H6 Half open jeugd-, gesloten- en strafgevangenissen.

D2 Voormalig Concentratiekamp Kamp Vught

De andere opgeroepen nieuwe jongens zijn inmiddels ook op het Hoofdgebouw geweest en hebben daar de arts en dergelijke bezocht. De andere langere ingezetenen waren nog aan het werk en konden ieder ogenblik binnenkomen. Na toewijzing van een cel en ontvangst van een verchroomde stalen, zwaar naar de zijk stinkende pispot, vraag ik aan de bewaarder wat het vervolg van de dag is waarop ik antwoord krijg dat het eerst etenstijd is als de werkgroep klaar is en dat de dagindelingslijst op de voordeur hing en dat nooit meer moest vragen. De onbeschofte bolle boerenklootzak. "Na de maaltijd sport en recreatie." "Wacht maar vast in de eetzaal."
De Amer bestond uit een houten barak waarbinnen een zaal belegen met gymzaalgroen vinyl en omgeven met grijze stalen celdeuren in de rondte met een klein raampje met een luik je en een oranje gordijntje. Een douchegelegenheid en een toiletafdeling waren achter in de hoek. In het midden een poolbiljart en een ping-pongtafel. Achter in de zaal was er een deur naar een andere zaal, de eetzaal, alwaar ik aan de enorme lange tafel plaatst neem in mijn eentje aan het kopstuk. Ik probeer te situatie een beetje in te schatten. Als ik opsta om naar de bestekbak te lopen die tot mijn verbazing uit metalen voorwerpen bestaat, pak ik een broodmesje om in mijn sok te stoppen, je weet tenslotte nooit waar je in terecht ben gekomen als nieuwkomertje zijnde toch? Net op dat moment komt er plotseling iemand de eetzaal binnen.
"Blondie? Blondie? Frans? Ben jij dat?" Een Rotterdams Marrokkaans accent, een zeer bekende stem.
Ik herken Abbies stem onmiddellijk, een zeer goed bevriende Marrokkaanse maat van mij uit Rotterdam-Zuid. We hadden van alles meegemaakt in de scene der verslaafden en waren vrienden door dik en dun. Ik trek snel mijn broek over mijn sok met het mesje heen en draai mij om.
"Abbie?" "Kammeraad?" "Jij hier?" "Ook toevallig!"
"Ja man wat ben ik blij dat jij er bent, ik word helemaal gek hier in dat tering Vught." De tranen stonden in zijn ogen van blijdschap en bleef lachen om mijn aanwezigheid.
" En leg dat mes maar terug, alles is geteld met als gevolg als er een mes weg of vork dan krijgt iedereen als het verdwenene niet te voorschijn komt, isolatiecel!" "Je bent ook niets veranderd he Frans?"
Ik leg het broodmesje terug en vraag hem wat er dan zo erg was hier.
"Heel simpel ik heb constant bonje met iedereen, want ik versta ze gewoon simpelweg niet!" "Ik ben zo blij dat je er bent nu kunnen we samen een beetje lol maken en die gasten aanpakken."
Ik keek hem verbaast aan en vroeg hoe het eten hier was, daar dat in het algemeen nogal een slechte reputatie in het gevang heeft.
"Niet te vreten!" "Maar er is een maal per week een winkeltje van de SRV man en dan kun je zelf spullen kopen en dus ook koken, we mogen gebruik maken van de keuken." "Heb je stuff bij je?" Vraagt hij zachtjes.
"Ik heb genoeg Afghaan in condooms ingeslikt om heel Kaboel twee weken stoned te maken," antwooorde ik.
"Echt waar?" Ik beaamde zijn vraag waarna hij niet meer bij kwam van het lachen en gaf mij schouderklopjes en sloeg een arm om mij heen zoals Marrokkanen dat doen bij vrienden en vroeg ik hem hoe het zat met een of andere excursie die ons te wachten stond. Hij wist van niets, we gaan eerst sporten na het eten, zei hij.
"Sporten? Ik ben doodziek heb net pas mijn methadon gehad en dat duurt wel een uurtje voordat het werkt, dus sporten?" "Wat voor sport?"
"Voetballen waarschijnlijk, dat word weer een veldslag, alle frustraties worden geuit tijdens het voetbal!"
"Dan hebben ze een goede aan mij, ik ken namelijk geen bal trappen en knokken als de beste en gefrusteerd ben ik nu al." "Wat is dit voor rare bajes joh Ab?"
Ab zegt dat hij het ook precies niet wist maar dat Kamp Vught was gebouwd in 1940 door de moffen om Joodse mensen, zigeuners, homo's en kleurlingen aan het werk te zetten in de zelfde barakken waar hij net gewerkt had voor vier gulden vijftig per week (twee euro) en als je door werkte kreeg je vijfvijftig. Met het in elkaar zetten van stekkers en stekkerdozen. " We werken voor Philips hier," zei hij. Net als de vorige bewoners. "Heb je die oven gezien?"

