"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 3
"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 4
Metalen ophaalbrug "Astene sas" Op de achtergrond het sashuis met museum.
Storm over Ooidonk, een eeuwenoude beuk heeft het niet overleefd.Ons Silvie poseert op de sokkel van het slachtoffer.
Nog een beuk die gesneuveld is, gelukkig viel hij niet op de "tempel"
Ruiselede tot Leerne
400 jaar genealogische en demografische omschrijving
04-02-2006
De Eendragt van Oydonck
1924
Schuttersmaatschappij "Sint Sebastiaan - De Eendragt van Oydonck" te Bachte Maria Leerne, viert zijn 50-jarig jubileum.
1924, viering 50 jaar bestaan, dus zou de oprichting moeten gebeurd zijn in 1874. Echter in 1870 had de maatschappij aan het gemeentebestuur gevraagd of zij verder gebruik mochten maken van de "schietplaats" Dit werd toegestaan doch met als voorwaarden; dat de pijlrapers een gevlochten wissen hoed moesten dragen en dat de toeschouwers een schuilplaats moesten krijgen.
Als jonge kereltjes speelden we op de weide, aan de rechteroever van de Kalebeek, in en rond het gebouwtje, dat reeds verlaten was in de jaren 50. Rond het gebouwtje stonden een drietal lindebomen. Bovenaan het voorgeveltje, dat face à face stond met ons huis, stond in het wit geschilderd Schuttersmaatschappij St. Sebastiaan Dit speelterrein was rechtover onze woonst, aan het wegeltje dat naar, en even voorbij het huidig voetbalplein loopt.
Het huidige voetbalveld van Eendracht Leerne was vroeger een partij land dat bewerkt werd door Maurice De Jaeger (1906-1998) Maurice was toen broodbakker op de hoek van het dorp en de Molenstraat, alwaar zijn vrouw Margarithe De Paepe (1914-1998) er een herberg hield. Vooraan op het dorp had je de ingang van het café en in de Molenstraat had Maurice zijn bakkerij. Eigenlijk kon Maurice zeer kort bij, zijn meel halen, want ernaast was een machinale bloemmolen, momenteel het zaaltje Molenhuis
Maurice bewonderden wij nog op andere vakken. Om zijn loof te wieden op de akker, hiervoor vermeldt, gebruikte hij de kader van een afgedankt rijwiel. Het stuur en voorwiel werd afgeschroefd alsook de pedalen, en waar de pedalen normaal zitten had Maurice een mes laten lassen. Nu gebruikte Maurice de fiets omgekeerd. Vooraan zat dan het bandenloze achterwiel en zo wiedde hij zijn akker. Maurice was trouwens een beetje gehandicapt aan één van zijn benen. Toch kwam Maurice alle dagen van het dorp naar zijn akker. Daarnaast had hij ook een koetje dat natuurlijk alle dagen moest worden gemolken. Niettegenstaande zijn handicap was Maurice toch een bezige bij.
Grootvader Alphonse Van De Reviere schoot zich koning rond 1910. Misschien kon hij veel oefenen.
In 1954 was hij voorzitter van de toen genoemde Eendracht van Oydonck.
Bij zijn overlijden werd een kaartje naar alle leden gestuurd;
Gemeente Bachte Maria Leerne
Handboogmaatschappij De Eendracht van Oydonck bij Georges Bouckaert Gasthof De Sterre.
Waarde sportmakker, Met deze nodigen wij U uit tot de plechtige teraardebestelling van onze voorzitter de Heer Alfons Van De Reviere, alhier overleden.De lijkdienst heeft plaats op Maandag 8 maart 1954 om 10.00 uur in de parochiale kerk van St.Maria Leerne. Bede dit droevig nieuws onder de vrienden kenbaar te maken. Namens het bestuur.
De omliggende gemeenten Deurle, Sint Martens Leerne, Vosselare, Nevele, Meigem, Astene enz. werden afgeschuimd door mijn grootvader Alphonse, samen met Frans Van Speybroeck, Florimond Van Speybroeck, August Onderbeke en Karel Biebuyck alwaar zij zich in de kijker schoten, tot groot ongenoegen van de plaatselijke minder goede schutters.
De huidige Tweekoningstraat in Bachte Maria Leerne komt trouwens van de schutterskoningen Karel Biebuyck en Frans Van Speybroeck. Rechtover, weliswaar Kasteeldreef woonde de derde koning, mijn grootvader Alphonse Van De Reviere.
Alphonse, is gehuwd te Bachte Maria Leerne op 26 januari 1910.
