WINETRTOCHT TE HEERS / LOONSE STJAFFELEERS / HEERS 11/01/2010
WINTERTOCHT TE HEERS.
LOONSE TSJAFFELEERS.
HEERS.
Een dozijn bescheiden dorpskernen en dorpskerkjes, met vierkantshoeven en kastelen, verspreid over de heuvelachtige, uitgestrekte landerijen, doorspekt met vlekjes bos en fruitboomgaarden.
Kasteel van Heers
Heers een grote en rijke landbouwgemeenschap, van waaruit Razende Raes zich verzette tegen Karel de stoute en het Luikse verzet tegen de Bourgondiërs leidde. In1465 werd hij bij Montenaken echter verslagen, en werd Heers verwoest en tot tweemaal geplunderd. Het oorspronkelijke 10de eeuws Kasteel van Heers werd geheel verwoest en heropgebouwd rond 1500. Vandaag is het eens zo trotse kasteel van Heers nog een bouwval, gelukkig zijn er ingrepen gedaan om het in stand te houden. Een oude pentekening geeft ons een indruk van het prachtige kasteel. Het omwalde kasteel dateert uit de 15de en 16de eeuw. De beruchte Raes van Heers was diegene, die opdracht gaf tot heropbouw van het kasteel (zoals het er nu uitzien). Sinds 1757 is het kasteel in het bezit van de familie Desmaisières.
Kasteel van Veulen
Wij wandelen nu uit Heers en volgen de veldwegen door een prachtige Haspengouwse landbouwland, uitgestrekte landerijen bedekt met een laag sneeuw, wij wandelen naar Veulen. Het dorp Veulen heeft een geschiedenis die enigszins afwijkt van de andere dorpen in Limburg. Veulen is bijna 600 jaar een enclave geweest in het Hertogdom Loon en later - toen Loon werd geannexeerd - in het Prinsdom Luik. Veulen behoorde in die periode achtereenvolgens toe aan het Hertogdom Brabant en de (Nederlandse) Verenigde Provincien. Tegenwoordig maakt Veulen tezamen met elf andere dorpen deel uit van de gemeente Heers.
Veulen
Het landelijke karakter in de directe nabijheid van het grootstedelijk gebied is een unieke combinatie. Hier komen we aan het kasteel werd gebouwd in de 17de eeuw in Maaslandse renaissancestijl. Maar het gebouw bevat ook classicistische elementen ten gevolge van een verbouwing in de 18de eeuw. De classicistische kasteelhoeve vormt samen met de vijver en het park een beschermd landschap. Kasteel Veulen dateert uit 1669. Het Kasteel van Veulen (Heers) kreeg zijn huidige uitzicht in 1745. Voor die tijd is de geschiedenis van het kasteel onduidelijk. Delen van het gebouw dateren van ruim voor die tijd, sommige waarschijnlijk zelfs van de middeleeuwen. Tijdens de feodale periode werd Veulen bestuurd door de heer of dame van Veulen, die in het kasteel zetelde. De meest bekende heer van Veulen is graaf Florimond de Mercy-Argenteau (1727-1794). Hij was Oostenrijks ambassadeur aan het Franse hof van koning Lodewijk XVI en vertrouweling van koningin Marie-Antoinette. De laatste 4 jaren van zijn leven verbleef hij regelmatig in Veulen.
Kasteelhoeve Heers
De torens zijn veel later tegen het hoofdgebouw zijn gezet. Het wapenschild in de hoofdpoort dateert uit 1747. De dakconstructie van het hoofdgebouw dateert uit de15e eeuw terwijl andere constructies zelfs ouder zijn. In 1880 werden de gelijkvloerse kamers aangepast aan de toenmalige mode en voorzien van neoclassicistische interieurs. In 1910 werd op de binnenplaats een galerij tegen de achterzijde aangebouwd. Het kasteel is in de afgelopen 7 jaar zorgvuldig gerenoveerd. Vanaf 1960 zijn het kasteel en het park een beschermd monument. Wij wandelen langs het kasteel naar de O-L-V- Terhemelopnemingskerk, dan wandelen we verder en keren terug richting Heers met de 18de eeuwse Sint-Martinuskerk, met een zicht op de kasteelhoeve en op het kerkhof de grafelijke Kapel. Een mooie winterwandeling.
MARCHE DE LA CHOUFFE / FORTS MARCHEURS EMBOURG / EMBOURG - CHAUDFONTAINE 10/01/2010
23E MARCHE DE LA CHOUFFE.
