Vandaag een beetje rustdag. Lekker geslapen en heerlijk van ons ontbijtje genoten. Gisteren was er  voor de eerste keer sinds lang dat het nog eens even geregend had in de voormiddag. Dat was raar om dat nog eens te zien en je bent dat sneller beu dan zon, geloof me maar. In de voormiddag hielden we ons nog een beetje bezig met onze hobby’s. We besloten rond de middag een goei aperitiefke te nuttigen om dan om 13.10u te voet en wat opgekleed te vertrekken naar een restaurantje hier bij zee. Het is wel 20min wandelen. We hadden er in de week al een tafeltje gereserveerd en het nationale Spaanse gerecht besteld. Paella. Bij een goede fles huiswijn kregen we de lokale olijfjes als borrelhapje. Het was een speciale soort die je bij ons zeker niet zal terugvinden en waarvan wij denken dat ze niet voor export bestemd zijn. Doch  ze smaakten heerlijk. In een pannetje werd onze paella opgediend en we smulden er lekker van. Er werd niets overgelaten enkel de beentjes van de kip. Als toetje nog 2 bollen crème met een brownie gebakje en slagroom en ne goeie koffie en thee. Dan met een gevuld buikje terug huiswaarts en we hadden weer pech. Het was wind op kop. ’s Avonds hebben we de moed niet meer gehad om te eten en lagen we languit op onze zetel. Weer een vermoeiende dag die voorbij is. (lol)

Stany.

23-01-2013, 17:10 geschreven door stany

Gisteren in de vooravond kwam er veel wind opzetten. En in de loop van de nacht werd het alleen maar erger. De windstoten zorgden er voor dat de caravan en de voortent telkens weer daverden.
Op die manier konden we niet goed doorslapen en werden we niet echt uitgerust wakker.
Eén stok van onze voortent was wat verschoven waardoor het leek of de tent wat was ingezakt maar dat was gauw weer in orde.
In de loop van de ochtend werden de windvlagen vergezeld van kletterende regen.
Toch planden we een uitstapje naar een plaatselijk marktje. Groentetelers uit de buurt brachten er hun waren aan de man. De prijzen van al het gezonde lekkers waren heel voordelig. Bij een boerinnetje bestelden we 3 paprika’s en zonder dat we er om vroegen vulde ze ons plastieken zakje met nog wat paprika’s en vroeg ze ons 1 euro. Ik denk dat ik één van de dagen paprikasoep zal moeten maken.
Omdat het maar bleef regenen snelden we terug naar de auto. In de buurt bevonden zich zoutbekkens maar die konden we niet zo heel goed zien vanuit de auto.
Langs een eenzaam weggetje vlak naast de kust reden we naar Cabo de Gatta: een uitzichtpunt. Een verlaten vakantiedorpje  langs de weg lag te wachten tot het weer vakantieseizoen wordt. Alle rolluiken waren naar beneden gelaten. Bijna nergens zag je een vorm van leven. De weg eindigde bij een prachtig uitzichtpunt. Je had er een weids uitzicht over de vlakke zee die schuimend op de uitstekende rotsjes inbeukte. De weg liep niet verder door het natuurpark. We moesten langs dezelfde weg weerkeren.
Na de middag bleven we in de caravan. Die bleef maar schommelen tijdens de windstoten. Het was net of we op zee zaten. Ik kreeg haast last van zeeziekte.
Omdat de wind maar in kracht toenam heeft Stany de voortent nog wat gestut met zware flessen water en met extra elastiekjes aan de ritssluiting. Ze bolde telkens op om daarna met een zoef
haar normale formaat weer aan te nemen.
Toen Yuna uitgelaten moest worden, bleef de wind zijn best doen. Zelfs Yuna vond het maar eng.
In de loop van de avond viel de elektriciteit nog enkele keren uit maar die problemen werden meestal gauw verholpen.
Het hoort er waarschijnlijk wel eens bij maar ik kampeer toch liever met wat rukwindvrij weer.

