MARCHE DES HAUTES ROCHES.

MARCHEURS DE “HAUTES-ROCHE”

DOURBES.

Onze wandeling vandaag is in Dourbes met zijn Ruïnes van het kasteel "Hauteroche" (15de eeuw). Gelegen in een prachtige natuurpark: Het Natuurpark Viroin-Hermeton, is een eiland van beschermde natuur, een groen juweel, een schat van erfgoed om te koesteren. Er is een groot verschil tussen een natuurpark en een natuurreservaat. "Een natuurpark is een landelijk gebied met een grote biologische en geografische waarde, die onderworpen is aan maatregelen om het milieu te beschermen in harmonie met de streefdoelen van het volk en de economische en sociale ontwikkeling van het desbetreffende gebied” . Kortom, in een natuurpark, staan de mens en natuur centraal. Kortom, in een natuurpark, staan de mens en natuur centraal. In de plaats van een natuurreservaat waarin men actie onderneemt voor het behoud van natuur en erfgoed worden in een natuurpark de duurzame economische ontwikkeling, beheer van ruimtelijke ordening en sensibilisatie in rekening genomen, met als doel een samenhangend beheer van het grondgebied. En in deze prachtige omgeving mogen we vandaag wandelen en je moogt het geloven het is een prachtige omgeving met veel afwisseling en vele mooie dingen om te zien en beleven. In het gebied zijn er toch ook verschillende stukken die een echt natuurreservaat zijn de eerste waar we aan komenis “La Montagne-aux-Buis”. Een hoog gelegen plateau met oude bomen en een heel groot palmenbos met struiken van vele honderden jaren oud heel bijzonder en opeens staan we voor de afgrond die verschillend tientallen meters naar beneden duikt. Beneden de grote gebouwen van een oude molen. Van hier uit een prachtig panorama. Weer verder met onze tocht. We wandelen nu naar beneden wat een prachtig stukje natuur de rotsen zijn bedekt met groene mos en het is weerkelijk een prachtige afdaling, genieten van wat de natuur ons schenkt. Als we beneden aankomen staan we aan de molen die we van boven hadden gezien. We zijn nu in NISMES wordt doorkruist door het riviertje Eau Noire in de dorpskom en het riviertje Eau Blanche ten noorden ervan. Op de grens met Dourbes vloeien de twee samen tot de Viroin. We komen in de “Jardins d’O” een waterpark en het kasteel. Oude Cense de Maugré - Kasteel Licot. Vandaag is het gemeentehuis van Nismes. Het park heeft als thema water met verschillende toestellen die met water bewegen en de grote vijver is mooi. We wandelen door het park en dan weer verder en komen dan in het volgende natuurreservaat “Les Abonnets” een bosrijk gebied met bloemen kanten waar veel vlinders in voor komen prachtig tukje natuur. Dan stekken we de spoorweg over en dalen af naar de controlepost. Verder een heel eind langs de rivier en een vlak stuk tot we opeens voor de “Haute Roche” staan. Hier boven bevind zich het oude kasteel van Dourbes. Het kasteel van Dourbes of van Haute Roche was een kleine burcht waarvan het lot steeds verbonden was met dat van het kasteel van Fagnolles. Het graafschap Dourbes en Fagnolles was prinselijk eigendom. In 1555, tijdens het beleg van Mariembourg en de oorlog tussen Keizer Karel en Henri II, worden Dourbes en Fagnolles vernield. De burcht die op de top van een uitlopende rots lag, werd van het plateau gescheiden door een brede gracht. Een deur met 2 torentjes en een hefbrug vormden de enige toegang. De ruïnes van de burcht van Haute-Roche, die in 1554, samen met het nabijgelegen kasteel van Fagnolle, het Château de Plaine, op bevel van Henry II door Anne de Montmorency werd vernield. De streek heeft vele legendes ook de kasteel van Dourbes.

Heb er eentje gekregen en wil ze hier ook weergeven:

De legende van Demoiselle de Haute-Roche en Sire Roger de Sautour (voor wie in legendes gelooft…) De geschiedenis van sire Roger, Heer van Sautour, en Ghislaine de Haute-Roche, Gravin van Dourbes. Roger de Sautour keek rond en zocht naar iemand die hem de weg kon wijzen. Hij stond oog in oog met een landschap dat hem vreemd was en voor zover zijn blik reikte was er niets anders te zien dan zachte glooiingen, waar hoogopgaand woud en kreupelbos slechts gescheiden werden door wilde beekjes. Plots verschijnt een mooie jonkvrouw op de weg. Haar ogen zijn even helder als een azuurblauwe hemel. Ook zij is verbaasd iemand tegen het lijf te lopen, maar ze glimlacht. -"Schone, zegt Roger - die niet meer weet waar hij zich bevindt - ik denk dat ik… Ik zou huiswaarts moeten keren. Waar ben ik? Behoort het kasteel dat ik daarginds vermoed toe aan vrienden van mijn vader"? De jonkvrouw antwoordt alleen met zachte stem: "Het behoort toe aan de Heer van Haute Roche, ik ben zijn dochter". -"En ik ben Roger, zoon van de Heer van Sautour, kleinzoon van François Montaigle, die een dodelijke haat voor je grootvader koesterde. Mijn vader en jouw vader zijn vijanden"! Maar wat hij in de ogen van de mooie jonkvrouw las, was zeker geen haat, dat wist hij zeker. Hij vernam ook dat haar naam Ghislaine was en dat ze net zo min als hij wenste dat de vete in stand zou blijven. Na een laatste blik op de schone, vertrok hij spoorslags in de richting van zijn kasteel. De jonge gravin sloot zich in haar kamer op en wendde zware hoofdpijn voor. Die nacht kon ze de slaap niet vatten, het beeld van Roger leek wel op haar netvlies gebrand. Ze was verliefd en ze wist dat hij dat ook was. Enige tijd later, toen Roger de drang om Ghislaine terug te zien niet meer kon weerstaan, vertrok hij op een avond op de rug van zijn strijdros naar het kasteel van Haute-Roche. Terwijl hij in stap de oevers van een beekje verkende, onderscheidde hij een menselijke gedaante met vreemd glinsterende ogen die zich moeizaam uit het water hees. Het was een vreemd uitgedoste kleine man met een baard. Roger hielp hem uit zijn benarde situatie en bedekte hem met zijn mantel. De dwerg bedankte hem en zei: -"Je bent een goede heer en ik wil je helpen om je kostbaarste wens te verwezenlijken. Vertel me wat die wens is! Ik ben Almarech; ik ben negenhonderd jaar oud en ik weet heel wat want ik woon in de berg". Roger sprak met de dwerg die inderdaad veel dingen wist. Vervolgens zegt de dwerg: -"Kom, volg me". Bij het kasteel aangekomen, vertelt hij Roger dat hij omhoog moet klimmen langs de ladder die hij tegen een van de torens heeft klaargezet. En dat hij precies op tijd komt om te horen wat het blonde kind aan de sterren te vertellen heeft. Met een bonzend hart doet Roger wat hem gezegd wordt. Toen hij de witte gestalte van een jonge vrouw zag die met haar elle bogen niet ver van hem verwijderd op de buitenmuur leunde, leek zijn hart tot stilstand te komen. Wat hij toen hoorde vervulde hem met uitzinnige hoop. Ze hielden blijkbaar evenveel van elkaar. Hij sprong over de kantelen en knielde voor Ghislaine neer; ze verklaarden elkaar de liefde en beslisten om hun vader te vertellen dat ze met elkaar wilden trouwen. De kasteelheer van Haute-Roche dacht daar echter anders over en strafte zijn dochter door haar op te sluiten in een diepe kerker in de rots. De volgende avond vat de jonkheer post onder het kasteel waar hij tevergeefs op zijn geliefde wacht. In het holst van de nacht duikt Almarech op die hem vertelt wat Ghislaine overkomen is. Roger had alle moed om zijn schone te redden al opgegeven als de dwerg hem opdracht geeft om een aantal mannen te verzamelen en onmiddellijk terug te komen. Zo geschiedde. Almarech wachtte Roger op en loodste de gewapende mannen door de opening van een grot. Via eindeloze gangen en trappen, kwamen ze uit op de binnenplaats van het kasteel, Roger voorop. Op zijn teken stortten de mannen zich op de schildwachten en namen ze de verdedigers van Haute-Roche gevangen. Alleen de graaf die in zijn slaap was verrast en begreep dat zijn kasteel werd overvallen, greep zijn wapens en verschool zich boven in de slottoren. Roger trachtte hem ervan te overtuigen dat hij het grootste respect voor hem had. Maar het kon niet baten. Uit woede en wanhoop stortte de graaf zich in de diepte. Roger bevrijdde Ghislaine, de jongelui konden trouwen en leefden nog lang en gelukkig. Het kasteel van Dourbes werd met de grond gelijk gemaakt om Almarech en de dwergen te plezieren. Zij eisten dat het kasteel werd vernietigd in ruil voor hun bewezen diensten. Bovendien kregen de dwergen dat jaar grote karren graan in overvloed, alsof de verdwijning van de Heer van Haute-Roche en zijn kasteel een voorspoedige toekomst inluidde.

