Rustig wakker geworden. Na een blik buiten geworpen te hebben besloot ik dat het weer eens een prachtige dag zou kunnen worden. We genoten nog even van het ontwaken en Linda ging dan zoals we altijd doen hier als eerste naar het sanitair gebouw. Even daarna volg ik dan met Yuna en welgeteld 207 stappen verder neemt Linda Yuna dan over om haar uit te laten buiten de camping. Na mijn sanitair bezoek ga ik dan snel terug naar de caravan om het ontbijt klaar te zetten in onze voortent. We zetten dan wel nog even het  elektrisch vuurtje aan om de kilte wat te breken. We moeten er eerlijk in zijn, hé. Na het ontbijt gingen we tot de ingang van de camping om nog eens een was in te steken. Helaas zijn niet alle mensen zo zorgvuldig als wij en denken dat hun was er een halve dag mag insteken. Na tien minuten was het geduld van een fransman en mezelf op en haalden we de was eruit en staken die in de bijhorende winkeltassen van die mensen. Men kan niet blijven wachten. Ik ging me dan ook wassen en haalde daarna keurig op tijd onze was terug op. Linda hing hem in het zonnetje te drogen. We genoten buiten van het zonnetje dat zo vanaf tien uur zijn best begint te doen om ons te verwarmen. Na de middag namen we Yuna mee voor nog eens een wandeling naar ons dorpje aan de kust Cabopino. Op het strand hebben we ons wat gezet om naar de zee te kijken. Zo eens wat stilte en het geruis van de zee brengt een mens tot rust. Nadien kochten we een yacht in de haven. Het is de eerste foto die je ziet. Maar als we gingen betalen kwamen we toch net ietsje tekort en besloten om een kleiner model te kopen. De tweede foto. Helaas, dit is net niet voor ons weggelegd denk ik. Maar tja, dromen mag hé. Toen we terug thuis waren hebben we onze beide hoofden eens bijeen gestoken, niet dat we anders mijlen ver uit elkaar leven, om het verdere verloop van onze reis eens te bespreken. De kaart van Spanje werd er naast gelegd samen met de kalender en de PC. We vonden een camping landinwaarts die zowat centraal gelegen is om Sevilla, Cordoba en Grenada te bezoeken. Op de site stond ook dat we 10km verder de trein zouden kunnen nemen naar die steden. Dat is handig om parkeerproblemen te vermijden. De verdere bestemmingen werden ook overlopen tot aan de Franse grens. Het zal dus allemaal wel mooi in mekaar passen. Ons motto geen stress, was weer van toepassing. We klonken er een glaasje op en zagen dat het goed was. Wat is live toch beautifull. Morgen gaan we naar Malaga en zondag vertrekken we hier om naar een nieuw stekje te gaan.

Stany

05-01-2013, 20:11 geschreven door stany

We parkeerden onze auto om daarna te voet de grens over te steken. Ja, ja, we wilden naar Engeland. Of beter gezegd naar Gibraltar. De rots van Gibraltar is nog steeds onder Engels bewind.
Wat waaide er een felle wind in de omgeving van de rots!!! Gelukkig hadden we onze jas meegenomen.
Met  onze paspoorten in de aanslag staken we de grens over. Een douanebeamte deed amper moeite om naar onze paspoorten te kijken. Daar stonden we dan: op Engels grondgebied. Een bus bracht ons naar de Mainstreet. Deze straat zou een straat met winkelketens van bij ons kunnen zijn. Alleen zijn alle artikelen geprijsd in Engelse ponden. Da’s even opkijken in ons Europa. Je mocht ook betalen in euro’s maar dan moest je even een rekensommetjes maken. Juwelenwinkels en winkels met fototoestellen waren op zijn minst de koplopers in de straat.
Natuurlijk wilden we de rots zelf verkennen. Via reclamefolders en onze plattegrond zagen we dat je naar boven kon met een kabelbaan. Toen we daar naar op zoek waren, werden we aangesproken om met een taxibusje de buurt beter te leren kennen. Toch maar even checken bij de kabelbaan. Daar merkten we dat een taxibusje voordeliger uitkwam. We meldden ons bij de chauffeur. Die vertelde ons dat hij pas vertrok als er minstens 4 personen waren. We wilden wel even wachten. Na een uur geraakte ons geduld op maar net toen we beslisten om op te stappen, had de chauffeur een tweede koppel te strikken. De  chauffeur veranderde in een eersteklasgids. Hij vertelde ons bijzonderheden over het Britse landdeeltje. Op een eerste stopplaats konden we in de verte ( 22 km) Marokko zien.
Het Marokkaanse gebergte lag een beetje in de wolken. Ook hadden we daar een goed zicht op de haven van Gibraltar. Een tweede stopplaats bracht ons bij een natuurlijke grot onder de berg. De natuur had hier miljoenen jaren zijn werk gedaan en het resultaat was prachtig. We genoten van de stalagmieten en stalactieten die mekaar op meerdere plaatsen voorzichtig raakten.
Toen we weer naar het busje gingen merkten we al apen die hier op de berg leven. Ik kreeg het al direct aan de stok met een aap die op het busje zat. Venijnig beet hij me in de arm. Gelukkig had ik een trui en een jas aan zodat ik er alleen een blauwe plek aan overhield. Op de volgende stopplaats was een voederplaats van de apen. Je kon er knabbelende apen zien, ook speelse apen die het busje als speelterrein gebruikten. Ik bleef braafjes op afstand hoewel ze er heel aaibaar uitzagen. Vanop dit plekje hadden we een mooi uitzicht op de oostelijke kant van de rots.  Een vierde stopplaats bood de gelegenheid om een uitgehouwen rots te bezoeken. Deze galerij deed vroeger dienst als verdedigingsplaats want om dit kleine stukje land is er veel gevochten doorheen de eeuwen heen.
Via smalle dalende weggetjes bracht de taximan ons weer bij de Mainstreet. We kuierden weer terug naar de bushalte. We hadden echt de Engelse sfeer opgesnoven, zelfs het weer deed zijn best om er Engels uit te zien. ( veel koeler en veel wind, gelukkig geen regen).
Via de douane waar we nu zelfs onze paspoorten niet moesten tonen, kwamen we weer in Spanje.
Na een autotochtje van ongeveer 100 km waren we weer op onze camping. Ik kookte een typisch Belgisch gerecht: bloemkool met witte saus. We kunnen vandaag spreken van een erg internationaal
dagje, niet?

