Vandaag in de krant: adoptiebureau Horizon sluit de boeken. Wij hebben ervaring met de voorloper van horizon. Zij hebben de adoptie van M en zijn zus, die niet meer bij ons woont, geregeld.

Met de zus van M waren er problemen, de hechting verliep problematisch. Bij navraag en zoeken naar hulp liet het adoptiebureau ons helemaal in de kou staan. Erger zelfs, ze gaven ons de schuld en deden er alles aan om ons in een slecht daglicht te stellen. Hechtingstoornis bestond niet volgens hen.

Uiteindelijk hebben we , na vele omzwervingen op zoek naar hulp, de stap gemaakt naar de kinderpsychiatie en daar hebben we dan uiteindelijk vernomen wat de problemen waren. De uiteindelijke oplossing was om haar te 'herplaatsen' in een ander gezin met een anedere structuur.Momenteel maakt ze het daar goed.

Een van de wrange gevoelens die we hebben naar de adoptiedienst is de beschuldiging dat wij als ouders de oorzaak waren van de problemen. Nu meer dan 10 jaar later is dit wat gesleten, en hebben we het bewijs dat we het nog niet zo slecht deden. Ons D en onze M zijn twee aangename, goed aangepaste en verstandige, sociaal voelende kinderen die open met ons omgaan. Een mooier bewijs van het ongelijk van het bureau kunnen we ons niet indenken...alleen spijt dat het met de zus van M fout is gelopen, deels door omstandigheden, deels door tegenwerking, deels door het te lang aanslepen van het probleem vooralleer we de juiste hulp kregen.