De legende is maar een van de vele legendes die hier verteld worden. Maar soms is het zo mooi om ze te horen dat ik ze wil delen. We zijn nu terug in het dorp en eindigen onze prachtige wandeling.

MARIEMBOURG

Langs de vallei van de Viroin loopt een oude spoorlijn, die na jaren in onbruik te zijn geweest terug in dienst werd genomen door de Chemin de Fer à Vapeur des 3 Vallées. Deze vereniging van spoorfanaten, organiseert op het traject Mariembourg - Treignes ritten met stoomlocs en railbussen. In het oude station van deelgemeente Treignes werd door de dezelfde vereniging een spoorwegmuseum uitgebouwd, en worden ook oude locs en rijtuigen gerestaureerd. We bezoeken even het station en wachten tot de stoomtrein binnenkomt. Het is altijd mooi om te zien een stoomtrein in werking. Zo hebben we een extraatje aan onze wandeldag.

43e MARCHE DE LA GODASSE.

LA GODASSE OUPEYE.

OUPEYE.

Een wandeling met onze wandelvrienden van Oupeye. De wandeling start aan het kasteel van Oupeye. We vertrekken met onze wandeling de velden in en ondanks het maar een zure dag is er al veel gewerkt aan de oogst. Vele velden zijn al leeg de strobalen liggen al gestapeld op de velden, zo komt stilaan de oogstmaanden aan. We wandelen verder en komen langs mooie grote boerderijen en dan zijn we in Heure le Romain. Uitgestrekte velden en weilanden en dan een einde langs de beek Grand Aaz tot we aan de molen komen. Moulin D’Amry een gewezen graanmolen waar later ook elektriciteit opgewekt werd, van de bovenslag watermolen is niet veel meer over dan het bakstenen gebouw en het waterrad al de rest is verdwenen. Verder met onze wandeling langs het monument voor de slachtoffers van de V I bommen van 1940-45. Dan weer door de weilanden en na een flinke klim langs een oude boerderij inde sluitsteen van de poort staat datum 1705. Wat verder staat een infobord en wat blijkt dit is een voormalige Cisterciënzer abdij. Abdij van Val Benoit één van de hoeve van de abdij. Weer wat verder komen aan de kerk aan de muur rond de kerk een gedenkplak voor 27 onschuldige inwoners die samen met de pastoor F. Janssen en de broer van de burgemeester werden op deze doodgeschoten door de Duitsers. Weer verder met onze wandeling en we komen aan onze controle rustplaats, dan weer verder komen aan een bosje “Les Hachettes” vertaald “de bijlen” waarom dit hier zo heet heb ik niet kunnen achterhalen. Dan komen we weer in openveld en daar is er een mooi spektakel een groep ooievaars zijn er aan het eten. Zeer mooi. Dan weer verder een eindje langs de Ravel en dan terug op ons vertrek in het centrum van Oupeye. Een mooie en aangename wandeling.

OOGSTTOCHT.

DE SCHOVERIK DIEPENBEEK.

BILZEN.

Vandaag wandelen we met de Schoverik in Bilzen. Het eerste wat we tegenkomen gaat over SCHUYLENBORGH. Even opzoeken wat dit was.

Nog in het zicht van de dorpskerk, aan de grens van de gemeente, langsheen de Raafstraat, bevinden zich de typische resten van een vroege motburcht. In de Middeleeuwen lag daar het goed Schuylenborg. Een alleszins tekenende naam. Een duidelijke terp van 20 à 25 m diameter is nog omgeven door een gracht van een zevental meter breed, die door de Winterbeek gevoed werd. De omgeving is moerassig. Hier ook de bron van de Sint Gertrudisbron.

