”Langharig werkschuw tuig”.
”Het ultieme bewijs dat de duivel onder ons was en de jeugd in de vernieling stortte”.
Hel en verdoemenis!

Dat zeiden de nonnen uit het internaat waar ik mijn jeugd doorbracht over de bands waar wij, jonge meisjes, wild van waren.
En dan hadden ze het in de eerste plaats over The Beatles en The Rolling Stones.

Nou ja, wild?
Zelf konden die twee groepen mij niet echt bekoren. Het zou pas twintig jaar later zijn dat ik hun muziek een beetje kon appreciëren.
Maar wild? Nee, dat ben ik nooit van hen geweest.
Ik hou meer van zeemzoete romantische muziek.
C’est la differance qui fait la vendu, n’est pas?

Daarom zullen jullie wellicht verbaasd zijn over mijn liedje van vandaag.
Je kunt het lied niet echt typerend noemen voor de groep. En het is me ook niet om de melodie te doen want die moet je ver gaan zoeken.
Het is de tekst die me aanspreekt. Want ik had heel graag moeder-overste haar smoeleke gezien als we dit plaatje zouden hebben gedraaid. Het kwam helaas te laat, en daarbij, we zouden niet eens de kans gekregen hebben om het op de platendraaier te leggen.
Luister maar naar:

FARAWAY EYES
(1978)

1. Oorsprong: Londen, Engeland
2. Jaren actief: Van 1962 tot heden
3. Genre(s):Rock, Rock-'n-roll, Blues
4. Huidige bandleden:Mick Jagger (Leadzanger)
5. Keith Richards (slaggitarist)
6. Charlie Watts (drummer)
7. Ron Wood (leadgitarist)
8. Darryl Jones (bassist)(geen officieel lid)

Ik hoop dat iedereen gekregen heeft wat hij hoopte en/of verlangde van Valentino.
Ik blijf erbij dat het een spijtige zaak is dat deze oorspronkelijke onverwachte, maar o zo verwachtingsvolle liefdesverklaring gereduceerd is tot een platte commercie.
Beeld je als man maar eens in dat je die dag vergeet! Er komt gegarandeerd ruzie in de keet en je wordt voor minstens twee weken verstoken van seks.
Conclusie: Valentijnsdag is een must geworden, wars van alle spontaniteit. En dat is heel jammer.

Maar laat ons ook eens even stil staan bij al diegenen die op Valentijnsdag niets te verwachten hadden. Mezelf incluis. Omdat ze geen lief meer hebben. Door eender welke omstandigheid dan ook.
Hoe voelden zij zich op die dag?
Hoe hebben zij die dag doorgebracht?

Voor mezelf kan ik zeggen dat ik op die dag moest denken aan de voorbije jaren waarin de liefde nog centraal stond.
Waar zou hij zijn? Wat zou hij vandaag doen? Zou hij rozen kopen voor een andere vrouw?
Of zou hij, net als ik, even terug denken aan ons verleden samen?

En bij die gedachten kwam er spontaan een liedje opborrelen.
Het behoort tot de categorie: levensliederen. Of smartlappen in de volksmond.
Het past in elk geval perfect in de categorie: Old Dutch hier op mijn blog, want het is ondertussen toch al meer twintig jaar oud.
Ik ben benieuwd of jullie het nog kennen?
Jank gerust een potje met me mee. Of luister en geniet van:

MOOI WAS DIE TIJD
(1990)

Cornelia Helena Konings werd geboren op 8 september 1951 , te Breda, Nederland.
Reeds op vijftien-jarige leeftijd was zij de zangeres van de groep, De Mooks.
Ze werd ontdekt door Ries Brouwers. Hij stelt haar voor aan Piere Kartner die haar op zijn beurt voorstelt aan be band, De Rekels.

Als Corry en de Rekels hebben zij in 1970 hun eerste grote hit, “Huilen is voor jou te laat”.
Twee jaar later echter kiest Corry voor een solo carrière.
In 2004 kwam Corry Konings nog eenmaal met De Rekels bij elkaar voor een reünie.

Met nummers zoals: Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Jij weet toch wel wat liefde is, Hoe je heette dat ben ik vergeten, Je Moedertje en Adios Amor scoorde ze als solo artieste hit na hit.

Corry laat weten dat zij in 2009 zal stoppen als zangeres.
Ze viert haar jubileum op 19 juli 2009 op het Chasséveld in Breda.
Het is dan 40 jaar geleden dat ze voor het eerst in de hitparade stond.

In 2008 woonde Corry Konings in het Zuid-Spaanse Benalmádena.
In mei 2010 vestigde ze zich wegens praktische redenen weer in Nederland, in het dorp Berkel-Enschot in Noord-Brabant.

Maandag 14 februari is het Valentijn. Of Lievekesdag zoals men het ook wel noemt.
Het is een traditie die is komen overwaaien uit Amerika. Kassa, kassa! Want elke geliefde verdiend op die dag een geschenk. Zo wil althans de traditie vandaag. Want zo was het oorspronkelijk niet bedoeld. Dat heeft de commercie ervan gemaakt en slaat daar gretig munt uit.

Nu ja, die speciale dag om je geliefde eens extra in de watten te leggen mag er zijn voor mij hoor. Maar ik ben wel van mening dat wanneer je van iemand houdt, je dat elke dag kunt tonen. Er zijn tal van kleine attenties die geen cent kosten en waarbij je toch je liefde laat blijken.
En zoals mijn "adoptiezus" (inside joke) ook al opmerkte, wanneer je partner ziek is en je verzorgt hem/haar zonder morren dag en nacht, dan is dat een grotere blijk van liefde dan de duurste diamant.

