode baby's at. Maar sterk was hij en hij kon "gooien", de pallet stond vol voor ik het wist, en dan was het wachten op Rob. Wel of geen bommerdebom? Nee, nu één lange aanhoudende pijnlijke klank van een claxon. Iedereen vloekte in de loods, wij stapten over de pallet heen, de container uit, om te kijken waar hij blijft, en ja hoor, Rob was gewoon met zijn muil, op de claxon in slaap gevallen, helemaal lazarus. Onze baas. Ons goede voorbeeld. Hem eenmaal wakker gemaakt, gaf hij direct vol gas, om de container in te storten en de pallet met de netjes neergezette monitoren te vermorzelen.. Stelletje klootzakken riep hij dan, dat kost me allemaal tijd en jullie weten dat ik elf uur thuis moet zijn. Maar jij rijdt toch alles verrot? Jullie moeten er gewoon voor zorgen dat ik niet in slaap val, daar betaal ik jullie toch voor? Wie is er hier nou Directeur? Ja. jij, Rob, tikten we op ons voorhoofd achter zijn rug. Dat heb ik gezien in mijn achteruitkijkspiegels, allebei een tientje minder, en bezems zoeken, glas weghalen, voor de inspectie op die herrie afkomt. Dat korten deed hij nooit, hij had slechts een grote bek, maar een hart van goud. Om elf uur lag ik weer in bed, en dacht er aan dat ik wel de meest gestoorde baas op aard moest hebben, en viel lachend in slaap, met honderd gulden op mijn nachtkastje..
Misschien niet genoeg geleden of uit het verkeerde hout gesneden Niet ons geest dan het lichaam wreed getimed gepijnigd, irritant en bekwaam
Wakker houdend lust ontnemend een carrousel vol ellende gevend De slaapdemon is onvermoeibaar trucks in varia op het nachtkastje klaar
Winnend van alcohol drugs en pillen één uurtje slaap is al wij willen Onvrijwillig stadswachten van 't duister regen, straatlantaarns soms wat gefluister
Geen lepeltje lepeltje voor wat steun eenzaam koud bed, bij de buren gekreun Hoelang nog de hoofdprijs blijven betalen voordat wij Incubus kiel kunnen halen
Na een op de klippen gelopen relatie met een door mij meegenomen bruidje uit Indonesië naar Nederland spraken wij af elkaar een tijdje niet meer te zien om daarna af te spreken op het eiland Balie zodat haar familie wonende te West-Java het niet te weten kon komen. Daar had ze me al te zwart bij gemaakt dat ze onmogelijk nog kon laten weten wel van me te houden en dat het hele zooitje gelogen was en zelf niet helemaal, spoorde, aldus. In de tussentijd van die ene maand wachten op haar te Balie liep het een en ander spaak. Dat wil zeggen goed spaak of spike beter gezegd want Fransje kon weer niet tegen eenzaamheid had geen zin in druiper gevende hoertjes en kwam weer eens in de goot terecht door de aanwezigheid van Chinese Heroïne (China white).
Ik had al twee jaar niet gebruikt maar dat eerste anderhalf stevig vervangen door het slikken van kalmerende middelen en alcohol en lang levende lol totdat ik er genoeg van kreeg en serieus wilde leven huisje boompje, Keessie en belandde zo in deze situatie. Allah zijt geprezen. Godverdomme zeg, zit ik hier op dat kut Balie met een naald in mijn arm, het woord bloody tourist was nu wel erg toepasselijk. Het scoren (stelen) op de Jalan Kuta Raya (de strandboulevard) is levensgevaarlijk maar het moest want van mijn uitkering haalde ik het niet die rommel, nou ja het was wel goed zuiver spul rechtstreeks uit Bangkok, uit het Engels vertaald zijnde als klaplul. U weet waarom was wel 4 keer zo duur als in Nederland en dan werkt het maar zes uur, tel uit je winst. Of verlies eigenlijk.
