Rustig opgestaan en genoten van de ochtend, zoals het hoort bij echte Palieters. Na het ontbijt en de was heb ik besloten om de auto nog eens te wassen. Er was daarvoor een plaats voorzien op de camping en het was ook echt nodig om dit te doen. Met de feestdagen mag hij ook eens verwend worden nadat hij ons al overal naartoe heeft gebracht. Daarna ook een goei douchke genomen. Rond de middag zijn we dan naar Tavira gereden om er een visrestaurantje te zoeken dat stond vermeld in de groene gids. We moesten nog een van de vele specialiteiten proeven die Portugal te bieden had. We vonden er een goed uitziend restaurant aan de oever van de lagune Quatro Aguas genaamd. We bestelden er ACORDA DE MARISCO.  Dit is een dikke broodsoep van schelpdieren en gamba’s met knoflook, ei, koriander, en andere kruiden. Als ze de kom aan tafel komen opdienen worden de eieren er pas doorgeroerd. Het smaakte heerlijk met een glaasje rosé matheuswijn erbij. We hadden er een prachtig uitzicht op de lagune en op de rivier die naar het stadje vloeide. Met ons buikje rond trokken we naar een staketsel waar een bootje ons naar Isla de Tavira bracht. Tot onze verbazing stonden er vakantiehuisjes en was het strand er bezaaid met snackbars, die nu wel gesloten waren. Moest het bij ons aan de kust zo’n weer zijn zoals deze dag hier, dan zouden ze van een topdag spreken. Hier dus niet, gesloten zeggen ze , het is winter. Toch een beetje vreemd , niet? Wij genoten van het zonnetje op het strand en gingen ook wat pootje baden. Daarna zag ik Linda op haar knieën zitten. Haar oog was gevallen op hele kleine schelpjes die ze kon gebruiken voor haar minidingen. Gezellig hebben we een tijdje met z’n tweetjes gezocht. Nadien lieten we ons terug overzetten met het bootje en keerden terug huiswaarts. Het was weer een dagje om nooit te vergeten.

Stany

30-12-2012, 19:51 geschreven door stany

27-12-2012, 19:17 geschreven door stany

Nogmaals voor iedereen die dit leest een vredevol Kerstfeest gewenst van ons beiden.

Nu wel eens lekker lang geslapen, het was gisteren nacht een beetje uitgelopen want jézeke was geboren, hé, en dat hadden we gevierd in een Portugees restaurantje. Ontbeten hadden we niet vandaag, maar wel een goei taske koffie en thee en wat rustig genoten van onze morgen. Tegen een uur of elf trokken we met Yuna naar het dorpje van onze camping. Het is  gelegen aan de Ria Formosa. Een stukje natuur en lagune voor je de kust bereikt. Toen we er aankwamen zagen we er de lokale oudere mannengilde die geleund stonden tegen de balustrade van een prachtig wandelpad langsheen de lagune. Neen, niet zomaar een wandelpad over aarde of de weg , maar een degelijk verhoogd en mooi afgewerkte houten vlonder met hier en daar banken om te genieten van het uitzicht. We hebben er zelf ook gebruik van gemaakt om te genieten van het zonnetje. Nadien hebben we op een terrasje nog iets gaan drinken voor belachelijk weinig geld. Nadien trokken we terug naar huis. Linda maakte daarna onze kerstlunch klaar. Al hadden we gedacht dat we een kantklare maaltijd kochten, moest ze alles nog echt klaarmaken. Maar het moest mijn Lindake niet zijn om in een mum van tijd dat toch heerlijk klaar te maken. We smulden er heerlijk van. Na de lunch genoten we nog van het zonnetje tot ’s avonds. Daarna werden onze kerstgeschenkjes opengemaakt, want die ontbraken hier ook niet. De avond viel en we keken nog wat TV.