Huwelijksakte 3 van 1910 te Bachte Maria Leerne, op woensdag 26 januari 1910 om 3 uur namiddag voor Lodewijk Herteleer, zijn verschenen Alphonse Ludovicus Van de Reviere, landbouwer, en Clemence Van De Veire, landbouwster, dochter van Fredericus Van De Veire, 64 jaar en Melanie Van de Reviere, landbouwers en wonende in de gemeente, beiden aanwezig en toestemmende.
Getuigen; Charles Louis Cornelis, 50 jaar, herbergier en August Vanderhaegen, 69 jaar, veldwachter, geen bloedverwanten en wonende in de gemeente.
Het kerkelijk huwelijk ging door in de parochiale kerk Sint Jan de Doper te Bachte Maria Leerne op donderdag 27 januari 1910 en werd ingezegend door pastoor Herpelinck.
De kerkelijke akte nummer 3 in het latijn opgesteld door pastoor Herpelinck vermeldt dat er dispensatie was.
Getuigen waren Emilius Van De Veire en Augustus Van Ooteghem.
Clemence Van De Veire, dochter van Fredericus Van De Veire en Melania Van de Reviere, geboren te Aalter op donderdag 07 april 1881,in het ouderlijk huis op de wijk Straethem, geboorteakte 54 van 1881 te Aalter, aangifte door vader Fredericus, 35 jaar, landsman, Clemence geboren om elf uur s avonds, getuigen, Henri Faut, 37 jaar en Karel Lips, 47 jaar, herbergier.
broer van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Prudence, Camillus en August.
Geboren te Bachte Maria Leerne op 17 januari 1884
Overleden te Bachte Maria Leerne op 3 maart 1954
Achtste kind en eerste zoon in het gezin van Carolus en Elodia.
Geboren te Bachte Maria Leerne op vrijdag 17 januari 1884, in de ouderlijke woonst in de Kasteeldreef of Maaigemhoek te Bachte Maria Leerne.
Vader CarolusLudoicus is bijna 42 jaar en moeder Elodia 41 jaar.
Geboorteakte nr 5 van 1884 te Bachte Maria Leerne, aangifte op zaterdag 18 januari 1884 om 4 uur in de namiddag voor Severin Biebuyck, burgemeester, door vader Carolus, boswachter, geeft een kind van het mannelijk geslacht aan, geboren op vrijdag 17 januari om 11 uur voormiddag.
Getuigen; Pieter Foncke, 54 jaar, tapper en Desiré De Wulf, 23 jaar, bakker.
Alphonse Ludovicus, is gedoopt in de parochiale kerk te Leerne, welke drie en een half jaar eerder plechtig werd ingewijd. Tevens werd deze kerk gebouwd door Basilius Bruneel, de toekomstige schoonvader van Clemence Van de Reviere.
Alphonse, Fons in de volksmond is overleden in de ouderlijke woonst Kasteeldreef nummer 30 op woensdag 03 maart 1954.
Overlijdensakte 7 van 1954 te Bachte Maria Leerne, aangifte door zoon Valère en dochter Julienne, welke verklaren dat hun vader overleden is op heden om 01 uur s nachts in het ouderlijk huis, toen Maaigemhoekwijk nr 29.
Overlijden van graaf Juan Leon Henri t Kint de Roodenbeke te Brussel, burgemeester van Bachte Maria Leerne. Het stoffelijk overschot werd s anderendaags naar Ooidonk gebracht
Zaterdag 20 februari werd nadat een ontroerende afscheidsrede werd gehouden door secretaris Jules Foncke (1894-1960) de lijkstoet in beweging gebracht.
De rouw werd geleid door de oudste zoon, de toekomstige graaf, Henri t Kint de Roodenbeke, toen majoor en afgevaardigde van het NATO- opperbevel te Versailles.
De stoet trok door de Ooidonkdreef naar de kerk, alwaar de tweede zoon van de overleden graaf, EP Jean t Kint de Roodenbeke, Benediktijn, de dienst voorging.
De kerkklokken hadden reeds herhaalde malen geluid en dit was ter ore gekomen van mijn grootvader, Alphonse Van De Reviere. Grootvader lag toen op zijn sterfbed in de kapelanij in de Oooidonkdreef.
Er werd van alles uitgevonden zodat mijn grootvader niet aan de weet zou komen dat zijn goede vriend, de graaf, overleden was en deze dag begraven werd.
Voordien was er eveneens afgesproken dat de lijkstoet, in stilte, aan ons woning zou voorbijgaan.
14 dagen later zou, grootvader Alphonse ook de geest geven. Het is precies alsof zij beiden dit hadden afgesproken!