Linda

23-01-2013, 17:09 geschreven door stany

Het zonnetje kwam door de wolken piepen. Dat is goed weer om nog eens een uitstapje te doen. Op gezapig tempo genoten we van ons ontbijtje en de dagelijkse ochtendrituelen. We deden nog het nodige om onze blog zoveel mogelijk in orde te brengen want we namen de laptop mee op citytrip naar Almeria. We zullen er wel ergens een FreeWifi zone vinden want hier op de camping is het nog steeds noppes. De foto’s werden van het fotoapparaat gedownload. Nadien reden we naar Almeria. Op ongeveer 1.5km van het centrum ontdekten we een parkeerplaatsje en deden de rest te voet verder. Ondertussen zijn we al geoefende stappers geworden. Doorheen kleine winkelstraatjes ontdekten we een Mercado. Op de onderste verdieping bevonden zich vele mooie en propere visstanden. Sommigen hadden hun vissen wel op een zeer mooie manier tentoongesteld. Op de eerste verdieping was het vooral groente en fruit. Ook hier was het fruit netjes op mekaar getast. Mooi om zien eigenlijk. We verlieten de Mercado langs een andere zijde en genoten verder van de kleine straatjes met bars en winkeltjes. Zoals in vele grote steden hier hebben ze ook in Almeria een kathedraal. Midden in het centrum duikt dan plots een indrukwekkend gebouw op.  Het was al na de middag en we aten onze picknick op een pleintje in de buurt. Vol nieuwe energie beklommen we het oudere gedeelte van de stad tot aan het Alcazaba. Van hieruit had je een prachtig zicht over de stad en de haven. Wonder boven wonder moesten we hier niet betalen en kregen zomaar een plannetje van het Alcazaba in het Frans toegestopt. Een heel mooi vernieuwde trap bracht ons tot bovenaan. We genoten van mooie tuintjes waardoor een lange waterval tussen de trappen neerdaalde. Steeds verder kwamen we aan het oudere gedeelte wat zeer mooi gerenoveerd was. We namen de nodige tijd om alles rustig te bekijken. Door de weinige bezoekers konden we mooie foto’s nemen. Bij het verlaten van het Alcazaba namen we de wijze raad van de gids ter harte om kris kras terug af te dalen doorheen de smalle kleurrijke straatjes van de oude visserswijk tot aan de boulevard beneden. We namen de afslag in de grote nieuwe winkelstraat en stopten bij Mc Donalds. Hier is FreeWifi en konden we onze blog opladen. Linda had zin in een ijsje en terwijl zij zich met de laptop bezig hield, ging ik bestellen. Ik moest me terug aanmelden bij Linda want de ijsmachine was stuk. Dan terug aanschuiven voor een drankje. Onze mails werden ook nagekeken en we trokken terug op zoek naar onze auto. Met een goed gevoel sloten we de avond af, het was weer zeer mooi geweest vandaag.

Stany

20-01-2013, 18:42 geschreven door stany

18-01-2013, 14:18 geschreven door stany

Verdoeme, verdikke, we hebben weer pech zeg. Hoe is dat nu toch mogelijk, zo’n pech hebben. In de gidsenboekjes hadden we gelezen dat er 40 dagen per jaar geen zon was in deze streek. En ja hoor, uitgerekend nu dat wij er zijn moet dat zo’n dag zijn. Dat is toch wel om iets te krijgen hé. ( grapje natuurlijk)  Heel de dag was het fris geweest en iedereen op de camping zat dan ook in zijn caravan of mobilehome. Voor de middag hebben we een hele trip met de auto gemaakt om naar de winkel te gaan. 21 km moesten we rijden om een grootwarenhuis te vinden. Dit is het kortste bij hier. Je moet niet vragen hoe die mensen hier leven in die kleine gehuchten hier. Oh ja, onderweg hebben we de koop van ons leven gemaakt. We hebben een klein vakantiewoninkje gekocht hier. Bekijk de foto’s maar. Hier en daar een klein beetje werk ,maar dat moet goed komen denken we. In het grootwarenhuis was wel alles te vinden en we kochten genoeg zodat we een paar dagen verder konden. 42km op en af naar de winkel kan je niet alle dagen doen.  Na de middag bleef het dus fris en hielden we ons wat bezig met hobbyzaken. Hopelijk is het morgen terug het zonnetje dat de kop opsteekt en kunnen we terug buiten.

Stany

18-01-2013, 14:16 geschreven door stany

Wegens problemen met het internet hier op onze nieuwe camping kunnen we niet dagelijks of om de twee dagen posten nu. Belgacom of Telenet heeft het internet van de camping afgesloten om de een of andere reden. Er is al een grote vergadering met de eigenaar en de campinggasten geweest hier op de camping maar het antwoord kende ik al wel een beetje. Maniana komt het in orde. Dus beste lezers even geduld nu, maar we schrijven verder hoor.

’t Was weer een doorreisdag vandaag. Vanaf ’s morgens vlogen we er in want meestal willen we zo snel mogelijk weer op ons plekje zitten op de nieuwe camping.
Het werk begon dus met het inpakken van de voortent, het opbergen van tafel en stoelen, het afbreken van de satelliet en het meenemen van Yuna’s slaapplekje.
Daar waren we weer zo’n uurtje mee zoet.
De reisweg bedroeg zo’n 225 km. We reden vanuit de buurt van Malaga naar het meest oostelijke plekje van de zuidkust van Spanje: Almeria. We konden een groot deel langs de autobaan rijden. Af en toe kronkelde hij langsheen de kust. Daar hadden we mooie vergezichten over de zee. Maar dan wendde de weg zich weer tussen de bergen. De uitlopers van die bergen zijn vaak uitgekapt om de autoweg te kunnen aanleggen. Je merkte echt dat ze stukken uit de uitlopers van de bergen hadden weggekapt. Het leken steeds doorsneden van een kerstbuche en aan de andere kant van de weg ook zo’n uitsnede. Ook veel korte tunnels voerden ons doorheen de heuvels. Ik vond het niet mooi maar ja, als die wegen er niet zijn konden we niet doorreizen, hé.
Nog zo’n lelijk verschijnsel waren de plastieken dorpen die we langsheen de weg zagen. Heel wat vierkante kilometers in de omtrek zagen we serres die opgetrokken waren uit plastiek en gaas. Het leken zowat nomadententen die kriskras door mekaar stonden. Er was geen enkele structuur in terug te vinden. Alles stond ongestructureerd bij mekaar. Hier in Spanje noemen ze het ook wel eens de vruchtbare wintertuinen van Europa waar van de herfst tot het voorjaar, groente, fruit en bloemen worden geoogst.
Het laatste stukje van onze reisweg kwamen we terecht in een natuurpark waar ook onze camping zich bevond. Hier leek het rustig en mooi. Hier konden we tot rust komen.

