Gehurkt verschuilt in het fronttumult na hardend wordende fluiten knallen die uit de hemel vallen rook gasmaskers gehoor weigeren, ricochettes de loop pronkt stoer blinkend een maagdelijk bajonet
gegil geschreeuw silhouetten duiken op en vallen neer van nationaliteit uniform is geen sprake meer salpeteren bloedspetters bijten in mijn ogen maakt de werkelijkheid nog erger bedrogen rookbommen stukken steen ketsen mijn helm
baadt zweet in schurend zand mijn M-Zestien stevig in mijn hand mijn legerkistjes lopen vol urine anders als de mess of kantine schiet ik op alles wat beweegt
raak in paniek spieren controleloos briefje "eigen vuur" een zesplanken doos werd mijn beste vriend thuis gebracht door vrouw en kinderen word ik veracht Tot ziens vriend
Nederlands' Leeuw beet in mijn reet en kop en steekt mijn nek nu in een strop
|