Vandaag nog even enkele Wistje Datjes voordat we onze blog enkele weken sluiten.

... we vandaag om 13.17 u thuiswaren.
… thuiskomen heel fijn is.
… we op zaterdag, 29 september om 9.34 u vertrokken.
… we 147 dagen of juist geteld 21 weken onderweg waren.
… we intussen 13148 km hebben gereden.
… we 234 u in de wagen zaten.
… de gemiddelde snelheid 56,8 km/u was.
… de auto gemiddelde van 6,9 l/100 km verbruikte.
… we zowel in Frankrijk, Portugal en Spanje kampeerden.
… we overnachtten in 40 verschillende campings.
… de caravan in Zuid-Frankrijk is gebleven.
… we het laatste nachtje in een hotelletje hebben geslapen.
… we nu thuis gaan genieten van contacten met familie en vrienden.
… we begin april weer terug vertrekken.
… we jullie nu even verlaten op onze blog.

Linda

23-02-2013, 11:15 geschreven door stany

Scheiden doet lijden… we moesten ons vakantiehuisje achterlaten vandaag. Tja, deze morgen moesten we de wekker zetten zodat we op tijd konden vertrekken. Het laatste werd nog van de caravan naar de auto vertast en dan nog snel ontbijten en het laatste opruimen zodat we ons huisje netjes konden achterlaten. We namen om 08.45u afscheid van de mensen die onze caravan een tijdje in bewaring houden. Met de bus rijden we altijd via Lyon en Luxemburg naar Belgie als we van Spanje, komen , maar ditmaal besloot ik eens om via de brug van Millaud en Clermont Ferrand, Parijs te rijden. Toen we de bekende brug over waren trokken we naar het Massif Centrale. Een gebergte waar blijkbaar ook geskied wordt. Wonder boven wonder bereikten we op een hoogte van 700 meter al plekken waar er nog sneeuw lag. We zaten aan temperaturen die wij niet meer gewoon waren. Het ging van -4.5 tot +2 graden. Het hoogste dat we reden was 1170 meter op het plateau. Toen we ’s middags halt hielden om te eten, gebeurde dit ook in onze auto. Brrr, we bibberden bijna uit onze broek. Op ongeveer 40 km van Parijs zochten we een hotelletje om te overnachten. Het was al 16.30u. Toen de dame aan de balie mijn ID kaart vroeg begon ze plots op zijn Hollands te praten. We moesten er allen mee lachen. Na een goede douche gingen we te voet naar een restaurant om onze magen te vullen met een warme maaltijd. Het is de eerste keer sinds maanden dat ik een fleece en een jas aandeed. We vulden de avond op onze kamer met wat internet en waren blij dat de verwarming aanstond. Morgen rijden we het laatste stukje en zijn we thuis. Dan zullen we nog een dagje posten op onze blog.

Stany

21-02-2013, 21:10 geschreven door stany

We hadden goed geslapen in het zuidelijke Frankrijk. Het had wat gevroren en geneveld maar het beloofde een mooie dag te worden.
Vandaag was het taakjes- en lijstjesdag. We moesten heel wat taakjes uitvoeren en vooral alles inpakken in de auto want de caravan blijft hier een 5-tal weken op ons wachten.
Goed nadenken wat er wel en niet meemoet, was het allerbelangrijkste. Gelezen boeken en folders, vuile kleren, knutselgerei, propere kleren, souveniertjes en wasgerei werd keurig ingepakt.
Taakjes zoals: ijskast laten ontdooien, hondeneten klaarnemen, fietsen op auto zetten en caravan poetsen behoorden tot het volgende lijstje. We maakten ook nog een to do-lijstje voor morgenvroeg.
Een kort lijstje met boodschappen kwam er ook nog aan te pas. De boodschappen werden na de middag gedaan want we hebben nog wat lunchpakketjes nodig voor morgen en overmorgen.
Rond 16.00 u konden we er nog even wandelend op uittrekken in de buurt. Yuna vond het geweldig om nog even rond te dartelen langs de rustig landweggetjes. Het is hier een hele prachtige omgeving met aan de ene kant een mooi uitzicht over de Pyreneeën en aan de andere kant een blik op het Massief  Noir. Het landweggetje dat we volgden, bracht ons tot aan het Canal Midi. Wijngaarden strekken zich langs de rivier uit. De omgeving bracht ons helemaal tot rust. Net wat we nodig hadden vlak voor de grote overtocht.
Voor het avondeten maakten we het ons gemakkelijk met een pizza. Geen grote kookpartij meer vandaag.
Morgen beginnen we aan onze terugtocht. Overmorgen komen we thuis.