Linda

05-01-2013, 20:08 geschreven door stany

Deze morgen opgestaan met een glimlach op de lippen. Niet dat ik ondeugend was geweest vannacht maar omdat ik met het idee speelde om een leuk uitdagend sm’sje te sturen naar mijn broer. We zouden vandaag zijn huidige vakantiebestemming gaan verkennen, nl Torremolinos. Hij is daar al een paar maal met vakantie geweest. Na het ontbijt kon ik het niet laten en stuurde hem een sms om te vragen of hij niet mee kon gaan. We kregen een paar tips wat we er konden bezoeken. Toen we er aan kwamen zochten we een plekje waar we konden parkeren. Geloof het of niet maar alles stond er letterlijk zo vol als een ei. Uiteindelijk vonden we net buiten de stad een plekje. We moesten ongeveer een km terug wandelen, maar dat gaf niet. We zagen er de grote doorgangsweg en draaiden een winkelstraat in. Het was een grote mensenmassa die er rondliep. Je kon duidelijk de vele Engelsen eruit halen. Alle winkels waren geopend en dat bracht een gezellige sfeer. We kuierden dan ook rustig rond en Linda vond er verbazend een winkel waar men poppenhuizen verkocht. Ze viel omver van de prijs die ze zag. Ik kon haar nog net opvangen. Nadien vonden we er een grote trap bedekt met rode stenen die ons tot bij de boulevard aan zee bracht. Het weer was prachtig. Vele oudere mensen liepen per twee naast elkaar, ik denk dat ze dit dagelijks doen. We zetten ons in het zonnetje ’s middags om onze boterhammetjes op te eten en genoten even van de zon. Nadien trokken we weer richting centrum want we hadden nog een ander plaatsje om te bezoeken in onze gedachte. We reden verder tot Alhourin el Grande. Volgens de gids zou het een mooi wit dorpje zijn, maar de werkelijkheid was anders. Het was een stadje dat niet zo heel gezellig was. We besloten om verder te rijden naar Mijas. Dit is echt een klein wit dorpje dat zich als een zwaluwnestje tegen een bergwand aan heeft geplakt. Het heeft echt onze hartjes betoverd. Rond een uur of vier hadden we in een restaurantje elk een halve portie gefrituurde anjovisjes besteld. Dit zou een specialiteit zijn van de streek van Malaga. Een goed glaasje witte wijn en wat brood erbij zorgde inderdaad voor een heerlijk festijn. Gezeten in de zon,dachten we dat het zomer was. Nadien liepen we nog wat verder in het dorpje en ontdekten nog meer mooie betoveringen. Het dorpje is echt een aanrader om te bezoeken. De tijd deed ons de das om en we moesten terugrijden. We reden door een mooi berglandschap tot aan de kust. ’s Avonds waren we nog aan het nadromen van onze mooie uitstap van vandaag.

