|
MARCHE DES PARC DENGHIEN
LIONS CLUB ENGHIEN
ENGHIEN.
Vandaag wandelen we in Edingen/Enghien het is een prachtige wandeling door het dorp en de weide omgeving maar het hoogtepunt is toch wel de meer dan 5 kilometer in het Park. In een brochure word wat verteld over het park en het kasteel met al zijn verschillende tuinen, gebouwen en kasteel. Ik zal hier verder wat overnemen uit de brochure om een idee te geven wat een prachtig domein dit is en hoe alles er nog staat. Zeker een bezoek waard.
STADHUIS ENGHIEN
HUISJES 1763
INGANG PARK
Het park van Edingen: een stukje geschiedenis.
De oorsprong van het Park van Edingen gaat terug tot in de XVde eeuw, toen Pierre de Luxembourg, landsheer van het oord, het aan het kasteel grenzende bos heraanlegt en ombouwt tot park. Twee eeuwen later, in 1607, wordt het domein door Henry IV, Koning van Frankrijk, verkocht aan de adellijke familie dArenberg. Daarmee begint de fantastische geschiedenis van dit domein dat talrijke keren zal worden heraangelegd waardoor het één van de mooiste Europese parken zal worden. Dankzij de genialiteit van Père Charles de Bruxelles, geboren Antoine dArenberg, behoorde het tot de meest befaamde werken uit de tuinarchitectuur van de XVIIde eeuw. De daaropvolgende jaren zullen echter niets bijzonders meer brengen. Het park kende glorietijden, maar daarop volgden ook minder aangename periodes die zijn schoonheid en prestige zouden te gronde richten. Baron François Empain, een belangrijk Frans industrieel en financier, koopt het domein in het begin van de XX de eeuw. Hij laat er een kasteel bouwen in neoklassieke stijl op de plek van de vroegere oranjerie. Als liefhebber van beeldhouwkunst laat hij er een merkwaardige collectie standbeelden plaatsen in brons en in Franse steen. Zo vindt men er de «Dénicheur dAigles» van Jef Lambeau, «Diane», godin van de jacht, een beeldhouwwerk van Houdon, en nog vele andere beelden. In 1986, wordt de stad Edingen eigenaar van het park en start een veelzijdig restauratie- en herwaarderingsprogramma op. Alles wordt in het werk gesteld om het domein terug zijn pracht en befaamdheid van weleer te geven.
Kasteel
Het kasteel van Edingen, gelegen in een prachtig park van 182 ha, is in Louis XVIde stijl, gebouwd in 1913 op de plek van de oude oranjerie, op aanvraag van Baron François Empain. In 1926 werden twee vleugels aangebouwd.
Stallen
Opgericht in 1719, op vraag van Hertog Léopold van Arenberg, door de architect Héroguelle, werden zij gebouwd om 78 paarden onder te brengen van de verschillende spannen van de Hertogen uit die periode. De structuur van het gebouw wordt gedragen, op het gelijkvloers, door twee rijen van dertien zuilen in monoliet.