En wat te denken van een liedje?
Er zijn ontelbare liedjes over liefde. Liedjes waarin de liefde wordt bezongen in al haar facetten. In een lied wordt de liefde keer op keer op een voetstuk geplaatst.

En welk lied zou ik beter kunnen kiezen voor Valentijn, dan deze mooie ode aan de liefde zelf.
Luister en geniet van:

LOVE IS A MANY SPLENDORED THING

ODE AAN DE LIEFDE

We zitten al in februari en dat is de maand dat iedereen zijn vakantie plant en vastlegt. Nu ja, iedereen behalve ik dan, want ik heb die reis microbe totaal niet in mij zitten.
Een dagtrip of hoogstens een lang weekend is voor mij al meer dan voldoende. Ik blijf het liefst dicht bij huis.
Gelukkig is niet iedereen zoals ik want de reisbureaus zouden dan snel failliet zijn.
En toch…

…Wanneer je in België je vakantie doorbrengt ben je volledig overgeleverd aan ons grillig klimaat. En ik ben een zonneklopper.
De zonnewarmte doet goed aan je knoken en werkt bovendien positief op je humeur.
Daarom alleen al zou men vertrekken naar zonniger oorden.

Wie ook droomt van een zonnige vakantie is een zanger die wat in de vergeethoek is geraakt. Hij hoort thuis in de categorie: “One of Us”.

Hoewel ik me altijd erger aan het “te grote broeken gedrag”, zouden wij misschien toch wat meer chauvinistisch moeten zijn! We hebben er alvast reden toe.
We hebben prachtige steden, prachtige cultuur, en de lekkerste bieren.
Maar vooral zijn we steeds vooruitstrevend op muzikaal gebied. We hebben steengoede zangers, muzikanten, tekstschrijvers en componisten.
En om die reden, en ook een beetje om het verlangen naar de zon en zijn warmte, zet ik vandaag dit lied op mijn blog.
Luister en geniet van:

EL SOL
(1970)

JACQUES RAYMOND

Jacques Raymond, werd geboren als Jozef Remon, op13 oktober 1938. te Temse, Belgie.
Hij komt uit een zeer muzikale familie.

Jacques zette zijn eerste stappen als orkestzanger in 1957.
In 1961 kwam zijn eerste single “M’n kleine Piccolina”.
Met het nummer “Waarom” won hij in 1963 Canzonissima.

Hij stond ook bekend onder de naam Raymondo.
Zijn eerste Engelstalige singles “You’re so sympatico”, “Gloria” en “Song of songs”, bracht hij uit onder die naam.
Met die songs stond hij op het podium in Londen naast onder meer, Nana Mouskouri en Udo Jurgens.

Jacques Raymond vertegenwoordigde ook tweemaal ons land op het Eurovisiesongfestival.
Een eerste keer in 1963 met het Nederlandstalige lied “Waarom”.
In 1971 vormde hij een team met Lily Castel. en brachten ze het nummer “Goedemorgen, Morgen”.
Ze vervingen daarmee het duo Nicole & Hugo omdat Nicole Josy ziek viel.

Jacques ontpopte zich als componist en tekstschrijven. Hij vormt zowel privé als professioneel een duo met Ingriani.
Samen stonden ze in 2004 op het podium van Sportpaleis en speelde een gastrol in “Familie”.

Jacques Raymon won in de zomer van 1968 zowel de “Knokke Cup” als de “Gouden Zeemeermin” in Middelkerke.
Tot op heden blijft hij een veel gevraagde artiest.

Met Valentijn in aantocht…en nu we lopen te verkleumen van de kou…misschien het goede moment om wat Zuiderse warmte en Latijns temperament op jullie los te laten.

En ook aan dit liedje hangt voor mij weer een herinnering vast.
Een herinnering aan een zwoele zomeravond…aan een bar “Cactus” genaamd, toen eigendom van, Johnny White.
…Aan een Portugees trio en een zangeres met prachtige stem dat in die bar speelde.
…Aan Bruno, een Burgerlijk Ingenieur met wie ik daar toen danste en….
Maar nee, meer ga ik niet aan jullie neus hangen!
Maar het is fijn om weer terug te denken aan die mooie periode in mijn leven telkens wanneer ik dit liedje hoor.

De titel van het lied (vrij vertaald) betekent zoveel als: “Kies mij, laat mij jouw uitverkorene zijn” of ook nog: “Wees eerlijk met mij”.
En met Valentijn in mijn achterhoofd en de hopeloze romanticus die ik ben, zijn dat woorden die ik graag nog eens wil horen fluisteren in mijn oor.
Luister en geniet van:

SABOR A MI

Eydie Gorme werd geboren als, Edith Gormezano, op 16 augustus 1931, in The Bronx, New-York, USA.
Haar ouders waren Sefardische joodse immigranten, haar vader uit Sicilië en haar moeder uit Turkije.
Zij staat bekend om haar vertolkingen van , Latin pop , big band , swing en traditionele popmuziek.
Ze heeft talrijke onderscheidingen verdiend waaronder, een Grammy en de Emmy.
Gorme heeft zich teruggetrokken in2011.

HET TRIO:

Los Panchos zijn een internationaal bekend bolero trio. Hun oorsprong ligt in Puerto Rico, Mexico. Zij ontmoeten elkaar echter voor het eerst in New-York City, USA, in 1944.
Elk lid van Los Panchos speelde gitaar en zong.

