“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
04-06-2012
Leuke quotes
Prachtige quote van Knack-redacteur en strategisch Directeur Rik Van Cauwelaert over enkele Belgische "staatsmannen" in een artikel waarin hij de verschillen zoekt tussen Johan Vande Lanotte en wijlen Paul Vanden Boeynants:
"Politici als Vande Lanotte, Verhofstadt en Dehaene maken zich vaak zorgen over het toenemende populisme. De oorzaak daarvan staart hen elke ochtend aan vanuit de spiegel."
Klik op de foto voor het artikel
Een andere veelzeggende quote op de website van hetzelfde weekblad komt van filosoof Etienne Vermeersch naar aanleiding van het boerka-incident eind vorige week in Molenbeek:
"Mensen zijn terecht bang. Iedereen die kritiek uitoefent op de islam wordt beschuldigd van islamofobie. Ik oefen al heel mijn leven kritiek uit op de katholieke kerk. Men heeft mij nog nooit van christianofobie beschuldigd."
Vanaf vandaag kan het VRT-radioprogramma « De Ochtend » ook op TV worden gevolgd. Een van de onderwerpen was de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV. Geïnterviewden zijn Ben Weyts (N-VA - Kamerlid) en Servais Verherstraeten (CD&V - Staatssecretaris voor staatshervorming)
Als Wouter Beke spreekt, klapperen de
engelen in de hemel met hun vleugels. Maar zo gevleugeld als zijn uitspraken
zijn, zo wankel is het feitenmateriaal waarop ze gebaseerd zijn. Neem nu een recent interview van Marnix Peeters met Beke, dat in De Morgen verscheen. Daarin heeft de CD&V-voorzitter een sluitende verklaring voor de
financiële crisis. Leest u even mee:
Kijk, mijnheer: in 2008 ging de telefoon
bij George Bush, toen Lehman Brothers moest worden gered. Bush heeft toen niet
opgenomen. Hij had de verkiezingen verloren, en hij zei: 'Laat de volgende het
maar oplossen.' Had hij wel geantwoord, dan zouden we allicht niet op zo'n
manier in zo'n crisis zijn terechtgekomen. In ons land zijn er die wél hebben
opgenomen. En die nu nog steeds worden nagewezen, maar van wie achteraf zal
blijken, zoals ook met Fortis, dat ze de enig juiste beslissingen hebben
genomen.
Wat kan het toch allemaal eenvoudig zijn:
de financiële crisis is de schuld van Bush, die immers weigerde om Lehman te
redden. Maar in België, dààr wonen de echte staatslieden, die banken gered
hebben door er staatsgeld en staatswaarborgen over uit te strooien. Bij
Fortis plaatst Beke het woordje "ook", omdat de vraag eigenlijk ging
over Dexia. Knoop het dus in uw oren en kap het in marmer zodat het over
duizend jaar nog geweten is: Dexia en Fortis zijn door onze staatslieden gered
met de énig juiste beslissingen.
Een klein probleem voor de stelling van
Beke is dat Lehman Brothers failliet ging op 15 september 2008, en dat de Republikeinen de
verkiezingen verloren op 4 november 2008. Tussen beide feiten liggen precies 50
dagen. Lehman ging dus voor de verkiezingen failliet. Dat Bush Lehman niet
redde komt dus niet doordat hij de verkiezingen had verloren. Volgens sommigen
verloor hij zelfs de verkiezingen omdat hij Lehman niet had gered.
Bovendien had niet Bush de verkiezingen
verloren (een derde ambtstermijn is onmogelijk),
maar zijn partijgenoot John McCain.
En tenslotte kan men zich afvragen of de
vergelijking tussen het faillissement van een zakenbank als Lehman, waar gewone
spaarders geen rekeningen hadden, wel te vergelijken valt (ook inzake de noodzaak
tot overheidsingrijpen) als een faillissement van consumentenbanken als Dexia
en Fortis.
Toch zegt Beke in hetzelfde interview iets
waar ik hem wel een pluim wil voor geven:
Wij hebben nooit, zoals de sp.a, een
mythisch vijandsbeeld opgehangen van het kapitaal als grote boosdoener, om
vervolgens te moeten vaststellen dat de helft van het partijbureau in een of
andere patrimoniumvennootschap zit of anderszins van de notionele
interestaftrek geniet, terwijl de eigen mensen in het parlement staan te roepen
dat die moet worden afgeschaft. Dát zorgt pas voor een
geloofwaardigheidsprobleem.
Take that, Luc Van den Bossche! Dat
CD&V'er Jean-Luc Dehaene miljoenen incasseert bij Dexia is dus geen
probleem, want de CD&V is immers niet tegen het kapitalisme. Aldus sprak
Wouter Beke, amper twee dagen na Rerum Novarum.
De Gravensteengroep heeft weer een sterk manifest gepubliceerd. Het tiende in de reeks en naar verluid ook het laatste. In dit manifest slaat de Gravensteengroep weer eens spijkers met koppen. Ditmaal wordt dieper ingegaan op het (on)democratisch gehalte van deze regering, t.t.z. hoe zij de grondstroom die in Vlaanderen aanwezig is niet belichaamt en hoe de Vlaamse regeringspartijen hun eigen electoraat met nog eens extra grendels hebben opgezadeld. En hoe de Vlamingen bekwamen wat ze nooit hebben gevraagd.
Hieronder enkele uittreksels
Over de taalwetgeving: De Vlaamse publieke opinie had een bevestiging en een versterking van de taalwetgeving en de taalgrens (en dus van het territorialiteitsprincipe) gevraagd. In plaats daarvan hebben we nieuwe bevestigingen van het personenrecht gekregen, zoals in de regeling van de faciliteitengemeenten en vooral van de juridische faciliteiten voor Franstalige inwoners van het Vlaamse Halle-Vilvoorde.
