Kersentoren van Katarakt staat binnenkort weer recht.

Deze krantenkop verscheen op 18/02/2008 in het Belang van Limburg.

Wat was er gebeurd?

Het kersentorentje is vorig jaar platgegooid: de eigenaar wilde liever geen Katarakt-toeristen in de buurt van zijn perenplantage, en dus duwde hij het 80 jaar oude huisje omver. “Dat kersentorentje is van een van de vroegere eigenaars van de stroopfabiek, dus van een familie van herenboeren die zich een mooi torentje konden veroorloven. De andere torentjes zijn namelijk één verdieping hoog, dit had er twee. De boer kon van daaruit zijn plukkers in de hoogstamkersenboomgaard in de mot houden. Onderin werden de kersen opgeslagen.“

Na veel touwtrekkerij is het Torentje terug opgebouwd in zijn oorspronkelijke staat vandaag staat het terug te pronken in de perenplantage. Men ziet het torentje vanop de wandelroute van het regionaal lanschap Haspengouw en Voeren.

32E MARCHE D’APRES-MIDI.

LES VAILLANTS-CHATQUEUE.

SERAING.

Wie aan Seraing denkt, denkt onwillekeurig ook aan beelden van het Luikse metaalindustriebekken. Denken dan ook aan een bepaalde persoon die met Seraing verbonden is. John Cokerill zijn standbeeld staat dan ook vlak voor het stadhuis. Maar Seraing kan ook bogen op 1 209 ha bos één derde van zijn oppervlakte. De naam Seraing roept grijze beelden, vuur en cokes op, maar is eigenlijk vooral een uitgestrekte groene zone die gaat van de bossen van la Vecquée tot die van Saint-Jean. Ver van de stadsdrukte is het zalig wandelen. Vandaag wandelen we vooral in het bos. 90% is vandaag in het bos. Het is prachtig wandelen door het bos. Hier en daar een zicht op de omgeving. Stilte is hier koning. De groene reuzen (beuken en eiken), vergezellen ons tijdens de wandeling. Vandaag ook geluk wij komen verschillende paddenstoelen tegen en kunnen nu enkele foto’s maken. Moeten wel zeggen dat het een afwisselden wandeling is met regelmatig een stevig klim. Ook komen we langs een bunker. Mooi en aangename wandeling.

42^E MARCHE DE ST ELOI ET STE BARBE.

NOIR ET BLANC.

ROMSEE-FLERON.

De streek rond Romsée was een streek met veel kleine koolmijnen en in Romsée zelf had je de mijn van WERISTER. De maatschappij Wérister werd opgericht op 27 mei 1874 en nam later meerdere kleinere mijnen in de buurt over. In 1937 bereikte men een recordproductie van 620000 ton steenkool. De mijnzetel in Romsée sloot in 1967. Twee jaar later volgde het definitieve einde van de steenkoolontginning met de sluiting van Wérister-José meteen het einde van één van de grootste steenkoolbedrijven in het Luikse. Het hoofdgebouw van de maatschappij (uit 1926) in Romsée is bewaard net als enkele bijhorende gebouwen. De drie schachttorens verdwenen, de tombes resten. De terril is nog steeds in ontginning. Op het mijnterrein komen nieuwe woningen. De nog bestaande mijngebouwen worden geintegreerd in het nieuwe project. In Romsée tegenover de kerk staat het monument van de gesneuvelde mijnwerkers in de oorlog 14-18 en 40-45. Sint Barbara troon op het monument. Wij wandelen door de straten van het dorpje. We wandelen nu de oude spoorweg 38. Vandaag een prachtige wandel en fietsroute. We komen nu aan de achterzijde van de mijn van Wérister. Nog verschillende gebouwen zijn bewaard en worden nu voor iets anders gebruikt. Het mooie hoofdgebouw staat er ook nog altijd. Wat verder met de wandeling. Nu gaan we via kleine voetpaden door de mooie natuur, het parkoers is zo afwisselend dat het gewoon prachtig is nu weer een eens klimmen dan weer dalen, langs weilanden en bossen. Een heel eind langs een dreef in het bos met heel oude bomen, grillige vormen hebben ze in de loop van de jaren gekregen. Wel mooi om even te bekijken. Zo komen we in de controle en rustpost waar de Sint en Zwarte Pieten ons opwachten. Een fijne attentie van de club. Nu weer verder langs vele grote oude boerderijen, wat prachtige bouwwerken. Hier uit blijkt weer hoe rijk deze streek was in het verleden. Weer een stukje over de spoorweg en een deel door de weilanden en zo komen we terug op ons vertrek. Een mooie en afwisselende wandeling. Waar het industriële erfgoed ook een deel van uitmaakt.

