KUSADASI

TURKIJE

Wat vooraf ging

Twee weken voor ons vertrek naar Kusadasi ontploft er een bom in Istamboel. Daarbij worden 3 politieagenten en de drie daders gedood. Men denkt dat Al Quaida hier achter steekt.

Op maandag 21 juli bedraagt de temperatuur in België slechts 14 graden. Het is bewolkt en ongezellig weer.

Dinsdag 22 juli 2008 – 1^ste dag

Gisterenavond zijn we vroeg gaan slapen, rond 17 u. Om 00.30 u staan we op na een relatief goede nachtrust. Om 1.54 u komt Kristof ons ophalen. Via de R4, een stukje E40 en terug de R4 rijden we naar Melle om William en Marijke op te halen. Bij onze aankomst aldaar staan beiden reeds klaar.

We komen aan op de luchthaven Brussel Nationaal om 2.30 u. Aan de balie Van Thomas Cook krijgen we een krant, Het Nieuwsblad. In afwachting van het inchecken gaan we nog iets drinken.

Wanneer we om 3.50 u naar de incheckbalie 7.13 en 7.14 gaan staat er reeds een behoorlijk lange rij te wachten. Eens we de valiezen afgegeven hebben begeven we ons naar de “gate”. Eerst passeren we de pascontrole en vervolgens de veiligheidscontrole. Bij mijn weten is het de eerste keer dat de metaaldetector bij mij niet in alarm gaat. Maar bijna alles wat ik bij mij heb zit in een bak die door een afzonderlijke scanner gaat, tot zelfs mijn broeksriem en videocamera toe. We vliegen met een toestel 737 van Pegasus. Het vertrek is voorzien om 6.05 u. Wanneer we mogen instappen meldt men ons dat het instappen met “gesloten deuren” zal gebeuren omdat het checken nog niet klaar is. We denken dat de “gesloten deur” slaat op de deur van de cockpit. Met wat vertraging komen we van de grond om 6.35 u. Het is bewolkt en dit blijft zo over het grootste deel van Europa waar over we vliegen. Al kort na het opstijgen krijgen we een sobere maaltijd opgediend bestaande uit een minisandwich, een vierkante pistolet, een botertje, een kaasje, een confituurtje en koffie, thee of een frisdrank naar keuze. De vlucht zal een goede drie uur duren, dit is circa 40 minuten korter dan naar Antalya. Ook zetten we onze klok een uur vooruit omdat Turkije in een andere tijdzone ligt. We landen om 10.35 u lokale tijd op de luchthaven van Izmir. Na het uitstappen passeren we de pascontrole en kopen we het gebruikelijke visum voor € 10 per persoon. Dit visum heeft niks te maken met controle op reizigers want we moeten zoals steeds onze eigen gegevens op het documentje invullen en dient er enkel toe de staatskas van Turkije te spijzen. Ook onze valiezen hebben we al vlug in ons bezit.

Aan de uitgang van de modern ogende luchthaven worden we opgewacht door een hostess van Thomas Cook. Die stuurt ons een voetgangersbrug over alwaar een andere hostess ons opwacht. Deze verwijst ons naar bus nr. 29 die wat verderop staat en die ons naar het hotel zal brengen. Eerst rijden we nog via een ander hotel om er reizigers te laten uitstappen. Deze trip duurt ongeveer 45 minuten en de tweede trip, naar ons hotel, duurt nog eens 45 minuten. De afstand tussen Izmir en Kusadasi is ongeveer 75 km en duurt normaal één uur. Door de omweg doen we er dus wat langer over. Het eerste deel van de tocht verloopt door een desolaat landschap. Het tweede deel van de trip laat een veel mooiere streek zien.

Het is 13 u wanneer we aankomen aan het Pine Bay Holiday – Ressort. Onze valiezen worden door een piccolo bijgehouden aan de ingang terwijl we naar de receptie gebracht worden om in te checken. Bij nazicht in de computer vindt men onze boeking niet maar wel die van een zekere Leo Maes, toevallig ook uit Gent. De bedienden maken er geen probleem van als ze onze hotelvoucher in handen krijgen. We vullen vervolgens de hotelfiche in en we krijgen twee kamers toegewezen (nrs. 3704 en 3706). Vervolgens gaan we bij de piccolo aan de ingang en die brengt onze valiezen naar de kamer. Wij nemen kamer 3704 voor onze rekening en Marijke en William de andere. De kamer is ruim en netjes en is voorzien van voldoende kasten en schuiven om er onze bagage in kwijt te kunnen. Op internet (www.zoover.nl) las ik dat sommigen een truckje gevonden hadden om de airco permanent te laten werken. Aan de sleutel hangt een kunststof blokje die men in een gleuf moet stoppen als men in de kamer komt. Hierdoor wordt de stroom ingeschakeld, zowel voor de verlichting als voor de airco. Bij het verlaten van de kamer neemt men dan het stel mee waardoor alles wat op elektriciteit werkt wordt uitgeschakeld, met uitzondering van de ijskast. Wanneer men het blokje van de sleutelhanger echter verwijderd kan men echter de sleutel meenemen en het blokje in de gleuf laten zitten waardoor de airco kan blijven werken. Wanneer men dan later de kamer binnenkomt is het er goed fris. De ijskast wordt dagelijks aangevuld met twee flesjes plat water van een halve liter en twee cola’s. Deze zijn inbegrepen in de all-in.