Vandaag is hier ook een natuurreservaat met deze naam:

Natuurgebieden Beverst-Bilzen: ‘Schuylenborgh’

Op 1 mei 2009 werd dit gebied boven de doopvont gehouden. Het kreeg de naam „Schuylenborgh‟. Kadastraal is dit gebied bekend als “In de Raeve”. Erg opvallend is echter de heuvel met daarrond een gracht met een breedte van een tiental meter. Orchis vzw is gaan grasduinen in de geschiedenis van Beverst. Daar vinden wij één naam die door de eeuwen heen heel wat naamswijzigingen doorstaan heeft. Wij zijn teruggegaan tot 1345. Toen sprak men al over de naam Johannes de Schuylenborg, een van de eigenaars. Schuylenborgh, zo zien wij op de Ferrariskaart van 1770, bestond uit een loofbos op een moerasachtig bodem. Nadien moet het dan omgevormd zijn tot zompige beemden. De Winterbeek is hier de structuurdrager van het landschap die dit gebied door de eeuwen gevormd heeft. Nabij deze beek is dan een kleine, landelijke motburcht opgericht. De gracht rondom de Motte werd gevoed door de Winterbeek. In 1716 heette het gebied Schuylenborgh. De motburcht speelde in de middeleeuwen een bijzondere en centrale rol bij de plaatselijke bevolking: het had een beschermende en verdedigende functie. Het terrein bestaat nu uit ruigten en natte weide met sterke ontwikkeling van moerasspirea en zeggenvegetatie. Daarenboven functioneert een gedeelte van het gebied als overstromingsgebied. Typische soorten, eigen aan zulke terreinen, zijn in ontwikkeling. Prachtige meidoornstruiken staan er verspreid. Sleutelbloemen, knolsteenbreek en dotterbloemen zijn aan uitbreiding begonnen. Met de avifauna zit het er ook al goed: buizerd, ijsvogel, grasmus, bosrietzanger en ransuil.

We wandelen hier een heel eind door de natuur en komen dan in het dorpje met zijn prachtige vakwerkhuizen verder met onze wandeling en gaan dan naar het domein van Kasteel Schoonbeek.

Historiek: Het gekende kasteel van Schoonbeek schijnt ons ook een voorbeeld van oude, maar verbouwde burchttoren te leveren. In 1333 behoorde het kasteel toe aan het graafschap Loon. De oudstgekende eigenaar van de sterkte, Willem van Schoonbeek, vinden we op 8 december 1361 vermeld. Herman Typots, drossaard van het Land van Grevenbroek en kastelein van het Prinsenhof in Kuringen, huwde met Margriet van Chiney, dochter van Dirk van Chiney, heer van Schoonbeek en Anna Vandenbosch van Gors-op-Leeuw. In 1573 was hun kleinzoon Hendrik Typots nog heer van het kasteel van Schoonbeek In de vorige eeuw woonde de familie de Renesse op het kasteel. Gouverneur Graaf Theodoor de Renesse stierf er in 1927. In dit meermaals hersteld kasteel blijkt een oud stuk te zitten, links van de ingang. Het is een vierkante toren, een donjon, waar de andere gebouwen tegen aan gebouwd werden. Vandaag is het eigendom van de familie “de Grunne”

We wandelen voorbij het kasteel en komen zo aan de spoorweg en dan een eindje verder komen we terug op onze startplaats.

MARCHE INTERNATIONALE.

MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE VISE.

VISE.

Visé ligt aan weerszijden van de Maas, tussen Luik en Maastricht. De gemeente grenst voor een deel aan de Nederlandse gemeente Eijsden-Margraten, met de Maas als grensrivier ertussen. In het Belgische gedeelte van de St Pietersberg bevindt zich de Verloren Vallei. In de kalksteen van Wezet wordt het groene mineraal malachiet aangetroffen. Wij vertrekken met de wandeling aan de Maas en we wandelen een heel eindje langs het water. We kunnen genieten van de vele watervogels die langs en op het water zitten, toch mooi om te zien. We wandelen nu door de prachtige natuur en komen zo in Lixhe. Hier mooie oude huizen en dan wandelen we verder door steegjes en veldwegen omgeven door groen. Langs een van de vele bunkers die hier nog verspreid staan. Dan komen we in Lanaye. De volledig vernieuwde interactieve permanente tentoonstelling in het Maison de la Montagne Saint-Pierre in Lanaye geeft op boeiende wijze een inleiding in de rijke en unieke fauna en flora en het ontstaan van het gebied. We wandelen door het dorp en komen zo weer aan de Maas. Tegenover ligt Nederland. We wandelen langs de Maas en het kasteel van Eijsden zien we tussen de bomen liggen. We blijven een heel eind langs de Maas. We komen in Lixhe. Het dorpje ligt tussen Maas en Albertkanaal. In dit dorpje is er een wandeling die het religieus en historische geschiedenis van het dorpje. Wij komen een paar van deze prachtige gebouwen tegen. Eerst de prachtige oude hoeve met toren prachtig gerestaureerd, wat verder een prachtig kasteeltje. Abbyfield. Weer verder komen we aan de sluis van Visé en langs de jachthaven waar mooie boten liggen weer veder langs het water tot terug aan ons vertrek komen tegenover de kerk van Visé. Prachtige wandeling.

40E MARCHE D’APRES-MIDI.

LES GOE-LANDS.

GOE.

Goe is een deelgemeente van het stadje Limbourg. Goe, aan de voet van de dam van de Gileppe en de poort van het Hertogenwald is één van de oudste en meest pittoreske dorpjes in de regio die zijn authenticiteit heeft weten te behouden. Talrijke wandelpaden kan de Pierresse de Bovegnée de Pirhettes en Béthane ontdekken. Wandelpaden langs landwegen staan ons ter beschikking voor het plezier van de ogen en de oren. Een prachtig uitzicht, huizen met karakter, historische en schitterende landschappen, ongelooflijk natuur voor ons te bewandelen. We genieten van de stilte in de natuur en van de vogelgezang en het loeien van de koeien. We wandelen door de velden en langs bossen en komen zo aan in Limbourg. Een stadje met een rijke geschiedenis. Dit dorp was ooit de hoofdstad van het oude Hertogdom Limbourg en voormalige versterkte plaats langs de Vesdre, tussen het Pays de Herve en het Ardense massief. Het mooie dorpje Limbourg heeft zijn bouwkundig erfgoed kunnen bewaren tot grote tevredenheid van zijn inwoners en bezoekers. Het bouwkundig geheel van het dorp werd opgenomen op de lijst van uitzonderlijke onroerend erfgoed van Wallonië. Bovendien vind je er tal van geklasseerde monumenten. We genieten van een ontspannende wandeling naar de Place Saint-Georges met zijn kinderkopjes. Kuieren door de steegjes en laten ons verleiden door de charmante huizen. Liefhebbers van geschiedenis en de middeleeuwen komen in Limbourg aan hun trekken met de Saint-Georgeskerk, de kastelen, de fontein en de stenen tafel. Geniet ook van schitterende uitzichten over de omgeving en meer bepaald over het Hertogenwald. We verlaten Limbourg en komen aan “Ferme de la Petite Halloux” 1774 een prachtige hoeve. We wandelen verder door de prachtige omgeving en komen langs de “Aqueduc de la Gilippe” een afvoerleiding van het water van de Dam van de Gileppe. Het is een bult in het landschap. Weer verder en blijven een heel eins door de prachtige natuur wandelen uitgestrekte weilanden. We gaan verder tot aan de controlepost hier even rust en dan weer verder blijven wandelen in deze prachtige omgeving tot we weer Goé in zicht krijgen. Het eerste wat we te zien krijgen is de gedraaide torenspits van de kerk.

