|
|
|
|
|
|
13-01-2013 |
zaterdag, 12 januari |
Als je zou denken dat het leven hier allemaal maar rozengeur
en maneschijn is, hebben jullie het goed mis hoor. Ook hier moet er af en toe
gewerkt worden. Linda had de lentekriebels gevoeld en ze deed prompt de
gordijnen uit onze caravan om ze eens te wassen. Waar moet je dan als man
kruipen??? Je leeft zo dicht op elkaar dat je wegcijferen geen zin heeft. En
zeggen dat ik eens naar een vriend zou gaan, kan ook niet , want ik heb er hier
geen. Enkel een goede vriendin en dat is dan mijn vrouwke. Dus
Dan maar
voorgesteld om alleen de afwas te gaan doen, dan maak ik me ook nuttig, nietwaar.
Het is zaterdag dus moesten we ook nog zien dat onze frigo bijgevuld geraakte.
Na de middag deden we het rustig aan. Ik haalde onze stalen rossen nog eens van
stal en we reden ermee tot Torre Del Mar. We hoopten er het dorpje eens te
bezoeken. Op de kaart zagen we dat er een haventje was afgebeeld in het
volgende dorpje Caleta De Velez. Via een mooi aangelegd fietspad arriveerden we
er. We zagen er wat jachtjes en bootjes liggen maar helaas waren alle
toegangswegen ernaartoe afgesloten zodat we niet konden genieten van een
wandelingetje erlangs. Dan maar terug langs de dezelfde weg naar Torre Del Mar.
We namen er het dorpsplannetje bij dat we op de camping gekregen hadden, maar
heel het dorp is eigenlijk nieuw opgebouwd met hoge appartementen en er is
niets dat op een oude dorpskern wijst. Bij een panaderia kochten we nog een
gebakje als vieruurtje en keerden terug huiswaarts. Spanjaarden zijn eigenlijk
ook wel zoetebekken en hebben heel wat gebakjes en zoetigheden in hun winkels
liggen. Ondertussen was er wat meer wind
komen opzetten en besloten we ons gebakje op te eten met een warm tasje koffie
en thee.
s Avonds nog een lekkere fondue gedaan
met ons twee, tja vrienden hebben we hier niet, he. Maar met mijn lief vrouwke
aan mijn zijde is dat méér dan één groot feest. Den afwas is voor morgen, dat
zegt genoeg hé???
Stany
13-01-2013, 15:08 geschreven door stany
|
|
|
|
08-01-2013 |
maandag, 7 januari |
Vandaag maakte de wekker ons wakker want we moesten al om
8.35 in het station zijn om de trein naar Sevilla te nemen. Het stationnetje
lag op zon 15 km van de camping. Dus op tijd vertrekken was de boodschap. De
treinrit duurde ongeveer 1 uur en 45 min. Een behoorlijk lange reis. Maar in de
trein checkten we de info over Sevilla en bestudeerden het grondplannetje. Ook
genoten we van het uitzicht. Ongelooflijk veel olijfboomgaarden gleden aan ons
voorbij. In de verte zagen we verschillende gebergtes.
Vanuit het station van Sevilla moesten we nog een eindje stappen tot aan de
binnenstad. Onze eerste stopplaats was de overweldigende Spaanse plaats. Rond
dit plein is een enorm groot Spaans halvecirkelvormig paviljoen gebouwd. Langs
de buitenzijde genoten we van 48
betegelde banken die elk één van de 48 provincies uitbeeldden. Langs het
kanaaltje zijn ook 4 bruggen gebouwd die symbool staan voor de 4 koninkrijken
waaruit Spanje ooit bestond. We vonden het een betoverend geheel en stonden met
grote verbazing naar dit enorme bouwwerk te kijken. Aan de overzijde van plein wandelden we door
het park Maria Luisa. Zon groot park met brede wandelwegen, vijvers en banken, wekte
niet direct de indruk dat we ons in een grote stad bevonden. Dat merkten we
weer toen we het park verlieten want we moesten enkele grote, drukke,
lawaaierige boulevards oversteken om langs de waterkant naar het centrum te kuieren. Langs de waterkant
ontdekten we een tweede symbool van Sevilla, de Torre del Oro, een gedrongen
twaalfhoekige toren. Deze maakte vroeger deel uit van de Moorse
stadsversterking als een soort fort dat de scheepsvaart controleerde. Op de
plaats waar vroeger een moskee was, ontdekten we de machtige, gotische kathedraal. Van de moskee bleef alleen de toren behouden
die werd voorzien van een groot engelenstandbeeld. De grootte van de kathedraal
is te vergelijken met de Sint-Pieters in Rome en de St-Pauls in Londen. Naast de kathedraal ligt het Alcazar, een Moors
paleis. We hadden dit graag bezocht maar we kunnen echt niet alle musea
bezoeken omdat dan de rekening de spuigaten zou uitlopen. We beslisten om
overmorgen in Granada het Alhambra te bezoeken omdat dit een heel bijzonder
Moors paleis zou zijn.
