MARCHE DES HAUTES ROCHES.

MARCHEURS DE “HAUTES-ROCHE”

DOURBES.

Onze wandeling vandaag is in Dourbes met zijn Ruïnes van het kasteel "Hauteroche" (15de eeuw). Gelegen in een prachtige natuurpark: Het Natuurpark Viroin-Hermeton, is een eiland van beschermde natuur, een groen juweel, een schat van erfgoed om te koesteren. Er is een groot verschil tussen een natuurpark en een natuurreservaat. "Een natuurpark is een landelijk gebied met een grote biologische en geografische waarde, die onderworpen is aan maatregelen om het milieu te beschermen in harmonie met de streefdoelen van het volk en de economische en sociale ontwikkeling van het desbetreffende gebied” . Kortom, in een natuurpark, staan de mens en natuur centraal. Kortom, in een natuurpark, staan de mens en natuur centraal. In de plaats van een natuurreservaat waarin men actie onderneemt voor het behoud van natuur en erfgoed worden in een natuurpark de duurzame economische ontwikkeling, beheer van ruimtelijke ordening en sensibilisatie in rekening genomen, met als doel een samenhangend beheer van het grondgebied. En in deze prachtige omgeving mogen we vandaag wandelen en je moogt het geloven het is een prachtige omgeving met veel afwisseling en vele mooie dingen om te zien en beleven. In het gebied zijn er toch ook verschillende stukken die een echt natuurreservaat zijn de eerste waar we aan komenis “La Montagne-aux-Buis”. Een hoog gelegen plateau met oude bomen en een heel groot palmenbos met struiken van vele honderden jaren oud heel bijzonder en opeens staan we voor de afgrond die verschillend tientallen meters naar beneden duikt. Beneden de grote gebouwen van een oude molen. Van hier uit een prachtig panorama. Weer verder met onze tocht. We wandelen nu naar beneden wat een prachtig stukje natuur de rotsen zijn bedekt met groene mos en het is weerkelijk een prachtige afdaling, genieten van wat de natuur ons schenkt. Als we beneden aankomen staan we aan de molen die we van boven hadden gezien. We zijn nu in NISMES wordt doorkruist door het riviertje Eau Noire in de dorpskom en het riviertje Eau Blanche ten noorden ervan. Op de grens met Dourbes vloeien de twee samen tot de Viroin. We komen in de “Jardins d’O” een waterpark en het kasteel. Oude Cense de Maugré - Kasteel Licot. Vandaag is het gemeentehuis van Nismes. Het park heeft als thema water met verschillende toestellen die met water bewegen en de grote vijver is mooi. We wandelen door het park en dan weer verder en komen dan in het volgende natuurreservaat “Les Abonnets” een bosrijk gebied met bloemen kanten waar veel vlinders in voor komen prachtig tukje natuur. Dan stekken we de spoorweg over en dalen af naar de controlepost. Verder een heel eind langs de rivier en een vlak stuk tot we opeens voor de “Haute Roche” staan. Hier boven bevind zich het oude kasteel van Dourbes. Het kasteel van Dourbes of van Haute Roche was een kleine burcht waarvan het lot steeds verbonden was met dat van het kasteel van Fagnolles. Het graafschap Dourbes en Fagnolles was prinselijk eigendom. In 1555, tijdens het beleg van Mariembourg en de oorlog tussen Keizer Karel en Henri II, worden Dourbes en Fagnolles vernield. De burcht die op de top van een uitlopende rots lag, werd van het plateau gescheiden door een brede gracht. Een deur met 2 torentjes en een hefbrug vormden de enige toegang. De ruïnes van de burcht van Haute-Roche, die in 1554, samen met het nabijgelegen kasteel van Fagnolle, het Château de Plaine, op bevel van Henry II door Anne de Montmorency werd vernield. De streek heeft vele legendes ook de kasteel van Dourbes.

Heb er eentje gekregen en wil ze hier ook weergeven:

