|
MARCHE EN HESBAYE.
LA SAVATE ALLEUROISE.
ANS LONCIN.
Vandaag wandelen we in een historisch kader, van kastelen met de kasteelhoeve naar het meer recente Fort van Loncin. Wij wandelen al vlug naar het Fort.
Een stukje geschiedenis: Het was een van de 12 forten van de ring van forten rond Luik. Het werd in 1888 naar plannen van generaal Henri Alexis Brialmont gebouwd.
 
De forten werden opgetrokken uit ongewapend beton, aangemaakt met grote rolkeien uit de Ourthe. De vorm van het fort is een gelijkbenige driehoek met een oppervlakte van 0,01 km², die omgeven wordt door droge grachten van 10 meter diep en 15 meter breed. De bezetting van het fort bestond uit 500 artilleristen en 80 infanteristen. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werden de forten van Luik als onneembaar beschouwd. Door voor de Duitse aanvallers gelukkige omstandigheden, kon de binnenstad al op 5 augustus 1914 ingenomen worden.
 
De forten bleven echter in Belgische handen. De forten waren nooit aangepast aan de nieuwste artillerieontwikkelingen: mortieren met een kaliber van 42 cm. Desondanks hadden de Duitsers deze Dikke Bertha's bij de begindagen van de Eerste Wereldoorlog niet meegenomen naar Luik, omdat men niet op veel tegenstand rekende en de verwachting was dat de forten onder beschieting met 21 cm artillerie, gevolgd door een infanteriebestorming, geen stand zouden houden. Het 21 cm geschut bleek echter weinig uitwerking te hebben: bij het begin van de beschieting verlieten de Belgen de stellingen, om bij het einde weer tevoorschijn te komen en de aanstormende infanterie neer te maaien. De verliezen aan Duitse zijde bedroeg in de duizenden.
 
Alsnog werden de Dikke Bertha's naar Luik gestuurd, die na enkele dagen daar aankwamen. De Belgische troepen in Luik konden uiteindelijk tien dagen stand houden. Op 15 augustus 1914 raakte een 42 cm granaat de munitiekamer van Loncin. Het fort ontplofte en 350 Belgische soldaten waren op slag dood. Hiermee kwam de strijd om de forten van Luik ten einde. Generaal Gerard Leman die zich in dit fort bevond, raakte bewusteloos door de ontploffing, maar overleefde het wel. Hij werd door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. Na de Eerste Wereldoorlog werd het fort niet herbouwd.
Het fort werd (of beter: bleef) de begraafplaats voor de soldaten die omkwamen bij de explosie. Dit onder andere vanwege het feit dat er zich in het fort waarschijnlijk nog enkele tonnen aan munitie bevinden. Omdat men het nooit heeft aangedurfd de granaten en het kruit op te ruimen, besloot men het hele complex in een groot graf te veranderen. Ter nagedachtenis werd er een monument bij het fort gebouwd.
 
Voor de liefhebbers van Forten rond Luik zijn er twee brochures in het Nederlands verkrijgbaar bij de toeristische dienst van de provincie Luik, met van elk fort een beschrijving en prachtige fotos en ze zijn gratis.
Wij wandelen naar het fort toe langs het groot monument van de gesneuvelden. Een weinig later dalen we af naar de ingang van het fort. Wij wandelen door de ingangspoort en komen binnen in het fort. Wij wandelen nu rond op het Fort met zijn verwoeste bunkers. Wij nemen ruim de tijd om overal eens rond te kijken. Het is wel een heel bijzondere plaats waar toch nog 350 Belgische soldaten begraven liggen. Wij verlaten het fort en wandelen verder.
Nu komen we aan het park met een vijver waar zwanen en eenden op zitten tot onze verbazing zien we hier ook schildpaden zitten. Waarschijnlijk gedumpt door de zogezegde dierenvrienden die deze exoten kopen en dan later weer moe zijn en ze ergens in een vijver dumpen. Wat verder komen we aan het Chateau de Waroux, een heel bijzonder kasteel één van de enige ronde kastelen van België.
 
 
De donjon stamt uit de XIVe eeuw. Het was oorspronkelijk een Leengoed van de graven van Loon. Tijdens de middeleeuwen gebeurde het wel meer dat kasteelheren met elkaar vochten. Kasteel van Waroux was de zetel van de Waroux familie tijdens de middeleeuwen en staan bekendvoor hun rol in hun oorlog tegen de Awans familie, die het gebied geteisterd tussen 1298 en 1335. En in het kasteel van Waroux werd op het einde van die oorlog de vrede ondertekent. In 1515 werd het kasteel en de landerijen overgedragen aan de familie Merode.. In 1904 werd het verkocht aan de familie Everard de Harzir.
Nu is het bezit van de gemeente Ans. De muren van het kasteel zijn opgebouwd uit vuursteen en kalksteen aan de buitenkant en baksteen aan de binnenkant. Het heeft twee torens, tegenwoordig is er alleen een droge gracht voor het kasteel. Ertegenover ligt de kasteelhoeve van Waroux. Nog steeds gebruikt als landbouwbedrijf. Wij verlaten Waroux en keren terug naar ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling met heel veel mooie gebouwen.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
