Vandaag hadden we een bijzondere reisdag want we reisden naar Rome. Dat is het meest zuidelijke punt van Italië dat we zullen bezoeken. Nog even volgden we de kust maar al gauw reden we Toscane binnen. Een zeer gevarieerd landschap kwam voorbij. Heel veel lage heuvels begroeid met bomen of weilanden wisselden mekaar af. De baan was niet echt van superkwaliteit maar we konden toch aan een goed tempo onze weg afwerken.
De camping was goed bereikbaar en al gauw hadden we een goed plekje gevonden. Het tentje stelden we weer in een recordtempo op. We worden stilaan echte professionals.
Na de middag konden we even met onze stoelen in het zonnetje zitten. Maar af en toe verstopte ze
zich achter de wolken. Het koelde al vroeg in de avond af. Brrr, lekker binnen dan maar.
We informeerden ons hoe we morgen in Rome kunnen geraken. De kampeerburen waren allemaal bereid om hun bevindingen met ons te delen. Min of meer goed voorbereid kunnen we morgen naar Rome trekken. Weer op avontuur, dat wordt vast heel fijn. 

Linda

p.s. Ik trakteer jullie nog op een foto van de bloeiende oleanders en op een olijfboom die in bloei staat.

25-05-2013, 19:53 geschreven door stany

We hadden voor het slapen gaan afgesproken om de dag van vandaag af te wachten. In de vroege morgen hadden we enkele regendruppels horen vallen. Toen we opstonden was de hemel betrokken. Na het ontbijt waagden we het toch niet om met de fiets te vertrekken. Spijtig  want het landschap nodigde wel uit tot fietsen. We namen de auto om verder het eilandje te verkennen. Onze weg liep via Porto Santo Stefano langsheen de kust bergopwaarts. We reden langzaam zodat ikzelf ook een beetje kon genieten van het panorama. Hier en daar was er een huisje te bespeuren en je denkt dan, wat komen die mensen hier toch zoeken om te wonen. Toen we op het einde terug een beetje het binnenland inreden bemerkten we een pijl met wijn-en olijfolieproeverij. We hielden halt en reden het kleine weggetje in. Het slingerde ons omlaag tot bijna aan de kust. Onderweg had ik een Duitser ingehaald die er ook heen reed. Toen we aan het einde van de weg kwamen, vonden  we het huis maar de eigenaar was er helaas niet. Een zuiderling kwam na een poosje opendoen en zei dat de baas in aantocht was . Na 10 min was hij daar en konden we van zijn wijn proeven.  Hij begon ook brood te roosteren waarop hij dan zijn olijfolie goot en wat zout erover strooide. Het smaakte heerlijk en we kochten een fles olijfolie. Daarna reden we terug naar ons huisje voor ons middagmaal. Na de middag reden we langs de andere kant het eiland op tot het dorpje Porto Ercole. Een heel klein vissersdorpje. Aan de rand van het dorp was een betaalparking zodat we te voet even op verkenning konden gaan. Yuna was ook mee en genoot ervan. Nadien reden we richting Orbetello, een niet zo’n heel mooi stadje. Maar je kan niet steeds geluk hebben ook. We reden terug naar huis nadat we nog inkopen hadden gedaan. We genoten nog van ons avondje.

25-05-2013, 19:51 geschreven door stany

We besloten om de omgeving een beetje te verkennen. Onze camping ligt halverwege een aangelegde dijk tussen het vasteland en een schiereilandje. We fietsten in de richting van het eiland.
Op het eiland volgden we de richting naar Porto Santo Stefano. Het weggetje slingerde langs de kust omhoog op de rotsen. Het hele eilandje is voorzien van heuvels die in mekaar overvloeien. Het weggetje had dus zijn ups en downs. De auto’s raasden vlak naast ons want een fietspad was er niet voorzien. Na enkele kilometers zagen we een inham waarin het haventje van Porto Santo Stefano zich schuilhield. Er kwam net een overzetboot aan die auto’s overbracht van het vasteland naar dit deeltje van het eiland. Het stadje zelf had huizen en huizenblokken in alle tinten geel tot oranje. We verkenden het stadje eerst even per fiets en daarna te voet. Er waren een aantal winkelstraatjes maar verder was er niet veel te zien in het stadje. Geen oude stadskern, geen historische gebouwen en zelfs geen infokantoor.  We moesten best langs dezelfde weg terug want in de heuvels zijn de weggetjes op één hand te tellen. Onderweg viel het ons op dat de oleanders volop in bloei kwamen. Ze stonden al een poos in de knop maar nu kon je de kleuren van de bloemen waarnemen. Roomwitte, witroze, lilaroze, rozerode en zelfs wijnrode bloemen sierden voorzichtig  de struiken. De schakering van wit naar rood is adembenemend mooi. Zelfs al is de natuur niet op z’n best deze lente, hij trakteert ons toch op de mooiste elementen. Het is fijn dat we nu de tijd hebben om van die kleine dingen te genieten. Als je aan het werk bent, heb je vaak geen tijd om de prachtige bloemen en planten om ons heen te zien bloeien.