FORTS MARCHEURS EMBOURG.
EMBOURG-CHAUDFONTAINE.
Daar waar de Vesdre en de l'Ourthe in elkaar samen vloeien, ligt de heuvel waarop het dorp Embourg is gebouwd. Met het beklimmen van deze heuvel verandert langzaam het landschap, van de grauwe stad Luik naar een groen Embourg.
Wij vertrekken aan het voormalige Kasteel du Sartay, nu een college. Wij wandelen en klimmen zo verder met een prachtig panorama op de rivier. Prachtig wandelen langs de rivier bedding, met de sneeuw is het allemaal wat mooier. Toch voorzichtig wandelen want op plaatsen is het erg glad.
We komen aan de samenvloeiing van de Vesdre en de Ourthe . zo komen we in Sainval met zijn prachtige huizen, wat verder komen we aan het kasteel van Sainval. Hier is het mooi wandelen alles is bedekt met een dikke laag sneeuw, de rotsen steken uit en zijn bedekt met sneeuw. Hier tussen wandelen we. Wij wandelen door het bos en komen zo weer in de bewoonde wereld.
We komen aan het fort van Chaudfontaine, eigenlijk aan de toegangsweg wij wandelen verder langs de tank en dan weer een stukje door. We komen aan een betonnen watertoren uit 1922. En dan langs het park en het gemeentehuis. Een fijne sneeuwwandeling.
LES POINTS VERTS / ADEPS / MY - FERRIERS 03/01/2010
LES POINTS VERTS.
ADEPS.
MY - FERRIERES.
Voor de eerste keer wandelen we met Les Pionts Verts van ADEPS. Elke zondag en vakantie wijst Les Pionts Verts de weg naar verschillende wandelingen in het Waalse gebied.
Sportclubs, ouders verenigingen, culturele bewegingen, en anderen, animeren deze activiteiten en maken hun dorp bekend, hun landschap, hun erfgoed. Vandaag wandelen we in MY een deelgemeente van Ferrieres. Tot aan de franse revolutie in 1789, dat is voor meer dan 1000 jaar was Ferrières deel van de Prinsdom van Stavelot in de Logne graafschap. De ijzerindustrie begon te groeien vanaf de eerste jaren van ons tijdperk, met hoogtepunt rond 1570. Die industrie leefde tot 1871. Ferrières bestaat ook uit een aantal charmante en schilderachtige gehuchten waar we nog altijd herinneringen kunt vinden van de metaalindustrie : La Rouge-Minière , Ferot-le-Fourneau
Vandaag is Ferrières rijk aan mooie landschappen en bouwwerken (kastelen, boerderijen en musea). My was één van de vier leengoederen die het kasteel van Logne moest verdedigen. Er was zelfs een gerechtshof. Wij vertrekken met onze wandeling aan de kerk met prachtige huizen, en nu het volop winter is met sneeuw en een blauwe lucht is het gewoon sprookjesachtig.
De zon, blauwe hemel en sneeuw op de bomen ongewoon prachtig. Het landschap met de bossen en weilanden langs de landwegen mooi. In de verte ligt het kerkje van het volgende dorpje wat kan een winterlandschap toch prachtig zijn. Wij genieten van de wandeling door de prachtige natuur en komen zo in het volgende dorpje Sy-Vieuxville met grote boerderijen en door de velden en dan komen we aan de achterzijde van het kasteel van My. Hiermee sluiten we onze wandeling bij de Points Verts
Gemeente Beek, de 17.000 inwoners van de gemeente Beek hebben de keuze om te wonen in een centrum met steedse allures dan wel in nog, uitgesproken landelijke dorpen als Spaubeek, Neerbeek, Genhout, Geverik en Kelmond. De oude kernen van de dorpen zijn zorgvuldig bewaard. Diverse oude hoeven en vakwerkhuizen, vooral in de gehuchten Groot en Klein Genhout, Kelmond, Geverik en Hobbelrade zijn ook bewaard.
De gemeente Beek is rijk aan diverse historische kerken, kapellen, patriciershuizen en enkele indrukwekkende boerderijen. Maar vooral de natuur is nog volop tegenwoordig. Prachtige hollewegen met vel wegkruizen komen we tegen op onze wandeling. Wij wandelen naar Kelmond. Op de splitsing Kelmonderweg/Kelmonderhofweg staat een Maria-wegkapelletje midden op de weg. Vroeger stond hier een wegkruis, dat werd vervangen door een houten kapelletje. In 1903 werd het huidige kapelletje gebouwd. In 1995 heeft men de kapel grondig gerestaureerd. Elk jaar in december fungeert deze kapel als kerststal.