De graaf was ongeveer dezelfde leeftijd van mijn grootvader, ze hadden samen hun jeugd doorgebracht. De graaf had het domein Ooidonk als goede huisvader beheerd en mijn grootvader had de graaf bijgestaan in de talloze taken die hem toevertrouwd waren.
Eerste schepen, Jules Van Der Vennet (1897-1974) werd de nieuwe burgemeester. Hij bleef burgemeester gedurende tien jaar en combineerde dit ambt met een landbouwbedrijf in de huidige della Faillelaan.
De opvolger van graaf Arnold op Ooidonk was graaf Juan (1886-1954), gehuwd met gravin Isabelle de Beauffort.
Graaf Juan was twee jaar jonger dan zijn jachtwachter Alphonse Van de Reviere (1884-1954). Beiden overleden met enkele dagen verschil in 1954.
Beiden konden het zeer goed met elkaar vinden. Dit blijkt uit verschillende anekdoten.
Grootvader Alphonse was eigenlijk aangesteld als jachtwachter, maar in werkelijkheid was hij meer dan dat op het domein Ooidonk. Alles wat rond het kasteel gedaan werd, of moest gedaan worden, ging bijna letterlijk en figuurlijk door de handen van Alphonse.(Dit wordt later nog beschreven)
Op 20 april 1864 kwam het domein Ooidonk in bezit van de familie tKint de Roodenbeke. Het was baron Henri (1817-1900), die niettegenstaande hij een bevoorrechte positie had, in de hoofdstad Brussel, toch kwam wonen op Ooidonk.
De latere graaf Henri tKint de Roodenbeke, (1817-1900) is gehuwd te Gent in 1841 met Zoè de Naeyer (1818-1894). De familie de Naeyer had verschillende eigendommen in de streek van Aalter, zoals in Bellem en Lotenhulle.
Hij liet het kasteel restaureren en zo kreeg het een meer residentieel karakter. Hij liet het park heraanleggen en bewaarde wel de ecologische waardevolle elementen, waaronder de Leiemeersen.
Graaf Henri t Kint de Roodenbeke heeft in de Belgische politiek een vooraanstaande rol gespeeld.
In het België van 1847 werd hij op dertigjarige leeftijd lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers voor het Arrondissement Gent Eeklo. In 1862 werd hij naar de Senaat gestuurd en van diezelfde Senaat zou hij voorzitter worden. (Senaatsvoorzitter van 26 april 1892 tot 10 november 1899) [1]
Koning Leopold II benoemde hem tot Minister van Staat.
Voor bewezen diensten verkreeg hij in 1870 de titel van baron, en enkele jaren later mocht hij de grafelijke titel dragen.
Ook Arnold t Kint de Roodenbeke (1853-1928), de overgrootvader van de huidige graaf Juan, zou later Senaatsvoorzitter worden.
Graaf Arnold, was vele jaren burgemeester van Bachte Maria Leerne en tijdens de wereldoorlog I liet hij tijdens de bombardementen, de bevolking schuilen in de ruime kelders van het kasteel. Een veiliger plek kon waarschijnlijk niet gevonden worden.
Trouwens de onderkeldering van het kasteel is vrij imposant en was naar de normen toen relatief veilig.
In de wereldoorlog II was graaf Juan t Kint de Roodenbeke (1886-1954) ook burgemeester van Bachte Maria Leerne, en opnieuw konden de inwoners van de gemeente een veilig onderkomen vinden in de kelders van het kasteel.
[1]De Voorzitter van de Senaat zit de plenaire vergadering en het Bureau van de Senaat voor. Bij de opening van elk parlementair jaar wordt hij door zijn collega's verkozen met een meerderheid van stemmen van de aanwezige leden.
De voorzitter van de Senaat is traditiegetrouw afkomstig van een van de meerderheidspartijen, terwijl de eerste ondervoorzitter behoort tot een partij van de andere taalgroep. Uiteraard wordt de voorzitter steeds gekozen onder de parlementsleden die over een grote politieke ervaring beschikken.
De voorzitters van Kamer en Senaat volgen de Koning in de protocollaire rangorde. De oudste van beide voorzitters neemt de tweede plaats in. De Voorzitter is de centrale figuur in de werking van de Senaat.
Naast de leiding over de plenaire vergadering handhaaft hij eveneens de orde in de vergadering, doet hij het reglement naleven, stelt hij de vraagpunten en brengt hij ze ter stemming. Als Voorzitter leidt hij de werkzaamheden van het Bureau van de Senaat waar de agenda van de senaatswerkzaamheden wordt bepaald.
Essentieel is zijn verantwoordelijkheid om de instelling democratisch te laten werken. Zo maakt hij het mogelijk dat de wetsontwerpen van de regering en de wetsvoorstellen van de senatoren op een correcte wijze worden besproken. Hij stelt de meerderheid in staat te handelen zonder de rechten van de oppositie te schenden.
