Vandaag wandelen we de permanente wandeling MOSELLA-ZAUBER. Vertrek Weinhaus Marktschenke. Al vlug verlaten we het stadje en dan gaan we tussen de wijnbergen. De mist is vandaag wat dikker dan gisteren en het zicht is niet ver vandaag in het begin geen verre zichten. Maar toch is het weer een pracht om door te wandelen. Gele, rode wijnbladeren geven dit alles een prachtig geheel. Een stuk lopen we gelijk de wandeling van gisteren maar dan splitsen onze wegen, een heel eind door de bossen en velden wat verder komen we terug aan de Moezel, beneden moet de Moesel voorbij vloeien maar we zien hem niet hier dikke mist we komen aan het uitzichtpunt maar de mist is nog te dik, verder met de wandel.we wandelen nu weer tussen de wijnbergen. Weer een eindje samen met de wandeling van gisteren en dan splitsen onze wegen wij wandelen nu door het praktische stuk van de wandeling. Hier prachtige zichten over de wijnbergen en de zon heeft eindelijk de mist opgelost, wat is het nu prachtig. De terrassen aangelegd honderden jaren geleden zijn volgepland met wijnstokken elk stukje is benut en het moet een hele opdracht geweest zijn om deze terrassen aan te leggen en de smalle trappen die naar boven gewoon prachtig, hier word de beste wijndruiven van Winningen geteeld daardoor ook de beste wijn beneden zien we nu de Moezel die als een zilverlint door het dal slingert mooi!! We komen ook nog een bijzondere bewoner tegen de hagedis van de wijnbergen ze komen tussen de stenen uit om opgewarmd te worden de grotere hangen half uit de stenen om de zonnestralen op te vangen. Het is een prachtig zicht om ze gade te slaan. We wandelen heel op ons gemak, genieten van de zon en de prachtige omgeving. Dalen nu af en wandelen nu terug naar het stadje.
We vertrekken met onze wandeling vanuit onze vakantiewoning, deze ligt op 500 meter van de start. We komen zo aan de August-Horch-Halle. De wandeling brengt ons naar de wijngaarden, de wijngaarden liggen op de steile hellingen van Winningen. Bij gebrek aan vlakke landbouwgrond in het smalle en diepe dal waren de mensen die hier woonden tweeduizend jaar geleden al verplicht de steile flanken van de Moezel met stapelmuren te veroveren. De terrassen met stapelmuren die generatie na generatie moeizaam met de hand werden aangelegd, domineren het landschap van Duitslands oudste wijngebied. En ook vandaag nog worden de zo ontstane wijngaarden met kleine percelen geëxploiteerd en onderhouden met de hand. Zo moois de wandeling tussen de wijngaarden, hier en daar zijn de wijnboeren nog druiven aan plukken en op andere plaatsen zijn ze reeds bezig met de winter snoei, het is nauwelijks te geloven dat ze op deze steile hellingen kunnen werken. In de vlakkere percelen gaat het allemaal wat gemakkelijker. Toch blijft het een helopgave om de druiven te plukken en tot een goed wijn te makken.
Monreal is een prachtig schilderachtig plaatsje in de Eifel in Duitsland. De prachtige vakwerkhuizen, de burchten en de authentieke sfeer maken Monreal tot een must Monreal ligt in de Vulkaaneifel, een prachtig en interessant gebied van de Eifel. Het idyllische plaatsje ligt op ongeveer 7 kilometer van Mayen. Monreal is al een zeer oud plaatsje. Vondsten bewijzen dat de plaats al voor de jaartelling bestond. Officieel (op schrift) werd Monreal “pas” voor het eerst genoemd in het jaar 1229. Monreal werd toen Mons regalis genoemd, wat Koningsberg betekent. Rond deze tijd droeg Graaf Philipp von Virneburg het gebied over aan zijn broer Hermann. In zijn opdracht werd ook de burcht gebouwd om de plaats te beschermen. De plaats kent twee burchten, de Löwenburg (ook wel burg Monreal genoemd) en de Philippsburg. In 1306 kreeg Monreal al stadsrechten. De marktrechten volgen pas in 1642. Het plaatsje maakte deel uit van het Aartsbisdom Trier. De graaf van Virneburg had echter ook een goede betrekking met het Aartsbisdom van Keulen (Köln) en dat leverde weer de nodige conflicten op met Trier waarop Trier besloot “eigen” mensen op de burcht in Monreal te plaatsen.
De stenen bruggen over de Elz.
In Monreal zijn drie prachtige oude stenen bruggen over de Elz. Bij deze bruggen staan beelden van onder andere de heilige Johannes van Nepomuk, de brugheilige en een hooggotisch kruisbeeld met Leeuwen welke natuurlijk verwijst naar de Löwenburg.