Linda

20-02-2013, 18:08 geschreven door stany

Vandaag sloten we Spanje af. We zullen ons terug naar Frankrijk begeven met een ritje van 217km. Op deze camping was het eigenlijk een beetje primitief. We kregen hier maar 5 amp. elektriciteit en onze microgolfoven en waterkoker deden het er niet mee. Zelfs als we de microgolf op 600 of 300 watt zetten sprong de zekering nog, die zich dan vanzelf na een paar minuten herstelde. Ik kon ook niet in de zekeringkast om er mijn persoonlijke zin in te doen, dus… een beetje miserie. Voor de rest was de camping wel goed eigenlijk. We besloten om het langzaam aan te doen om niet te vroeg bij onze vrienden in Frankrijk aan te komen waar we de caravan laten staan voor een goede maand. Langs de N-II reden we richting franse grens. Een weg die heel goed is en tolvrij. In de Pyreneeën hielden we halt voor ons middagmaal op Franse bodem. Linda ontdekte er besneeuwde bergtoppen en vond het mooi. Ook in Frankrijk namen we de route National die zich langs de middellandse zee nestelt. De rit verliep vlotjes en rond 15u waren we ter plekke in Saint-Nazaire d’Aude. Een heel klein dorpje nabij Narbonne. We werden er vriendelijk ontvangen en zetten onze caravan te rusten. De mensen hier hebben deze woning gekocht om er een B&B te maken en zijn volop aan het herbouwen. Ze hebben nog tot 2015 werk vooraleer ze opengaan.  Na de kennismaking genoten we van een aperitiefje en we rustten even uit. Nadien het avondeten en genieten van ons eerste avondje terug in Frankrijk.

Stany

20-02-2013, 18:07 geschreven door stany

Vandaag heeft Stany me gegidst langs de kust van de Costa Brava. Hij wou me de afzetplaatsen laten zien waar hij vooral ’s zomers toeristen met zijn bus toebrengt. 
Vanuit onze basiscamping in Blanes ( ook een afzetplaats) reden we richting Calella. Hij kende ook alle namen van de kleinere minder gekende strandjes. In Calella parkeerden we de auto om al wandelend het stadje te verkennen. Wat ons vooral opviel waren de vele gesloten winkeltjes, restaurants en zelfs hotels. Ijzeren rolluiken waren in grote getale naar beneden gelaten. Ze getuigden van weinig activiteit van de laatste maanden. Zo’n gesloten stad straalt weinig charme uit. In de grote winkelstraat waren er wel wat winkels open maar daar kregen we even te maken met miezerregen. Niet echt storend maar toch minder aangenaam. Ik stelde me deze autovrije straat voor in vol seizoen: dames in  glitterende topjes, heren in modieuze bermuda’s en kinderen in zonnige outfitjes kuierend en babbelend door de straat. Het was een schraal contrast met nu: mensen in winterjas en de hoofden gebogen door de regen.
Een warme koffie en chocolademelk kikkerden ons op om naar de andere kant van Blanes te rijden: Lloret de Mar. Ook hier hetzelfde scenario: Rolluiken afgelaten en hier en daar wat verdwaalde souvenierswinkeltjes die open waren. De verkopers klampten ons dadelijk aan want ze zien in elke toerist een mogelijke winst. 
We wandelden nog even langs de dijk. Omdat het vandaag erg bewolkt was, zag de zee er ook grauw uit. Wat heerlijk dat het zonnetje ons op andere dagen verwende met een helderblauwe zee.
Morgen trekken we naar Frankrijk waar we de caravan gaan stallen.

