DS – 8/7/2013

Eenheidsstatuut: compromis à la belge

Zuhal Demir, N-VA 

Monica De Coninck (SP.A) viel vrijdag de eer te beurt nadat ze met veel gedruis bekendmaakte iets beslist te hebben over het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden (DS 6 juli). (…)

Wat leren de feiten? Op 8 juli zal er niets geregeld zijn, hoewel het Grondwettelijk Hof dat oplegt. (…) De ‘oplossing’ komt te laat. Arbeiders die na vandaag ontslagen worden, kunnen via de rechtbank de bestaande opzegregeling voor bedienden opeisen. Ten minste tot 1 januari 2014 bevinden we ons door het regeringsgetalm in een juridische gevarenzone. (…) Door te verklaren dat de rechters ‘niet moeilijk zullen doen’ schendt de minister zowaar het principe van de scheiding der machten. Ze vraagt aan rechters om geen uitvoering te geven aan het arrest van het Grondwettelijk Hof, omdat haar ‘oplossing’ alleen dan staande blijft. Dat is ongehoord maar tekenend voor de kwaliteit van het werkstuk. Wat verkocht wordt als een geweldige prestatie blijkt lapwerk zonder visie.

DS – 9/7/2013

Het drijfzand van de N-VA

Mathias De Clercq, Open VLD

The duty of the opposition is to oppose, luidt een bekend citaat. Het tegendeel zult u mij niet horen beweren. Maar de opiniebijdrage van kamerlid Zuhal Demir over het eenheidsstatuut (DS 8 juli) toont aan dat de N-VA niet meer weet van welk hout pijlen te maken. (…) Zonder argumenten aan te ­dragen, gebruikt ze woorden als ‘lapwerk’ en ‘een gemiste kans’. Ze slaat de bal helemaal mis. Het akkoord dat dit weekend werd bereikt, luidt een historische hervorming in. Na meer dan 25 jaar is eindelijk een oplossing bereikt over het eenheidsstatuut. (…)

De regering – en bij uitstek minister De Coninck (SP.A) – heeft in deze een waar huzarenstuk verricht. Niemand geloofde er nog in, de tegenstellingen waren onoverbrugbaar, de deadline zou verstrijken en bij gebrek aan oplossing zou het land in juridische chaos worden gestort. Niets van dat alles. De oplossing is er, ze getuigt van visie, en ze wordt gedragen door de sociale partners.

De ondertoon van de boodschap (van de N-VA) kennen we onderhand: ‘België werkt niet meer.’

Het voorbije weekend is opnieuw bewezen dat die boodschap onjuist is. Het verhaal en de ideologie van de N-VA zijn als drijfzand. Het ziet er op het eerste gezicht stabiel uit, maar zodra je er met beide voeten op staat, zak je er – gestaag – in weg.

DS – 9/7/2013

Advocaten: historisch compromis rammelt

Het historische compromis over de invoering van eengemaakte opzegtermijnen voor alle werknemers staat volgens vier topadvocaten, specialisten in arbeidsrecht, vol feitelijke fouten en tegenstrijdigheden. De regeringstekst laat bovendien te veel ruimte voor uiteenlopende interpretaties, luidt het. De experts – Stefan Nerinckx, Marc De Vos, Chris Engels en Herman Van Hoogenbemt – zijn vooral niet te spreken over het juridische vacuüm dat er heerst tot 1 januari 2014, de dag waarop de nieuwe opzegtermijnen van kracht worden.

‘De oude wetgeving is sinds vandaag ongrondwettig. De deadline van het Grondwettelijk Hof is voorbij en de nieuwe regels zijn nog niet geldig. Dus de discriminatie tussen arbeiders en bedienden bestaat nog altijd. Dat zorgt ongetwijfeld voor een hoop rechtszaken’, meent Chris Engels.

‘Er is heel veel werk aan de winkel om hiervan een juridisch sluitende wettekst te maken’, meent Marc De Vos (Itinera). ‘Je ziet dat het een lastminuteakkoord is. Voor de rechtbank houdt deze versie geen steek.’

Chris Engels heeft feitelijke fouten gevonden. ‘Na vijf keer herlezen en hertellen kom ik aan andere opzegtermijnen dan in de tabellen van de regering. Hoe komen ze aan 62 weken na twintig jaar anciënniteit als dat na vijf jaar vijftien weken is en er daarna per drie jaar drie weken bijkomen? 62 kan nooit kloppen.’

Doorbraak.be – 8/7/2013

Het ietsisme regeert

Peter De Roover, Chef politiek Doorbraak

“De indruk wordt gewekt dat Monica De Coninck, en daarmee deze regering, een topprestatie leverde, terwijl ze niet verder kwam dan gammel oplapwerk. Het verwachtingspatroon van de media ten opzichte van deze regering is blijkbaar heel erg laag als ‘iets’ verkocht wordt als ‘een mirakel’.”

“De pers nam, ook vandaag maandag 8 juli, niet eens aanstoot aan volgende verbijsterende uitspraak van de minister: ‘De rechters en de vakbonden leven niet in een vacuüm, dus ik denk niet dat die moeilijk zullen doen.’ U leest het goed, de minister gaat er van uit dat de rechters het arrest van het Grondwettelijk Hof zullen negeren, terwijl dat inhoudt dat alle arbeiders die nu ontslagen worden de regeling voor bedienden kunnen opeisen. Ze noemt rechters die wel rekening zouden houden met het arrest ‘moeilijk’. Heeft de minister ooit gehoord van de scheiding der machten? Ze zegt eigenlijk dat ze de medewerking van plichtsverzuimende rechters nodig heeft om de volgende maanden een juridische chaos te vermijden.(…)

Maar eigenlijk leert deze episode dat in dit land het ‘ietsisme’ tot staatsideologie is uitgegroeid. De basisboodschap, achter het trompetgeschal verstopt, luidt dat we blij mogen zijn dat er toch ‘iets’ gedaan wordt, dat het altijd nog erger kan.”

Larie en Apekool

• “Uit talrijke indiscreties is gebleken dat koning Albert zowel in 2007 als in 2010 heeft aangestuurd op het uitrangeren van de N-VA. In 2007 streefde hij naar een breuk in het kartel CD&V/N-VA. In 2010 heeft hij er actief toe bijgedragen dat de grootste partij van het land slechts heel kort aan zet is geweest. Tijdens zijn jongste kersttoespraak heeft de koning in nauwelijks mis te verstane bewoordingen diezelfde partij een slag onder de gordel toegediend. En eigenlijk kant hij zich in bijna al zijn toespraken impliciet of expliciet tegen de Vlaams-nationalisten, vandaag de belangrijkste politieke stroming in het land. Precies een jaar geleden betuigde hij zijn persoonlijke instemming met de omstreden BHV-wet, door die via een publieke ceremonie te ondertekenen.”

“Natuurlijk wordt de koning hierbij altijd gedekt door een politieke meerderheid. Het is echter duidelijk dat hij die meerderheid niet louter passief ‘ondergaat’, maar er zelf ook vorm aan heeft gegeven. In werkelijkheid is de koning zich de jongste jaren beginnen te gedragen als een president die steunt op een politieke meerderheid, en ook in de kaart speelt van die meerderheid. Op zich is daar eigenlijk niets mis mee, op één voorwaarde : dat die president ook democratisch wordt gelegitimeerd.”