Stany

04-01-2013, 19:59 geschreven door stany

04-01-2013, 19:55 geschreven door stany

De laatste dag van jaar. De eerste keer sinds lang dat ik niet meer thuis was, maar nu zijn we beiden samen ver van huis. Het is en blijft toch nog altijd raar, hoor dat je hier in korte broek kan rondlopen terwijl je weet dat het in België met deze periode altijd koud is. We besloten om voor de middag nog onze aankopen te gaan doen. Hier langs de kust is het wel een eigenaardige mobiele situatie. Je moet hier langs een snelweg rijden met steeds afritten voor de verschillende dorpjes die je tegen komt. Zo moesten we ook de snelweg op om naar de winkel te rijden. 6 km verderop de afslag nemen en dan zaten we direct aan een gehucht waar er 2 warenhuizen gevestigd zijn. Linda haar boodschappenlijstje werd afgewerkt en we keerden terug naar huis. ’s Middags aten we iets gewoons en daarna begon Linda aan onze oudejaarsmenu. Het is ongelooflijk hoe zij in zo’n kleine ruimte zoiets groots kon klaarmaken. In de namiddag genoten we buiten nog van het zonnetje. Rond half zeven begonnen we aan onze aperitief. Ook hier had Linda speciale hapjes voor gemaakt. Tussendoor keken we even naar TV en genoten van ons heerlijk uitgebreid koud buffet. Af en toe hoorden we Yuna eens blaffen door de knallen die hier en daar al te horen waren van voetzoekers en een vuurpijl. Zoals bij ons gebeurt dat ook hier sporadisch al vanaf 20u. Tegen middernacht werd een glaasje Cava uitgeschonken en haasten we ons naar buiten om van het vuurwerk te kunnen genieten. Helaas was het enkel hier en daar eens een pijl die de hoogte in ging en de rest bestond eigenlijk uit knallende voetzoekers. Drie plaatsen verder, op een leegstaande plaats, hadden een hele avond Britten samen gezeten en gedronken. Het waren overwinteraars dus de herrie viel wel mee. De overschotjes van ons buffet werden opgeborgen in de ijskast en we kalmeerden Yuna die telkens blafte met de knallen.

Bij deze wensen we al onze familie, vrienden en kennissen een jaar vol geluk en goede gezondheid.

Stany

02-01-2013, 21:48 geschreven door stany

Op naar Marbella vandaag. Zo snel we konden, pakten we alles in. Op deze camping wilden we niet veel langer blijven. Gisterenavond was de elektriciteit op de hele camping tot tweemaal toe uitgevallen. Wat moet dat in vol seizoen zijn als de camping volstaat? Nu waren we praktisch de enige campinggasten.
We reden door een prachtig landschap met verschillende gebergtes tot 1904 m. Mooie valleien wisselden mekaar af. We zagen kleine dorpjes in de verte maar op onze weg kwamen we geen wooncentra tegen totdat we aan de kust kwamen. Daar rezen de woningen als paddenstoelen uit
de grond. Ongelooflijk veel bebouwing vonden we langs de kustlijn. Hier en daar konden we de Middellandse Zee al even zien. Onze nieuwe camping ziet er veel gezelliger uit. Er zijn heel veel vaste overwinteraars maar dat stoort helemaal niet. We hebben onze tijd genomen om een geschikt plaatsje uit te kiezen. Op die manier vonden we een heel zonnig plekje.
Onze voortent stond in een mum van tijd opgesteld. Rond 14.00 was alles in orde. Tafel en stoelen konden buiten staan.
Na de middag maakten we een wandelingetje met als doel even rond te neuzen of we een restaurantje vonden waar we met oudejaarsavond iets konden eten. Nu blijkt dat we vlak naast een mondaine badstad zitten met een haventje met reuzengrote jachten. De prijzen van de oudejaarsavondetentjes waren gelinkt aan die mooie jachten, denken we.  We besloten om morgen inkopen te gaan doen en er in ons caravannetje zelf iets leuks van te  maken. In mijn hoofd maakte ik al een boodschappenlijstje met ingrediënten waar ik morgen een leuk buffetje zou mee te voorschijn toveren. Ik had er alle vertrouwen in dat het superlekker zou worden.

01-01-2013, 19:21 geschreven door stany

Het is hier wel wat frisser in de bergen. De verwarming werd deze morgen wat langer aangelaten dan we gewend waren. We moesten de afwas van gisteren nog doen en daarna reden we naar Ronda. Het zou een wit oud dorpje moeten zijn en we waren benieuwd. We parkeerden de auto aan het station en keken even op een stadsplannetje uit een infoboekje. We zagen dat het stadje in twee werd gedeeld door een rivier, maar op de gps van de auto was geen rivier te bespeuren. We dachten dat we in een ander dorpje waren dat ook zo zou noemen. Uiteindelijk vonden we de oplossing. Het stadje ligt op een berg en het riviertje ligt 160 meter dieper in het dal. Vandaar dat de gps het niet op mijn wegenkaart zet. We vonden onze weg en bereikten een omwalling met een adembenemend zicht op het dal. Fantastisch mooi. Vlakbij lag, zo lazen we, de oudste stierengevechtarena van Spanje. We bezochten het samen met onze Yuna. Men was er bezig een paard te dresseren. We liepen doorheen de kleine gangen binnenin en bereikten toen de arena zelf. Er waren heel wat toeristen. Voor een foto nam ik mijn zakdoek en hield die naast mij geopend alsof ik een stier lokte. We zagen nadien dat er van mijn idee volop gebruik gemaakt werd om hetzelfde te doen. Dat was echt grappig en we konden er goed om lachen. Het werd tijd om ons lunchpakketje op te smullen en daarna kuierden we naar het oude gedeelte over de Puenta Nuevo, een prachtige brug, met 160 meter dieper het watertje. Aan de overkant was het witte oude dorpje. Mooi om in te wandelen en de nodige foto’s te nemen. Langs de oude brug keerden we terug naar de andere kant. Aan de Plaza de Toros genoten we nog van een bordje tapas met een drankje. Dan terug naar de auto en naar huis. ’s Avonds nog lekkere eigenbereide spaghetti gegeten met een glaasje wijn en de avond kon niet meer stuk.