Over asiel- en immigratie : Al decennia wijzen Vlamingen, boven alle partijen heen, de door de Franstalige partijen gewilde, mensonterende Belgische asielpolitiek af. Ze willen een strenger, eenduidiger en humaner asielbeleid. Zelfs tegenover een algemeen Europese verstrenging van de immigratie- en asielwetten blijft de Belgische uitzondering in Europa bestaan.
Over Brussel: De Vlaamse Gemeenschap wordt stukje bij beetje uit Brussel verdrongen.
Over de transfers van Noord naar Zuid: Er zou eindelijk werk worden gemaakt van een ook voor de Franstaligen billijke afbouw van de transfers. / De bakens van de Franstalige partijen (balises) zullen de afbouw, de transparantie en de eindigheid van deze transfers nog een kwarteeuw onmogelijk maken. Dat over tien jaar Wallonië 'op zichzelf' zou staan zoals sommige Waalse politici beweren is een mythe.
Over de grendels: In plaats van afbouw van de grendels krijgt Vlaanderen via het misbruik van artikel 195 van de Grondwet er nog enkele grendels bovenop. Dit misbruik dient om nieuwe betonneringen mogelijk te maken, waarmee een vorig parlement (dat de lijst van de te herziene grondwetsartikels vastlegt) in de normale procedure zeker niet had ingestemd. Een antidemocratisch manuvre temeer.
En naar wat de Vlaamse kiezer ook niet heeft gevraagd:
We hebben nu een federale regering die geen Vlaamse meerderheid haalt in het federale parlement. Wat de Vlaamse kiezer niet had verwacht maar wel kreeg, is de overbodigheid van zijn stem. Vlaamse kiezers kunnen een federale regering die op een Vlaamse minderheid steunt niet eens wegstemmen.
De Vlaamse kiezer heeft niet voor een aparte justitie voor Franstaligen gekozen, zoals nu in Vlaams-Brabant op het getouw staat.
De Vlaamse kiezer heeft niet voor een aparte justitie voor Franstaligen gekozen, zoals nu in Vlaams-Brabant op het getouw staat.
Als Franstaligen bij een bevoegde rechtbank bot vangen, hebben ze in deze staat slechts andere rechters te kiezen, en kunnen ze de eerste, onwillige rechtbank haar bevoegdheid ontnemen.
Tot slot:
Het zijn niet alleen de Franstalige partijen die de Belgische democratie hebben uitgehold. Het zijn voornamelijk de huidige Vlaamse regeringspartijen zelf die dat hebben gedaan in hun zucht om het Belgische status-quo te verankeren.
Nu hoort u het ook eens van een ander.
Wouter Beke, Alexander De Croo, Bruno Tobback en Groen zien echter dat het goed is en verwachten dat de Vlaming luid applaudisseert. De "doeners" hebben het toch weer maar eens voor mekaar gekregen. Onbegrijpelijk.
Kristien Hemmerechts: eerder links en Belgicist
Waar Vlamingen thuis zijn: in een column met deze titel op de redactie.be geeft Kristien Hemmerechts (docente en schrijfster) vandaag af op het Vlaams karakter van het Cultureel Centrum van Strombeek-Bever, nota bene een Vlaamse gemeente en zonder faciliteiten. Zij stelt zich daarbij de vraag of "de Franstaligen een zaal hebben waar ze voorstellingen organiseren?". Neen dus. En hoe dit beleid valt te rijmen met de basisprincipes van een democratie?
Hoe durft Hemmerechts zulke vraag te stellen. Woont zij misschien op een eiland ? Indien zij de Frantaligen die zich in de rand rond Brussel hebben gevestigd een beetje zou kennen, zou ze beter weten.
Samenleven heeft niet enkel te maken met democratie maar ook met respect voor de ander en zich willen integreren in de samenleving waar men woont. Indien dat respect en die bereidheid tot integratie er niet zijn is het op zijn minst begrijpelijk dat men de eigen gemeenschap tracht te beschermen. Strombeek-Bever heeft in de vorige eeuw weerstand moeten bieden tegen een annexatie bij Brussel en tegen de invoering van taalfaciliteiten. De verfransing van de rand is het beste bewijs van dat gebrek aan respect vanwege Franstaligen. Ik ben er al jaren getuige van. Uitzonderingen bevestigen ook hier de regel.
Het is altijd hetzelfde: in Franstalige gemeenten bestaat dat soort problemen niet omdat de Vlaming respect heeft voor de regio waar hij terechtkomt, er de taal spreekt en zijn eigen leefwereld niet wil opdringen. Eist Hemmerechts trouwens ook Vlaamse culturele centra in Wallonië ? En moet StrombeekBever dan ook een Cultureel Centrum voorzien voor de Marokkanen, de Turken, de Albanezen, de Oost-europeanen, enz. die er wonen?
Hemmerechts heeft zeker geen problemen met het BHV-akkoord dat vandaag op de regeringstafel ligt. Er zijn drie categorieën van mensen die met dit akkoord kunnen instemmen: de Vlaamse politici van de traditionele partijen, de Franstalige politici en zij die er niets van begrijpen. Ik vrees dat Hemmerechts tot de laatste groep behoort. Sedert gisteren krijgt ze ook nog steun uit onverwachte hoek: de Fransen.
Minister-President Kris Peeters (CD&V) maakt zich ongerust. Ondermeer over de uitvoering van de staatshervorming. Hij is ongetwijfeld niet de enige binnen zijn partij. Ziet Servais Verherstraeten (als Staatssecretaris voor Staatshervorming verantwoordelijk voor de uitvoering van het akkoord) de bui hangen ? Werd er misschien een telefoontje gepleegd tussen Servais en Kris ? De gemeenteraadsverkiezingen komen er immers in sneltempo aan. En wie beweert dat er geen link is tussen het een en het ander dwaalt.