Na de middag gingen we op zoek naar Casa del Pilatos. Dit bleek een mooi
stadspaleis te zijn met een unieke verzameling meubels, beeldhouwwerken en
andere kunstvoorwerpen. Maar ook hier rinkelde de kassa. In de nabijheid begon
de oude stadswijk van Santa Cruz. Een geheel van verzorgde binnenplaatsen,
smalle straatjes en prachtige paleizen met smeedijzeren hekken en hier en daar
nog
parkjes met bloeiende planten, deed ons genieten van het oude Sevilla. Een
mooie wandeling door deze kronkelende paadjes en pleintjes met talloze
appelsienbomen gaf ons een fijn gevoel. We konden hier helemaal gratis en voor
niks van genieten.
We wandelden ook nog even langs de winkelboulvard. Hier troffen we allerlei
bekende winkelketens.
Het was behoorlijk druk in de winkelstraat. Dit had zeker te maken met de
aangekondigde solden, denken we.
Tegen half zes werden we weer in de trein verwacht. Tegen dat we thuis waren
was het behoorlijk donker. Yuna moest dringend uitgelaten worden. En er moest
nog gekookt worden. Maar door goed
gecoördineerde afspraken waren de taakjes snel en doeltreffend uitgevoerd. Na
het eten legden we toch onze voetjes maar omhoog. We waren zowat uitgeteld.
Linda
08-01-2013, 22:36 geschreven door stany
|
|
|
|
05-01-2013 |
vrijdag, 4 januari |
Rustig wakker geworden. Na een blik buiten geworpen te
hebben besloot ik dat het weer eens een prachtige dag zou kunnen worden. We
genoten nog even van het ontwaken en Linda ging dan zoals we altijd doen hier
als eerste naar het sanitair gebouw. Even daarna volg ik dan met Yuna en
welgeteld 207 stappen verder neemt Linda Yuna dan over om haar uit te laten
buiten de camping. Na mijn sanitair bezoek ga ik dan snel terug naar de caravan
om het ontbijt klaar te zetten in onze voortent. We zetten dan wel nog even
het elektrisch vuurtje aan om de kilte
wat te breken. We moeten er eerlijk in zijn, hé. Na het ontbijt gingen we tot
de ingang van de camping om nog eens een was in te steken. Helaas zijn niet
alle mensen zo zorgvuldig als wij en denken dat hun was er een halve dag mag
insteken. Na tien minuten was het geduld van een fransman en mezelf op en
haalden we de was eruit en staken die in de bijhorende winkeltassen van die
mensen. Men kan niet blijven wachten. Ik ging me dan ook wassen en haalde
daarna keurig op tijd onze was terug op. Linda hing hem in het zonnetje te drogen. We genoten buiten van het zonnetje dat
zo vanaf tien uur zijn best begint te doen om ons te verwarmen. Na de middag
namen we Yuna mee voor nog eens een wandeling naar ons dorpje aan de kust
Cabopino. Op het strand hebben we ons wat gezet om naar de zee te kijken. Zo
eens wat stilte en het geruis van de zee brengt een mens tot rust. Nadien
kochten we een yacht in de haven. Het is de eerste foto die je ziet. Maar als
we gingen betalen kwamen we toch net ietsje tekort en besloten om een kleiner
model te kopen. De tweede foto. Helaas, dit is net niet voor ons weggelegd denk
ik. Maar tja, dromen mag hé. Toen we terug thuis waren hebben we onze beide
hoofden eens bijeen gestoken, niet dat we anders mijlen ver uit elkaar leven,
om het verdere verloop van onze reis eens te bespreken. De kaart van Spanje
werd er naast gelegd samen met de kalender en de PC. We vonden een camping
landinwaarts die zowat centraal gelegen is om Sevilla, Cordoba en Grenada te
bezoeken. Op de site stond ook dat we 10km verder de trein zouden kunnen nemen
naar die steden. Dat is handig om parkeerproblemen te vermijden. De verdere
bestemmingen werden ook overlopen tot aan de Franse grens. Het zal dus allemaal
wel mooi in mekaar passen. Ons motto geen stress, was weer van toepassing. We
klonken er een glaasje op en zagen dat het goed was. Wat is live toch
beautifull. Morgen gaan we naar Malaga en zondag vertrekken we hier om naar een
nieuw stekje te gaan.
