De grootste kern van de gemeente vormt Nuth. In deze kern, gelegen in een vallei van de Geleenbeek, is ook het gemeentehuis gevestigd. Het is de meest bedrijvige kern door de aanwezigheid van o.a. het bedrijventerrein De Horsel. Hier vertrekt vandaag onze wandeling. Opmerkelijke historische bouwwerken in en rond de kern Nuth zijn kasteel Reijmersbeek, huize de Dael, dat vroeger de benaming Oelsbroeck kende, het landhuis Nierhoven uit 1679 en de gerestaureerde en in gebruik zijnde windmolen langs de Valkenburgerweg. Bijzonder is ook de buurtschap Terstraeten die aangewezen is als beschermd dorpsgezicht.
Het eerste monument dat we tegen komen is het kasteel Reijmersbeek stamt uit de zestiende eeuw, maar het huidige uiterlijk is grotendeels uit de achttiende eeuw. Rond Kasteel Reijmersbeek bevindt zich de hoeve Reijmersbeek. De hoeve Reijmersbeek is deel van een agrarisch bedrijf. De Hoeve is in 1705 gebouwd en is doorgetrokken omdat dit eerst de achterkant was van het kasteel en dit nu de voorkant is. De hoeve bestaat uit het poortgebouw en twee delen die de U-vorm van de hoeve vormen.
We wandelen verder en komen zo aan de grote vijver Mulderplas. We wandelen verder en komen zo in de Geleenbeekdal, waar het mooi wandelen is. zo komen we Thull-Schinnen. Hier komen we aan de Alfa Bierbrouwerij Joseph Meens stichtte in 1870 in buurtschap Thull vlakbij Schinnen de Meens Bierbrouwerij. De brouwerij werd gecombineerd met een boerderij. Het brouwen van bier en het verkopen van bostel leverde samen met het boeren een beter inkomen. Hoewel het oprichtingsjaar doet vermoeden dat er van het begin af aan 'Beiersch' bier werd gebrouwen, maakte men eerst enkele hooggegiste soorten en schakelde de brouwerij rond de eeuwwisseling over op Beiersch (ondergistend) bier. Tot 1960 werd Alfa bier enkel in de omgeving gedronken. Daarna groeide de welvaart en was Alfa bier in heel Nederland verkrijgbaar. De vierde generatie Meens geeft nu leiding aan het inmiddels grotendeels gemoderniseerde bedrijf dat het ambachtelijk brouwen niet uit het oog is verloren. Er komen steeds meer seizoenbieren op de fust. Op internationaal gebied is Alfa ook bezig. In 1993 startte de export naar Duitsland, Amerika en Engeland, later ook naar Griekenland en Italië. We wandelen verder en wat verder komen we aan Muldermolen.
De Muldermolen in Schinnen is voor veel inwoners van Schinnen bekend. Jarenlang kon je hier van alles voor in en om de tuin kopen. Van draad tot konijnenvoer. Het pand staat precies tegenover de oude slikvijver van de Staatsmijn Emma, die enkele jaren geleden is omgetoverd van een slikvijver met gevaar voor eigen leven tot een prachtig recreatiegebied. In dit gebied was een oude molen gelegen en enkele boerderijen. Gedurende enkele jaren werd in dit gebied mijn slik en mijnsteen geloosd afkomstig van de voormalige Staatsmijn Emma in Hoensbroek. Nadat de mijnen waren gesloten was het terrein in handen gekomen van DSM en ontstond er een natuurgebied met zeldzame plantengroei. In de jaren '90 is het gebied overgegaan van DSM naar de gemeente Schinnen en is het gebied deel uit gaan maken van Landschapspark 'De Graven'.
Dit heeft er onder meer toe geleid dat het hele gebied opnieuw werd ingericht met wandelpaden, het terugbrengen van de in het gebied stromende Geleenbeek in haar natuurlijke loop (gedurende de periode dat in het gebied mijn slik werd gestort, is de Geleenbeek gekanaliseerd en om het gebied heen geleid) en het aanleggen van een grote visvijver in het voormalige slik. We wandelen nog wat verder door de prachtige omgeving, nog wat verder komen we terug in het Nuth. Hier eindig onze wandeling.
Dourbes kijkt naar het zuiden en koestert zich in de zon, hoog boven de vlakte waar de Viroin een van zijn bijrivieren ontmoet. Vanaf de kerk, naar de hoogte toe, werden geleidelijk aan huizen gebouwd aan beide zijden van de hoofdweg zodat weg en woningen uiteindelijk als het ware een T vormen.
De hoeven bestaan uit drie kernen van gebouwen; de woonruimte, de stallen en de schuur. Hun bouwtrant doet deken aan die van het landelijke Lotharingen. Voor de naast elkaar gelegen gevels wordt een vrije ruimte voorzien die hen scheidde van de weg. Daar stonden de landbouwwerktuigen en werd de mest opgestapeld. In Lotharingen gaf men aan dat voorhof de naam usoir we vertrekken met de wandeling in het dorp met prachtige huizen, de dorpspompen staan er nog steeds nu gebruik als bloembakken maar toch mooi bewaard. We wandelen het dorp uit en boven op de rotsen hebben een prachtig zicht op de ruïne van het kasteel Haute Roche geleidelijk word het overwoekerd door het groen maar toch blijf het een indrukwekkend zicht.
We wandelen verder en komen aan het natuurreservaat Ardenne en Gaume de Haute Roche hier de de in het oog springende rotsen van Fays. Dan wandelen we een heel eind langs de rivier en dan klimmen we dal uit. Door een prachtig bos. We komen aan de oude spoorweg die nu als toeristische spoorlijn gebruikt word door de stoomtreinen. We wandelen weer verder een stukje langs de velden en bossen en komen zo in Nismes. Langs het oude spoorwegstation en we klimmen even en komen in het natuurreservaat van Dourbes.
Hier is het prachtig uitgestrekte weilanden met een overvloed van bloeiende planten met een overvloed van vlinders. De eerste keer dit jaar dat we zoveel verschillende vlinders op een plaats zien, gewoon buiten gewoon. Maar ook de prachtige zichten die we hier hebben zijn prachtig. Wij bevinden ons hier op de rotsen met diepe dalen en insnijdingen, ongelooflijk hoe mooi het is.