Op een bord aan de receptie staat aangegeven dat de temperatuur 38 graden is en het zeewater 27 graden. Vooraleer we de valiezen gaan uitladen gaan we eerst iets eten. Door onze all-in kunnen we zowat op alle momenten van de dag iets eten, met uitzondering van de periode tussen middernacht en 7 u ’s morgens. Het aanbod van het middagbuffet is overweldigend. De “straat” waar het eten langs weerszijden staat uitgestald is zeker 100 meter lang. Ik durf geen schatting doen hoeveel soorten gerechten hier voorhanden zijn. De ganse tijd dat we hier zijn eten we in open lucht. Het ressort telt niet minder dan 551 kamers in het hoofdgebouw en de bungalows. Dus staat het aantal tafels in verhouding met het aantal kamers. De bungalows liggen op een helling en voor diegenen die logeren in de bovenste bungalows is het een eindje klimmen om naar hun logement te geraken. Vandaar dat we een kamer genomen hebben in het hoofdgebouw. Ook hebben we een minder dure kamer genomen langs de achterzijde (dus zonder zeezicht) daar we meestal bijna de ganse dag niet in onze kamer zullen komen.

Het grootste probleem bij de maaltijd is te kiezen uit de talrijke gerechten.

Na het middagmaal gaan we de bagage uitladen en nemen we een verfrissende douche, gevolgd door een uurtje platte rust.

Bij de kamer van William en Marijke is er toch iets dat voor wat ongemak zorgt namelijk de badkamer. De douche heeft namelijk geen kuip en is in feite gemaakt voor rolstoelpatienten. Dit wil zeggen dat na een douche de ganse vloer van de bandkamer nat is en daardoor glibberig. Verschillende pogingen om via de receptie een trekker te krijgen om de badkamer droog te trekken draaien op niets uit. Er zit dan niets anders op dan de badhanddoeken als dweil te gebruiken.

Rond 17 u gaan we op verkenning om het ressort te leren kennen. Het Pine Bay-ressort neemt een ganse baai in van de zee. Over het ganse ressort zijn zo wat een 5-tal bars verspreid waar men iets te drinken kan krijgen tussen 10 u en 23 u. Voor de rest zijn er 5 zwembaden waarvan één overdekt is en een 5-tal glijbanen voor de kinderen en de jeugd. In het hoofdgebouw zijn er op het hoogste niveau (3^de verdieping) een aantal winkeltjes waar men onder andere een “Het Laatste Nieuws” kan kopen. In het begin van ons verblijf was het de krant van de dag ervoor maar meer naar het einde toe kwam de krant pas om 12 u in het winkeltje toe maar was dan wel van diezelfde dag.

Langs de westelijke kant van het ressort zijn er ook nog een aantal winkeltjes. Buiten wat geld om een krant te kopen of wat prentkaarten hoeft men hier geen geld bij zich te hebben. Alles is inbegrepen in de all-in. In iedere kamer is er een safe met een cijfercode die men zelf kan instellen.

Om 19 u gaan we met ons gevieren eten. Iedere avond staat de keuken in het teken van één of ander land. Deze avond is het de beurt aan Italië.

Reeds om 21 u gaan we slapen.

Woensdag 23 juni 2008 – 2^de dag

Dank zij de airco was het heerlijk fris in de kamer en genoten we van een goede nachtrust.

Op 7.30 u staan we op en na de gebruikelijke ochtendrituelen gaan we ontbijten. Als we aan het buffetterras aankomen zijn Marijke en William reeds aan het ontbijten. De zon is volop van de partij en nu al zoeken we de schaduw op op het buffetterras. Nogmaals stellen we vast dat de keuze van de gerechten, brood en gebak overweldigend is.

Na het ontbijt komt om 10.15 u de hostess van Thomas Cook langs om de gebruikelijke uitleg te geven over het hotel en de omgeving. Ook geeft ze een overzicht van de excursies die kunnen gemaakt worden. Terwijl we op de hostess aan het wachten zijn, in de buurt van de receptie, zijn we getuige van de klacht van een Vlaamse familie die blijkbaar onvoldoende bedden kregen in hun kamers om iedereen te slapen te leggen. Door tussenkomst van de hostess komt alles in orde. De familie reist met Neckerman maar de hostess vertegenwoordigd zowel Thomas Cook als Neckerman.

Toen we gisterenavond in onze kamer kwamen vonden we een brief onder onze deur geschoven waarop stond te lezen dat vandaag alles ruimtes (incluis de kamers) zullen gedesinfecteerd worden tegen ongedierte. Dit wordt blijkbaar regelmatig gedaan. Het product dat hiervoor wordt gebruikt is goedgekeurd door de wereldgezondheidsinstanties.

Wanneer men een goed plekje wil aan het zwembad moet men reeds rond acht uur ‘s morgens (sommige doen het nog vroeger) ligzetels reserveren door er een handdoek op te leggen. Na het stevig ontbijt hebben we in de loop van de dag wat minder trek in eten. We blijven voor de rest van de dag aan het zwembad. In de loop van de namiddag maken we samen ons programma op waar we in de loop van ons verblijf naartoe zullen gaan.