Een gedraaide toren(spits), getordeerde of schroefvormige toren(spits) is een toren waarvan de spits in spiraalvorm gedraaid is. Deze is doorgaans gedekt met leien. Er zijn ongeveer honderd torens van dit type in Europa bekend. Er zijn twee verschillende verklaringen van de draaiing: Sommige zijn gebouwd als architectonische prestatie. Andere zijn door de tijd heen zo geworden. In België zijn er zo 10 kerken. Ze behoren allemaal tot de vereniging Association des Clochers Tors d'Europe.

We wandelen voorbij de kerk en komen zo terug op ons vertrek een eindigen een mooie namiddag wandeling.

WOENSDAGTOCHTEN.

WSV NOAD.

SIMPELVELD.

Vandaag wandelen in Simpelveld en we nemen onze twee kapoenen mee. We willen een kleine tocht maken en daarna een ritje met de stoomtrein. Simpelveld, gelegen in het beekdal van de Eyserbeek. Een dal met steile hellingen en heuvelplateaus met weidse uitzichten. Een uniek stukje Nederland. We wandelen langs mooie huizen en vakwerkhuizen en een stukje langs de spoorweg, Jelle en Seppe genieten van de wandeling, vooral Seppe houd van het golvend landschap, hij heeft de hele weg gepraat en vragen gesteld. Zo komen we goed vooruit en zijn dan ook vlug terug in Simpelveld, als wij het station voorbij gaan vertrekt de eerste stoomtrein. Seppe is heel opgewonden en kijkt al uit om mee te gaan wij moeten nog eens tukje wandelen tot aan het vertrek. Dan rijden we naar het station. Zo’n 100 jaar geleden was grensstation Simpelveld het economisch centrum aan de spoorlijn van Aken naar Maastricht. Hier werden alle reizigers gevisiteerd (gecontroleerd) door douaniers. Reizigers die de controle wisten te ontwijken, verhandelden hun smokkelwaar in één van de acht(!) café’s tegenover het station. Vandaag de dag is het oude stationsgebouw uit 1908 nog steeds te bezichtigen en vormt zij het kloppend hart van de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij. Op het emplacement vind je onder andere onze gezellige stationsrestauratie met terras, een filmzaaltje, ’t Winkeltje en een kleine museum. We kunnen nog met 3 treinen mee rijden de eerste is de dieseltrein naar Vetschau even over de grens met Nederland in Duitsland. De jongens zijn verwonderd en in Vetschau even wachten en dan terug naar Simpelveld. Hier hebben we enkele minuten de tijd om over te stappen op de stroomtrein. Deze brengt ons naar Kerkrade. Een mooie tocht door het heuvelland. De laatste rit is naar Schin op Geul en terug. We hebben in de 3 verschillende klassen gezeten en genoten van ons dagje Simpelveld met de kleinkinderen.

BAD WINDSHEIM. FRANKISCHE OPENLUCHTMUSEUM.

Een rondleiding door de Frankische Openluchtmuseum is als een reis door 700 jaar van de Frankische geschiedenis van het dagelijks leven: Ongeveer 100 gebouwen, boerderijen, huizen van ambachtslui, molens, schapen boerderijen, brouwerijen, kantoorgebouw, schoolgebouw en nobele kasteel, schuren, stallen, bakkerij en cottage nodigen u uit om de reis naar de verleden. Ze brengen hoe de plattelandsbevolking in Franken, woonde en werkte. Van dorp tot dorp wandelen we. De huizen zijn in zes gebieden die zijn gerangschikt per regio en thema. Zo krijg je het gevoel, van dorp naar dorp te dwalen als vroeger tijdens een rondleiding door het museum terrein. Bijzonder interessant: de groep Middeleeuwen en de groep stad in de oude binnenstad van Bad Windheim, het ziekenhuis kerk, de oude werf, de kruiden apotheek en het Museum in de Kerk van Franken. Behorend tot de huizen in het museum moestuinen, velden, heggen en weiden, hop en wijnbouwgebieden evenals talrijke waterlopen zijn gemodelleerd naar de oude Frankische cultuurlandschap. Gewassen zijn nu ook niet meer zo bekende regionale fruit, groenten en oude granen soorten. Oude huisdierrassen als Schwäbisch-Hall varkens en bekende vee de "Triesdorfer Tiger", ganzen van Frankische land en vele andere dieren op de boerderij. Oude werktuigen en oude tractoren en dorsmachines staan opgesteld prachtig om te zien en ook de tentoonstellingen die geregeld wisselen zijn de moeite vandaag een tentoonstelling over de pastorijen in Frankenland. Wij blijven een hele poos in het museum bezoeken het restaurant voor en heerlijke maaltijd met een museumbiertje. Na het museumbezoek gaan we ook nog even de stad binnen om het stadgedeelte van het museum te bezoeken en om nog even naar het kuuroord te wandelen. We hebben en fijne dag in Bad Windshied. Terug naar Unterbreitenau waar we onze laatse avondwandeling door het dorpje maken voordat we morgen vroeg terug naar huis keren. De negen dagen bij de familie Burger waren bijzonder een fijne familie waar je dadelijk thuis hoort en de streek met zijn vele mooi steden en dorpen. Prachtige landschapen en wondermooie wandelingen en top wandelingen. Een geslaagde vakantie aan de “Romantische Strasse”

ROTHENBURG o.d. TAUBER.

Rothenburg (officieel Rothenburg ob der Tauber) de kernstad zelf is echter een kleine, goed behouden, middeleeuwse vestingstad. Het wereldberoemde Rothenburg spreekt zeer tot de verbeelding. Rothenburg ligt in de regio Franken in het bondsland Beieren in Duitsland. De stad is een van de parels langs de Romantische Strasse, de oudste vakantiestraat van Duitsland. Rothenburg bezit vele oude monumenten en is omringd door een stadsmuur waarover men een rondgang om de stad maken kan. Het middeleeuwse karakter is overal herkenbaar. De wortels van Rothenburg liggen in het huidige dorp Detwang. Deze parochie werd in 970 gesticht door een adellijke heer. Uiteindelijk werd ook de burcht Rothenburg gebouwd. De burcht werd waarschijnlijk bij een aardbeving in 1356 verwoest of ten minste beschadigd. Behalve Rothenburg ob der Tauber stichtte de graven van Comburg-Rothenburg zes andere steden met de naam Rothenburg. De laatste graaf van Rothenburg liet de burcht na aan het klooster Comburg. De Joodse gemeente van Rothenburg was een van de oudste van Duitsland. Rothenburg heeft een uitermate romantisch karakter door zijn goed bewaard gebleven middeleeuwse binnenstad. Wij kunnen urenlang door de smalle straatjes en stegen dwalen en steeds weer nieuwe tot de verbeelding sprekende geveltjes en andere voorbeelden van stedelijk schoon tegenkomen. De stad heeft dan ook een groot aantal musea, Het misdaadmuseum is het belangrijkste Duitse museum over de rechtsgeschiedenis van de afgelopen duizend jaar, met onder andere folterwerktuigen en executiemiddelen, maar ook wetteksten met betrekking tot de heksenvervolgingen. In het Reichsstadtmuseum is de historie van de stad Rothenburg te bewonderen. In de Wolfgangskirche is het Schäfertanzmuseum gevestigd. Verder is in Rothenburg het Duitse Weihnachtsmuseum te vinden. Het Handwerkerhaus toont het alledaagse leven van de handwerkslieden van Rothenburg. Rothenburg heeft verschillende belangrijke kerken die bezocht kunnen worden. De binnenste stadsmuur uit 1172 en de buitenste stadsmuur van 1360-1388 zijn zeker ook een bezoek waard, evenals de verschillende stadspoorten. Feitelijk is ieder huis in de oude stad een monument en vele van de openbare gebouwen zijn te bezoeken. Het aanbod is zo groot, dat het onmogelijk is om alles in één dag te bezoeken.