Linda

23-05-2013, 17:15 geschreven door stany

Vandaag hadden we alle tijd om op te staan. We aten buiten. Het was wel goed bewolkt maar niet echt fris. We moesten niet veel opbreken. We namen nog een goede douche want het sanitair op deze mega camping is wel enorm goed. Daarna werd de caravan aangepikt en konden we vertrekken. Het was nog maar 09.30 u dat valt heel goed mee. We hadden maar een ritje van 90 km op het programma. Via , tamelijk goede weg, bereikten we onze nieuwe camping op de arm van een lagune. Orbetello is het nieuwe gebied. We waren hier al om 11.30u en kregen een leuk plekje toegewezen. De wolken waren nog steeds van de partij. We beslisten om ons snel te installeren. Iets na de middag stond ons tentje al opgesteld met alles erop en erin. Eerst een aperitiefje en daarna eten. Na de middag hielden we ons nog wat bezig met onze hobby’s. Ik controleerde de reisroutes voor de volgende dagen nog eens.  We maakten zelfs eens een wandeling op de camping. We verschoten ervan hoe groot hij ook wel is. Een zwembad en animatieplein voor binnenkort trok onze aandacht. Men was er volop bezig om de licht- en klankinstallatie aan te brengen. Gelukkig kunnen wij nu nog genieten van de rust en de kalmte in deze periode. Na het avondeten kropen we vroeger dan normaal in ons huisje, want de bewolking maakte het wat donkerder. Enkele druppeltjes vielen naar beneden maar daar bleef het dan wel bij.

Stany

22-05-2013, 19:12 geschreven door stany

Inpakken, tentje opbreken, tv-schotel demonteren, tentzeil opplooien en de caravan aanpikken horen tot de taakjes bij het vertrek naar nieuwe oorden. Vandaag beslisten we om eerst nog naar de winkel te gaan. We hadden al ondervonden dat er in sommige delen van Italië weinig voorhanden is,
vandaar dat we onze voorzorgen namen.
Rond 11 uur konden we dan op pad. Riotorto was de volgende stop. Om 12.30 bereikten we de camping. De camping was heel groot en achteraan vonden we een fijn plekje. Later ontdekten we dat er vlak achter de camping een spoorbaan was. Voor één nachtje kon ons dat niet deren. Morgen zouden we alweer verder trekken. We hoefden dan ook geen tent op te stellen. Voor zo’n korte tijd redden we het wel zonder.
Op die manier restte ons nog tijd om een wandeling naar het strand te maken. Het was fijn om de beentjes te strekken. Yuna genoot ook van de gezellige aandacht onderweg. Op het strand zelf waren geen honden toegelaten maar we konden de zee en omgeving heel goed waarnemen vanop een pier die zich enkele honderden meters in zee uitstrekte. We merkten niet zo ver van de kust een bergachtig eiland op. Thuis controleerden we de atlas en die vertelde ons dat het om het eiland Elba ging. Vlak achter het strand strekte zich een bos uit en daar konden we wel met huisdieren wandelen. Af en toe waren er doorsteekjes en wierpen we nog een blik op het blauwgroene water van de zee en het strand met ontelbare strandstoelen die je voor een gepeperde prijs kon huren. Een gemiddelde prijs van ongeveer 20 euro per dag kan toch wel tellen, he?
Toen we terug op de camping aankwamen, was het hoog tijd om het avondeten te bereiden. We konden nog lekker buiten eten. Later op de avond werd het toch weer te fris en zochten we bescherming in de caravan. Nu maar hopen dat het treinverkeer niet te druk is ’s nachts.

Linda

21-05-2013, 16:28 geschreven door stany

Tja, la bella Italia is ons blijkbaar niet zo heel goed gezind. We stonden weer op met een bewolkte hemel en een heel klein zonnetje dat ertussen probeerde te kruipen. Rustig ontbeten en daarna was het tijd om het huishouden een beetje op punt te zetten. Ik haalde een jeton voor de wasmachine, want zo werken die meestal op campings, zodat Linda onze garderobe terug in orde kon zetten. De wind was komen opzetten zodat de lakens goed konden drogen. Ik herstelde ook nog een paar slotjes van deurtjes van de caravan. Door het schommelen tijdens het rijden gaan die plastiekslotjes wel eens stuk. In de voormiddag werd er ook nog wat geskyped met het thuisfront zodat we de laatste nieuwtjes konden vernemen. We hielden de zondag eens als de dag waarop men rust nam. We waren ook weer op stap geweest de voorbije twee dagen en dan kan dat geen kwaad om even de batterijen terug op te laden. Maar we willen dan beiden zoveel doen dat de tijd ’s avonds zegt dat hij op is ,en dan moeten we vaststellen dat we maar weinig kunnen doen hebben. Ook op internet werd nog eens uitgepluisd hoe we onze resterende dagen kunnen indelen. Er werd nogmaals een groffe planning gemaakt want we moeten zien dat we op 24 juni aan het Gardameer toekomen. Dat hebben we daar zo geboekt in februari om zeker een plaatsje te hebben op de camping die we willen. De avond brachten we gezellig door in ons caravannetje.