De Voorzitter vertegenwoordigt de Senaat naar de buitenwereld, zowel nationaal als internationaal. Samen met de Kamervoorzitter zit hij de parlementaire overlegcomissie en de controlecommissie betreffende de verkiezingsuitgaven en de boekhouding van de politieke partijen voor. Hij is voorzitter van de begeleidingscommissie van het Vast Comité van toezicht op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten.
Op 11 mei 1804 kwam Ooidonk in het bezit van Karel Jozef Du Bois, die in 1828 overleed.
Karel Jozef erfde het kasteel van zijn ouders, Jan Antoon du Bois, gehuwd met Dymphna Francisca Adriana du Bois, geboren dOultremont.
Zijn zoon Ferdinand Filip[1] werd de volgende heer van Nevele.
Zijn kinderen op hun beurt, zouden het kasteel en bijhorende gronden, verkopen aan Henri t Kint de Roodenbeke De Nayer, in 1864.
In 1836 erfde baron Ferdinand du Bois van zijn vader, samen met het kasteel Ooidonk, een bestaande distillerie in de kasteelhoeve. In 1856 richtte hij een nieuwe jeneverstokerij op die in 1875 [2] en 1890 [3] vergroot werd. In 1890 werd ook een stoommachine geplaatst.
Door het graven van de vaart naar Schipdonk werd de Leie genoodzaakt in haar bed te blijven, en hield zij op, over de meerschen te vloeien. Op den oproep van de heer t Kint kwam een weldoende toovernimf, de nimf der XIX° eeuw, de stoom, de bevruchtende wateren over de meerschen verspreiden, zonder dat de bouwlanden, zooals vroeger, er eenig hinder door leden.Een stoomwagen van zeven paardenkracht brengt eene pomp van Gwynn in beweging; deze neemt uit de Leie, op de daartoe geschikte dagen en uren, het begenoodigde water, verheft het tot 3 meters hoogte, en besproeit aldus in twee en zeventig uren tijds 22 hectaren meersch in den bijvang des kasteels van den achtbaren senator([4])
[1] Baron van Nevele,ridder in de Leopoldsorde, oudsenator.
[2] Vergroting van de stokerij uitgevoerd door Henri t Kint de Roodenbeke (1817-1900).
[3] Vergroting uitgevoerd door Henri t Kint de Roodenbeke (1817-1900).
[4] Geschiedenis van Bachte Maria Leerne De Potter en Broeckaert
(Geboren te Nevele 1524 (waarschijnlijk) (1) Brussel 5 juni 1568 (onthoofd)), beter bekend als Graaf Horne ook bekend onder de naam Graaf van Hoorn, was een edelman en staatsman in de Nederlanden vlak voor het begin van de 80-jarige oorlog. Sommige bronnen spreken overigens van 1518 als zijn geboortejaar.
Het leven van Graaf Horne vertoont grote overeenkomsten met dat van zijn vriend graaf Egmont, met wie hij uiteindelijk zou sterven.
Graaf Horne was oorspronkelijk legeraanvoerder van het Spaanse leger. Hij boekte enkele grote successen en werd als dan daarvoor in1561 benoemd tot admiraal van de Nederlanden, lid van de Raad van State en lid van de orde van het Gulden Vlies. Graaf Horne was verder tijdens zijn leven stadhouder van Gelre (Gelderland).
In de Raad van State vormde hij samen met Willem van Oranje en de graaf van Egmont een Driemansschap, dat in opstand kwam tegen het beleid van de kardinaal Granvelle, bisschop van Atrecht, die de inquisitie (vervolging van de protestanten) invoerde in Vlaanderen. Na diens afzetting bleef Horne zich verzetten tegen de Spaanse terreur: als protest hiertegen leverde de Graaf van Horne zij insignes van het Gulden Vlies in.
Graaf Horne is zijn hele leven overtuigd katholiek gebleven. Maar door zijn gedoogbeleid jegens de protestanten en zijn regelmatige afwezigheid, groeide Weert onder zijn bewind uit tot een bolwerk van de Reformatie. Dit gebeurde onder de leiding van de gravinnen Anna van Egmond en Walburgis van Nieuwenaar. Hierdoor was de Beeldenstorm in Weert extra hevig in vergelijking met andere steden. Na de Beeldenstorm voerde de Graaf Horne een beleid dat gericht was op het herstel van de katholieke macht, omdat hij de onderdrukking van zijn katholieke geloofsgenoten niet kon tolereren en bovendien zijn trouw aan Margaretha van Parma moest laten zien.