Stany

26-12-2012, 19:55 geschreven door stany

Het was echt raar om je ver van familie en vrienden voor te bereiden op het kerstfeest.
Voor de middag deden we nog wat inkopen. Verder hebben we het rustig aan gedaan vandaag.
We hadden geen uitstap gepland. Het was ook niet zo’n mooi weer. Het bleef de hele dag bewolkt.
We hebben wel geen klagen want ondanks de bewolking viel er geen regen.
Gewoonlijk dragen we sportieve, gemakkelijke kledij op de camping maar na een goed douchke deden we onze mooiste kleren aan. We gingen namelijk naar het kerstfeest in het restaurant van de camping. De tafels waren mooi en feestelijk gedekt. We voelden ons direct welkom. Er waren een
20-tal gasten. Op de tafels stonden lekkere Portugese slaatjes en gamba’s klaar. De uitbater deed zijn best om alle gasten tijdig van drank te voorzien.
Op de achtergrond hoorden we een heleboel kerstliedjes. Na de uitgebreide aperitiefhapjes kregen we een visgerecht met aardappeltjes en gekookte groente. Nadien presenteerde men ons nog een heel bord met vleesgerechten en gebakken patatjes. Ik denk dat de Portugezen grote eters zijn want de borden waren goed volgeladen. Het was wel lekker.
Achteraf konden we nog heerlijk genieten van een uitgebreid dessertenbuffet. Een babbeltje met een andere Belg en met een Nederlands koppel maakte deze kerstavond af.
Kerst in een ander land was voor ons iets nieuws en ook heel anders.

Linda

26-12-2012, 19:54 geschreven door stany

Vandaag hebben we geslapen tot we niet meer konden. Het is te zeggen, gewoon uitgeslapen tot ongeveer 08.30u. Daarna genoten we voor de eerste keer terug van een ontbijtje in onze voortent. Het deed een beetje raar dat ik terug de tafel moest dekken terwijl Linda Yuna uitliet. Tja ,we moeten het nu terug met ons beidjes doen, maar dat is niet erg hoor. Na het ontbijt ging ik me wassen en daarna begon het inpakwerk weer. Het ging allemaal nog heel vlotjes. Tegen 11u waren we klaar om te vertrekken naar ons nieuwe stekje Tavira-Cabanas. We kwamen er tegen 12.45u aan en kozen snel een plekje. Het is hier wel een ietwat bijzondere camping, het is eigenlijk precies een grote parking met kleine plaatsjes weliswaar. Dit had ik ook in een recensie gelezen op een of andere site. Maar het valt nog mee, we staan goed. Nadat de caravan pas gezet was, werd er gegeten. Het smaakte weer heerlijk, zoals altijd. In Portugal moet ge goed eten en veel drinken, zeggen ze… Daarna werd de voortent gezet, want we gaan normaal gezien de feestdagen hier doorbrengen. Na het werk, hebben we ons snel gedoucht en maakten we een klein wandelingetje over de camping. We besloten om ons in te schrijven voor de kerstmaaltijd op kerstavond in het restaurant van de camping. Zo kunnen we eens genieten van een andere gewoonte en smaak om zoiets te vieren. Hopelijk is het zo iets echt Portugees. De vele Nederlanders trokken onze aandacht hier op de camping. Wisten jullie dat de meeste mobilehomes een Smart auto meebrengen? We denken dat ze die bij een aankoop van een mobilehome erbij krijgen. Tegen de avond konden we nog even skypen met mijn familie die van het jaarlijks kerstfeestje aan het genieten waren. We konden iedereen zien en dat was weer eens leuk. Tijdens het avondeten in de voortent waren we even stil en ontdekten het geluid van de zee, die hier toch een kleine km vandaan is. We deden nu al een heel eind van de kustlijn van Belgie tot hier, en wat een massa water zit er toch in die zee… moest dat eens allemaal aanspoelen???? Op de TV zagen de wateroverlast van de regen in Belgie. We zullen proberen om de zon mee te brengen als we terugkomen, ok.