RÖTTINGEN.

Röttingen is een kleine gemeente gelegen aan de Romantische Strasse, ligt in het bondsland Beieren direct aan de grens met het bondsland Baden-Württemberg. Het behoort tot de grensoverschrijdende Zuid-Duitse regio Franken. De economie van Röttingen drijft ook nu nog op de wijnbouw. In het Taberdal worden vele soorten druiven verbouwd. Een heel bijzondere is de zogenoemde Tauberschwarz, een eeuwenoud regionaal druivenras dat alleen hier verbouwd wordt. Tot de musea van Röttingen behoort – hoe kan het ook anders – een knus museum in de “Bacchuskelder” over de wijnbouw in Röttingen. Verder is er nog de museumswijngaard “Feuerstein” waar de wijnbouw zoals die tot de jaren vijftig van de twintigste eeuw werd uitgeoefend, wordt getoond. In het stadhuis is een erfgoedmuseum gevestigd, waar allerlei zaken met betrekking tot de volkskunde en stadsgeschiedenis wordt tentoongesteld. Röttingen is goed geconserveerd en daardoor zijn er in de kleine stad nog vele monumenten te bewonderen. Door de gehele stad, maar zeker rond de markt staan vele vakwerkhuizen. Het stadhuis is opgetrokken in barokstijl en stamt uit 1750. De burcht Brattenstein die in 1230 voor het eerst vermeld wordt, werd waarschijnlijk in de twaalfde en dertiende eeuw gebouwd. Maar hij werd in de zeventiende eeuw en later ook nog in de negentiende eeuw ingrijpend verbouwd. In de Paracelsustuin van de burcht bevinden zich ongeveer 70 geneeskrachtige en keukenkruiden. De Sint Kiliankerk uit de dertiende eeuw heeft een laat-Romaanse basis die in latere eeuwen in andere stijlen is uitgebouwd. De toren die heeft toebehoord aan de Duitse orde met een vakwerkopbouw stamt uit de vijftiende eeuw. Ook de Sint Joriskapel bij het katholieke kerkhof stamt uit de vijftiende eeuw. Het Julius-Echterstift is een Renaissancegebouw uit 1614. Ten slotte is de stadsmuur die vrijwel volledig bewaard is gebleven, een bezienswaardigheid. Van de oorspronkelijk zestien wachttorens zijn er nog zeven over. Langs de zonnewijzersrondweg van twee km lengte staan sinds 1984 33 zonnewijzers tentoongesteld. Een stadje met veel te zien en beleven.

BEZOEK BAD MERGENTHEIM.

De stad Bad Mergentheim ligt in een verbreding van het dal van de rivier de Tauber in de regio Franken in het bondsland Baden-Württemberg. Bad Mergentheim ligt aan de Romantische Strasse, de oudste vakantiestraat van Duitsland. In Bad Mergentheim stroomt de Wachbach in de Tauber. De gemeente Bad Mergentheim bestaat uit de stad zelf en dertien dorpen die verspreid liggen in het Tauber- en het Wachbachdal. Bad Mergentheim had een relatief grote Joodse gemeente al sinds de middeleeuwen. Ze kregen toestemming van de Duitse Orde zich in de stad te vestigen, mede omdat dat economisch voordelig was. Aan het begin van de twintigste eeuw was 5% van de bevolking Joods, wat ver boven het Duitse gemiddelde van 1% lag. Ook aan Bad Mergentheim ging de Kristallnacht van 9 op 10 november 1938 niet onopgemerkt voorbij. De ruiten van de synagoge en winkels van Joodse burgers werden vernield en Joodse mannen in “verzekerde bewaring” gesteld. In monument op het terrein van de protestantse kerk en een herdenkingsbord bij de Sint Bernhardschool herinneren aan deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Bad Mergentheim. Na de Tweede Wereldoorlog behoorde Bad Mergentheim tot de Amerikaanse zone. In 1973 werden de dertien dorpen die tot dan toe zelfstandige gemeenten waren geweest, in een grootschalige gemeentelijke herindeling bij Bad Mergentheim gevoegd. Markelsheim is een gerenommeerd wijndorp in het Tauberdal, terwijl de wijnbouw in Bad Mergentheim zelf sinds de Tweede Wereldoorlog is verdwenen door slecht beheer als gevolg van de oorlog en de druifluis. Op 13 oktober 1826 ontdekte de herder Franz Gehring de huidige Wilhelmsbron en in de jaren daarop werden er meerdere bronnen ontsloten. Hierdoor beschikt Bad Mergentheim tegenwoordig over die minerale bronnen met drinkwater en één voor heilzame baden. Sinds de brand van 1556/1557 in het stadhuis zijn er in Bad Mergentheim geen oorlogsverwoestingen geweest, zelfs niet in de Tweede Wereldoorlog. Hierdoor heeft Bad Mergentheim zijn middeleeuwse en barokke stadsbeeld behouden. De volgende gebouwen in Bad Mergentheim zijn een bezoek meer dan waard: In de eerste plaats het slot van de Duitse Orde met een kerk in barokstijl. De munsterkerk Johannes de Doper. Het karakteristieke stadhuis.

HERRGOTTSKIRCHE CREGLINGEN

VINGERHOEDMUSEUM CREGLINGEN

PW CREGLINGEN.

“UM DAS SCHONE HERRGOTTSTAL MIT HERRGOTTSKIRCHE”

WANDEFREUNDE CREGLINGEN 1979 e.V.