Het nabij gelegen Kelmonderbos is een hellingbos van circa 10 hectare, beheerd door Natuurmonumenten. Uit talloze bronnetjes ontspringt bij dit bos de Cötelbeek, een zijbeek van de Geleenbeek. Midden in het veld boven op de heuvelrug staat de St Hubertusmolen. Deze houten standaardmolen voor het malen van graan, werd gebouwd in het begin van de 19e eeuw. Als bouwjaar wordt 1802 genoemd. In de massieve houten balk bij de trap, die toegang geeft tot het 'molenhuis', is de naam 'Johannes van Mulcken' gegrift, vermoedelijk de eerste molenaar. Het vaste onderstel (standaard) draagt de as, die het hele molenhuis draaibaar maakt. Dit 'kruien' geschiedt vanaf de begane grond. Zeer interessant is het geheel uit hout vervaardigde mechanisme.
De wieken met een vlucht van 24 meter, worden in het molenhuis afgeremd op de gladde zijde van het eikenhouten tandwiel met eveneens houten remstuk, de zgn. 'vang'. De St. Hubertusmolen werd in 1971 van gemeentewegen aangekocht en grondig gerestaureerd. Genhout is een kleine plaats en behoort van oudsher bij de gemeente Beek en ligt op het heuvelplateau ten oosten van deze plaats. De plaats omvat het dorp Groot Genhout en het gehucht Klein Genhout, deze (voorheen) aparte kernen vormen tegenwoordig administratief een geheel met elkaar. In de volksmond wordt nog steeds over twee aparte plaatsen gesproken, op de witte plaatsnaamborden die naast de officiële blauwe borden zijn geplaatst staan enkel de oude namen in het plaatselijke dialect. De kernen liggen slechts enkele tientallen meters van elkaar.
Tussen de twee kernen staat de parochiekerk Sint Hubertus, genoemd naar de schutspatroon van Genhout. Deze kerk werd in 1937 gebouwd naar een ontwerp van de architect Alphons Boosten. Hierbij werd Groot Genhout, waar de kerk in feite staat, een dorp en hoorde niet langer bij de parochie van Beek. De kerk is zeer markant door het spitse groene dak dat van koper is gemaakt en de betonen look van de muren. Ook hier weer enkele prachtige boerderijen, sommige hebben nog delen van vakwerk. Zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling in een winters landschap.
OUDE GLORIETOCHT / W.C.AVIAT ST-TRUIDEN / GROOT-GELMEN 28/12/2009.
OUDE GLORIETOCHT.
W.C. AVIAT SINT-TRUIDEN.
GROOT-GELMEN.
Groot-Gelmen is een landbouwdorp met een kasteel, gelegen in de vallei van de Herk. Een bijzonder gebouw is de herberg De Zwaan. Reeds van in de 16de eeuw en dat tot 1972 werd hier op deze plaats café De Zwaan uitgebaat. Laatste herbergierster was Jeanne Dumont. Uit oude documenten blijkt dat een zekere Eyben rond 1645 op deze plaats eigenaar was van een boomgaard met hof, genaamd den Swaenhoff. Het is allicht aan die benaming te danken dat ook deze herberg de Zwaan werd genoemd. In het wapenschild van de familie Eyben staat trouwens ook een zwaan afgebeeld. In de muurankers lezen we de datum maar de Zwaan is allicht ruim 100 jaar ouder. In de jaren na 1972 keek er niemand nog om naar het gebouw en in de kortste keren verkrotte het helemaal.
Wat velen nog gekend hebben als een dorpscafé was vroeger veel meer dan dat. Nu ligt de Zwaan ver van het grote verkeer zowat in het hart van het dorp maar vroeger was dat anders. De huidige Luikersteenweg bestond nog niet en de weg Luik Sint-Truiden - Tienen kwam hier vlak voor de deur voorbij. Drie vier eeuwen geleden was het verkeer uiteraard heel wat trager en daarom was het nodig dat langs die oude verkeerswegen ook de mogelijkheid bestond om te overnachten. In de regel was het zo dat om het uur, dus om de vijf à zes kilometer, een herberg annex slaapgelegenheid werd voorzien. Zo was er een in Brustem, vijf km van hier langs diezelfde weg naar Luik,Het Elske en zes km in de andere richting een in Heers, Het Groene Schild. De Zwaan was dus in feite wat we nu een bed and breakfast zouden noemen, een chambre dhôte .