Zij bereiken hun roem door het zingen van romantische liedjes in Latijns-Amerikaanse stijl.
Zij verkochten miljoenen exemplaren van hun albums.
Zij verschenen ook in om en nabij 50 films, vooral in de “Gouden Eeuw” van de Mexicaanse cinema.
Zij worden nog steeds beschouwd als een van de top trio’s aller tijden.

HET LIED:

Als ik me niet vergis werd “Sabor a Mi” geschreven door Alvaro Carillo, een populaire Mexicaanse componist, en stamt het lied uit de jaren dertig. Alvaro schreef in zijn kortr leven ( hij stierf op 47-jarige leeftijd in een auto ongeval) meer dan 300 songs.

Het lied werd een werelwijde hit en hoewel het sindsdien vertolkt wordt door een onnoemelijke resem van artiesten, is het lied waarschijnlijk het meest bekend door, Luis Miguel.

Het lied inspireerde ook tot een film met eenzelfde titel, gespeeld door Jose Jose en geregisseerd door Rene Cardona.

“Soms is het leven als een poppenkast, en lijkt het net alsof ik niet meer in mijn sokken pas”.
Dit is een zinnetje uit een kinderliedje. Maar het lijkt soms ook nu nog van toepassing op mij. Dan lijkt het net alsof ik aan een draadje hang waar anderen naar hartelust aan trekken.
En die gedachte gooit mij weer even jaren terug in de tijd.

Mijn vroegste herinnering gaat terug naar een film die ik samen met pa zag in de cinema. Namelijk, “Lili”. Met Leslie Caron en Mel Ferrer in de hoofdrol.
Ik moet toen amper vier of vijf jaar zijn geweest en was natuurlijk gefascineerd door het poppenkast spel.
Pas vele jaren later toen de film werd uitgezonden op tv begreep ik waar het werkelijk om ging.
Een man die mensen haat door de teleurstellingen die ze hem bezorgt hebben en zich verschuilt achter zijn poppenkast poppen om zijn ware aard te tonen En een radeloos en dakloos plattelands meisje dat aan zelfmoord denkt en gered wordt door diezelfde poppenkast speler.

Liefde en teleurstellingen, het hoort bij het leven!
Na elke teleurstelling in de liefde moet je jezelf weer heruitvinden. Jezelf weer open durven stellen voor een nieuwe liefde. Een liefde waarvan je niet weet of ze blijvend is.
Maar dit niet doen zou betekenen dat je ook de mooie momenten aan je laat voorbij gaan.
En zodoende voel ik me soms een marionet waarbij anderen de touwtjes in handen hebben.

En om die kakofonie van losse gedachten die door mijn brein flitsen een beetje muzikale ondersteuning te geven, vandaag dit liedje op mijn blog.
Ik hoop dat jullie, om welke reden dan ook, genieten van:

HI  LILI  HA  LO
(1952)

1. Geboortenaam: Frances Rose Shore.
2. Geboren op: 29 februari 1916.
3. Geborteplaats: Winchester, Tennessee.
4. Geboorteland: Verenigde Staten.
5. Beroep: Zangeres en actrice
6. Genre: Pop, amusement.
7. Jaren actief: Van 1937 tot 1994.
8. Oveleden op: 24 februari 1994 (77j.) te Bevely Hills, California.

Wie het originele fragment uit de film eens wil bekijken...kan dit door op onderstaande button te klikken.

Hoe kunnen we troosten bij een groot verdriet? Woorden schieten immers steeds te kort. Pas als wij proberen te troosten, voelen we onze onmacht. Het doet pijn om je vrienden te zien huilen.

Zaterdag was ik op de uitvaart van de moeder van een vriendin.
De overledene mocht de gezegende leeftijd bereiken van 103 jaar. Maar het verlies van een dierbare komt steeds te vroeg.

Het was een zeer ingetogen dienst. Prachtige teksten begeleid door serene muziek.
Het moet niet gemakkelijk geweest zijn om meer dan een eeuw vertoeven in dit leven, samen te vatten in amper een uur.

En terwijl ik zat te luisteren naar de levensloop van de overledene, en het zachte snikken kon horen van hen die achterbleven, kwam er een lied in mijn hoofd.
Een lied waaraan ik in de gegeven omstandigheden een eigen interpretatie geef.

Het is steeds moeilijk om een Franstalig lied te vertalen naar correct Nederlands. Maar voor hen die de Franse taal niet geheel machtig zijn probeer ik het toch even. Want de tekst is te mooi om er zo maar aan voorbij te gaan. Dus geef ik een korte en vrije vertaling:

Natuurlijk zijn er oorlogen.
En geld stinkt niet
Natuurlijk loop je over bloemen
En er is de dood aan het eind
Natuurlijk zijn er valse vrouwen
En zijn er onze nederlagen
.Natuurlijk kan liefde ons kwellen.
En verliest ons hart zijn vleugels.
Maar wanneer je een vriend of vriendin ziet huilen
Dan valt dit alles in het niets.

De zanger behoort in de categorie: One Of Us.
En als we Tura koning van het Vlaamse lied noemen, dan is deze grote meneer voor mij de keizer.
En hoewel hij een Brusselaar was, en voornamelijk in het Frans zong, was hij in hart en nieren een flamingant. En dit veel meer dan menige Vlaming.
Ik hoop dat jullie zullen luisteren naar:

VOIR UN AMI PLEURER
(1977)

1. Naam: Jacques Romain Georges Brel.
2. Gebren op: 8 april 1929.
3. Geboorteplaats: Schaarbeek, Brussel.
4. Geboorteland: België.
5. Beroep (en): Zanger, componist, tekstschrijver, dichter, acteur, regisseur.
   Jaren actief: Van 1952 tot 1978.
6. Overleden op: 9 oktober 1978, te Parijs aan longkanker.