DURCH CREGLINGEN IM TAUBERTAL AN DER “ROMANTISCHEN SRASSE”

Creglingen ligt in Baden-Württemberg aan de Romantische straat. Het dorpje heeft grote bekendheid in de streek omwille van de Herrgottskirche met zijn 4 altaren met daarbij het bekende Maria altaar van Tillmann Riemenschneider. Een prachtig altaar in hout uitgesneden. We wandelen vanuit het hotel Herrgottsstal naar het stadje al dadelijk krijgen de prachtige vakwerkhuizen te zien. Creglingen ligt aan de rivier de Tauber. De kernstad zelf ligt op de plek waar de Herrgottsbach in de Tauber stroomt. De geschiedenis van de stad Creglingen zelf gaat tot voor de Romeinse tijd terug. Bij Finsterlohr is een zogenoemd Keltisch oppidum gevonden, een stadachtige vesting uit de ijzertijd. Toch is Creglingen pas voor het eerst vermeld in een oorkonde uit het jaar 1045. In 1088 kwam Creglingen onder het bestuur van het klooster Comburg en in de dertiende eeuw onder de graven van Hohenlohe. In 1349 werden aan Creglingen stadsrechten verleend. Volgens een sage vond een boer bij het ploegen een ongerepte hostie op een helling van de Herrgottstalbach. Op die plek werd een kerk gesticht waarin de hostie werd vereerd. In dee kerk staat het beroemde Mariaaltaar van Tilman Riemenschneider uit 1505. Na het uitsterven van de familietak Hohenlohe-Brauneck in 1390, kreeg Creglingen een wisselvallige geschiedenis met steeds wisselende heren. In 1791 kwam Creglingen onder Pruisisch bestuur, vervolgens in 1806 onder Beiers bestuur en ten slotte in 1810 onder Württemberg. We wandelen verder en verlaten de stad om een aantal omliggende dorpjes aan te doen wat een prachtige natuur en wat een rustige dorpjes de tijd is hier blijven stilstaan zo rustig en overal prachtige oude huizen. We komen zo terug in Creglingen waar we de kerk met zijn prachtige houtsnijwerken bezoeken en tegenover het vingerhoedmuseum waar duizende vingerhoeden van over de hele wereld tentoongesteld worden, een bijzondere plek is de Molen waar een cafe in is we gaan hier even binnen om van een lekker stuk koek te genieten en van het mooie interieur. We wandelen dan verder terug de stad binnen langs de mooi oude huizen en langs de smalle straatjes. Fijn om hier rond te wandelen en te genieten van al het moois wat hier te zien is. Een geslaagde wandeling in en rond Creglingen.

BEZOEK BURG COLMBERG.

In Franken, de grote, bekende schoonheid. Groots uit de oudheid een kasteel Colmberg genoemd. Het is niet moeilijk te vinden, tussen Ansbach de weg halverwege naar Rothenburg, gelegen op de berg op 511 meter. Op deze regendag nemen we toch even de tijd om buiten te komen. We rijden enkele kilometers verdre om in Colmberg te komen om het prachtige burcht te bezoeken. Vandaag his deze toch wel burg met een rijke geschiedenis waar koningen en keizer woonden en vandaan kwamen omgevormd tot een hotel restaurant. Maar dit doet geen afbreuk aan de grootsheid van deze plek. Gelegen op een berg kijkt de burcht over het landschap en heerst over het landschap. Wij wandelen even rond de burcht en gaan dan binnen het restaurant binnen voor een lekkere stuk Bayerische koek en koffie en terwijl kunnen even rond kijken in de burcht de inkom is bijzonder met een oude Fort wagen en een leven grote opgemaakte beer. We genieten van ons vieruurtje op de burcht. Het blijf regenen en we besluiten dan maar terug naar Unterbreitenau te gaan. En we kunnen zo nog een fijne avond hebben en wat kun je doen als het blijft regenen samen een avondje kaarten. Lang geleden dat we dit nog gedaan hebben en werkelijk het was een aangename en fijne avond

ANSBACH

Van 1398 tot 1791 was Ansbach de hoofdstad van het vorstendom Ansbach. Ansbach, de voormalige residentie van de markiezen van Brandenburg-Ansbach, ligt prachtig aan de historische burchtenroute en heeft een enorm aantal historische bezienswaardigheden te bieden, iets wat je op het eerste gezicht niet achter het stadje zou zoeken. Monumenten als de Hofkanzlei, de kerken St. Johannis en St. Gumbertus, de residentie en de schitterende orangerie in de Hofgarten getuigen van een lange geschiedenis. de orangerie, die tussen 1726 en 1728 naar Franse voorbeelden is gebouwd, ook een eersteklas bezienswaardigheid als er toevallig geen festival is. En hetzelfde geldt voor de residentie – 27 barokke, luisterrijke pronkruimten, waaronder de twee etages tellende feestzaal, het spiegelkabinet en de tegelzaal, die voorzien is van circa 2.800 tegels uit de beroemde faience-manufactuur van Ansbach. Eveneens uit het midden van de 18e eeuw is de synagoge, die van de buitenkant enigszins onooglijk overkomt, maar wel een van de belangrijkste bewaard gebleven barokke synagogen in Zuid-Duitsland is. Tegenwoordig is er geen joodse gemeente meer en dient het gebouw als gedenkplaats en museum. Kaspar Hauser: bedelaar en edelman. De markiezen en bouwmeesters uit de barokperiode hebben in Ansbach sporen nagelaten, maar ook een van de meest raadselachtige figuren uit de recente geschiedenis: Kaspar Hauser. Als in lompen gehulde bedelaar was hij in 1828 in Neurenberg opgedoken, maar toen hij in 1833 in de Hofgarten in Ansbach werd doodgestoken, was hij veranderd in een jonge edelman, die gedistingeerd, leergierig en hoffelijk was. Tot op de dag van vandaag weet niemand precies wie hij was, hoewel er veel over gespeculeerd is. Ter ere van de grote onbekende is er een indrukwekkend monument geplaatst, en een gedenksteen op de plek waar hij vermoord is, verder is er een geheel nieuwe afdeling in het Markgrafenmuseum aan hem gewijd en is er nog zijn graf, met het opschrift "Raadsel van zijn tijd, van onbekende afkomst, overleden onder mysterieuze omstandigheden". We wandelen door de stad en langs het kasteel. Spijtig dat het regent en daarom is ons bezoek wat aan de korte kant.

LEUTERSHAUSEN

LOTOS GARDEN ROTHENBURG

PW. ALTSTADTBLICK.

TSV 2000 ROTHENBURG.

ROTHENBURG OB DER TAUBER.