Rond 15 u gebruiken we een snack aan de Poolbar (elk een sandwich met kippenworst, wat friet, een glaasje cola en een glaasje wijn met daarna een koffie). We hebben het middagbuffet gewoonweg overgeslagen. William en Marijke verkennen in de loop van de namiddag de gymzaal. Tegen 17 u komt er een zuchtje wind opzetten die de grootste warmte verdrijft. Ondertussen tjilpen de krekels in het gras er maar op los en klinken soms boven de al luidruchtige muziek uit. Gisteren is ons het luidruchtig krekelconcert reeds opgevallen.

Om 17.30 u verlaten we ons stekje aan het zwembad om ons naar onze kamer te begeven. Iedere avond komt de hostess van Thomas Cook, van 18.30 u tot 19.30 u, met uitzondering van donderdag en zondag, langs in het hotel om eventuele problemen op te lossen en om excursies te boeken. Voor we aan het avondmaal beginnen reserveren we bij de hostess voor ons vieren een boottocht (ganse dag), voor Marijke en William een duikinitiatie en een jeepsafari. Wij bestellen een Turkse avond en voor mij alleen een halve dag bezoek aan de wereldberoemde archeologische site van Efese. Voor twee boottochten, twee keer Turkse avond en één keer Efese betalen we € 140.

Het avondeten staat vandaag in het teken van China. Tijdens de maaltijd vloeit de wijn rijkelijk. Met het eten doen we het wat voorzichtiger aan wat niet eenvoudig is met de overvloed aan voedsel die hier voorgeschoteld wordt.

Na het avondeten maken we een kleine wandeling naar het amfitheater alwaar er ’s namiddags en ’s avonds spelletjes en shows voor de kinderen en volwassenen opgevoerd worden. De show begint pas om 22 u. Marijke en William blijven kijken. Wij daarentegen zakken af naar het stemmige terras van de Pianobar. Om 22.30 u begint hier het dagelijkse optreden van gitarist/zanger Mr. Alp. Ondertussen kan men lustig de verschillende cocktails proeven. Men vraagt ons om aan een kleine enquête over de Pianobar en het hotel mee te werken. Wij doen wat ons gevraagd wordt alhoewel we hier nog maar pas de tweede dag zijn en we dus nog niet goed op de hoogte zijn van het reilen en zeilen. Ik laat de cocktails voor wat ze zijn (en voor Lea) en hou me bij de nationale drank van Turkije: de raki.

Rond 23 u gaan we slapen. Het is fris in de kamer door de airco. Om goed te kunnen slapen gebruik ik oordopjes tegen het zachte gezoem van de airco.

Donderdag 24 juli 2008 – 3^de dag

Opstaan om 07.30 u en ontbijten om 8 u. Zoals de meeste dagen van ons verblijf hier neem ik twee ligstoelen in beslag aan het zwembad. Na het ontbijt verblijven we het grootste deel van de dag aan het zwembad.

Om 10 u gaan we naar de receptie van het ressort om een Mexicaans diner a-la-carte te bestellen voor maandagavond. Dit is inbegrepen in de all-in. Het a-la-carte restaurant voor o.a. Mexicaanse diners is gelegen aan de westzijde van de baai.

In het winkeltje van het ressort koop ik een krant: Het Laatste Nieuws. Dit is de enige Vlaamse krant die hier te krijgen is. Ook vorig jaar, tijdens ons verblijf in Kas (Turkije), vonden we een winkeltje waar Het Laatste Nieuws te krijgen was. In het begin van ons verblijf konden we de krant kopen van de dag ervoor maar op het einde van ons verblijf kwam de krant pas toe rond de middag maar het was er dan een van de dag zelf.

We waren tevens van plan om een Italiaans a-la-carte diner te bestellen voor deze avond maar dit blijkt al vol geboekt te zijn. Pas vanaf overmorgen kan ik reserveren voor de volgende week. Het Italiaans a-la-carte restaurant is gelegen langs de oostzijde van de baai.

Omstreeks 13 u gaan we iets eten in het buffetrestaurant. Plots komt er wat meer wind opzetten, ik schat windkracht 4, en ziet het personeel zich verplicht de uitklapbare luifels te sluiten wegens gevaar op beschadiging. Door de nochtans warme wind daalt de gevoelstemperatuur met enkele graden waardoor de warmte veel dragelijker wordt. Het is dan 33 graden. Door de wind verdwijnt de lichte mist die normaal voor een serre-effect zorgt. Pas nu zien we voor het eerst sinds onze aankomst dat er langs de overzijde van de baai een langgerekt gebergte ligt.

Na het avondmaal trekken we nog een uurtje naar de Pianobar om dan uiteindelijk om 23 u te gaan slapen.

Vrijdag 25 juli 2008 – 4^de dag

7 u: opstaan.

8 u: ontbijten.