De vakwerkhuizen.
Het dorp zelf en de vakwerkhuizen zijn natuurlijk het handelsmerk. De meeste mensen komen naar Monreal voor het prachtige dorpje / plaatsje zelf en haar prachtige vakwerkhuizen. De schilderachtige straatjes met de vele vakwerkhuizen geven je het gevoel dat je in een afbeelding van een ansichtkaart beland bent. Hier kun je uren rondlopen, zitten en genieten van de idyllische omgeving en authentieke sfeer
Het Viergebelhaus.
Het Viergebelhaus is het huidige stadhuis. Een prachtig gebouw en de moeite waard om even te gaan bekijken. Het Viergebelhaus werd in 1452 gebouwd en in 2002 vond een grote renovatie plaats. Naast het Viergebelhaus is nog een schandpaal te vinden, altijd leuk voor op de foto.
TRAUMPFADE IN DER EIFEL. / MONTEREALER RITTERSCHLAG. / MONTREAL. 28/10/2016
TRAUMPFADE IN DER EIFEL.
MONTEREALER RITTERSCHLAG.
MONTREAL.
Vandaag onze 6 daagse aan de Moezel begonnen met een wandeling in de Eifel. De Monrealer Ritterschlag. Deze wandelroute is er één van de Traumpfade. Dit zijn prachtige en kwalitatieve wandelroutes door de Eifel. Hier in het dorpje Monreal begint de wandeling aan het Eifel Traumpfad Monrealer Ritterschlag. Ook op dit wandelpad is het weer genieten van een afwisselend landschap, mooie natuur en prachtige uitzichten. Hoog boven het mooie plaatsje Monreal met zijn prachtige vakwerkhuizen, zijn de Löwenburg en Philippsburg te zien de ruïnes van twee burchten. Het idyllische stadje Monreal is een museum van het lokale vakwerk. Prachtige vakwerkhuizen die door heel het stadje staan. Hoog boven het mooie plaatsje Monreal met zijn prachtige vakwerkhuizen, zijn de Löwenburg en Philippsburg te zien de ruïnes van twee burchten. De wandeling vertrekt aan het oude station van Monreal waar een parking is, vandaaruit wandelen we naar het stadje. We nemen ruim de tijd om even rond te kijken en het stadje is bekend voor zijn twee burchten. Hoog boven het stadje uit tronen de twee burcht ruïnes, Löwenburg en de Philippsburg. Wij vertrekken op het parkoers en we worden overweldigt door de prachtig natuur, klimmen tot op 510 meter en weer dalen, gewoon prachtig. We genieten van de prachtige herfstkleuren en de zon komt ook nu en dan even piepen, wat het allemaal nog wat mooier maakt, nu wee eind door het bos en dan weer klimmen om boven op het plateau te komen waar we prachtige vergezichten krijgen. Het kan niet mooier zijn. Aan een rustplaats met een kruis houden we halt om te picknicken. Voor ons een prachtig panorama met diepe dalen en heuvels die nu even in de zon liggen te baden. Weer wat verder, wij wandelen op de heuvelrug en beneden in het dal stroomt de rivier, wat prachtig toch. Na 13 kilometer komen we terug aan het station waar deze mooie wandeling eindigt.
MARCHE DU VAL DE L’OURTHE. / LES BOTT’IN ESNEUX. / ESNEUX. 23/10/2016.
MARCHE DU VAL DE L’OURTHE.
LES BOTT’IN ESNEUX.
ESNEUX.
Esneux gelegen langsheen de Ourthe die de ruggengraat van het dorp word genoemd, stroomafwaarts van de brug van Esneux vormt de rivier een grote meander van 6km, die een schiereiland omsluit waarop zich het bekoorlijke Ham bevindt. Esneux heeft een behoorlijk aantal monumenten en historische gebouwen bewaard. Eveneens verschillende huizen die gebouwd zijn met steen en inde typische stijl van de streek. Ook bezit ze verschillende adellijke woningen. Op onze tocht langs de Ourthe kan men verschillende geologische bezienswaardigheden zien. Vandaag wandelen we met Jelle en Seppe de 7km. Een prachtige wandeling die in het centrum van Esneux vertrekt. We wandelen door de stad langs de winkels en dan langs het station. We komen langs een bescherm monument, wel eenvoudig maar blijkbaar één van de adellijke huizen die Esneux rijk is. Verder met de wandeling langs de prachtige heuvels met hun prachtige herfstkleuren. Ee heel eind om dan terug te keren langs de Ourthe. Met Esneux in het zicht, het kasteel Le Fy boven op de heuvel en de rivier langs ons, de blauwe lucht en de zon. Een prachtige herfstdag.