Filips II stuurde de hertog van Alva naar de Nederlanden om orde op zaken te stellen na de Beeldenstorm. Willem van Oranje ontvluchtte hierop Brussel; Egmont en Horne besloten niet te vluchten. Alva liet vrijwel direct na zijn aankomst de Graaf van Egmont en de Graaf Horne onder een vals voorwendsel (Alva had een overleg aangekondigd om over de situatie te praten) arresteren en voor de Raad van Beroerten slepen wegens hoogverraad. Hoewel Egmont tot het einde toe katholiek bleef en trouw bleef aan de Spaanse koning, werd hij samen met Graaf Horne ter dood veroordeeld.
Op 5 juni 1568 werden beide edelmannen en vrienden kort na elkaar onthoofd op de Grote Markt van Brussel. De dood van de Graaf van Horne en de Graaf van Egmont leidde tot grote protesten onder de bevolking.
De Graaf van Horne ligt begraven in de Sint Martinuskerk in Weert.
(tekst Wikipedia)
(1) eigen opmerking; De Potter-Broeckaert, hebben een groot vermoeden dat Philip geboren zou zijn op Ooidonk. Dit wordt verduidelijkt op blz.64 tot 71.Waarschijnlijk het jaar 1526.
Ooidonk, heeft een rijk gestoffeerde geschiedenis. Het zou mij echter te ver brengen om hier 8 eeuwen terug te gaan in de tijd.
Het domein ligt in een grote bocht, aan de linkeroever van de Leie. Aanvankelijk moet het een drassig land geweest zijn en was er eeen hoge donk op deze weilanden. Vandaar waarschijnlijk de naam Ooidonk
Het kasteel, volledig omringd door water, onderging veel aanpassingen.
Het is pas op het eind van de 16° eeuw dat het er uitzag zoals vandaag de dag.
In de 14° eeuw behoorde de toen middeleeuwse vesting tot het bezit van de heren van Nevele. Het wordt hun vaste verblijfplaats gezien zij deze burcht verkiezen boven het verblijf in een dorpscentrum.
Het kasteel was in de 14°, 15° en 16° eeuw geregeld betrokken in allerhande conflicten.
Eind 15° eeuw meer bepaald in 1491 werd het kasteel grotendeels verwoest door Hembyse en zijn Gentse calvinisten.
De meest bekende uit het geslacht De Montmorency is Filip, hertog van Hoorne. Waarschijnlijk is hij in het kasteel geboren.
In 1568 weten we dat hij samen met Lamoraal van Egmont, op de Brusselse markt, onthoofd zijn.
In 1579 werd het nogmaals vernield.
In 1592 werd het vervallen slot aangekocht door Maarten della Faille, die het opnieuw liet opbouwen in renaissancestijl. We zijn dan in 1594.
Jan Karel della Faille die kinderloos bleef was de laatste della Faille op Ooidonk.
Op 10 juni 1801 stierf hij en ingevolge de franse revolutie als gewone burger (citoyen)
Ooidonk wordt geacht het mooiste en sterkste kasteel van Vlaanderen te zijn.
Over de ophaalbrug, vóór het kasteel boven de ingangspoort, ziet men het wapen gebeiteld in blauwe hardsteen van de familie della Faille en daarboven het wapen van de familie t Kint de Roodenbeke - De Naeyer, in witte steen.
Eens de zware eiken poorten voor u geopend zijn, kom je precies in de Middeleeuwen terecht.
Links vóór je, op het grote verzorgde middenplein, zie je de statige wit-stenen eretrap die naar de bovenverdieping leidt.
Op witmarmeren platen, staat de vermelding;
MCCCCXCILE CHATEAU DODONCK, DEFENDU PAR PHILIPPE
DE MONTMORENCY, EST BRULE PAR LES GANTOIS.
MDXCVLE CHATEAU DODONCK EST RECONSTRUIT PAR
MARTIN DELLA FAILLE, SEIGNEUR DE NEVELE
Philip van Montmorency, graaf van Hoorn en heer van Nevele, lotgenoot van graaf Lamoraal van Egmont [1]
Het kasteel, zoals een echt kasteel er moet uitzien, met torens, trapgevels, schietgaten rondom en monumentale schoorstenen en zelfs met twee afzonderlijk staande hoektorens. De oosttoren is momenteel bewoond door de huidige graaf Juan t Kint de Roodenbeke.
Het kasteel kan trouwens gemakkelijk vergeleken worden met een of ander Loire-kasteel.
Zeldzame meubelen, vloertapijten zowel als wandtapijten, schilderijen, porselein en zilverwerk, versieren het interieur.