Voor de paarden van de reizigers lag er tegenover de Zwaan een poel die gebruikt werd als drinkplaats. Een keer dat de nieuwe verbindingsweg met Luik werd aangelegd, in de 18de eeuw, zal het aantal overnachtingen wel gevoelig zijn teruggelopen maar het café bleef bestaan. Een tijd lang kwam het bier zelfs rechtstreeks van de brouwketel in de potten terecht want toen was hier ook een brouwerij gevestigd. Niet alleen een brouwerij trouwens, want tot een goede vijftig jaar geleden lag achter het café een gesloten binnenkoer omringd door stallen en schuur zodat we oorspronkelijk te maken hadden met een vierkantshoeve. Gelukkig is het gebouw nu gerestaureerd.
Tegenover de Sint-Martinuskerk een neo-romaanse kruiskerk uit 1880. Wij wandelen door het dorp en de omliggende velden, het is aangenaam om te wandelen en te genieten van het Haspengouwse landschap met zijn Haspengouwse vierkanthoeven.
Wanneer je in Tongeren aankomt merkt je het meteen deze stad is anders. De voorbije 20 eeuwen hebben zonder enige twijfel een blijvende stempel gedrukt op de Oudste Stad van België
.
In het historische stadscentrum maken we kennis met de vele overblijfselen uit lang vervlogen tijden de OLV Geboortebasiliek, het 13de eeuwse begijnhof, restanten van de Romeinse aanwezigheid- kortom, het stadscentrum ademt oude kunst en cultuur. Wij wandelen het centrum binnen voor ons de basiliek, op de Markt het standbeeld van Ambiorix. In 54voor Christus stootten de Romeinse legioenen, onder leiding van Julius Caesar, op het verzet van plaatselijke stammen van de Eburonen van Ambiorix. Na de uitroeiing van de Eburonen bevolkten de Tungri deze streek.
Onder de Romeinse heerschappij groeide Tongeren toen Atuatuca Tungrorum uit tot één van de grootste steden van Noord Gallië. De aanwezigheid van een indrukwekkende verdedigingsmuur, een aquaduct en een tempel geven de toenmalige rijkdom van de stad aan. Een bijzonder stadje binnen de stad is zeker het Begijnhof, hier kun je de ingetogen intieme sfeer die hangt in de straten en steegjes en pleintjes in dit unieke stukje Tongeren.
Het pleintje Onder de Linde eens de boomgaard van het begijnhof, moest wijken voor de enorme uitbreiding van het begijnhof in de 17de eeuw. Hier werden dan ook begijnhofhuisjes gebouwd. De begijnhofkerk is een van de oudste kerken van de stad, ook de infirmerie gewijd aan Sint-Ursula. Deze infirmerie werd rond 1262 gesticht met als functie de verzorging van zieke en bejaarde begijnen. De Ursulakapel dateert uit 1701. We wandelen wat verder en komen aan het prachtig gerestaureerde Agnetenklooster.
Aan de ingang van het begijnhof ligt de Moerenpoort is de enige authentieke Middeleeuwse poort die vandaag nog rest. De oudste vermelding van een poort op deze plaats gaat terug tot in 1241, alhoewel de huidige poort opgericht werd in het jaar 1379. Een belangrijke historische getuigen zijn de Romeinse en Middeleeuwse omwalling. De Romeinse omwalling rond Tongeren werd aan het begin van de 2de eeuw na christus gebouwd, de muur had een hoogte van ongeveer 6meter en was 2 meter dik en had een totale lengte van 4.544 meter. Vele eeuwen later in de 13de eeuw werd er onder impuls van de uitdijende Middeleeuwse stad, gestart met de bouw van de Middeleeuwse omwalling, voor en deel werd hiervoor gebruikt gemaakt van het tracé en restanten van de Romeinse muur.
Van beide omwallingen zijn vandaag nog vele restanten te zien. De wandeling heeft ons verschillende prachtige monumenten laten zien, als je Tongeren eens wil verkennen moet je wel een dag uitrekken, er is zoveel te zien en op de Markt zijn gezellige terrasje zelfs in de winter.
