|
mijn dochter is net vertrokken en toen ik de deur opendeed blies een natte ijswind me bijna omver. Het afdak hangt vol ijsregen en 't is weeral geen weer om iets of iemand door te jagen.. Het is deze week dan ook nog niet tot wandelen gekomen. De kou bijt zich vast en blaast overal los door. Ik heb me deze week nog niet kunnen verwarmen en heb het steeds koud, hoeveel kleren ik ook aandoe of hoe hard ik het vuur ook zet. Medicatie zal hier waarschijnlijk wel een rol spelen.
De weerkaarten beloven wel een lichte opwarming en daarop zit ik echt te wachten. Ik wil wandelen maar niet als ik met hoofdpijn terugkom door de kou. Een temperatuur die naar de 10 graden neigt zou me zeer welkom zijn want ook fysiek mis ik het wandelen zowel als psychisch om me op te laden voor de komende tijd.
Alle afspraken voor de nieuwe behandeling zijn vastgelegd en volgende week maandag kan ik al een hele batterij onderzoeken doen. De week daarna moet ik dan 3 dagen naar het ziekenhuis voor de eerste behandeling en opvolging.
Hopelijk verloopt alles zoals te verwachten is en heb ik baat bij deze behandeling.
Alles is wel een groot vraagteken en het komt er op aan om niet in twijfels te vervallen en langs de andere kant jezelf niets wijs te maken. Dat steeds balanceren is vermoeiend en vreet energie, zowel van mezelf als van mijn familie.
Het enige dat je kan doen is zo positief mogelijk blijven en er open over zijn. Soms is dat moeilijk omdat het niet altijd over ziekzijn kan gaan. Het leven houd meer in en ik heb me reeds lang verzoend met het feit dat ik een beperkte houdbaarheidsdatum heb die lopende is. Wanneer deze afloopt heb ik geen zicht op maar dat neemt niet weg dat je dingen moet plannen en voorzien nu het nog rustig kan.
Zo ben ik momenteel de wetgeving ivm euthanasie aan het bekijken. Het is nl niet mijn bedoeling om alles nodeloos te rekken en mijn gezin nog meer te belasten. Wanneer het echt uitzichtloos en de moeite niet meer waard is, dan hoeft het voor mij niet meer. Alleen is de wetgeving in dit verband zo ingewikkeld en komt er zoveel bij kijken dat ik het een en ander nog goed moet bestuderen.
Het is nu niet zo dat ik er nu aan denk om op te geven. Alles is belastend, het vergt veel energie maar ik ben zinnens om deze behandeling goed door te komen en klotemans lik op stuk te geven. We laten ons niet zomaar in een hoekje duwen en blijven opkrabbelen. zolang we op onze benen blijven staan.
En van het weer gesproken het is hier beginnen ijzelen en alles ligt spekglad. Binnenblijven dus want een gebroken been kan ik wel missen.
|
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