Kapel
De alleenstaande toren, in het midden van een groepje bomen, is het enige overblijfsel van het Kasteel dat werd gebouwd halverwege de XIIste eeuw door de heren van Edingen. De kapel, aanvankelijk geplaatst naast het kasteel, is vandaag een opvallende getuige van de militaire architectuur uit die tijd. Wanneer je in de onderaardse grafkelder gaat, begrijp je méér het grijze verleden van deze toren, getuige van een sobere en krachtige Middeleeuwse architectuur. Hij werd gebruikt als begraafplaats voor een twaalftal leden van het Huis van Arenberg tussen 1868 en 1914.De funderingen dateren nog van de eerste constructie; later heeft Philips van Kleef, in 1512, belangrijke verbouwingen uitgevoerd. Het ging toen over het hoger optrekken, in baksteen, met twee verdiepingen, van het gebouw, met een hoog dak in leisteen, dat je nu nog kan zien. Vanaf dat moment, kreeg de Kapel nog een altaar, geplaatst op een prachtige vloer met kleine gele en zwarte tegeltjes, een doksaal en twee binnentorentjes in hout langs beide kanten van het altaar
Het Chinees paviljoen
Niet ver van het everzwijn van Firense, werd het Chinees paviljoen opgericht. Vier paviljoenen, kenmerkten de vier hoeken van de Fleurontuin, de eerste van vijf gesloten tuinen uit de XVII eeuw, en opgericht door de Prins-Graven van Arenberg. Zijn naam werd geïnspireerd door Chinese decors in stuc (een subtiele mengeling van beenderlijm en pleister gepigmenteerd met verschillende kleuren) gelegd in een bodem van zwarte pleister, een techniek die zeer in trek was in de Grieks-Romeinse oudheid en in de Renaissance te Firense. Dit paviljoen, dat van een bijzondere lichtinval genoot, gedempt door honderdjarige lindebomen, werd volledig gerestaureerd door een stucwerker: dhr. Mummenthaler. Om dit werk tot een goed einde te brengen heeft hij twee jaren nodig gehad. Wij hebben de indruk dat de onderwerpen van de scènes ontleend werden aan motieven op porselein uit het Verre Oosten, ingevoerd door de Oostendse handelsmaatschappij, waarvan de Hertog Leopold van Arenberg aandeelhouder was. Oorspronkelijk bestond het uitsluitend uit vier funderingspalen met dak en versierd met heggen. Wanneer deze in de XVIIIde eeuw verdwenen, werd het paviljoen ommuurd en ingericht.
Het paviljoen van de Zeven Sterren
Vroeger Tempel van Hercules genoemd, moet de naam Zeven Sterren uw nieuwsgierigheid opwekken. De zeven gevels van het zevenhoekig paviljoen ontworpen in 1650, hebben uitzicht op zeven brede lanen, en de hoeken hebben een doorkijk naar zeven kleinere dreven. In de XVIIde eeuw waar de sterrenkunde een obsessie was dankzij de ontdekkingen van Copernicus en Galilei, maar waar de Kerk, toen nog heel sterk, dreigde met excommunicatie en dood voor alle ketters, realiseerde de kapucijn Karel van Brussel een observatorium op het hoogste punt in het park, van waar je de horizon en de hemel kan waarnemen op 360° Deze meetkundige, waterkundige, mythologische, klokken- en sterrenkundige synthese maakt van het Zeven Sterren paviljoen een meesterstuk van menselijke intelligentie.
De erekoer
Het Archievenpaviljoen of het Hertogenpaviljoen dankt zijn naam aan de verblijfplaats van de Hertog Louis, toen hij het kasteel liet afbreken in 1806. De Hertog van Saksen-Weimar en de generaal Maison, vertegenwoordiger van Napoleon, hebben er het verdrag tussen de geallieerden en het Grote Leger ondertekend in 1814. Het toenmalige paviljoen herbergt het nieuwe Toerismekantoor van de Stad Edingen. Als je de hoge muren volgt, kom je aan het Edouard paviljoen, of het Prinsessenpaviljoen genaamd, dat nog steeds het typische Mansardedak heeft van vroeger. Vandaag huisvest het gebouw het Initiatiecentrum van het park, toegankelijk voor iedereen die zich wenst in te wijden in de natuur en de milieubescherming. In de rechterhoek, kan je het Badenpaviljoen of Prinsenpaviljoen terugvinden, dat gescheiden wordt van de stallen door de Acaciakoer, bedekt met een imposante metalen structuur die één van de grootste daken in weefsel draagt die bestaan in Europa. Het Prinsenpaviljoen huisvest het interpretatiecentrum van de stad, dat ons de legende van Romeyn de Hooghe vertelt en tussendoor de geschiedenis van het Park van Edingen. Aan de achterkant bevindt zich de oude wasserij, vandaag het lokaal van de kruisboogschutters, gilde verbonden aan de oude kruisboogschutters, boogschutters
die Edingen verdedigden.