• “Het heette lange tijd dat het nakende aantreden van koning Filip het ideale moment zou zijn om de monarchie te moderniseren. De opvolger zou dan een opgefriste en geactualiseerde koninklijke functie kunnen opnemen. Maar dit moest dan wel gebeuren vóór het aantreden van Filip… “We kunnen de Grondwet toch niet verkrachten”, aldus Wouter Beke vandaag in De Ochtend. Dat is natuurlijk larie en apekool. Als de Grondwet kan worden ‘verkracht’ om een controversiële staatshervorming door te duwen (via artikel 195) dan moet het ook kunnen om de monarchie te moderniseren. Dit is enkel een drogreden.”

• “Paradoxaal genoeg is dat eigenlijk uitstekend nieuws voor de republikeinen. Zij kunnen natuurlijk niet op tegen de opgeklopte emotionaliteit rond de monarchie. Zij kunnen enkel maar hopen dat de koning zoveel mogelijk fouten maakt, zodat zijn populariteit keldert. Maar de kans daarop wordt groter naarmate de koning meer bevoegdheden heeft. Anders gezegd: wie erop hoopt dat koning Filip ooit ten val komt, die laat de bananenschillen op zijn weg best liggen.”

(Uittreksel uit een opiniebijdrage van Bart Maddens, politicoloog op deredactie.be)

Hoe de linkse kerk ons sociaal systeem ten gronde richt

• "Als OCMW-Voorzitter merk ik dat jongeren met weinig middelen die willen gaan studeren, zonder blozen bij het OCMW aankloppen voor een leefloon. Zij staan aan het begin van hun professionele carrière, hebben de staat nog niks bijgebracht en willen wel al een financiële tegemoetkoming. Ik werkte fulltime tijdens mijn studie, maar dat moet niet: je kan ook parttime aan de slag, of je blokt je suf zodat je in de zomer drie maanden tijd hebt om bij te klussen. Ik krijg de indruk dat steeds meer mensen zich afvragen waarom ze moeten gaan werken als je ook kan rekenen op de cadeaus van het systeem. Dat systeem moet grondig aangepakt worden."

• "Natuurlijk willen wij de schrijnende gevallen van armoede blijven ondersteunen! Maar wij willen niet dat de profiteurs van het systeem het geld inpikken van mensen die er écht nood aan hebben. Een voorbeeld ? Er is een Fransman die al sinds ’97 in België woont. Hij heeft tal van procedures inzake regularisatie doorlopen, maar werd altijd afgekeurd en is hier dus al jaren illegaal. Het betreft een nierpatiënt die drie keer per week een nierdialyse moet ondergaan en zijn laatste poging om hier te kunnen blijven was een medische regularisatie. Ook die vraag werd onontvankelijk verklaard aangezien hij die nierdialyse ook in Frankrijk kan krijgen. Bon, die man heeft ondertussen voor 600.000 euro aan medische begeleiding gekregen. 600.000 euro! Dat zijn 24 miljoen oude Belgische franken! Daarnaast geniet hij al jaren van een sociale woning waarvoor hij niets betaalt, want hij ontvangt geen leefloon. En zijn gas-en elektriciteitsfacturen worden rechtstreeks naar de woonmaatschappijen doorgestuurd. Hoe leg je dat uit aan een Antwerpenaar die zijn hele leven heeft gewerkt, maar die al jaren wacht op een tandprothese die hij niet kan betalen ?"

• Over het gesjoemel met sociale woningen: "Twee weken geleden kreeg ik nog zo'n dossier onder ogen. Twee mensen wonen samen in een sociale woning, maar meneer wil een afzonderlijk appartement. Zijn motivatie is dat hij dan een hogere werkloosheidsuitkering krijgt. Ik wist op voorhand dat de Vlaamse inspectie zijn aanvraag zou goedkeuren, maar toch heb ik een negatief advies gegeven omdat ik het signaal wilde geven dat ik zulke wantoestanden niet langer duld. Ik wéét namelijk dat die man gewoon een hogere werkloosheidsuitkering wil en uiteindelijk zal blijven samenwonen met zijn partner, zodat hij dat nieuwe appartement kan onderverhuren. En dat terwijl er 14.000 mensen wachten op een sociale woning!"

• Wat wil de N-VA daar aan doen ? "Ons sociaal vangnet wordt alsmaar door minder mensen gesponsord, zijnde de werkende bevolking, en de groep die beroep doet op dat vangnet, wordt alsmaar groter. Dat vangnet gaat één dezer dus barsten. De werkloosheids- en medische uitkeringen worden alsmaar groter, maar steeds minder mensen werken. Nu vraagt de federale regering om nog meer inspanningen van de kleiner worden groep van werkende mensen, terwijl wij liever fraude aanpakken. Voor alle duidelijkheid: niet alleen de sociale, maar ook de fiscale."

Liesbeth Homans, N-VA, Voorzitter OCMW-Antwerpen in Dag Allemaal

geplaatst door Addertje  

• Oude glories als Herman Decroo (Open VLD), Willy Claes (Sp.a), Wilfried Martens (CD&V), Jean-Luc Dehaene (CD&V) en Mark Eyskens (CD&V) zullen nog eens hoogdagen beleven in de media. Het is hen gegund. Maar is het bilan van bijna 20 jaar Albert II wel zo positief ?

• Toespraken: “Wel waren er talrijke incidenten met koninklijke toespraken. Yves Leterme (CD&V) werd 'omfloest separatisme' verweten. Bart De Wever (N-VA) werd dan weer bedacht met 'poujadisme', 'populisme' en een verwijzing naar de jaren dertig. De vorst noemde de betrokken politici nooit bij naam. Laten we echter eerlijk zijn, we weten allemaal over wie hij het had bij het uitspreken van deze woorden. En, dergelijke woorden heeft hij nooit uitgesproken over Franstalige politici. In de ogen van Albert II bedreigen alleen de Vlamingen 'zijn' koninkrijk. Dat hij door dergelijke toespraken in Vlaanderen wordt ervaren als 'le roi des francophones' ontgaat hem volledig. Een vorst die zijn onderdanen in twee niet gelijkwaardige groepen verdeelt kan onmogelijk de koning van alle Belgen zijn.”

• Geld: “Naast deze incidenten met de toespraken, is er ook de nogal eenzijdige gerichtheid van de koninklijke familie op geld. (…) Echt fraai oogt dit financiële plaatje niet. En toch is het net die koning die op 21 juli 2009 verkondigde dat men vragen moet stellen bij 'het toenemende materialisme in onze samenlevingen'.”

• Geloof: “Men hangt van de monarchie graag het beeld op van een ideale familie van diepgelovige mensen. Evrard Raskin schreef daarover dat één van de mythes van de monarchie is dat de koninklijke familie een ideale familie is, dat iedereen er van iedereen houdt, dat de verstandhouding nooit te wensen overlaat en dat men elkaar behulpzaam is. Dit beeld werd echter aan flarden geschoten toen het bestaan van Delphine Boël bekend werd. (…) De voorbeeldfunctie die de koninklijke familie volgens Albert II ten allen tijde moet vervullen, heeft hij zelf niet vervuld. Een koning die Delphine behandelt zoals Albert II dit doet, kan onmogelijk het moreel baken zijn van een natie. In zijn toespraken verwijst Albert II graag naar de familiale waarden. Zijn eigen levenswandel heeft echter geen uitstaans met die familiale waarden. Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden.”