SINT-PIETERS-VOEREN

Het kleinste Voerdorp, met minder dan 300 inwoners, is vooral bekend om zijn Commanderie. Dit kasteel behoorde tot de Franse Revolutie toe aan de Duitse Ridderorde. Het huidige gebouw werd in het begin van de 17de eeuw opgetrokken in ‘Maaslandse Renaissance’, een stijl die we ook in Luik en Maastricht veelvuldig aantreffen In het park van het kasteel ligt de bron, die de vijvers en de Voer van water voorziet met een debiet van ca. 3 000 liter per minuut. In de vijvers wordt er o.a. forel (een typisch streekproduct), en steur gekweekt Het dorpskerkje werd omstreeks 1660 gebouwd in opdracht van Commandeur Willem Quaedt van Beeck, wiens grafsteen zich bij de toegangspoort van het kerkhof bevindt. Wij bezoeken de forellenvijvers en genieten van een heerlijke forel in boter gebakken samen met mijn moeder. 

Stolberg – De koperstad in het Akense land

Het boven alles uitstekend symbool van de stad aan de noordrand van de Eifel met nauwelijks 60 000 inwoners is de burcht. Ze ligt op een kolossale kalksteenrots boven de Vichtbachals. Beneden de grondvesten van de burcht ligt de grotendeels behouden historische stadskern. De historische oude binnenstad is indrukwekkend met haar winkelstraten en winkelstegen, haar pleinen en monumenten links en rechts van de Vicht. De kopermeesters van Stolberg en de geschiedenis van de ‘Stolberger Golds’ zijn de hoofdthema’s in het museum Zinkhütter Hof aan de Cockerillstraße. Als museum voor industrie-, economie- en sociale geschiedenis van de regio Aken toont de Zinkhütter Hof de ontwikkeling van een van de oudste industriegebieden van Midden-Europa.

ONS SLOEFKE

44E MARCHE DES BRUYERES.

LES BRUYERES EN MARCHE.

GRIVEGNEE.

Grivegnee ligt even buiten de stad Luik alhoewel ze er deel van uit maakt. Het is een landelijk gebied met veel bos en landerijen, maar toch is de industrie niet ver weg, van op de hoogste plekken hebben we prachtige panorama’s over Luik en de streek, zeker nu de bomen in goud staan, nog een paar dagen en de bladeren zijn allemaal verdwenen en gedaan met de prachtige herfstkleuren, nu maar genieten. We komen langs het kerkhof waar twee perken met soldaten graven staan, even stilstaan aan deze graven en eerbiedig denken aan deze mannen die hun leven gaven voor onze vrijheid. Dan weer verder, nu en dan moeten w een flinke klim maken om weer boven op de heuvels te komen, wat verder is controle en rustpost. We wandelen een eindje over een route boordevol afwisseling: een oude spoorweg genaamd Ligne38. Lijn 38 nu RAVel'Lijn 38' is de oude spoorlijn die het Land van Herve doorkruist en die ooit Chênée met Plombières verbond. Deze oude spoorlijn, die in 1957 definitief voor het treinverkeer werd afgesloten, vormt nu een opmerkelijk wandelparcours in het Land van Herve. We komen dan voorbij “Chateau de Neufcour” Renaissance gebouw, het kasteel bestaat al meer dan vier eeuwen. De buitenmuren zijn meer dan 1 meter dik. Het kasteel behoorde tot de kolenmijn Wérister. Dit prachtige kasteel is prachtig gelegen in de bossen. Vandaag is er het consulaat van Korea in onder gebracht. We wandelen verder en genieten van de mooie landschappen afwisselend zijn ze wel we komen zo in Beyne-Heusay. Waar de tweede controlepost is. We steken de steenweg over langs het prachtige stadhuis. En terug een heel eind over Ravel38. Tot we terug op ons vertrek aankomen. Mooie wandeling toch het tweede gedeelte waar we veel mooie zichten hadden. Ondanks we hier bijna in Luik zijn is het toch een fijne wandeling.

HERFST IN HASPENGOUW

25E HORIZONTOCHT.