Het reservaat La Montagne-aux-Buis is een rijke kalkrijke grasland met vele verschillende planten. We wandelen verder en komen zo terug in Dourbes, een prachtige wandeling in een uitzonderlijke natuurlijke omgeving. We willen nog even naar Mariembourg om het stoomtrein te bezoeken, je kunt er altijd gratis gaan kijken naar de treinen en de bijzondere locomotievenloods , in rotonde vorm. De cafetaria is ook open.
STOOMTREIN DER 3 VALLEIEN
Reeds in 1816 opperde ene Thomas Grey, die zijn naam gaf aan de Greystraat in Etterbeek, de idee om een spoorweg met paardentractie te bouwen om Belgische steenkool naar Holland te transporteren.
Zo waren rond 1830 enige lijnen aangelegd in de streek van Bois du Luc, Grand Hornu, Flénu . Rond 1835 werd de paardentractie door stoomtractie vervangen. Op 5 mei 1835 vond dan de inhuldiging plaats van de eerste spoorlijn , bestemd voor personenvervoer, tussen Brussel en Mechelen. Vanaf 1835 bestudeerde de overheid diverse mogelijkheden om de natuurlijke rijkdom , voornamelijk ijzererts en leisteen, uit het gebied tussen Samber en Maas te vervoeren naar Charleroi en verder. In April 1845 werd zodoende de NV Chemin de fer de lentre Sambre et Meuse naar engels recht opgericht. Zij bouwde en exploiteerde de lijn Charleroi Vireux. Deze lijn werd in diverse fasen geopend (Charleroi Walcourt 27-11-1848, Walcourt Silenrieux 06-11-1853, Cerfontaine - Mariembourg 08-06-1854 en Mariembourg Vireux (Frankrijk) 15-06-1854. In 1854 fuseerde de Entre Sambre et Meuse met de Chemin de fer dAnvers Rotterdam tot de Grand Central Belge. Op 1 1- 1897 werd deze door de Belgische Staat overgenomen. Tot 1902 was Vierves het grensstation met Frankrijk. Vanf dan werd Treignes het grensstation waar , op het hoogtepunt van haar bestaan, zeven opstelsporen en een draaischijf werden opgericht. Rond 1925 werd de lijn op dubbelspoor gebracht. Hiervan zijn her en der nog enkele overblijfselen te vinden.
Langzamerhand werd de trafiek kleiner en kleiner; de lijn werd op 29 september 1963 gesloten voor reizigersverkeer tussen Mariembourg en Vireux. Het goederenvervoer hield het nog vol tot 12 oktober 1977 . Het stukje spoorlijn dat nu door de stoomtrein der drie Valleien wordt uitgebaat droeg eertijds het lijnnummer 132.
Van Mariembourg naar Treignes De lijn 132.
De lijn doorkruist de valleien van de Brouffe, het Witte en het Zwarte Water; deze laatste vormen dan de Viroin (vandaar Stoomtrein der drie Valleien) en loopt drie verschillende geografische gebieden - de FAGNE een grote depressie van leem op een ondergrond van leisteen. Het is een dunbevolkte streek overdekt met wouden en , weinig vruchtbare, veenweiden. Mariembourg is hier gelegen.
MARIEMBOURG.
In 1546 , onder Maria van Hongarije, zuster van Karel V, werd de vesting Mariembourg opgericht. Het fort moest de streek beschermen tegen Frankrijk. In 1659 werd Mariembourg Frans eigendom (Lodewijk XIV, verdrag der Pyreneeën).
In 1815 werd de vesting aan het koninkrijk der Nederlanden. In 1830 werd het een Belgische gemeente. Het stratenplan van Mariembourg vertoont de typische kenmerken van een vestingstadje ; stervormige straten dien op een centraal plein samenkomen. De vesting werd in 1855 ontmanteld. In Mariembourg was tevens een belangrijk contingent spoormannen gehuisvest. De ster van Mariembourg werd hier immers gevormd door de spoorlijnen naar Chimay, Couvin, Doische (maasvallei) en Vireux.
De spoorweginstallaties van de vzw in Mariembourg.
De installaties van NMBS en de VZW Stoomtrein der Drie Valleien zijn volledig van elkaar gescheiden. Diverse reglementen verbieden immers een gezamenlijke exploitatie.
De locomotievenloods , in rotonde vorm, is samen met deze van Florennes de enige van het Belgische net in die vorm. De loods telde 6 sporen, waarvan er momenteel terug 5 in dienst zijn. Een driewegwissel verschaft toegang tot de loods. Een draaischijf heeft Mariembourg nooit gekend. Wel is er een (gedeeltelijk buiten dienst) keerdriehoek. De watertoren annex waterkraan evenals het kolenpark (de kolenkraan dateert uit 1910 !!!)vervolledigen het geheel.
L'AOUTIENNE. / LES MARCHEURS DE L'AMITIE LANDENNE. / MARCHES-LES-DAMES. 08/08/2012.
LAOUTIENNE.
LES MARCHEURS DE LAMITIE LANDENNE.
MARCHE-LES-DAMMES.
De naam Marche-les-Dames verwijst naar een voormalige cisterciënzerinnenabdij, de abdij Notre-Dame du Vivier, die op deze plaats gesticht werd in het begin van de 12e eeuw door de echtgenoten van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Naar verluidt bleven de dames wier man niet terugkeerde, definitief in het klooster. Marche-les-Dames kreeg vooral bekendheid door de tragische dood van de Belgische koning Albert I, die hier graag kwam klimmen, en op 17 februari 1934 bij een ongeval van de rotsen stortte, en ter plaatse overleed.
Ligt aan de linkeroever van de Maas, en men vindt er de mooiste klimrotsen uit de omgeving. Door deze unieke omgeving waar zowel water, bos als rots zich in één decor verenigd hebben is het prachtig wandelen. Wij vertrekken met de wandeling aan de rand van het dorp en dadelijk wandelen we de velden in. Wat verder wandelen we door het bos en komen aan de abdij.