Stany

21-05-2013, 16:25 geschreven door stany

Vanmorgen waren alle wolken verdwenen. En het zonnetje schitterde aan de hemel. Het was even geleden dat het ’s morgensvroeg al zonnig was. We besloten om vandaag met de fiets naar Pisa te gaan. Het was een mooi fietstochtje langs rustige baantjes. In Pisa zelf  leek het drukke verkeer op ons af te komen. Daarom beslisten we om onze fietsen ergens te stallen en de stad te voet te verkennen. We hadden de perfecte straat uitgekozen want na een korte wandeling kwamen we op het grote Piazza Miracoli. Op dit grote plein huist de wereldberoemde toren. Iedereen kent de toren van Pisa maar als je hem in het echt ziet is hij betoverend, attractief, charmant, feeëriek en innemend. We waren er beiden van onder de indruk. We hebben hem langs alle kanten bekeken en bewonderd.
Naast de toren pronkt de grote dom. Die is geometrisch heel strak gebouwd en omdat de toren en de dom zo dicht bij mekaar staan, is het spel van horizontale en schuine lijnen nog fascinerender.
Vrij snel dreven wolken bij mekaar en werden we getrakteerd op een heuse plensbui. Overal doken paraplu’s  op en zochten de mensen een schuilplaatsje. Na een kwartiertje leken de wolken het op te geven maar ze bleven dreigend hangen.
We hadden in het portaal van baptisterium geschuild. Dit is een rond gebouw dat aan de buitenzijde rijkelijk versierd is. We hadden vandaar een mooi zicht op de voorgevel van de dom. We namen dan ook nog een kijkje in de dom. Elke keer weer ben je verbaasd hoe ze zo’n grote gebouwen konden bouwen zonder alle moderne en technische machines van onze tijd. Langsheen het grote plein stonden ontelbare kraampjes met allerlei aandenkens aan hun stad. Torentjes op T-shirts, op bierglazen, op pennenzakjes, op petjes of op shoppingtassen. Je kan het zo gek niet bedenken of er prijkte een scheve toren op.
De stad zelf sprak ons niet zo bijzonder aan. Maar het mirakelplein zal nooit uit ons geheugen verdwijnen.
Toen we onze fietsen bereikten was het weer zachtjes aan het regenen. We verwachtten dat we kleddernat zouden thuiskomen maar het leek wel een waar mirakel: het klaarde helemaal op in de richting van ons thuisfront. We genoten met volle teugen van het fietstochtje terug.
De wolken haalden ons achteraf wel in en trakteerden ons de hele avond op malse regenbuien maar dat kon ons niet meer deren. We waren droog thuisgeraakt en daar waren we blij om.

Linda

19-05-2013, 19:35 geschreven door stany

Vannacht had het nog een paar maal flink geregend. Je slaat dan in zo’n caravan wel een oog open, maar het went wel zodat je snel terug indommelt. Ook toen we opstonden was het nog met buitjes lichtjes aan het regenen. Na het ontbijt klaarde het plots een klein beetje op en het zonnetje wou komen piepen. We besloten om het erop te wagen een uitstapje naar Lucca te doen. We namen de auto en reden via Pisa naar Lucca, zo’n 33km hier vandaan. We parkeerden onze auto op een betaalparking en trokken te voet verder. Het stadje is omwald door vesten zoals bij ons in Lier. Via, de juiste poort, ( vingerwijzing naar de stad Lier) belandden we in het stadje. De vele toeristen werden dadelijk opgemerkt. We volgden een beetje een wandelroute uit een van onze gidsboekjes. Ook hier zijn er grote gebouwen , pallaza’s, waar te nemen.  Winkelstraatjes ontbraken niet. Langsheen een paar mooie straatjes ontdekten we de Piazza dell’ Anfiteatro, een ovaal plein dat terug opgebouwd was naar het voorbeeld van een oude arena. Heel mooi. Nadien ploften we neer op een gezellig terrasje en bestelden we een pizza met een karafje wijn van de streek van Lucca. We vervolgden onze weg langs de grote winkelstraat en bezochten de Dom die op een eveneens mooi pleintje gelegen was. Via een deeltje van de vesten liepen we terug naar de auto. We reden verder naar Collodi. Hier is het geboortedorp van Pinokkio. De richtingspijlen leidden ons naar het pretpark. We hielden even halt maar het park is echt voor kleine kinderen bedoeld. In het dorpje zelf was er helaas niet veel te zien zodat we terug huiswaarts keerden. De dag was zonder regen gebleven maar ’s avonds kregen we toch nog enkel buitjes te verwerken.