Linda

20-02-2013, 18:06 geschreven door stany

We besloten om het langzaam aan te doen deze morgen. We hadden de voorbije dagen heel wat kilometertjes afgelegd en dat voelden we wel een beetje. Het was een beetje bewolkt en het zonnetje was nergens te bespeuren. Na het ontbijt deden we de vaat nog en begonnen daarna op te breken. De nacht was droog geweest en helaas begon er een miezerige neerslag te vallen. Jammer, want de tent was nu droog en we wilden die eigenlijk definitief inpakken. Niet getreurd, we zullen ze nog wel ergens kunnen drogen dan. Speelden de weergoden weer met onze voeten? Toen de caravan aan de auto gekoppeld was hield de smosregen op. Bedankt hoor…daarboven! We verlieten de camping en reden de C32 op richting Barcelona. De rit verliep vlekkeloos zodat we na Barcelona de N-II namen. Als ik hier ben met de bus nemen we die nooit omwille van de tijd. De N-II liep langs de kust en was wel mooi. Rond 12.30 u kwamen we aan op onze camping in Blanes. Tja, nu begint het echt wel af te korten om huiswaarts te keren. Morgen wil ik Linda de plaatsjes laten zien waar ik hier met de bus de toeristen al jaren kom afzetten. Na het middageten hingen we de tent aan de caravan om te drogen en gingen een stevige wandeling maken op de dijk hier in Blanes. Op de terugweg deden we nog een heerlijk terrasje met sangria en calamares. Terug op de camping moesten we eerst onze tent inpakken en de rust kon beginnen. Het laatste weekendje in Spanje nu. Jammer…

Stany

18-02-2013, 18:00 geschreven door stany

Na twee dagen Barcelona, was het vandaag een vrije dag. Een dagje om alle indrukken van de voorbije dagen wat te verwerken. Heerlijk nagenieten van de mooie prachtige gebouwen, de weidse parken en  de drukke Rambla. We moesten onszelf even die tijd gunnen.
Naast de rust waren we weer druk met het in orde brengen van onze blog. Het internet loopt niet altijd zoals we het willen en dan vraagt het veel geduld en veel tijd om onze blog te vervolledigen.
Je ziet: ook op doorreis wisselen rust en drukke momenten mekaar af.
We zullen jullie vandaag nog even verwennen met enkele foto’s van Barcelona.

Linda

18-02-2013, 17:58 geschreven door stany

De wekker liep af en we haastten ons uit ons bedje om op tijd klaar te zijn om de bus te halen. Snel ontbijten en het lunchpakketje maken was de boodschap. Een tweede dag Barcelona stond op het programma. Deze stad verken je niet op een paar dagen. Er is zoveel te zien. Rond 09.45u kwamen we aan op de Place De  Catalunya. We namen even poolshoogte aan  het infoloket en begaven ons naar het metrostation om een T10 ticket te kopen voor het openbaar vervoer dat we vandaag zouden nemen. We namen eerst de bus richting Parc de Montjuic. Ik wilde Linda een soort Bokrijk laten zien van Spaanse huizen. We moesten eerst een bus nemen tot aan de Placa Espanya en daarna een andere  tot aan het park Poble Espanyol. Je kon in dit park de verschillende huizen ontdekken van heel Spanje. In een van de huizen was ook een glasblazerij gevestigd die dag en nacht werkt. Het vuur gaat er nooit uit. Ook een huisje met een rietvlechtster trok onze aandacht en ik schonk mijn vrouwtje er dan ook een mooi klein rieten mandje voor in haar poppenhuizen te zetten. Na de middag reden we met de bus even verder tot het Olympisch stadion en daarna trokken we te voet verder naar beneden. Onderweg konden we nog genieten van een panoramisch zicht over de stad en de haven. Het was een plezier om als gids voor mijn vrouwtje te kunnen dienen. Langsheen het park bereikten we terug de zuil van Columbus die we wilden bezoeken. Helaas, de lift was voor drie maanden buiten gebruik. Dan maar verder via de Rambla. In de overdekte markt kochten we nog een vruchtensapje en vervolgden onze we weg. Op de Plaza Catalunya namen we terug een lijnbus tot aan Parc Guell. Het park van Gaudi. Op zijn beroemde bank namen we enkele foto’s en wandelden daarna tot het hoogste puntje van het park. Je kan er op een torentje klimmen en genieten van een formidabel zicht over heel de stad en omgeving. Zelfs de vliegtuigen kan je zien landen op de luchthaven. Daarna terug naar de hoofdingang van het park om Gaudis salamander te zoeken. Hier stond er ook heel wat volk om de nodige foto’s te nemen. We kuierden nog even wat na en namen de bus terug naar hartje Barca. We hadden nog een uurtje voordat we de bus hadden van 18.10u. We ontdekten een goed restaurantje in de buurt van de halte en lieten ons nog even gaan om na te genieten van deze twee prachtige dagen. Het was alweer donker als we op de camping aankwamen, waar Yuna ons opwachtte. We deden heel wat kilometertjes en waren blij dat we in onze zetel konden zitten. Barcelona is zeker en vast niet op twee dagen te zien hoor, je kan er blijven in rondlopen…