Abdij Notre-Dame du Vivier
Abdij Notre-Dame du Vivier. De voormalige abdij Notre-Dame du Vivier was een cisterciënzerinnenabdij in Marche-les-Dames. De abdij werd volgens sommige bronnen gesticht in 1103 door de echtgenotes van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Zij wiens man niet terugkeerde, bleven permanent in het klooster. In 1146 werd de abdij bezocht door abt Bernard van Clairvaux. In de 13e eeuw verbond de abdijgemeenschap zich dan ook met de cisterciënzers. De abdij werd ontbonden op 1 september 1796, de abdij werd verkocht maar door vrienden van de orde gekocht. Ook nadien bleven de gebouwen in gebruik door verschillende ordes en organisaties verbonden met de Rooms-katholieke Kerk. Zo bleven onder andere van 1981 tot 2000 de Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno in deze abdij alvorens te verhuizen naar Opgrimbie. Vandaag staat het klooster leeg en word naar een nieuwe bestemming gezocht. Een andere wetenswaardigheid is dat in 2008 de abdij een van de locaties waar de film Soeur Sourire werd gedraaid.
Wij wandelen nu het bos in en klimmen tot boven. De zichten over de rivier zijn prachtig. Hier komen we hagedissen tegen prachtige dieren, weer wandelen we verder en dalen naar beneden door het bos. En we komen zo een tweede keer in de abdij. Wij maken van de gelegenheid gebruik om even op het domein rond te lopen en te kijken naar de gebouwen toch spijtig dat alles leeg staat, de abdijkerk word gebruik door de parochie.
We verlaten de abdij voor de laatste kilometers van onze tocht. We komen aan de versterkte kasteelhoeve La Ferme Wartet of Ferme des Dames deze kasteelhoeve verkeerd in een trieste toestand verval overal, tot kort was er nog een landbouwbedrijf actief maar vandaag is alles verlaten. Uit oude fotos blijkt de grandeur van deze hoeve met de kleine grafkapel. De grafstenen van de adellijke familie staan er nog eigenlijk is dit een trieste plek hoe belangrijk erfgoed verloren gaat. Hopelijk zal de eigenaar de nodige restauratie uitvoeren. Wij zijn zo aan het einde van onze mooie wandeling.
MARCHE DU PRESIDENT. / LES SPARTIATES DE GLEMBLOUX. / BOSSIERE. 05/08/2012
MARCHE DU PRESIDENT.
LES SPARTIATES DE GLEMBLOUX.
BOSSIERE.
Bossiere is een deelgemeente van Glembloux. Gelegen in de streek Tussen Samber en Maas gelegen tussen de heuvels van de Maasvallei en het door de industrie getekende bekken van Charleroi. Deze oude streek was vaak het toneel van oorlogen en invallen. Gelukkig treft men er nog enkele getuigen aan van dit roemrijke verleden, kastelen, versterkte hoeven en eeuwen oude kapellen.
De streek tussen Samber en Maas en van de Orneau bestaat hoofdzakelijk uit rustige landbouwdorpjes. Ze vormen een harmonisch geheel met de heuvels die met meidoornhagen begroeid zijn. Bossiere is zo een heerlijk dorpje dat bewaard gebleven is. de huizen in lokale steen zijn een parel in het landschap. Landbouw is en blijft een van de hoofd bezigheden in de streek, de akkers staan vol met gouden aren, we wandelen door de velden en komen aan de kapel van het kasteel, kapel Sainte-Anne.
We wandelen weer verder en kunnen en glimp opvangen van het kasteel het ligt verscholen tussen de bomen. Het is wel een uitgebreid domein met kasteel en kasteelhoeve. Wat verder komen we in Ferooz. Hier landbouw wat de hoofdzaak is grote landbouwbedrijven komen hier voor. Veel natuur komen we hier wel tegen, verschillende vlinders krijgen we te zien.
We wandelen door de streek en genieten we van de prachtige omgeving. We komen zo in Mazy. We komen langs het kerkhof waar mooie grafmonumenten staan van de adellijke families. Nog langs een paar oude grote huizen en boerderijen en zo gaan we weer verder en komen aan de kasteelhoeve uit XVI-XVII eeuw Ferme dHermoye we wandelen weer verder en klimmen het bos in waar we een mooi zicht hebben op het kasteel. Mooi is het hier wel prachtige bossen. Dan wandelen we Bossiere terug binnen en hier eindig voor ons een mooie en aangename wandeling.
Op onze terug weg naar huis komen we langs Kasteel van LIMONT wij stoppen even om het gebouw even te bekijken. Vandaag is het een hotel en kunnen we even op de binnenplaats rondwandelen. In een prachtige rustgevende omgeving met een mooi wandelpark van zeven hectare en een eenden- en ganzenvijver ligt het hoevekasteel van Limont.
Het werd begin negentiende eeuw gebouwd voor belangrijke Luikse notabelen die het de naam château gaven. Begin jaren negentig werden het kasteel en de paardenstallen gerenoveerd. De toren in het park is op zijn eigen al prachtig, en het ziet er geheel verzorg en aangenaam om in rond te wandelen. Wat bijzonder is zijn de vele vlinders op de bloemen. 45 Kleine Vossen zitten op de struiken.
Het was zeker de moeite om er eens te stoppen en even rond te kijken. Zo eindig een mooie en aangename wandeldag.
MARCHE INTERNATIONAL. / MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE. VISE / VISE 04/08/2012.
MARCHE INTERNATIONAL.
MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE VISE.
VISE.
Visé, op de rechteroever van de Maas, is een van de 28 zogenaamde Bonnes Villes -Goede Steden- van Luik die in de middeleeuwen het voorrecht verkreeg om voor haar eigen veiligheid te zorgen.
In de 14de eeuw werd de stad met vesrtingen omwald, die echter geen geluk zouden brengen. Verschillende oorlogen brachten ongeluk over de stad, maar vooral heeft Visé het meest geleden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Enkele dagen na het begin van de vijandelijkheden maakte het Duitse leger zich van de stad meester om haar haast volledig plat te branden. Onmiddellijk na het einde van de oorlog begonnen de inwoners van Visé met de wederopbouw van hun bouwkundig erfgoed. Het Stadhuis is hier een geslaagd voorbeeld van: in 1924 werd het in de oorspronkelijke Maaslandse renaissancestijl gereconstrueerd.