19-05-2013, 19:32 geschreven door stany

Vannacht heeft het flink geregend. De druppels tikten regelmatig op de caravan.
Toen we buitenkwamen zag alles er grauw en grijs uit. Het meer lag er mistroostig bij. Het gras rond de caravan voelde drassig. Er stond ook een felle wind.
Gelukkig hadden we een rustdagje voorzien en hoefden we niet op pad.
Na de middag bleef het zelfs droog en maakten we een wandelingetje in de buurt.
Een frisse neus halen deed deugd. We haalde ons hartje op door het gewoon wat rustig aan te doen.
Hoewel het ’s avonds weer hevig begon te regenen planden we wat uitstapjes voor de volgende dagen. Morgen trekken we naar Lucca, ons eerste uitstapje in het mooi Toscane.

Linda

18-05-2013, 18:50 geschreven door stany

16-05-2013, 15:10 geschreven door stany

We waren vroeg uit de veren want we gingen met de trein naar Genova. Omdat het een lange treinreis was wilden we op tijd vertrekken. Toen we aan het station aankwamen merkten we al direct dan onze geplande trein niet kwam opdagen. We moesten een half uurtje wachten en konden dan een trein nemen tot in Sestri Levante om daar over te stappen op een trein naar Genova.
Om 11.00, na een treinreis van 2 uur, arriveerden we in de havenstad. We wandelden eerst langs een grote boulevard met aan weerszijden enkele winkelketens. Via een kleinere straat kwamen we aan het grootste plein van de stad ‘ Piazza de Ferrari’. Na een grondige observatie van het plein doken we de oude stadskern in. Kleine smalle straatjes wisselden mekaar af. Pittoreske winkelpandjes op de onderste verdiepingen doen bijna vergeten dat de bovenbouw dikwijls onderkomen is. Vele gebouwen staan leeg wat een beetje griezelig overkomt.
Eens we de kleine straatjes verlieten kwamen we aan de Via Garibaldi. Deze straat herbergde verschillende oude pallazo’s. De buitenkanten waren vaak opgesmukt met wapenschilden en arcades maar die maakten niet zo direct een bijzondere indruk. Gelukkig stonden er een aantal deuren open en kon je de binnenplaatsen betreden. Wat we daar zagen is met geen woorden te beschrijven. ‘Pracht en weelde om ter meest’ was waarschijnlijk het motto toen deze gebouwen in de vroegere eeuwen werden opgetrokken. De koepels waren beschilderd met uitgestrekte fresco’s. Beeldhouwwerken in alle formaten sierden de nissen of de trappen. Stoere zuilen gaven het gebouw nog een groter aanzien.
Eén pallazo stelde zelfs zijn deuren open omdat er nu een winkel met  peperdure huishoudartikelen
gevestigd was. Het interieur was intact gebleven. Het was subliem. We vonden alle gouden decoraties niet allemaal supermooi maar het ademde zo’n sfeer uit van vervlogen tijden dat je het bijna mooi ging vinden. Het was zo imposant!!! We waren echt blij dat we de kans hadden gekregen om zo’n pallazo te mogen bezoeken. Er moeten heel wat rijke families in Genova gewoond hebben.
Op de trappen van een gesloten kerk aan een klein fraai pleintje vulden we onze magen. Na de middag gingen we op zoek naar de haven. Die was best bijzonder. Het was er ook gezellig druk. Langs de kade stonden verschillende mannen van Afrikaanse origine met hun koopwaren ( vooral zonnebrillen). Ik vraag me steeds af of ze daar iets mee kunnen verdienen. Toen de politie patrouilleerde, namen ze in een mum van tijd hun tafeltje onder de arm en verscholen zich tussen de geparkeerde auto’s. Weg alle kraampjes. Maar de politie was amper verdwenen of ze kwamen druppelsgewijs weer hun plekje innemen. Gekkenwerk, vind ik dat.
We namen nog een kijkje in de zuidelijke straten van de stad. Ook hier ontdekten we enorme monumentale gebouwen.
Doorheen kleine straatjes begaven we ons in noordelijke richting om daar in het volgende station weer de trein te nemen. Na anderhalf uur schommelen en dommelen in de trein, kwam het campingbusje ons weer oppikken aan het station.
Genova is een boeiende stad die we zeker niet hadden willen missen.