En dan dat lopen en hosselen in vijfendertig tot achtendertig graden terwijl het kots uit je mond liep en je billen samen kneep om niet in je broek te schijten, het was verschrikkelijk. In Nederland is verslaafd zijn erg maar daar, Jezus. Soms moest je zes uur of tien uur op een dealer wachten en dan was je al twee uur ziek voordat je een tussenpersoontje gevonden had. Nou echt dat je dan zelf je shotje niet meer kon zetten want dan lag ik gewoon op sterven in een of andere hut of villa dat lag aan de situatie en was ik compleet overgeleverd aan de zetter en de dosis daarvan. Ver weg kon ik dan horen; "Zou hij het kunnen hebben, zou het niet te veel zijn?" "Nee het is een blanke, hij is sterk en goed ziek, hij trekt dat wel," hoorde ik weer heel heel ver weg, beantwoorden. Met een laatste stuip kwam ik overeind en brulde woest: "Alles! Het hele fucking pakket, ben je begodgloeiendebegodverredomd?" In het Indisch dan he? Of Engels of van alles door elkaar dat moet u van mij tegoed houden. Om daarna weer slap als een vloedje in elkaar te zakken. Dan is daar de prik van een bij, om weer te kunnen dansen als Mohammed Ali. De bierkurken vlogen weer in het rond, vette joints werden gedraaid, maakten dikke mist en het was weer even feest, met ergens in je achterhoofd de klok zes uur vooruit. Verdomd het was hier qua drugs een stuk relaxter als in Jakarta of Bandung of waar dan ook in Indonesië dat komt natuurlijk omdat het hier zo toeristisch is, en het minst percentage moslims van alle eilanden ervan. En dat er twee jongens op de uitkijk, ieder een aan het eind van de kant van de straat met een walkietalkie zal er ook wel iets mee te maken gehad hebben. Zodat wij op ons gemak door konden feesten, zo tippelde ik op het randje van hemel en hel dag in dag uit wachtende op mijn bruid, hé dat rijmt. Misschien schuilde er ergens wel een dichtertje in mij. Dan op een dag, ik schat; week vijf inmiddels tien twaalf kilo lichter parkeert er een legergroene Jeep met twee mooie meiden erin pal voor mijn Hotel waar ik net apestoned zat te ontbijten aan een rond tafeltje met parasol half op de stoep parkerend. De ene vloog mij om de nek en stuurde de andere weg met de Jeep om spraken ze af haar over een uurtje waarover ik zei: maak er maar twee van, ok anderhalf uurtje werd het, om terug te komen en haar weer op te halen.
Hallo, het was Yanthi, mijn illegaal getrouwde vrouwtje. Ze was net negentien afgestudeerd en ik was toen zesentwintig. We waren in haar vaders huis getrouwd voor Allah, hier zouden we zeggen voor de kerk maar niet de gemeente, dus niet officieel dus 'onder de tafel' getrouwd. Maar anders mocht ik niet blijven slapen tegenover de buren een schaamteloze prestatie als niet moslim zijnde dus dat deden we even, dat trouwen. De hadji was zo lazarus dat hij in plaats van de koran de Gouden gids had meegebracht en mijn snikkel nog wilde controleren ook. Nee daar doen wij blanke moslims niet aan is allemaal een kwestie van vertrouwen, beredenerende door mezelf wat je van God gekregen heb laat je niet afhakken, toch? Ik op die bewuste dag mijn zaakje ingepakt met verband en ingesmeerd met Heinz Tomatoketchup sta ik te voetballen tegen een muurtje staat ineens mijn schoonvader achter me en zegt: "Zo dat ga goed, zo snel na de operatie." Stille pest Jappenbusjes ook, die hoor je niet aankomen joh! Snel met een rood beschaamd gezicht greep ik naar mijn kruis om: Auw? te zeggen. Hij had me door dat was zeker maar dat kon hem niet schelen zolang hij maar van die geschuffelde dochter af was en het liefst zo ver en snel mogelijk, nou dat was gelukt.