Generatie op generatie werden prachtige stukken verzameld in het kasteel, stijlvol ondergebracht in alle gemeubelde kamers.
Verscheidene bijzondere voorwerpen doen aan de middeleeuwen denken.
Een lange rijke geschiedenis heeft Ooidonk gebracht tot wat het nu is, statig en overheersend liggend in de schoot van een binnenbocht aan de linkeroever van de Leie.
Over de naam OdonkHodonckOoidonk in alle schrijfwijzen is men het niet unaniem eens.
Ooidonk wordt steeds dichterlijk omschreven als; juweel aan de Leieoever of als parel in de Leiestreek enz. Het kasteel verrijst inderdaad uit een dichterlijk landschap.
Tevens hebben talloze schilders het prachtige landschap op doek geborsteld en gretig gebruik gemaakt van de bloemenpracht, de planten in het goed onderhouden Franse park, de kollosale eiken en beuken alsook de linden in de dreef. Inspiratie hadden zij te over, zich spiegelend in de romantische vijvers. De eilandjes en de bruggen en poorten werden meermaals als decor gebruikt in het werkstuk van menig schilder.
De flora rond het kasteel en in de omliggende bossen sieren weelderig alle seizoenen van het jaar.
Ik had het gelukkig voorrecht, eerst als zeer kleine knaap met mijn grootvader Alphonse en later met mijn vader Valère, deze parken en bossen te doorkruisen in alle seizoenen.
Mijn aandacht werd gevestigd op kleuren, geuren en visuele harmonie tussen fauna en flora.
Dit gegeven is de soms zeer bekende kunstschilders natuurlijk ook opgevallen en zochten zij inspiratie in dit schoon dat hen omringde.
Ik kon eveneens al dat schoons zien binnen in het kasteel samen met mijn vader of soms met baron Olivier, als speelkameraad. Dan liepen we gans het kasteel door en zelfs op plaatsen waar nog geen bezoeker was of is geweest. Ik kon er vrij met de baron rondlopen in de Lodewijk XVI-stijl eetzaal, of ons laten glijden langs trapleuningen of eventjes een of andere slaapkamer binnenlopen en op het bed springen. De spelletjes konden echter niet lang doorgaan, want we werden ter orde geroepen door de graaf.
[1] van Egmont, waarschijnlijk op het kasteel geboren.
1° geboorte in Bachte Maria Leerne, na de verhuis, van Hortentia Van De Reviere (naam van een voorgaand overleden Hortentia 1878-1879)
Donderdag 17 januari 1884
2° geboorte in Bachte Maria Leerne, eindelijk een zoon;
Alphonse Ludovicus Van De Reviere
Geboren te Bachte Maria Leerne op 17 januari 1884
Gehuwd te Bachte Maria Leerne op 26 januari 1910 met zijn nicht;
Clemence Van De Veire
Geboren te Aalter op 7 april 1881
Overleden te Bachte Maria Leerne op 4 juni 1954
Alphonse overleden te Bachte Maria Leerne op 3 maart 1954 en begraven op mijn verjaardag ten oosten van de parochiale kerk.
Na de geboorte van grootvader Alphonse komen nog drie kinderen waarvan de laatste twee, jongens zijn doch zij sterven allebei jeugdig.
-Camillus ° Bachte Maria Leerne 04/01/1888 in het ouderlijk huis om 7 u s morgens,
hij was het 10° kind in de rij en overleden te Bachte Maria Leerne op 01/09/1894.*
-Augustus ° Bachte Maria Leerne 03/08/1889 en overleden te Bachte Maria Leerne op 02/12/1889.
Camillus verdrinkt in de wal rond het ouderlijk huis en dit door een onachtzaamheid van het kind zelf doch erger is dat een werkman op het hof de feiten ziet gebeuren maar wegloopt.
-Hortensia overleden 03/10/1898 in de ouderlijke woning.
Le soussigné Monsieur Henri Marie Baron tKint de Roodenbeke, sénateur domicilié à son château d Oydonck situé à Bachte Maria Leerne déclare nommer comme garde-champêtre, garde-bois, garde-chasse et garde pêche pour ses propriétés quil possède ou quil acquerra dans la suite dans susdite commune de Bachte Maria Leerne.
Charles Louis Van de Reviere, garde-bois demeurant à Lootenhulle (tranféré son domicile à Bachte Maria Leerne) lequel sera chargé de veiller à la conservation de toutes ses susdites propriétés.
Surtout des bois et des eaux, même des eaux dans le sousigné deviendrait fermier de la pêche.
Et il tiendra la main à ce quon ny chasse et ny pêche pas sans permission.
Lautorisant à dresser proces-verbal de toutes contraventions et à poursuivre les délinquants et contrevenants par toute voie de droit en se conformant aux bois et règlements sur la matière.