Linda

16-05-2013, 15:08 geschreven door stany

La bella Italia, zo noemen ze het hier. Eigenlijk zitten we hier in een klein afgelegen dorpje dicht tegen de zee. Niettemin hebben ze hier een klein winkeltje zoals ik zaterdag al zei. Onze behoefte hunkert naar een grootwarenhuis eigenlijk, maar je past je aan en je doet het met wat je hebt. Hoe de mensen hier hun leven leiden zal ook aangepast zijn aan de normen die ze hier hebben. In elk geval hadden we nog genoeg om ons lunchpakketje te maken voor vandaag. We trokken om 09.30u terug met het shuttlebusje van de camping naar het station met in ons kielzog een koppel Nederlanders die ons de avond ervoor inlichtingen hadden gevraagd over de streek. In het station een kaartje intikken in een betaalkast is hier een hele bedoening en vergt wel wat tijd. Niet zoals bij ons in België dus. We namen er de trein naar Vernazza, in het nationale park, om er te beginnen aan onze tweede voettocht waar we gisteren halt hielden. We moesten een klein beetje zoeken waar de tocht begon, en kregen dadelijk de nodige portie trappen te verduren als opwarming. Dan de natuur in met af en toe zicht op zee. Wondermooi en best een beetje vermoeiend passeerden we twee oude dametjes. Ik kon het niet laten om hun even aan te spreken en ze waren al om 08.30u aan hun tocht begonnen waar onze eindbestemming was. Geweldig. Vol goede moed trokken we verder. Iedereen begroette elkaar met een “ good morning” in het voorbijgaan. Echt tof. Bijna aan onze eindbestemming dook dan het dorpje Corniglia op. We waren hier gisteren ook geweest om het te bezoeken, maar van deze kant uit was het ook super mooi. Als je het van ver ziet zijn de kleuren van de gebouwen wondermooi, maar als je ze van dichtbij ziet zie je de vochtplekken en stukken verf die gelost zijn. In het dorpje aangekomen genoten we van ons lunchpakketje en wachtten we op het pendelbusje naar het station. Omdat de tijd stilaan op raakte besloten we om snel te voet naar beneden te trekken om onze trein naar het volgende dorpje nog te kunnen halen. We moesten de baan verlaten om via een S-bochten systeem van trappen af te dalen. We haalden nog net op tijd de trein naar Manarola. Via een tunnel van het station bereikten we het dorpje. De kleine bootjes lagen hier gewoon geparkeerd in de hoofdstraat tussen de winkeltjes. Leuk om zien wel. Aan het kleine haventje hadden we een mooi uitzicht op zee en natuur. We deden ook een paar kleinere steegjes aan en trokken nadien  terug met de trein naar het volgende dorpje Riomaggiore. Ook hier lagen de bootjes in de straat te wachten op hun volgende vaart. We konden ook een heel klein beetje genieten van het pad de Via dell Amore. Helaas afgesloten door gevallen rotsblokken, die de doorgang beletten. We genoten nog van een goed terrasje en keerden gelukkig terug huiswaarts. Het shuttlebusje kwam ons aan de winkel terug oppikken en dan was het tijd om de avond in te zetten. Mijn keukenprinsesje toverde weer met wat weinigs een heerlijk maal uit haar hoge hoed. En Yuna was gelukkig dat ze ons terug zag.

Stany

13-05-2013, 19:35 geschreven door stany

Eerst en vooral willen we vandaag aan alle moekes en mama’s een hele fijne moederdag toewensen.

Een nieuwe dag met nieuwe energie. Dat was nodig want vandaag hebben we een prachtige uitstap gedaan. We waren er alle twee vol van.
We planden een dagje uit naar de Cinque Terre. Dit is een beschermd nationaal park langsheen de Middellandse zee. In het park liggen een vijftal oude dorpjes. Ze zijn bereikbaar met de trein of je kan van het ene dorpje naar het andere wandelen.
Vanop de camping bracht een shuttlebusje ons naar het station in Deiva Marina. Daar moesten we  een kaartje kopen in een tabaccoshop. Je gelooft het niet maar in de winkel waren de kaartjes uitverkocht en de automaten in het station leken buiten werking. De aanhouder wint en we vonden toch een automaat die het deed.
Vier stationnetjes verder in Monterossa bereikten we het nationale park. Daar kochten we een 2-daags ticket waarmee we alle wandelpaden, treinverbindingen en pendelbusjes konden gebruiken.
We maakten kennis met het eerste dorpje. De smalle straatjes huisvestten fel geschilderde huizen. De kerk stond op een centraal plein. Het dorpje maakte zich op om de zondagse gasten te ontvangen. Lekkere kruidige geuren hingen rond de restaurantjes. De souvenirwinkeltjes puilden uit van typische Italiaanse prullaria. Het was er al gezellig druk.
We zochten het beginpunt van de wandeling naar het volgende dorp Vernazzo. Het zou een wandeltocht worden van 2 uur. De tocht begon vlak naast de kust met grote rotsachtige trappen. We moesten enkele bergruggen overbruggen. We begonnen erg moedig aan de wandeling maar algauw begon de klim serieus te worden. Gelukkig sprak het prachtige landschap van bergen, baaien en de zee ons moed in. Dit hadden we voor geen geld willen missen. De veldbloemen langsheen het smalle pad toonden zich in hun mooiste kleuren. De acacia’s  die volop in bloei stonden verspreidden een zoete geur die je niet kon negeren. Onderweg vond Stany het mooiste picknickplekje dat ik me kon voorstellen. Een grote rotsblok in een riviertje met op de achtergrond een watervalletje werd onze
lunchplaats. Onze bokes smaakten dubbel zo lekker dan anders. Na deze stop werd de weg minder zwaar en de verschillende kleuren van de begroeiing en de zee bleven mekaar afwisselen. Eindelijk konden we een glimp opvangen van het volgend kleurrijke dorpje. We onderscheidden de huisjes en een haventje. Nu kon de afdaling beginnen.
Dit dorpje was nog gezelliger dan het vorige. We trakteerden onszelf op een terrasje zodat we wat konden uitrusten.
Het volgende dorpje Cornoglia bereikten we met de trein. Een pendelbusje bracht ons van het eenzame stationnetje naar het dorpje een beetje hogerop. Het dorpje was op de kliffen gebouwd.
In de hoofdstraat waren de huizen in een pittig kleurtje geverfd maar in de straatjes die zich achterin
verscholen kon je geen likje verf bespeuren. Van op een pleintje aan de rand van het dorp hadden we weer een weids en machtig uitzicht over de zee. We konden langsheen de kliffen een vleugje van het volgende dorpje bespeuren. Daar gaan we morgen naar toe.
Na een uurtje bracht het busje ons weer naar het station. De terugreis met de trein duurde vrij lang maar onze dag kon niet meer stuk. Alles wat we gezien, gevoeld, geproefd en geroken hebben, was super!!!
En als kers op de taart: morgen gaan we gewoon op ontdekking in de twee volgende dorpen.
Dit was een moederdag om niet gauw te vergeten.