Stany

24-12-2012, 16:44 geschreven door stany

Mooie liedjes duren niet lang, zeggen ze. Vandaag vertrekken ons moeke en vokke terug naar België. Ze werden rond kwart voor twee op de luchthaven verwacht. Voor de middag moest dus alles ingepakt worden. Geen tijd meer voor een uitstapje. Een wandelingetje met Yuna kon nog net.
 Stany en ik bereidden een brunch voor waar we nog samen van konden genieten in het vakantiehuisje. Een soepje, spek met eitjes en croissantjes waren de hoofdingrediënten. We wisselden tijdens het eten nog wat leuke verhaaltjes uit. We maakten er nog een gezellige boel van. Na het eten moesten heel wat overschotten en verschillende keukenaccessoires terug naar onze caravan. Een kleine volksverhuizing leek het wel. De sleutel van het huisje moest om half één ingeleverd worden. We hadden nog even tijd om aan onze caravan van het zonnetje te genieten. Om één uur moesten we echt op weg naar de luchthaven. Valies en handbagage werden in de auto gezet. Tickets en identiteitskaarten werden binnen handbereik opgeborgen. Yuna kreeg nog een dikke knuffel. Na een autoritje van driekwartiertjes zochten we een plekje op de parking van de vlieghaven. Samen slenterden we naar de vertrekhal. Het afscheid kwam nu heel dichtbij. Ik had het moeilijk om mijn traantjes te bedwingen. Het was een fijne week geweest, dan is het moeilijk om elkaar weer een lange tijd niet te zien. Ik vroeg ze ook om een hele dikke kus aan onze jongens te geven en dat zorgde voor een krop in de keel. We hebben onze boys nu toch al heel lang niet gezien ( gelukkig via skype wel). We wuifden nog een poosje na toen ze met de bagage steeds verder van ons wegliepen. Tegen dat we zelf terug op de camping waren, steeg hun vliegtuig op.
We konden nog wat in het zonnetje zitten. Geregeld moesten we onze stoel verzetten om de warmte te voelen. We waren beiden stilletjes. We wachtten op het sms’je dat ons gerust stelde dat ons moeke en vokke goed geland waren.
We zullen nu met ons tweetjes en Yuna nog wel wat mooie liedjes mogen horen want we hebben nog heel wat plannen voor nieuwe bestemmingen. We houden jullie op de hoogte.

24-12-2012, 16:37 geschreven door stany

Vandaag een leuke uitstap gedaan naar de stad Faro. Ik denk dat het de stad van de lepelaars is. We hebben ze op nesten gezien. We hebben ze zien zweven en we hebben ze gehoord. Ik vroeg mij af of het de ooievaars van Planckendaal waren. Hun nesten waren op alle mogelijke plaatsen te zien op kerken, hoge verlichtingspalen en bovenop prachtige monumentale poorten. De oude stad met zijn kleine smalle straatjes straalde een verleden uit dat je kan terugvinden in de heel kleine huisjes, ze zijn dikwijls echt heel klein en je kan je afvragen hoe ze daar met een heel huisgezin in leefden. Je kan wel vaststellen dat er veel huizen aan t’ verkrotten zijn zowel kleine als grote en eenmaal een woning niet meer bewoond wordt, gaat het echt snel bergaf . Graffiti is een sport die hier veel beoefend wordt en zeker op oude panden. Langs de andere kant is er veel nieuwbouw en langs de wegen echt mooie grote en mooi geschilderde woningen. In Faro zelf zijn er leuke winkelstaatjes die een charme uitstalen van weleer. Geloof het of niet maar in de achtertuin van een grote kerk was een speciale gedenkplaats gebouwd met alleen maar menselijke onderdelen, een echt knekelhuis. Vroeger hebben ze de resten van een oud kerkhof gebruikt om deze gedenkplaats in te richten, best luguber, honderden schedels en bijhorende knoken zijn hier gebruikt. We zijn dan hogerop getrokken naar de kathedraal met ernaast een vrij eenvoudig bisschoppelijk paleis en een opleidingsseminarie. Langs piepkleine steegjes kwamen wij terug langs een prachtige baai. Zo zijn we terug gekeerd naar de plaats waar we ons bokes ‘s middags opgegeten hebben: een mooi haventje. We moesten nog één ding doen en dat was sardines proeven:  héérlijk. Het was een fijne zonnige dag die we met een heerlijk avondmaal besloten hebben. ’T was heerlijk toeven in Portugal in de Algarve: een streek waar we dankzij onze gastvrouw en gastheer veel van gezien en genoten hebben, maar spijtig genoeg het was meteen onze laatste avond.  Daaaag

Hugo

22-12-2012, 20:02 geschreven door stany

Even tijd om het wat rustig aan te doen. Voor de middag beperkten we onze activiteiten tot het naar de winkel gaan om inkopen te doen. Terwijl ons vokke een wandelingetje deed met onze Yuna, maakten ons moeke en ik wat aperitiefhapjes klaar. Stany verhuisde de tafel en stoelen naar een zonnig plekje. Het is hier aangenaam warm maar je waagt je best niet in de schaduw want daar is het veel frisser. Vandaar de hele verhuis met tafel en stoelen zodat we konden smullen in het zonnetje.
We namen onze tijd om te lunchen.
Na de middag wilden we onze beentjes strekken en trokken naar het strand. Het strand van Armacao de Pera is een mooi gouden strand dat omlijst wordt door goudgele kalkstenen kliffen. Ze vormen een natuurlijke achtergrond. Op het strand trok ik gauw mijn schoenen uit want ik vind het heerlijk om al wandelend pootje te baden. Er waren stoerdere kinderen die zich echt in zee waagden
maar daarvoor vinden we het net iets te fris. Onze Yuna die gek is op water, vond de aankomende golfjes maar niks. Ze sprong altijd net op tijd achteruit. Grappig om haar bezig te zien.
Er waren nog een heleboel wandelaars op het strand en zelfs enkele zonnekloppers. In de zomer is er op het strand vast geen plekje meer over en dan moeten alle toeristen die in de zon liggen zowat gebraden en gebakken zijn, denken we.
Op de terugweg zagen we net 2 vissersbootjes die met een tractor tot aan de waterlijn werden getrokken. In een mum van tijd verdwenen ze aan de horizon met een vlucht meeuwen boven het spoor kolkende water dat de bootjes achterlieten.
Na deze fikse strandwandeling maakten we spaghetti klaar, waar heerlijk van gesmuld werd.
We gaan morgen naar Faro, de hoofdstad van de Algarve. Nog even bereidden we deze uitstap voor om dan voldaan en tevreden in onze bedjes te kruipen.