Stany

30-12-2012, 19:55 geschreven door stany

Gisterenavond hadden we de voortent al ingepakt en Yuna zou een nachtje met haar mandje in de auto logeren. Zo konden we vanmorgen dan tijdig vertrekken richting Spanje. Nadat we  bijna een zestal weken in Portugal verbleven, waren we toe aan nieuwe oorden. We hadden de vorige dagen al heel wat info opgedaan i.v.m. Sevilla, de hoofdstad van Andalousië of gemakkelijker gezegd van Zuid-Spanje. We hadden ook al mooie foto’s op de pc gezien over deze cultuurstad. We hadden er echt zin in. De grens tussen Portugal en Spanje is een natuurlijke grens in de vorm van een rivier, de Rio Guadina. Een grote brug verbond beide oevers. Niks bijzonders, zou je zeggen, maar vandaag voor ons wel want de brug lag helemaal in de mist vlak boven de rivier, voor de rest hebben we vandaag geen mist opgemerkt. Het leek wel of we via een rookgordijn Spanje binnenkwamen. Beloofde dit iets goeds of …….? Ik kan dadelijk zeggen dat het ons dagje niet werd.
De camping op een tiental km van Sevilla die Stany uitgedokterd had, leek niet meer te bestaan. Hij was opgedoekt. Niet direct panikeren!!! Er was nog een camping in dit dorpje maar Stany had al gezien dat die net tijdens de kerstvakantie een pauze hield, voor de rest was hij het hele jaar open. In het boekje over Sevilla vonden we beperkte info over nog een camping in de buurt. Aan een benzinestation kreeg Stany te horen dat ook deze camping niet open was. Een lichte paniek maakte zich van ons meester. Wat nu??? Ik stelde voor om toch nog maar eens op het internet te kijken. Bij Mac Donalds kan je gratis internetten. Gelukkig had Stany er één opgemerkt. Wij met een colaatje en een melkdrankje aan de laptop. In de buurt van Sevilla ( dat meer in het binnenland ligt) konden we echt geen andere camping vinden. Dan moeten er beslissingen genomen worden. Verder doorrijden richting Marbella leek ons een optie. We vonden in Ronda 3 campings. Alle info werd keurig genoteerd.
Na nog een hele poos in de auto weliswaar door een prachtig landschap kwamen we rond 17.00 uur in Ronda. Ik bespaar alle details maar het kostte ons nog enige moeite om de campings te vinden.
De eerste camping die we vonden, hebben we genomen. Omdat we moe waren, deden we niet de moeite om verder te zoeken maar deze camping voelde niet bijzonder goed aan. Maar het zou maar
voor twee nachtjes zijn. Morgen gaan we Ronda zelf bezoeken en dan kunnen we zondag verder rijden naar Marbella. Nu hopen we dat we vanuit Marbella of later vanuit Malaga met de trein
naar Sevilla kunnen want deze mooie stad willen we niet links laten liggen.
Zou morgen dat rookgordijn opgelost zijn?????

Linda

30-12-2012, 19:53 geschreven door stany

Rustig opgestaan en genoten van de ochtend, zoals het hoort bij echte Palieters. Na het ontbijt en de was heb ik besloten om de auto nog eens te wassen. Er was daarvoor een plaats voorzien op de camping en het was ook echt nodig om dit te doen. Met de feestdagen mag hij ook eens verwend worden nadat hij ons al overal naartoe heeft gebracht. Daarna ook een goei douchke genomen. Rond de middag zijn we dan naar Tavira gereden om er een visrestaurantje te zoeken dat stond vermeld in de groene gids. We moesten nog een van de vele specialiteiten proeven die Portugal te bieden had. We vonden er een goed uitziend restaurant aan de oever van de lagune Quatro Aguas genaamd. We bestelden er ACORDA DE MARISCO.  Dit is een dikke broodsoep van schelpdieren en gamba’s met knoflook, ei, koriander, en andere kruiden. Als ze de kom aan tafel komen opdienen worden de eieren er pas doorgeroerd. Het smaakte heerlijk met een glaasje rosé matheuswijn erbij. We hadden er een prachtig uitzicht op de lagune en op de rivier die naar het stadje vloeide. Met ons buikje rond trokken we naar een staketsel waar een bootje ons naar Isla de Tavira bracht. Tot onze verbazing stonden er vakantiehuisjes en was het strand er bezaaid met snackbars, die nu wel gesloten waren. Moest het bij ons aan de kust zo’n weer zijn zoals deze dag hier, dan zouden ze van een topdag spreken. Hier dus niet, gesloten zeggen ze , het is winter. Toch een beetje vreemd , niet? Wij genoten van het zonnetje op het strand en gingen ook wat pootje baden. Daarna zag ik Linda op haar knieën zitten. Haar oog was gevallen op hele kleine schelpjes die ze kon gebruiken voor haar minidingen. Gezellig hebben we een tijdje met z’n tweetjes gezocht. Nadien lieten we ons terug overzetten met het bootje en keerden terug huiswaarts. Het was weer een dagje om nooit te vergeten.