Stany

16-02-2013, 15:40 geschreven door stany

16-02-2013, 15:37 geschreven door stany

Na enkel 1 nachtje op deze camping, die wel prachtig was, verlieten we de plek van Peniscola. De camping had een nog nooit geziene infrastructuur. Alle plaatsen waren aangelegd met een kunstgrastapijt. Mooi om zien en erg proper om op te kamperen. Yuna kent het al dat we beginnen op te breken en laat dan ook goed van haar horen door een klagend geluid te produceren alsof ze wil vertellen dat we haar zeker niet mogen vergeten en dat ze zeker en vast meewil. Alsof we haar zouden vergeten… zo’n schatje. Het is al wel gebeurd dat we haar drink- en etensbakje stuk reden met de auto of caravan of dat we het gewoonweg vergaten. Vanaf deze camping zaten we dadelijk op de grote weg en kon de rit van 180km beginnen. Af en toe zagen we de zee en van zee gesproken die hebben we al heel veel gezien tijdens onze reis. Maar telkens anders en anders. We ontdekten langs onze weg ook enkele gesnoeide wijngaarden die klaar waren om terug in bloei te komen. De wereld is toch zo mooi. Om 12.30u waren we op onze nieuwe camping in Vilanova. We passeerden een heel mooi meer toen we bijna toekwamen. We waren precies in Zwitserland. Ongelooflijk hoe groot dat deze camping is. We werden begeleid door een golfautootje naar onze plaats. Snel de caravan stabiel zetten en eerst eten. Nadien ons voortentje opstellen en snel was alles klaar zodat we wat in het zonnetje konden zitten. We kregen na een tijdje zin om ons eens naar het zwembad van de camping te begeven. Een goede frisse duik deed deugd en we genoten er ook van een heerlijk moment in de jacuzzi. Het deed ons denken aan thuis en we verlangden al stiekem naar ons huisje om er een goed massagebadje te nemen. Maar ja, de meeste dromen zijn bedrog… nog even wachten hiervoor. Na het zwemmen had Linda een heerlijke spaghetti gemaakt en konden we ons even voorbereiden op ons citytripje voor morgen, namelijk Barcelona. Ik ben benieuwd of deze wereldstad haar zal bevallen.