Linda

22-12-2012, 19:52 geschreven door stany

Vandaag, na het ontbijt, was het een beetje bewolkt. We hadden besloten om mijn schoonouders ook een beetje van het moois van de westelijke richting van de Algarve te laten ontdekken. We reden eerst met de auto naar Carvoeiro. We vonden het nu al wel sneller dan onze vorige keer. Maar het is beslist de moeite om dit natuurstukje in de rotsen voor een tweede keer te bezoeken. Met Hugo deed ik de wandeling nog eens over die ik vorige keer alleen deed. Langs de rotstrappen naast de kust daalden we af. Hugo genoot er met volle teugen van, ondanks hij last heeft van hoogtevrees. Daarna reden we naar Lagos, de Portugezen spreken het uit als Lajos. Het weer was al omgeslagen naar zeer goed en we misten onze short, die we thuis vergeten waren. We liepen nogmaals langs de oude binnenstad en de slavenmarkt, waar ik voorstelde om Hugo te verkopen, maar de tijden zijn veranderd, hé. De winkeltjes waren allemaal geopend en de sfeer was goed, want blijkbaar hebben de Portugezen al kerstvakantie. Rond 13.15u gingen we op onze vorige camping eten. Een buffet voor een lage prijs kan je hier niet laten liggen. Onze oude buur, van de camping, kwam er ook eten en was verrast om ons nog eens terug te zien. Nadien reden we terug richting Silves. Een oud dorpje waar er vroeger veel kurkfabrieken waren en nu nog slechts één overbleef. Linda had in de groene Michelingids gelezen dat je de fabriek kon bezoeken en dat het een goede toeristische exploitatie had. Het adres werd in de gps gezet. Bij aankomst zagen we helaas dat alles er gesloten was. Twee werklui die er buiten kwamen, wisten me te vertellen dat heel het fabrieksmuseum al een jaar failliet was. Tja, daar stonden we dan. Op de berg zagen we ook de burcht nog die in rode zandsteen opgetrokken was met ernaast de kathedraal. We namen de moeite om tot boven te wandelen en bekeken er de buitenkant. Toen we terug naar de auto gingen zagen we plots een winkelstraatje met rode loper. We kwamen er terecht in het oude stadsgedeelte. Het was een prachtig oud dorpje waar we de nodige winkeltjes bezochten. Toen we nadien terug naar huis reden,stuurde de gps me langs een smal wegje met mooie sinaasappelgaarden. Prachtig. Er liggen ook al veel sinaasappels op de grond, maar die worden naar het schijnt nooit opgeraapt. Moe en voldaan genoten we ’s avonds nog van enkele gebakjes die we in Lagos bij een artisanale bakker kochten. Ook de pasteisj de natal werd door mijn schoonouders heerlijk bevonden.

stany

20-12-2012, 19:39 geschreven door stany

Liefste bloglezers,

Wij willen jullie van harte een zalig kerstfeest
en een heel gelukkig Nieuwjaar toewensen
vanuit Portugal. Hef samen met ons het glaasje.