CD&V eiste vorig jaar tijdens de onderhandelingen over de staatshervorming dat er een akkoord moest zijn over alles. Zoniet was er een akkoord over niets. Er werd een akkoord (of wat daarvoor doorgaat) bereikt over alles en dus kwam er ook een regering. CD&V eiste echter geen garanties inzake de uitvoering van dat akkoord. Resultaat: Een deel van het akkoord (o.a. de splitsing van het kiesarrondissement BHV, van het gerechtelijk arrondissement BHV, het geld voor Brussel) wordt normaal gestemd in het Parlement rond het zomerreces. De rest is voor later. Hoe naïef kunnen les traditionels toch zijn.
Indien CD&V en de andere traditionelen naar de gemeenteraadsverkiezingen trekken zonder enige duidelijkheid over het verder te volgen parcours van de staatshervorming, en zonder daarover ernstige garanties te krijgen, is dat niet erg vertrouwenwekkend. Het beeld dat op dat ogenblik zal overheersen is het feit dat de Vlaamse partijen van deze federale regering waarvan zij een minderheid uitmaken enkel werk hebben gemaakt van wat voor de Franstalige politici belangrijk is. De rest wordt doorgeschoven naar de Griekse kalender. Vraag is dan of die rest alsnog tegen het eind van deze legislatuur kan worden waar gemaakt, gesteld dan nog dat de regering haar termijn uitdoet.
Maar, dixit Wouter Bééék, CD&V is niet bang van N-VA! Alleen al door zulks te (durven) verkondigen bevestig je eigenlijk wat je wil ontkennen. Het is dus redden wat er nog te redden valt voor CD&V. Kris Peeters maakt zich terecht ongerust.
Ooit noemde een vooraanstaand liberaal politicus
bepaalde van zijn collega-politici mestkevers. Die zaten wel in een andere partij. Oude rot in het vak Philippe Moureaux,
PS-senator, daarentegen houdt niet van kakkerlakken in zijn eigen partij.
Hij is vooreerst van oordeel dat de huidige
regering te rechts is. Er moeten binnen de regering sterkere stemmen opgaan tegen
de standpunten van rechts binnen de regering aldus Moureaux zondag op de
Franstalige televisie. Ook moet de PS de
regering bekritiseren. Verder zegt hij dat de PS in een quasi onuitgegeven
situatie verkeert: een regering met een eerste Minister van PS-signatuur (Elio
Di Rupo) maar van een sterke centrum (lees rechtse)-regering. Volgens Moureaux
was deze laatste echter noodzakelijk om België te redden (de Franstaligen zijn
altijd solidair als het op het redden van het land aankomt)! Hij legt daarbij
ook nog even de nadruk op het uitzonderlijke werk dat door de regeringsleider wordt
afgeleverd.
Kritiek op de regering, geen probleem dus.
Maar voor degenen die kritiek uiten op de eigen partij ligt dit wel even anders. Zij
die van binnenuit de partij en haar richting bekritiseren, noemt hij kakkerlakken ("les cafards"):
mensen die kritiek leveren zonder hun naam te durven noemen. Moi je naime pas
ça, zegt Moureaux.
Zo verdedigde hij de keuze van Di Rupo om
met een commerciële vlucht naar de top van de NATO in Chicago te vliegen en
niet met het regeringsvliegtuig. En waarbij hij de discussie hierover als onbenullig
bestempelde.
Wanneer gaat deze ayatollah eindelijk met
pensioen ?
'De belastingdruk in België bereikt in 2012 een historisch ongezien niveau', voorspelt het Federaal Planbureau. Dat is vooral te wijten aan de ingrijpende maatregelen van de regering-Di Rupo.
De fiscale en parafiscale druk klimt met 1,6 procentpunten tot 45 procent van het bruto binnenlands product (bbp). Zowel de gezinnen als de ondernemingen betalen beduidend meer taksen dan vorig jaar.
De federale regering verhoogde bij de opmaak van de begroting 2012 de belastingen met 3,5 miljard euro.
Bij de begrotingscontrole, in maart, werden voor 400 miljoen extra taksen aangekondigd.
Ook andere federale maatregelen doen de belastingdruk toenemen. De strijd tegen de fraude moet 720 miljoen extra opbrengen en de belastingen worden versneld geïnd.
In 2011 bedroeg de belastingdruk 43,4 procent in België en 40,9 procent in de eurozone.
Het is bijna zeker dat de belastingdruk de komende jaren verder stijgt. De federale regering signaleert in haar stabiliteitsprogramma dat de belastingen in de periode 2013-15 zullen toenemen
Enkele quotes van Alexander in 2010
Een leuke oefening: leg het bericht van de TIJD naast enkele quotes van Open Vld-Voorzitter Alexander De Croo tijdens zijn slotmeeting in de verkiezingscampagne van 2010:
Christendemocraten en socialisten dromen al openlijk van een rooms-rode, linkse belastingsregering.
Alle waarnemers zijn het erover eens. Open Vld heeft deze verkiezingen echt inhoud gegeven. We hebben een eerlijke campagne gevoerd. We hebben de mensen geen onbetaalbare beloftes gedaan", sprak De Croo de militanten toe.
"Wie loze beloftes of economische sprookjes wil horen, moet niet bij ons zijn", ging De Croo voort.
De liberale voorman past ook voor belastingverhogingen en zegt daarmee het verschil te maken met alle andere partijen. CD&V wil de gezinnen en de gepensioneerden treffen, aldus De Croo, en op de creativiteit van de socialisten en groenen om nieuwe belastingen uit te vinden, staat geen grenzen, / Ze zeggen dat de rijken moeten betalen, maar de middenklasse zal ervoor opdraaien"
De voorzitter merkte op dat er "iets moois bloeit" tussen christendemocraten en socialisten. "Il y a un parfum d'amour dans l'air. Ze dromen al openlijk van een rooms-rode, een linkse belastingsregering. Een regering die de crisis gaat aanpakken door de belastingen te verhogen", luidde het. "Ik zeg u: il y a un parfum de taxation dans l'air. En dat stinkt."