Alleen een maand later stond ze weer voor zijn neus daar ze zich in Nederland zich zwaar misdragen had tegenover mij en mijn familie. Pappie mag ik naar Balie naar oom bla bla? Dat vond de rijke pa goed, want die schaamde zich weer voor zijn buren, dat zijn dochter in een maand gepresteerd had van een blanke te scheiden. Zo kwam het dat ik die dondersteen echt letterlijk door het plafond heen spoot nadat ik voor de derde of zelfs vierde keer kwam, goh wat had ik haar gemist. Niet dat geouwehoer natuurlijk maar in bed; what an animal. Ze nam me mee naar haar familie net buiten Kuta stad. Wat een verassing haar oom was Majoor, nou daar was ik echt hartstikke blij mee met mijn zakken vol dope en de doodstraf die daarop staat. En ja hoor, die begon gelijk te bellen naar Yanthi's ouders en zo kwam het dat ik na haar weglopen bij Oom Majoor vier hete zwoele dagen en nachten want ze had zo meelij met me dat ik was afgevallen van "het liefdesverdriet" mijn speldenkussen onderarm ingepakt als zogenaamd motorongelukje, helemaal alleen en verlaten wakker werd. Ze was gekidnapt door een paar mensen van het leger, zei mijn vriendin achter de Balie die toevallig ook Yanthi heette. Maak je me godver dan niet wakker dan? Domoor! Nou en domoor is nog al wat daar, schelden is taboe. Huilend vroeg ze me om vergiffenis en of ze het goed kon maken, vannacht wel te verstaan. Daar zat ik nou al vijf weken op te wachten op een hint van haar, nou ben ik net vier dagen verkracht krijg ik het als toetje. Okay wat moet dat moet, afgesproken! Eén uur vannacht dan ben ik klaar en zorg dat de baas je niet hoort, ik laat een kaarsje branden zodat je niet van de trap af pleurt dat zei ze niet maar bedoelde ze wel omdat ze wist dat ik niet vies was van een biertje de schat. Zij wist van mijn geheim af verzorgde mijn wonden kocht eten en vitamines of verse sinaasappelsap en waste me als ik te ziek was om het zelf te kunnen doen. Zelfs met gevaar voor eigen leven heeft ze zelfs wel eens een dealer voor me opgezocht en naar me toe gestuurd, gek genoeg zonder dat ze het zelf wist of niet wilde weten. Maar ze wist alles. Het was één september, twee dagen voor mijn verjaardag. Ik heb mijn moeder aan de telefoon en krijg voor een verslaafde het goede nieuws dat mijn uitkering op de ABN staat in Den Pasar met een extra paar honderd gulden als verjaardagscadeau. Nu mijn vrouwtje bij me weggehaald was en waarschijnlijk terug naar Cikampek-Karawang West-Java was gebracht ik een nieuwe maitresse had die nog zorgde voor me ook vond ik het tijd to move on.
Ik leerde een paar nieuwe vrienden kennen, waarvan een jongen met een tatooshop, en een ander met een lederwinkel, die laarzen riemen, broeken, meestal van het merk Harley Davidson verkocht. Hun namen waren Yanto en David en dan was er een derde, Boman, daar kon ik bij in de kost op zijn Indonesisch; "indekos," voor omgerekend twintig gulden per maand en nu betaalde ik vijftien per dag weliswaar met ontbijt met neuk maar toch gaat Heroïne dan voor al had ik plannen mijn echte Yanthi te achtervolgen volgeladen met cadeaus. En zo zij het, ik liet twee lederen broeken, riemen, twee paar cowboylaarzen en twee lederen mouwloze hesjes op maat maken, één paar alles in het zwart voor haar en voor mij alles in het bruin.