Wij vertrekken voor de brug van de Maas en steken zo de Maas over. We wandelen een heel eind langs de Maas en voorbij de oude Moulin de Visé. En dan komen we aan het Stadshuis. Een prachtig gebouw met zijn bolvormige klokkentoren. Nu wandelen we door de straat en zien het standbeeld voor de gesneuvelden. Dan komen we op het plein voor de kerk. Een van de waardevolste schatten van Visé is echter het schrijn van Saint-Hadelin dat vol eerbied bewaard wordt in de collegiale kerk van St.-Martin. Dit schrijn, dat beschouwd wordt als het oudste bekende goudsmeedwerk (XIde en XIIde eeuw) we bezoeken de prachtige kerk.
Met de muurschilderijen met het verhaal van de overbrenging van het schrijn van Hadelin. Wij verlaten de kerk en komen op het onlangs gerestaureerde plein voor de kerk. Er staat een beeld van een Vrouw met Ganzen. We wandelen verder en verlaten nu de stad en gaan de boer op. We komen aan de Lorette kapel. Een van de mooiste kapellen uit de streek, ook de oude kluis staat er nog.
Wij kunnen even binnen kijken een eenvoudige maar mooie kapel. Weer wandelen we verder. Nu komen we in Richelle. Dan weer verder langs de velden en weilanden tot we weer in Visé komen. Terug over de brug en zo komen we weer aan ons vertrek. Een mooie wandeling met een prachtige zichten over de Maas en zijn vallei.
GREENSPOT GROOTLOON. / VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN. / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN. / GROOTLOON-BORGLOON. 03/08/2012.
GREENSPOT GROOTLOON.
VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
GROOTLOON-BORGLOON.
De landschapswandelingen vertrekken in het centrum van het middeleeuwse stadje Borgloon dat rond een heuvel is opgebouwd. In de elfde en twaalfde eeuw kozen de graven van Loon deze strategische plek voor de bouw van hun verstrekte motte bucht die vanop 118meter boven de zeespiegel een weids zicht op het gevarieerde landschap geeft. De landschappelijke diversiteit in dez regio is groot door de overgang tussen de zandleemstreek in het noorden en de vruchtbaardere leemstreek in het zuiden. Rond Borgloon groeien vooral boomgaarden, terwijl op de drogere leemgronden bieten, aardappelen en granen worden geteeld. Achter de heuvels staan de hoogstamboomgaarden van Grootloon gedrapeerd rond het Sint Servaeskerkje. Het pastorale plaatje is compleet door de onder het fruit grazende runderen. Holle wegen sturen ons door de vruchtbare akkers van droog Haspengouw die je zo mooi kunt bewonderen vanop het natuurreservaat de Bollenberg.
Vertrek vanuit centrum Borgloon achter het stadshuis. Verlaten het centrum om zo de steenweg over te steken ne zo wandelen we richting Bollenberg. Vandaag kijken we meer naar de kleine beestjes die we tegen komen op de wandeling, vooral als we richting Bollenberg gaan vlinders, bijen en de penseelkevers. Het is mooi om te zien hoeveel verschillende insecten hier zitten.
Ook dit is wandelen op de Greenspot. Wat later komen we aan de kunstwerken van PIT. Het eerste kunstwerk is de Twijfelgrens.
Wat uitleg: In Borgloon toont Fred Eerdekens (BE) een geplooide lijn in het landschap. Langs de Romeinse Kassei vind je een houtachtige sculptuur waarin je enkel wanneer je vanuit de juiste positie kijkt het woord twijfelgrens kan lezen. Fred Eerdekens gebruikt taal wel vaker als medium voor zijn kunstwerken. Tegelijkertijd is zijn werk een reflectie over hoe taal werkt. Voor Twijfelgrens moet je het juiste standpunt innemen om het verborgen woord te kunnen lezen en tot inzicht te komen.
Als je even verpoost op deze plek heb je een prachtig zicht over het Haspengouwse landschap. We wandelen verder en komen dan aan het mooiste kunstwerk van deze wandeling.
Wat uitleg: Een kerk voor het landschap Eén van de blikvangers van pit is de doorkijkkerk van het Belgische architectenduo Gijs Van Vaerenbergh (Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh). Reading between the Lines is 10 meter hoog en bestaat uit 100 op elkaar gestapelde lagen staalplaat in de vorm van een Loons kerkje. De constructie weegt maar liefst 30 ton. De speciale constructiewijze zorgt ervoor dat het landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op afstand als van dichtbij. De kerk is hierdoor wel aanwezig, maar ook afwezig in het landschap.
We wandelen voorbij het kerkje en dalen terug af naar de Steenweg die we oversteken dan klimmen terug naar het centrum van Borgloon, voorbij de burchtheuvel en dan langs het Speelhof en de Markt waar deze wandeling eindigt.
36E INTERNATIONALE SOMMERWANDERUNG. / WANDERFALKEN WEYWETZ. / WEYWERTZ. 29/07/2012.
36E INTERNATIONALE SOMMERWANDERUNG.
WANDERFALKEN WEYWETZ.
WEYWERTZ.
Zomerwandeling in Weywertz.
Prachtige streek om te wandelen met uitzonderlijke natuur. Uitgestrekte vlakten met weilanden en bosranden gewoon prachtig. We verlaten de skihut en wandelen door het prachtige landschap en komen zo in het dorpje Outrewarche. Hier mooie huizen uit lokale natuursteen. Dan wandelen we een eind over de oude spoorweg waar het ook mooi wandelen is. soms zijn we verwonderd om de mooie plekjes die we tegen komen, een oud huisje gelegen achter een hoge haag, wit geschilderd een postkaartje waardig.
Weer verder we wandelen nu een eind op het parkoers van de Warche Tour de nieuwe wandelweg Warche Tour, die de stuwmeren op de Warche verbindt tussen Bütgenbach en Robertville. We wandelen in een natuurreservaat en langs de Warche voor de opname van echte safarifotos. Het is een steil en sportief pad dat loopt door plaatsen met soms niet zo gemakkelijke toegang en over aangelegde knuppeldammen hier en daar, maar welk plezier is het deze onvermoede plaatsjes in de natuur te mogen ontdekken. Dit maakt de wandeling bijzonder. Controle op de brug over de Warche waarna we het natuurreservaat binnen wandelen.