Stany
05-01-2013, 20:11 geschreven door stany
|
|
|
|
|
donderdag, 3 januari |
We parkeerden onze auto om daarna te voet de grens over te steken.
Ja, ja, we wilden naar Engeland. Of beter gezegd naar Gibraltar. De rots van
Gibraltar is nog steeds onder Engels bewind.
Wat waaide er een felle wind in de omgeving van de rots!!! Gelukkig hadden we
onze jas meegenomen.
Met onze paspoorten in de aanslag staken
we de grens over. Een douanebeamte deed amper moeite om naar onze paspoorten te
kijken. Daar stonden we dan: op Engels grondgebied. Een bus bracht ons naar de
Mainstreet. Deze straat zou een straat met winkelketens van bij ons kunnen
zijn. Alleen zijn alle artikelen geprijsd in Engelse ponden. Das even opkijken
in ons Europa. Je mocht ook betalen in euros maar dan moest je even een
rekensommetjes maken. Juwelenwinkels en winkels met fototoestellen waren op
zijn minst de koplopers in de straat.
Natuurlijk wilden we de rots zelf verkennen. Via reclamefolders en onze
plattegrond zagen we dat je naar boven kon met een kabelbaan. Toen we daar naar
op zoek waren, werden we aangesproken om met een taxibusje de buurt beter te
leren kennen. Toch maar even checken bij de kabelbaan. Daar merkten we dat een
taxibusje voordeliger uitkwam. We meldden ons bij de chauffeur. Die vertelde
ons dat hij pas vertrok als er minstens 4 personen waren. We wilden wel even
wachten. Na een uur geraakte ons geduld op maar net toen we beslisten om op te
stappen, had de chauffeur een tweede koppel te strikken. De chauffeur veranderde in een eersteklasgids.
Hij vertelde ons bijzonderheden over het Britse landdeeltje. Op een eerste
stopplaats konden we in de verte ( 22 km) Marokko zien.
Het Marokkaanse gebergte lag een beetje in de wolken. Ook hadden we daar een
goed zicht op de haven van Gibraltar. Een tweede stopplaats bracht ons bij een
natuurlijke grot onder de berg. De natuur had hier miljoenen jaren zijn werk
gedaan en het resultaat was prachtig. We genoten van de stalagmieten en stalactieten
die mekaar op meerdere plaatsen voorzichtig raakten.
Toen we weer naar het busje gingen merkten we al apen die hier op de berg
leven. Ik kreeg het al direct aan de stok met een aap die op het busje zat.
Venijnig beet hij me in de arm. Gelukkig had ik een trui en een jas aan zodat ik
er alleen een blauwe plek aan overhield. Op de volgende stopplaats was een
voederplaats van de apen. Je kon er knabbelende apen zien, ook speelse apen die
het busje als speelterrein gebruikten. Ik bleef braafjes op afstand hoewel ze
er heel aaibaar uitzagen. Vanop dit plekje hadden we een mooi uitzicht op de
oostelijke kant van de rots. Een vierde
stopplaats bood de gelegenheid om een uitgehouwen rots te bezoeken. Deze
galerij deed vroeger dienst als verdedigingsplaats want om dit kleine stukje
land is er veel gevochten doorheen de eeuwen heen.
Via smalle dalende weggetjes bracht de taximan ons weer bij de Mainstreet. We
kuierden weer terug naar de bushalte. We hadden echt de Engelse sfeer
opgesnoven, zelfs het weer deed zijn best om er Engels uit te zien. ( veel
koeler en veel wind, gelukkig geen regen).