MARCHE DES ABBAYES / LES DJALES D'ANHEE / DENEE MAREDSOUS 26/12/2009.
4E MARCHE DES ABBAYES.
LES DJALES DANHEE.
DENEE. ABDY MAREDSOUS.
De benedictijnenabdij van Maredsous werd gesticht in 1872. Bekend voor haar Kaas en Brood. Ze is een van de parels van de streek. Hier vertrekt onze wandeling.
Een stukje geschiedenis over het ontstaan van de abdij van Maredsous en Maredret door de familie Hemptinne en de familie Desclee.
Familie Hemptinne ; Hemptinne nabij Eghezee gelegen in het voormalige graafschap Namen. De eerste bekende Hemptinne droeg de naam van Eustace en onderscheidde zich als Baljuw in de provincie Namen in 1231. Hij richtte tegelijkertijd Abdij Boneffe. Geleidelijk aan tussen twee militaire campagnes, de familie breidt haar grondgebied uit, niet alleen Hemptinne, maar ook Merdorp, Jandrain, Jandrenouille, Orp-le-Grand, Jauche, Autre-Eglise. In de vijftiende eeuw, de Hemptinne verlaten de militaire en de rechterlijke macht en worden landheren. Aanvankelijk Barons, door eerstgeboorterecht tot op de dag vandaag.
In 1815, Felix-Joseph de Hemptinne verlaat Namen en gaat naar Gent. Hij trouwde met Henrietta Lousberg en begon daar de textielindustrie. Hij slaagde er goed in en zijn bedrijf groeide en kreeg de bijnaam "katoen baron. Zijn nakomelingen zette zijn werk verder zodat het Vlaamse deel van de familie de meest bekende werd. Tegelijkertijd, Louis Clement de Hemptinne onderscheidde zich in zijn leengoed van Jauche, en vertegenwoordigde het district Nijvel in het Nationaal Congres in 1830. In de late negentiende eeuw, twee Hemptinne, broer en zus, Hildebrand de Hemptinne, benedictijner monnik, stichter van de bekende abdij van Maredsous met de hulp van de famille Desclée. Hij word de eerste primaat van de benedictijner orde, dat wil zeggen, meer algemeen de "baas" van alle de benedictijnen van de tijd. Zijn zus Agnes, op haar beurt creëert Maredret, op een steenworp afstand van de abdij van monniken, een klooster voor vrouwen. Door de financiering met haar eigen geld leverde haar dat op de leeftijd van 28,de titel van eerste abdis van Maredret.
Wij verlaten Maredsous en dalen af in het dal komen aan het Kasteel Desclee, mooi gelegen met een grote kasteelhoeve. Boven op de heuvel komt de toren van de abdij boven de bomen uit. De verbondenheid tussen Maredsous, Maredret en Deslee is duidelijk te zien. Wij wandelen het dorpje Maredret binnen, bekent als ambachtendorpje met het Musée du Bois et de la Vie ruale. Wij wandelen nu de oude spoorweg op en keren terug naar Maredret met zijn oude huizen en boerderijen, we komen aan Ferme de la Cour dan dalen we af en in de vallei is een boer die zijn dieren vrij laat lopen in de weiden, mooi om te zien de zeug met haar jonge biggen, wij wandelen weer verder en komen in Ermeton-sur-Biert.
Hier komen we aan het kasteel van Ermeton-sur-Biert. En dan ligt daar ineens in de diepte het klooster, Monastère Notre-Dame sur Biert, aan de rand van het dorp Ermeton-sur-Biert. Het ziet er uit als een klein kasteel en er ligt een parkachtige tuin bij met grote statige bomen. De geschiedenis van het complex gaat terug tot begin 14e eeuw. In de loop der jaren is er veel aan ge- en verbouwd door de elkaar opvolgende adellijke bewoners.
De gemeenschap van Benedictinessen die er nu woont is nog vrij jong. Ze is in 1917 gesticht door een monnik van het nabijgelegen Benedictijnenklooster Maredsous. In 1936 hebben de zusters het kasteel betrokken. Hun sfeervolle kapel hebben zij in 1954 laten bouwen. De gemeenschap bestaat nu uit ruim twintig zusters, van vijf nationaliteiten. De voertaal is Frans, maar Vlaams en Duits wordt ook verstaan. We gaan weer verder en komen terug op de oude spoorweg, we zien de toren van de abdij van Maredret.