* * *
Tja, wat moet een mens daarvan denken ? En Gwendolyn Rutten van haar kant deed gisteren in de Kamer nog zo haar best om geloofwaardig over te komen. Als een briezende "leeuw(in)" haalde ze uit naar de oppositie. Helaas, driewerf helaas. Het heeft niet mogen baten. De Vlaming is niet meer te overtuigen met leugens. Zeker niet als hij dan nog in het gezicht wordt uitgelachen.
Besluit: De doeners hebben het niet gemakkelijk vandaag (dixit CD&V-voorzitter W.Beke). Helaas, driewerf helaas. Zelfs in die mate dat de kiesdrempel lonkt voor Open VLD.
Het is een dooddoener: de Vlaamse media loopt het
regime als een schoothondje achterna. Op enkele uitzonderingen na is van enige kritische
pers geen sprake. Om dan nog te zwijgen van de onderzoeksjournalistiek. Er
zijn nochtans tal van politiek smerige zaakjes die eens grondig zouden kunnen worden
omgewoeld en waarin kan worden gegraven. Een gat in de
markt. Maar niets van dat. Een kritische
pers: het is huilen met de pet op. Tja,
een Belga-bericht is zo vlug gekopieerd.
Maar, ook hier weer komt om de
zoveel tijd een uitzondering de algemene regel bevestigen. Zon uitzondering is vandaag het boek De keizer van Oostende van
twee VRT-journalisten. Die keizer is Johan Vande Lanotte (SPa en Minister van Economie en bevoegd voor de Noordzee). De journalisten Wim
Van den Eynde en Luc Pauwels.
Het boek, waarin de auteurs Vande
Lanotte beschuldigen van belangenvermenging van zijn politieke en professionele
activiteiten, ligt amper in de winkel of de boodschapper wordt neergesabeld. Meer
nog, hun werkgever die enkele weken terug na het lezen van het boek nog goedkeurend
knikte, zet de auteurs vandaag op non-actief. Wegens gebrek aan deontologie ? Of wegens de heisa die in de media plots opsteekt rond de publicatie
? Op zijn beurt maakt Vande Lanotte brandhout van de aantijgingen in het boek. Is
hier sprake van censuur en/of intimidatie ?
Vlaanderen - en bij uitbreiding
dit land - heeft dringend behoefte aan degelijke onderzoeksjournalistiek want
die is vandaag zo goed als onbestaande. Met wat
gisteren gebeurde valt het echter te vrezen dat wie zich in de toekomst aan dit
genre wil wagen, zijn (figuurlijke) pen meerdere keren zal ronddraaien,
alvorens nog iets op papier te (durven) zetten. Met dank aan Vande Lanotte en de VRT.
Bovendien, de kritische manier waarop
vandaag sommige andere journalisten reageren op hun collegas/auteurs is op zijn minst merkwaardig te noemen, vergeleken met de zaak Pol Van den Driessche van enige tijd geleden. Is daar misschien enige
zweem van jaloezie waar te nemen ?
Kortom, de uitzonderingen waarover hierboven sprake zullen
nog uitzonderlijker worden. Heel bedroevend.
Wat is er mis met goed bestuur ? Goeie vraag als je het mij vraagt. Het antwoord: daar is niets mis mee natuurlijk. De vraag komt van Bart Brinckman, journalist bij de-zelf-verklaarde-kwaliteitskrant De Standaard. Een andere vraag echter is: wat is goed bestuur ? Het antwoord krijgen wij van diezelfde rode ridder Brinckman.
Waarover gaat het ? Omdat twee Antwerpse voetbalploegen (Antwerp en Beerschot) niet overeenkomen over de bouw van een gemeenschappelijk voetbalstadion, wil (kandidaat-) burgemeester Patrick Janssens het project afblazen. De vrijgekomen financiële middelen wil hij aanwenden voor Antwerpse kinderopvang en onderwijs. Is dit een daad van goed bestuur zoals kameraad Brinckman beweert ? Op het eerste gezicht: ja. En, wat slechte karakters ook mogen beweren, het is natuurlijk zuiver toeval dat dit idee er enkele maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen aankomt.
Het klinkt cynisch maar bij nader toezien is het niet te danken aan Janssens maar aan twee ruziënde voetbalploegen dat, enkele maanden voor de verkiezingen, een budget vrijkomt voor het Antwerps onderwijs. 25 miljoen euro. Vandaag stelt kaviaarsocialist Janssens, alweer enkele maanden voor de verkiezingen, immers vast dat er de voorbije zes jaar 24.000 Antwerpenaren (?) zijn geboren en er dus bijkomende onderwijsbehoeften zijn.
Nog altijd goed bestuur, Bart (Brinckman) ? Neen ! Wel een ordinaire stunt van een gehaaid politicus als startschot van zijn verkiezingscampagne. Of, hoe sommige politici bij sommige journalisten met alles wegkomen. Maar ja, De Standaard is dan ook een kwaliteitskrant. Trouwens, wat is er mis met goed bestuur, zo net voor de verkiezingen ?
De regering moet een gat van dik 10 miljard euro dichtrijden om in 2015 haar begroting in evenwicht te krijgen, maar zal daarvoor niet bij de sociale zekerheid moeten aankloppen. Die boodschap geeft CM-voorzitter Marc Justaert naar aanleiding van Rerum Novarum. "De sociale zekerheid is een uitgeperste citroen", zegt hij. De CM wil dat de regering hier en daar zelfs een tandje bijsteekt.