Via de douane waar we nu zelfs onze paspoorten niet moesten tonen, kwamen we
weer in Spanje.
Na een autotochtje van ongeveer 100 km waren we weer op onze camping. Ik kookte
een typisch Belgisch gerecht: bloemkool met witte saus. We kunnen vandaag
spreken van een erg internationaal
dagje, niet?
Linda
05-01-2013, 20:08 geschreven door stany
|
|
|
|
04-01-2013 |
woensdag, 2 januari |
Deze morgen opgestaan met een glimlach op de lippen. Niet
dat ik ondeugend was geweest vannacht maar omdat ik met het idee speelde om een
leuk uitdagend smsje te sturen naar mijn broer. We zouden vandaag zijn huidige
vakantiebestemming gaan verkennen, nl Torremolinos. Hij is daar al een paar
maal met vakantie geweest. Na het ontbijt kon ik het niet laten en stuurde hem
een sms om te vragen of hij niet mee kon gaan. We kregen een paar tips wat we
er konden bezoeken. Toen we er aan kwamen zochten we een plekje waar we konden
parkeren. Geloof het of niet maar alles stond er letterlijk zo vol als een ei.
Uiteindelijk vonden we net buiten de stad een plekje. We moesten ongeveer een
km terug wandelen, maar dat gaf niet. We zagen er de grote doorgangsweg en
draaiden een winkelstraat in. Het was een grote mensenmassa die er rondliep. Je
kon duidelijk de vele Engelsen eruit halen. Alle winkels waren geopend en dat
bracht een gezellige sfeer. We kuierden dan ook rustig rond en Linda vond er
verbazend een winkel waar men poppenhuizen verkocht. Ze viel omver van de prijs
die ze zag. Ik kon haar nog net opvangen. Nadien vonden we er een grote trap
bedekt met rode stenen die ons tot bij de boulevard aan zee bracht. Het weer
was prachtig. Vele oudere mensen liepen per twee naast elkaar, ik denk dat ze
dit dagelijks doen. We zetten ons in het zonnetje s middags om onze
boterhammetjes op te eten en genoten even van de zon. Nadien trokken we weer
richting centrum want we hadden nog een ander plaatsje om te bezoeken in onze
gedachte. We reden verder tot Alhourin el Grande. Volgens de gids zou het een
mooi wit dorpje zijn, maar de werkelijkheid was anders. Het was een stadje dat
niet zo heel gezellig was. We besloten om verder te rijden naar Mijas. Dit is
echt een klein wit dorpje dat zich als een zwaluwnestje tegen een bergwand aan
heeft geplakt. Het heeft echt onze hartjes betoverd. Rond een uur of vier
hadden we in een restaurantje elk een halve portie gefrituurde anjovisjes
besteld. Dit zou een specialiteit zijn van de streek van Malaga. Een goed
glaasje witte wijn en wat brood erbij zorgde inderdaad voor een heerlijk
festijn. Gezeten in de zon,dachten we dat het zomer was. Nadien liepen we nog
wat verder in het dorpje en ontdekten nog meer mooie betoveringen. Het dorpje
is echt een aanrader om te bezoeken. De tijd deed ons de das om en we moesten
terugrijden. We reden door een mooi berglandschap tot aan de kust. s Avonds
waren we nog aan het nadromen van onze mooie uitstap van vandaag.
Stany
04-01-2013, 19:59 geschreven door stany
|
|
|
|
|
dinsdag, 1 januari |
Op
deze eerste dag van t jaar voelt het
voor ons anders dan andere jaren. Dit heeft te maken met het weer, denk ik.
Thuis willen we met Nieuwjaar eigenlijk een rustige dag. Op het programma staat
meestal: Dicht bij de kachel naar het
nieuwjaarsconcert kijken. Nu lijkt dat niet in het plaatje
te passen. De sfeer is er niet om naar het concert te luisteren.
s Middags aten we nog wat restjes van ons buffetje. Het smaakte lekker.
Na de middag trokken we naar Marbella. Het is een mondaine vakantiebadstad
stond er in onze gids. Maar daar hebben we niet veel van gemerkt. Het oude
centrum herbergde mooie straatjes en gezellige pleintjes. Autovrije straten
liepen in mekaar over. De straatjes waren geplaveid met ronde kiezelstenen die
verwerkt waren in mooie stilistische tekeningen. Er waren heel wat winkeltjes
maar die waren vandaag gesloten omdat het de eerste dag van t nieuwe jaar is.