Enkele bekende liedjes zijn: Au Printemps (1958), Marieke (1961), Ne me quitte pas(1961), L'Homme de la Mancha (1968), Les Marquises (1977), Mijn vlakke land (1976).
Meer lezen over deze zanger…klik op onderstaande button.

Australia in het nieuws. Na de bosbranden in 2009 nu de overstromingen.
Wat speciaal daarbij opvalt is dat het een dapper volk is dat niet bij de pakken blijft neerzitten. Maar dapper de handen in mekaar slaat, opruimt en moedig weer doorgaat.

Vrijdagavond de film “Australia” op tv.
Ik wil hem per se gezien hebben maar…zoals jullie al wel zullen weten werkt tv kijken bij mij als een straffe slaappil….en zodoende val ik na een goede twintig minuten in slaap.

Ik word tegen het einde van de film gewekt door een prachtig stukje muziek.
Het muziekstuk doet mij ergens denken aan een track uit de film, “Jonathan Livingston Seagull” van Neil Diamond. En dan meer bepaald het lied, “Dear Father”.
Het zijn maar een, twee, of drie luttele akkoorden die me aan dat lied doen denken.

Ik luister naar de mooie muziek met gesloten ogen en na de film blijft die muziek mij fascineren. En dus ga ik op zoek op het WWW naar info.
En ja hoor, op I-Tunes kan ik de ganse soundtrack van de film downloaden of ook enkel dat ene stukje muziek.
Dus daar kom ik later vast nog op terug.

Maar door aan mijn idool te denken, beslis ik om vandaag van hem hier nog eens iets te laten horen.
Het door mij gekozen lied zullen jullie ongetwijfeld kennen van “The Monkees”. Maar het is wel degelijk in 1966 voor hen geschreven door de hand van Neil Diamond.

Neil zingt het op zijn laatste nieuwe cd, “Dreams” uit 2010.
Een cd die voor mij onder de kerstboom lag van mijn lieve vrienden, Maria en Raoul.
En naar die versie laat ik jullie luisteren.
Ik hoop dat jullie kunnen genieten van:

I’M A BELIEVER.

ALWAYS CARRY MUSIC
IN YOUR HEART!

Hoe betrouwbaar is een belofte van eeuwige liefde? En hoe betrouwbaar is iemand die die belofte verbreekt? Zijn mensen ooit echt in een situatie waarin zulke belofte van eeuwige liefde kan worden gemaakt?
Misschien maken we die belofte wel te vaak, te snel, te onnadenkend.

Liefde en trouw zijn stevige en noodzakelijke fundamenten.
Maar wat met de emoties? Wat met conflicten?
Zijn die altijd wel op te lossen door de liefde voor elkaar? Vinden we wel altijd troost bij onze geliefde?

Misschien laten we ons wel te vlug inpakken door al die mooie beloftes.
En misschien vluchten we daarom wel weer in de armen van een ander. Iemand met nog mooiere beloftes die ons nog een keer verblinden.

Maar gelukkig voor sommigen onder ons staat er af en toe een oprecht iemand klaar die jou kan troosten wanneer je geluk aan scherven ligt.
En over zulk iemand gaat mijn liedje van vandaag.
Luister maar naar:

MY LITTLE LONELY ONE
(1961)

In maart van dat jaar kwam hun eerste single uit, "Little Lonely One", die een lokale hit werd in New York.

De opvolger, "A Little Bit of Soap" werd een nationale hit in de Verenigde Staten.
Hoewel ze daarna nog vier singles uitbrachten, bleef "A little bit of soap" de enige hit voor The Jarmels.

Dit nummer werd ook vele malen gecoverd door verschillende artiesten, onder meer door, Tom Jones.
En in 1978 behaalde de versie van de Engelse popgroep ‘Showaddywaddy’ de top-5 in Groot-Brittannië,

De laatste single van de Jarmels was "Come on girl" uit 1963.
De groep ging nog een aantal jaren door, met wisselende bezetting.

(Bron: The Encyclopedia of Popular Music by Colin Larkin)

Jullie hebben een ganse week kunnen genieten, of noodgedwongen moeten luisteren, al naargelang jullie het willen opvatten, naar mijn liedje uit vervlogen tijden.
Dat komt doordat mijn week zo druk gevuld was dat ik geen tijd meer over had om hier wat anders te laten beluisteren.
Maar er ligt nu toch weer wat kalmte in het verschiet en zodoende ga ik hier weer aan de slag.
En zoals ik het vaak op zondag doe, ook vandaag een stukje klassiek op mijn blog.

Het muziekstuk is oorspronkelijk een compositie voor piano maar het werd verwerkt in een Country/Folk theaterstuk dat voor het eerst werd opgevoerd in 1935.
De tekst voor het lied werd geschreven door de Amerikaanse Bob Wills.
Het stuk is een triest verhaal, bijna vergelijkbaar met een Griekse tragedie.
Het vertelt over de rivaliteit tussen twee zusters die beide houden van dezelfde man.

Het lied werd ondertussen al door vele artiesten gecoverd. Zoals o.a. door:  Ray Price, Hank Thompson, Ron Maiden, en Willie Nelson, om er maar enkele te noemen.