We steken de overvolle Warche over hier en daar is hij al buiten zijn oevers getreden, wij wandelen verder. Een eind langs de rivier op waardoor we een mooi zicht hebben op de vallei, dan begint voor ons de beklimming uit de vallei, we klimmen door het bos omhoog. We komen aan de Mühlenstrasse, hier staat de grote witgeschilderd watermolen een pracht van een gebouwengroep. Weer verder langs de weg en zo komen we terug aan onze vertrekplaats de skihut. Een pracht van een wandeling in de Oostkantons.
9E GRANDE MARCHE DES VACANCES. / LES MARCHEURS DU LA MAGNE-SOUMAGNE. / CEREXHE-SOUMAGNE. 28/07/2012.
9E GRANDE MARCHE DES VACANCES.
LES MARCHEURS DU LA MAGNE-SOUMAGNE.
CEREXHE-SOUMAGNE.
Zoals vele andere dorpjes in het Land van Herve heeft Soumagne zijn bouwkundig erfgoed kunnen bewaren in een prachtig groen kader.
Niet alleen het bouwkundig erfgoed is bewaard maar ook het industriële erfgoed, de kolenmijn La Belle-Fleur, charbonnage du Bas-Bois is goed bewaard en is een bezienswaardigheid in het groene landschap. We wandelen uit het dorpje Cerexhe en volgen de route La flamerie du puits et des biscuits een prachtig parkoers door de groene omgeving. We komen in Melen. Hier komen we langs een grote boerderij prachtig gelegen midden in de boomgaard. Verschillende boerderijen passeren ons. De ene al mooier dan de andere. Met indrukwekkende inrijpoorten en al.
We komen zo aan de oude spoorwegzate die we een eindje volgen, weer komen we langs een prachtige boerderij met vakwerk. Weer verder langs de spoorwegzate tot we aan het oude station van Melen komen. Hier verlaten we de spoorwegzate en wandelen de velden en weilanden in. Weer een prachtig stukje natuur. Een heel eind door de weilanden hier kun je zien hoe mooi het Land van Herve wel is.
Zo komen we in Melen aan de kerk ook hier weer prachtige oude hoeven en weer wandelen we verder door de weilanden. Nog even door de prachtige omgeving en komen zo terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.
36E MARCHE DES CHARMILLES. / CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES. / XHOFFRAIX-MALMEDY. 22/07/2012.
36E MARCHES DES CHARMILLES.
CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES.
XHOFFRAIX-MALMEDY.
Xhoffraix, de wandeling door een van de mooiste plekken van de streek. Xhoffraix ligt vrij hoog. We dalen dan ook al vlug naar de vallei. Al vlug krijgen we prachtige panoramas te zien. Vooral de zichten op de vallei van de Warche zijn prachtig.
We steken verschillende houten brugjes over en hebben steeds weer mooie zichten. En de afwisseling die we krijgen op deze wandeling zijn telkens weer een genot. Vergezichten over de weilanden en de beboste hellingen. Dan weer een eind door de bos en weer steken we een houten brugje over. Dan weer een stevige klim. In de Ardennen zijn de bergen niet hoog, maar daarom niet minder veeleisend voor ons wandelaars. In een bocht zijn de bomen gerooid om een mooi uitzicht op de vallei van de Warche te krijgen. We zien de rivier door het landschap slingeren. Ons wandelparkcours loopt verder langs de heuvelkam.
Een smal padje brengt ons naar het kasteel van Reinhardstein. Verlaten en vernield heeft het Kasteel van Reinhardstein na 150 jaar, in 1970 haar rede van bestaan teruggevonden. Het is gelegen in het hart van de Oostkantons, ten zuiden van de hoge Venen, het Waalse gedeelte waar ze de rivier de Warche op haar indrukwekkende rots domineerde, op 800 m. hoogte stroomafwaarts van het stuwmeer van Robertville. Uitverkoren bij de Kelten, heeft deze site haar geheimen dag en nacht bewaard. Het is aantrekkelijk en intrigerend.
Wij wandelen even door de ingang het kasteeldomein op het is prachtig, al is het geen originele burcht maar een reconstructie. Alleen de fundamenten zijn van de originele burcht. Een Nederlandse professor heeft Rienhardstein gebouwd naar voorbeelden van andere burchten uit de streek. Maar het resultaat mag er wezen. Wij verlaten het domein en klimmen weer de vallei uit. Wat een prachtig stuk natuur is dit hier, wel goed opletten waar we gaan het is nogal een gevaarlijk stukje. We moeten ons vasthouden aan kabels die gespannen zijn langs het smalle wandelpad.
Het is een echte avonturen parcours. Het si klimmen en dalen tot we weer aan de rivier komen gewoon prachtig parkoers. Nog een heel eind langs de Warche, wat verder langs de waterval en we blijven langs de Warche. Een prachtig stukje natuur volgen we tot we weer aan de eerste huizen van Xhoffraix komen. Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling in de Ardennen langs de prachtige rivier de Warche.
10E MARATHON DU CONDROZ NAMUROIS. / LA CARACOLE ANDENNAISE. / ANDENNE. 21/07/2012.
10E MARATHON DU CONDROZ NAMUROIS.
LA CARACOLE ANDENNAISE.
ARDENNE.
Een wandeling is voor mij niet alleen afstand afleggen. De historie en legendes van de streek boeien mij ook. Zo ook de geschiedenis van deze streek.
DE OORLOG OM EEN KOE.