De legende van Demoiselle de Haute-Roche en Sire Roger de Sautour (voor wie in legendes gelooft…) De geschiedenis van sire Roger, Heer van Sautour, en Ghislaine de Haute-Roche, Gravin van Dourbes. Roger de Sautour keek rond en zocht naar iemand die hem de weg kon wijzen. Hij stond oog in oog met een landschap dat hem vreemd was en voor zover zijn blik reikte was er niets anders te zien dan zachte glooiingen, waar hoogopgaand woud en kreupelbos slechts gescheiden werden door wilde beekjes. Plots verschijnt een mooie jonkvrouw op de weg. Haar ogen zijn even helder als een azuurblauwe hemel. Ook zij is verbaasd iemand tegen het lijf te lopen, maar ze glimlacht. -"Schone, zegt Roger - die niet meer weet waar hij zich bevindt - ik denk dat ik… Ik zou huiswaarts moeten keren. Waar ben ik? Behoort het kasteel dat ik daarginds vermoed toe aan vrienden van mijn vader"? De jonkvrouw antwoordt alleen met zachte stem: "Het behoort toe aan de Heer van Haute Roche, ik ben zijn dochter". -"En ik ben Roger, zoon van de Heer van Sautour, kleinzoon van François Montaigle, die een dodelijke haat voor je grootvader koesterde. Mijn vader en jouw vader zijn vijanden"! Maar wat hij in de ogen van de mooie jonkvrouw las, was zeker geen haat, dat wist hij zeker. Hij vernam ook dat haar naam Ghislaine was en dat ze net zo min als hij wenste dat de vete in stand zou blijven. Na een laatste blik op de schone, vertrok hij spoorslags in de richting van zijn kasteel. De jonge gravin sloot zich in haar kamer op en wendde zware hoofdpijn voor. Die nacht kon ze de slaap niet vatten, het beeld van Roger leek wel op haar netvlies gebrand. Ze was verliefd en ze wist dat hij dat ook was. Enige tijd later, toen Roger de drang om Ghislaine terug te zien niet meer kon weerstaan, vertrok hij op een avond op de rug van zijn strijdros naar het kasteel van Haute-Roche. Terwijl hij in stap de oevers van een beekje verkende, onderscheidde hij een menselijke gedaante met vreemd glinsterende ogen die zich moeizaam uit het water hees. Het was een vreemd uitgedoste kleine man met een baard. Roger hielp hem uit zijn benarde situatie en bedekte hem met zijn mantel. De dwerg bedankte hem en zei: -"Je bent een goede heer en ik wil je helpen om je kostbaarste wens te verwezenlijken. Vertel me wat die wens is! Ik ben Almarech; ik ben negenhonderd jaar oud en ik weet heel wat want ik woon in de berg". Roger sprak met de dwerg die inderdaad veel dingen wist. Vervolgens zegt de dwerg: -"Kom, volg me". Bij het kasteel aangekomen, vertelt hij Roger dat hij omhoog moet klimmen langs de ladder die hij tegen een van de torens heeft klaargezet. En dat hij precies op tijd komt om te horen wat het blonde kind aan de sterren te vertellen heeft. Met een bonzend hart doet Roger wat hem gezegd wordt. Toen hij de witte gestalte van een jonge vrouw zag die met haar elle bogen niet ver van hem verwijderd op de buitenmuur leunde, leek zijn hart tot stilstand te komen. Wat hij toen hoorde vervulde hem met uitzinnige hoop. Ze hielden blijkbaar evenveel van elkaar. Hij sprong over de kantelen en knielde voor Ghislaine neer; ze verklaarden elkaar de liefde en beslisten om hun vader te vertellen dat ze met elkaar wilden trouwen. De kasteelheer van Haute-Roche dacht daar echter anders over en strafte zijn dochter door haar op te sluiten in een diepe kerker in de rots. De volgende avond vat de jonkheer post onder het kasteel waar hij tevergeefs op zijn geliefde wacht. In het holst van de nacht duikt Almarech op die hem vertelt wat Ghislaine overkomen is. Roger had alle moed om zijn schone te redden al opgegeven als de dwerg hem opdracht geeft om een aantal mannen te verzamelen en onmiddellijk terug te komen. Zo geschiedde. Almarech wachtte Roger op en loodste de gewapende mannen door de opening van een grot. Via eindeloze gangen en trappen, kwamen ze uit op de binnenplaats van het kasteel, Roger voorop. Op zijn teken stortten de mannen zich op de schildwachten en namen ze de verdedigers van Haute-Roche gevangen. Alleen de graaf die in zijn slaap was verrast en begreep dat zijn kasteel werd overvallen, greep zijn wapens en verschool zich boven in de slottoren. Roger trachtte hem ervan te overtuigen dat hij het grootste respect voor hem had. Maar het kon niet baten. Uit woede en wanhoop stortte de graaf zich in de diepte. Roger bevrijdde Ghislaine, de jongelui konden trouwen en leefden nog lang en gelukkig. Het kasteel van Dourbes werd met de grond gelijk gemaakt om Almarech en de dwergen te plezieren. Zij eisten dat het kasteel werd vernietigd in ruil voor hun bewezen diensten. Bovendien kregen de dwergen dat jaar grote karren graan in overvloed, alsof de verdwijning van de Heer van Haute-Roche en zijn kasteel een voorspoedige toekomst inluidde.

De legende is maar een van de vele legendes die hier verteld worden. Maar soms is het zo mooi om ze te horen dat ik ze wil delen. We zijn nu terug in het dorp en eindigen onze prachtige wandeling.

MARIEMBOURG

Langs de vallei van de Viroin loopt een oude spoorlijn, die na jaren in onbruik te zijn geweest terug in dienst werd genomen door de Chemin de Fer à Vapeur des 3 Vallées. Deze vereniging van spoorfanaten, organiseert op het traject Mariembourg - Treignes ritten met stoomlocs en railbussen. In het oude station van deelgemeente Treignes werd door de dezelfde vereniging een spoorwegmuseum uitgebouwd, en worden ook oude locs en rijtuigen gerestaureerd. We bezoeken even het station en wachten tot de stoomtrein binnenkomt. Het is altijd mooi om te zien een stoomtrein in werking. Zo hebben we een extraatje aan onze wandeldag.