Wat Justaert wijselijk verzwijgt is het feit dat de sociale zekerheid zelf met een gat van vele miljarden zit. Dus misschien moet de sociale zekerheid een tandje bijsteken. Bijvoorbeeld door te besparen door de vele misbruiken aan te pakken.
Vorig jaar luidde het dat de Belgische sociale zekerheid officieel een positief saldo heeft, maar eigenlijk zit ze diep in het rood. Die put wordt gemaskeerd door de verschuiving van allerlei inkomsten van de begroting naar de sociale zekerheid.
Normaal wordt de sociale zekerheid op basis van het verzekeringsprincipe gefinancierd door de sociale bijdragen maar die zijn allang onvoldoende om de putten te dempen.
Die bijdagen maken immers nog amper 60 procent van de ontvangsten van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ) uit. De rest van de middelen moet dus van elders komen, in casu de federale schatkist oftewel de begroting. Zeg maar u en ik.
Al jaren worden andere middelen uit de begroting aan de sociale zekerheid geschonken en worden ook inkomsten uit BTW en accijnzen (de zogenaamde alternatieve financiering) aangewend om de sociale zekerheid te financieren. Als we die geldstromen in rekening nemen is de sociale zekerheid voor meer dan 21 miljard euro of 5,7 procent van het BBP deficitair. Bij ongewijzigd beleid wordt op termijn onze sociale zekerheid onbetaalbaar.
Vlaams Minister Geert Bourgeois heeft een starterspakket
(brochure en een starterskit) "Migreren naar Vlaanderen" uitgebracht voor
Marokkaanse gezinsherenigers. En we zullen het allemaal geweten hebben.
Overigens een voortreffelijk initiatief.
Elke politiek correcte medemens die zich journalist noemt
voelde zich de voorbije week verplicht om zijn/haar visie op de zaak te
geven. Van relevante journalistiek gesproken.
Van zodra waarden en normen ter
sprake komen loopt het altijd mis. Enkel het linkse gedachtegoed is als norm
aanvaardbaar. Enkel onze linkse kameraden mogen morele uitspraken doen. Waar zij
dat recht vandaan halen is voor menig andersdenkenden alsnog een raadsel. Wie
zich afzet tegen hun normen en waarden is bovendien racist, fascist, bekrompen,
onverdraagzaam, kleinburgerlijk, conservatief, reactionair,....
Han Renard, redacteur bij Knack, houdt
niet van knulligheid. Volgens haar is het een krukkige brochure,
superonhandig, het resultaat oogt knullig. En dat allemaal in kleutertaal
opgeschreven. Renard houdt, net als
Hugo Camps (In Casablanca gaan toeteren dat Vlamingen het übervolk zijn) trouwens,
wel van kromme redeneringen: je mag volgens haar niet zeggen dat huiselijk
geweld in Vlaanderen niet mag, want huiselijk geweld komt wel degelijk voor in
Vlaamse gezinnen. Trek even deze domme redenering door in het verkeer en je
krijgt het volgende: je mag niet zeggen dat je voor het rood moet stoppen want er zijn Vlamingen
die doorrijden Verder zegt de brochure dat Vlamingen erg op hun privacy gesteld
zijn. Daaruit besluit ze: Marokkanen blijkbaar niet. Kortom, haar conclusies
slaan nergens op. En zo slaagt zij er in het initiatief te ridiculiseren (haar
commentaar is uitsluitend gefocust op enkele misschien minder goed
geformuleerde zinnen uit de brochure) en het probleem te banaliseren.
Nochtans, wie deel uitmaakte van
de stuurgroep die het opstellen van het pakket begeleidde staat m.i. buiten
iedere verdenking: In de stuurgroep die het pakket begeleidde, vinden we ook
het onderzoeksinstituut voor arbeid en samenleving van de KULeuven (Hiva), het
Kruispunt Migratie, en de vzw Ella, het voormalige Steunpunt Allochtone Meisjes
en Vrouwen. Geen van die organisaties kan worden beticht van een
nationalistische agenda. (Tom Naegels in DS van 12/5/2012)
Renard is ook nog wereldvreemd:
in zowat alle hotels ter wereld en reisgidsen vind je aanwijzingen over plaatselijke
gewoonten en gebruiken. En in tegenstelling met Renard, voel ik me als Vlaming niet
beledigd door de starterskit. Oja en ik heb de brochure gelezen.
Gisteren: algemene verontwaardiging in de Vlaamse media. Zowel radio als geschreven pers stonden op hun achterste poten. De oneliners vlogen in het rond: Wie gelooft die man nog ? Hij denkt alleen aan zichzelf ! Die man is niet te vertrouwen. Onaanvaardbaar, niet deonthologisch, . Zwaar beladen termen.
Ik was er van overtuigd dat mij iets héél belangrijks was ontgaan en dat tijdens het voorbije weekend in het Parlement de stemming van BHV een feit was geworden. En dat naar aanleiding daarvan een welbepaalde partijvoorzitter van een welbepaalde christelijke partij het moest ontgelden voor diens schandalige stemgedrag. Ik stond klaar om mijn beste woordenschat uit de kast te halen om op mijn beurt deze historische blunder van formaat aan te klagen. De toekomst van onze kinderen en kleinkinderen staan immers op het spel.
Maar helaas. Driewerf helaas. Niets van dat alles. Al vlug werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Er was blijkbaar iets veel belangrijker aan de hand: bondscoach Georges Leekens verlaat de nationale ploeg! Zomaar! Zonder te verwittigen! Als een dief in de nacht ! Onaanvaardbaar. Die man is niet te vertrouwen!