Heel bijzonder vonden we de straatjes waar bloempotten op de stoep stonden. De
straten leken wel tuintjes. In de bloempotten groeiden gewone kamerplanten.
Ficussen, sanseverias, allerlei soorten varens en bloeiende cyclamen scoorden
het best. En wij thuis onze kamerplanten maar verwennen in onze verwarmde
huizen.
In de plaatselijke kerk was een supermooi kersttafereel uitgebeeld. Er kwam
zelfs stromend water uit
een bron en een windmolen draaide echt.
Via een mooi aangelegd park kwamen we op de grote boulevard omgeven door
palmbomen. Ik vond dat het strand zo smal was. Als in de zomer alle
vakantiegasten willen zonnen, liggen ze vast als sardientjes in een doosje. De
zee maakte kleine kabbelende golfjes. We hielden even halt aan een terrasje
waar je een biertje en tapa kon bestellen voor 1 euro, ik kreeg mijn
bubbelwater ook voor een euro. Zo konden we aan het zeewater ook nog eens
klinken op het nieuwe jaar. Je moet elke gelegenheid benutten om nieuwjaarswensen
uit te wisselen, he.
Klinken jullie nog even mee: Schol, santé en gezondheid.
Linda
04-01-2013, 19:55 geschreven door stany
|
|
|
|
02-01-2013 |
maandag, 31 december |
De laatste dag van jaar. De eerste keer sinds lang dat ik
niet meer thuis was, maar nu zijn we beiden samen ver van huis. Het is en
blijft toch nog altijd raar, hoor dat je hier in korte broek kan rondlopen terwijl
je weet dat het in België met deze periode altijd koud is. We besloten om voor
de middag nog onze aankopen te gaan doen. Hier langs de kust is het wel een
eigenaardige mobiele situatie. Je moet hier langs een snelweg rijden met steeds
afritten voor de verschillende dorpjes die je tegen komt. Zo moesten we ook de
snelweg op om naar de winkel te rijden. 6 km verderop de afslag nemen en dan zaten
we direct aan een gehucht waar er 2 warenhuizen gevestigd zijn. Linda haar
boodschappenlijstje werd afgewerkt en we keerden terug naar huis. s Middags
aten we iets gewoons en daarna begon Linda aan onze oudejaarsmenu. Het is
ongelooflijk hoe zij in zon kleine ruimte zoiets groots kon klaarmaken. In de
namiddag genoten we buiten nog van het zonnetje. Rond half zeven begonnen we
aan onze aperitief. Ook hier had Linda speciale hapjes voor gemaakt. Tussendoor
keken we even naar TV en genoten van ons heerlijk uitgebreid koud buffet. Af en
toe hoorden we Yuna eens blaffen door de knallen die hier en daar al te horen
waren van voetzoekers en een vuurpijl. Zoals bij ons gebeurt dat ook hier
sporadisch al vanaf 20u. Tegen middernacht werd een glaasje Cava uitgeschonken
en haasten we ons naar buiten om van het vuurwerk te kunnen genieten. Helaas
was het enkel hier en daar eens een pijl die de hoogte in ging en de rest
bestond eigenlijk uit knallende voetzoekers. Drie plaatsen verder, op een
leegstaande plaats, hadden een hele avond Britten samen gezeten en gedronken.
Het waren overwinteraars dus de herrie viel wel mee. De overschotjes van ons
buffet werden opgeborgen in de ijskast en we kalmeerden Yuna die telkens blafte
met de knallen.
Bij deze wensen we al onze familie, vrienden en kennissen
een jaar vol geluk en goede gezondheid.
Stany
02-01-2013, 21:48 geschreven door stany
|
|
|
|
01-01-2013 |
zondag, 30 december |
Op naar Marbella vandaag. Zo snel we konden, pakten we alles
in. Op deze camping wilden we niet veel langer blijven. Gisterenavond was de
elektriciteit op de hele camping tot tweemaal toe uitgevallen. Wat moet dat in
vol seizoen zijn als de camping volstaat? Nu waren we praktisch de enige
campinggasten.
We reden door een prachtig landschap met verschillende gebergtes tot 1904 m.