Stany en Linda

19-12-2012, 21:14 geschreven door stany

Het beloofde een mooie dag te worden volgens de meteosite. En dat was ook zo!
Van in de voormiddag konden we al genieten van een superzonnetje. We waagden het erop om naar een markt te gaan in Albufeira. Omdat Stany zich eerst goed had geïnformeerd aan de balie van de camping, reden we zonder omwegen naar de dichtstbijzijnde parking. Bij een markt kan je je nooit op voorhand een beeld vormen. Is het een kleine markt? Verkopen ze er alleen groente en fruit? Al gauw wisten we dat het om een grote markt ging. Zo ver we konden zien zagen we overal marktkraampjes. Onze zintuigen werden langs alle kanten geprikkeld. Mooie bonte kleuren van truien, armbandjes, sokken, pyama’s en handtassen kwamen ons tegemoet. Lekkere geurtjes van in frituurolie gebakken churros prikkelden onze neus. En onze oren die wisten niet waar ze het hadden. Marktkramers riepen, krijsten en lokten klanten door een bonte mengelmoes van verschillende talen uit te kramen. We vonden het vaak lachwekkend hoe temperamentvol vooral de dames hun koopwaren aanprijsden. Het marktbezoek was een geslaagde onderneming.
We reden huiswaarts voor het middageten. Het was zo zonnig dat we buiten konden picknicken.
Heerlijk genoten we nog een poosje na in het zonnetje.
Halverwege de middag besloten we om terug naar Albufeira te rijden. In onze gids wordt deze stad omschreven als de drukste badplaats van de Algarve. Gelukkig merkten we daar nu niet veel van.
Het was er gewoon gezellig druk in de oude binnenstad. Alle geplaveide straatjes komen uit op een centraal plein waar het niet ontbreekt aan cafeetjes en terrassen. De straatjes zijn soms hellend of dalend met trapjes want de stad ligt hoger dan het strand. Lekker kuierend genoten we volop van de zon, zee en gezellige straatjes.
Op de terugweg stopten we aan een appelsienenkraampje langs de weg. Ons vokke stapte uit om een zak te gaan kopen. We zagen hem met hand en tand uitleggen wat hij nodig had. Na een poosje kwam hij oprecht fier met twee volle zakken appelsienen naar ons toelopen. Het zijn de lekkerste appelsientjes die ik al gegeten heb en we kunnen er nog genoeg van smullen.
De temperatuur bleef vandaag lekker lang aangenaam. Het was een supertoffe dag.

Linda

19-12-2012, 18:42 geschreven door stany

Taken zijn er om uitgevoerd te worden. Het was vandaag mijn taakje om te bloggen. Ik ben samen met mijn echtgenote vorige zaterdag geland in Faro een hele belevenis ,het was dan ook de eerste keer dat wij in een vliegtuig zaten, ik moet zeggen dat alles super verlopen is. Wij zijn zeer goed onthaald ,het weerzien was zeer emotioneel. Wat hadden jullie gedacht. De zon liet zich zondag al zien dat was een fijn gevoel. Vandaag hebben wij een groot deel van de streek ‘de Algarve’ gezien. Linda had de trip goed voorbereid en stany heeft die taak heel goed uitgevoerd we waren in de wolken met de uitstap en we zaten met ons hoofd letterlijk in de wolken we zaten immers zo rond de 950 meter hoogte.
We hebben de waterbron van de liefde bezocht. Er was een oven buiten waar er heerlijke broodjes gebakken werden alles op een rustige manier. Yuna was mee van de partij en dat gaf ons een goed gevoel den hond was blij en wij dus ook. We hebben ons bokes ’s middags in een fijn aangelegd stukje natuur verorberd tussen amandelbomen en appelsienbomen met tussendoor een citroenboom,een hele ervaring voor ons . Het stadje Monchique hebben we bezocht voor we de lage bergen introkken (sic), er was zoveel te zien van links naar rechts da’k er mottig van werd en dat had niks met de rijstijl van Stany te maken maar wel met de straffe koffie die ik gedronken had aan de bron van de liefde (ik had beter water van de bron gedronken) maar ja t’was nu zo. Al bij al hadden we een geweldige dag waarbij we veel van het binnenland gezien hebben. Ik heb gezien dat de mensen hier een huis dat waarschijnlijk aan bepaalde eisen niet meer voldoet, kompleet laten verkrotten. Ze laten het gewoon zo staan. We hebben hier zeker niet te klagen over verveling want men laat ons hier zoveel mogelijk zien van het prachtige Portugal. Zeker een aanrader om te bezoeken. De mensen hier praten wel rap maar ik denk niet dat ze  zo vol stress zitten zoals bij ons.