Zo jullie willen kun je de tekst van het lied lezen aan de linkerkant van mijn blog.
Ik geef echter de voorkeur aan het klassieke pianostuk.
Ik hoop dat jullie genieten van:

A MAIDENS PRAYER

Het piano muziekstuk wordt heel vaak gebruikt als een oefenstuk met een medium moeilijkheidsgraad voor beginnende pianisten.
Het muziekstuk zorgt wel voor controversie in de muziekwereld.
Sommigen beschrijven het als melodieus en romantisch. Anderen noemen het smalend een salon muziekje.
De academisch gevormde pianist, Arthur Loesser, beschreef het als ‘een slonzig product van onbekwaamheid.’

Merkwaardig detail: Het lied wordt ten gehore gebracht door de vuilniswagens in Taiwan, vooraf gegaan door ‘Fur Elise’ van Beethoven.
Het waarschuwt de burgers dat zij naar buiten moeten komen alwaar ze eigenhandig hun vuilnis in de wagens moeten kieperen.

De feestdagen zijn achter de rug en ik hoop dat jullie die goed zijn doorgekomen!
Dan kunnen we nu weer met nieuwe moed overgaan tot de orde van het alledaagse.
Een nieuw jaar, een nieuw begin. En hoewel het nog lang geen lente is, hier op deze blog ook een nieuw geluid.

Dat nieuwe geluid komt onder de vorm van twee categorie's die ik heb bijgevoegd, namelijk, ‘OLD DUTCH’ en  ‘ONE OF US’.  Waarbij de titels wel voor zich spreken neem ik aan?

Het is iets wat ik al een tijdje van plan was maar daar moest eerst wat werk voor verricht worden.
Liedjes verzamelen, overzetten naar mijn pc en dan alles converteren naar mp3. Al bij al toch een tijdrovend klusje.
Toch wil ik graag nog even vermelden dat het dankzij pa’s cd collectie is die ik van hem heb geërfd, dat ik die liedjes hier ten gehore kan brengen.
De opname kwaliteit is lang niet altijd zuiver, maar ik maal er niet om. Ik hoop jullie ook niet? Tenslotte gaat het om de memories, toch!

En om meteen mijn woorden in daden om te zetten begin ik met een Nederlandstalig nummer uit vervlogen tijden.
Ik ben benieuwd of jullie je het liedje nog herinneren? Misschien weten jullie zelfs nog wel wat je deed in dat jaar.
Laat het mij dan vooral weten he!  En zo niet, dan hoop ik dat jullie gewoonweg genieten van dit oudje.
Ik geef jullie vandaag:

NET ALS TOEN
(1957)

In 1962 debuteerde ze op de Nederlandse radio met het liedje ‘I Apologize’.
Twee jaar later bracht ze haar eerste plaat uit. En weer twee jaar later haar eerste album.
Corry Brokken nam viermaal deel aan het eurosongfestival, respectievelijk in 1956, 1957, 1958, en 1959.
In 1957 won ze met het lied ‘Net als toen’, een compositie van Willy van Hemert.
In 1966 werd ze gevraagd om namens Duitsland deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival maar daar bedankte ze voor.

In 1960 scoorde Corry Brokken een nummer 1-hit in Nederland met het nummer ‘Milord’ van Edith Piaf.
Met dat haar versie van nummer stond ze zestien weken in de Nederlandse hitparade, een record dat tot op heden nog steeds niet is verbroken.

Tussen 1961 en 1972 presenteerde Corry Brokken televisieshows op de Nederlandse televisie.
In deze periode verschenen met grote regelmaat plaatopnames van haar, onder andere zeer geslaagde en succesvolle Nederlandse interpretaties van chansons van Charles Aznavour, ‘Mijn ideaal’ (1962) en ‘La Mamma’ (1964).
Met die twee nummers oogstte ze ook succes in Duitsland waarna ze aldaar een televiesieschow ‘Varietézauber’ presenteerde.
Corry Brokken speelde ook mee in de revue van Snip en Snap,  presenteerde ze in 1976 het Songfestival in Nederland, speelde mee in het toneelstuk ‘De vagina Monologen’ en was vaste gastvedette bij de theatergroep  'Purper' in de show ‘Purper 100’.

Maar het pad van deze o zo succesvolle zangeres ging niet altijd over rozen.
In 2006 werd bij haar borstkanker geconstateerd. En begin 2008 werd zij getroffen door een herseninfarct, waarvan ze langdurig moest revalideren.
In 2000 worden haar memoires gepubliceerd met als titel ‘Wat mij betreft’.
En in 2009 verscheen er een tweede biografie, getiteld ‘Toegift’, waarin Corry Brokken vertelt hoe het haar na 2000 is vergaan.

Zoals ik met kerst een traditioneel mens ben, zo ben ik dat ook met oud en nieuw.
En zoals ik ontroerd ben bij het voor mij ultieme kerstmislied, zo ben ik evenzeer ontroert bij deze nieuwjaars song bij uitstek.

Het is een gedicht en lied van de Schotse dichter Robert Burns.
Traditioneel wordt het lied gezongen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, in Schotland.
Maar ondertussen is deze traditie overgenomen in de engelstalige landen door de imigratie van de Schotten.

De zangers staan daarbij in een kring.
Tijdens het eerste couplet houden zij elkaars hand vast. Bij het tweede worden de armen in elkaar gehaakt en bij het derde beweegt de kring zich achtereenvolgens naar binnen en naar buiten.
Heel wat tradionele gebeurtenissen hebben we overgenomen van de USA. Denk maar aan Valentijn of aan Halloween.
Wel, voor mij mag deze mooie traditie dan ook overwaaien naar hier.