• De moderne monarchie: “Wachten, wachten, wachten,... Albert II zal ook worden herinnerd als de vorst die de monarchie niet wist te moderniseren. Jean-Luc Dehaene getuigt in zijn memoires alvast dat de koning 'not amused' was toen hij in 2010 de modernisering van de monarchie te berde bracht. Het blijft wachten in België op een moderne monarchie. Dit staat in schril contrast tot Nederland alwaar de monarchie sedert 1970 grondig werd gemoderniseerd. Alleen is er in een moderne democratie geen plaats voor een koning die meent een politieke rol te moeten vervullen.”

• De moeizame regeringsformatie: “Bij de moeizame regeringsformatie 2010-2011 kwam de rol van de koning prominent op de voorgrond. De 'donderpreek' van 21 juli 2011 staat bij velen nog op het netvlies gebrand. De koning was meer dan ooit een politieke factor. Hij werd zelfs een politieke actor.”

• Een onevenwichtig formatieberaad (1): “Albert II is ook de koning van het onevenwichtig formatieberaad 2010-2011. Gedurende deze formatieperiode waren volgende politici aan zet: Bart De Wever (N-VA) gedurende 33 dagen (als informateur van 17 juni tot 8 juli 2010 en als verduidelijker van 8 tot 18 oktober 2010), Johan Vande Lanotte (Sp.a) gedurende 98 dagen (van 21 oktober 2010 tot 26 januari 2011), Didier Reynders (MR) gedurende 28 dagen (van 2 februari tot 1 maart 2011), Wouter Beke (CD&V) gedurende 76 dagen (van 2 maart tot 16 mei 2011 en Elio Di Rupo (PS) gedurende 263 dagen (als preformateur van 8 juli tot 3 september 2010 en als formateur van 16 mei tot 6 december 2011).”

• Een onevenwichtig formatieberaad (2): “Wanneer men de periode dat één van deze hoofdrolspelers aan zet was, vergelijkt met de score die op de Belgische federale verkiezingsschaal werd behaald door zijn politieke partij, dan blijkt een kennelijk onevenwicht. N-VA behaalde op de Belgische schaal 17,40%, maar Bart De Wever was maar gedurende 6,63% van de formatieperiode aan zet. PS behaalde 13%, maar Elio Di Rupo was gedurende 52,81% aan zet. Sp.a behaalde slechts 9,24%, terwijl Johan Vande Lanotte gedurende 19,68% van de tijd belast was met een opdracht. CD&V scoorde 10,85% bij de verkiezingen en Wouter Beke was 15,26% aan zet. Reynders was gedurende 5,62% van de tijd belast met een opdracht, terwijl zijn partij 9,28% van de stemmen behaalde.”

• Een onevenwichtig formatieberaad (3):Eén ding kan men alvast niet ontkennen: Vlaanderen heeft op 10 juni 2010 niet links gestemd, terwijl Wallonië dit wel deed. Gedurende de formatieperiode stelde de koning gedurende 72,49% van de tijd een socialistische opdrachthouder aan. Dit strookt met de verkiezingsuitslag in Franstalig België, maar staat haaks op de verkiezingsuitslag in Vlaanderen. De balans was volledig uit evenwicht.

• Vorst en politiek (1): “Het paleis deed aan politiek. Dat de wil van de Vlaamse kiezer hierdoor werd miskend, was blijkbaar geen zorg. In het mooie boek van de journalisten Steven Samyn en Martin Buxant, "Koning zonder land", lezen we zelfs dat De Wever bewust een minder prestigieuze titel krijgt -koninklijk opdrachthouder, door de pers vertaald als verduidelijker- dan andere politici. Van enig respect voor de Vlaamse kiezer getuigt dit alvast niet.”

• Vorst en politiek (2): Een koning kan slechts koning zijn indien hij boven het gewoel van de partijen en de taalgemeenschappen staat. Hij moet onpartijdig zijn en ook een beeld van onpartijdigheid opwerpen, zo niet zaagt de koning zelf de poten van onder zijn troon. Op termijn zou wel eens kunnen blijken dat Albert II niet zozeer de crisissen van 2007 en 2010 heeft opgelost, maar dat hij veeleer de crisis van 2014 heeft voorbereid.

• België, het land van melk en koning: “We beseffen het nog niet, maar nu wordt België een echt sprookjesland: het land van melk en koning. Voortaan kent ons landje twee koningen en zelfs drie koninginnen. Dit moet echt wel uniek zijn. Alleen in Disneyland zijn er meer koningen, prinsen en prinsessen dan in België.”

(Professor Hendrik Vuye op Doorbraak.be)

Mark Eyskens: voor 90% belgicist en nog slechts 10% economist

Alles kaat koet en de klagers weten niet hoe het moet. Dat is zowat het credo in het opiniestuk van minister van Staat en professor emeritus in de Economie en notoir belgicist Mark Eyskens op deredactie.be.

Volgens Eyskens zouden de Vlaamse partijen in de federale regering, SP.A, CD&V en Open VLD, in 2014 in een alliantie naar de kiezer moeten trekken.

De loftrompet die Eyskens over de regering Di Rupo steekt neemt bijna orgasmische vormen aan: ”De verwezenlijkingen van het kabinet-Di Rupo ogen steeds indrukwekkender”, “de regering maakte (sic!) ondertussen werk van het opheffen van het onderscheid tussen het arbeiders- en het bediendestatuut”, “het samenwerkingsfederalisme werkt”,…

Economist

Of hoe Eyskens, de economist, blind kan zijn voor een overheidsschuld die zopas opnieuw boven de 100% is uitgestegen. Miljarden zogezegde besparingen en toch nog een oplopende schuld. Hoe kan Eyskens, de economist, doof zijn voor de alarmkreten van de Vlaamse ondernemers. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat deze “professor economie” niet merkt dat deze federale regering volop de zuurstof uit de Vlaamse economie aan het wegzuigen is. Dat zij de belastingdruk tot ongekende hoogte brengt en de ondernemingen met een loonkostenhandicap opzadelt die de ondernemingen op de internationale markten versmacht. Met een record aan faillissementen. Dat België is weggezakt tot de 21ste plaats op de internationale innovatie-index. In 2010 stond het nog op de 17de plaats. Als economist zou Eyskens toch moeten weten dat het de ondernemingen zijn die werkgelegenheid creëren en bijgevolg welvaart.

Maar nog liever dan deze destructieve politiek een halt toe te roepen blijft ook Eyskens het belgicistisch model tot in den treure verdedigen.

Hoe durft deze oude man met zijn ervaring dan in gods naam nog stellen dat “zowel CD&V, SPA als Open VLD aan partijcongressen toe zijn waarin een vernieuwd en toekomst gericht partijprogramma wordt voorgesteld, dat vooral de klemtoon legt op het behoud van onze welvaartsstaat en het aan te zwengelen dynamisme van onze economie.” On-ge-loof-lijk.