De eetzaal stroomt vol en een of andere goochem zegt dat ik op zijn plaats zit waarop ik hem vraag of zijn naam ergens op een reserveringsbordje op tafel staat waarop hij ergens anders gaat zitten en mij ' zaadje' noemt.
Het werd doodstil aan tafel alleen Ab lachtte en knipoogde naar mij met zijn schouders omhoog van: "Ik zei het toch?!"
De bewaarders waren nog niet binnen evenals de gedetineerden met de grote pannen en kookpotten. Wel was de tafel gedekt en voorzien van verschillende borden mes, lepel en vork en glazen en dergelijken.
Ik pak de vork van naast mijn bord duik over de tafel en spietst hem precies tusssen de stoere jongen zijn vingers in als ik uit mijn ooghoek zie dat er een bewaarder binnenkomt.
"Wat is er hier aan de hand?" Abbie redt mij doordat hij begint te drummen met mes en vork en zegt dat we samen een liedje speelden en dat er een vork uit mijn handen schoot, kan gebeuren toch? Ik voelde langs mijn been ferme schoppen onder de tafel vanaf alle kanten richting de gozer die mij zaadje had genoemd. Klikken is taboe in de bak. Spierwit bevestigd de Limburger dat het slechts een ongelukje was en rukt mijn vork uit de tafel voor zijn neus en geeft hem netjes teug aan mij.
Niemand noemt mij zaadje zeker hier niet. Zo mijn reputatie was vastgezet en ook dat ik stuff verkocht was binnen een minuut bekend daqnkzij Ab en maakte van mij een machtig man al was ik net vijftien. Ik heb het over 1979.
"We houden je in de gaten Borst." Zei de bolle boerenlul. We zijn niet helemaal achterlijk, en jou ook Abdullah!"
"Je doet je best maar antwoorde hij waarena hij "lul" hoestte." Waarmee hij de gehele eetzal aan het lachen kreeg al was het ingetogen.
"Trouwens vandaag geen sport maar vooral voor de nieuwelingen onder ons een themamiddag over Kamp Vught." Ging een van de bewaarders verder.
"Kamp Vught? Ik wist niet beter of dit zooitje hier heette Nieuw Vossevelth."
"Ben ik verkeerd of zo?"
"En nu geen woord meer tot na het eten," brulde een van de bewaarders die alles in chaos zagen veranderen. "Na het eten afwassen, Borst en Babi jullie doen de afwas, daarna voor de buitendeur precies om half twee aantreden." "Dan gaan jullie film kijken op het hoofdgebouw."
Ik was boos om de afwas, waarschuwde de Limburger dat hij nog niet klaar met me was maar Ab vond het fantastisch. Die wilde natuurlijk even alleen met mij samen zijn ook in verband met mijn toekomstige handel in stuff, en het roken ervan natuurlijk.
Iedereen begon te juichen en riepen; "Film! Film! We krijgen film!"
Ze moesten eens weten wat we te zien zouden krijgen dan was het lachen hun wel vergaan, de stommelingen. En sommigen zaten hier al maanden en hadden nog steeds niets door.

© december 2008, Franciscus Borst, BasicPublishing.nl

09-12-2008 om 00:00 geschreven door Franciscus Borst