De titel van het lied zou je kunnen vertalen als: “Lang geleden” of “Vervlogen tijden”.
En om afscheid te nemen van het oude, en het nieuwe te verwelkomen, vandaag dit lied op mijn blog.
Ik hoop dat jullie genieten van:

OLD LANG SYNE

PROOST
OP

Een groot succes is mijn muziekblogje niet in blogland. Hooguit een vijftal trouwe bezoekers en luisteraars die ook de moeite nemen om te reageren.
Waarom ga ik er dan nog mee door, vraag ik mij vaak af? Waarom doe ik nog de moeite?
Want makkelijk is het niet meer nu ik nog maar heel weinig zie.
Maar buiten het feit dat ik het zelf nog altijd leuk vind, weet ik door ons Maria ook nog waarom...

...In uitgesteld relais keek ik op haar aanraden naar een reportage van: Koppen XL.
Het ging over Alzheimer patiënten en hoe ze zich elk populair liedje herinnerden, ook al was ondertussen al het andere uit hun geheugen gewist.

In Groot-Brittannië heeft men daar speciaal ‘geheugenkoren’ voor opgericht. Vijfentwintig in totaal ondertussen.
Want uit onderzoek blijkt dat muziek het dementieproces afremt.

En dat alleen al is een goede reden om met mijn muziekblogje verder te gaan!
Want mocht ik ooit Alzheimer krijgen, dan ga ik mij vast al die mooie liedjes herinneren waar ik zo van hou.
Dan ga ik me zeker Edith Piaf en Neil Diamond herinneren.
Of al die andere songs die gerelateerd zijn aan een of ander moment uit mijn leven.
En wanneer een van jullie door die vreselijke ziekte getroffen wordt…God behoede… wel, heel misschien herinneren jullie je dan Petra en haar Memorylane-blog nog wel…en zo wordt deze blog toch onsterfelijk.

Ik hoop dat ik me ook dit lied ga herinneren.
Omdat het mij zal doet denken aan al mijn vrienden.
Aan hoe jullie mij steunden in die moeilijke dagen. Me steeds door schouderklopjes, woorden en daden moed gaven om door te gaan.
En als we ooit samen in het rusthuis belanden, getroffen door die vreselijke ziekte, misschien zingen we daar dan wel hand in hand, dit lied dat ik vandaag aan jullie opdraag:

YOU NEVER WALK ALONE
(1976)

LEE TOWERS

Leendert Huyzer, beter bekend als, Lee towers, werd geboren op 23 maart 1946 te, Bolnes, Nederland.
Zijn ontdekking in 1975 met “It’s Raining in My Heart” dankt hij aan Willem Duiys.
Die presenteerde hem als, de zingende kraanman uit Rotterdam, in zijn radio programma, Muziekmozaiek.
Oorspronkelijk is dat een een nummer gecomponeerd door de zanger van The Outsiders, Wally Tax.
De volgende single, "You'll Never Walk Alone", wordt Towers' grootste hit en staat wekenlang hoog in de top-10.

In 1980 geeft Lee zijn eerste grote concert in De Doelen te Rotterdam, een unieke prestatie voor die tijd. In 1981 volgde een concert in een uitverkocht Carré.
Daarna waagde hij de stap naar Ahoy in 1984 waar hij zelfs tweemaal de 'zaal' vol kreeg.

In latere jaren volgden er nog vele concerten en shows in Ahoy, waarbij hij ook duetten zong met onder andere Anita Meyer.
Hij speelt in 2003 ook mee in de i Nederlandse jeugdfilm “Sinterklaas en het Gevaar in de Vallei” van regisseur Martijn van Nellestijn.

De stad Rotterdam heeft hem in 1990 de Erasmusspeld toegekend en in 2000 de Wolfert van Borselenpenning.
In 2006 ontving Towers de Society Award tijdens de uitreiking van de Society Awards in Amsterdam.

HET LIED:

De muziek van “You Never Walk Alone” werd cecomponeerd door Richard Rogers. De lyrics zijn van Oscar Hammerstein II.
Het lied werd oorspronkelijk gemaakt in 1945 voor de musical “Carousel”.
Ondertussen werd het ontelbare keren gecoverd door verscheidene artisen zoals o.a.: Frank Sinatra, Judy Garland, Mario Lanza, Doris Day, Elvis Presley, Bob Dylan, Gary & the Pacemakers…en nog vele andere.

THERE ALWAYS WILL BE MUSIC.

Op sommige momenten zou ik graag ergens anders willen zijn. Weg van hier waar de herinneringen langs alle kanten op me afkomen.
Kunnen wegvliegen als een vogel. Je vleugels spreiden en alle zorgen achter je laten…. Het moet heerlijk zijn.

Helaas, het is enkel mogelijk in dromen.
Maar dat ik niet alleen sta met die verlangens bewijst dit lied dat ik vandaag laat horen.
Luister maar naar:

SNOWBIRD
(1970)

ANNE MURRAY

1. Naam: Anne Murray.
2. Geboortedatum: 20 juni 1945.
3. Geboorteland: Canada.
4. Geboorteplaats: Springhill, Nova Scotia.
5. Beroep: Zangeres.
6. Stembereik: Alt.
7. Genre: Country, Pop, Love Songs.

Na de ingetogen sfeer van lerstmis, en zo net voor het feestgedruis van nieuwjaar, opteer ik voor een alternatief tussendoortje.