Hoe een onschuldig rund een hele streek in rep en roer zette. In het jaar 1273 vonden de spanningen, die zich reeds een hele tijd tussen het graafschap Namen en het prinsbisdom Luik hadden opgehoopt, eindelijk een voorwendsel om tot uiting te komen. Een zekere Engoran, landbouwer van Jallet, had namelijk een koe gestolen die hij op de markt vanAndenne wilde gaan verkopen. Helaas werd hij doorde bestolenen, een burger van Ciney, herkend en in een val gelokt, waarna hij werd gevonnist en zonder veel plichtplegingen opgehangen. Om zijn onderdaan te wreken, ontketende de graaf van Namen een oorlog die de Condroz teisterde. Onder leiding van hun respectievelijke heren, de graaf van Namen en de prins-bisschop van Luik, stortten de boeren van Andenne en van Ciney zich in hevige onderlinge gevechten. Deze oorlog verwoestte maandenlang vele dorpen te vuur en te zwaard. Wel zestig dorpen gingen eraan ten onder en er werden meer dan 10.000 doden geteld. Pas na de tussenkomst van de koning van Frankrijk, Filips de Stoute, hield de strijd op.
Vandaag zijn er geen sporen meer van deze oorlog te zien. Maar de vele kastelen, versterkte hoeven zijn een bewijs van de rumoerige tijden welke deze streek doormaakte, zelfs in de tweede wereldoorlog werd hier hevig strijd gestreden. Vandaag is het gelukkig een vredige streek waar het aangenaam is om te wandelen, er kunnen genieten van natuur is er zeker bij.
De huizen in lokale steen zijn prachtig om te zien. Wij wandelen een heel eind door het prachtig golvend landschap van de Condroz. We komen zo terug in Andenne. We komen op het plein voor de collegiale kerk. De indrukwekkende, neoclassicistische collegiale Sint Begga werd gebouwd in kalksteen van het Maasland en staat in alle rust op een mooi plein ver van de stedelijke drukte. We bewonderen de fraaie voorgevel van de kerk van op het voorplein omringd met burgerhuizen waarvan een aantal bewoond werden door de kanunnikessen die hier de dienst uitmaakten van de middeleeuwen tot de Franse revolutie. Sint Begga (in de volkstaal Sainte Bèche) stichtte hier rond 692 het eerste klooster van de stad. Ze was de overgrootmoeder van Pepijn de Korte en de zuster van Gertrudis van Nijvel.
In de kerk is de verering van de heilige nog steeds levendig. Spijtig dat de kerk gesloten is, anders konden we er even een kijkje gaan nemen. De collegiale kerk is opgenomen in het Bijzonder Erfgoed van Wallonië. Het plein beplant met honderden bloeiende bloemen, een beeld van Koning Albert, een fontein. Een andere monument is de bron Sainte-Begge heeft altijd bestaan. Het monument dat er boven staat, dateert uit de zeventiende eeuw. Deze fontein werd vroeger Fontein met de kuikens (fontaine aux Poussins) genoemd, als verwijzing naar de legende van de heilige Begga, en staat op de place du Chapitre, links van de collegiale bij de porte Saint-Étienne. Bovenop de fontein kreeg in een erker met traliewerk een beeld van de heilige beschermheilige een plaats. Deze fontein bestaat uit verschillende bekkens die ondertussen versleten en uitgehold zijn door het water en door de wrijving van de wasvrouwen die met hun honden door de collegiale kwamen om er hun was te doen. Er staat trouwens een opschrift boven de rechteringang van de collegiale: «LES CHIENS HORS DE LA MAISON DE DIEU» (geen honden in het huis van God).
Een kleine anekdote: op een bepaald ogenblik stond er aan deze ingang een wachter die deze dames moest verplichten om rond de kerk te gaan. We wandelen over het plein en komen dan aan het plein voor het stadhuis. Wat opvalt zijn de vele bloemen die hier overal staan.
Het stadhuis met ervoor de kiosk en mooie huizen rond het plein toch mooi. Nog ven en we zijn terug op ons vertrek. Een mooie tocht met prachtige natuur, historische gebouwen en verschillende verhalen.
17E KORENWOLFTOCHT. / WSV. DE VELDLOPERS. / GULPEN. 15/07/2012.
17E KORENWOLFTOCHT.
WSV. DE VELDLOPERS.
GULPEN.
Een van de mooiste dorpen van het Heuvelland ligt in het dal van de Geul en de Gulp. De Gulpenerberg torent met een hoogte van 158meter boven het dorpje uit, bovenop staat een Mariabeeld.
Het oudste monument is de stompe Oude Kerktoren, die dateert uit de 12de eeuw. Hij maakte waarschijnlijk deel uit van de versteking van het stadje. Wij verlaten Gulpen en gaan de velden in, mooi om te wandelen. We komen aan een groot complex een vakwerkhuis uit de 17de eeuw. Weer wandelen we verder en komen zo in Wahlwiller. Een van de voornaamste gebouwen is de kerk met zijn bijzondere geschilderde kruisweg. En we gaan weer verder een korte tijd door het dorpje en dan komen we in Partij. Ook hier weer prachtige oude gebouwen en boerderijen. Een van de gebouwen is de oude kasteelhoeve met boven de ingang een wapenschild van adellijke familie.
Een eind wandelen we dan door de velden en langs de weilanden en komen aan een zeer grote oude boerderij. Het is een indrukwekkend gebouw. Dan weer langs de akkers met graangewassen, gewoon mooi om te zien, even klimmen en dalen door het golvend landschap. We wandelen nu weer richting Gulpen. In de graskanten staan veel bloemen waardoor we hier wel verschillende vlinders zien, het Koevinkje komt hier veel voor. Nog even en we zijn terug in het centrum van Gulpen, we wandelen langs de Pannenkoekenmolen en een gerestaureerde oude vakwerkhuisje.
Dan komen we langs de Gulpener Bierbrouwerij. De brouwerij werd in 1825 opgericht door Laurens Smeets onder de naam Gulpener Bierbrouwerij de Gekroonde Leeuw. Op 14 september 1826 werd het eerste bovengistend bier afgeleverd. Tot vandaag word er bier gebrouwen in Gulpen. Wij steken de steenweg over en wandelen naar het centrum van Gulpen. De gezellige terrasjes zit vol met mensen die van de mooi omgeving genieten, zo eindigt een mooie wandeling in Gulpen.
Aan de voet van de Hoge Venen, op een hoogte van 340 meter ligt Malmedy in de vallei van de Warche . Met zijn de schilderachtige landschappen die ons op de paden overvallen.