Stany

30-12-2012, 19:51 geschreven door stany

27-12-2012, 19:17 geschreven door stany

Nogmaals voor iedereen die dit leest een vredevol Kerstfeest gewenst van ons beiden.

Nu wel eens lekker lang geslapen, het was gisteren nacht een beetje uitgelopen want jézeke was geboren, hé, en dat hadden we gevierd in een Portugees restaurantje. Ontbeten hadden we niet vandaag, maar wel een goei taske koffie en thee en wat rustig genoten van onze morgen. Tegen een uur of elf trokken we met Yuna naar het dorpje van onze camping. Het is  gelegen aan de Ria Formosa. Een stukje natuur en lagune voor je de kust bereikt. Toen we er aankwamen zagen we er de lokale oudere mannengilde die geleund stonden tegen de balustrade van een prachtig wandelpad langsheen de lagune. Neen, niet zomaar een wandelpad over aarde of de weg , maar een degelijk verhoogd en mooi afgewerkte houten vlonder met hier en daar banken om te genieten van het uitzicht. We hebben er zelf ook gebruik van gemaakt om te genieten van het zonnetje. Nadien hebben we op een terrasje nog iets gaan drinken voor belachelijk weinig geld. Nadien trokken we terug naar huis. Linda maakte daarna onze kerstlunch klaar. Al hadden we gedacht dat we een kantklare maaltijd kochten, moest ze alles nog echt klaarmaken. Maar het moest mijn Lindake niet zijn om in een mum van tijd dat toch heerlijk klaar te maken. We smulden er heerlijk van. Na de lunch genoten we nog van het zonnetje tot ’s avonds. Daarna werden onze kerstgeschenkjes opengemaakt, want die ontbraken hier ook niet. De avond viel en we keken nog wat TV.

Stany

26-12-2012, 19:55 geschreven door stany

Het was echt raar om je ver van familie en vrienden voor te bereiden op het kerstfeest.
Voor de middag deden we nog wat inkopen. Verder hebben we het rustig aan gedaan vandaag.
We hadden geen uitstap gepland. Het was ook niet zo’n mooi weer. Het bleef de hele dag bewolkt.
We hebben wel geen klagen want ondanks de bewolking viel er geen regen.
Gewoonlijk dragen we sportieve, gemakkelijke kledij op de camping maar na een goed douchke deden we onze mooiste kleren aan. We gingen namelijk naar het kerstfeest in het restaurant van de camping. De tafels waren mooi en feestelijk gedekt. We voelden ons direct welkom. Er waren een
20-tal gasten. Op de tafels stonden lekkere Portugese slaatjes en gamba’s klaar. De uitbater deed zijn best om alle gasten tijdig van drank te voorzien.
Op de achtergrond hoorden we een heleboel kerstliedjes. Na de uitgebreide aperitiefhapjes kregen we een visgerecht met aardappeltjes en gekookte groente. Nadien presenteerde men ons nog een heel bord met vleesgerechten en gebakken patatjes. Ik denk dat de Portugezen grote eters zijn want de borden waren goed volgeladen. Het was wel lekker.
Achteraf konden we nog heerlijk genieten van een uitgebreid dessertenbuffet. Een babbeltje met een andere Belg en met een Nederlands koppel maakte deze kerstavond af.
Kerst in een ander land was voor ons iets nieuws en ook heel anders.

Linda

26-12-2012, 19:54 geschreven door stany

Vandaag hebben we geslapen tot we niet meer konden. Het is te zeggen, gewoon uitgeslapen tot ongeveer 08.30u. Daarna genoten we voor de eerste keer terug van een ontbijtje in onze voortent. Het deed een beetje raar dat ik terug de tafel moest dekken terwijl Linda Yuna uitliet. Tja ,we moeten het nu terug met ons beidjes doen, maar dat is niet erg hoor. Na het ontbijt ging ik me wassen en daarna begon het inpakwerk weer. Het ging allemaal nog heel vlotjes. Tegen 11u waren we klaar om te vertrekken naar ons nieuwe stekje Tavira-Cabanas. We kwamen er tegen 12.45u aan en kozen snel een plekje. Het is hier wel een ietwat bijzondere camping, het is eigenlijk precies een grote parking met kleine plaatsjes weliswaar. Dit had ik ook in een recensie gelezen op een of andere site. Maar het valt nog mee, we staan goed. Nadat de caravan pas gezet was, werd er gegeten. Het smaakte weer heerlijk, zoals altijd. In Portugal moet ge goed eten en veel drinken, zeggen ze… Daarna werd de voortent gezet, want we gaan normaal gezien de feestdagen hier doorbrengen. Na het werk, hebben we ons snel gedoucht en maakten we een klein wandelingetje over de camping. We besloten om ons in te schrijven voor de kerstmaaltijd op kerstavond in het restaurant van de camping. Zo kunnen we eens genieten van een andere gewoonte en smaak om zoiets te vieren. Hopelijk is het zo iets echt Portugees. De vele Nederlanders trokken onze aandacht hier op de camping. Wisten jullie dat de meeste mobilehomes een Smart auto meebrengen? We denken dat ze die bij een aankoop van een mobilehome erbij krijgen. Tegen de avond konden we nog even skypen met mijn familie die van het jaarlijks kerstfeestje aan het genieten waren. We konden iedereen zien en dat was weer eens leuk. Tijdens het avondeten in de voortent waren we even stil en ontdekten het geluid van de zee, die hier toch een kleine km vandaan is. We deden nu al een heel eind van de kustlijn van Belgie tot hier, en wat een massa water zit er toch in die zee… moest dat eens allemaal aanspoelen???? Op de TV zagen de wateroverlast van de regen in Belgie. We zullen proberen om de zon mee te brengen als we terugkomen, ok.