Linda

18-01-2013, 14:14 geschreven door stany

Vorige avond hadden we nog wat af te rekenen met enkele windbuien. Linda vertelde me dat er deze nacht ook nog zo’n windbui was geweest ,maar die heb ik helaas gemist. Je kan niet altijd even scherp staan, hé. We deden het rustig aan in de ochtend en daarna vertrokken we naar Torrox-Costa. We hadden gelezen dat hier het mildste klimaat van europa was. Toen we er aan kwamen zagen we dat er langs de grote weg een hele grote markt was. We parkeerden onze auto op een terrein waarvan de eigenaars 1€ vroegen t.v.v. behulpzame kindjes. Die 1 € hebben we graag gegeven. Yuna was ook mee en we besloten om hem mee over de markt te nemen. Normaal heeft ze het niet zo met een massa drukte en kleine kinderen, maar wonder boven wonder heeft ze het reuze goed gedaan. De markt was een bonte mengeling van Spanjaarden en Zuiderlingen die er met van alles en nog wat stonden. Op het einde van de markt sloegen we af richting strand. We kwamen op een mooie dijk zoals je bij ons ook zou aantreffen. Rustig kuierend ontdekten we een mooi terrasje om er iets te drinken. Helaas werden we prompt de toegang geweigerd omwille van Yuna. Geen honden toegelaten op het terras. We vervolgden onze weg en probeerden een ander terras met succes. Heerlijk in het zonnetje genoten we van een wijntje. Daarna aten we op de dijk onze boterhammetjes op en keerden terug naar onze auto. We reden verder naar Torrox dat een beetje verder landinwaarts gelegen is. Het is een wit terrassendorpje. We klommen te voet in de straatjes en net toen we wilden zeggen dat het eigenlijk maar niets was ontdekten we het mooie centrum van het dorpje. Via de auotsnelweg reden we nog even verder naar Vélez- Malaga dat in de buurt van onze camping lag. Eigenlijk een nieuw opgebouwd stadje. Nadien reden we,  na onze mooie dag, weer huiswaarts. We kregen weer te maken met de wind die zo af en toe de kop opstak. Zou het dan toch te maken hebben met de streek want in Torrox hebben we daar dus niets van gemerkt.

Stany         

18-01-2013, 14:12 geschreven door stany

Vandaag zag het weer er minder goed uit. We hadden natuurlijk niet te kampen met vriestemperaturen zoals bij jullie maar er was heel veel wind. En die wind voelde erg fris aan.
Onze voortent bood ons de nodige bescherming. Buiten zitten was vandaag geen optie.
We moesten nog heel wat tekstjes op onze blog zetten en de foto’s moesten eens nodig gesafed
worden. Dat waren ideale werkjes om op een minder mooie dag uit te voeren. Ik was er een tweetal uurtjes mee zoet.
Stany genoot na de middag van het Belgisch kampioenschap veldrijden op tv terwijl ik verder las in mijn spannend boek.
De camping waar we nu logeren is een specifieke plek voor Spaanse weekendtoeristen. De meeste plekken zijn bezet door vaste caravans die helemaal aangelegd zijn met terrasjes en tuintjes. Sommige tuintjes doen me denken aan een minioerwoud terwijl andere tuintjes rust en schoonheid uitstralen. Je zal het zelf wel merken op de foto’s.
Een winderige zondag werd het voor ons. Even bijtanken, even tijd voor broodnodige taakjes en even tot rust komen, was vandaag onze boodschap.

Linda

18-01-2013, 14:10 geschreven door stany

Als je zou denken dat het leven hier allemaal maar rozengeur en maneschijn is, hebben jullie het goed mis hoor. Ook hier moet er af en toe gewerkt worden. Linda had de lentekriebels gevoeld en ze deed prompt de gordijnen uit onze caravan om ze eens te wassen. Waar moet je dan als man kruipen??? Je leeft zo dicht op elkaar dat je wegcijferen geen zin heeft. En zeggen dat ik eens naar een vriend zou gaan, kan ook niet , want ik heb er hier geen. Enkel een goede vriendin en dat is dan mijn vrouwke. Dus… Dan maar voorgesteld om alleen de afwas te gaan doen, dan maak ik me ook nuttig, nietwaar. Het is zaterdag dus moesten we ook nog zien dat onze frigo bijgevuld geraakte. Na de middag deden we het rustig aan. Ik haalde onze stalen rossen nog eens van stal en we reden ermee tot Torre Del Mar. We hoopten er het dorpje eens te bezoeken. Op de kaart zagen we dat er een haventje was afgebeeld in het volgende dorpje Caleta De Velez. Via een mooi aangelegd fietspad arriveerden we er. We zagen er wat jachtjes en bootjes liggen maar helaas waren alle toegangswegen ernaartoe afgesloten zodat we niet konden genieten van een wandelingetje erlangs. Dan maar terug langs de dezelfde weg naar Torre Del Mar. We namen er het dorpsplannetje bij dat we op de camping gekregen hadden, maar heel het dorp is eigenlijk nieuw opgebouwd met hoge appartementen en er is niets dat op een oude dorpskern wijst. Bij een panaderia kochten we nog een gebakje als vieruurtje en keerden terug huiswaarts. Spanjaarden zijn eigenlijk ook wel zoetebekken en hebben heel wat gebakjes en zoetigheden in hun winkels liggen.  Ondertussen was er wat meer wind komen opzetten en besloten we ons gebakje op te eten met een warm tasje koffie en thee.
 ’s Avonds nog een lekkere fondue gedaan met ons twee, tja vrienden hebben we hier niet, he. Maar met mijn lief vrouwke aan mijn zijde is dat méér dan één groot feest. Den afwas is voor morgen, dat zegt genoeg hé???