Linda

12-05-2013, 22:44 geschreven door stany

Tja,gisteren was het een vermoeiende dag voor me en daarom had de wijze raad der wijzen besloten om vandaag een rustdagje in te lassen. Dat was wel nodig want ik was eigenlijk ”kapot” van het rijden gisteren. Ik rij héél graag, maar dat urenlang aanschuiven was er een beetje te veel aan. We waren eigenlijk op het zelfde uur wakker als normaal. Het zonnetje scheen de voortent binnen terwijl we lekker ontbeten. Een goede douche nadien en het ging al een stukje beter. We reden daarna met de auto naar ons dorpje hier om wat inkopen te doen. Er was maar een klein supperetje. Dus als we hier lang zouden staan dan, is het voor onze normen eigenlijk armoede troef. Maar niet getreurd. We redden het wel. In de voormiddag luisterden we wat naar radio 2 via onze satelliet. Dat is altijd prettig om zo wat radio in je eigen taal te kunnen beluisteren. We moeten dan wel de TV aanzetten om radio te luisteren, maar dat geeft niet. Na het middagmaal lieten we Yuna in het riviertje, dat de camping doorkruist, spelen. Het was ook de moment om haar eens goed te wassen met shampoo. Ze heeft dit dan wel snel door en laat dat niet zo maar doen. Koekjes helpen hierbij dan wel. Buiten konden we nog wat lezen en genieten. We vroegen nog wat raad aan de campingbaas voor onze uitstapjes hier. Tegen de avond overtrok het wat en begon het lichtjes af en toe te regenen. Toen we net in ons bed lagen hadden we welgeteld ook 1 donderslag gehoord en dat was het dan.

Stany

12-05-2013, 20:03 geschreven door stany

Ai, ai, we reisden vandaag weer verder. We hadden 200 km voor de boeg. Niks ergs als je deze afstand over de autobaan doet maar onze weg leidde vlak langs de kust. Alle kuststadjes moesten we trotseren. Het verkeer in Italië is erg druk. Al vanaf de eerste minuten stonden we in file. Het voordeel was dat ik dan nog een foto kon nemen van het stadje Imperia wat we gisteren bezochten. De meeste chauffeurs hebben weinig geduld. De vele scooters ritsen overal tussendoor en lijken van alle kanten te komen. Deze rit vergde heel wat aandacht van mijn privéchauffeur. We deden over de hele rit 7 uur. Kan je je voorstellen: 7 uur rijden om een afstand van 200 km te overbruggen?
We hadden onderweg prachtige uitzichten over de verschillende baaien. De weg buigt zich langsheen al die verschillende stranden. De bergen en rotsen strekken zich hier uit tot aan de zee zodat we vaak
moesten klimmen en dalen.
De stad Genova lieten we links liggen. We namen even de autobaan om deze stad te mijden anders waren we nog langer onderweg geweest. Op deze korte afstand over de snelweg moesten we door talloze tunnels. Het bergachtige landschap is daar de oorzaak van.
Rond 16.30 kwamen we aan op een leuke camping. Een snelstromend riviertje doorkruist het kampeerterrein. We kozen snel een plekje uit en stelden ons voortentje op. Na het avondeten hadden we eindelijk rust met een glaasje Chianti.

Linda

11-05-2013, 19:09 geschreven door stany

Vandaag was het een speciale dag, we zouden weer naar een ander land trekken, Italië. De hele strook van de Franse zuidkust hadden we nu ook gezien. We waren op tijd opgestaan zodat we op tijd konden vertrekken. Rond 10u verlieten we de camping en begaven ons richting Nice om zo via Monaco naar de Italiaanse grens te rijden. De reis verliep vlotjes en om 14u bereikten we onze nieuwe camping De Wijnstok in Imperia. Je zou denken dat de camping onder Nederlands bewind is maar dat is niet zo. Helaas moesten we ongeveer 45min wachten want ze hielden hun siësta. We kregen een plaatsje toegewezen en omdat we maar 1 nachtje bleven en het goed weer was draaiden we de luifel open. Daarna reden we met de auto tot Imperia, Yuna mocht ook mee zodat ze haar loop ook eens had vandaag. Al snel hadden we een plaatsje gevonden voor de auto en doken we het oude stadsgedeelte in. Het was weer klimmen geblazen. Hier en daar was er wel al wat gerestaureerd. We hadden geen enkel winkeltje gespot maar toen we aan de haven kwamen veranderde dit wel. Via de wandelweg naast de zee bereikten we de auto terug en reden naar ons huisje. Onze eerste avond in Italië was begonnen…