 groetjes hugo

18-12-2012, 22:14 geschreven door stany

Vandaag was het ritueel veranderd,  we waren niet meer met z’n tweetjes. Het appartementje staat zo’n 60 meter van onze caravan. Yuna, kreeg zoals steeds als eerste haar eten en daarna trokken we naar moemoe en vava. De tafel stond al gedekt en we genoten van het ontbijt met de nodige verhalen van onze reis en het thuisfront. Nadien trokken we met de auto naar het dorpje hier aan de kust. Het weer was goed en onze fleece trui verdween al snel rond onze heupen. We wandelden over de dijk en een stukje over het strand. Het zonnetje deelde in onze vreugde. Snel was het al na de middag en keerden we terug naar huis. We genoten van een glaasje wijn en een broodmaaltijd. We hadden nog ruim voldoende over van de kaasschotel van gisteren. Nadien reden we terug naar de zee om een strandwandeling te maken langs de andere zijde van het dorpje. De zee was volop aan het opkomen en we waren net op tijd om terug over een watergeul te zijn, anders hadden we een heel eind moeten omlopen om terug bij de auto te komen. Even gunden we elk koppel de tijd om te relaxen. Dan was het feest. We deden een goede wijnfondue. Heel lekker en met de nodige glaasjes wijn erbij kon het niet stuk. ’s Avonds keken we in onze caravan nog naar quiz me quick en kropen nadien lekker in ons bedje. Er werd vandaag heel wat bijgepraat en de dag was eigenlijk te kort; zoals altijd.

Stany.

17-12-2012, 21:40 geschreven door stany

Naar deze dag hadden we al even uitgekeken. Ons moeke en vokke gingen ’s avonds met het vliegtuig naar Portugal komen.
We hadden nog wat taakjes te verrichten. Daar had ik wel zin in. We begonnen met de auto.
De achterbank moesten we vrijmaken zodat onze passagiers straks mee in de auto konden. Dus moesten we even wat plekjes zoeken om de spullen die altijd op de achterbank  blijven vanwege plaatsgebrek in de caravan, tijdelijk onder te brengen.
Daarna ging ik ijverig aan de slag met winkellijstjes. We wilden de ijskast al vullen met lekkere hapjes voordat ze aankwamen. Na het winkelbezoek wou ik vandaag al wat koken zodat we daar maandag, als we op uitstap gaan niet te veel aan moeten denken. Weldra rook het in onze caravan heerlijk naar
bouillon van kip, gebakken champignons en heerlijke zelfgemaakte witte roux. Je hebt het al geraden: het werd een vidéschotel. Het was er één en al bedrijvigheid. We zorgden voor een kaasschoteltje want onze reizigers zouden vast nog wel een hongertje hebben als ze gingen aankomen.
Om 16.00 u mochten we de sleutel van hun huisje afhalen. We konden dan al het lekkers stockeren in hun ijskast en het ook al wat gezellig maken. Ik was heel blij met al deze taakjes, dat bracht wat afleiding.
We hadden ook voor een klein cadeautje gezorgd. Het inpakken gaf me fijn gevoel. Ik voelde voor het eerst een beetje ‘kerst’.
Om 21.00u vertrokken we naar de luchthaven in Faro zo’n  40 km van onze camping. Ons moeke en ons vokke zaten toen nog in het vliegtuig. Dat vond ik best spannend. Het was voor hen de eerste keer dat ze een vliegreis boekten. Toen we in de luchthaven aankwamen rond kwart voor tien konden we vrijwel meteen vaststellen dat hun vliegtuig geland was. Waterlandertjes liepen al over mijn wangen voordat ik ze gezien had. Het weerzien was hartverwarmend. Het was een ‘ mooi moment’. In de auto wisselden we al heel wat verhalen. Maar vooral in hun knusse vakantiehuisje genoten we volop van onze kaastafel met een glaasje wijn. We babbelden honderduit tot midden in de nacht. Dit was nog eens een dagje met een gouden randje.