Stany

13-01-2013, 15:08 geschreven door stany

De zonsondergang van gisterenavond was prachtig. Het was lang geleden dat we voor zoiets moois de tijd en de kans kregen om het te zien. Het duurde slechts enkele minuten vanaf dat de zon de zee lijkt te raken en het moment dat je alleen nog maar een streepje ziet. Het was buitengewoon, formidabel en onvergetelijk.
Zoals Stany het gisteren al vertelde, ligt de zee aan de overkant van de weg. Dat vond ik een goede reden om onze Yuna eens te laten zwemmen in de zee. We weten dat ze zo graag zwemt maar het is niet altijd voor de handliggend om met een natte hond op stap te gaan.  Vandaag waren er geen uitvluchten te verzinnen dus: het werd Yuna haar dagje. En of ze er van genoot!!!! Ze spurte gelijk naar de branding. Zonder aarzelen sprong ze het water in. Al gauw zagen we alleen haar hoofd nog boven water en dobberde ze zalig in het rond. Heerlijk om naar te kijken. Wij waagden alleen onze voeten in het water. Ik mag er niet aan denken om helemaal onder te gaan. Brrrr… Af en toe kwam Yuna eens tot bij ons maar zo gauw ze kon sprong ze weer in de zee. Je kon het vergelijken met een dartelend lammetje in de wei. Jammer dat ze zo lang nat blijft. Het was al bijna avond toen ze helemaal droog was.
Na de middag  konden we in het zonnetje zitten. We moesten wel meermaals onze stoelen verzetten
want als de zon achter de bomen ging, was het veel te fris. Maar die verhuis hadden we er zeker voor over.

Linda

13-01-2013, 15:02 geschreven door stany

Als nomaden verhuizden we vandaag terug en zouden ons weer richting kust begeven. We zijn precies op de vlucht voor iets, zo altijd maar doorreizen. Maar geloof ons, het is echt de moeite en we zien veel. Soms hebben we de indruk dat we te weinig tijd hebben om zo bv onze blog bij te werken of om eens echt te rusten en te ontspannen. Maar genieten doen we zeker, wees maar zeker. Vannacht was de condens niet zo intens geweest zodat de voortent niet te nat was en was het inpakken snel gebeurd. Een van die twee stratierhonden heeft het leuk gevonden om zijn tanden in onze satellietdraad te zetten. Maar we hebben nog beeld en klank. De rotbeesten… Rond 10u vertrokken we. Onze nieuwe camping vonden we op 5 km van Torre Del Mar. Om 12.30u stond ons hele hebben en houden al terug op een goed plekje. Na de het middagmaal reden we snel naar de winkel om de voorraad bij te vullen. Nadien genoten we heerlijk van een biertje en een glaasje water en van het zachte klimaat hier. Als avondeten maakte Linda heerlijke mosselen, met een stokbrood en glaasje rode wijn erbij was het helemaal af. Na het eten haastten we ons snel om nog even naar de  zonsondergang te gaan kijken. De zee is hier aan de overkant van de weg gelegen. De zonnegloed deed ons eraan herinneren dat deze dag weer afgesloten kon worden.

Stany

13-01-2013, 14:32 geschreven door stany

We beslisten om met de auto naar Granada te gaan. Niet dat de treinreis ons was tegengevallen maar de treinen rijden hier niet frequent. Met de eerste trein zouden we pas na elf uur in Granada aankomen. Dat vonden we vrij laat. Vandaar de keuze om met eigen vervoer te gaan. Toen we met de auto door heuvels steeds hogerop reden merkten we dat de buitentemperatuur rond het vriespunt lag. Het was er behoorlijk kouder dan aan de zuidkust. Maar we waren voorzien van trui en jas zodat we deze unieke stad zonder probleem onder de loep konden nemen. Het eerste monument op onze wandelweg was de kathedraal. Hij leek ons enorm groot maar veel minder elegant dan die van Sevilla. Eén brede rechthoekige toren trok de aandacht.
Rond deze kathedraal tref je vele bazaarwinkeltjes met vooral oosterse kleinoden. Gewoon gezellig om even in rond te dwalen en je zintuigen te prikkelen.
Toen gingen we op zoek naar het Alhambra. Het is een Moors gebouwencomplex dat gebouwd is op een bergrug. We moesten een heel eind wandelen eer we aan de ticketverkoop waren. Maar eens we op het terrein waren, merkten we dat het meer dan de moeite waard was. Vooral het Nasridpaleis was bijzonder mooi. De zalen zijn steeds rondom binnenplaatsen gebouwd. De plafonds zijn vaak versierd met ingelegd houtwerk. De vloeren zijn van marmer en de zuilen zijn versierd met albaststucwerk. Het geheel straalt rust, koelte en schoonheid uit.  Het is onvoorstelbaar hoe goed dit eeuwenoud paleis bewaard is gebleven. Een deel van het vroegere Moorse paleis is door de latere koningen verbouwd. Dit deel heeft een heel andere uitstraling.
In één van de vele tuintjes aten we onze bokes maar vandaag met verkleumde handen i.p.v. in een heerlijk zonnetje.
Het Alcazaba is een burcht met torens en omliggende gebouwen die vroeger een militaire functie had. Vanaf de torens hadden we een prachtig uitzicht over de stad en in de verte zagen we besneeuwde toppen van de Sierra Nevada.
Via prachtige tuinen met vijvertjes  kwamen we aan de Generalife, het zomerpaleis van de Moorse vorsten. Dit is in minder goede staat maar vooral fonteinen en mooi aangelegde bloemperken geven het geheel een sprookjesachtig uiterlijk.
Met een heel aangenaam gevoel verlieten we het Alhambra om de binnenstad van Granada verder te verkennen. Onze eerste indruk van de binnenstad was minder positief maar toen we een terrasje ontdekten en genoten van een glaasje wijn, kregen we van de kelner een bordje met een kleine portie paëlla. Dat was een leuke verrassing. En ’t zijn de kleine verrassingen die onze reis zo bijzonder maken.
We verkenden nog even de buurt van de kathedraal en ontdekten vele kraampjes met gedroogde kruiden. We kochten een kruidenmengeling om thee van Granada te maken. Ik ben eens benieuwd of de thee even sprookjesachtig zal smaken dan de paleizen in het Alhambra.
We onthouden dat het in Granada opmerkelijk frisser was maar dat het een stad is die je zeker op je verlanglijstje mag zetten.