Délivré au château dOydonck à Bachte Maria Leerne le 11 novembre 1800 quatre vingt.
get. tKint de Roodenbeke
Vervolgens;
Agréé en qualité de garde champêtre (onleesbaar woord) par nous Commissaire de larrondissement de Gand Eecloo.
Gand le 19 novembre 1880 get.
Vervolgens;
N° 1226/177 Vu et agréé par nous, soussigné Garde-general des eaux et forêts pour les deux flandres à Gentbrugge le 4 décembre 1880get. Vanderheijden
Deze rectozijde tweemaal afgestempeld.
Versozijde;
N° 22 Vu et agréé par nous, Gouverneur de la province de la Flandre Orientale, Monsieur le Procureur du Roi près le tribunal de 1° Instance à Gand entendu.
Gand, le 7 décembre 1880
Vervolgens;
Enrégistré sans renvoi à Deynze le treize Janvier 1800 quatre vingt un vol. 44 f. 402-04
Vervolgens;
Ter openbare zitting van het Vredegerecht des kantons Deynze van de zestienden Januari 1881 heeft Charles Louis Van de Reviere in voorenstaande commune gekwalificeerd in handen van den Heer Vrederechter den bij de wet voorziene eed afgelegd. get.
Henri tKint de Roodenbeke had vele hectaren grond en bossen in Lotenhulle en Bellem en stelde mijn overgrootvader als jachtwachter aan.
Aanstelling van overgrootvader Charles Louis Van De Reviere (1846-1910) als veldwachter boswachter jachtwachter en (garde pêche) in Lotenhulle en Bellem.
Recto;
Le soussigné Monsieur Henri Marie Baron t Kint de Roodenbeke, propriétaire senateur demerant au château d Oydonck à Bachte Maria Leerne déclare par les présentes nommer et constituer le sieur Van De Reviere Charles Louis âgé de trente et un ans, garde demeurant à Lotenhulle pour exercer les fonctions de garde champêtre, garde bois, garde chasse et garde pêche sur les terres prairies, eaux et bois sis dans les communes de Lotenhulle et Bellem ou le soussigné a acquis ou acquerra dans la suite des droits de propriété ou d usage de chasse ou de pêche, l autorisant à dresser prôces verbal de toute contravention et à poursuivre par voie de droits les délinquants et charge par lui de prêter le serment requis et de se conformes aux lois et règlements de la matière.
Bachte Maria Leerne 18 Mai 1877 get.
Kantschrift; N° 237 enregistré en role sans temoins à Gand le dixneuf Juillet 1877 vol.144 fol.33 (Gezegeld en afgestempeld)
Verso;
Agréé par nous Commissaire de l arrondissement de Gand Eecloo
Gand, le 19 juillet 1877 (naam onleesbaar)
Vervolgens; Le garde général des Eaux et Fôrèts pour les Flandres estime qu il y a bien d agreér en qualité de garde forestier particulier le sieur Van De Reviere Charles Louis, né le 19 avril 1846 à Aeltre et domicilié à Lootenhulle.
Groenendael lez Bruxelles, le 2 Août 1877 (Vittamer)
Vervolgens; N° 85 Vu et agréé par nous Député et Gouverneur de la Flandre Orientale, Monsieur le Procureur Géneral près la Cour d Appel de Gand entendu.
Alois Bruneel, plaatslager van beroep, werd bij het overlijden van zijn echtgenote, Clemence Van de Reviere, vermeld als landbouwer. In het begin van de 20° eeuw, zijn veel Vlamingen naar Amerika vertrokken welke plaatslager waren of metaalbewerker. In de streek van Detroit groeide de automobielindustrie zodanig dat er een tekort was aan metaalbewerkers.
Indiana is een van de Staten van de Verenigde Staten. De standaardafkorting voor de "Hoosier State", zoals de bijnaam luidt, is IN. De hoofdstad is Indianapolis.
Voordat de Europeanen het huidige Indiana koloniseerden werd het bevolkt door Indianenstammen. De naam betekent "Land van de Indianen".
Tot de 18e eeuw was het gebied in Franse handen, die het kwijtraakten aan de Engelsen.
Op 11 december 1816 werd Indiana formeel, als 19de, een staat van de Verenigde Staten. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog hoorde het bij de Unie.
De inwoners van de staat worden al vanaf de jaren 1830 vaak Hoosiers genoemd. Over de oorsprong van deze bijnaam bestaan vele verschillende theorieën.
Geografie en klimaat
De staat Indiana beslaat 94.321 km², waarvan 1.5 % water. De staat ligt grotendeels in de Eastern tijdzone, behalve het noordwesten, dat tot de Central tijdzone behoort.
