Zo zoet en heerlijk van gemoed
kleuren zijn niet te overzien, ongrijpbaar
Steeds als je even net denkt dat je het eindelijk begrijpt
verandert daar wederom de smaak op het puntje van je tong

Zuigen sabbelen zachtjes en hard bijten
alle kantrijen trek je open voor bevrediging en de rust
Niet alleen voor de goede stand van zaken
maar het willen snappen en de onwezenlijke kennis van.

Maar het blijft een magisch iets
iets ondefinieerbaar en niet te grijpen
Schoonheid en sfeer gelijk het noorderlicht
wanneer de donder optrekt is daar misschien het paradijs?

Of wederom wellicht het irritante konijn uit de hoge hoed
In het duister huilend en genietend te gelijk van wat meegesmokkeld snoep
Uiteindelijk diep en eenzaam weg gestopt in een TBS kliniek of iets van zo'n gelijk.
Waar niemand jou nog kent of wil herinneren, zelfs je naam niet even zachtjes roept.