Linda

11-01-2013, 20:10 geschreven door stany

Blaffende honden hadden ons wakker gemaakt al vroeg in de ochtend. Er lopen er hier twee rond die blijkbaar aan niemand toebehoren, stratiers dus. Voor de middag nog eens wat huishoudelijke klusjes gedaan en een beetje gerust na onze uitstap van gisteren. Zo een hele dag stappen voel je wel in de beentjes. Na het middagmaal besloten we om een uitstap te maken naar El Corial, een speciaal gebergte dat op 35km van onze camping gelegen is. Halverweg moesten we rechtsomkeer maken omdat ik mijn portefeuille vergeten was. We bereikten het gebergte via kronkelende wegen, ik dacht dat ik met m’n busje weer in de Alpen aan het rijden was. Stijl omhoog en af en toe een haarspeldbocht. We parkeerden de auto en op een infobord zagen we dat we twee wandelingen konden maken. We namen die van 45min. Het was een smal paadje tussen de rotsen waar we hier en daar ook over rotsen moesten klauteren om verder te kunnen. Yuna was er ook bij en voelde zich precies een berggeit. De rotsen zijn door de eeuwen heen speciaal uitgesleten en maakten het tot een mooi schouwspel. Sommige waren precies als platte stenen op mekaar gelegd. Er waren ook infoborden waarop je kon zien dat het hier miljoenen jaren geleden gewoon zee was. Te bedenken dat we hier nu op een hoogte zitten van 1000 meter. Wat de natuur al niet kan verwezenlijken, nietwaar? Dan zijn wij als mensen toch maar niets in heel dit gebeuren. Plots zagen we ook drie berggeiten of gemzen die lagen te zonnen op de bergwanden. Na een poosje sprong er eentje recht en toonde ons haar springkunsten van de ene helling op de andere zonder eraf te vallen. Mooi om zien zo in de vrije natuur. Op het einde konden we in een soort berghut iets gaan drinken buiten op het terras met ons gezicht in het zonnetje. We keerden weer naar huis met mooie beelden op ons netvlies gebrand. ’s Avonds nog onze trip voor morgen voorbereid en de dag zat er weeral op.