Destructieve oppositie

Eyskens stelt ook “voor het eerst sinds mensenheugenis een zeer opvallende gelijklopendheid vast tussen deze drie programma’s”. Klopt. Er zijn inderdaad weinig verschillen tussen CD&V, Open VLD en Sp.a. Ze hebben in elk geval het gemeenschappelijk kenmerk dat ze allen waterdragers zijn van de verspilzuchtige PS.

Een alliantie zal enkel nog meer van hetzelfde brengen en de noodzakelijke veranderingen steeds weer verdringen. Dat is ook de reden waarom diezelfde "meerderheids"partijen Bart De Wever en de N-VA continu demoniseren met hun destructieve oppositie, hierin tenvolle gesteund door de media.

Eyskens schrijft: “de donkere onweerswolk die de vergrijzingskost heet, moet worden afgewend.” Hij zegt er wel niet bij hoe dat dan wel moet gebeuren, maar het is hem ongetwijfeld bekend dat de politici van de traditionele partijen, die hij zo ophemelt voor hun verantwoordelijkheidzin, reeds gedurende decennia schuldig verzuim plegen om deze vergrijzings-tsunami op te vangen.

Belgicist

Over de transfers: “De transfers van de federale overheid naar de gewesten worden ook veel objectiever en zullen na een overgangsperiode van 10 jaar geleidelijk worden afgebouwd. Zonder echter solidariteit tussen de gewesten uit te sluiten.” De meeste Vlamingen eisen echter een onmiddellijke afbouw van de transfers, zonder solidariteit tussen de gewesten uit te sluiten, en ondubbelzinnige transparantie in deze transfers. Maar natuurlijk, hoe meer flou artistique, hoe minder kritiek.

Tot slot nog dit: het oplossen van de economische problemen zijn onlosmakelijk verbonden met een grotere autonomie voor de regio’s. Wie dit vandaag nog ontkent is een politieke analfabeet. Ik ben er echter van overtuigd dat Eyskens dit zeer goed weet. Dit toegeven lijkt hem echter iets moeilijker te liggen want is totaal in tegenspraak met zijn traditionele belgicistische dogma’s van de 19e en de 20e eeuw.

Beste heer Eyskens, enkel wie aan de toekomstige generaties denkt neemt verantwoordelijkheid op. Uw keuze van de huidige alliantie tussen de traditionele partijen en de Franstalige PS is daarentegen een keuze voor het verdere status-quo en het verder bedienen van de eigen zuilen. Niettemin bent u duidelijk voorstander om na 2014 deze alliantie verder te zetten. Weet dan ook dat u tegelijk kiest voor een verdere economische en sociale afbraak van dit land, dat u zo lief lijkt te zijn. Volkomen begrijpelijk voor u, belgicist zijnde. Totaal onbegrijpelijk voor u, economist zijnde.

De Vlaamse kiezer die een andere mening is toegedaan, weet wat hem te doen staat in mei volgend jaar.

Addertje

Lees hier het artikel

“Tussen verantwoordelijke politici bestaat de overtuiging en de bereidwilligheid om de welvaartstaat te verdedigen, maar dan moet worden verhinderd dat omwille van de verkiezingen van 2014 de goede wil wordt verbrijzeld door een demagogische, onrealistische en tafelspringende campagne, die leidt tot een postelectorale impasse."   -  Mark Eyskens -

geplaatst door Addertje  

De miserietaks van Open VLD

Hendrik Vuye
Professor aan de universiteit van Namen

Wanneer nieuwe belastingen moeten worden verantwoord, dient het buitenland voor de regering di Rupo wel als voorbeeld.

Toen de Vlaamse regering de verdeeltaks - dit is een belasting verschuldigd wanneer meerdere mede-eigenaars van een onroerend goed uit onverdeeldheid treden - verhoogde naar 2,5 % sprak fractieleider Sas van Rouveroij (Open VLD) van de ‘miserietaks’. Samen met gewezen VLD-minister Dirk Van Mechelen schreef hij dat het ging om een ‘grote roof bij mensen in verdriet’. Zij verwijzen hiermee naar de hypothese van scheidende koppels die hun woning moeten verdelen. Beide politici schoten met scherp: ‘De Vlaamse middenklasse is weer de melkkoe. Met deze hold-up vallen de maskers voor CDV en N-VA als verdedigers van die middenklasse’.

En toch. Blijkbaar is Open VLD jaloers op CD&V en N-VA. De liberalen willen hun eigen miserietaks. Deze is er gekomen. Voortaan zullen cliënten van advocaten BTW moeten betalen. Het te betalen bedrag verhoogt hierdoor met 21%. Voor huurgeschillen, voor echtscheidingen, voor een geschil met uw werkgever, ... : + 21%. Wie een rechtsbijstandsverzekering heeft moet niet juichen. De te betalen premies zullen ongetwijfeld verhoogd worden, gelet op deze bijkomende 21%.

Is dit dan geen grote roof bij mensen in verdriet? Of denkt Open VLD dat burgers zomaar even voor de fun naar de rechter stappen?

En wie betaalt deze BTW? Minister van financiën Koen Geens (CD&V) liet zowaar uitschijnen dat de advocaten dit gaan doen. Goed geprobeerd. Dit is natuurlijk onzin. Het zijn de cliënten van de advocaten die deze 21% zullen moeten opbrengen. Belastingplichtige ondernemers kunnen deze BTW terugkrijgen van de fiscus. Gewone belastingplichtigen kunnen dit niet. Wie buiten het pro deo-stelsel valt, betaalt de volle 21%. Om de woorden van Sas van Rouveroij en Dirk Van Mechelen te parafraseren: ook hier is de middenklasse de melkkoe. Misschien moeten we ook schrijven dat met deze hold-up de maskers vallen van Open VLD als verdediger van de middenklasse?

Alexander Decroo (Open VLD) verdedigt deze nieuwe belasting door te stellen dat België het enige land van Europa is waar advocaten niet BTW-plichtig zijn. Koen Geens gebruikt hetzelfde argument. Rechtsvergelijkend belastingrecht, heet zoiets. Wat zou het toch mooi zijn mocht België inderdaad op fiscaal gebied een voorbeeld nemen aan de andere landen van Europa. Helaas gebeurt dit alleen wanneer het gaat om het invoeren van nieuwe belastingen of om het verhogen van bestaande belastingen.

doorbraak.be

geplaatst door Addertje  

Moeder, waarom werken wij ?

Jan Pieter De Nul (°)

Eigenlijk had ik als titel willen nemen: ‘Wat doe ik hier?’ Uitreiking van de HR manager van het jaar?

Buiten het feit dat wij 6000 personeelsleden in dienst hebben, ben ik toch geen HR manager. Elke business is natuurlijk een people business. Ik zal met een korte omweg tot een probleem komen dat we allemaal gemeenschappelijk hebben.

Als we de website van de Nationale Bank consulteren dan zien we dat er van de 11 miljoen Belgen 6,1 miljoen de leeftijd hebben waarop ze zouden moeten werken. Er werken er 3,1 miljoen.