Linda

16-12-2012, 17:48 geschreven door stany

Amaai, vandaag  zou het gaan regenen hadden we op de weersvoorspelling gezien. En inderdaad,  toen we deze morgen opstonden was het bewolkt. Het zonnetje van gisteren was nergens te bespeuren. Maar het was droog. Dat is ook al goed. Heel rustig genoten we van ons ontbijtje en een tasje koffie en thee met op de achtergrond radio 2. Het is genieten zo. Tegen 10.30u trokken we naar Albufeira om er in de Lidl een apparaat te gaan kopen dat een paar weken geleden in de aanbieding was geweest. Helaas, alles was al weg. We deden een voorraad op voor volgende week met Linda haar ouders. Nadien reden we huiswaarts, het was al na de middag zodat we eerst ons middagmaal nuttigden. Hier doen ze precies weer de afwas met koud water op de camping , want warm water is er niet in de afwasbakken. We moeten dus eerst water koken in onze waterkoker en dan doen we de vaat in onze voortent. Een afwasmachine missen we echt nog niet hoor, alhoewel er op die camping tegen Madrid 3 kleine vaatwassers waren waar de Spanjaarden veel gebruik van maakten. Na de middag namen we onze fietsen en reden eens naar het dorpje aan de kust. Het is zo’n 3 km verder. We maakten een ritje langs de dijk en zagen dat de zee een beetje wilder was dan normaal. Zou het toch slecht weer gaan worden? Een uurtje nadat we thuis waren, begon het dan lichtjes te regenen. Den hof moet af en toe ook is wat water hebben, hé.( lol). Later op de avond ging het dan over in regen. Tegen 18.30u werd te TV aan gezet en hadden we plots geen beeld meer. Weer even in de regen aan de schotel gaan draaien en bijsturen , maar het bleef niets. Het heeft te maken met het slechte weer. Bij de buren , die TV keken in hun voortent, zag ik wel beeld. Ik besloot om eens al mijn posten te zappen om te zien op welke zender ik wel beeld zou hebben. Plots op zender nr 100 kreeg ik beeld op één. Maar dit is de niet HD zender. Dus, bij slecht weer krijgen we geen beeld op HD en kijken we in het vervolg analoog. Je moet het maar allemaal weten en de aanhouder wint , zeggen ze. Dit is weer iets dat we geleerd hebben voor in de toekomst. Later op de avond hield de regen op. ‘s Nachts had het nog wel een beetje  gewaaid , zo zei Linda me.

Stany

15-12-2012, 18:00 geschreven door stany

Zoals gezegd trokken we vandaag verder naar onze nieuwe camping. De buren rondom ons kwamen uitvoerig afscheid nemen. Engelsen, Nederlanders en onze Belg. Ze vonden ons een vriendelijk en behulpzaam koppel, zo zei een Nederlandse oudere dame. Tja, op deze camping hebben er vele wat technische uitleg over het kampeergedoe komen vragen en aan Linda over haar hobbywerkjes. Zo zie je maar. Iets later dan verwacht verlieten we de camping en reden naar onze eindbestemming: Armacao de Pera. Op de middag arriveerden we net na een Duitser en een Oostenrijker met mobilhomes. Dat had wat aarde aan de dijk eer die ingeschreven waren, zeg. We checkten in en keken eerst te voet even rond naar een geschikt plaatsje. En dan nu de vraag die jullie hadden, hé??? Waarom naar de winkel geweest gisteren. Wel we kochten er een zachte borstel op steel om ons huisje eens langs de buitenkant te wassen. Dat is wel eens nodig na die vele weken rondtrekken. Maar eerst hadden we lekker gegeten in het zonnetje. We waren om 16u klaar met alles en stonden met een blinkend huisje fier op onze nieuwe plaats. Snel een douchke en dan , wat denk je ? Aperitief time. We hebben hier weer het geluk om ter plaatse in onze voortent Wifi te hebben. Dat is leuk dat je niet weg moet ervoor. Zo dadelijk zal Linda weer iets lekkers als avondmaal uit haar hoge hoed toveren en dan kunnen we weer genieten van onze avond. Zo hebben jullie nu eens de dag zelf het nieuws op onze blog.

Slaapzacht Stany.

13-12-2012, 19:13 geschreven door stany

Hoikes,

Het is verwonderlijk, maar we staan hier altijd op rond de tijd dat het zonlicht door alle rolluikjes begint te piepen, en dat is zo ongeveer 08.15u onze tijd. Voor de Portugezen is het dus een uurtje vroeger en dat zien we ook als we dan naar het sanitair gaan. Er is nog nauwelijks beweging op de camping. In de voormiddag trokken we nog even naar de winkel in Lagos. Morgen zal ik zeggen waarom. Ons winkelen duurde niet lang en daarom konden we nog een aperitiefje nuttigen voor we naar het restaurant op de camping gingen. Dit opende pas zijn deuren om 13u onze tijd. Je kan hier eten in buffetvorm voor nog geen zeven euro. Zoveel als je wil, warm en koud , vis of vlees. Onze buurman, een Belg uit Halle, kwam daarna ook binnen en we nodigden hem uit om bij ons te komen zitten. Ik heb hem al wat geholpen met technische problemen met zijn caravan. Nadien trokken we met onze fietsen nog naar het dorpje hiernaast, Luz genaamd. Een heel klein dorpje dat ook aan zee gelegen is en blijkbaar ook heel toeristisch is in de zomer. Nu is er hier en daar een klein winkeltje of café open. We kuierden wat rond en reden daarna terug naar huis. ’s Avonds hadden we niet veel honger meer en genoten van een chocoladebroodje met een tas koffie en thee. Het was onze laatste avond op deze camping. We genoten hier volop van.