Stany

16-02-2013, 15:35 geschreven door stany

Vannacht kwam er weer felle wind opzetten die ook overdag flink bleef presteren.
Toen we onderweg waren, voelden we dat de caravan krachtige windstoten moest opvangen.
De palmbomen waaiden gevaarlijk met hun takken. We reden regelmatig vlak naast de kust. De
hoogbouw verraadde dat er weer een stadje aankwam. Gelukkig zagen we ook lange stroken strand zodat gelukkig de hele kust nog niet is volgebouwd.
Rond 2 u na de middag stonden we al op ons nieuwe plekje. We hoefden geen tent op te stellen want we logeren hier maar één nachtje.
Men had ons verzekerd dat Peniscola een mooi middeleeuws stadje was zodat we het zeker wilden bezoeken. Het stadje torende op zijn vestigingsmuren uit boven de zee. Als een stevige burcht vermande het zich tegen de felle wind. De wind was gigantisch. Hij floot letterlijk om onze oren, hij liet de gevouwen luifels wapperen en hij deed het zand van de bijhorende stranden opwaaien.
In de smalle straatjes waren we een beetje beschut maar eenmaal op de vestigingsmuren konden we wedijveren met de kracht van de wind. Toch genoten we van de mooie vergezichten over de stranden en de weidse zee. Vele huisjes verkeerden in vervallen staat maar ze waren er ook volop aan het renoveren. De vele cafeetjes en winkeltjes hadden hun deuren gesloten. Tijdens de zwoele zomer zal dit pittoreske stadje volop tot leven komen maar wij kwamen nu slechts enkele moedige toeristen tegen in de verlaten steegjes.
We zijn heel blij dat we Peniscola aan ons bezoekerslijstje konden toevoegen.
’s Avonds ging de wind liggen en werd het rustig op de camping.

Linda

13-02-2013, 21:36 geschreven door stany

Dit was onze laatste dag op de camping in Oliva. Op deze camping verbleven we 14 dagen. Morgen trekken we weer verder. We nemen de draad weer op om verder te reizen na onze korte onderbreking aan de Costa Blanca. Op de valreep wilden we Oliva zelf nog even bezoeken. De omgeving hadden we ruimschoots ontdekt maar het stadje zelf dat op 5 km van de camping ligt, was ons ontglipt. Toch kon het stadje ons niet bekoren. Hoge appartementen, lange lege straten en enkele supermarkten trokken onze aandacht maar brachten ons niet echt in vervulling. Ons bezoekje was dus slechts van korte duur maar we konden onszelf niet verwijten dat we Oliva over het hoofd hadden gezien.
Nog even vermelden dat gisteren zoals elke zondag, een sinaasappelboer op de camping kwam met een auto volgeladen met bakken oranje vruchten. Hij komt elke week langs om verse sinaasappelen te verkopen. Ze zijn zo bijzonder lekker, zo zoet en zo sappig dat we er niet konden aan weerstaan om nog enkele kilo’s te kopen om mee naar huis te brengen.
Na de middag namen we wat tijd voor onszelf en in de vooravond gingen we nog even langs bij de
Belgische kampeerders uit Herentals die we op onze camping leerden kennen.
Net voordat het begon te donkeren pakten we de voortent in zodat we morgen tijdig kunnen vertrekken.
’s Avonds genoten we nog even na van onze toffe periode in de provincie Valencia.

Linda

13-02-2013, 21:33 geschreven door stany

Joepie, het was weer windstil en de zon kwam erdoor. Vandaag hadden we onze vrienden uitgenodigd voor een etentje hier bij ons. Omdat er maar plaats voor twee is in onze voortent was dit reuzengoed dan konden we buiten zitten. Na het ontbijt begonnen we aan de voorbereidingen van het eten. Linda deed haar best om de slaatjes te maken en ik sneed het vlees. Rond 11u hadden we gedaan en konden nog even op het internet om onze mails te bekijken. De blog van gisteren werd toegevoegd zodat jullie ook kunnen volgen. Op de middag arriveerden onze gasten en konden we buiten in het zonnetje eerst lekker aperitieven. Als voorgerechtje toverde mijn keukenprinses een toast champignon uit haar hoge hoed. Daarna werd alles op de tafels geplaatst voor de wijnfondue. Onze gasten waren  er door verrast en vonden het beter smaken dan een gewone fondue in olie. We smulden tot we niet meer konden. Nadien deden we nog een lange strandwandeling met z’n allen en de twee honden. Yuna was natuurlijk teleurgesteld dat ze weer niet in zee mocht. Als we terug op de camping waren, werden de foto’s van de voorbije 2 weken nog uitgewisseld op harde schijven bij een tasje koffie en was het tijd om afscheid te nemen. Nadat ze vertrokken waren deden we nog snel de vaat en konden we genieten van ons avondje.

