In een mensenleven kom je dikwijls voor de vraag, moet ik met iets stoppen, ermee doorgaan of wat. Het wordt ons ook niet altijd gemakkelijk gemaakt om deze beslissing te nemen. Moet ik stoppen met de hoop om ooit nog te kunnen werken? Volgens de dokters zit er weinig hoop in, ikzelf heb er lang op gehoopt maar de twijfel en de onmacht nemen stilaan de overhand.

Dus dan maar een nieuwe weg inslaan en het leven nemen zoals het komt, zonder heimwee naar vroeger en nieuwe uitdagingen zoeken. Een daarvan vind ik de fotografie. Gebeurtenissen, momenten, rare dingen onmogelijkheden vast leggen op beeld is een rustgevende, niet te vermoeiende hobby waarin ik me kan uitleven en elke dag nog bijleer. Zoals  hieronder, een onmogelijke situatie (laat het ons hopen) met alle verkeerslichten brandende en de trein die door het station zoeft als een doorzichtig spook.