Stany

11-05-2013, 19:08 geschreven door stany

Ik werd wakker met het getjilp van de vogeltjes. Heerlijk toch! Het zonnetje was ook al vroeg van de partij. Na een gezellig verjaardagsontbijtje in de voortent, organiseerden we onze dag een beetje.
In de voormiddag deden we nog wat opzoekwerk i.v.m. de doorreis naar Italië.
’s Middags maakte ik venkelrolletjes in kaassaus. ’t Was om van te smullen.
Na de middag gingen we op zoek naar 2 dorpjes met oude allures. Eerst was St Paul-Vence aan de beurt. Via een gebogen doorgang kwamen we direct in de sfeer van het oude Franse dorpje. Vele toeristen waren op pad in de oude straatjes. Winkeltjes met decoratieve kunstwerkjes lagen verspreid langs de steegjes. De kerk bevond zich op het hoogstgelegen deel. Een pleintje met een torenhoge palmboom lag aan de voet van de kerk. Aan het eind van de hoofdstraat kwamen we aan
een lage stadsomwalling. We gluurden over het muurtje heen en zagen op een lager gelegen  deel een oud kerkhof met robuuste, grote grafzerken.
We kuierden nog langsheen de oude stadsomwalling en kwamen via een steegje met trapjes weer aan de ingang van het dorpje.
Om het volgende dorpje te bereiken moesten we een flink stuk klimmen. De auto slingerde langsheen kronkelende weggetjes tussen de rotsen. Alle bomen hebben nu allemaal frisgroene blaadjes en de omgeving lijkt betoverend in die heldere lentekleuren.
Na een heel ritje zagen we het dorpje Groumand aan een rots kleven. Dat beloofde weer wat bijzonders te zijn. En ja, hoor. Het dorpje was kleiner dan het vorige maar het straalde evenveel sfeer uit. Binnenpleintjes met trapjes, oude deuren met dakkappeltjes en een grote verscheidenheid aan
potplanten deden onze monden openvallen. We wisten echt niet waar eerst kijken. Op een pleintje
kregen alweer de gelegenheid om de omgeving te aanschouwen. Doordat het dorpje op een hoogte van ongeveer 1000 m ligt, konden we de andere dorpjes in de verschillende dalen zien liggen.
In de verte zagen we ook weer de zee. De zee is hier in de omgeving echt niet weg te denken hoewel
dit dorpje zich ongeveer 20 km landinwaarts verscholen houdt.
We hebben al een flink aantal mooie dorpjes gezien maar deze twee behoren zeker weer tot die lijst van mooiste dorpjes van Frankrijk. Elk dorpje heeft zijn idyllische plekjes. Ze hebben allemaal hun troeven. Dat blijft ons verwonderen.
En die verwondering willen we niet verliezen. We blijven de fijne momentjes koesteren. We genieten
elke keer weer van wat er op ons afkomt.

Linda

08-05-2013, 20:08 geschreven door stany

De geplande activiteiten voor vandaag konden niet allemaal doorgaan.
De voormiddag hielden we vrij om wat taakjes uit te voeren. De auto kreeg eens een grondige beurt want hij hing vol met opgedroogd zand en duivenpoep. Samen aan ’t werk lukte dat goed. Met spons, doeken en water gingen we aan de slag. De auto ging er steeds nieuwer en nieuwer uitzien. We waren na afloop tevreden over het resultaat. Maar daar trokken de duiven zich niets van aan.
Weldra was de auto alweer gedoopt.
’s Middags kleedden we ons een beetje op want gingen uit eten vandaag. We hadden deze dagen reden genoeg om te vieren met onze verjaardagen en onze huwelijksverjaardag. We deden weer de klim naar Haut de Cagnes. We hadden zondag in het mooie pittoreske dorpje een restaurantje geviseerd. Maar bij aankomst bleek er een briefje te hangen met de melding dat het een weekje gesloten was. Gelukkig waren er nog een boel eetgelegenheden. We genoten van een fris roséwijntje, een hoofdschotel en een gezond toetje. We wandelden voldaan weer naar beneden langs de vele trapjes.
Na de middag wilden we eens een middagje naar het strand want we hebben dit jaartje de zee al heel veel gezien maar nog niet echt naar strand geweest. Wel, die activiteit moesten we aanpassen want de zon had zich verstopt achter de wolken en een fris windje deed zijn intreden.
We nestelden ons buiten ( ik met een warme trui) en genoten van de vrije tijd aan onze caravan. Stany ging op zoek in zijn atlas en campinggids naar campings in Italië. Ik boog me met veel plezier over mijn borduurwerk.