Vlug komen we aan de abdij en gaan even een kijkje nemen in de abdijwinkel en de kerk. Dan weer verder en we komen zo terug aan de abdij van Maredsous. Een prachtige wandeling met drie abdijen en een kasteel in een prachtige omgeving, genoten van de wandeling.
10E NAMUR ILLUMINE / WALLONIA NAMUR / SALZINNES 19/12/2009.
10E NAMUR ILLUMINE.
WALLONIA NAMUR.
SALZINNES.
Sneeuw en berenkoud is het vandaag, wij willen in Namen gaan wandelen, eigenlijk is het Namen verlicht en zouden we moeten vertrekken na dat het wat duister wordt. Wij kiezen ervoor om namiddag te wandelen.
Vertrek in het depot van de Belgische Spoorwegen, vandaar uit wandelen we naar Namen. Het word een mooie wandeling. Een stukje langs de rivier en deze steken we over en dan wandelen we het park binnen, dan wandelen we het stadje binnen. Uit zijn tweeduizendjarige geschiedenis heeft Namen merkwaardige staaltjes van religieuze en burgerlijke architectuur bewaard. Burgerhuizen in baksteen en arduinsteen uit het begin van de 17de eeuw. De grote kathedraal Saint Aubin die gebouwd werd tussen 1751 en 1767. Het is een gebouw in klassieke stijl in de vorm van een Latijns kruis.
Dan komen we aan de Kerstmarkt met gezellige kraampjes en een fanfare die kerstliederen speelt. Wij wandelen over de kerstmarkt langs de kraampjes. Dan komen we aan de grote plaats waar de schaatsbaan staat en nog verschillende mooie kraampjes. We steken de straat over en komen zo aan de citadel. Een bezoek aan de Naamse citadel is een ontdekkingstocht doorheen 2000 jaar geschiedenis, in een bosrijk domein van 8 ha. De panoramas zijn hier erg verrassend.
Wij wandelen over de citadel, gewoon genieten van de zichten over de stad en de rivieren. We wandelen naar Terra Nova. Het versterkte domein Terra Nova met zijn onderaardse gangen. Wij wandelen verder en komen boven op het paradeplein.
Dan langs het kasteel van Namur stilaan word het donker en de gebouwen worden verlicht. Wij komen zo weer aan ons vertrek. Een prachtige wandeling en de thermometer wijst -10°C aan.
Sfeervolle winterse stoomritten over de Miljoenenlijn.
Sfeervolle winterse stoomritten over de Miljoenenlijn
Donderdag 31 december (oudejaarsdag) genieten we van een Nostalgisch Wintersprookje op de Miljoenenlijn, een stoomtreinarrangement aangepast aan de tijd van het jaar. Gezeten in de pluchebanken in een van de sfeervol versierde 1e-klasse rijtuigen reizen we op comfortabele wijze door het Heuvelland. Kou hoeven we niet te lijden, want de rijtuigen worden nog steeds heerlijk verwarmd middels de stoomverwarming. Op het aangeklede perron van station Simpelveld kunnen we terecht voor een heerlijk glaasje Glühwein of een beker warme chocomel.
We wensen je het beste voor het nieuwe jaar en weet; we doen dit niet zomaar! We hopen dat al je dromen mogen uitkomen en alle liefde naar je toe mag stromen! Fijne feestdagen vol liefde en geluk!
Strategisch goed gelegen op de machtige heuvel (118m) tussen Sint Truiden en Tongeren, verkozen de Graven van Loon rond 1015 hier een vestiging te bouwen en hun macht uit te breiden over wat later Limburg zou worden. Hoewel Borgloon na de 13de, 14de eeuw geleidelijk een gewoon landbouwdorp werd, bleef het stedelijke uitzicht behouden.
STADHUIS EN MARKT MET PERON
GROTE MOT
Tot begin 19de eeuw volgde de architectuur getrouw de Maaslandse stijl, zoals blijkt uit heel wat bewaarde oude gevels (17de 19de eeuw). Vandaag is de middeleeuwse vergeten hoofdstad van Limburg een rustige gemeente met een 14tal kastelen, waardoor er soms de naam van het Damme van Limburg aan wordt gegeven. De wandeling vertrekt achter het s Grevenhuis een Maaslandse herenhuis met vierkante toren en open zuilengalerij.