Mooie valleien wisselden mekaar af. We zagen kleine dorpjes in de verte maar op
onze weg kwamen we geen wooncentra tegen totdat we aan de kust kwamen. Daar
rezen de woningen als paddenstoelen uit
de grond. Ongelooflijk veel bebouwing vonden we langs de kustlijn. Hier en daar
konden we de Middellandse Zee al even zien. Onze nieuwe camping ziet er veel
gezelliger uit. Er zijn heel veel vaste overwinteraars maar dat stoort helemaal
niet. We hebben onze tijd genomen om een geschikt plaatsje uit te kiezen. Op
die manier vonden we een heel zonnig plekje.
Onze voortent stond in een mum van tijd opgesteld. Rond 14.00 was alles in
orde. Tafel en stoelen konden buiten staan.
Na de middag maakten we een wandelingetje met als doel even rond te neuzen of we
een restaurantje vonden waar we met oudejaarsavond iets konden eten. Nu blijkt
dat we vlak naast een mondaine badstad zitten met een haventje met reuzengrote
jachten. De prijzen van de oudejaarsavondetentjes waren gelinkt aan die mooie
jachten, denken we. We besloten om
morgen inkopen te gaan doen en er in ons caravannetje zelf iets leuks van te maken. In mijn hoofd maakte ik al een
boodschappenlijstje met ingrediënten waar ik morgen een leuk buffetje zou mee te
voorschijn toveren. Ik had er alle vertrouwen in dat het superlekker zou
worden.
Linda
01-01-2013, 19:21 geschreven door stany
|
|
|
|
|
vrijdag, 28 december |
Gisterenavond hadden we de voortent al ingepakt en Yuna zou
een nachtje met haar mandje in de auto logeren. Zo konden we vanmorgen dan
tijdig vertrekken richting Spanje. Nadat we
bijna een zestal weken in Portugal verbleven, waren we toe aan nieuwe
oorden. We hadden de vorige dagen al heel wat info opgedaan i.v.m. Sevilla, de
hoofdstad van Andalousië of gemakkelijker gezegd van Zuid-Spanje. We hadden ook
al mooie fotos op de pc gezien over deze cultuurstad. We hadden er echt zin
in. De grens tussen Portugal en Spanje is een natuurlijke grens in de vorm van
een rivier, de Rio Guadina. Een grote brug verbond beide oevers. Niks
bijzonders, zou je zeggen, maar vandaag voor ons wel want de brug lag helemaal
in de mist vlak boven de rivier, voor de rest hebben we vandaag geen mist
opgemerkt. Het leek wel of we via een rookgordijn Spanje binnenkwamen. Beloofde
dit iets goeds of
.? Ik kan dadelijk zeggen dat het ons dagje niet werd.
De camping op een tiental km van Sevilla die Stany uitgedokterd had, leek niet
meer te bestaan. Hij was opgedoekt. Niet direct panikeren!!! Er was nog een
camping in dit dorpje maar Stany had al gezien dat die net tijdens de
kerstvakantie een pauze hield, voor de rest was hij het hele jaar open. In het
boekje over Sevilla vonden we beperkte info over nog een camping in de buurt.
Aan een benzinestation kreeg Stany te horen dat ook deze camping niet open was.
Een lichte paniek maakte zich van ons meester. Wat nu??? Ik stelde voor om toch
nog maar eens op het internet te kijken. Bij Mac Donalds kan je gratis
internetten. Gelukkig had Stany er één opgemerkt. Wij met een colaatje en een
melkdrankje aan de laptop. In de buurt van Sevilla ( dat meer in het binnenland
ligt) konden we echt geen andere camping vinden. Dan moeten er beslissingen
genomen worden. Verder doorrijden richting Marbella leek ons een optie. We
vonden in Ronda 3 campings. Alle info werd keurig genoteerd.
Na nog een hele poos in de auto weliswaar door een prachtig landschap kwamen we
rond 17.00 uur in Ronda. Ik bespaar alle details maar het kostte ons nog enige
moeite om de campings te vinden.
