Het is weer een tojdje geleden. Reden is dat ik me moeilijk kon concentreren en mijn gedachten steeds afdwalen naar wat er gaat komen. Momenteel gaat alles vrij goed maar steeds spookt de vraag of de behandeling aanslaat of niet, en dit onzekere wachten is vermoeiend. De komende week zal ik het dan ook weten. Op maandag een MRI scan en op woensdag consultatie bij de Neurochirurg en de oncoloog. Langs de ene kant misschien iets om naar uit te kijken, aan de andere kant misschien moeilijker te verwerken nieuws, je moet met alle mogelijkheden rekening houden. Het ik nog wat extra tijd kunnen 'kopen'? Moet ik met het ergste rekenin,g houden? Hoe loopt alles verder? Welke mogelijkheden zijn er nog en wat zijn hi"erbij de gevolgen?

Een ding weet ik zeker, ik heb geen zin om verder te gaan als elke menselijke waarde weg is. Wanneer ik mijn dierbaren niet meer bewust kan meemaken en hen enkel tot last zal zijn is het voor mij genoeg. Ik zou graag hebben dat ze me herinneren in de mooie momenten die we samen hadden.

Doch dit wil niet zeggen dat ik het zo maar opgeef, ik blijf geloven dat er nog mooie momenten zullen komen en met die gedachte ga ik verder.

Ondertussen ga ik elke dag wandelen en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele herfstfoto's te maken op hof ter saksen.

De kleurenpracht op een zonnige ochtend is overweldigend mooi, daarvan kan ik genieten, zittend op een parkbankje.

Gisteren ben ik dan nog eens naar het Fort Steendorp getrokken. Ook daar maakte ik nog enkele foto's om de herfstsfeer vast te leggen.

Het wandelen gaat me nog goed af, wel ben ik vlugger moe en zoek ik al eens een bankje op. Ook de duurtijd is een stuk minder dan vroeger, maar door oefenen gaat het steeds iets beter.

Hopelijk tot volgende blog en we duimen dat het met positief nieuws kan zijn...