Stany.

13-12-2012, 18:58 geschreven door stany

Bij het opstaan is het van zonnetje nog niet zo heel veel te zien hier, alhouwel het al licht is om 08.15u, begint ze haar kopje pas op te steken zo rond 08.45u. We deden het rustig aan en rond 11u trokken we met de fiets naar de Zoo van Lagos. Het was zo’n 8km hier vandaan. Toen we er toekwamen zagen we een paar bussen met schoolkinderen. We kochten onze tickets en werden er verwelkomd door verklede mensen die ons ook een snoepje aanboden. Leuke ontvangst was dat. Het was een leuk opgebouwde zoo. Zo een beetje anders dan Antwerpen en Planckendaal of de zoo die we in Frankrijk bezochten. Vele soorten vogels en ook aapjes. Heel de zoo was ook aangekleed met een winters tintje. Overal hingen in de bomen kerstmannen en ballonnen. Het is eigenlijk vreemd zo. Je wandelt hier in de zon in short en t shirt en je ziet kerstmannen en een beetje kunstmatige opgespoten sneeuw op een paar bomen. Je zou denken dat je gek aan het worden bent, want dit klopt niet volgens onze wetenschap. Nadien reden we terug naar huis en zochten nog naar een Frans brood ergens in een winkeltje in een dorp dat we passeerden. Maar dit lukte niet. Onze buren, een paar Nederlanders gingen naar de winkel en brachten er voor ons nog eentje mee. Onze andere buurman , een Belg, kwam vragen of we een glaasje wijn lustten, dit sloegen we niet af. Nadien deden we nog een fondue en de avond was geslaagd. Groetjes.

Stany

11-12-2012, 19:53 geschreven door stany

Vandaag kreeg ik droef nieuws te horen. Een kindje van mijn klas is overleden. Even wil ik wat tijd
voor mezelf. Alles op een rijtje zetten. Verslagjes schrijven van onze uitstapjes gaat me even niet af.
Stany zal voor de volgende dagen de reporter van dienst zijn. Ik geef hem het woord:

Linda

Zoals jullie al  weten werd ik ‘s morgens verrast toen ik van de douche kwam. Linda stond me in paniek op te wachten met het droevige nieuws. Het nieuws heeft ons vlug bereikt, waarvoor onze dank. Je ziet het, we zijn nu wel 2365km van huis af, maar de technologie staat voor niets. Voor de middag deed Linda even een grote wandeling met Yuna om alles proberen te verwerken. Ik bleef thuis om haar de ruimte te geven. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij zonder dat ze aan haar klasje denkt, geloof me. Is het niet overdag ,dan is het ’s nachts.

Na de middag trokken we dan met de auto op uitstap naar de wandeling die we eigenlijk gisteren wilden doen. We kwamen langs een klein prachtig dorpje, net voor we op de eindbestemming kwamen. Vermoedelijk is dit hier in volle zomer een overrompeling van mensen. Dit konden we ons zo voorstellen. Te voet liepen we de laatste honderd meter naar het begin van het spektakel. We daalden af via trappen in de rotsen, die ons leiden naar een prachtig zicht op de baai en de kliffen. We namen de nodige foto’s voor ons archief en vervolgden onze weg. Trappen uitgehouwen in de rotsen namen ons mee naar een ander panorama. De natuur kan toch zo prachtig zijn. Wat wij in de wereld toch niet allemaal hebben, nietwaar? Nadien reden we met de auto via een binnenweg terug huiswaarts, waar we onderweg nog halt hielden om een klein dorpje aan de overzijde van Portimao te bezoeken. Er waren kleine straatjes die je te voet via treden moest bezoeken. Prachtig. We hadden ook een mooi uitzicht op de moderne stad Partimao. Toen we terug naar de auto gingen, ontdekten we een pleintje met terrasjes in het zonnetje. We nestelden ons neer en genoten van een wijntje en een cola, bob hé. ’s Avonds werd er nog even met het thuisfront geskypt, want sommige mensen kennen het  klasje van Linda en wilden hun verdriet ook even kwijt.

Stany

11-12-2012, 19:51 geschreven door stany

09-12-2012, 19:52 geschreven door stany