W.S.V. HORIZON DONK.

HERK-DE-STAD

Onze wandeling vandaag start in Herk-De-Stad centrum. Al dadelijk wandelen we het park in van het kasteel. Het Kasteel de Pierpont is een laat classicistisch kasteeltje uit de 19de eeuw. Dit landhuis werd gebouwd in 1813 door de boomkweker Joannes Godgaaf Hermans (Herk-de-Stad, 18 juni 1772-Herk-de-Stad, 14 juni 1856) en is omringd door een unieke verzameling exotische bomen, geënt op inlandse onderstammen. Als algemene erfgename voor wat de naakte eigendom van al zijn goederen betrof, stelde hij zijn achternicht Adèle Françoise Adelchine Marie van den Hove(Leuven, 15 januari 1847-Herk-de-Stad, 15 januari 1935) aan. Deze huwde later met de heer François Joseph de Pierpont en zo kwam de hele erfenis van de heer Jan Hermans in het bezit van de familie de Pierpont. Vandaar ook de huidige naam "de Pierpont". Deze oude boomkwekerij ligt aan de basis van bekende families van de Herkse boomkwekers die daar hun opleiding kregen: Tips (zelfstandig in 1875) en Gevers (zelfstandig in 1890) vestigden zich met hun boomkwekerijen langs de Diestsesteenweg in Herk-de-Stad. Er staan inderdaad mooie exotische bomen in het park. Prachtig om langs te wandelen, in de kiosk is vandaag de receptie van de club, een glaasje bubbels en een eclair om hun 25ste verjaardag te vieren. Een fijne attentie van de club aan de wandelaars dat wel gewaardeerd word. Verder met de wandeling. We wandelen door het landelijk landschap met weilanden en stukken met bos. Zo komen we in Schulen. Langs de Sint-Janstoren, een laatgotisch overblijfsel van de voormalige kerk. Hier op het pleintje ook het vertrek van de Greenspot van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren. Hier controle en rust. Na de rust weer verder door het prachtige landschap spijtig dat het nu wat regent en het allemaal wat vlugger gaat zo komen we terug in Herk-De-Stad waar onze wandeling eindigt.

42E MARCHE INTERNATIONALE DU PLATEAU.

LES PIQUANTS – HERVE.

HERVE.

Deze wandeling is vol van contrasten: naast de oude kolenmijn en de snelwegen (hogesnelheidstreinen, autosnelweg) zijn er tal van weggetjes en padden. Daarom is deze wandeling ook midden in het natuur, zonder lawaai, met mooie bomen en natuurlijke bosjes. Het Land van Herve is een zeer groen landschap. Het plateau wordt gekenmerkt door lage heuvels van 200 à 350 meter, weinig bos en hoofdzakelijk weiden en boomgaarden omheind door typische hagen. Het Land van Herve is immers befaamd voor zijn wallenlandschappen, zoals de Normandische ‘bocages’, maar dan in een Belgische versie. Weiden en aanplantingen met fruitbomen, afgezet met hagen, vormen het aantrekkelijke decor van een frisgroene streek met zachte heuvels en valleien. Tal van paadjes die in de tijd van toen de boerderijen met elkaar verbonden, vormen nu een verstild paradijs voor ons wandelaars. Koninginnestuk is de verharde bedding van een vroegere spoorlijn die als het ware de ruggengraat vormt van het land van Herve. De zogenaamde ‘Lijn 38’ is 40 km lang en verbindt Hombourg met Chênée. Op deze beding beginnen we onze wandeling een heel eind volgen we ze. Rustig wandelen tussen de herfstkleuren, lopen over de afgevallen bladeren en nu en dan een straaltje zon “Herfst” als we de spoorwegzate verlaten komt het prachtige landschap tot zijn recht weilanden zo ver je kunt zien, nog steeds de koeien in de wei. We wandelen naar Jose. Waar onze eerste controlepost si na de rust langs de kerk van José. Al in 1745 werd op deze plaats een kapel gebouwd , later door koning Leopold I in 1842 een nieuwe kerk en later in 1908 werd er een nieuwe kerk gebouwd en deze werd in 1911 ingewijd, vandaag staat ze in de steigers voor restauratie. Tegenover de kerk het kasteel met hoeve de ingangsdeur heeft een prachtige hardstenen omlijsting met een wapenschild erboven. We wandelen en heel eind verder en komen aan de verlaten gebouwen van de koolmijn Belle Fleur of ook de mijn van Xhawirs. Op deze plek werd er al in 1530 in de mijn gewerkt maar op 20-9-1870 werd het officieel een kolenmijn en tot 01-07-1969 toen werd de mijn gesloten. Een paar gebouwen hebben de sluiting overleeft maar ze verkeren in slechte toestand. We dalen een eindje af voor ons het zo mooie landschap. We wandelen weer terug naar het centrum van José waar we opnieuw controle hebben dan nog een paar kilometers en we zijn terug op ons vertrekpunt. Een mooie en afwisselende wandeling in het “Land van Herve”

