Vandaag komen de dakwerkers om het dak van onze achterbouw te voorzien van nieuwe dakplaten en een rubber dakbedekking. Ben al vroeg op gestaan om de auto voor onze oprit te zetten zodat we zeker zijn dat de werkmannen op de oprit geraken, hetgeen hier niet altijd evident is. Geregeld is onze oprit versperd door personen die blijkbaar de moeite niet doen om te zien waar ze hun auto achterlaten.

Ook voor ons poezen moesten we enkele voorzorgen nemen. Ze moeten noodgedwongen in keuken en living blijven. Tegen hun zin want ze hebben hier al alle mogelijkheden geprobeert om te ontsnappen. Uiteindelijk zijn ze dan toch wat rustiger geworden. Timo ligt op de kast op een plastiek zak, zijn lievelingsondegrond en Toulouse ligt bij de ma op schoot. Straks als de werkmensen aankomen zal het wel weer wat commotie zijn. Vreemden in en om hun huis dat vraagt nl een gepast onderzoek.

Morgen is er weer een spoorstaking, reeds van vanavond 10.00u al er dat voor 24 uur. D moet gelukkig niet naar school en M heeft afgesproken met een vriend om in Gent te blijven vanavond. 

Het neemt echter niet weg dat vele mensen weeral eens in de kou staan, letterlijk en figuurlijk. Voor de zoveelste keer.

Ook al draag ik vakbonden een warm hart toe toch wordt het stilaan opletten geblazen.

Staking is een recht waar onze voorvaderen voor gesteden hebben. Nu is het probleem dat er door de veelvuldige stakingen bij NMBS het draagvlak bij de bevolking razendsnel aan het afbrokkelen is. Teveel keren zijn mensen die geen enkele binding hebben met het probleem de dupe van de historie. Als NMBS staakt om een andere structuur te bekomen in hun bedrijf ontstaat al snel de perceptie dat er een machtspelletje wordt gespeeld om de postjes aan de top en dit op de kap van de gebruikers. Niets is fustrerender dan een slachtoffer worden van machtspelletjes. Mensen die een abonement hebben worden dan ook nog eens bestolen. Ze hebben betaald voor een dienst maar deze wordt niet geleverd. Van enige compensatie is er ook geen sprake. Dan moet je niet verwonderd zijn dat er op de duur een degout ontstaat tegen de NMBS vakbonden, en bij verruiming tegen alle vakbonden.

Daarom vakbondsverantwoordelijken, bezin eerst tweemaal voor je een staking uitroept. Teveel naar dit, soms noodzakelijke, wapen holt de kracht ervan uit. Als er geen voldoende draagvlak is voor een staking, en er grote bevolkingsgroepen het 'slachtoffer' zijn dan is het tijd om andere middelen te zoeken. Anders schiet je jezelf in de voet en zal de roep om het stakingsrecht in te perken snel toenemen.

Zo kwam gisteren een NMBS vakbondsverantwoordelijke uitleggen waarom er voor de zoveelste maal een stakingsaanzegging is ingedient. Verder dan, we staken omdat er een europese actiedag is. Iets meer duiding hierover kon hij niet verzinnen. Moet je dan verbaast zijn dat de kranten van volgende dag vol giftige opmerkingen staan?

Moest er nu iemand zijn die denkt dat ik anti vakbond ben geworden, neen. Ze zijn nodig, ze hebben ervoor gezorgt dat de mensen een hogere welvaart hebben, ze zijn vandaag meer dan ooit nodig. Alleen vraag ik hun om te ageren tegen degenen die de oorzaken zijn van de problemen waarin we zitten en niet de werkmensen, die het nu al moeilijk hebben te koeioneren.

Geen enkele grootverdiener zal morgen wakker liggen dat er geen treinen rijden, wel de mensen die geen alternatief hebben omdat ze het niet (meer) kunnen betalen. Mensen die hierdoor weer een werkdag missen en genoodzaakt zijn hun verlof aan te spreken.