6E MEMORIAL EMILE DELMOTTE.

LES MARCHEURS DE L’AMITIE LANDENNE.

NAMECHE.

Namêche is een klein dorpje, het plaatsje ligt gelegen op de linkeroever van de Maas, aan een brug over de rivier. Aan de overkant ligt het gehucht Samson, in de deelgemeente Thon. In een land van steengroeven en dolomieten, ligt het dorp Namêche aan de voorkant van de Maas, met zijn vele kalkstenen huizen uit de 19e eeuw, tegenover de berg van de rotsen van de Samson. We vertrekken aan de school met ervoor een prachtig kasteeltje. We steken de Maas over en wandelen Thon binnen van hier zien we het kasteel van Nameche liggen op de andere oever. Het kasteel van Namêche is een kasteel gebouwd door François Moncheur in Namêche in de 19e eeuw. Voordat het kasteel werd, bestond het eigendom van Namêche uit een landgoed met een huis aan de oevers van de Maas in Namêche. Dit pand was de zetel van de voormalige landheer van Namêche en behoorde tot de familie Bauchau, een belangrijke familie van Belgische industriëlen waarvan de leden oorspronkelijk koperen slagers waren in Bouvignes-sur-Meuse in de 15e eeuw. Het kasteel ligt voor de kerk van Nameche. De Onze-Lieve-Vrouwekerk dateert uit 1858, maar sommige delen van de toren dateren uit de 16de eeuw. De kerk en een graftombe in de kerk zijn beschermd als monument. We wandelen nu in Thon, gelegen aan de oevers van de Samson, een bijriviertje van de Maas. Het dorp Thon ligt op een hoogte in de Condroz, in een decor van groen en kreupelhout in de Samsonvallei. De kern van het dorp, waarin kalksteen overheerst, heeft zijn charme van weleer weten te bewaren. De meer dan 100 meter hoge rotsen, die in 1944 onder monumentenzorg werden geplaatst, bieden een schitterend uitzicht over de streek en vormen een ontzagwekkende vestingmuur van Visékalksteen. De kerk en de kasteelhoeve die overheersen in de vallei, lijken het dorp te beschermen. Bijzonder is dat Thon-Samson historisch waren het altijd twee gescheiden dorpen en hoewel ze tegenwoordig verenigd zijn, laat het straatbeeld van Thon en Samson wel degelijk eigen bouwkundige, urbanistische en erfgoedkundige kenmerken zien. De gevarieerde natuurlijke rijkdom van Samson vult de fraaie homogeniteit van de Condrozbouwstijl van Thon perfect aan. De oude woonkern van dit dorp, gelegen in een groene omgeving van weiden en kreupelhout, strekt zich uit langs de rue de Thon, die de verbinding vormt tussen Samson en de plateaus met twee grote trekpleisters: de kerk en de kasteelhoeve. In de verte, gedomineerd door de hogergelegen beboste kammen, ziet u Samson liggen, dat gekenmerkt wordt door de ruïnes van het voormalige kasteel en de vlakbij gelegen "rotsen van Samson". Dat we hier wandelen in de Condroz is op zijn eigen al bijzonder. Condroz; afgebakend in het noorden door Samber en Maas, strekt het landschap van de Condroz zich uit als een uitgestrekt, golvend plateau van de ene naar de andere kant van de Bovenmaas. Erosie boetseerde het reliëf van de Condroz in glooiingen waar lagen behoorlijk harde zandsteen afwisselen met zachtere kalksteendepressies. Deze afwisseling draagt bij tot de specifieke, natuurlijke verwering van de Condroz. De begroeiing accentueert nog meer de impact van deze topografie, die zo eigen is aan de Condroz-landschappen: zachte hellingen waar akkers worden bewerkt, valleidalen bedekt met weilanden en pieken getooid met dichte bossen. We komen in Maizeret. In werkelijkheid is Maizeret een klein dorp dat zich bijna langs een enkele golvende straat uitstrekt, in het groene landschap, daar, ergens 100 meter boven de Maas. De parochiekerk van Maizeret is gewijd aan Saint-Martin. Het werd gebouwd in 1925 in kalksteen boven de ingang een, prachtig beeld van Saint Martin. Vlakbij het kerkhof, aan het einde van de dorpsstraat, op een heuvel, ontdekken we een boerderij in vierhoek van kalkstenen blauwe steen. U komt binnen via een veranda met een mandhandvat uit 1716 op de sleutel van de boog. We wandelen verder door het dorp en komen aan het gedenkplak voor het fort van Maizeret. Wat verder zien we de daken van het kasteel van Maizeret. Het werd gebouwd in de 19e eeuw van een oude boerderij. Het kasteel van Maizeret was van Alexande Galopin, gouverneur van de Société Générale de Belgique, vermoord door de rexisten. Het kasteel ging vervolgens door huwelijk naar Baron de Bonvoisin. We wandelen verder door het dorp met zijn prachtige kalkstenen huizen. Dan een heel eind de natuur in. Langs verschillende hoge rotsen en steken het riviertje de Samson over. Zo komen we terug in Thon Samson. Op de rechteroever van de Maas ontdekken we de rotsen van Samson. Enorme rotsmassa doorboord door grotten die uitkijkt over de rivier. De Romeinen zouden daar in de 4e eeuw een diepgeworteld kamp hebben gevestigd. Hoe dan ook, in de middeleeuwen bewaakte een krachtig fort gebouwd door de graaf van Namen, vanaf zijn hoogte, de Maasvallei van Marche-les-Dames tot Sclayn. Het moderne tijdperk met de uitvinding van artillerie maakte het verouderd en werd vernietigd aan het einde van de 17e eeuw. De val van de bladeren in de winter maakt het mogelijk om op uw gemak een landschap te overwegen dat de Bovenmaas waardig is. De muren van het oude fort zijn zichtbaar vanaf de hoofdweg door het dorp. Ze worden geconsolideerd door het Waalse Gewest. Het dorp Samson dankt zijn naam aan de "Samson", een kleine steile rivier die zijn bodem heeft gegraven in de kalkstenen rots beroemd om de bouw van het treinstation van Antwerpen en de dijken van Holland. De rivier stroomt de Maas in na smederijen en molens te hebben geleverd tot het einde van de 19e eeuw. Bij het verlaten van Samson, klimt de weg naar Thon (100 meter hoog!) Die zich op de heuvel uitstrekt. Het oude dorp strekt zich uit tot het plateau. De veelheid van charmante rietgedekte kalkstenen huisjes geeft het dorp een ouderwetse en ontspannen charme. Thon verdient de titel van "mooi dorp in België". In tegenstelling tot wat gebruikelijk is, bouwt de parochiekerk van Saint-Remi trots zijn hoge kalkstenen en bakstenen toren naar het oosten, aansluitend op een halfrond koor. In het westen omlijst de gepaarde kalkstenen gevel een halfronde veranda. Het is gedateerd 1780 hoewel het naar het westen werd verplaatst om de uitbreiding van de kerk in 1892 mogelijk te maken. Tegenover de kerk is de kasteelboerderij een voormalige landheer die sinds de 16e eeuw wordt geciteerd. Het is momenteel een groot omheind en gekalkt complex, geflankeerd in de NE- en SW-hoeken van vierkante torens, die zich in de 16e en 17e eeuw ontwikkelde uit een middeleeuwse donjon. Wat verder komen we terug in Nameche terug de rivier over en daar eindigt deze toch wel prachtige wandeling.