In Duitsland zijn er honderden PW of permanente wandelingen. Deze worden op dezelfde manier georganiseerd als gewone wandelingen met één verschil je kunt ze het hele jaar rond bewandelen. Deze van Rothenburg gaan we vandaag eens uit proberen. Wij hebben geluk een parkeerplaats tegenover het hotel waar de wandeling vertrekt en je moogt er onbeperkt parkeren, zodat we ruim de tijd hebben om deze wandeling te doen. Onze startkaarten gehaald in het hotel en we zijn op weg, langs het kerkhof zo de stad uit. Wij klimmen omhoog om boven de stad te wandelen maar eerst een heeleind door het bos prachtige wandelwegen met mooie vergezichten over het dal. We volgen een eind de beek en komen aan onze eerste watermolen: Obere Walkmühle. Mooi gelegen in het dal. Dan weer verder langs een verlaten steengroeve verder door het bos. Wat verder komen we aan de tweede molen deze is veel groter en heeft veelbijgebouwen gelegen rond een grote koer: Haltenmühle uit 1689. Nu steken we de Tauber over en draaien de Natursteig op een lange weg door nhet bos met veel natuur en dit is genieten. Veel afwisseling klimmen, enge paden en hoge rotsen. Nu komen we aan de controle. Om te bewijzen dat je de wandeling gedaan heb zijn er onderweg “zelfcontroles” welke je moet vermelden op de startkaart, voor ons maakt het niet juit maar voor de IVV wandelaars is het belangrijk om de juiste stempels te hebben voor hun IVV stempel. Wij weer verder. Alles is wel heel goed aangegeven en wij weer verder. We komen aan onze derde molen, wat een gebouw, spijtig het waterrad ligt op het erf maar het gebouw deze molen uit de 16de eeuw was een bijzondere molen de naam zegt het al “Hammerschmiede” deze molen werd aangedreven door een waterrad dat op zijn beurt een andere rad aandreef die dan de hamer op en neer liet gaan. Nu weer verder met onze wandeling. We leren regelmatig nieuwe dingen bij zoals “der Furt” is een oversteekplaats in de rivier waar de boeren met paard en kar over konden steken. Weer wat verder. We komen in een klein gehucht met enkele huizen en een grote schuur, hier liggen nog wat tandwielen voor de deur en wat verder een houten overdekte brug. Nu klimmen we een heel eind. Tot onze verbazing komen we aan een kuuroord.wat een prachtige gebouwen we wandelen geheel rond het kasteel en kunnen het van alle kanten bekijken. En dan hoog boven het Taubertal waar de Romantische Straße en de Burgenstraße elkaar kruisen verheft zich het unieke silhouet van de voormalige Freie Reichsstadt Rothenburg. Hier gaan we de stad verkennen wat een prachtig stad sprookjes achtig vakwerkhuizen torens ommuurde stad veel kleur en een aangename sfeer. We genieten van onze wandeling door de stad. Er is zoveel te zien dat het moeilijk is om te beschrijven. Rothenburg heeft verschillende belangrijke kerken die bezocht kunnen worden. De binnenste stadsmuur uit 1172 en de buitenste stadsmuur van 1360-1388 zijn zeker ook een bezoek waard, evenals de verschillende stadspoorten. Feitelijk is ieder huis in de oude stad een monument en vele van de openbare gebouwen zijn te bezoeken. Het aanbod is zo groot, dat het onmogelijk is om alles in één dag te bezoeken. Rothenburg heeft een uitermate romantisch karakter door zijn goed bewaard gebleven middeleeuwse binnenstad. Al wandelend kan je urenlang door de smalle straatjes en stegen dwalen en steeds weer nieuwe tot de verbeelding sprekende geveltjes en andere voorbeelden van stedelijk schoon tegenkomen. We genieten van onze rondwandeling in de stad en kunnen er niet aan weerstaan om het vastgelegde parkoers te verlaten en in de straten te gaan kijken het heeft ook allemaal niet zoveel belang wij genieten van deze mooie stad en op een paar uur en kilometers steek het nu ook niet. We blijven voor een lange tijd in Rothenburg om zoveel mogelijk te bekijken. Maar uiteindelijk moeten we toch een einde maken aan deze wel heel bijzondere PW Rothenburg. Het was een aangename en vooal mooie wandeling uit twee delen de natuur rond Rothenburg met zijn watermolens en de oude stad. Één woord prachtig.

42e INTERNATIONALE VOLKSWANDERTAGE.

WANDERFREUNDE SACHSEN.

SACHSEN b ANSBACH.

De wandeling vandaag is een stuk korter bij. Vertrek in het clublokaal van de wandelclub. De wandeling brengt ons door de velden vandaag veel stiller geen boeren op de velden, het is zondag en betekend voor het katoholieke Bayern zondagsrust. Het is aangenaam te wandelen in de velden hier wel meer afwisseling dan gisteren. Meer bos en meer kleine velden. In de bossen vliegen honderden vlinders. Verschillende soorten gewoon prachtig om te zien kunnen hier ook verschillende foto’s maken van vlinders. Het is genieten. Een eind langs de spoorweg en dan komen we langs een oude boerderij die alleen in het bos staat. Gedeeltelijk uit hout opgetrokken wat hier wel meer voorkomt dat de schuren en stallingen uit hout opgetrokken zijn. We blijven een heel eind door het bos wandelen tot we aan de rand komen hier dan ook wat weilanden met paarden en een stuk land met een grenssteen, spijtig dat hij zo verweerd is dat je bijna niet meer kunt zien wat erop staat. Dan wandelen we langs de Waldweg een bosweg aangelegd 1979. Een prachtig weg door het bos. We komen zo weer een eind langs een bloemen weg met veel vlinders, en een bijzondere vlinder kunnen we op foto vastleggen “ de kolibrievlinder” ben blij dat de foto geluk is. Dan dalen we af naar Sacksen de kerk komt in zicht en we komen terug aan het clubhuis waar onze wandeling eindigt. Een mooie en aangename wandeling in Sacksen.

Afstand Unterbreitenau – Sacksen 31 kilometer.

Afstand wandeling 11 kilometer.

BEZOEK AAN LICHTENAU.