43E INTERNATIONALE VOLKS-WANDERUNG. / CHARLY’S WANDERCLUB. / MONTENAU. 22/10/2016
43E INTERNATIONALE VOLKS-WANDERUNG.
CHARLY’S WANDERCLUB.
MONTENAU.
Zodra de Amblève Montenau verlaat en haar tocht door de weiden aanvat, trekt ze een diepe groef door het Ardennenmassief. Montenau bevindt zich aan de rand van één van de grootste bossen in de regio, de Wolfsbuch. De naam verwijst naar de wolf, die men in de 18e eeuw nog aantrof in het Ardennenmassief... De brede, goed aangelegde weg, loopt eerst langs de heuvel om vervolgens de onstuimige Amblève beneden ons te vervoegen. Nu het einde van het seizoen nadert, is de rivier sterk gezwollen door de herfstbuien. Het landschap is woest. Tal van moerassen bemoeilijken de doorgang door het Amblèvebekken: dankzij een knuppelpaadje houden we echter beide voeten droog! We vervolgen onze weg op de andere oever, die veel minder dichtbegroeid blijkt: het naaldbos maakt nu plaats voor uitgestrekte weiden. Vooraleer we verder gaan richting Ondenval, hebben we nog van een mooi zicht op de Wolfsbusch en de heuvels in de omgeving. Een bijzondere plek is zeker de lange spoorwegzate van de Vennbaan.
Je start in Borgloon, historisch hart van Graafschap Loon, en wandelt via Romeinse en middeleeuwse paadjes een eeuwenoud landschap binnen met beboste heuveltoppen en uitgestrekte hoogstamboomgaarden. Een aantal hoogstamboomgaarden is toegankelijk. We komen langs een aantal PIT kunstwerken voorbij, ook het ijzeren doorkijk kerkje. de bomen beginnen al wat kleur te krijgen, een aangename wandeling door ons prachtige Loons landschap.
De bomen rondom het kasteel Mariagaarde knakten als lucifers. Na de storm van einde juni. Vandaag eens kijken hoe het er nu uitziet, een trieste aanblik nu ziet men duidelijk de ravage die aangericht is. Samen met de kleinkindeen er ven rondgewandelt.
Al van ver zien we de ruïne van het kasteel. Als we in het dorp komen staan we aan de ruïne van het kasteel. Louis II bouwde dit kasteel om de grenzen van zijn gebied te beschermen tegen verschillende aanvallers. Het tijdstip situeert zich tussen de 11de en de 13de eeuw. Het werd herhaalde malen vernield en terug opgebouwd. Het kasteel is nu het eigendom van de gemeente Rouvroy, dat het bij erfpacht heeft afgestaan aan een historicus, die het beetje bij beetje restaureert. De boerderij van het kasteel herbergt het museum van het landelijk leven van Montquintin. Deze kleine driedelige boerderij, die past in de indeling kerk boerderij kasteel is een perfect bewaard voorbeeld van de inheemse landelijke architectuur in de Gaume. In het woonhuis vindt men een keuken met oude meubels en een haard met alle keukengereedschap. De reconstructie van een schoolklas maakt de herinnering wakker aan de voormalige school van Montquintin, die gehuisvest was in de tiendeschuur in de XIXde eeuw. De schuur en de stal met daarboven de hooizolder tonen landelijke vervoermiddelen, landbouwwerktuigen, jukken en tuigen, werktuigen om hennep te bewerken, de grote was te doen, het slachten van een varken en het bewaren van voedingsmiddelen. Naast de kerk loop er een pad naar de uitkijk platform waar je een prachtig zicht heb op de omgeving. Het is een mooi dorpje met een klein museum, kerk en verschillende mooie huizen.
5E MARCHE HALLOWEEN. / LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE. / HARNONCOURT. 16/10/2016
Zondag 16 oktober 2016.
5E MARCHE HALLOWEEN.
LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE.
HARNONCOURT.
Vandaag een wandeling op de grens met Frankrijk. Harnoncourt is een deelgemeente van Rouvroy in het arrondissement Virton. Het dorp ligt in het dal van de Ton. Bij de gemeentelijke herindeling van 1977 werd Harnoncourt een deelgemeente van Rouvroy. Zeer lang geleden, werd hier Sint Rochus tijdens een van zijn wandelingen door de pest besmet. Hij ging zich wassen aan een bron bij het bos en was op slag genezen. Zo begint de legende van Harnoncourt. Harnoncourt is bekend voor de zuiverheid van zijn water. Sint Rochus, besmet door de pest, zou zich hier gewassen hebben aan de bron welke zijn naam draagt en zou hierna genezen zijn. De kunstenaar Fernand Tomasi heeft bij het fonteintje een beeld van de sint gebeeldhouwd. De inwoners zijn zeer trots van in het bezit te zijn van een zuiver water dat geneeskrachtige eigenschappen zou bezitten. De reddende drank hebben de inwoners steeds gedeeld met de omringende dorpen tijdens de grote epidemisch welke hier destijds plaats gevonden hebben. Harnoncourt is het enige dorp welke geen kerk heeft. De wandeling brengt ons naar Lamorteau en dan de grens over Ecouviez, is een gemeente in het Franse departement Meuse in de regio Alsace-Champagne-Ardenne-Lorraine. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Verdun. Écouviez is gelegen aan de Frans-Belgische grens. De route départementale 981 van Montmédy (Meuse) naar Virton is de hoofdverbinding van het dorp. Bij Écouviez stroomt de Ton in de Chiers. De wandeling door dit prachtige landschap is zeker een topper.