De eerste camping die we vonden, hebben we genomen. Omdat we moe waren, deden
we niet de moeite om verder te zoeken maar deze camping voelde niet bijzonder
goed aan. Maar het zou maar
voor twee nachtjes zijn. Morgen gaan we Ronda zelf bezoeken en dan kunnen we
zondag verder rijden naar Marbella. Nu hopen we dat we vanuit Marbella of later
vanuit Malaga met de trein
naar Sevilla kunnen want deze mooie stad willen we niet links laten liggen.
Zou morgen dat rookgordijn opgelost zijn?????
Linda
30-12-2012, 19:53 geschreven door stany
|
|
|
|
|
donderdag, 27 december |
Rustig opgestaan en genoten van de ochtend, zoals het hoort
bij echte Palieters. Na het ontbijt en de was heb ik besloten om de auto nog
eens te wassen. Er was daarvoor een plaats voorzien op de camping en het was
ook echt nodig om dit te doen. Met de feestdagen mag hij ook eens verwend
worden nadat hij ons al overal naartoe heeft gebracht. Daarna ook een goei
douchke genomen. Rond de middag zijn we dan naar Tavira gereden om er een
visrestaurantje te zoeken dat stond vermeld in de groene gids. We moesten nog
een van de vele specialiteiten proeven die Portugal te bieden had. We vonden er
een goed uitziend restaurant aan de oever van de lagune Quatro Aguas genaamd.
We bestelden er ACORDA DE MARISCO. Dit
is een dikke broodsoep van schelpdieren en gambas met knoflook, ei, koriander,
en andere kruiden. Als ze de kom aan tafel komen opdienen worden de eieren er
pas doorgeroerd. Het smaakte heerlijk met een glaasje rosé matheuswijn erbij.
We hadden er een prachtig uitzicht op de lagune en op de rivier die naar het
stadje vloeide. Met ons buikje rond trokken we naar een staketsel waar een bootje
ons naar Isla de Tavira bracht. Tot onze verbazing stonden er vakantiehuisjes
en was het strand er bezaaid met snackbars, die nu wel gesloten waren. Moest
het bij ons aan de kust zon weer zijn zoals deze dag hier, dan zouden ze van
een topdag spreken. Hier dus niet, gesloten zeggen ze , het is winter. Toch een
beetje vreemd , niet? Wij genoten van het zonnetje op het strand en gingen ook
wat pootje baden. Daarna zag ik Linda op haar knieën zitten. Haar oog was
gevallen op hele kleine schelpjes die ze kon gebruiken voor haar minidingen.
Gezellig hebben we een tijdje met zn tweetjes gezocht. Nadien lieten we ons
terug overzetten met het bootje en keerden terug huiswaarts. Het was weer een
dagje om nooit te vergeten.
Stany
30-12-2012, 19:51 geschreven door stany
|
|
|
|
27-12-2012 |
woensdag, 26 december |
Vandaag
hadden we echt zin om er op uit te trekken. We wilden het stadje Tavira beter
leren kennen en beslisten dat Yuna mee kon. Zo gauw we dichterbij Tavira
kwamen, viel het direct op dat het een heel andere kuststad was dan de vorige
kuststadjes. Deze stad was niet volgepropt met moderne flatgebouwen. Dit komt
waarschijnlijk omdat dit stadje van de oceaan gescheiden wordt door een lagune.
De stadskern straalde rust uit. Ze ligt aan beide oevers van de Ria Gilao. Een
Romeinse brug verbindt beide delen van de stad. Deze oude brug ligt er heel
fotogeniek bij.
Via smalle straatjes met trappen bereikten we de resten van een Moorse burcht.
De muren met kantelen herbergden een heel mooie tuin. Zelfs nu in de winter
stonden sommige planten nog in bloei. Je kon de dikke muren beklimmen en zo had
je een mooi zicht over de stad en op de achtergrond strekte het Ilha de Tavira
zich uit. Het stadje telt vele kerken die verspreid liggen tussen de huizen. Op
een nieuw aangelegd plein in de vorm van een arena vonden we een fijn plekje om
te picknicken. Na de middag namen we een kijkje op de andere oever van de
rivier. Hier zijn enkele straatjes die naar een gezellig pleintje leidden.
Langs de kade had je een mooi uitzicht op de oude wijk aan de overkant. Via een
andere brug konden we weer naar onze auto wandelen. Dit stadje heeft een fijne,
rustige indruk op ons achtergelaten.
Linda
27-12-2012, 19:17 geschreven door stany
|
|
|
|
|
|
E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|