We hebben 2,3 miljoen gepensioneerden waarvan 460.000 overheidspensioenen. Zoals Trends op 11 april becijferde hebben we 1.490.667 werklozen. We hebben 400.000 invaliden. Ik beweer niet dat onze 1,3 miljoen ambtenaren totaal onproductief zijn. We hebben er wel 100.000 meer dan 10 jaar geleden.

Volgens de OESO steeg de kost van de overheid van 2001-2011 in België bij constante munt met 17,5%. Per capita kostte ons overheidsapparaat 20% meer dan het Duitse met een vergelijkbare handicap van federaal en Länder. Ondertussen stegen de overheidsuitgaven nog met 5% dat wil zeggen: alle belastingsverhogingen gingen verloren in hogere uitgaven.

Ik weet wel dat in die 1,3 miljoen een stuk onderwijs en gezondheidszorg zit. Toch blijven we meer dan 20% duurder dan de Duitse overheid en dat is geen licht apparaat. Dit is dus de eerste plaats waar je moet besparen. De strijd tegen fiscale fraude en het wegbelasten van de ondernemers mag je gerust voeren, ze zijn er in Frankrijk al ver mee geraakt. De inquisitie door de BBI is in België een regionaal fenomeen. Het beperkt zich tot het Vlaamse landgedeelte.

Een jaar geleden stelde 1 van onze rode coryfeeën dat zij die graag werken, dat mogen doen, maar ze moeten solidair zijn met hen die het recht op luiheid koesteren. Dit lijkt mij de rode draad door alle acties van de regering. Zij die werken en sparen, moeten betalen.

Wat je moet doen is een activeringsbeleid voeren: als je bij die 3,1 miljoen werkenden, een half miljoen kan toevoegen, dan tikt dat dubbel aan. Niet alleen 500.000 meer die bijdragen, maar vooral 500.000 minder uitkeringen.

Denk je dat er geen werk is voor die groep? Hoeveel buitenlanders werken er legaal of illegaal in de bouw en andere sectoren? Hoeveel delocalisaties had je kunnen vermijden? Wij zoeken elke dag mensen, net zoals in de VS kunnen een hoop nieuwe jobs gecreëerd worden.

Er is gewoon geen goesting om te werken. Omdat het zonder werken ook kan.

We hebben echter zoveel systemen opgebouwd om betaald te worden zonder te werken, en die bovendien nog grotendeels worden gelijkgesteld om pensioenrechten op te bouwen. Ik vrees dat dit een moeilijke strijd wordt, één ding mag je niet vergeten. 3,1 miljoen mensen moeten 8 miljoen mensen onderhouden. Politiekers mogen doen wat ze willen, die 3 miljoen mensen zullen nooit tevreden zijn.

Je kan er dus zeker van zijn dat de stemmen geworven zullen worden bij de 8 miljoen andere en dat betekent dus dat je steeds meer nieuwe cadeautjes moet uitdelen.

Iedereen doet vaag over de kost van de vergrijzing, maar geloof me die is enorm. Voorgaande regeringen hebben met gemak hun budgettaire doelstellingen behaald door een paar gekapitaliseerde pensioenfondsen (dienst overzeese sociale zekerheid, Belgacom, … ) om te zetten in een zilverfonds. Een grootdeel van onze gebouwen zijn verkocht en ook dat geld, net als het zilverfonds, is weg.

Activa werden opgeofferd om de begrotingen op te smukken, de passiva van deze ingrepen werden uitgesmeerd over de komende jaren.

Onze staatsschuld overschrijdt nu reeds 400 miljard euro rekening houdend met een paar provisies en gedebudgetteerde kosten. Vergeet niet dat we de besparingen begonnen zijn, toen we de bangelijke drempel van 10.000 miljard Belgische Frank overschreden. Al onze besparingen hebben geleid tot een 60% hogere schuld. Stel dat de interesten naar een vrij normale 5% zouden gaan, dan kan onze regering op zoek naar een extra 12 miljard euro per jaar. De inspanning die volgend jaar na de verkiezingen moet genomen worden, zal een veelvoud bedragen van het cijfer dat geprojecteerd wordt. Lees het fiscal sustainability report van de Europese commissie er op na.

Stop in godsnaam met dit uit te drukken als procent van het bruto nationaal product.

Het bruto nationaal product is de waarde van alle geproduceerde goederen en diensten. De bijdrage van de overheid aan het BNP bedraagt 53%, daar zie je pas echt de productiviteit van onze ambtenaren.

1,3 miljoen ambtenaren generen 53%.

3,1 miljoen burgers generen 47% van het BNP.

De ambtenaar is dus 2,7 maal productiever.

De HR-manager die dit ontdekte en toepaste moet hier vanavond winnen.

Het bruto nationaal product is een fictief cijfer, een verkeerd begrip; wat werkelijk telt is het inkomen van de overheid en dat bedraagt zo een 180 miljard euro per jaar. Ten opzichte van het zakencijfer van de nv België zijn deficit en schuld dus meer dan 2 keer de citeerde cijfers. Een bedrijf waarvan de schuld 2,5 keer het zakencijfer bedraagt en met een recurrent verlies van een 6 à 7%. Hoe krijg je dit ooit gekeerd?

We voeren reeds tientallen jaren een migratiepolitiek die een ware catastrofe is. In Amerika, Australië en Canada kom je er maar in wanneer je bepaalde vaardigheden hebt die het land nodig heeft.

Ik heb een Vlaamse burgerlijk ingenieur in Australië die na 8 jaar zijn papieren gekregen heeft. De minste aanvaring met het gerecht, hij of zijn familie, had hem zijn werkvergunning gekost. Weet u hoeveel er van onze Noord-Afrikaanse migranten werken?

Het is niet hun schuld, het is de schuld van het bestel die dit mogelijk gemaakt heeft. Toen het ijzeren gordijn viel rond ’92 heb ik gepleit om goed opgeleide orthodoxe Kaukasiërs naar hier te brengen. Zot was ik, allemaal Russische maffia.

21 jaar geleden heb ik vooraanstaande politiekers gewaarschuwd voor de opruiende taal die door wahabitische Imams van de grote moskee van Brussel gepredikt werd. Ik heb getuigen van dit gesprek. Ik werd verrot gescholden voor racist en Vlaams Blokker. Ik heb als jonge ingenieur 2 jaar in Noord-Afrika gewoond, Libië met name. Ik ben tijdens de Iraanse revolutie gedurende 3 maand in Iran geblokkeerd geweest nadat ik in dat land meer dan 30 keren verbleven had.

Maar ja, onze politiekers zijn allemaal ervaringsdeskundigen, gelijk waarover je praat.

Nu kom ik terug bij ons gemeenschappelijk probleem. Wie gaat dat allemaal betalen? Terug die 3,1 miljoen mensen die werken. Als je dit uitrekent, dan moet je echter nog 20 – 30% meer van het inkomen van die werkenden naar de staat trekken. Hoe gaan jullie HR managers die mensen nog motiveren? Hoe gaan HR managers de toekomstige generatie(s) blijven motiveren om te blijven werken en steeds meer te blijven bijdragen voor de steeds groter wordende groep niet-actieven?