Binnenkort staan BHV en de Staatshervorming wel degelijk op de agenda van het Federale Parlement en zal een en ander worden gestemd. Benieuwd of de verontwaardiging van de Vlaamse media op dat ogenblik van dezelfde orde zal zijn als vorig weekend en of diezelfde media ook dan hun oneliners en het zwaar geschut zullen bovenhalen Want geef toe: persoonlijk denk ik dat Leekens later in de geschiedenisboeken een voetnoot zal krijgen toegewezen. BHV daarentegen is meen ik voor de toekomst van de Vlamingen toch enigszins van een andere orde. Maar ik kan mij ook serieus vergissen natuurlijk. Want ik ken niets van voetbal. Ik ben zeer benieuwd
Di Rupo in Vlaanderen populairder dan Peeters, maar...
Nog steeds in het kader van de peiling van La Libre
Belgique en RTBF van dit weekend: Di Rupo (PS) is in Vlaanderen populairder
dan Vlaams minister-president Kris Peeters. Bart De Wever is in dezelfde peiling dan weer dubbel zo populair als Peeters.
En, de ene peiling is de andere niet: een maand eerder moest De Wever Peeters nog nipt laten voorgaan in de
peiling van de VRT en De Standaard. Tja, het kan verkeren, zei Bredero
De resultaten van de populariteitsbarometer van
La Libre Belgique en RTBF:
DeStandaard, ooit een kwaliteitskrant,
weet zoals naar gewoonte de score van
N-VA weer te minimaliseren: Mochten er vandaag verkiezingen zijn
dan zou de N-VA 38,6 procent van de stemmen halen. Dat is nog altijd
minder dan de 39,8% bij de barometer van november, maar wel opnieuw een
stijging in vergelijking met de peiling van februari, toen de partij 37 procent
van de kiezers wist te bekoren.
Voor SPA schrijft de kwaliteitskrant:
Ook de SP.A doet het goed (bulderlach) en stijgt met 1,5% naar 14,2%. Kortom,
voor De Standaard is elk procent stijging van een traditionele partij blijkbaar net iets meer waard dan bij N-VA.
Knack heeft een heel ander verhaal: "Opvallend is dat N-VA in de peiling meer
stemmen haalt dan SP.A, CD&V en Open VLD samen, meer dus dan alle Vlaamse
partijen in de coalitie van de huidige regering Di Rupo. Grootste verliezers
zijn CD&V en Open VLD. Zij verliezen tot 4 procent in vergelijking met de
verkiezingen van 2010."
Gazet van Antwerpen is blijkbaar nog niet op de hoogte van de
peiling want om 22u45 stond nog geen enkele info op hun website. Of misschien
lopen ze daar met de billen dichtgeknepen te ijsberen en durven ze het nieuws niet
bekendmaken, in de hoop dat de Antwerpenaars enkel de GVA lezen.
Hierna enkele titels op nieuwswebsites:
Hbvl: N-VA schiet naar 39,8 procent in nieuwste peiling GvA: nog geen enkele informatie
(de rode gazet krijgt nu wel echt schrik om Antwerpen te verliezen aan N-VA) DS: N-VA blijft stijgen in peiling RTBF-La Libre De redactie.be: N-VA klokt af op 38,6 procent in peiling HLN en DM: N-VA
scoort 38,6 procent in nieuwe peiling Knack: N-VA haalt meer stemmen dan alle Vlaamse partijen
samen in Di Rupo 1 La Libre
Belgique: la N-VA progresse encore » (N-VA gaat nog vooruit)
Een greep van positieve reacties
uit de lezerscommentaren op de Knack- website:
- Change we
need!!!!!
- - Denken.
Durven. Doen. Go Bart go!
- - De
zelfvoldaanheid van de traditioneeltjes resulteert dan weliswaar in heel wat
lekkers, fraais en moois voor de vriendjes, maar steeds duidelijker klinkt de
roep van de moegetergde Vlaming die het instandhouden van dat vriendjesregime
als maatschappijvisie net ietsje te mager vindt. Een Vlaamse lente dient zich
aan, desnoods in de herfst...
- Een
peiling bij de RTBF - eigenaardig dat de VRT deze uitslag meent niet te moeten
geven in het journaal van 18h00 ! Of is er geen communicate tussen beide
misschien ?
- - Hoe zou
dat komen, eenvoudig omdat de andere "vlaamse partijen judas gespeeld
hebben en vlaanderen verkocht hebben voor hun heilig(geld)postje. Hopelijk haalt
N-VA de volstrekte meerderheid hier in Vlaanderen, de mensen gaan het nooit
vergeven wat die 3, CD&V, SPa, OpenVLD gedaan hebben!!!
Enkele reacties op de De
Standaard-website:
- Drie maal
groter dan CD&V, vier maal oVLD. De Vlamingen worden volwassen en
verstandig. - Het is te
hopen dat deze peiling ook de werkelijke verkiezingsuitslag gaat worden en dat
die bende nitwits naar de catacomben worden gestemd! Ik vind 10% nog veel voor
de VLD als je ziet wat een bende ongeleide PS projectielen dat zijn - Ik gok nog
steeds op een overstap van Kris Peeters naar NVA, dat kan nog een paar
procenten betekenen. Ik zou niet graag campagne voeren onder de vlag van ACW. - Ze zeggen ook, en dit voor de eerste maal, dat de N-VA nu groter is dan de drie 'Vlaamse' partijen die in de regering zitten samen. Go Bart go.
Aan het eind van vorig bericht met dezelfde titel werd de vraag
gesteld: Is Steven een paljas ? Op het eerste zicht een eigenaardige vraag in
het licht van het bericht dat aan de vraag voorafgaat.
Het cryptische van de vraag maakt al vlug plaats voor enige duidelijkheid
na het lezen van het hierna volgend verhaal. Bovendien wordt hierdoor het
antwoord op de gestelde vraag u ondubbelzinnig aangereikt.
Leest u even mee:
In april van vorig jaar kwam Mw.