Stany

11-02-2013, 16:24 geschreven door stany

Na onze uitstap van gisteren hadden we vandaag weer een rustdagje ingelast. Rustig opstaan en genieten van het ontbijt met fluitende vogeltjes op de achtergrond. Buiten was er een fris windje en het zonnetje verschool zich achter de sluierwolken. Misschien was het tegen 10.30u beter. Dan begint de zon meestal goed op te warmen hier. We zochten op internet nog wat gegevens voor Barcelona en Peniscola. De middag was al snel voor bij en we reden eerst naar de winkel om onze ijskast nog eens bij te vullen. Nadien werden onze zetels buitengezet voor een kleinen siesta maar omwille van de frisse wind die nog steeds van de partij was, moesten we snel terug naar onze voortent verhuizen. Dan terug maar wat internetten en het was weer tijd voor het avondeten. De koppen werden nog eens bijeengestoken voor de planning van de komende dagen. We vertrekken hier terug nu dinsdag. Die 14 dagen hier zijn voor bij gevlogen. Dat is een teken dat we ons amuseren, nietwaar? Onze eindbeslissing was dan ook dat we ons tot dinsdag hier nog goed gaan vermaken.

Stany

10-02-2013, 11:08 geschreven door stany

09-02-2013, 12:09 geschreven door stany

Vol goede moed en voornemens stonden we op om zeker en vast onze blog in orde te brengen van de voorbije dagen. Wegens tijdgebrek stonden we vier dagen achter. Dat is ons nog nooit overkomen. Wel al eens omdat er problemen waren met het internet, maar nooit omdat we geen tijd gehad hebben. Toen we klaar waren met de huishoudelijke taken begon ik er aan. Je moet dan al wel eens goed nadenken wat we die dagen hebben gedaan, maar door toedoen van mijn goede secretaresse Linda lukt dat dan wel. Na de teksten van 2 dagen was het dan de beurt aan Linda. Daarna zette zij dan nog de foto’s op de laptop en selecteerde ze er een paar om die te verkleinen om op de blog te posten. Daarna moet ze dan op internet de blog openen en van Word de teksten halen en een beetje vergroten en dan de foto’s downloaden en wachten tot heel het gebeuren op de blog gesafed is. Ze is er wel even mee bezig want het internet is niet zo snel als bij ons in België. Het was al bijna 13u toen we aan ons middagmaal begonnen. Daarna de vaat doen en wat opruimen. Rond 15u werden we bij die mensen van Herentals verwacht om samen iets te drinken. We namen een flesje cava mee. Linda had haar hobbyspulletjes ook meegenomen omdat die vrouw ook graag breidde. Met verstomming hebben ze naar haar boekje en popjes gekeken die ze maakte. De tijd vloog weer snel voorbij en we besloten om eerst te gaan eten en om hen daarna uit te nodigen bij ons om een après ski te doen. We lieten ze proeven van de wijnen die we onlangs gekocht hadden in de Bodega. Gezellig babbelend was het snel tijd om afscheid te nemen zodat we ons bedje konden induiken.