Na het ontbijt doen we even de kamer aan om de videocamera en het fototoestel op te halen. We wandelen naar de “marina”, het haventje van Pine Bay. Men kan hier diverse watersporten beoefenen zoals een rit op de “banana”, waterfietsen, surfen (enkel voor personen met een brevet), ski-jet (hiervoor moet je € 45 voor 15 minuten betalen) en parasailing (hangend aan een parachute voortgetrokken door een boot).

Aan het haventje ontmoeten we een vrouw met haar dochter die woonachtig zijn in Lebbeke en oorspronkelijk afkomstig zijn uit Gent. Aan de Marinabar drinken we een (gratis) koffie en genieten wat van de rust en de stilte. Heel wat rustiger dan de drukte aan het zwembad.

In het winkeltje kopen we een krant en enkele pakjes koekjes.

Op een infobord, aan de receptie, staat vermeld dat het vandaag 32 graden wordt, het zeewater 27 graden is en de temperatuur van het water in het zwembad 30 graden. Wegens de relatief lage luchtvochtigheid kunnen de hoge temperaturen met gemak verdragen worden. Voorwaarde is wel dat men zoveel als mogelijk in de schaduw blijft. Bovendien is de UV-index hier behoorlijk hoog doordat we ons hier veel dichter bij de evenaar bevinden en de zon hoger staat dan dat we in België gewoon zijn. Regelmatig insmeren met een goed zonnewerend product is dan ook de boodschap.

Terwijl wij de rest van de dag aan het zwembad doorbrengen zijn Marijke en William de ganse dag gaan duiken in verband met een initiatie duiken.

In de krant lezen we dat er dinsdagmorgen een eettent is uitgebrand op de Gentse Feesten.

Van 16 u tot 17 u zijn er (gratis) ijsjes verkrijgbaar en van 17 u tot 18 u oliebollen en andere koekjes. We gaan eens proeven van de zeer lekkere oliebollen. Alle eten wordt hier klaargemaakt met olijfolie van zeer goede kwaliteit, iets wat we vooral bemerken bij het toiletbezoek.

Om kwart voor zes gaan we naar de kamer om ons klaar te maken voor de Turkse avond. Het avondeten laten we achterwege. Om 19.05 u komt een autobus ons ophalen aan de hoofdpoort van Pine Bay. Vanaf de ingang/receptie is het zowat een 3-tal minuten stappen naar de hoofdpoort. Hier laten de meeste autobussen de deelnemers aan excursies instappen. Ook stopt hier om de 3 minuten een dolmus die je in een twintigtal minuten in het hartje van Kusadasi brengt. Kostprijs voor een rit met de dolmus: € 1,50 of 3 Yeni (Nieuwe)Turkse Lira per persoon.

Stipt op tijd komt de bus ons ophalen en brengt ons naar het centrum van Kusadasi. De Turkse avond gaat door op het binnenplein van een prachtig gerestaureerde karavanserai dat vroeger gebruikt werd als onderkomen voor de nacht van de karavanen. Het Turkse “serai” wil zeggen “herberg” of “afspanning”. Nu is het een luxehotel. Het is niet ver gelegen van de haven. Het spektakel gaat door onder de blote hemel. Maar best ook want de temperatuur bedraagt nog 29 a 30 graden net na zonsondergang.

Zoals steeds wordt de binnenplaats spaarzaam verlicht en op de tafels staan kaarsjes te branden. Dit alles roept een bijzondere feeërieke sfeer op. Voor het eerst krijgen we tijdens deze reis een echt “Turkijegevoel”. Buiten de steeds aanwezige zon en de warmte kan het Pine Bay Holiday ressort, waar we verblijven, zowat overal ter wereld gelegen zijn. In het ressort missen we wel de typische Turkse sfeer die we wel proefden tijdens onze reizen naar Antalya en Kas.

De Turkse avond is een beetje een mengelmoes van diverse genres en start om 21u. Eerst is er het optreden van een violiste die het bij populaire klassiek houdt. Daarna treden verschillende groepen op die, in klederdracht, Turkse dansen opvoeren. De dranken zoals frisdranken, bier en wijn zijn in de prijs van de avond inbegrepen en naar hartenlust te gebruiken. Indien men wenst kan men ook een maaltijd gebruiken maar wegens de overvloed aan eten in het hotel hebben we dit nagelaten. Ik ben wel verwonderd wanneer de violiste plots een “sirtaki’s” (Griekse dans) ten beste geeft. Historisch zijn de Turken en Grieken geen al te beste vrienden van elkaar. Is dit het teken dat de scherpe kantjes stilaan verdwijnen in de relatie van beide volkeren?

Na de volksdansen krijgen we de gebruikelijke portie buikdansen voorgeschoteld, iets dat altijd in de smaak valt van het grote publiek. Tussendoor doen de koks een wandelingetje tussen de tafels met de in vlammen staande ijskreem. Ook degenen die niet betaald hebben voor de maaltijd krijgen een stuk van de ijstaart.

De avond wordt afgesloten met een zangduo die een aantal liederen brengen uit het internationaal repertoire, kwestie van iedereen content te stellen.

Om 23.30 u is het spektakel afgelopen. Aan de uitgang vinden we de begeleider van Thomas Cook terug die ons de plaats aanwijst waar we onze bus kunnen vinden. In de buurt van de karavanserai is het een drukte van jewelste. Grote en kleine bussen en taxi’s komen hun gasten ophalen om hen naar hun hotel te brengen.