Het is vele jaren geleden dat ik nog naar de nachtmis ben geweest. Meer bepaald van toen ik nog verplicht werd om te gaan door de nonnen van het internaat.
En toen men op het nieuws een flash liet zien van de voorbije nachtmis, voorgezeten door bisschop Leonard, wist ik meteen ook weer waarom ik niet meer ga.
Ik vind het zo hypocriet zijn, maar vooral heel saai.

Dan zijn die gospeldiensten toch van een heel ander kaliber!
Heel meeslepend, ook al ben je niet gelovig.
Zo’n gospelkoor zingt met gans zijn ziel en lichaam. Opgewekt en vrolijk.
Moest men bij ons zo de mis opdragen, er zou volgens mij heel wat meer volk in de kerk zitten. Je preveld dan als vanzelf: “Praise the Lord”.

En om jullie duidelijk te maken van wat ik bedoel, vandaag zo een voorbeeld van die gospel op mijn blogje.
Luister en geniet van:

O HAPPY DAY

Het koor zingt zowel gospelliederen, a cappella muziek en grote werken met orkest uit een uitgebreid repertoire, verspreid over vijf eeuwen.
Zij zijn niet verbonden aan een kerk, zoals meestal gebruikelijk is bij dit soort van koren.

Zij traden reeds op in Frankrijk, Italie, Duitsland en Nederland.
Alom geprezen werden zij voor hun uitvoering van Bach's Matthäus Passion gevolgd door een even goed ontvangen Monteverdi Vespers.

Maar ook het lichtere genre is hen niet vreemd en zij brengen dan ook graag entertaiment muziek. Zo toerden zij onlangs met liederen van Bernstein.

Met kerstmis is er voor mij slechts één lied dat de kerstsfeer volledig weergeeft.
Er is voor mij tevens ook maar één zangeres die het met zoveel gevoel brengt, dat het mij na al die jaren nog steeds kippenvel bezorgt wanneer ik er naar luister.

De oorspronkelijke tekst van het lied werd geschreven in Oostenrijk door de priester Joseph Mohr.
De melodie werd gecomponeerd door de Oostenrijkse Franz Xaver Gruber.

Het originele manuscript is verloren geraakt.
Maar in 1995 ontdekte men een manuscript in het handschrift van Morh, dat gedateerd is van 1816.
Ook doen verschillende verhalen de ronde over het ontstaan van het lied.

Het lied werd voor het eerst uitgevoerd op 24 december 1818 in de Nikolaus-Kirche in Oberndorf , Oostenrijk.
Het is vertaald in meer dan 44 talen en het is opgenomen door meer dan 300 vertolkers.

Wetenswaardigheidje: Tijdens de kerst wapenstilstand van 1914 werd het lied gelijktijdig gezongen in het Frans, Engels en Duits door de troepen.
Het was immers een van de weinige kerstliederen dat de soldaten aan beide zijden van de frontlinie kenden.

Vandaag dus op mijn blogje, het ultieme kerstlied bij uitstek.
Ik geef jullie:

SILENT NIGHT NIGHT.

BY

MAHALIA JACKSON

Buiten mijn eigen cd’s en die van pa, slingeren er hier ook nog enkel rond van dochterlief. Kwestie van de hoop te vergroten!!!
Het zal jullie wellicht niet verbazen wanneer ik zeg dat haar en mijn smaak van muziek, mijlen ver uiteen ligt.

Maar zo heel af en toe klinkt er in mijn oren een bekend melodietje op een van haar cd’s. En wanneer ik haar dan vertel dat dit een oldie is, dan kijkt ze me ongelovig aan en moet ik dat meteen bewijzen.
Negen keren van de tien kan en doe ik dit dan ook.

Zo ook met het liedje van vandaag.
De zangeres was mij totaal onbekend, het nummer evenwel kende ik maar al te goed.
Origineel is het een nummer (voor zover ik weet althans) uit 1962 van, Ray Charles.
Maar het werd veelvuldig gecoverd. Onder andere door Johnny Mathis, he Lipske!

Dochterlief was een klein beetje ontgoocheld met die informatie, want ze vind het “een keigoed nummer”.
Ze vond het allesbehalve leuk dat haar “oude moeder” lang geleden reeds op dat liedje had geslowd met háár liefste van weleer.

Toen ik haar troostte met de woorden: “onze smaken liggen dan toch niet zo ver uit elkaar”, viel dat precies ook al niet in goede aarde… hahaha!

Misschien kan ik het goed maken door hier de versie te laten horen van diegene die zij prefereert.
Tenslotte is het bijna kerstmis en dat betekend “vrede op aarde aan alle mensen van goede wil”… toch!
Bovendien moet ik toegeven dat die het helemaal niet slecht doet.
Maar oordelen jullie zelf maar wanneer je luistert naar:

YOU DON’T KNOW ME

JANN ARDEN

1. Geboortenaam: Jann Arden Anne Richards.
2. Geboortedatum: 27 maar 1962.
3. Geboorteland: Canada.
4. Geboortestad: Springbank, Alberta.
5. Beroep: Zangeres, tekstschrijfster.
6. Genre: Pop.
7. Jaren actief: van 1992 tot heden

Bekende nummers: Time for Mercy (1993), Happy? (1997), Love Is the Only Soldier (2003), Oncover Me (2007), Free (2009)
Meer lezen over deze zangeres…klik op onderstaande button

“’t Zijn geen winters meer zoals vroeger!” Hoe vaak hebben we dat niet horen zeggen?
Wel, deze winter begint er toch al op te gelijken he?!

De winter is het jongste seizoen. In den beginne…hadden we maar drie seizoenen.
Pas enkele duizend jaren na het ontstaan van onze aarde, trof een nog steeds ongeïdentificeerd voorwerp onze aardbol.
En daardoor werd de stand van onze planeet voorgoed veranderd en werd ons vierde seizoen geboren, de winter.