Stany

11-01-2013, 18:45 geschreven door stany

Vandaag maakte de wekker ons wakker want we moesten al om 8.35 in het station zijn om de trein naar Sevilla te nemen. Het stationnetje lag op zo’n 15 km van de camping. Dus op tijd vertrekken was de boodschap. De treinrit duurde ongeveer 1 uur en 45 min. Een behoorlijk lange reis. Maar in de trein checkten we de info over Sevilla en bestudeerden het grondplannetje. Ook genoten we van het uitzicht. Ongelooflijk veel olijfboomgaarden gleden aan ons voorbij. In de verte zagen we verschillende gebergtes.
Vanuit het station van Sevilla moesten we nog een eindje stappen tot aan de binnenstad. Onze eerste stopplaats was de overweldigende Spaanse plaats. Rond dit plein is een enorm groot Spaans halvecirkelvormig paviljoen gebouwd. Langs de buitenzijde  genoten we van 48 betegelde banken die elk één van de 48 provincies uitbeeldden. Langs het kanaaltje zijn ook 4 bruggen gebouwd die symbool staan voor de 4 koninkrijken waaruit Spanje ooit bestond. We vonden het een betoverend geheel en stonden met grote verbazing naar dit enorme bouwwerk te kijken.  Aan de overzijde van plein wandelden we door het park Maria Luisa. Zo’n groot park  met brede wandelwegen, vijvers en banken, wekte niet direct de indruk dat we ons in een grote stad bevonden. Dat merkten we weer toen we het park verlieten want we moesten enkele grote, drukke, lawaaierige boulevards oversteken om langs de waterkant naar het  centrum te kuieren. Langs de waterkant ontdekten we een tweede symbool van Sevilla, de Torre del Oro, een gedrongen twaalfhoekige toren. Deze maakte vroeger deel uit van de Moorse stadsversterking als een soort fort dat de scheepsvaart controleerde. Op de plaats waar vroeger een moskee was, ontdekten we de machtige, gotische kathedraal.  Van de moskee bleef alleen de toren behouden die werd voorzien van een groot engelenstandbeeld. De grootte van de kathedraal is te vergelijken met de Sint-Pieters in Rome en de St-Pauls in Londen.  Naast de kathedraal ligt het Alcazar, een Moors paleis. We hadden dit graag bezocht maar we kunnen echt niet alle musea bezoeken omdat dan de rekening de spuigaten zou uitlopen. We beslisten om overmorgen in Granada het Alhambra te bezoeken omdat dit een heel bijzonder Moors paleis zou zijn.
Na de middag gingen we op zoek naar Casa del Pilatos. Dit bleek een mooi stadspaleis te zijn met een unieke verzameling meubels, beeldhouwwerken en andere kunstvoorwerpen. Maar ook hier rinkelde de kassa. In de nabijheid begon de oude stadswijk van Santa Cruz. Een geheel van verzorgde binnenplaatsen, smalle straatjes en prachtige paleizen met smeedijzeren hekken en hier en daar nog
parkjes met bloeiende planten, deed ons genieten van het oude Sevilla. Een mooie wandeling door deze kronkelende paadjes en pleintjes met talloze appelsienbomen gaf ons een fijn gevoel. We konden hier helemaal gratis en voor niks van genieten.
We wandelden ook nog even langs de winkelboulvard. Hier troffen we allerlei bekende winkelketens.
Het was behoorlijk druk in de winkelstraat. Dit had zeker te maken met de aangekondigde solden, denken we.
Tegen half zes werden we weer in de trein verwacht. Tegen dat we thuis waren was het behoorlijk donker. Yuna moest dringend uitgelaten worden. En er moest nog gekookt worden. Maar door goed
gecoördineerde afspraken waren de taakjes snel en doeltreffend uitgevoerd. Na het eten legden we toch onze voetjes maar omhoog. We waren zowat uitgeteld.

Linda

08-01-2013, 22:36 geschreven door stany

Eigenlijk met een beetje spijt in het hart opgestaan omdat we dit een fijne camping vonden. We zouden vandaag vertrekken naar ons nieuwe plekje . Na het ontbijt begon het inpakken en het gaat nog altijd even vlotjes. In een mum van tijd stonden we vertrekkensklaar. Met de auto en de caravan reden we tot vooraan de camping om nog snel even af te rekenen. Dat moet ook gebeuren nietwaar. Dan even de snelweg overgestoken door 2 ronde punten te nemen en weg waren we. We reden via de A7 richting Malaga. Om dan van daaruit landinwaarts te rijden. Op de middag kwamen we dan op onze nieuwe bestemming Humilladero. De camping lag aan de rand van het dorpje en is zeer rustig gelegen. We zagen al dat er niet veel volk stond op de camping, dit in tegenstelling met de campings aan de kust. Het is hier ook wel een klein beetje frisser dan daar. Je zag de temperatuur dalen terwijl we met de auto reden. Het scheelt hem hier wel ongeveer zo’n 5 graden. We schreven ons in en zetten de caravan op zijn pootjes. Dan even eten en nadien de verdere installatie. We waren klaar rond 14u. Toen was het tijd om te genieten. We zetten onze stoeltjes buiten en genoten van het zonnetje. Wisten jullie dat het vandaag Driekoningen is en dat hier in Spanje een feestdag is. Gisteren hadden we gemerkt dat er bij de bakkers meters mensen stonden aan te schuiven om een Driekoningentaart te kopen. We hadden er ook een gekocht om dat eens te proeven. Lekker, zeg. Natuurlijk zat er ook een boon in verstopt en ook een Driekoning. Dat vonden we leuk om te ontdekken. Je kon twee verschillende taarten kopen, één gewoon gebak en de andere doorgesneden en gevuld met crème au beurre. Die hadden wij genomen. Lekker, zeg. We hadden nog een leuke avond en genoten van de rust hier. De plannen voor morgen werden gemaakt om Sevilla te bezoeken, we zijn benieuwd…