Swiggers, onbekend bij het grote publiek maar in de kristelijke zuil
beroemd/berucht als de voorzitster van de ACW-holding Arco, bestuurder van
Dexia (als referentie-aandeelhouder) en nog een aantal andere instellingen van
ACW-signatuur, tot de vaststelling dat hoogdringend moest worden ingegrepen in
de regeringsvorming waaraan men nu al bijna een jaar zat te "prutsen"
(haar woord ervoor). Er moest een "bevriende" regering komen, die een
aantal dringende zaken voor het ACW en aanverwanten kon regelen.
"Europa" zat Dexia al een tijdje op de hielen, maar nu werd het
serieus. Er moest een regering komen die voldoende sterk onder invloed van het
ACW stond om ervoor te zorgen dat geen van de geheimen over de teloorgang van
Dexia en over de rol van het ACW daarin zou openbaar worden gemaakt, en dat
zodoende de personaliteiten uit ACW-kring die daaraan hadden deelgenomen, uit
de kijker bleven. Ook moest het geld van Arco beschermd worden tegen het risico
van een perte totale als gevolg van het Dexia-avontuur.
Men luisterde aandachtig naar Mw.
Swiggers in de kringen waar men haar wekroep diende te horen, dat is de leiding
van CD&V en van de PS waarmee een bondgenootschap diende te worden
aangegaan. Binnen zeer korte tijd was de regering-Di Rupo in de maak. Dat de
regering geen meerderheid in Vlaanderen had, was jammer, maar helaas, hogere
belangen stonden op het spel, met name het fortuin van de christelijke
vakbeweging, dat doorgaat als de financiële basis van de hele zuil
Niet alleen Dexia moest worden
gered, ook Dexia's aandeelhouder Arco, door Mw. Swiggers in het geldelijke
belang van de vakbeweging bestuurd. De 800.000 coöperanten van Arco kregen in
strijd met de legaliteit het statuut van spaarders, dat hun recht gaf op staatswaarborg
tegen eventueel verlies van hun belegging. En alsof dat nog niet volstond als
voorkeursbehandeling (waar is de ACW-propaganda voor "gelijkheid van
kansen"?), heeft de "beweging" voor zichzelf uitgemaakt en door
de regering-Di Rupo laten akteren dat zij recht zal hebben op twee procent van
de winst van de bank Dexia die inmiddels op kosten van de belastingbetaler is
genationaliseerd, maar via een juridische truc blijkbaar nog steeds een
privé-aandeelhouder bezit in de persoon van de vakbond (en van Mw. Swiggers).
"Een andere term dan een hold-up is voor dergelijke praktijken moeilijk te
vinden" (De Morgen, 26.3.12)
"Het Arco-debacle
illustreert wie het land regeert. Het zijn de twee travaillistische zuilen met
al hun organisaties" (Luc van der Kelen, in Het Laatste Nieuws. 18.11.11).
Het is de PS- en ACW-staat.
(Bron: Mark Grammens in Journaal
nr. 626, 19 april '12 & nr. 627, 3 mei '12)
Indien bovenstaand verhaal enige grond van waarheid bevat en wie zijn
wij om hieraan te twijfelen dan geeft het een antwoord op bovenstaande vraag:
Ja, Steven Vanackere is een paljas. Hij is de nar die danst naar de pijpen van
ons aller Elio, de PS. Vanacker - bij uitbreiding gans zijn CD&V-club
(iedereen inbegrepen weet je wil) is met handen en voeten gebonden aan de
PS. Hij mag nog toeteren over alle mogelijke al dan niet ingewikkelde formules
om de index aan te passen. Desnoods met 13 in een dozijn. Voor zijn militanten
komt dat misschien over als rustige
vastheid. Maar finaal zal het Elio en
Elio alleen zijn die beslist. En Steven zal braaf ja-knikken. Ja, Steven is een
paljas.
Ik heb het niet zo voor Karel De Gucht. Vooral als het de
Belgische politiek betreft heeft ook hij wel wat boter op het hoofd. Hoewel ik
zijn partij gedurende jaren heb gevolgd en zelfs gesteund, zij het dan in de
bescheidenheid van het stemhokje, is mijn passie voor dit blauwe verhaal al
enige tijd volledig weggedeemsterd. Een verhaal dat wat mij betreft inmiddels
wel erg rood is uitgeslagen. Vooral sinds de passage van die illusionist een
zekere Guy Verhofdstadt - en enkele
Burgermanifesten later. Volgens Karel is er zelfs geen verhaal meer. Maar dat
is een heel ander verhaal. En vergis u niet, de vormgeving van dit blog is
louter functioneel en heeft geen enkele connotatie met welke ideologische
overtuiging dan ook, laat staan partijpolitiek.
Maar toegegeven, soms komt Karel wel erg straf uit de hoek.
Vooral dan als zijn analyses Europa betreffen. Dan weet Karel verdomd goed
waarover hij het heeft. Een mooi staaltje hiervan gaf hij maandag laatstleden
ten beste in Terzake. Hij stak zijn angst niet onder stoelen of banken wanneer
hij zonder overdrijven of pathos het Griekse drama beschreef. Deze angst nestelt zich niet enkel in het
bestaan zelf van de situatie maar ook en vooral in de vraag hoe de Grieken in
godsnaam die roetsjbaan binnen de eurozone kunnen stilleggen om opnieuw in wat
rustiger vaarwater terecht te komen. Het lijkt een haast onmogelijke opdracht.
De maatregelen die Europa oplegt zijn niet de oorzaak van de
huidige toestand maar het gevolg van een decennialange periode van corruptie,
sociale en fiscale fraude, beloning van politieke vriendjes, een vierkant
draaiende overheidsadministratie, goochelen met valse begrotingscijfers, enz.
Om een idee te geven: de organisatie Transparency International maakt ieder
jaar een klassement op van de minst corrupte landen. In 2011 stond Griekenland
op een weinig benijdenswaardige 80ste plaats (België op 19) en is daarmee de
slechtste leerling van West-Europa. De Top 3 van minst corrupte landen wordt
ingenomen door Nieuw-Zeeland, gevolgd door Finland en Denemarken.
