45. INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG.

CHARLY’S WANDERCLUB MONTENAU.

MONTENAU.

Er staat ons een schitterend wandelweekend. Montenau onze wandeling die we al jaren doen, toen nog samen met vele wandelvrienden en vooral onze spijtig overleden vriend Manfred Wiezen. Hij was degene die ons altijd op een heel bijzondere wijze ontvangt op de controlepost, Manfred is al die tijd onze beste vriend gebleven samen met Jeaninne zijn lieve vrouw. We vernamen op de wandeling vandaag dat Manfred overleden is na een lange tijd van ziekte. Wij bezochten Manfred telkens we in Stavelot kwamen, en de laatste keer was hij volledig van de wereld wat een triest aanblik onze vriend zo te zien. We zullen hem nooit vergeten en blijven komen wandelen als eerbetoon aan onze vriend Manfred. Er is een heel interessante verhaal over Monteanu. Goudkoorts van Montenau In 1876 deed de Duitser Julius Jung geologisch onderzoek in de streek rond Sankt Vith. Hij werkte aan een tracé voor een spoorlijn die Aken en Sankt Vith moest verbinden: de Vennbahn. Jung had als ploegbaas gewerkt in Amerikaanse goudmijnen en was geïntrigeerd door goudvondsten bij Amel. Er waren bewijzen van primitieve goudwinning in de Romeinse tijd en ook toponiemen verwijzen naar goud: Goldgrübe, Goldgrof en Goldkuhl bij Montenau en Recht; Goldbach am goldenen Bitgeleisen nabij Faymonville of de Heid de la mine d'Or nabij Quarreux, tussen Aywaille en Stoumont of ander plaatsen in het stroomgebied van de Amel. Jung wist dat in dit gebied 'een grote goudader' moest liggen. Hij mikte op Montenau en kreeg een concessie voor 2 miljoen vierkante meter. Jung ging zoeken en vond goud. Zijn zoon Friedrich pakte de zaak groots aan, naar Amerikaans voorbeeld, en gedurende enkele jaren won Jung met zijn maatschappij 5 gram goud per ton gesteente. Via de pers werden zijn activiteiten bekend en de goudzoekers kwamen naar Montenau, doch alleen Jung vond goud. Montenau paste zich aan aan de goudkoorts. Er kwamen cafès en zelfs bordelen. In 1919 trok de Duitse regering de concessie in op grond van ecologische motieven. De uitgravingen mismaakten het natuurlijke landschap. Montenau vergat al snel de goudkoorts. Dank zij het ingrijpen van de Duitse regering is dit prachtige bewaard gebleven. Vandaag wandelen we in dit prachtige gebied veel bos en mooie wandelwegen. We komen langs het klooster.

Korte geschiedenis van het klooster Montenau: Het klooster Montenau is gevestigd in een oud landhuis, dat de Antwerpse koopman Grisar slechts enkele jaren voor het aanbreken van de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918) heeft laten bouwen in de nabijheid van de “Wolfsbusch”. In 1928 kochten de Missionarissen van Steyl dit gebouw, dat voor de toenmalige omstandigheden zeer goed was ingericht en ze stichtten er het klooster “St. Raphael“. Het klooster van Montenau, dat in eerste instantie als herstellingsoord voor de Missionarissen van Steyl bedoeld was, werd in 1938 aanzienlijk vergroot. Dit gebouw diende tijdens de Tweede Wereldoorlog (1940 – 45) als herstellingsoord voor soldaten van de Duitse Wehrmacht. In de winter van 1944 – 45 (slag van de Ardennen) stonden er tien operatietafels en in enkele weken stierven er ongeveer 70 soldaten. In de jaren 1945 tot 1951 bevond zich de “Bischöflische Schule” (B.S) in de z.g. nieuwbouw van het klooster. Er waren twee redenen: Ten eerste kon in St. Vith geen onderwijs plaats vinden, omdat de stad en ook de B.S: kompleet verwoest waren. Ten tweede de z.g. nieuwbouw van het klooster kon voorlopig goed dienst doen als schoolgebouw voor het Middelbaar onderwijs. Sinds het vertrek van de B.S. in 1951 stond het huis open voor scholen, verenigingen, privaatpersonen, cursussen, studiedagen en retraites. In het oude gebouw, de villa Grisar, leeft sinds 1987 een kleine missionair-contemplatieve gemeenschap van mannen en vrouwen. We wandelen langs het klooster en door de romantische vallei van de Amel. Prachtig is het hier. We komen veel paddenstoelen tegen wat dit jaar al uitzonderlijk is, we klimmen en dalen gewoon prachtig en dan komen we in Onderval. Hier weer prachtige oude boerderijen en veel natuur. Dan komen we aan de Ravel Ligne 48. Deze Ravel is de oude spoorweg de “Vennbahn” waar tot over een tiental jaren nog een toeristische trein was van Eupen naar Monschau. Vandaag is het een fietsroute en wandelroute. Ze word ook “De wildste grens van Europa !” genoemd. Deze route brengt je naar prachtige glooiende landschappen waar, voor het grootste deel, de hellingen (max. 2%) milder zijn dan je zou verwachten. Dit is het voordeel van veilig reizen op de RAVeL van de oude spoorlijn 48 met zijn stenen viaducten en nieuwe metalen bruggen. We genieten van onze prachtige Duitstalige regio, de nabijgelegen Duitse Eifel en de prachtige landschappen van de Hoge Venen en, ten slotte, de bossen en bosjes van de vallei van Ambleve. Deze route ligt aan de route van de Vennbahn International Route, een oude spoorlijn in 3 landen, die een van de langste en mooiste groene banen in Europa is geworden . De Vennbahn is een groot succes bij liefhebbers van zacht toerisme. Deze Ravel brengt ons terug naar Montenau. Zo komen we terug in het centrum, langs de “Schinkenräucherei” ze stellen zich als volgt voor. Hier in Montenau, een plaatsje in het hart van de Oostbelgische Hoge Ardennen, ligt de bakermat van onze originele Ardeense ham. Naar eeuwenoude traditie, met vakkennis en ambachtelijke zorg, houden we een gelijkblijvende, hoge kwaliteit in stand. Gecontroleerde kwaliteit vanaf het begin: dat is het principe van onze toegewijde medewerkers en onze ondernemingsfilosofie. Uiterste zorgvuldigheid - fundamenteel in alle fasen van de productie - begint al met het uitbenen van de verse hammen. Originele Ardeense ham, ook nu nog, net zoals al vele generaties lang, met de hand en hoogwaardig geproduceerd. In de vertrekhal is er eens stand waar je de Ardeense hesp kunt kopen, zij zijn ook sponsors van deze wandeling. Zo eindigt een prachtige wandeling in Duitstalig België.