Een uitzonderlijke fauna en flora begeesteren de vrienden van de natuur. Malmedy is de toegangspoort tot de Hoge Venen, harde ruwe uitgestrektheid enig in België. We vertrekken met de wandeling even buiten het centrum en we komen dadelijk aan de Ziekenkapel. De kapel werd in 1188 gewijd onder het patroonschap van de Heilige Maria-Magdalena. In 1544 werd ze herbouwd en gewijd in 1554. De huidige vorm dateert van 1768. Wij gaan even binnen kijken de muren zijn bekleed dankplakken en een prachtig altaar. We wandelen weer verder, komen aan een van de vakwerkhuizen en dan weer verder dan verlaten we de stad en wandelen door de weilanden de natuur binnen we klimmen nu een heel eind en als we achter ons kijken hebben we een prachtig zicht op Malmedy. Maar ook met prachtige zichten op de wijde omgeving. We komen nu in Thoiux waar controlepost is.
Het is hier prachtig de natuur op zijn best. Onder het afdak woont een zwaluw en ze blijft gerust zitten ondanks we in en uit lopen. Nu komt het mooiste stuk van de wandeling de vallei van de Warche. We wandelen langs een veldweg die dicht bij de Warche ligt, we zien hoe hoog het water in de rivier staat op plaatsen loop hij zelf over. Maar het is een geweldig zicht hoe de rivier met een snelheid zich een baan baant door de vallei.
Het geluid van het donderend water is indrukwekkend. Het is prachtig om te zien hoe de groene vallei omgeven door bossen voor ons uitrolt. Gewoon prachtig. Slingerend door het landschap wat is het toch prachtig, genietend van het landschap elke bocht in de vallei ius weer een verrassing. Niet voor niks spreekt men van de mooiste vallei van de Oostkantons. Je moet zeker eens de moeite doen om de vallei te volgen.
Dan klimmen we uit de vallei en klimmen tot we in Malmedy komen. Nog een eind langs de Warche en dan komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling hebben we vandaag gedaan, genoten van het landschap, natuur en omgeving. Een vijfsteren wandeling.
WANDELEN TUSSEN JEKER EN MAAS. / WANDELNETWERKWERK SINT-PIETERSBERG. / KANNE 11/07/2012.
WANDELEN TUSSEN JEKER EN MAAS.
WANDELNETWERK SINT-PIETERSBERG.
KANNE.
Sinds enkele tijd heeft het Wandelnetwerk Sint-Pietersberg een groep van 50 vrijwilligers die de wandelingen controleert. Ze worden de Ambassadeurs genoemd. Samen met Chris hebben we ons aangegeven om de wandelingen te controleren. Je boekt één van de 17 wandelingen en wandelt deze dan af en kijkt of er geen paaltjes, wegwijzers weg zijn, of er geen sluikstorten zijn en of de wandelwegen nog open zijn, dan geef je de problemen door en een andere ploeg gaat dan op herstelling uit. Een goed systeem waardoor de wandelingen op en top blijven. Onze eerste wandeling is i3 Kanne.
Kanne hier heeft de Jeker duidelijk zijn stempel op het landschap gedrukt. De uitgesleten vallei, met hellingen vol grotten en holen, vormt een betoverend decor. Uit de ondergrond zijn mergelblokken gesneden waarmee heel wat huizen in Kanne gebouwd werden. De schoonheid van het dorp en zijn omgeving kun je het best ontdekken te voet. We vertrekken aan het stationsplein en maken een ommetje langs Nederland en Wallonië. We wandelen nu naar het de Sint-Pietersberg. Is het plateau tussen Jeker en Maas en strekt zich uit van Maastricht tot Visé. Het plateau van Caestert is het Belgische deel van de berg. Wij wandelen door dit prachtige stukje natuur met zijn speciale planten. In de verte zien we het kasteel van Neercanne liggen, straks komen we er langs. Maar eerst wandelen we een heel eind op het plateau en genieten van de prachtige natuur.
Dan keren we weer en komen aan het kasteel van Neercanne is een terrassenkasteel en als zodanig het enige van Nederland. Het gebouwencomplex staat op een hoog, tegen de berghelling gebouwd terras. Het kasteel is gebouwd op de oorspronkelijke locatie van Romeinse verdedigingswerken waarvan de grotten nog steeds bestaan en in gebruik zijn als wijnkelder. Het huidige gebouw wordt voor het eerst gemeld in 1353. In 1465 werd het kasteel door de Luikenaren vernield, maar al snel begon men met de wederopbouw. De bijgebouwen met de markante hoektoren in het zuiden stammen uit 1611 en zijn gebouwd in de stijl van de Maaslandse renaissance. Het relatief eenvoudige hoofdgebouw werd in 1698 gebouwd door Daniël Wolf, baron van Dopff, toentertijd militair gouverneur van de stad Maastricht. Alle gebouwen, inclusief de wellicht nog tot een voorganger van het huidige kasteel behorende terrassenmuur, zijn grotendeels uit mergelsteen opgetrokken.
Achter het kasteel, in de Cannerberg en Muizenberg en aan de overzijde van de vallei, onder de Sint-Pietersberg, liggen uitgestrekte in de mergel uitgehakte gangenstelsels. In het dal voor het kasteel stroomt de rivier de Jeker en ligt de (deels volgens de oude plannen gereconstrueerde) geometrische baroktuin van het kasteel. We nemen ruim de tijd om rond het kasteel te wandelen en de prachtige tuinen te bezoeken.
Waarna we terug naar ons vertrekpunt wandelen. Onze eerste controlewandeling als ambassadeurs is goed meegevallen en we kijken al uit om een nieuwe wandeling te boeken.
GREENSPOT HEKS. / LANGS BOERENERVEN. / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN. / VECHMAAL 10/07/2012.
GREENSPOT HEKS.
LANGS BOERENERVEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
VECHMAAL.
Deze greenspot is een schitterende afspiegeling van Droog Haspengouw. Een buitengewoon boerenland met uitgestrekte akkers en spaarzame bosjes die als koepels boven de horizon uitstekken.