Het is duidelijk dat de groepsverzekering het volgende doelwit is.

Op een bepaald omslagpunt zal die minderheid afhaken. Wie zal hen dat verwijten?

Met welke HR-tools zullen jullie dat dreigende generatieconflict oplossen?

Er wordt door onze verschillende regeringen geen enkele structurele maatregel genomen die een perspectief biedt aan de komende generatie. Ten andere welke structurele maatregel ga je nemen die bij de 8 miljoen niet-productieven geen stemmen kosten? Er is maar 1 oplossing, er zijn 6,1 miljoen mensen in België die de leeftijd hebben waarop ze zouden moeten werken. Doe ze werken! Bouw de overheid af. Ten andere: overheidspensioenen zijn zogezegd uitgesteld loon, ik kan u verzekeren dat vele overheidsbarema’s zware concurrentie betekenen voor de privésector.

Dat de overheid als aantrekkelijke werkgever wordt ervaren in de Randstad Award is veelzeggend. Uit de laatste studie van dit jaar blijkt dat de publieke sector beter wordt gewaardeerd op het vlak van bij uitstek werkzekerheid, balans werk/privé, maar ook op het vlak van loonpakket en werksfeer.

Enkel op het vlak van de kwaliteit van het management scoort de privésector beter dan de publieke sector. ( bron: Randstad Award 2013)

In 1898 voerde Otto von Bismarck het eerste wettelijke staatspensioen in. Vanaf 70 jaar terwijl de gemiddelde levensverwachting 45 jaar bedroeg. De hoge kindersterfte beïnvloedde dit cijfer echter negatief. Een 5-jarige genoot een hogere levensverwachting dan een zuigeling.

Stop eindelijk met alle pre-pensioenen. We gingen dit een paar jaar geleden al doen en nu komen er na Opel Antwerpen nog 1800 bij vanaf 51 jaar bij Ford Genk, evenveel bij Arcelor Mittal, enz. Ze blijven beschikbaar voor de arbeidsmarkt? Doe me niet lachen, vertel me eens hoeveel er terug aan de slag gegaan zijn? Toen de pensioenleeftijd in 1925 bij wet op 65 jaar bepaald werd was de levensverwachting voor mannen 58 jaar. Vandaag is deze verwachting 78 jaar, maar is de gemiddelde pensioenleeftijd tot rond de 58 jaar geslonken. Wie gaat dit blijven betalen? Jullie!

(°) Jan De Nul was dinsdagavond uitgenodigd om te speechen op de uitreiking van de prijs voor HR-Manager van het Jaar van het weekblad Trends

 (eigen aantekeningen)

geplaatst door Addertje  

'Wij (CD&V) zijn geen partij die “de macht wil nemen” om haar eigen gelijk eenzijdig op te dringen'

Eric Van Rompuy
Vlaams volksvertegenwoordiger

• ‘Kris Peeters is in goede vorm de laatste maanden. Hij overvleugelt duidelijk BDW in de peilingen. Wie denkt dat N-VA gewonnen spel heeft in 2014 en volgend jaar automatisch scores zal halen boven de 30% zou zich kunnen vergissen. Ik verwacht dat Kris Peeters CD&V zal optrekken duidelijk boven de 20% in Vlaanderen en hij door de bevolking zal worden gepercipieerd als een politicus die op een nuchtere en zakelijke manier oplossingen brengt voor de zware sociaal-economische uitdagingen. De populariteit van Kris Peeters wordt samen met deze van Vincent Kompany en de Rode Duivels de nachtmerrie van BDW in de lente van 2014.’

• ‘N-VA zoekt op elk thema naar het maatschappelijk conflict en ze wakkeren de tegenstellingen tussen de bevolking aan: is dat het nieuwe Vlaanderen van morgen? Een Vlaanderen van onverdraagzamen?’

• ‘BDW is groot geworden door de conflicten binnen België, nu zoekt hij systematisch naar polarisatie binnen Vlaanderen. Elk probleem is in zijn ogen een politieke tegenstelling.’

• ‘Ik blijf geloven dat dit onze Vlaamse volksaard is en CD&V die het meest belichaamt en kan waarmaken. ‘

• ‘Wij zijn geen partij die “de macht wil nemen” om haar eigen gelijk eenzijdig op te dringen. Dat wordt de inzet van 2014.’

(Eric van Rompuy op zijn blog)

geplaatst door Addertje  

geplaatst door Addertje  

Met de V van Verhangen aan de macht

Pjotr

Communicatie wordt steeds belangrijker en de mantra dat media-aandacht, ook negatieve, een bonus oplevert, lijkt zo stilaan het enige te zijn dat telt voor politieke partijen. Een lezeres die ooit Bart Somers voor een causerie in besloten kring aanhoorde, vertelde mij achteraf dat hij iemand is die om het even wat kan verdedigen. Desnoods het tegengestelde tijdens eenzelfde uiteenzetting. Maar in het Terzake programma was Somers (in debat met Ben Weyts, N-VA) niet zijn eigen zelve. Hij had duidelijk moeite om de uitspraken van voorzitter Rutten en zijn eigen aanvullingen recht te praten. Vooral omdat hij wist dat de Franstaligen, MR op kop, de communautaire voorstellen van zijn partijvoorzitster hadden afgeschoten. Zoals een volleerd debater schakelde hij daarom over op de aanval: N-VA is een separatistische partij en dus is het confederalisme onaanvaardbaar, want een stap in de richting van de splitsing van België. Zijn mantra is inderdaad het tegenovergestelde: terug naar een federaal België zonder grendels. Een tussenstap naar het unitaire België? Een droom net zoals Vlaamse onafhankelijkheid?

geplaatst door Addertje  

  
Bron: Gva

geplaatst door Addertje  

Omfloerst (én inconsequent) belgicisme

Peter De Roover
chef-politiek bij Doorbraak

Peter De Roover over de Open Vld die zich verslikt in de eigen logica naar aanleiding van uitspraken en opinies van Gwendolyn Rutten (Voorzitter) en Bart Somers het voorbije weekend:

“Tussen de regels zien we onmiskenbaar een duidelijke verschuiving (van Open VLD) naar het Belgische niveau, zoals ook blijkt uit Ruttens pleidooi voor een unitaire kieskring. Kortom, we kunnen spreken van omfloerst belgicisme bij Open Vld (of toch Bld?).

Rechtlijnig denken?

De breuklijn tussen de V-partijen en de B-partijen was voor waarnemers - en veel kiezers - al veel langer duidelijk. SP.a en Groen zitten formeel in de B-ploeg, Open Vld treedt nu opnieuw officieel toe. Gwendolyn Rutten zorgt voor duidelijkheid voor alle kiezers.

Maar de nieuwe keuze van Open Vld kan niet vrijblijvend zijn. De kans is zeer klein-om-niet-te-zeggen-onbestaande dat die nieuwe federatie, zonder grendels, er komt omdat de Franstaligen niet mee willen. De reacties vandaag aan Franstalige zijde waren vernietigend afwijzend. MR-voorzitter Charles Michel noemt de grendels ‘het fundament van onze staatsstructuur’, daarmee twee oude lessen herhalend: de verwantschap tussen Open Vld en MR blijkt grenzen te kennen en Franstaligen zijn niet in alle gevallen tegen confederale technieken.