Lichtenau is een gemeente met de status van Markt. Een Marktgemeinde is een gemeente die beschikt over het marktrecht, waarbij de gemeente ook formeel de titel Markt kan gebruiken. In Duitsland wordt het begrip in Beieren nog gebruikt. Lichtenau ligt aan de Burgenstrasse. Het is een bijzonder stadje met een vestiging. Het fort Lichtenau gaat terug tot een middeleeuwse waterburcht. 1406 Nuremberg kocht de plaats en het kasteel Lichtenau van Frederik II. Of Heideck . Vanwege de ligging van Lichtenau als een tactische voorpost van de keizerlijke stad Neurenberg op het grondgebied van de markgraaf van Brandenburg-Ansbach waren vaak spanningen en vernietiging tijdens militaire conflicten in de geschiedenis. Het fort Lichtenau is een meesterwerk van architectuur uit de Renaissance, zelfs als ze militair op het moment van de voltooiing ervan in het dal niet goed tegen belegeringsartillerie was te verdedigen bijzondere plek. Wij kunnen er een bezoekje aan brengen, we wandelen de stadspoort binnen en we balanden terug in de tijd wat een prachtige huizen rond het marktplein de kleine straatjes verbergen prachtige bouwwerken, binnen de wallen de brouwerij Weissbraühaus en wat verder de brouwerij Hauff-Bräu sinds 500 jaar. We wandelen door het binnenstadje langs de kerk en bloemenplein en dan wandelen we de ingangspoort van de vestiging binnen. Deze is een schilderij op zijn eigen wat prachtige beelden en wat een uitstaling heeft dit allemaal het maakt indruk op je als je hier binnen wandeld zo indrukwekkende muren we wandelen de verdieping op waar je een kindruk krijgt van de grote van het bolwerk en hoe het over het stadje uitkijkt en het verdedigigt en hoe het stadje onder de hoede van de vestiging ligt. We wandelen rond dikke muren, vierlnkte hoektorens en in hhet midden twee ronde torens; we dalen af naar de beneden verdieping hier is de uitstaling nog indrukwekkender hoe moet je zoiets beschrijven het neemt je de adem weg als je en binnen wandelt en je heb ogen te kort om alles te bekijken. Wat een prachtig gebouwen. We wandelen rond en zo komen we aan de uitgang die ons terug binnen de muren van de stad brengt. Hier de toegangspoort naar het stadje een mooi gebouw. We wandelen nog wat rond de stad en ook nog even rond de stadsmuren. Een prachtig kleine stad in Franken. Na ons bezoek aan Lichtenau even naar Geslau rijden om hier even rond het stadje te wandelen opzoek naar een eetgelegenheid. Spijtig niks open in Geslau. Wij rijden door naar Buch am Wald in Gasthof SCHWAN een gezellig gasthof met vriendelijke mensen en vooral goed en niet duur. We genieten van het eten en blijven hier nog ven zitten. Na ons avondeten keren we terug naar Unterbreitenau. De avond valt over Franken en het is te mooi om binnen te zitten we gaan even een rondje wandelen door de omgeving. We kiezen voor Rondwandeling 6 Unterbreitenau – Oberndorf –Unterbreitenau. Je moet niet te veel voorstellen van deze kleine dorpje, veel huizen zijn er niet en ze liggen rond elkaar, ons dorpje telt maar een paar huizen een stuk of zeven allemaal boerderijen, wel prachtige oude boerderijen verschillende nog met vakwerk en dan de uitgestrekte landerijen de avondzon die over het landschap nederdaalt wat prachtig toch de herten die door het graan lopen we zien ze springen en achter ons huis de boer zijn geiten wat mooi. Een fijne afsluiting van een prachtige dag.

WANDELING GÄNHEIM.

DJK GÄNHEIM.

GÄNHEIM bei ARNSTEIN/FRANKEN.

Onze eerste wandeling in Bayern/Franken is in Gänheim. Een dorpje nabij Arnstein. Franken is een regio in Bayern die gekenmerkt word door zijn ligging en zijn eigenheid. Prachtige steden vind men in Franken zoals Arnstein. Franken is ingedeeld in 3 delen -Neder-Franken of Unterfranken, Middel-Franken of Mittelfranken en Opper-Franken of Oberfranken. Gänheim ligt in Mittelfranken. We vertrekken met de wandeling even buiten het dorpje en hebben dadelijk een idee welke wandeling wij vandaag gaan doen. Het prachtige landschap met velden, weilanden en bossen, heuvelend. Met een rijke dorpsgeschiedenis en tradities, de vele prachtige oude huizen en boerderijen zijn de moeite om ven bij stil te staan. We wandelen de velden in, de boeren zijn al volop bezig om het graan in te halen, wat een enorme stukken velden zijn dit hier zover het oog rijkt graanvelden aan één stuk. Wat ook opvalt zijn de stukken onbewerkt gronden waar de vogels, bijen en vlinders hun voedsel vinden. Het is hier een traditie om stukken landbouwgrond onbewerkt te laten of in te zaaien met wilde bloemen voor de bijen en vlinders. Ook langs de wegen staan overal bloeiende bloemen wat het zo mooi maakt. We wandelen door de velden en genieten van de mooie omgeving vol afwisseling. Tot we in hte volgende dorpje komen; enkele huizen telt het maar hier is onze rustpost. Na de rust nog 4 kilometer te gaan nog even omkijken naar de prachtig boerderij en dan weer verder. Velden en akkers, graanvelden zover het oog rijkt met hier en daar een bosjes. Langs de akkers verschillende distels nog nooit gezien zo vele verschillende soorten en allen worden bezocht door vlinders en bijen. Zo komzn we stilaan terug richting Gänheim. Als we afdalen ligt het dorpje voor ons in het dal. Op het plein staat een meiboom geplant en een prachtig monument, tegenover een vakwerkhoeve. Dan een eind door het dorp, mooie oude huizen met in de gevel een heiligen beeld, ook vele boerderijen dragen een wapenschild en zijn uit de 16de en 17de eeuw. Wel prachtig onderhouden. Een lust voor het oog hoe hier alles bewaard en gekoesterd word. Zo komen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling en aangename kennismaking met de streek en het dorp.

Gaslau tot Gänheim 88 kilometer.

Afstand wandeling 11 km.

BEZOEK AAN OCHSENFURT.

De naam Ochsenfurt komt van de os. Op de plek waar nu Ochsenfurt ligt, lag vroeger een voorde (Furt) in de rivier waar koeien (Ochsen) konden oversteken. Ochsenfurt - Die Stadt der Türme. De stad van de torens. Als grootste stad in Landkreis Würzburg en met de rivier langs zijn zijde. De historische Altstadt word bijna geheel omringt door een muur met talrijke stadstorens en torens omringt. De stad bezit prachtige bezinswaardigheden met vele prachtige vakwerkhuizen die bijdragen tot de charme van deze stad. We wandelen de stad binnen door een van de stadspoorten. We komen dadelijk aan een van de vele torens die de stad bezit, hier is er een smidse in tentoongesteld, deze toren is een van de oudste van de stad. Prachtige huizen en op elke oude gebouw een heiligenbeeld. Prachtig, aan de kerk bij de hoofdstraat rijen vakwerkhuizen wit gekalkte met rood hout wat een prachtig beeld geeft. In de zelfde straat aan de kerk zijn de oude bronnen opnieuw aangebarcht zodat het oude weer in zijn volle glorie verschijnt. In de hoofdstraat gezellig terrasjes. Al ben je hier in een vrij grote stad de zwaluwen wonen midden in de stad en niemand stoort er zich aan. Het sadhuis is ook bijzonder met zijn torentje met uurwerken en een hoofd. Voor het stadshuis een fontein met kruis. We wandelen verder door de stad. We slenteren door de stad geven onze ogen de kost zoveel mooi te zien. Aan de buitenzijde hebben we een mooi zicht op de Mains en de vele mensen die hier komen genieten van de stroom. We maken ook een wandeling buiten de stadmuren. Hier is het prachtig een groene laan die rond de stad loop met zichten op de mooiste gebouwen van de stad zoals het kasteel en vele oude kunstwerken. We wandelen verder tot aan het einde en gaan dan weer het stadje binnen. We nemen de tijd om op een buiten terras te genieten van een heerlijke Frankische maaltijd. Na de maaltijd nog even door de stad langs het voormalige klooster en over de brug terug naar onze auto, wat een prachtige stad is Ochsenfurt. Deze dag is zeker een geslaagde dag.