WANDEL MEE IN KANNE.

TONGERSE WANDELVRIENDEN.

KANNE – RIEMST.

We vertrekken met onze wandeling onder de kerk en al vlug wandelen we het plateau op en zo komen we in het prachtige wandelgebied “Sint Pietersberg” al vlug komen we aan de “Duivelsgrot.” De Duivelsgrot of Wijngaardgroeve is een klein gangenstelsel in de Sint-Pietersberg, onderdeel van het Plateau van Caestert. Ter plaatse van de groeve komt het droogdal Poppelmondedal uit in het Jekerdal. De ingang van de groeve ligt op minder dan 200 meter van de grens met België en op zo'n 400 meter ten noordoosten van Kanne. De helling waarin de groeve ligt wordt de Poppelsberg genoemd. In dit gebied komen meer groeven voor en in eentje grazen vele schapen je vraag je af hoe ze op die steile hellingen kunnen blijven lopen. Wat verder komen aan de kunstmatige aangelegde heuvel de “Tombe” genoemd aan gelegd door Spaanse en Franse soldaten om Maastricht te belegeren. Wat verder komen we aan het Sint Pieters fort. Fort Sint Pieter is een fort dat in 1701-02 tot stand kwam op de noordflank van de Sint-Pietersberg in Maastricht. Tot 1867 had het fort als onderdeel van de vestingwerken van Maastricht een militaire functie. Thans is het bouwwerk een rijksmonument en een toeristische attractie. We verlaten even de route en wandelen tot aan het fort om even rond te kijken, dan weer opnieuw op de route. Wat verder komen aan het nieuwe aangelegde uitzichtplatform en de trappen die naar beneden lopen. Spijtig dat de trappen niet te gebruiken zijn zo kon je via de trappen 40 meter zakken naar de bodem van de groeve. Na het stoppen van de activiteit van het cementfabriek zal dit een prachtige natuurgebied worden al een deel ervan is nu al terug gegeven aan de natuur en hier broed de oehoe de grote uil van de streek. Vanop het platform hebben een prachtig zicht op de groeve. Weer wat verder en zo verlaten we het natuurgebied Sint Pietersberg en komen zo terug aan de kerk en einde van onze toch wel bijzondere mooie wandeling.

17E. IVV-WANTERTAG.

WANDERVEREINIGUNG HUNSRUCK E.V.

ARGENTHAL – HUNSRUCK.

Vandaag een heel andere wandeling dan de afgelopen dagen, Hunsruck een streek met prachtige vergezichten, golvend landschap veel afwisselend stukken bos en dan weer weilanden. Zeer mooi om te bewandelen. De zon is weer van de partij en het is aangenaam om te wandelen. We komen ook vele paddenstoelen tegen. De bomen kleuren prachtig en het is zo fijn om door te wandelen. Bijzonder is dat hier verschillende blokhuizen gebouwd zijn. Bijzonder. We wandelen verder door het bos en komen zo aan een prachtig plekje. De kluis Rozebore en de ruïne van de kerk. Is een bijzondere plek. Weer verder langs het bos en zo komen we terug in Argenthal. Een bijzondere wandeling.

MATENTOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Vandaag echt een korte wandeling in Diepenbeek, Chris heeft last van haar heup deze morgen naar de dokter voor een inspuiting, mag wandelen maar niet te ver. Daarom de 4 kilometer, toch blij dat we even buiten geweest zijn. Het is wel een sombere dag dikke wolken bedekken de aarde. Gelukkig blijft het droog tot we binnen zijn. We vertrekken met de wandeling op Rooierheide. In 1912 werd in Rooierheide het klooster van Royerheide gebouwd, wat een aanzet gaf tot de ontwikkeling van het gehucht. In 1933 werd hier de Heilig Hartkerk van de passionisten opgetrokken. In de jaren 30 werd het gebied doorsneden door het Albertkanaal. Het klooster van de Passionisten werd in 2003 verkocht, hierin kwamen serviceflats. De laatste Passionist, de pastoor, vertrok in 2004. Een gedenkplaat herinnert aan hun inzet. De gebouwen zijn er nog en de Heilig Hartkerk maar het park is een heel mooi stukje natuur, er zijn de laatste maanden werken uitgevoerd om het park terug zijn oude glans terug te geven. De groet bomen rond de vijvers zijn gekapt en de andere niet inheemse bomen en struiken zijn verwijderd zodat het weer een stukje Limburgs natuur wordt. We wandelen verder wat door wat bos en wat langs lanen alles is nu in herfstmodus, de bladeren vallen en het is zo aangenaam om door de gevallen bladeren te wandelen, het ritselen van de bladeren is zo rustgevend. We komen zo ook in het bos waar we verschillende paddenstoelen tegen komen. Vliegenzwam komt hier veel voor. Verder met de wandeling tot we weer aan de zaal komen, een korte maar mooie wandeling in de zaal komen we nog vele wandelvrienden tegen en zo hebben we toch nog een fijne tijd.

46E MARCHE DE L’ARMISTICE.

CERCLE DES MARCHEURS DE SAIVE.

SAIVE.

Saive een gedeelte van het “Land van Herve” het heuvelachtige plateau van Herve is op de eerste plaats een zuivelstreek, de verspreide bewoning die kenmerkend is voor de streek: enkele woningen rond de kerk en voor de rest boerderijen die tussen de akkers en weilanden verspreid liggen zo is Saive. Alleen heeft Saive de voormalige legerkazerne in het dorp liggen vandaag is het leger er vertrokken en dient ze voor de gemeente, hier ook het vertrek van onze wandeling. Maar al vlug verlaten we het dorp en voor ons op de heuvel ligt het “Kasteel van Saive” of wat er van over blijft de grote toren en enkele lagere muren, vandaag is het kasteel in handen van “l'ASBL "Les compagnons du Vieux-Château" die tot doel hebben het kasteel en omgeving te bewaren en de nodige restauratie uit te voeren. De toren is een kenmerkend in het landschap we wandelen er voorbij. Dat we hier in de mijnstreek zijn is wel duidelijk overal kom je wel dingen tegen die met het mijnverleden te maken hebben, prachtig is het standbeeld op de rotonde van de mijnwerker. Wat verder een mijnlamp en enkele wijn wagentjes. We wandelen verder en krijgen in de verte de mijn van Blegny te zien, al is ze veraf toch is het een duidelijk beeld de ophaalbok en de gebouwen van de mijn. Heel opvallend in het landschap. We wandelen een eindje op de wandeling van “Nicolas Donnay” een Waalse Dichter, op geregelde afstanden staan info borden met tekeningen en verzen van de schrijver. Verder door het prachtige landschap langs mooie boerderijen en huizen tot op de rustpost, hier komen we enkele wandelvrienden tegen, altijd een feest om ze te ontmoeten wat een vriendschap je heb van hen. Weer verder langs “Rabosée” en dan zijn we bijna terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling hebben we weer kunnen doen in Saive. Een mooi parkoers een verzorgde rustpost en veel parking aan het vertrek wat wil je nog meer, misschien wat zon maar het bleef toch droog. Prachtig!

4E MARCHE DE L’ENTRE MEUSE ET SAMBRE.  

WALLONIA-NAMUR. CLUB DE MARCHE.

WEPION.