Een voormalig Belgisch militair verdedigingsfort dat deel uitmaakt van de fortengordel rond Luik. In 1935 werd begonnen met de bouw van het fort en in 1940 was het klaar. Samen met de forten Eben-Emael, Battice en Tancremont (Pepinster) vormden deze forten samen een versterkte positie om het gat tussen de Ardennen en de Nederlandse grens te dichten.De ondergrondse kazerne van het fort bevindt zich op 200 meter van de entree. De kazerne zit op een diepte van 25 meter en werd alleen gebruikt in oorlogstijd. In de kazerne bevinden zich alle noodzakelijke lokalen, zoals een ziekenboeg, slaapplaatsen, eetplaatsen, WC’s. De lokalen boden rust aan 300 man en werden onder een constante druk gehouden en gefilterd. Dit werd gedaan om gifgassen buiten te houden, zodat de militairen gewoon konden eten en rusten zonder gasmasker. Om de Duitse opmars in 1940 te vertragen schoot het fort in de elf dagen dat het stand heeft gehouden 15.000 granaten af. De Duitsers wisten het fort op de knieën te dwingen door het elf dagen lang te bombarderen met Stuka-bommenwerpers. Door deze weerstand, samen met het naast gelegen fort Battice konden de Belgen de Duitse "18-daagse veldtocht" vertragen.
Warsage of in het Nederlands WEERT. Hoewel Franstalig, zijn veel inwoners het Nederlands machtig vanwege de nabijheid van het Limburgse Voeren. De gemeente kent bovendien een grote toestroom van Nederlanders. Het heuvelachtige landschap rondom Warsage vertoont veel overeenkomsten met dat van de nabijgelegen regio's Voeren en Zuid-Limburg in Nederland. Het dorp wordt in middeleeuwse bronnen aangeduid als Werste, dat waarschijnlijk verwant is met het Nederlandse woord weren (of weerbaarheid). In een oorkonde van keizer Frederik I Barbarossa uit 1150 wordt de plaats aangeduid als castris Warsage (fort Warsage).
De Abdijsite Herkenrode is een stille getuige van een groots verleden, dat begint in 1179 in het centrum van het graafschap Loon. In 1217 wordt Herkenrode de eerste vrouwenabdij van de cisterciënzerorde in de Nederlanden. De adellijke dames die de abdij eeuwenlang besturen, drukken hun stempel op de regio. De abdij groeit uit tot een druk bezocht bedevaartsoord. Tot de Franse Revolutie kent de abdij afwisselend periodes van gewelddadig verval en enorme bloei. In 1796 moeten de zusters noodgedwongen vertrekken. De abdij wordt verkocht en verdeeld. Na 1820 verdwijnen door brand en afbraak de abdijkerk, de kloostergang en een groot deel van de oorspronkelijke kloostergebouwen.
De nog bestaande hoevegebouwen van de abdij en de zowat 100 hectare natuurgebied rond de site worden nu met respect voor het verleden gerestaureerd en herbestemd.
De oude stoomstroopfabriek is één van de laatste restanten van de industriële verwerking van fruit tot stroop. Begin vorige eeuw was Borgloon de bakermat van de stroopfabricatie. De stoomstroopfabriek werd opgericht in 1878. In 1988 werd de bedrijvigheid stopgezet. In 2005 kocht het stadsbestuur van Borgloon de fabriek op. In 2007 won het gebouw de eerste editie van De Monumentenstrijd op de Vlaamse tv-zender Canvas. Vandaag wordt er opnieuw op ambachtelijke wijze stroop gemaakt.
Jefke verliet ons bijna ons bijna al 2 jaar en toen kwam Sloefke in ons leven. Jefke word nooit vergeten hij was zo een egweldige hondje, lief braaf altijd blij om samen met ons te gaan wandelen. Ons Sloefke is nu een deel van ons leven, kwam vanuit een asiel waar hij terecht kwam toen hij amper 7 maanden was, hebben hem een thuis gegeven en hij geeft ons liefde en vreugde en is onmisbaar geworden.