Stany

24-12-2012, 16:44 geschreven door stany

Mooie liedjes duren niet lang, zeggen ze. Vandaag vertrekken ons moeke en vokke terug naar België. Ze werden rond kwart voor twee op de luchthaven verwacht. Voor de middag moest dus alles ingepakt worden. Geen tijd meer voor een uitstapje. Een wandelingetje met Yuna kon nog net.
 Stany en ik bereidden een brunch voor waar we nog samen van konden genieten in het vakantiehuisje. Een soepje, spek met eitjes en croissantjes waren de hoofdingrediënten. We wisselden tijdens het eten nog wat leuke verhaaltjes uit. We maakten er nog een gezellige boel van. Na het eten moesten heel wat overschotten en verschillende keukenaccessoires terug naar onze caravan. Een kleine volksverhuizing leek het wel. De sleutel van het huisje moest om half één ingeleverd worden. We hadden nog even tijd om aan onze caravan van het zonnetje te genieten. Om één uur moesten we echt op weg naar de luchthaven. Valies en handbagage werden in de auto gezet. Tickets en identiteitskaarten werden binnen handbereik opgeborgen. Yuna kreeg nog een dikke knuffel. Na een autoritje van driekwartiertjes zochten we een plekje op de parking van de vlieghaven. Samen slenterden we naar de vertrekhal. Het afscheid kwam nu heel dichtbij. Ik had het moeilijk om mijn traantjes te bedwingen. Het was een fijne week geweest, dan is het moeilijk om elkaar weer een lange tijd niet te zien. Ik vroeg ze ook om een hele dikke kus aan onze jongens te geven en dat zorgde voor een krop in de keel. We hebben onze boys nu toch al heel lang niet gezien ( gelukkig via skype wel). We wuifden nog een poosje na toen ze met de bagage steeds verder van ons wegliepen. Tegen dat we zelf terug op de camping waren, steeg hun vliegtuig op.
We konden nog wat in het zonnetje zitten. Geregeld moesten we onze stoel verzetten om de warmte te voelen. We waren beiden stilletjes. We wachtten op het sms’je dat ons gerust stelde dat ons moeke en vokke goed geland waren.
We zullen nu met ons tweetjes en Yuna nog wel wat mooie liedjes mogen horen want we hebben nog heel wat plannen voor nieuwe bestemmingen. We houden jullie op de hoogte.

24-12-2012, 16:37 geschreven door stany

Vandaag een leuke uitstap gedaan naar de stad Faro. Ik denk dat het de stad van de lepelaars is. We hebben ze op nesten gezien. We hebben ze zien zweven en we hebben ze gehoord. Ik vroeg mij af of het de ooievaars van Planckendaal waren. Hun nesten waren op alle mogelijke plaatsen te zien op kerken, hoge verlichtingspalen en bovenop prachtige monumentale poorten. De oude stad met zijn kleine smalle straatjes straalde een verleden uit dat je kan terugvinden in de heel kleine huisjes, ze zijn dikwijls echt heel klein en je kan je afvragen hoe ze daar met een heel huisgezin in leefden. Je kan wel vaststellen dat er veel huizen aan t’ verkrotten zijn zowel kleine als grote en eenmaal een woning niet meer bewoond wordt, gaat het echt snel bergaf . Graffiti is een sport die hier veel beoefend wordt en zeker op oude panden. Langs de andere kant is er veel nieuwbouw en langs de wegen echt mooie grote en mooi geschilderde woningen. In Faro zelf zijn er leuke winkelstaatjes die een charme uitstalen van weleer. Geloof het of niet maar in de achtertuin van een grote kerk was een speciale gedenkplaats gebouwd met alleen maar menselijke onderdelen, een echt knekelhuis. Vroeger hebben ze de resten van een oud kerkhof gebruikt om deze gedenkplaats in te richten, best luguber, honderden schedels en bijhorende knoken zijn hier gebruikt. We zijn dan hogerop getrokken naar de kathedraal met ernaast een vrij eenvoudig bisschoppelijk paleis en een opleidingsseminarie. Langs piepkleine steegjes kwamen wij terug langs een prachtige baai. Zo zijn we terug gekeerd naar de plaats waar we ons bokes ‘s middags opgegeten hebben: een mooi haventje. We moesten nog één ding doen en dat was sardines proeven:  héérlijk. Het was een fijne zonnige dag die we met een heerlijk avondmaal besloten hebben. ’T was heerlijk toeven in Portugal in de Algarve: een streek waar we dankzij onze gastvrouw en gastheer veel van gezien en genoten hebben, maar spijtig genoeg het was meteen onze laatste avond.  Daaaag