En die winter laat ons vandaag weten dat hij bijlange na nog niet op pensioen is.
Dat hij nog flink van zich af kan bijten en nog stevig op zijn poten staat.

Ach, het heeft zijn charme, dat mooie witte landschap. Het nodigt zelfs uit tot wandelen.
Dik ingeduffeld en met slipvrij schoeisel aan is het zelfs heerlijk om die koude in je neus te voelen bijten.
En met deze winter in gedachten zeggen misschien onze kleinkinderen later ook wel: “Het zijn geen winters meer als vroeger!”

Ik kies vandaag voor een voor de hand liggend lied. Een lied dat wonderwel past in deze door sneeuw bedekte wereld.
Elke beetje zanger(es) heeft het op zijn repertoire staan. Vandaag kunnen jullie luisteren naar de versie van een dame die heel wat in haar mars had.
Luister en wandel mee door het:

WINTER WONDERLAND

MET

ARETHA FRANKLIN.

HEB EEN KNUSSE EN WARME DAG!

Zo af en toe heb ik zulke gekke invallen dat ik achteraf zelf heel bedenkelijk mijn wenkbrauwen frons.
Zo ook voorbije zondagavond toen ik zomaar besloot om naar onze kerstmarkt te trekken.
Maar dat had ik beter niet gedaan!

Er was een massa volk en de lekkere geuren kwamen me langs alle kanten tegemoet.
U zou het vast heel gezellig gevonden hebben.
Helaas, ik voelde de kerstsfeer niet.

Bij mij kwamen enkel de herinneringen naar boven  aan al die vorige kerstmarkten die ik samen met mijn liefde had bezocht.
Ik herinnerde mij die kerstmarkt in Mechelen, de woonplaats van dochterlief, en waar wij samen met haar en haar vrienden genoten van oesters en Cava.
Ik herinner mij de kerstmarkt in Aken waar ik met een tombola een prachtig kerststuk won.
En dan was er ook de kerstmarkt in Valkenburg, waar we dicht tegen elkaar aan liepen om ons warm te houden, en waar ik die mooie kerstballen vond die ik al zolang zocht.

En door al die herinneringen voelde ik me plots tussen heel die massa lachende en vrolijke mensen heel eenzaam en alleen.
En zonder ook maar iets te kopen of te nuttigen keerde ik terug huiswaarts met een zwaar gevoel in mijn hart.
Want hoewel het reeds meer dan een jaar geleden is dat we onze relatie verbroken, is een kerst zonder hem nog altijd geen kerst voor mij.

En om een beetje duidelijk te maken hoe ik me zondagavond voelde op die kerstmarkt tussen die massa mensen, vandaag dit lied op mijn blog:

THE CROWD
(1962)

ROY ORBISON

1. Naam: Roy Kelton Orbison.
2. Bijnaam: The Big O.
3. Geboren op 23 april 1936.
4. Geboorteplaats: Vernon, Texas, USA.
5. Beroep: Zanger, tekstschrijver, producer.
6. Zangstem: Tenor.
7. Genres: Rock, Pop, Rockabilly.
8. Instrumenten: Gitaar, Vocals, Harmonica.
9. Actief vanaf: 1954
10. Overleden op: 6 december 1988.

HEB EEN FIJNE WEEK!

Country & Western liedjes hebben mij ook altijd al kunnen bekoren. Ze vertellen veelal een verhaal, puur uit het leven gegrepen.
En zo is er in dat genre een liedje dat tegen mijn levensverhaal aanleunt.

Onlangs vertelde ik op mijn ander blogje dat ik van mijn hart een steen heb gemaakt en al mijn lappen stof heb weggegeven aan mijn buurvrouw. Dit omdat naaien me nooit meer zal lukken, toch niet in die mate als voorheen.
Want hoewel ik gans mijn leven heb gewerkt in de horeca, ben ik kleermaakster van beroep.

Kleding ontwerpen en maken was mijn passie.
Reeds als kind maakte ik poppenkleedjes en had mijn pop de meest uitgebreide garderobe uit de hele omtrek.
Later, als volwassene, zat ik aan mijn naaimachine wanneer ik ook maar even de tijd had, of zat met mijn neus in de modeblaadjes om ideetjes op te doen.
En al zeg ik het zelf, ik heb heel mooie dingen ineengestoken.

Ik vraag mij af of mijn kinderen ook met fierheid terugkijken op die zelfgemaakte kleding die zij toen droegen, en of ze beseffen dat het ook vaak uit pure noodzaak was dat ik ze maakte.
Net zoals deze zangeres met heel veel liefde terugdenkt aan haar:

COAT OF MANY COLOURS
(1971)

1. Naam: Dolly Rebecca Parton.
2. Geboren op: 19 januari 1946.
3. Geboorteplaats: Sevierville, Tennessee.
4. Geborteland: Verenigde Staten.
5. Beroepen: Zangeres, actrice, tekstschrijfster componiste.
6. Muziekgenres: country, pop, bluegrass, folk.
7. Jaren actief: Van 1959 tot heden.

Meest bekende nummers: Here You Come Again, Baby I'm burnin' , Jolene, 9 To 5, Will Always Love you, Islands in the Stream (met Kenny Rogers), When you tell me that you love me.
En natuurlijk, Coat of Many Colours waarin Dolly Parton haar eigen armoedige jeugd beschrijft.
Meer lezen....klik op onderstaande button