Een half uur na middernacht zijn we terug in het hotel en gaan we slapen.

Deze avond zijn Marijke en William naar het amfitheater geweest en hebben er meegedaan aan het bingospel.

Zaterdag 26 juli 2008 – 5^de dag

07.30 u: opstaan. Ik ga de handdoeken leggen en een krant kopen in het winkeltje.

08.30 u: we gaan ontbijten.

De rest van de dag brengen we door aan het zwembad. Om 13 u gaan we iets eten in het buffetrestaurant en gaan daarna naar de kamer om wat uit te rusten in de frisse kamer. Buiten is het 33 graden.

17.45 u: we vertrekken met ons vieren naar Kusadasi. Aan de hoofdpoort nemen we een dolmus en betalen hiervoor 4 x € 1,5 of 4 x 3 Yeni Turkse Lira. We stappen uit in het centrum van Kusadasi in een van de vele winkelstraten waarvan er heel wat verkeervrij zijn. Na wat winkelstraatjes te hebben afgelopen gaan we iets drinken. Op dat moment begeeft de rits van mijn broek het. Met mijn T-shirt over mijn broek gaan we op zoek naar een winkel waar men korte broeken verkoopt. We moeten niet ver lopen of we vinden er een. De koop is al gouw gesloten en met de kapotte broek in een plastiek zak zetten we ons bezoek aan de stad verder. Als we zowat alle winkelstraatjes afgedweild hebben is het tijd om iets te gaan eten. Aan een van de restaurants worden we aangeklampt door een “klantenlokker”. Het aanbod dat hij doet is aanlokkelijk. We moeten slechts de geafficheerde prijs van het hoofdgerecht betalen en krijgen 4 koude dranken, 4 warme dranken en als voorgerecht brood met een pikante saus er bovenop. Wanneer we na de maaltijd het restaurant verlaten is de duisternis reeds ingevallen en genieten we met volle teugen van de sfeer in de feeërieke straatjes. De drukte moet we op de koop toe nemen. Om kwart na tien vinden we dat het tijd is om terug te keren naar het hotel. De dolmussen rijden trouwens maar tot middernacht. Na even zoeken en een keer navragen vinden we de halte van de dolmus, aangeduid met een bord met een grote D op. Lang moeten we niet wachten want iedere 3 a 5 minuten komt er een busje langs. Van een goed openbaar vervoer gesproken!

Omstreeks 23 u zijn we terug in het hotel, gaan nog vlug iets drinken in de Pianobar en kruipen dan onder de wol. Eigenlijk is het een laken want voor een deken is het te warm.

Zondag 27 juli 2008 – 6^de dag

Voor vandaag hebben we een boottocht gepland. De reservatie ging via de hostess van Thomas Cook. We worden om 8.10 u opgehaald door een busje aan de ingang van het hotel ter hoogte van de receptie. Vanaf 7 u kan men ontbijten maar ik waag het er reeds op om 6.50 u. Geen probleem als je niet alles van het overvloedig buffet wil hebben. De meeste ingrediënten van het ontbijt zijn reeds voorhanden zoals 7 a 8 soorten brood, koffie, koffiekoeken (ca tien soorten) en nog zoveel andere dingen. Na het ontbijt gaan we even naar de kamer en gaan dan wachten aan de receptie op het busje. Met 15 minuten vertraging komt dit opdagen. Onderweg doen we nog wat andere hotels aan om deelnemers aan de excursie in te laten stappen. De boot ligt aangemeerd in de haven van Kusadasi aan de verbindingsweg van het vaste land en het zogenaamde Vogel- of Duiveneiland. “Kus” betekent “vogel” en “ada” betekent “eiland, vandaar de naam Kusadasi. De boot is een ietwat moderne versie van de traditionele Turkse boten. Beneden zijn er voldoende zitbanken voor de passagiers en op het dak liggen er matrassen voor de zonnebaders. De temperatuur is uitstekend, op het warmste moment 29 graden. Via de kust van Kusadasi varen we voorbij de baai van ons hotel om na anderhalf uur aan te leggen in een baai. Hier krijgen we een eerste gelegenheid om te zwemmen in de zee. Marijke, William en ik wagen het er op, alhoewel wagen is een groot woord want het water is vrij warm. Een half uur later laat de schipper de hoorn weerklinken als sein dat we gaan verder varen. Om 11.30 u leggen we aan in een andere baai voor een tweede zwempartij in zee. Ondertussen wordt beneden in de boot het middagmaal klaar gemaakt. Dit is inbegrepen in de prijs van de boottocht. Rond half één roept de schipper dat de gasten moeten plaatsnemen aan de tafels en iedere tafel op zijn beurt mag aanschuiven om het eten op te halen. Het menu bestaat uit koude groenten met een zeer smakelijke zure saus, een stuk kippenvlees, een kleine hamburger, couscous en spagettikrulletjes. Het drinken is gans de dag gratis behalve de koffie en de ijskreem, chips en verpakte versnaperingen. Omstreeks 14 u varen we verder naar een derde baai voor de laatste zwembeurt. Het is 15 uur als we de terugweg aanvangen. Om 16 u leggen we aan en brengt een busje ons terug naar het hotel.