Hugo

22-12-2012, 20:02 geschreven door stany

Even tijd om het wat rustig aan te doen. Voor de middag beperkten we onze activiteiten tot het naar de winkel gaan om inkopen te doen. Terwijl ons vokke een wandelingetje deed met onze Yuna, maakten ons moeke en ik wat aperitiefhapjes klaar. Stany verhuisde de tafel en stoelen naar een zonnig plekje. Het is hier aangenaam warm maar je waagt je best niet in de schaduw want daar is het veel frisser. Vandaar de hele verhuis met tafel en stoelen zodat we konden smullen in het zonnetje.
We namen onze tijd om te lunchen.
Na de middag wilden we onze beentjes strekken en trokken naar het strand. Het strand van Armacao de Pera is een mooi gouden strand dat omlijst wordt door goudgele kalkstenen kliffen. Ze vormen een natuurlijke achtergrond. Op het strand trok ik gauw mijn schoenen uit want ik vind het heerlijk om al wandelend pootje te baden. Er waren stoerdere kinderen die zich echt in zee waagden
maar daarvoor vinden we het net iets te fris. Onze Yuna die gek is op water, vond de aankomende golfjes maar niks. Ze sprong altijd net op tijd achteruit. Grappig om haar bezig te zien.
Er waren nog een heleboel wandelaars op het strand en zelfs enkele zonnekloppers. In de zomer is er op het strand vast geen plekje meer over en dan moeten alle toeristen die in de zon liggen zowat gebraden en gebakken zijn, denken we.
Op de terugweg zagen we net 2 vissersbootjes die met een tractor tot aan de waterlijn werden getrokken. In een mum van tijd verdwenen ze aan de horizon met een vlucht meeuwen boven het spoor kolkende water dat de bootjes achterlieten.
Na deze fikse strandwandeling maakten we spaghetti klaar, waar heerlijk van gesmuld werd.
We gaan morgen naar Faro, de hoofdstad van de Algarve. Nog even bereidden we deze uitstap voor om dan voldaan en tevreden in onze bedjes te kruipen.

Linda

22-12-2012, 19:52 geschreven door stany

Vandaag, na het ontbijt, was het een beetje bewolkt. We hadden besloten om mijn schoonouders ook een beetje van het moois van de westelijke richting van de Algarve te laten ontdekken. We reden eerst met de auto naar Carvoeiro. We vonden het nu al wel sneller dan onze vorige keer. Maar het is beslist de moeite om dit natuurstukje in de rotsen voor een tweede keer te bezoeken. Met Hugo deed ik de wandeling nog eens over die ik vorige keer alleen deed. Langs de rotstrappen naast de kust daalden we af. Hugo genoot er met volle teugen van, ondanks hij last heeft van hoogtevrees. Daarna reden we naar Lagos, de Portugezen spreken het uit als Lajos. Het weer was al omgeslagen naar zeer goed en we misten onze short, die we thuis vergeten waren. We liepen nogmaals langs de oude binnenstad en de slavenmarkt, waar ik voorstelde om Hugo te verkopen, maar de tijden zijn veranderd, hé. De winkeltjes waren allemaal geopend en de sfeer was goed, want blijkbaar hebben de Portugezen al kerstvakantie. Rond 13.15u gingen we op onze vorige camping eten. Een buffet voor een lage prijs kan je hier niet laten liggen. Onze oude buur, van de camping, kwam er ook eten en was verrast om ons nog eens terug te zien. Nadien reden we terug richting Silves. Een oud dorpje waar er vroeger veel kurkfabrieken waren en nu nog slechts één overbleef. Linda had in de groene Michelingids gelezen dat je de fabriek kon bezoeken en dat het een goede toeristische exploitatie had. Het adres werd in de gps gezet. Bij aankomst zagen we helaas dat alles er gesloten was. Twee werklui die er buiten kwamen, wisten me te vertellen dat heel het fabrieksmuseum al een jaar failliet was. Tja, daar stonden we dan. Op de berg zagen we ook de burcht nog die in rode zandsteen opgetrokken was met ernaast de kathedraal. We namen de moeite om tot boven te wandelen en bekeken er de buitenkant. Toen we terug naar de auto gingen zagen we plots een winkelstraatje met rode loper. We kwamen er terecht in het oude stadsgedeelte. Het was een prachtig oud dorpje waar we de nodige winkeltjes bezochten. Toen we nadien terug naar huis reden,stuurde de gps me langs een smal wegje met mooie sinaasappelgaarden. Prachtig. Er liggen ook al veel sinaasappels op de grond, maar die worden naar het schijnt nooit opgeraapt. Moe en voldaan genoten we ’s avonds nog van enkele gebakjes die we in Lagos bij een artisanale bakker kochten. Ook de pasteisj de natal werd door mijn schoonouders heerlijk bevonden.

stany

20-12-2012, 19:39 geschreven door stany

Liefste bloglezers,

Wij willen jullie van harte een zalig kerstfeest
en een heel gelukkig Nieuwjaar toewensen
vanuit Portugal. Hef samen met ons het glaasje.