09-02-2013, 11:59 geschreven door stany

’s Morgens waren we op tijd uit de veren omdat we weer een uitstap hadden gepland met Herman en Anne. Valencia was vandaag de topper. Zelfs de weg er naartoe was weer bijzonder want naast de tientallen appelsienplantages ontdekten we dat er in de buurt van Valencia ook een heleboel rijstvelden zijn. Daar hadden we nog nooit van gehoord maar het was wel indrukwekkend.
Valencia is de derde grootste stad van Spanje waardoor onze benen heel wat werk moesten leveren. We parkeerden de auto in een parkeergarage in de buurt van het nieuwste deel van de stad met zijn architectonische bouwwerken. De gebouwen lijken een beetje futuristisch maar het geheel is bijzonder indrukwekkend. Vooral de vele waterelementen brengen harmonie tussen de verschillende
unieke bouwsels. Het geheel is gelegen in een drooggelegde rivierbedding. De droge rivierbedding loopt langsheen de hele stad en vormt een groene zone waar je kan wandelen, fietsen, joggen, fitnessen en vooral genieten.
Na een fiks tochtje van 3 km stappen in de groene zone staken we de drukke weg over om ons onder te dompelen in het oude Valencia. De kathedraal bracht ons niet helemaal in vervoering maar de basiliek die zich vlakbij bevond, vonden we meer dan de moeite waard. Ze was gelegen aan een tof
pleintje. Na enig zoekwerk vonden we de weg naar een van de indrukwekkende stadspoorten van de stad. Alle poorten zijn weer even anders. Via deze poort kwamen we terug in de groene zone waar we op een zonnig plekje picknickten. We wandelden weer geruime tijd verder in de droge rivierbedding om daarna weer de veelzijdige stad in te duiken. Via de botanische tuin, stadspoorten en kerken kwamen we aan het meest unieke gebouw van Spanje: de Mercado Central. Het is de grootste en drukste overdekte markt van Spanje. Het wondermooie gebouw dateert van 1928. Ze verkopen hier groente, fruit, vis, vlees en vele streekproducten.
Ook het treinstation dat versierd is met sinaasappelmotieven werd aan het begin van de twintigste eeuw gebouwd en leunt vlak tegen een oud stierenarena. Na deze flinke stadswandeling was het tijd voor een break. ‘ Dos servesas, een koffie en een thee’ was de bestelling.
Na deze korte onderbreking geraakten we nog verzeild in een winkelstraat en  eindigden het stadsbezoek in een kleine markthal. Nu restte ons nog de trip terug naar de auto.
We waren allevier heel tevreden over onze ontdekkingstocht door Valencia. We zullen er nog over nakeuvelen de volgende dagen.

Linda

07-02-2013, 12:44 geschreven door stany

We hadden geen uitstapje gepland zodat we wat konden bijtanken maar als je veel op stap bent moet je op de vrije dagen inkopen doen, de was bijwerken, de caravan wat netjes maken zodat de voormiddag meestal voorbij vliegt.
Toen we gegeten hadden, was het tijd om even te genieten van het zonnetje. Ik las wat verder in mijn boek.
Na de middag maakten we een wandeling langs het strand. De zee was vandaag veel rustiger dan zondag. De golfjes kabbelden zachtjes over het strand terwijl zondag meerdere witte koppen te zien waren, die woelig het zand op donderden. Het is zo fijn dat we vanop de camping naar het strand kunnen. We horen de zee tot aan de caravan. Soms horen we het golvende water bijna niet maar als de wind hevig speelt met het water lijkt het wel een aankomende locomotief.
Terug op de camping werden we door mensen van Herentals even uitgenodigd om iets te drinken aan hun caravan. Dat even liep natuurlijk wat uit en het was al ruim 18.30 u toen we er vertrokken. Nog gauw even toveren met de kookpotten en dan was het tijd om ons knus in de caravan te nestelen.