Stany

08-01-2013, 22:34 geschreven door stany

Het was een toffe dag. Ik had een adresje van een poppenhuismuseum in een tijdschrift gevonden. Het museum was in het centrum van Malaga.
Het was behoorlijk druk in Malaga. Een parkeerplaats zoeken was niet vanzelfsprekend. Daarom kozen we uiteindelijk voor een parkeergarage. Wat is het gemakkelijk dat Stany een getrainde chauffeur is, want de doorgangen en de parkeerplaatsen waren bijzonder klein.  De muren in de garage waren getuige van meerdere aanrijdingen. Ze waren hier en daar flink beschadigd.
We besloten om eerst het museum te bezoeken want misschien was het in de namiddag wel gesloten. De locatie van de poppenhuisjes was heel bijzonder. Aan de voorzijde leek het een gewoon
huis maar éénmaal binnen was er een binnenplaats die 2 verdiepingen hoog en ook overdekt was. Dit gaf al direct een aparte sfeer aan de tentoongestelde huizen. Het waren allemaal oude huizen die
zo’n gezelligheid uitstraalden. Hoe meer je er naar kijkt, hoe meer details je ontdekt. Ik genoot erg  van dit bezoek.
Nadien gingen we in de stad op zoek naar de overblijfselen van een Moorse burcht. Een Romeins theater en een hele mooie kathedraal kwamen we ook tegen. De huizen in de autovrije straten bevonden zich in goede staat. Vooral balkonnetjes aan de ramen blijven zo bijzonder voor de Spaanse architectuur.
Onze bokes aten we aan de rand van de haven. Onze aandacht werd getrokken door een groot cruiseschip dat al toeterend de haven verliet.
Achteraf lieten we ons meedrijven met de vele winkelende mensen. Het was erg druk in de straten van de binnenstad. Dicht bij de parkeergarage was er nog een overdekte markt. Altijd gezellig om er even rond te wandelen.
We herinneren ons Malaga als een nette, grote, drukke en zonnige badstad met wuivende palmbomen aan de zuidkust van de Middellandse zee.
Op de terugweg moesten we nog inkopen doen om onze ijskast wat aan te vullen. We stopten aan een megagroot shoppingcentrum waar ook een supermarkt huisde. We winkelden snel want het was
veel te mooi weer om inside te shoppen.
Op de camping genoten we nog even van een aperitiefje buiten in het zonnetje want achteraf moesten we in de voortent kruipen, dan werd het te fris.

Linda

06-01-2013, 20:02 geschreven door stany

Rustig wakker geworden. Na een blik buiten geworpen te hebben besloot ik dat het weer eens een prachtige dag zou kunnen worden. We genoten nog even van het ontwaken en Linda ging dan zoals we altijd doen hier als eerste naar het sanitair gebouw. Even daarna volg ik dan met Yuna en welgeteld 207 stappen verder neemt Linda Yuna dan over om haar uit te laten buiten de camping. Na mijn sanitair bezoek ga ik dan snel terug naar de caravan om het ontbijt klaar te zetten in onze voortent. We zetten dan wel nog even het  elektrisch vuurtje aan om de kilte wat te breken. We moeten er eerlijk in zijn, hé. Na het ontbijt gingen we tot de ingang van de camping om nog eens een was in te steken. Helaas zijn niet alle mensen zo zorgvuldig als wij en denken dat hun was er een halve dag mag insteken. Na tien minuten was het geduld van een fransman en mezelf op en haalden we de was eruit en staken die in de bijhorende winkeltassen van die mensen. Men kan niet blijven wachten. Ik ging me dan ook wassen en haalde daarna keurig op tijd onze was terug op. Linda hing hem in het zonnetje te drogen. We genoten buiten van het zonnetje dat zo vanaf tien uur zijn best begint te doen om ons te verwarmen. Na de middag namen we Yuna mee voor nog eens een wandeling naar ons dorpje aan de kust Cabopino. Op het strand hebben we ons wat gezet om naar de zee te kijken. Zo eens wat stilte en het geruis van de zee brengt een mens tot rust. Nadien kochten we een yacht in de haven. Het is de eerste foto die je ziet. Maar als we gingen betalen kwamen we toch net ietsje tekort en besloten om een kleiner model te kopen. De tweede foto. Helaas, dit is net niet voor ons weggelegd denk ik. Maar tja, dromen mag hé. Toen we terug thuis waren hebben we onze beide hoofden eens bijeen gestoken, niet dat we anders mijlen ver uit elkaar leven, om het verdere verloop van onze reis eens te bespreken. De kaart van Spanje werd er naast gelegd samen met de kalender en de PC. We vonden een camping landinwaarts die zowat centraal gelegen is om Sevilla, Cordoba en Grenada te bezoeken. Op de site stond ook dat we 10km verder de trein zouden kunnen nemen naar die steden. Dat is handig om parkeerproblemen te vermijden. De verdere bestemmingen werden ook overlopen tot aan de Franse grens. Het zal dus allemaal wel mooi in mekaar passen. Ons motto geen stress, was weer van toepassing. We klonken er een glaasje op en zagen dat het goed was. Wat is live toch beautifull. Morgen gaan we naar Malaga en zondag vertrekken we hier om naar een nieuw stekje te gaan.