Indiana grenst in het noorden aan de staat Michigan, in het westen aan Illinois, in het oosten aan Ohio en in het zuiden aan Kentucky. Het ligt aan Lake Michigan.
De gehele zuidgrens wordt gevormd door de rivier de Ohio, een gedeelte van de westgrens door de erin uitkomende Wabash.
De staat is vrij vlak; het hoogste punt is slechts 383 m boven zeeniveau.
Demografie en economie
In 2000 telde Indiana 6.080.485 inwoners (64 per km²).
De grootste stad in Indiana is hoofdstad Indianapolis. Andere steden zijn Fort Wayne, South Bend en Evansville. Gary, in het uiterste noordwesten, is vastgegroeid aan Chicago in de staat Illinois.
Het bruto product van de staat bedroeg in 2001 190 miljard dollar.
Woensdag 27 april 1927 staat in de krant The South Bend Tribune op de voorpagina dat het gevonden vrouwenlichaam in de St.Josephriver geidentificeerd is.
Dinsdag 26 april in de namiddag was het lichaam gevonden van Clemence Bruneel (Clemence Van De Reviere, geboren Lotenhulle 22 november 1880) in de Sint Josephrivier achter de Nicely Brothers companys mill op East Madison street.
Zij lag er in het water waarschijnlijk van zondag 10 april.
Eerst was gedacht dat zij zelfmoord had gepleegd door verdrinking. Alhoewel deze theorie niet volledig verlaten werd, omdat er geen water in de longen was, is er toch verder ingegaan en onderzoek verricht om de preciese omstandigheden aan het licht te brengen.
Twee andere factoren trokken de aandacht van de onderzoekers.
Ten eerste; er was een ruzie ontstaan in het gezin Bruneel, North Hill street 201-1/2 op de zondag (10/04) kort voor haar verdwijning. Terwijl Julianne (12j volgens de krant) was in de nabijheid boodschappen doen.
Ten tweede; buurtonderzoek wees uit dat Alois Bruneel en zijn zoons een verhaal vertelden terwijl de dochter Julianne iets anders vertelde. Dit verschil in deze vertellingen waren voordien niet geweten door de politie.
Daarom wou de politie nogmaals vader Bruneel, de kinderen Julianne, Maurice, Rene en Julius ondervragen om alles uit te sluiten.
Dan ondervraagt politievrouw Minnie Evans, een buurjongen (Vahl) die zegt Clemence Bruneel te hebben gezien in de namiddag van zondag 10 april. Hij had haar in tranen gezien. Hij vroeg wat er scheelde, en Clemence zei dat ze geslagen was door haar echtgenoot.
Dan de krant van 30 april.
Boos opzet laat de politie vallen. Na langdurige ondervragingen is het verdict gevallen.
Louis (Alois) een landbouwer en de kinderen Julianne, Julius, Rene en Maurice verdrijven het boos opzet.
De onderzoekers hadden ondertussen bij de lijkschouwing vitale lichaamsdelen laten onderzoeken en er was niets vastgesteld dat er geweld of vergif aan te pas was gekomen.
Julius Arthur Nieuwland (Geboren te Hansbeke 1878-Washington DC. en overleden in 1936) was een Amerikaans priester van Belgische afkomst. Hij was een botanicus en scheikundige en was bekend voor zijn ontdekking van syntetisch rubber.
In 1880 is hij met zijn ouders naar Indiana geëmigreerd. Hij studeerde teologie aan de Katholieke Universiteit van Amerika in Washington. In 1903 werd hij priester gewijd.
Van 1904 tot 1918 was hij professor botanica aan de University of Notre Dame in South Bend, en vervolgens professor in de chemie tot zijn overlijden in 1936.
Hij publiceerde zijn ontdekkingenin het door hemzelf opgerichte tijdschrift, The Midland Naturalist.
Zijn studies en artikels, maakten hem over de hele wereld beroemd.
Voor zijn prestaties op scheikundig gebied heeft hij verscheidene onderscheidingen ontvangen.
Zo kreeg hij in 1933 de John M. Moorehead-onderscheiding van de International Acetylene Association.
In 1935 werd hem door de Amercan Chemical Society de hoogste Amerikaanse onderscheiding gegeven; de Nichols Medal, voor zijn synthesen op basis van onverzadigd hypercarboneum, waarmee hij syntetisch rubber op basis van acetyleen had vervaardigd.
Nieuwland was de tweede Vlaming in Amerika die deze hoge onderscheiding ontving. Eerder had Leo Baekeland, voor zijn uitvinding van het bakeliet deze medaille ontvangen.