WIJNGAARD - GROTE MOT
Wij wandelen door de Graaf naar het kasteel De Grote Mot. De Graaf is de ring rond de stad waar vroeger de stadsmuren stonden met de stadspoorten. De Grote Mot een versterkt herenhuis, oorspronkelijk met watergrachten uit 1661. Dan wandelen we door de Motvallei, beneden in de vallei hebben we een prachtig zicht op kasteel De Grote Mot. Als later de bladeren op de bomen zijn is het zicht veel minder. We steken de Steenweg over om zo naar Bolderberg te wandelen. Op deze wandeling moet je geregeld eens om kijken om te kunnen genieten van de prachtige zichten op de Sint-Odulfuskerk met de kanunnikenhuizen.
GROOTLOON
Op Bolderberg wandelen we tussen de velden en akkers met zichten op de laagstam plantages. Voor ons duikt Grootloon op. Laat je niet verrassen door de benaming Grootloon, het is eigenlijk één van de kleinste deelgemeente van het land, toch bezit het de 12de eeuwse Sint Servatiuskerk. Tegenover de kerk de Servaeshoeve, een van de laatste boerderij waar je het typische stroopdak nog kunt zien, een bewijs dat hier vroeger stroop gestookt werd. Wij klimmen nog even en dan nemen we de wandelweg naar het natuurreservaat, hier genieten we van de prachtige hoogstamboomgaarden.
SEVAESHOEVE EN KERK GROOTLOON
Gewoon prachtig hier in het dal de bomen, overladen met maretak en een paar koeien die komen kijken naar ons. Prachtige dieren. We wandelen het dorpje binnen langs een prachtige gerestaureerde boerderij, onder het afdak hangen de plukkorven welke een zeldzaamheid worden. We verlaten Grootloon, nog even achterom kijken naar het prachtige dorpje.
Wij wandelen nu op de Romeinse Heerbaan en komen de schaapherder tegen die zijn laatste schapen komt ophalen, wij kijken toe hoe de hond de schapen samendrijft. Nu komen we aan de Kersenweide en keren zo terug naar het centrum van Borgloon.
Nog even langs het Speelhof en het Stadshuis en dan naar de Graethemkapel de 12de eeuwse romaanse Begijnhofkapel, het laatste restant van het Begijnhof. Zo eindigt een prachtige wandeling.
EINDEJAARSTOCHT / DE LOONSE TSJAFELEERS BORGLOON / BOMMERSHOVEN 16/12/2009
EINDEJAARSTOCHT.
DE LOONSE TSJAFFELEERS BORGLOON.
BOMMERSHOVEN.
Hoewel Bommershoven lange tijd een belangrijke siroopfabriek bezat is het dorp een kleine leefgemeenschap gebleven. Samen met de Sint-Alfonskerk (1840) en een paar kwadraathoeven, bestaat het oudste gedeelte van Bommershoven uit haar Rococokasteel (1759) midden een prachtige Franse tuin en Engels park.
Bommershoven lag aan de belangrijke heirbaan Tongeren-Tienen-Kassel, die thans nog steeds als weg wordt gebruikt. Bovendien doorkruisten twee antieke wegen, die van Bilzen-Waremme en de vanuit Tongeren N.-lopende weg, het grondgebied van de gemeente. In het begin van deze eeuw werden op de plaats Wilder resten van een Romeinse villa opgegraven. Ook het herengoed "Tenhove" zou ontstaan zijn uit een Romeinse villa.
Bommershoven oorspronkelijk behoorde tot het persoonlijke domein van de graven van Loon. Het vormde met het huidige, N.-gelegen gehucht Haren één heerlijkheid, die in 1366 in bezit komt van de Bisschoppelijke Tafel van Luik. De gehuchten Bommershoven en Haren waren zelfstandige Loonse gemeenten, die onder de jurisdictie stonden van de Loonse schepenbank van Haren-Bommershoven. Pas vanaf 1844 vormen zij één gemeente.
Na de fusie van de gemeenten vormen ze met Borgloon één gemeente. We vertrekken met de wandeling uit de voormalige stroopfabriek Lowette in Bommershoven. We wandelen langs het monument voor de gesneuvelden en het jachthuis van het kasteel. Dan wandelen we naar het kasteel. En een stukje over de Romeinse heerbaan. In de verte zien we kasteel Terhove met de boerderij liggen wat verscholen in het dal. Dan wandelen we terug naar Bommershoven centrum. Een mooie wandeling in Bommershoven.