Wat zal Open Vld doen als de grendels niet kunnen worden weggewerkt en deze reanimatiepoging voor België een dood spoor blijkt? Blijft de partij dan toch kleven aan dat Belgische systeem dat Somers beschrijft? (‘Want de werking nu wordt door talloze mechanismen geblokkeerd. De twee taalgroepen in het parlement kunnen elkaar in bedwang houden, zonder ooit een millimeter te bewegen. Dat is alles behalve democratisch.’) Kunnen we ons zo’n bestuurlijke structuurfout blijven veroorloven? Als Somers gelijk heeft, dan moet daar tussen 2014 en 2019 toch paal en perk aan gesteld worden.

Kortom, dé twee vragen die de nieuwe Open Vld-koers oproept, luiden: ‘gaat Open Vld iets doen aan die totaal geblokkeerde toestand’ en ‘wat als het niet lukt’? Het antwoord op vraag één is al gegeven en luidt ‘neen’. Het ontmantelen van dat ‘alles behalve democratische systeem’ is iets ‘voor de langere termijn’, vertelde Gwendolyn Rutten vanochtend na het partijbureau. Ze kent dus het probleem maar weigert het op de agenda te plaatsen.

Daarmee valt vraag twee weg. Zo verslikt Open Vld zich in de kortste tijd lelijk in de logica van de eigen voorstellen. Hoe snel kan een partij zich intellectueel in de vernietiging rijden? Razendsnel dus.”

Lees het volledige artikel op de website van het magazine Doorbraak

"Bart vindt het maar niets"

Het voorbije weekend werd de nieuwe beginselverklaring van Sp.a in de media weggedrukt door het geklungel van Open Vld. Maar toch, in de kwaliteitskrant De Standaard: een interview door redacteur Bart Brinckman (een rode) met Bruno Tobback, Voorzitter van Sp.a en dus ook een rode. De Standaard en 2x rood: dan "verwacht je het onverwachte", of nog: het wordt "onverantwoord interessant". Want de “intro” kondigt een boeiend gesprek aan over de nieuwe Sp.a-beginselverklaring. Niet dus. Weer een ontgoocheling. Hieronder enkele uittreksels. Lees even mee.

geplaatst door Addertje  

Open VLD wil af van 'confederalisme' en neemt afstand van N-VA

Verhofstadt zal in zijn nopjes zijn. Open VLD wil met dit statement “klaarheid” scheppen over waarvoor zij staat: een ordinaire belgicistische partij. Wellicht proberen zij hiermee de meubelen te redden. Of dat zal lukken valt nog te bezien. Trouwens, indien zij dan toch klaarheid willen scheppen, dat zij dan ook vandaag nog de termen “Vlaamse” en “liberalen” uit hun partijnaam schrappen. Want Open VLD (what’s in a name…) is niet Vlaamser of blauwer dan de PS of de Sp.a. Als dat geen statement is… !

Gwendolyn Rutten zegt: “Wij willen weg uit de crisis. Het land heeft twee jaar stil gestaan. Daar betalen we nu de prijs voor. Communautaire twistpunten moeten aan de kant. De focus moet op de economie.” Het is hypocriet er voor te pleiten dat in de volgende legislatuur de nadruk moet liggen op sociaal-economische hervormingen en het communautaire te begraven. Om de eenvoudige reden dat de twee onlosmakelijk met elkaar gebonden zijn. Het immobilisme sedert jaren is daarvan het besete bewijs. Indien de Open VLD dit na jaren regeren met de PS nog niet heeft begrepen, dat Vlaanderen geen eigen koers kan varen, dan horen dat soort politici niet thuis in de politiek. Maar afgaand op de recente peilingen en hun domme statements ziet het er naar uit dat ze daar zelf wel voor zullen zorgen.

Het is onmogelijk om de broodnodige sociaal-economische maatregelen te nemen zolang de PS Vlaanderen in zijn greep heeft en zolang Vlaanderen jaarlijks - zonder enige tegenprestatie en dit minstens nog 20 jaar lang - miljarden tranfers moet afdragen aan Wallonië en Brussel. Miljarden waarmee de Vlaamse regering een belangrijke eigen dynamiek zou kunnen realiseren in de eigen regio. Want ook in Vlaanderen zijn de behoeften groot en de wachtlijsten lang. Het verwijt van een gebrek aan solidariteit is in deze een vals argument. De Vlamingen zijn de meest solidaire burgers van de onland.

Het is nog even wachten maar ik kijk nu al uit naar de debatten tussen de partijvoorzitters in de aanloop naar de verkiezingen in 2014.

Addertje

Open VLD (what’s in a name ) is niet Vlaamser of blauwer dan de PS of de Sp.a. Als dat geen statement is.

geplaatst door Addertje  

“Zeggen dat ik scholen wil om mijn kinderen naar de elite te kunnen sturen is degoutant”

Bart De Wever in Terzake

Yves Desmet, politiek commentator bij De Morgen is gisteren serieus over de schreef gegaan in zijn commentaar op TV over de Vlaamse onderwijshervorming. Daarbij betrok hij de kinderen van Bart de Wever en speelde deze journalist, niet gehinderd door enige journalistieke deontologie, wel heel smerig de man in plaats van de bal.
Als notoire De Wever en N-VA-hater en –basher zei hij het volgende:

“Als niemand verplicht is om mee te doen (met de hervorming) dan schuift dat veld uit elkaar. En dan bestaat het risico inderdaad dat je scholen krijgt voor de elite – waar dan de kinderen van Bart De Wever naartoe zullen gaan – en scholen voor de rest.”

Ook in een opiniebijdrage in De Morgen gaf hij De Wever een sneer in dezelfde richting:

“En of die angst nu terecht is of niet, of die verandering er nu komt of niet, of Kris Peeters nu bakzeil haalt of niet: De Wever heeft wel aangevoeld waar de modale Vlaming te raken is. In zijn ambitie voor zijn kinderen, die liefst niet met het diverse Vlaanderen van de toekomst in de klas moeten zitten, maar veel liever met de vermeende elite waartoe ze, zo hoopt hij toch, ooit zullen behoren.”

Bij aanvang van een interview in Terzake gisteravond toonde Bart De Wever zich ten zeerste onstemd over de woorden van Desmet en diende hem van antwoord alvorens met het interview te beginnen:

“Ik moet iets kwijt. Wat die man van De Morgen heeft gezegd heeft mij tot in mijn ziel geraakt. Ik ben zoon van een spoorwegarbeider. Mijn moeder noch mijn vader hadden een hoger diploma. Ik heb alles wat ik ben te danken aan het Vlaamse onderwijs. Het enige wat ik wil is dat arbeiderskinderen zoals ik dezelfde kansen zullen krijgen, ook in de toekomst. Zeggen dat ik scholen wil om mijn kinderen naar de elite te kunnen sturen is degoutant.”

Addertje

Zonder commentaar

geplaatst door Addertje  

Hoe zou het nog met de B-partijen zijn?