Stany en Linda

19-12-2012, 21:14 geschreven door stany

Het beloofde een mooie dag te worden volgens de meteosite. En dat was ook zo!
Van in de voormiddag konden we al genieten van een superzonnetje. We waagden het erop om naar een markt te gaan in Albufeira. Omdat Stany zich eerst goed had geïnformeerd aan de balie van de camping, reden we zonder omwegen naar de dichtstbijzijnde parking. Bij een markt kan je je nooit op voorhand een beeld vormen. Is het een kleine markt? Verkopen ze er alleen groente en fruit? Al gauw wisten we dat het om een grote markt ging. Zo ver we konden zien zagen we overal marktkraampjes. Onze zintuigen werden langs alle kanten geprikkeld. Mooie bonte kleuren van truien, armbandjes, sokken, pyama’s en handtassen kwamen ons tegemoet. Lekkere geurtjes van in frituurolie gebakken churros prikkelden onze neus. En onze oren die wisten niet waar ze het hadden. Marktkramers riepen, krijsten en lokten klanten door een bonte mengelmoes van verschillende talen uit te kramen. We vonden het vaak lachwekkend hoe temperamentvol vooral de dames hun koopwaren aanprijsden. Het marktbezoek was een geslaagde onderneming.
We reden huiswaarts voor het middageten. Het was zo zonnig dat we buiten konden picknicken.
Heerlijk genoten we nog een poosje na in het zonnetje.
Halverwege de middag besloten we om terug naar Albufeira te rijden. In onze gids wordt deze stad omschreven als de drukste badplaats van de Algarve. Gelukkig merkten we daar nu niet veel van.
Het was er gewoon gezellig druk in de oude binnenstad. Alle geplaveide straatjes komen uit op een centraal plein waar het niet ontbreekt aan cafeetjes en terrassen. De straatjes zijn soms hellend of dalend met trapjes want de stad ligt hoger dan het strand. Lekker kuierend genoten we volop van de zon, zee en gezellige straatjes.
Op de terugweg stopten we aan een appelsienenkraampje langs de weg. Ons vokke stapte uit om een zak te gaan kopen. We zagen hem met hand en tand uitleggen wat hij nodig had. Na een poosje kwam hij oprecht fier met twee volle zakken appelsienen naar ons toelopen. Het zijn de lekkerste appelsientjes die ik al gegeten heb en we kunnen er nog genoeg van smullen.
De temperatuur bleef vandaag lekker lang aangenaam. Het was een supertoffe dag.

Linda

19-12-2012, 18:42 geschreven door stany

Taken zijn er om uitgevoerd te worden. Het was vandaag mijn taakje om te bloggen. Ik ben samen met mijn echtgenote vorige zaterdag geland in Faro een hele belevenis ,het was dan ook de eerste keer dat wij in een vliegtuig zaten, ik moet zeggen dat alles super verlopen is. Wij zijn zeer goed onthaald ,het weerzien was zeer emotioneel. Wat hadden jullie gedacht. De zon liet zich zondag al zien dat was een fijn gevoel. Vandaag hebben wij een groot deel van de streek ‘de Algarve’ gezien. Linda had de trip goed voorbereid en stany heeft die taak heel goed uitgevoerd we waren in de wolken met de uitstap en we zaten met ons hoofd letterlijk in de wolken we zaten immers zo rond de 950 meter hoogte.
We hebben de waterbron van de liefde bezocht. Er was een oven buiten waar er heerlijke broodjes gebakken werden alles op een rustige manier. Yuna was mee van de partij en dat gaf ons een goed gevoel den hond was blij en wij dus ook. We hebben ons bokes ’s middags in een fijn aangelegd stukje natuur verorberd tussen amandelbomen en appelsienbomen met tussendoor een citroenboom,een hele ervaring voor ons . Het stadje Monchique hebben we bezocht voor we de lage bergen introkken (sic), er was zoveel te zien van links naar rechts da’k er mottig van werd en dat had niks met de rijstijl van Stany te maken maar wel met de straffe koffie die ik gedronken had aan de bron van de liefde (ik had beter water van de bron gedronken) maar ja t’was nu zo. Al bij al hadden we een geweldige dag waarbij we veel van het binnenland gezien hebben. Ik heb gezien dat de mensen hier een huis dat waarschijnlijk aan bepaalde eisen niet meer voldoet, kompleet laten verkrotten. Ze laten het gewoon zo staan. We hebben hier zeker niet te klagen over verveling want men laat ons hier zoveel mogelijk zien van het prachtige Portugal. Zeker een aanrader om te bezoeken. De mensen hier praten wel rap maar ik denk niet dat ze  zo vol stress zitten zoals bij ons.

 groetjes hugo

18-12-2012, 22:14 geschreven door stany