Gisteren voormiddag zijn we afgezakt naar het fort van Breendonk. Ooit een deel van de beveiligingsgordel rond Antwerpen. In WOII was het bedoelt als toevluchtsoord voor onze vorst en zijn aanhang. Al snel werd het echter allemaal overrompeld door de Duitse bezetter en deze vormde Breendonk om tot een interneringskamp, waarin vooral politieke tegenstanders en vereztslui werden opgesloten, gemarteld en gedood.

Reeds van in het begin van de rondgang wordt je geconfronteerd met het slechte van de mens. Hier zijn mensen zwaar mishandeld voor een ideologie. Hier zijn zaken gebeurt welke geen enkele diersoort zijn medesoortgenoot aan zou doen. Hier is de mens verworden tot een psychopaat in de ergste zin.

De rondgang geeft een mooi beeld van hoe het leven in dit kamp was, de oude foto's getuigen van gruwel, de lokatie benadrukt dit nog allemaal. Dit museum laat een indruk achter, het herinnert ons aan de gruwel die oorlog is.

Deze plaats is meer dan een bezoek waard, ze zou voor elke jong volwassene een verplichte plaats moeten zijn, zodat ze zien dat mensen van hun leeftijd hun leven gaven voor hun vrijheid. Misschien beseffen velen dan dat we in een mooie tijd leven.