Linda

07-02-2013, 12:43 geschreven door stany

Zoals afgesproken met onze vrienden Herman en Anne gingen we vandaag op uitstap naar een dorpje in de bergen op 25 km van Benidorm. De wekker deed zijn best om ons wakker te maken. Na het ontbijt snel wassen en klaarmaken en tegen 10u waren ze hier op de camping. Vermits de meeste mobilehomebezitters een smart hebben, en onze vrienden ook, reden we met onze auto. Tegen 11.15u waren we ter plaatse. Onderweg waren we even gestopt om een foto te maken. We parkeerden de auto en deden een verkenning van het dorpje Guadelest. Heel prachtig met een mooi panorama op het beneden liggend meer met stuwdam. Met de zon als kleurenpalet levert dit mooie zichten op. Onze vrienden wisten Linda ook te verrassen met een museum van… wat dacht je? Een poppenhuismuseum. Zij waren hier al eens geweest. Op het gelijkvloers en eerste verdieping stonden mooie poppenhuizen opgesteld, waar Linda de nodige foto’s van nam. Op de tweede verdieping werden we met stomheid verslagen. Het huis was tegen een echte rots aangebouwd en in die rots waren miniatuurhuisjes uitgebeiteld. We konden er blijven naar kijken want telkens ontdekte je iets anders. Nadat we uitgekeken waren doolden we nog langs de pittoreske straatjes in het dorpje. Ook hier hebben de Spanjaarden het gesnapt dat er toeristen kwamen en waren ze aanwezig met souveniesrwinkeltjes. Uiteraard kochten we ook het een en het ander om de plaatselijke middenstand iets te gunnen. Natuurlijk ook omdat we iets moois vonden hé. Rond 13u doken we terug in de auto en reden we naar beneden om in het volgende dorp linksaf te draaien en terug de bergen in te rijden. Onze vrienden wisten een mooi en goed restaurant. Langs een kronkelend weggetje kropen we langzaam de berg op. Op de top was het restaurant gelegen. We konden er op een groot terras plaatsnemen en hadden een mooi uitzicht en konden zelfs het eiland Ibiza zien. We waanden ons precies in de Franse Alpen. Nadat we onze bestelling hadden gedaan besloten we toch om binnen te gaan zitten, omwille van de frisse lichte wind. Eten is in Spanje altijd uitgebreid en om lang stil te zitten wordt het dan wel te fris. We hadden geluk en konden binnen dichtbij de openhaard zitten, die er steeds brandt. Het eten werd ludiek opgediend en smaakte heerlijk. Ook het dessert overdonderde ons compleet. Toen we terug op de camping kwamen was de klok van zessen al gepasseerd. Avondeten moesten we echt niet meer doen, onze buikjes zaten zo rond als iets. Met de glimlach op onze gebruinde snoetjes vleiden we ons neer in de zetel en keken nog wat TV. Wat is het leven toch mooi…

Stany

07-02-2013, 12:42 geschreven door stany

We amuseren ons zo goed dat de tijd eindeloos voorbij vliegt. Zelfs op een geplande rustdag zoals vandaag vonden we geen tijd om onze blog te schrijven en te posten. Je kan moeilijk met heerlijk weer tijdens de dag binnen in de tent gaan zitten om een tekstje te schrijven. Dat zou zonde zijn. En dan komt er ’s avonds iets tussen en de dag is om voor je het weet. In de voormiddag genoten we van een klein fietstochtje hier rond de camping. Vanuit de bron waar we onlangs in gingen zwemmen loopt een riviertje dat zich bij vloed aansluit in de zee. We hadden al gezien dat er rare bushokjes stonden. Het zijn eigenlijk vissershuisjes. Het is een raar zicht maar tof bedacht in zo’n landschap. We hebben er enkele foto’s van genomen zodat jullie een idee kunnen vormen. Na de middag deden we een kleine siesta om nadien een wandeling op het strand te maken. Yuna was weer aan het trekken om in zee te kunnen, maar omdat het al later in de namiddag was lieten we het niet toe. Ze blijft lang nat, zodus. Met een smsje vroegen onze jongens om nog eens te skypen en haastten we ons naar de camping. Helaas kregen we na vele malen te proberen geen aansluiting met het internet. Dan maar even naar de receptie van de camping om de nodige info. Het was een probleem met de wind kregen we te horen. Na veel proberen zakte de moed in onze schoenen en gaven we het op. Met een smsje terug vertelden we onze jongens dat skypen niet ging. Ondertussen was het etenstijd geworden en was de dag weeral om. De tijd vliegt snel, gebruik hem wel…

Stany

07-02-2013, 12:40 geschreven door stany