Peter Frans Anthonissen,
Communicatiegoeroe en reputatiedeskundige

Enkele uittreksels van het interview in het magazine Doorbraak:

• Over de Belgische regeringen: “In landen als Frankrijk, Duitsland of Groot-Brittanië komen linkse partijen aan de macht als (centrum-)rechts slijtageverschijnselen begint te vertonen en omgekeerd. Hier wordt amper of niet afgewisseld in het beleid. Mede door de tweedeling van het land zijn hier – zeker als de grootste uit het land en dus ook Vlaanderen niet meedoet – coalities nodig met zoveel partijen dat de ene regering amper lijkt te verschillen van de overige. In Vlaanderen bestaat sterk de indruk dat alles in België wordt gebetonneerd door de Franstalige overzijde. Partijen die (bijna) steeds deel uitmaken van die eeuwigdurende coalities, verliezen daarom veel aan aantrekkingskracht bij de kiezer.”

• Over CD&V: “Slechts drie jaar geleden was CD&V nog de grootste van Vlaanderen, nu komt ze een straatlengte achter N-VA, levert ze geen Belgische premier meer en vragen mensen zich af of ze nog wel echt weegt op de koers van de federale regering. (…) De zesde staatshervorming haalt absoluut niet het beoogde tempo. Deze zomer moest de zaak zowat rond zijn. Het zal minstens een jaar langer duren en daarna volgen jaren van uitvoering.”

• Over de Sp.a: “Die partij bestaat enerzijds uit vertegenwoordigers van het klassieke partijpolitieke machtsapparaat, die taaie erfenis van een eigenlijk al voorbij verleden. Daar staan de loftsocialisten tegenover, de Freya’s, de Steves, de Patricken, de Kerbachen. Patrick Janssens weigerde zich in zijn campagne socialistisch te noemen en gebruikte de naam van zijn partij amper. Ik kan daar zelfs begrip voor opbrengen.
  De kaarten voor een socialistische partij in Vlaanderen liggen dan ook slecht. Enerzijs heb je het stampubliek van arbeiders, 9-to-5-bedienden, werklozen en rode ambtenaren. In een welvarend Vlaanderen neemt dat kiespotentieel af en daarenboven werd dat klassieke kiespubliek in de jaren 1980 en ’90 weggezogen door het Vlaamse Blok. De sp.a doet amper moeite om die zogenaamde “bange blanke man” terug te winnen.”

• Over de Open VLD: “Verhofstadt werd de uitvoerder van een onverantwoorde PS-sinterklaaspolitiek. Zet het maar op een rijtje: een slecht paars regeringsrapport, Verhofdstadt die nog altijd de sterke man achter de schermen lijkt te zijn maar helemaal geen liberaal verhaal meer laat horen, zwak politiek personeel – dikwijls telgen uit politieke dynastieën die vooral moeten uitpakken met hun familienaam – deelname aan een belastingregering geleid door een PS’er en een beukende oppositiepartij die een verhaal brengt waarin ondernemend werkend en sparend Vlaanderen zich wel herkent. Veel slechter kunnen de kaarten niet liggen.”

geplaatst door Addertje  

We waren beter af met een regering van lopende zaken

In de 500 dagen met een regering van lopende zaken daalden de uitgaven, zakte het tekort sneller en stegen de belastingen minder dan onder de regering-Di Rupo. Moet er nog zand zijn?

Wij vieren dit jaar de 25ste verjaardag dat de PS onafgebroken het federale niveau bestiert. In 1988 ging men de pensioenen hervormen, het arbeiders- en bediendenstatuut gelijkschakelen, de overheidsuitgaven saneren, de belastingdruk verlagen,... Sindsdien lijkt er niet veel ten goede veranderd. Onze belastingdruk behoort tot de top in Europa, qua loonkost zijn we kampioen en de overheidsuitgaven stegen tot historische hoogten. Dit jaar gingen meer dan 4.000 bedrijven failliet, wat de teller sinds het aantreden van Di Rupo op 15.000 brengt. Sinds 2012 daalde het aantal jobs met 16.000 en zitten 200.000 Vlamingen - onder wie 40.000 jongeren - zonder werk.

Echt verwonderd dat de Europese Commissie ons land een ferme tik op de vingers gaf, waren we dus niet. Sociaaleconomisch is het een puinhoop. De regering volgt het afgesproken saneringstraject niet en de sociaaleconomische hervormingen zijn tragisch onvoldoende. Groot was onze verbazing over het antwoord van de regering op de kritiek: ‘t is allemaal de schuld van de N-VA. De 500 dagen van lopende zaken hadden blijkbaar een dermate grote invloed op onze staatsfinanciën, dat 25 jaar PS in het niets verzinkt. Als een ondernemer zo’n budgetanalyse voorgeschoteld krijgt, kan die maar één ding doen. Zijn rekenmachine bovenhalen en tellen. Dat hebben we dan ook maar gedaan

Belastingdruk

Toen de regeringsploeg van Di Rupo begon, bedroeg het overheidstekort 3,88% van het bbp. Dit jaar komt het uit op 2,67%, een vermindering met 1,21%. Maar in de 500 dagen lopende zaken, toen er met voorlopige twaalfden werd gewerkt, verkleinde het tekort met 1,74%. De uitgaven stegen onder Di Rupo dan weer van 49,84% naar 50,54%. Tijdens die befaamde 500 dagen daalden (!) de overheidsuitgaven met 0,14%. Onder Di Rupo steeg de totale belastingdruk van 43,45% van het bbp naar een astronomisch hoge 45,03%. Een toename van 1,58%. In de ruim 500 dagen steeg de belastingdruk weliswaar ook, maar slechts met 0,83%.

Onder Di Rupo steeg de belastingdruk dus dubbel zo hard als in lopende zaken. Nu zal men ons tegenwerpen dat het allemaal de schuld van de spilzieke gemeenten, gewesten en gemeenschappen is. Maar dat is buiten het Planbureau gerekend. Ruim 80% van de uitgavenstijging is de verantwoordelijkheid van de federale regering.

Roodkapje

Één conclusie dringt zich op. Onder Di Rupo stegen de overheidsuitgaven, en toch werd het tekort licht teruggedrongen. Hoe kan dat? Door een gigantische toename van de belastingen. Een ongeziene, maar stiekeme belastinglawine treft de middenklasse. De roerende voorheffing op het spaargeld nam met 66% toe, er kwamen btw-verhogingen, en de aftrekken op kinderopvang, giften, pensioensparen, hypotheek, bedrijfswagen, energiebesparende investeringen, dienstencheques en ga zo maar door, werden verminderd. Dat deze regering zich kapot bespaart is zo ver van de werkelijkheid dat Di Rupo en Roodkapje op weg naar grootmoeder elkaar intussen gekruist zijn. Deze regering belast de middenklasse en de economie kapot.

Dat is het rapport dat de federale regering kan voorleggen. Onder lopende zaken daalden de overheidsuitgaven, verminderde het overheidstekort sneller en namen de belastingen minder sterk toe. Oordeelt u zelf met wie we beter af waren: lopende zaken of de huidige achteruitlopende zaken?

Dat deze regering zich kapot bespaart is zo ver van de werkelijkheid dat Di Rupo en Roodkapje op weg naar grootmoeder elkaar intussen gekruist zijn.

 Bron: tijd.be