De Naamse Maastreek in het hartje van Wallonië is een prachtige streek met veel geschiedenis, Men treft er kastelen, abdijen, versterkte hoeven. Prachtige om te zien maar vooral de natuur is hier op zijn best. De valleien van de Maas en Samber zijn bijzonder prachtige natuurlijke gebieden. De landbouw is in de streek is erg belangrijk, rustige dorpjes en grote vierkanthoeven liggen te midden van akkers en weilanden. Hier bevind zich ook Wepion, als je Wepion binnen rijdt wordt je dadelijk eraan herinnerd dat je hier in de streek van de aardbeien bent. Deze worden op de hellingen van de heuvels gekweekt, ze zijn wijd en zijd bekend. Wepion heeft ook een museum gewijd aan de aardbeien. We wandelen door deze prachtige streek, nu vooral mooi door de herfst kleuren. Een beetje klimmen en dan weer dalen en zo gaat onze wandeling verder. Zo komen we aan de Maas die we een tijdje volgen tot we aan het prachtige 17de eeuwse kasteel dat op het eiland Dave ligt. In Dave bevindt zich het grootste eiland van het land; ongeveer een 1 km lang en 200meter breed. Het wordt bewoont door een groot aantal eenden, ganzen, zwanen en andere vogels. In het bosrijke park dat vandaag in prachtige herfstkleuren gehuld is ligt het 17de eeuwse kasteel. Wij wandelen weer Wepion binnen ook hier nog een mooi kasteeltje. ”Villa des Saules uit 1910” we klimmen nu langs prachtige oude huizen en genieten van onze wandeling die nu vlug aan zijn einde komt.

BERNKASTEL KUES MOEZEL.

WINNINGEN BY NIGHT.

PERMANENTER WANDERWEG.

MOSELLA-ZAUBER. 

WINNINGEN.

Vandaag wandelen we de permanente wandeling MOSELLA-ZAUBER. Vertrek Weinhaus Marktschenke. Al vlug verlaten we het stadje en dan gaan we tussen de wijnbergen. De mist is vandaag wat dikker dan gisteren en het zicht is niet ver vandaag in het begin geen verre zichten. Maar toch is het weer een pracht om door te wandelen. Gele, rode wijnbladeren geven dit alles een prachtig geheel. Een stuk lopen we gelijk de wandeling van gisteren maar dan splitsen onze wegen, een heel eind door de bossen en velden wat verder komen we terug aan de Moezel, beneden moet de Moesel voorbij vloeien maar we zien hem niet hier dikke mist we komen aan het uitzichtpunt maar de mist is nog te dik, verder met de wandel.we wandelen nu weer tussen de wijnbergen. Weer een eindje samen met de wandeling van gisteren en dan splitsen onze wegen wij wandelen nu door het praktische stuk van de wandeling. Hier prachtige zichten over de wijnbergen en de zon heeft eindelijk de mist opgelost, wat is het nu prachtig. De terrassen aangelegd honderden jaren geleden zijn volgepland met wijnstokken elk stukje is benut en het moet een hele opdracht geweest zijn om deze terrassen aan te leggen en de smalle trappen die naar boven gewoon prachtig, hier word de beste wijndruiven van Winningen geteeld daardoor ook de beste wijn beneden zien we nu de Moezel die als een zilverlint door het dal slingert mooi!! We komen ook nog een bijzondere bewoner tegen de hagedis van de wijnbergen ze komen tussen de stenen uit om opgewarmd te worden de grotere hangen half uit de stenen om de zonnestralen op te vangen. Het is een prachtig zicht om ze gade te slaan. We wandelen heel op ons gemak, genieten van de zon en de prachtige omgeving. Dalen nu af en wandelen nu terug naar het stadje.

WANDELVRIENDEN IN WINNINGEN

38E INT.RHEIN-MOSEL-WANDERUNG.

VSV. SCHNELLE FUSSE KOBLENZ.

WINNINGEN.

We vertrekken met onze wandeling vanuit onze vakantiewoning, deze ligt op 500 meter van de start. We komen zo aan de August-Horch-Halle. De wandeling brengt ons naar de wijngaarden, de wijngaarden liggen op de steile hellingen van Winningen. Bij gebrek aan vlakke landbouwgrond in het smalle en diepe dal waren de mensen die hier woonden tweeduizend jaar geleden al verplicht de steile flanken van de Moezel met stapelmuren te veroveren. De terrassen met stapelmuren die generatie na generatie moeizaam met de hand werden aangelegd, domineren het landschap van Duitslands oudste wijngebied. En ook vandaag nog worden de zo ontstane wijngaarden met kleine percelen geëxploiteerd en onderhouden met de hand. Zo moois de wandeling tussen de wijngaarden, hier en daar zijn de wijnboeren nog druiven aan plukken en op andere plaatsen zijn ze reeds bezig met de winter snoei, het is nauwelijks te geloven dat ze op deze steile hellingen kunnen werken. In de vlakkere percelen gaat het allemaal wat gemakkelijker. Toch blijft het een helopgave om de druiven te plukken en tot een goed wijn te makken.