Stany

05-01-2013, 20:11 geschreven door stany

We parkeerden onze auto om daarna te voet de grens over te steken. Ja, ja, we wilden naar Engeland. Of beter gezegd naar Gibraltar. De rots van Gibraltar is nog steeds onder Engels bewind.
Wat waaide er een felle wind in de omgeving van de rots!!! Gelukkig hadden we onze jas meegenomen.
Met  onze paspoorten in de aanslag staken we de grens over. Een douanebeamte deed amper moeite om naar onze paspoorten te kijken. Daar stonden we dan: op Engels grondgebied. Een bus bracht ons naar de Mainstreet. Deze straat zou een straat met winkelketens van bij ons kunnen zijn. Alleen zijn alle artikelen geprijsd in Engelse ponden. Da’s even opkijken in ons Europa. Je mocht ook betalen in euro’s maar dan moest je even een rekensommetjes maken. Juwelenwinkels en winkels met fototoestellen waren op zijn minst de koplopers in de straat.
Natuurlijk wilden we de rots zelf verkennen. Via reclamefolders en onze plattegrond zagen we dat je naar boven kon met een kabelbaan. Toen we daar naar op zoek waren, werden we aangesproken om met een taxibusje de buurt beter te leren kennen. Toch maar even checken bij de kabelbaan. Daar merkten we dat een taxibusje voordeliger uitkwam. We meldden ons bij de chauffeur. Die vertelde ons dat hij pas vertrok als er minstens 4 personen waren. We wilden wel even wachten. Na een uur geraakte ons geduld op maar net toen we beslisten om op te stappen, had de chauffeur een tweede koppel te strikken. De  chauffeur veranderde in een eersteklasgids. Hij vertelde ons bijzonderheden over het Britse landdeeltje. Op een eerste stopplaats konden we in de verte ( 22 km) Marokko zien.
Het Marokkaanse gebergte lag een beetje in de wolken. Ook hadden we daar een goed zicht op de haven van Gibraltar. Een tweede stopplaats bracht ons bij een natuurlijke grot onder de berg. De natuur had hier miljoenen jaren zijn werk gedaan en het resultaat was prachtig. We genoten van de stalagmieten en stalactieten die mekaar op meerdere plaatsen voorzichtig raakten.
Toen we weer naar het busje gingen merkten we al apen die hier op de berg leven. Ik kreeg het al direct aan de stok met een aap die op het busje zat. Venijnig beet hij me in de arm. Gelukkig had ik een trui en een jas aan zodat ik er alleen een blauwe plek aan overhield. Op de volgende stopplaats was een voederplaats van de apen. Je kon er knabbelende apen zien, ook speelse apen die het busje als speelterrein gebruikten. Ik bleef braafjes op afstand hoewel ze er heel aaibaar uitzagen. Vanop dit plekje hadden we een mooi uitzicht op de oostelijke kant van de rots.  Een vierde stopplaats bood de gelegenheid om een uitgehouwen rots te bezoeken. Deze galerij deed vroeger dienst als verdedigingsplaats want om dit kleine stukje land is er veel gevochten doorheen de eeuwen heen.
Via smalle dalende weggetjes bracht de taximan ons weer bij de Mainstreet. We kuierden weer terug naar de bushalte. We hadden echt de Engelse sfeer opgesnoven, zelfs het weer deed zijn best om er Engels uit te zien. ( veel koeler en veel wind, gelukkig geen regen).
Via de douane waar we nu zelfs onze paspoorten niet moesten tonen, kwamen we weer in Spanje.
Na een autotochtje van ongeveer 100 km waren we weer op onze camping. Ik kookte een typisch Belgisch gerecht: bloemkool met witte saus. We kunnen vandaag spreken van een erg internationaal
dagje, niet?

Linda

05-01-2013, 20:08 geschreven door stany

Deze morgen opgestaan met een glimlach op de lippen. Niet dat ik ondeugend was geweest vannacht maar omdat ik met het idee speelde om een leuk uitdagend sm’sje te sturen naar mijn broer. We zouden vandaag zijn huidige vakantiebestemming gaan verkennen, nl Torremolinos. Hij is daar al een paar maal met vakantie geweest. Na het ontbijt kon ik het niet laten en stuurde hem een sms om te vragen of hij niet mee kon gaan. We kregen een paar tips wat we er konden bezoeken. Toen we er aan kwamen zochten we een plekje waar we konden parkeren. Geloof het of niet maar alles stond er letterlijk zo vol als een ei. Uiteindelijk vonden we net buiten de stad een plekje. We moesten ongeveer een km terug wandelen, maar dat gaf niet. We zagen er de grote doorgangsweg en draaiden een winkelstraat in. Het was een grote mensenmassa die er rondliep. Je kon duidelijk de vele Engelsen eruit halen. Alle winkels waren geopend en dat bracht een gezellige sfeer. We kuierden dan ook rustig rond en Linda vond er verbazend een winkel waar men poppenhuizen verkocht. Ze viel omver van de prijs die ze zag. Ik kon haar nog net opvangen. Nadien vonden we er een grote trap bedekt met rode stenen die ons tot bij de boulevard aan zee bracht. Het weer was prachtig. Vele oudere mensen liepen per twee naast elkaar, ik denk dat ze dit dagelijks doen. We zetten ons in het zonnetje ’s middags om onze boterhammetjes op te eten en genoten even van de zon. Nadien trokken we weer richting centrum want we hadden nog een ander plaatsje om te bezoeken in onze gedachte. We reden verder tot Alhourin el Grande. Volgens de gids zou het een mooi wit dorpje zijn, maar de werkelijkheid was anders. Het was een stadje dat niet zo heel gezellig was. We besloten om verder te rijden naar Mijas. Dit is echt een klein wit dorpje dat zich als een zwaluwnestje tegen een bergwand aan heeft geplakt. Het heeft echt onze hartjes betoverd. Rond een uur of vier hadden we in een restaurantje elk een halve portie gefrituurde anjovisjes besteld. Dit zou een specialiteit zijn van de streek van Malaga. Een goed glaasje witte wijn en wat brood erbij zorgde inderdaad voor een heerlijk festijn. Gezeten in de zon,dachten we dat het zomer was. Nadien liepen we nog wat verder in het dorpje en ontdekten nog meer mooie betoveringen. Het dorpje is echt een aanrader om te bezoeken. De tijd deed ons de das om en we moesten terugrijden. We reden door een mooi berglandschap tot aan de kust. ’s Avonds waren we nog aan het nadromen van onze mooie uitstap van vandaag.

Stany

04-01-2013, 19:59 geschreven door stany

04-01-2013, 19:55 geschreven door stany