Straks naar het ziekenhuis (oncoloog) om de nieuwe behandeling te bespreken/ op te starten. Ik vraag me af wat het zl worden, hoe ik er op zal reageren enz. Al gans de week loop ik met pieker gedachten rond. Kwam daar dan nog een tandvleesontsteking bij waardoor ik nog slechter sliep. Vannacht is de eerste keer dat ik goed heb kunnen doorslapen, maar de vermoeidhei speelt wel parten na zoveel slechte nachten.

Als ik vandaag weet wat er hoe dan zal het wel beteren en als de tandpijn dan ook nog verder afneemt komt het wel goed.

Je moet er in blijven geloven, is de zin die ik deze week het meest gehoord heb. Goed bedoeld en ik probeer dat ook steeds te doen maar zeggen is gemakkelijker dan het echt doen. maar we proberen het en af en toe is er een dipje.