|
NATUURPARK EIFEL
ORDENSBURG VOGELSANG
EIFEL.
De NS Ordensburg Vogelsang is een voormalig opleidingskamp van de Schutzstaffel (SS) in de Duitse Eifel, vlak bij de Belgische grens. De burcht is tussen 1934 en 1936 gebouwd door de Clemens Klotz.
Het begrip Ordensburg ontstond naar aanleiding van de behoefte van de partij en het staatsbestuur, om zich sterkere symbolen uit de Duitse geschiedenis eigen te maken en ze ideologisch een andere uitleg te geven. Tot 1939 werden in de Vogelsang 500 SS'ers (Ordensjunkers) opgeleid, onder andere in rassenfilosofie en lichamelijke opvoeding. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het complex in gebruik als kazerne van de Wehrmacht. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Vogelsang een militair oefengebied, eerst voor de Britten en na 1950 voor de Belgische krijgsmacht. In 2006 werd het monumentale complex als onderdeel van het Nationalpark Eifel opengesteld voor het publiek.
Aan het Forum Vogelsang opent zich de architectuur van het als monument beschermde gebied Vogelsang tot een uniek panoramisch uitzicht op de door wouden omzoomde Urftsee in het Nationaalpark Eifel. Onder het motto "natuur moet natuur blijven" ontwikkelen zich in het eerste nationaalpark in Noordrijn-Westfalen onze oerwouden van morgen.
Vol van schoonheid en verscheidenheid vindt de natuur zich, op een oppervlakte van 110 km² (15.000 voetbalvelden) terug in haar eigen kringloop van worden en vergaan. De wilde kat gaat in het groot beschermingsgebied op jacht en bevers bouwen hun holen in de zuivere wateren van de streek. Vele miljoenen narcissen herscheppen elke lente opnieuw de dalweiden in een zee van gele bloesems.
In het midden van het grote beschermingsgebied zijn sedert begin 2006 ook de uitgestrekte veld- en bosvlakten van de Dreiborn-Hoogvlakte te beleven. Voordien werd het gebied gedurende 60 jaar lang als troepen oefenplaats Vogelsang gebruikt. In de lente pralen hier, zichtbaar tot op grote afstand, de gele bloesems van de heidebrem, het zo genoemde "Eifelgoud". Ons bezoek aan het Nationaalpark Eifel begint als we de brede weg naar de Ordensburg toe oprijden en onze auto parkeren. Het is een indrukwekkend geheel, de gebouwen en de natuur de prachtige zichten over de Eifel.
Ondanks het gebouw een militaire verleden heeft is het met veel zorg gebouwd en is het in het landschap opgenomen. Wij gaan op verkenning, langs de Belgische Kazerne Van Doeren, de Belgische Cinema langs het Forum en de toren. We dalen af naar de baraken en genieten van het prachtige zicht op de Rursee.
Wij willen ook een wandeling maken in het natuurpark zelf, verschillende bewegwijzerde wandelingen brengen ons naar de mooiste plekken, wij kiezen voor de rondwandeling naar Wollseifen - eens een bloeiend Eifeldorp met uitzicht op Urfttalsperre. Een plaats waarvan de oorsprong 12 eeuwen geleden begon, werd na het einde van de 2eWereld Oorlog op bevel van de Britse bezetter een oefenterrein voor militaire doeleinden. De bewoners van Wollseifen werden gedwongen in augustus van 1946, hun dorp binnen drie weken te verlaten voor 1 september 1946. Accommodaties voor de dreven bevolking van Wollseifen werd niet aangeboden door de Britse bezettingsmacht macht. De bewoners gedreven uit hun dorp. Wollseifen werd in beslag genomen door de Britse bezettingmacht.
Zonder veel respect te tonen werden de huizen platgeschoten en met de grond gelijk gemaakt. 115 gezinnen tezamen 550 personen werden gedwongen hun dorp en goederen achter te laten. Nu 60 jaar later zijn alleen de ruïne van de kerk en kapel bewaard gebleven. In 1950 nemen de Belgische Militairen Vogelsang over, en in 1955 worden de doden op de begraafplaats van Wollseifen herbegraven.
Op onze wandeling komen we een oude dame tegen die 9 jaar was toen ze het dorp moesten verlaten, zij verteld over het mooie dorp, de vernietiging door de Engelse soldaten die geen respect toonden, over de Belgische Militairen spreekt ze dan met veel lof, zij hadden het mogelijk gemaakt dat de overleden herbegraven konden worden. Met ontroering in haar stem verteld ze dat ze na 60 jaar eindelijk eens terug kon gaan naar haar geboorteplaats en haar kerk. Ze verteld nog dat de vrouwen van het dorp aan de bron hun was kwamen doen, en hoe ze in de omliggende velden en weilanden hun werk deden. De vroegere inwoners van Wollseifen werden over de gehele streek verspreid, maar toch hebben ze hun dorp nooit de rug toegekeerd. Sinds de Belgische militairen vertrokken zijn kunnen ze terug naar Wollseifen komen en hebben ze kerk opnieuw van een dak voorzien, de school word opnieuw hersteld zodat deze enkele gebouwen die er nog zijn van het oude dorp kunnen bewaard worden.
Vandaag is Wollseifen een plek in het Eifelpark waar de stilte overheerst en het goed is om even stil te houden en van het landschap te genieten. Op de plaats waar de boerderijen en huizen stonden, staan nu huizen waar de militairen kwamen oefenen. Na en tijd onder de bomen gezeten te hebben vatten we onze wandeling weer aan. Op de grote openvlakte grazen duizenden schapen indrukwekkend elk stipje is een schaap.
We keren terug door bossen en langs de graslanden naar de Ordensburg Vogelsang. Een pracht van een wandeling in het natuurpark Eifel. Wij komen hier zeker nog eens terug om een wandeling te doen aan de Rursee.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