Om 19 u gaan we avondmalen en om 22 u slapen.

Maandag 28 juli 2008 – 7^de dag

7.15 u opstaan. We brengen de ganse dag door aan het zwembad. De temperatuur is 31 graden vandaag. Om 17.30 u gaan we naar de kamer waarna we met ons vieren om 19.15 u vertrekken naar het a-la-carte-restaurant op de westkant van de baai voor het Mexicaans diner. De ober meldt ons dat we in feite niet moeten kiezen uit de menukaart want we krijgen toch alles voorgeschoteld wat op de kaart staat. Het enige waarin we een keuze moeten maken is kip- of rundsvlees. Ook hier is alles gratis vanwege de all-in. Het eten smaakt opperbest en is wel goed gekruid. Met zicht op de baai en in de verte op de lichtjes van Kusadasi en een zachte warme wind, is het een heerlijke avond. Wanneer om half negen de duisternis valt genieten we van een zomeravondse sfeer. Het is rond 22 uur wanneer we terugkeren naar het hoofdgebouw. Lea en ik gaan nog iets drinken op het terras van de Pianobar. Marijke en William gaan naar hun kamer. Wij doen het licht uit om 23 u.

Dinsdag 29 juli 2008 – 8^ste dag.

7.15 u: opstaan.

8 u: ontbijten, handdoeken leggen en de krant kopen. We brengen de ganse dag door aan het zwembad. De temperatuur is 32 a 33 graden. Op het warmste van de dag gaan we wat uitrusten op de kamer. Na het avondeten gaan we nog even naar de Pianobar om daarna om 21.15 u te gaan slapen. ’s Avonds gaan Marijke en William naar Kusadasi en komen terug om 22 u.

Woensdag 30 juni 2008 – 9ste dag

De temperatuur wordt vandaag 33 graden.

06.30 u: ik sta op en ga de handdoeken leggen op ons vertrouwde plaatsje. Daarna ga ik ontbijten. Marijke en William komen bij mij zitten en zijn blijkbaar al klaar om na het ontbijt te vertrekken naar de markt in Kusadasi. Lea gaat meegaan met hen. Wanneer ik klaar ben ga ik naar de kamer maar daar is Lea nog aan het slapen. Ik maak haar wakker en binnen de kortste tijd is ze bij William en Marijke.

Ikzelf blijf nog even op de kamer en rond 8.30 u vertrek ik naar de hoofdpoort van het ressort. Om 8.30 u komt een busje mij daar ophalen om een bezoek te brengen aan de waarschijnlijk grootste archeologische site ter wereld, namelijk Efese. Terwijl ik sta te wachten komen er nog andere bussen voorbij die richting Efese rijden. Stipt op tijd komt mijn bus voorrijden. Een tiental personen die hier in Pine Bay verblijven gaan eveneens mee. Na nog wat andere hotels te hebben aangedaan komen we aan in Efese. De site is op amper 15 km gelegen van de stad Kusadasi. De Nederlandstalige gids geeft tijdens de busrit een korte inleiding van wat er zoal te zien is. Hij verwacht dat het zeer druk zal worden op de site daar er vandaag twee cruiseschepen liggen aangemeerd te Kusadasi met respectievelijk 6000 en 4000 personen aan boord. De meesten zullen ook vandaag Efese bezoeken. Reeds vanaf de toegangspoort is het merkbaar dat het heel druk zal worden. De gids heeft een soort van uitschuifbare transistorantenne bij zich waaraan een rond lint hangt. Dit omdat de leden van zijn groep hem niet zouden kwijt geraken in de mensenzee. In de bus kregen we reeds van de gids de toegangskaarten die in een toestel moeten gestopt worden om het poortje te openen. Reeds na een kwartier ben ik de groep en de gids kwijt. Ik besluit dan maar alleen het parcours af te leggen. Ik weet dat onze bus zich op de parking aan de uitgang bevind, van het reisagentschap “Dianatours” is en het volgnummer 27 draagt. Het is behoorlijk warm en af en toe ga ik schuilen in de schaduw van de zuilen en andere archeologische bouwwerken. De nochtans brede hoofdstraat die naar de beroemde bibliotheek loopt is gevuld met bezoekers. Dit is zeker niet het geschikte moment om Efese te bezoeken wegens de grote belangstelling en de hoge temperatuur. Ik maak mij geen zorgen hoe ik terug in het hotel geraak. Als ik de bus niet terugvind dan neem ik wel een taxi in het slechtste geval. Na de voornaamste plaatsen en monumenten bekeken, gefotografeerd en gefilmd te hebben begeeft ik mij naar de uitgang. De parking staat bomvol met naar mijn schatting een 70-tal bussen en een 15-tal taxi’s. Op de parking zoek ik de bus die ik moet hebben en vind er één van Dianatours met een ander nummer. De bestuurder van deze bus wijst mij de plaats aan waar bus nr. 27 staat. In de bus zit de chauffeur geduldig te wachten op de groep en vraag mij wat er gebeurd is. Met een paar woorden Engels die de man verstaat en wat gebarentaal leg ik hem uit dat ik de groep verloren ben. Eerst keer ik nog even terug naar de uitgang om er een flesje water te kopen (€ 1 voor een flesje van een halve liter). Mijn schoenen zijn tijdens het bezoek goed bestoft geraakt en ik laat een schoenpoetser ze poetsen. Ik ga akkoord met de prijs van € 2. Eens de schoenen zijn ingesmeerd met zwart schoenvet en wat boenwas verwacht ik dat de man zijn werk zal afmaken door het borstelen. Hij laat me verstaan dat het voor deze dienst nog één euro meer kost. Ik maak hem duidelijk dat we zo niet zijn overeen gekomen. Steeds is hij maar bezig dat hij “baba” (papa) is waarmee hij wil zeggen dat hij kindjes heeft om hun monden te vullen. Als hij dan toch de schoenen heeft opgeblonken geef ik hem een halve euro extra waarbij het dan moet blijven. Op geringe afstand zit een jonge Turk het schouwspel geamuseerd gade te slaan omdat ik mij aan de afspraak houd. Ik keer dan terug naar de bus en de buschauffeur laat me in de van airco voorziene bus plaatsnemen. Hij biedt me tijdens het wachten tevens een gratis kopje koffie aan. Rond 12 u komt de groep aan bij de bus en keren we terug naar het hotel.

