Gisteren verkiezingen, zowel in Frankrijk als in Griekenland. In Frankrijk haalt de linkse kandidaat Hollande de overwinning en in griekenland zien we een enorme ruk naar links.

Kunnen we hieruit besluiten dat de kiezer terug meer sympathie heeft voor het linkse gedachtengoed? Ik durf het te betwijfelen. Ik vermoed dat het eerder gaat om een vorm van protest tegen de rechtse Europese overheersing die de gewone mens de das omdoet. De kiezer pikt het niet meer dat zij het geknoei van banken, en dus de crisis moeten betalen en dat degene die zich verrijkten aan deze crisis vrij spel blijven krijgen en er ongestraft mee weg komen.

De kiezer pikt ook de overheersing van Merkel, met haar duitse dumpingspolitiek, niet meer.

Het is tijd voor verandering. We kunnen niet blijven foefelen en boekhoudtrukjes uithalen. We kunnen de koopkracht van de mensen niet blijven uithollen, we kunnen niet verdergaan met luchtbellen te creëren.

Het kapitalisme met zijn ongekende graaicultuur, zijn associale waarden is een langzame dood aan het sterven. Het is hoognodig om met een reanimatie te starten waarbij de mens centraal staat en niet het nietsontziende geldgewin.

Hoe deze doodstijd zal lopen, hoe lang hij zal duren en welke wonden deze nog zal slagen is de vraag.