Voordat wij naar Nederland gingen zat ik bij een motorclub in Java en zij had van haar rijke pappie ook een Harley gehad en kwam haar tegen bij de bios, droeg ze ook nog eens het zelfde T-shirt van de Red Hot Chilli Peppers en toen bleek dat we ook nog eens allebei op donderdag geboren waren op drie september was ze ineens geen maagd meer maar een vrouw die wist wat ze wilde en zo rot had ik het niet getroffen want pa had een golfbaan zwembad, motoren, auto's. Alles voor het grijpen, toen ben ik uit de club of "gang" gestapt waar ik u later nog veel en veel meer over zal vertellen want dat was een anderhalf jaar durende adrenaline thriller die ik nooit gemist zou willen hebben maar dat komt later. Het is twee september ik moet komen kijken naar de bevorderingen die mijn leder snijdende en naaiende Heroïnedealer, had ik dat al verteld? Ik woonde nu twintig meter bij een dealer vandaan en kon nog poffen ook. Het werk zag er goed uit geraffineerd als vanuit een echte Harley Davidson fabriek maar dan waarschijnlijk nog mooier. Hij beloofde mij op mijn verjaardag alles klaar te hebben, want dan zou ik na een kort feestje gegeven te hebben naar Cikampek gaan om daar mijn meisje op te zoeken en te verrassen met de prachtige op maat gemaakte cadeaus. Het liep even net iets anders want in plaats van drie September veranderde in een soort van Vrijdag de dertiende deel vijf.
Een meer van bloed bodemd mijn hart Op de zandige purperen oevers liggen prachtige naakte bewegingloze vrouwen Zwartgeteerd metalen beelden in eenzelfde pose
Slechts gezichten en haar verschillend lichamelijk gelijk tot perfectionisme gegoten Een hand in het haar het hoofd ondersteunend kijken zij mij kwalijknemend aan
Ik herken vriendinnen uit vervlogen tijden Nu als gestrande oliebedekte zeehonden Geluidloos huilen zij pijnlijk verwensend dit angstig visioen veroordelend toe
Ingehouden adem loslatend schrikbedarend analyseer oprecht mijn lieflijk verleden Ontdek gelukkig slechts bevroren angst onschuldig smeltend in vurige opofferingen
Geen zorgen geen lusten geen lasten of behoefte om te betasten Vergif in kleur en naamrijk varia het geestdodend gif anti-depressivia
Populair zijn Prozac en Remmeron schooltje gepekelde haringen inbeton Gelijk snoekbaars glazen ogen verdoofd de maatschappij van geest beroofd
Iedereen in lijn op een lopende band ongelijken die wijken worden verbrand Zombies lopen zwaar zielloos op straat beter dan dat niets hen ontgaat
Gevoelloos lichtblauwe dode lippen mensheid getemd alleen even chippen Microfoontje en speaker ingebouwd in oor politie bij machte full-continu verhoor
Fantasie- en futloos om te hengelen gereïcarneerd plan van Dr. Mengele
Misselijkmakende penetrante zonneoliëen Zand tussen tenen en bilnaad Bejaarde doet misselijkmakend yoga in spagaat Vlieger stort neder boven op mijn kruis Handdoeken op hutje mutje, was ik maar thuis
Buikliggend gluur ik verhit mee naar de bevrijdende lichtblauwe zee Het terras is evenzo nog erger Kijken of ze kijken en als ze kijken vooral niet terug kijken
Een uurtje hongerig wachten op koude spaghetti of dorstig bier Dat is vakantie, nee dat is plezier
Even doorzetten even bijten moet zo nodig geen geld en nergens plek om te schijten
Wat schets mijn verbazing zie ineens iets van mijn gading Rond prachtig gat in deze steenvallei lekker koel en stukje papier er bij
Klaar en opgelucht souvenirsmarkt opgevlucht Kiosk met ansichtpilaar stomen mijn verbaasde rapen gaar
De foto van de steengroeve beschreef ons voormailg gratis schijtparadijs als zijnde Kidron Valley met Mother Marys Holy Grave
Jezus weet dat ik het niet zo heeft bedoeld heeft waarschijnlijk zelfs mijn buikpijn gevoeld Hij heeft gelijk, hoe kon ik het weten hopelijk zullen wij samen een broodje Shoarma eten
Met een beetje geluk raakt ook zijn maag van stuk heeft hij geen shekkel in zijn portemonnee kom dan in Jeruzalem maar aan een w.c.