Vooraf wordt er nog een half uurtje gestopt aan een porseleinwinkel, kwestie van de middenstand ook wat te gunnen. Er wordt een korte demonstratie gegeven van pottenbakken en daarna een bezoek gebracht aan we winkel met allerlei prachtige porseleinen voorwerpen. Of dit veel opbrengt betwijfel ik want ik heb slechts weinig toeristen iets zien kopen.

Om 12.45 u ben ik terug in het hotel en vindt Lea aan het zwembad. Blijkt dat de wekelijkse textielmarkt in Kusadasi was afgeschaft wegens een samenkomst of demonstratie van de Democratische Socialistische Partij. Uit vrees voor aanslagen wordt de markt naar morgen verschoven.

De rest van de dag brengen we door aan het zwembad. Om 19.30 u gaan we Italiaans eten in het oostelijk a-la-carte-restaurant van Pine Bay.

Om 21.15 u brengen we nog eens een bezoek aan de Pianobar waarna we om 22 u gaan slapen.

Donderdag 31 juli 2008 – 10^de dag

7.15 u: opstaan en het gebruikelijke ritueel – handdoeken leggen – de krant halen die er nog niet is en maar pas om 12 u komt – om 8.30 u ontbijten – vanaf 10 u brengen we de dag door aan het zwembad.

Vandaag wordt het 33 graden. De gevoelstemperatuur hangt af van het feit of er al dan geen wind is, soms heel even maar.

Marijke en William zijn vandaag op jeepsafari. We zien ze vertrekken wanneer wij aan het ontbijten zijn.

Op het warmste deel van de dag gaat Lea naar de kamer waar het frisser is door de airco. We blijven aan het zwembad tot rond 17.15 u. Wanneer we even kloppen op de kamer van William en Marijke dan blijkt dat ze reeds terug zijn en een toffe dag meegemaakt hebben. Hun wedervaren vertellen ze ons tijdens het avondmaal. De jeeps waren nogal aan de gebrekkige kant, de deuren vlogen af en toe open, enz. Regelmatig werden ze door de boeren bespoten met water, een plezante gebeurtenis bij deze temperaturen. Eén van de inzittenden moest de jeep besturen. Alle jeeps moesten het eerste voertuig steeds volgen. Wel moesten de deelnemers de temperatuur van de radiator goed in het oog houden.

Na het avondmaal gaan we met ons gevieren naar de Pianobar om iets te drinken. Om 22 u gaan we slapen. In de loop van de nacht heeft Lea last van wat diarree, zonder veel erg. Meer last hebben we van de beten van muggen en ander ongedierte die meestal komen opdagen in de late namiddag. We hebben wel een bus mee tegen ongedierte maar beginnen die nu pas deze te gebruiken.

Vrijdag 1 augustus 2008 – 11^de dag

7.40 u: opstaan. Alle ongemakken zijn nagenoeg verdwenen. Men voorspelt voor vandaag een temperatuur van 36 graden. We blijven de ganse dag aan het zwembad vertoeven. Vandaag is het onze laatste dag dat we hier zijn. Morgen vertrekken we naar huis.

In de loop van de namiddag gaan Marijke en William hun bestelde paardekop in keramiek ophalen in het pottenbakkerswinkeltje aan de westkant van het ressort.