De Spiegelvijver
Tegenwoordig, wordt de Spiegelvijver, gelegen in het noordelijk gedeelte van het park, gevoed door een gedeelte van het Zevensterren bekken, de overloop vloeit af naar de "Molenvijver. Vroeger was dat niet zo, de oorspronkelijke naam was "Mottevijver": "Een heuvel, opgericht in Brabants gebied, voor de Brabantse rechtspraak en juridictie." De droog gelegde rivier werd gerestaureerd onder Philip van Kleef en bevolkt door zwanen en reigers. Een eeuw later, kreeg Anne van Croÿ, echtgenote van Prins Karel van Arenberg, het idee de heuvel te verstevigen om er een buitengewoon grote vogelkooi te laten oprichten. Maar het is pas door haar zoon, Antoine, die kapucijn werd onder de naam Karel van Brussel, dat zij zal aangelegd worden. s Avonds gleden de gondels onder de toegangsbrug. Wanneer de Hertog Leopold de oever dicht bij het Kasteel liet versieren met trappen en leuningen werd de Mottevijver later de Balustervijver. Tenslotte werd de Balustervijver, de Spiegelvijver, waar door de eeuwen heen in alle rust en praal nog steeds het grote Huis schittert met daarlangs, zittend, onverschillig, de « vuistvechter », die volgens de legende, geluk brengt aan de meisjes die het geldstuk strelen dat in een van zijn tenen is ingewerkt.
Het groot kanaal
Het groot kanaal werd gegraven in de 17de eeuw. Van voren bekeken (800m lang op 65m breedte), vormt hij één van de mooiste perspectieven van het park. Daarvoor Reigervijver genaamd, overschreed hij amper de vierhonderd meter en was de bodem volledig betegeld. Wanneer de Franse tuinen in « Engelse » tuinen veranderden, nam hij beetje bij beetje zijn oorspronkelijk aspect terug aan. Halverwege het kanaal, liggen grote lege eiken vaten die sinds verschillende eeuwen de Odru toelaten het Kanaal over te steken. Door de verslijking en de bomen die zich langs de oevers bevonden, werd deze zone langzamerhand vochtig en biotoop. Je kan er een zeer gevarieerde fauna en flora terugvinden. Bij onze aankomst, waren de eenden, de reigers en de andere vogels, reeds op de vlucht geslagen en hadden zij zich verschanst tussen de duizenden waterlelies die de watervlakte bedekken.
De Bloementuin
De «Bloementuin» is één van de vijf vermaarde XVII de eeuwse tuinen die Père Charles de Bruxelles heeft ontworpen. Het is een gesloten vierkantige tuin in Italiaanse renaissancestijl dat zeer getrouw en zorgvuldig werd heraangelegd in 1998. Zijn centraal watervlak met ingewikkelde omtrekken is versierd met duizenden oesterschelpen met paarlemoerachtige glans en maar liefst 155.000 mosselschelpen op de verticale wanden. De planten van de bloemenperken werden gekozen uit de inventaris van die periode. Twee prachtige paviljoenen, het Chinese Paviljoen en het Doekenpaviljoen, domineren en begrenzen deze tuin samen met een balustrade en een trap in blauwe steen.
Het barok park van de Zeven Sterren
Het «barok park van de Zeven Sterren» en zijn gelijknamig zevenhoekig paviljoen is een andere bezienswaardigheid van het domein. Dit paviljoen werd gebouwd op het hoogste punt van het park en is zeker een ommetje waard. Vanuit het midden vertrekken zeven grote dreven die uitlopen op de horizon en zeven kortere dreven die elk uitkomen op een standbeeld. Die zeven standbeelden stellen de zeven planeten of sterren voor die destijds gekend waren. Deze compositie blijft doortrokken van mysteries en symbolen.
Het Europees Conservatorium van de Dahlia
Het «Europees Conservatorium van de Dahlia» bevat zowat 750 nieuwe en oude soorten dahlias uit alle hoeken van de wereld. Jaar na jaar groeit de verzameling dankzij de samenwerking die de stad Edingen onderhoudt met het buitenland. Van juli tot september biedt de dahliatuin een impressionistisch tafereel van vergeten of soms ongeziene vormen en kleuren aan de bezoekers.
|