08-05-2013, 20:06 geschreven door stany

Gelukkig had ik mijn gsm gisteren avond op stil gezet. Tegen 08.00u werden we wakker en had ik al tal van vrienden met een verjaardags smsje. Waarvoor mijn uiterste dank. Als cadeau hadden we een uitstap naar Monaco gepland. We gingen met de fiets naar het treinstation en namen de trein van 09.37u. en 45min later arriveerden we in hartje Monaco. We namen er een dagticket voor het openbaar vervoer zodat we overal konden gaan kijken. Voor 5€ p/p konden we niet overal te voet gaan. We hadden ook een goed plan met alle haltes en buslijnen, dat heb je dan wel nodig en vind je niet zomaar overal. Onze eerste bus bracht ons naar het oude pittoreske stadsgedeelte. Ook een serieus klimmetje. Hier bevindt zich ook het prinselijk paleis , de kathedraal en een groot museum. We dwaalden even rond in de enkele kleine winkelstraatjes. We bezochten dan eerst de kathedraal. Een hele mooie, je zal die wel kennen van het huwelijk van Grace Kelly enz. Tegen 11.30u waren we aan het prinselijk paleis om er om 12u de aflossing van de wacht mee te maken. Hier komt elke dag veel volk naar kijken. Daarna namen we de bus terug naar beneden tot aan de place Condamine. We bemerkten dat er iets niet pluis was hier, maar we wisten nog niet wat. Alles was afgespannen met hoge ijzerdraden. Toen we aan de boulevard Albert I kwamen zagen we overal stellingen met tribunes en plots stonden we ook aan de bekende Pit-stops van de formule 1. Men was al dagen volop bezig met de voorbereidingen hiervan. De race zelf is 26 mei. Ergens tussen de versperringen aten we ons lunchpakketje. Het is echt indrukwekkend om dit te zien. Als je hier geen kaartje gekocht hebt en niet woont, zal je er niets van zien. Heel het parcour is omwald door die grote ijzerdraden. Om even iets te zeggen van die woningen hier. We zagen een immo kantoor en voor een appartementje van 170m2 vroegen ze hier maar, ga nu even zitten, ik heb echt gezien nu dat ik geen nullen teveel schrijf hoor, ze vragen er maar 5.000.000 € voor. We draaiden even onze geldbeugels om en hadden weer net iets tekort. Daarna trokken we met de bus verder richting Casino. We bewonderden eerst even de achterkant, en hadden hier ook een mooi uitzicht over de baai. Via een tuin kwamen we aan de voorkant… amaai onze monden vielen open van verbazing. Voor de ingang stonden er Ferrari’s, Lamborghinni’s, Benthley’s en dikke Mercedessen die je bij ons ook niet ziet. We hadden het geluk om een drietal snobkoppels naar buiten zien te komen. Een koppel zelfs heel jong, dat je denkt , waar halen die dat geld vandaan. De deuren van hun wagens  werden opengemaakt door een portier in kostuum en voorgereden. We hebben er wel een halfuurtje blijven kijken van verbazing. Dit zien we niet alle dagen. Dan was het tijd om even een tochtje Monaco te doen. We namen een bus en bleven er op zitten tot we rond waren. Aan het strand van Monaco stapten we nog even uit zodat Linda kon pootje baden in de zee van Monaco. Dan terug richting station zodat we rond 16.30u thuis waren. Nog snel even naar de winkel want de muizen lagen dood in de kast. Linda toverde snel een heerlijk gerechtje uit haar mouw en onze dag kon weeral niet stuk.

Het was een unieke leuke verjaardag.

Stany

07-05-2013, 15:46 geschreven door stany

Na een dagje city trip naar Nice, deden we het vandaag een beetje rustig aan. Vanuit ons bed hoorden we de symfonie van de natuur. Vogelgezang in al zijn variëteiten. Buiten genoten we  van het ontbijt en dan stilletjes aan klaarmaken om met Yuna ook eens een wandelingetje te maken. We zouden met haar eens naar Haut-De Cagnes gaan. We kunnen het kasteel van hier op de camping net niet zien, maar het is heus niet ver. Via heel wat trappen bereikten we het mooi gerestaureerde pleintje van het kasteel. Van hieruit hadden we een prachtig panorama. We zagen zelfs de luchthaven van Nice en de Hippodrome van Cagnes. Omdat het zondag was konden we gratis het kasteel bezoeken, wat we dan om beurt deden omwille van Yuna. Hier waren vele schilderijen en beeldhouwwerken van Renoir. Rondom het kasteel waren er ook talrijke mooie straatjes. Tegen 12.30u waren we terug voor het aperitef. Na de middag genoten we eens om buiten te genieten van de rust en de stilte aan onze caravan. Dat doet ook eens deugd.  Door een beetje de dag van morgen voor te bereiden naderde dan de avond. De avond zonk en de vogeltjes beëindigden hun gezangen.

Stany

07-05-2013, 15:44 geschreven door stany