Na het avondeten nemen we met ons vieren de dolmus van Kusadasistad. We slenteren er door de smalle straatjes. William koopt zich een trui en ik een nieuwe geldbeugel (een zonder metalen beugels om het alarm op de luchthaven niet af te laten gaan). In een typisch Turks restaurant gaan we iets drinken waarna het tijd is om terug te keren. Zonder moeite vinden we de halte van de dolmus terug. En lang hoeven we niet te wachten vooraleer zo’n busje komt voorrijden. Onderweg vraagt de chauffeur of er iemand 10 of 20 euro in pasmunt kan omwisselen in papieren euro’s. In Turkije is het net als hier, vreemde muntstukken kan men er niet uitwisselen in een bank. En aangezien de meeste toeristen drinkgeld geven in vorm van muntstukken is het voor deze mensen soms een probleem biljetten in handen te krijgen. Wij kijken onze zakken na en kunnen nog € 10 wisselen. Zoals gebruikelijk vraagt de man ons van waar we zijn. Hij zegt België goed te kennen en zoals in een les aardrijkskunde rammelt hij een hele reeks namen van Belgische steden en gemeenten af. Eén van zijn kinderen zou in ons land gestudeerd hebben. Aan de hoofdpoort van Pine Bay nemen we afscheid van hem.

Om 22.30 u gaan we slapen.

Zaterdag 2 augustus – 12^de dag

7u: opstaan. We gaan eerst ontbijten. Vervolgens keren we terug naar de kamer om de valiezen te vullen. We kunnen het rustig aandoen daar we pas om 16.20 u aan het hotel worden opgehaald en de vlucht om 20 u vertrekt. We moeten pas de kamer verlaten even voor 12 u. We hebben besloten er zo lang mogelijk te blijven omdat het hier fris is en er buiten temperaturen worden verwacht van 34 graden (tegen 22 a 23 graden in Brussel). Om 10.30 u nemen we een laatste douche. Daarna bellen we naar de receptie om onze valiezen op te halen. Nog geen twee minuten later staat de piccolo aan onze kamerdeur. Ik volg de man bij het wegbrengen van de koffers om te zien waar hij ze achterlaat. Ter hoogte van de receptie is er een ruimte die gebruikt wordt om valiezen van vertrekkers in onder te brengen in afwachting van hun afreis. Bij de receptie rekenen we af. We moeten slechts nog een klein bedrag betalen (2 x vers geperst appelsiensap: 2 x 5 YTL). Ook geven we de kaarten terug die we moesten hebben om de handdoeken op te halen die gebruikt werden aan het zwembad. Om 11.30 u verlaten we de kamer. Gisteren heb ik uitgekeken naar een fris plaatsje om er de namiddag door te brengen zonder evenwel veel transpiratievocht te verliezen. Ik vond dit in de buurt van de receptie onder de uitlaten van de airco.

12.30 u: we gebruiken een laatste maaltijd in het buffetrestaurant.

16.20 u: stipt op tijd worden we door de autobus opgehaald aan de ingang van het hotel. We rijden rechtstreeks naar de luchthaven van Izmir. De rit duurt dit keer maar 1 u. In de luchthaven verlopen de administratieve geplogenheden zonder problemen. Reeds van bij het binnenkomen van de luchthaven moet iedereen de veiligheidcontrole door (zowel passagiers als reizigers). Daarna volgt het inchecken en de pascontrole. Ten slotte volgt er aan de gate (gate 31) nog een tweede veiligheidscontrole. Tussendoor hebben we nog even tijd om iets te drinken en een kijkje te nemen in het luchthavengebouw.

Het vliegtuig waarmee we naar Brussel vliegen komt met wat vertraging vanuit Brussel aan op 19.30 u. Wanneer we instappen in het vliegtuig wijst een thermometer nog 30 graden aan. Met 40 minuten vertraging stijgen we om 20.40 u op voor een vlucht van 3 uur en 5 minuten. Op dat moment valt reeds de demering in. Op een hoogte van 10.000 voet en een snelheid van 820 km/u vliegen we naar huis. Onderweg krijgen we de gebruikelijke catering. De landing is voorzien om 22.50 u. In Brussel is het amper 17 graden.

Spectaculair is dat tijdens het landingsmanoeuvre het toestel in een luchtzak terecht komt. Met heel wat gegil als gevolg. Ik hoor ergens in onze buurt iemand hevig hyperventileren. Na enig zoekwerk blijkt het een meisje te zijn op de rij net voor ons. We stoppen haar een kotszakje toe om voor haar mond te houden en daarin in en uit te ademen. Wanneer ze al een stuk rustiger geworden is komt er een hostess aan die met een blokje ijs in de hals van het meisje wrijft. Een methode waaraan ik betwijfel of dit de juiste is.

Nadat we onze valiezen terug hebben, de pascontrole en de douane gepasseerd zijn, vinden we Godelieve aan de uitgang. Zij zal ons met de auto terug naar huis brengen. Eerst nog de auto ophalen op de parking en dan Marijke en William in Melle afzetten.

Om 00.30 u zijn we op de Leiekaai en bemerken dat tijdens onze afwezigheid twee oude huizen in onze buurt gesloopt zijn. Het doet even wreemd aan.

Om 1 u gaan we slapen en is het Kusadasiavontuur voorbij.

De reis is zeer goed verlopen. Wel zouden wij uit eigen beweging nooit kiezen voor een dergelijke periode in het jaar (te warm, te druk en te duur). De overvloed aan voedsel in een all-in hotel doet soms tot nadenken stemmen en vereist enige discipline om zich niet aan overdadigheid te bezondigen. Eens je dit principe huldigt is het wel een gemak omdat men in het ressort geen geld bij zich moet hebben en alles er gratis is.

11-08-2008 om 16:01 geschreven door ribbedebie