Kortom, rechtzetten wat al decennialang verkeerd loopt vergt
niet enkel een werk en een inspanning van jaren maar bovendien een grondige
mentaliteitswijziging bij de Griek.
En De Gucht heeft gelijk wanneer hij het (als Europees
Commissaris) niet pikt dat de Grieken nu met de vinger naar Europa wijzen
wanneer zij op zoek gaan naar de grote schuldige. Hoewel, de situatie is zoals
altijd nooit zwart/wit. Zijn gelijk betekent bovendien niet dat Europa niet
solidair moet of zou zijn. Trouwens, de helft van de Griekse schuld werd al
kwijtgescholden en Europa kwam al voor meer dan 300 miljard euro te hulp. Er
zijn nu ook relancemaatregelen nodig. Maar, een blanco cheque (waar hebben we
dat nog gehoord ?) lijkt me niet meteen de juiste manier om het tij te doen
keren. Los dan nog van het precedent dat hiermee zou worden geschapen. Want er
staan nóg wachtenden in de rij. De Gucht stelt bovendien terecht de vraag waar
al dat geld dan wel vandaan moet komen. Zoals altijd is dat voor de rode
kameraden geen punt. De terughoudendheid van de Duitsers is dan ook
begrijpelijk. Komt daar vandaag nog de Griekse politieke patstelling bovenop.
Het Terzake-gesprek was alleszins boeiend en to
the point. En Kathleen Van Brempt (SPa): ze zat er bij en ze keek er naar. Jaja, straffe
kerel die Karel.
Steven Vanackere is
een gedreven man. Vooral gedreven in het rond de pot draaien. In het
krampachtig verzwijgen van wat de burger net wel wil/zou moeten horen. In het
minutenlang spreken zonder iets te zeggen. Maar Steven is ook een minzaam man. Die
opkomt voor het algemeen belang. Als minister van Financiën is hij er vooral om
de belangen van de Belgische belastingsbetaler te verdedigen. Steven wil
zich dus zeker niet verschuilen achter de eigen zuil, het ACW. Tenminste, die
indruk probeert hij te wekken. Maar wie de actualiteit een beetje volgt weet
wel beter.
Dexia is een molensteen die rond de nek van de
belastingbetaler hangt. België staat voor 45 miljard borg voor de Dexia
holding. Dat is 17 procent van het Belgisch Binnenlands Product (BBP) (NB. De
regering voorziet in de begroting van 2012 een tekort van 2,8% van het BBP).
Dexia zal de belastingbetaler minstens 10 jaar lang 3 miljard euro per jaar
gaan kosten. Dit is dan nog het meest gunstige scenario. Inmiddels weten we dat
het Dexia-dossier door de parlementaire Bijzondere Dexiacommissie door de
meerderheidspartijen vakkundig in de doofpot werd gestopt.
En waar staat Steven in dit verhaal ? Vanackere is niet
enkel Minister van Financiën maar ook lid van het Politiek Comité van het ACW.
Een clubje politici en ACW bestuurders dat regelmatig samenkomt om actuele
politieke dossiers te bespreken. Vanackere is daar vooral om te luisteren en
de dialoog aan te gaan. Ongetwijfeld beheerste het Dexia-dossier geruime tijd
de gesprekken in de beslotenheid van dat comité. Inmiddels weten we hoe het de
groep Arco, de financiële coöperatieve van werknemersbeweging ACW en de tweede
grootste aandeelhouder van Dexia, is vergaan. En ook met de spaarpot van de
christelijke zuil. Volgens bronnen is de oorlogskas van de vakbond ernstig
aangetast.
In Knack vat redacteur Johan Van Overtveldt het
Dexia-debacle aldus samen: Yves Leterme, Jean-Luc Dehaene en nu Steven
Vanckere speelden en spelen een doorslaggevende rol in het beheer van het
Dexia-dossier langs Belgische kant. De belastingsbetaler die Vanackere beweert
te vertegenwoordigen betaalt daar een zware prijs voor terwijl het ACW uit de
wind gezet wordt.
Oja, tot slot nog dit: op de komende algemene
vergadering van Dexia zullen de aandeelhouders kwijting moeten verlenen aan de
bestuurders. Zonder die kwijting zouden die bestuurders eventueel aansprakelijk
kunnen worden gesteld. Vermits de staat aandeelhouder is zal ook de regering
hier kleur moeten bekennen. Een en ander wordt momenteel binnen de regering
overlegd, ook met de regios. Ongetwijfeld zal Steven ook nu weer enkel en
alleen het belang van de belastingbetaler binnen het kernkabinet verdedigen.
Jaja, Steven is een minzaam man. Of is hij een paljas ?
De media lust duidelijk geen mediakritiek (van Bart De Wever)
Bart Sturtewagen, hoofredacteur politiek van De Standaard,
publiceerde het voorbije weekend een opinie naar aanleiding van de Thorbecke
lezing 2012 De Media als gevaar voor de Democratiedoor Bart De Wever. Zijn
proza is vooral opgebouwd uit een wazig pseudo-intellectualistisch taaltje dat
waarschijnlijk enkel Sturtewagen zelf begrijpt en waarmee hij vanuit
intellectueel standpunt nog niet aan de enkels van Bart De Wever reikt. Is het
misschien op die manier dat sommige journalisten pogen hun eigen onbekwaamheid
te verbergen ? Alleszins slaagt hij er niet in het BDW-bashen achterwege te
laten. Of hoe een vooringenomen journalist van een krant, die ooit voor
kwaliteit doorging, zich in allerlei bochten wringt om de boodschapper weer een
beetje dieper de grond in te boren. Zielig.