De landelijke sfeer van weleer vind je terug in oude dorpskernen, omringd door monumentale Vierkants hoeven. En Vechmaal telt een aantal mooie vierkantshoeves. Hoeve Gielen (Horn), Hoeve Gielen (Bielenstraat), Hoeve Renson, Hoeve Dullaers, Hoeve Picard, Hoeve Arkens, Hoeve Wijnen, Hoeve Bollen en Hoeve Pieterkesop onze wandeling vandaag zien we er een paar van. Niet alleen de hoevens zijn bijzonder maar ook de kastelen op deze Greenspot. Vandaag komen we langs het kasteel van Horne, was vroeger in het bezit van de Tongerse Familie Bosch, wiens wapenschild nog steeds boven de ingangspoort van de kasteelhoeve prijkt. Het Kasteel van Horne werd reeds herhaaldelijk gerestaureerd, en is nu in het bezit van de kunstfamilie Gerbrand-Van Tijn. De bijhorende hoeve dateert van 1743 en werd gebouwd door de familie Bosch.
Wij vervolgen onze weg door de velden en langs de akkers en komen zo aan de ingang van de "Grote Grot" of de grotten van Hinnisdael, zo genoemd naar de vroegere eigenaars. Daar men de grotten ook "kuilen" noemt, is het duidelijk dat de silex aanvankelijk aan de grond gewonnen werd. Pas later is men begonnen met de horizontale uitbating via gangen. Het landschap aan de kuilen is hiervan een treffend voorbeeld. De grotten vormen drie groepen van onderaardse, tamelijke ruime gangen, uitgezaagd in de bovenlaag van de zachte Maastrichterse tufsteen, in de volksmond "mergel" genoemd. De mergel werd tevens gebruikt als teelaarde, vermits onze voorouders hun landerijen "mergelden" om de vruchtbaarheid van de bodem te bevorderen. De hellingen en flanken van de grotten, die nu met struikgewas en kreupelhout bebost zijn, werden in de middeleeuwen als wijnbergen benut. Wij wandelen verder en gaan door een van de mooiste holleweg van de streek. Nu keren we terug richting dorp en komen langs de kasteelhoeve van Hinnisdael. In het poortgebouw van de hoeve/kasteel Henisdael bevindt zich een zeer mooie wapensteen, waarschijnlijk daterend van de eerste helft van de 17de eeuw. De uitstekende wapensteen wordt gedekt met een spitsdakje dat rust op een fronton van natuurstenen blokken. Tussen twee zuiltjes bevindt zich het wapen van de familie Hinnisdaels.
Het wapen is horizontaal in twee verdeeld en in het bovenste deel staan twee vogels (merels?) afgebeeld. Dit is eigenlijk niet correct; het wapen Hinnisdaels bevat eigenlijk drie vogels. Het wapen is gedekt met helm , wrong en dekkleden. Als helmteken wordt een vogel (merel?) gebruikt. Eigenaardig zijn de twee beelden die links en rechts van de wapensteen ingemetseld zijn. Rechts zien we een wapenuitrusting die erg Romeins (Moors) aandoet. Op het harnas staat een leeuwenkop met een ring in de muil en begeleid door een viertal krullen. Onder het harnas zien we twee beenstukken en een paardenspoor. Boven het harnas bemerken we een kromzwaard(!) een strijdknots en een strijdbijl. Via een bloemmotief is de wapenuitrusting verbonden met de wapensteen. Het beeld aan de linkerzijde is erg verweerd. Op de plaats waar rechts een paardenspoor aanwezig is, is er links een bloemmotief. Van de helm en de wapens boven het harnas is nog nauwelijks iets te onderscheiden. Ook het linker beeld is met een bloemmotief(?) aan de wapensteen verbonden. Dit wijst erop dat deze drie stukken steeds samen gehoord hebben. Waarschijnlijk verwijzen de twee beeldjes naar stamvader Gilles van Hinnisdael die naast Filips van Vlaanderen in het Heilig Land gevochten heeft tegen de Moren. Deze twee beeldjes kunnen dus gezien worden als een soort trofee. Vandaar dus ook de kromzwaarden en andere attributen die de Moren in dit geval typeren.
Verder wandelen we en keren terug naar het vertrek van de wandeling aan de infoborden. Zo eindig voor ons de controlewandeling van deze maand.
KERSENTOCHT. / WC. DE STROOPLEKKERS. / BORGLOON-VOORT. 09/07/2012.
KERSENTOCHT.
WC. DE STROOPLEKKERS.
BORGLOON-VOORT.
Voort een deelgemeente van Borgloon. Een van de vooraanstaande edellieden woonde in Voort, Marie Victor baron de Tornaco, Van 1841 tot 1848 was hij lid van de Assemblée des États (Staatsraad) en van 1848 tot 1860 van de Kamer van Afgevaardigden. In 1848 was hij vicevoorzitter en van 1855 tot 1856 was hij voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden. Van 1859 tot 1860 was hij opnieuw voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden. Van 1856 tot 1860 was hij nog eens lid van de Assemblée des États. Victor de Tornaco werd op 26 september 1860 premier (president van de Regering en staatsminister) en bleef dit tot 3 december 1867. Naast premier was hij ook directeur-generaal (minister) van Buitenlandse Zaken (26 september 1860 - 3 december 1867) en directeur-generaal (minister) van Openbare Werken (26 september 1860 - 31 maart 1864). Hij was een van de voornaamste minister in Luxembourg. Na zijn politieke carrière woonde Victor de Tornaco op zijn kasteel in Voort , waar hij ook overleed op 26/05/1875.
Vandaag woont er nog steeds een adellijke familie op het domein van Voort. Het kasteel de Tornaco heeft een fraaie tuin naar Franse aanleg. Het poortgebouw met een toren in Maaslandse stijl dateert van 1590. Het herenhuis is van de 19e eeuw, de kasteelhoeve van de 17e-18e eeuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel grotendeels vernield door een neerstortend Brits militair vliegtuig.
Vandaag wandelen we rond in de gemeente en gaan ook even het nieuwe centrale kerkhof bekijken waar een kunstwerk geplaats is. Wij wandelen ook langs het kasteel van de Hulsberg dat op een hoogste punten van de gemeente ligt en dat van alle kanten te zien is. Het kasteel Hulsberg werd in 1882 op een heuvel gebouwd, 108 m boven het zeeniveau. Wij genieten van het Haspengouwse landschap en van de wandeling rond Voort.
