“’t Zijn geen winters meer zoals vroeger!” Hoe vaak hebben we dat niet horen zeggen?
Wel, deze winter begint er toch al op te gelijken he?!

De winter is het jongste seizoen. In den beginne…hadden we maar drie seizoenen.
Pas enkele duizend jaren na het ontstaan van onze aarde, trof een nog steeds ongeïdentificeerd voorwerp onze aardbol.
En daardoor werd de stand van onze planeet voorgoed veranderd en werd ons vierde seizoen geboren, de winter.

En die winter laat ons vandaag weten dat hij bijlange na nog niet op pensioen is.
Dat hij nog flink van zich af kan bijten en nog stevig op zijn poten staat.

Ach, het heeft zijn charme, dat mooie witte landschap. Het nodigt zelfs uit tot wandelen.
Dik ingeduffeld en met slipvrij schoeisel aan is het zelfs heerlijk om die koude in je neus te voelen bijten.
En met deze winter in gedachten zeggen misschien onze kleinkinderen later ook wel: “Het zijn geen winters meer als vroeger!”

Ik kies vandaag voor een voor de hand liggend lied. Een lied dat wonderwel past in deze door sneeuw bedekte wereld.
Elke beetje zanger(es) heeft het op zijn repertoire staan. Vandaag kunnen jullie luisteren naar de versie van een dame die heel wat in haar mars had.
Luister en wandel mee door het:

WINTER WONDERLAND

MET

ARETHA FRANKLIN.

HEB EEN KNUSSE EN WARME DAG!

Zo af en toe heb ik zulke gekke invallen dat ik achteraf zelf heel bedenkelijk mijn wenkbrauwen frons.
Zo ook voorbije zondagavond toen ik zomaar besloot om naar onze kerstmarkt te trekken.
Maar dat had ik beter niet gedaan!

Er was een massa volk en de lekkere geuren kwamen me langs alle kanten tegemoet.
U zou het vast heel gezellig gevonden hebben.
Helaas, ik voelde de kerstsfeer niet.

Bij mij kwamen enkel de herinneringen naar boven  aan al die vorige kerstmarkten die ik samen met mijn liefde had bezocht.
Ik herinnerde mij die kerstmarkt in Mechelen, de woonplaats van dochterlief, en waar wij samen met haar en haar vrienden genoten van oesters en Cava.
Ik herinner mij de kerstmarkt in Aken waar ik met een tombola een prachtig kerststuk won.
En dan was er ook de kerstmarkt in Valkenburg, waar we dicht tegen elkaar aan liepen om ons warm te houden, en waar ik die mooie kerstballen vond die ik al zolang zocht.

En door al die herinneringen voelde ik me plots tussen heel die massa lachende en vrolijke mensen heel eenzaam en alleen.
En zonder ook maar iets te kopen of te nuttigen keerde ik terug huiswaarts met een zwaar gevoel in mijn hart.
Want hoewel het reeds meer dan een jaar geleden is dat we onze relatie verbroken, is een kerst zonder hem nog altijd geen kerst voor mij.

En om een beetje duidelijk te maken hoe ik me zondagavond voelde op die kerstmarkt tussen die massa mensen, vandaag dit lied op mijn blog:

THE CROWD
(1962)

ROY ORBISON

1. Naam: Roy Kelton Orbison.
2. Bijnaam: The Big O.
3. Geboren op 23 april 1936.
4. Geboorteplaats: Vernon, Texas, USA.
5. Beroep: Zanger, tekstschrijver, producer.
6. Zangstem: Tenor.
7. Genres: Rock, Pop, Rockabilly.
8. Instrumenten: Gitaar, Vocals, Harmonica.
9. Actief vanaf: 1954
10. Overleden op: 6 december 1988.

HEB EEN FIJNE WEEK!

Country & Western liedjes hebben mij ook altijd al kunnen bekoren. Ze vertellen veelal een verhaal, puur uit het leven gegrepen.
En zo is er in dat genre een liedje dat tegen mijn levensverhaal aanleunt.

Onlangs vertelde ik op mijn ander blogje dat ik van mijn hart een steen heb gemaakt en al mijn lappen stof heb weggegeven aan mijn buurvrouw. Dit omdat naaien me nooit meer zal lukken, toch niet in die mate als voorheen.
Want hoewel ik gans mijn leven heb gewerkt in de horeca, ben ik kleermaakster van beroep.

Kleding ontwerpen en maken was mijn passie.
Reeds als kind maakte ik poppenkleedjes en had mijn pop de meest uitgebreide garderobe uit de hele omtrek.
Later, als volwassene, zat ik aan mijn naaimachine wanneer ik ook maar even de tijd had, of zat met mijn neus in de modeblaadjes om ideetjes op te doen.
En al zeg ik het zelf, ik heb heel mooie dingen ineengestoken.

Ik vraag mij af of mijn kinderen ook met fierheid terugkijken op die zelfgemaakte kleding die zij toen droegen, en of ze beseffen dat het ook vaak uit pure noodzaak was dat ik ze maakte.
Net zoals deze zangeres met heel veel liefde terugdenkt aan haar:

COAT OF MANY COLOURS
(1971)

1. Naam: Dolly Rebecca Parton.
2. Geboren op: 19 januari 1946.
3. Geboorteplaats: Sevierville, Tennessee.
4. Geborteland: Verenigde Staten.
5. Beroepen: Zangeres, actrice, tekstschrijfster componiste.
6. Muziekgenres: country, pop, bluegrass, folk.
7. Jaren actief: Van 1959 tot heden.

Meest bekende nummers: Here You Come Again, Baby I'm burnin' , Jolene, 9 To 5, Will Always Love you, Islands in the Stream (met Kenny Rogers), When you tell me that you love me.
En natuurlijk, Coat of Many Colours waarin Dolly Parton haar eigen armoedige jeugd beschrijft.
Meer lezen....klik op onderstaande button

Wie mijn “Huismusje” blog een beetje volgt weet dat ik zo fortuinlijk was om gratis een loep te krijgen van een zeer lieve dame.
Met die loep, en nog twee brillen erbij op mijn neus, kan ik weer min of meer de tracklist lezen op mijn cd’s.
En dus ben ik ook weer gaan snuisteren in de cd’s van pa.

Pa hield buiten van lichte klassieke muziek en operettes, ook heel erg veel van musicals.

**Een musical is in feite een vorm van een gezongen theaterstuk en deed zijn intrede in het begin van de twintigste eeuw.
Het geïntegreerde geheel bevat zowel humor, pathos, liefde en woede. Het verhaal is een combinatie van woorden, dans en muziek.**

Uit mijn kindertijd herinner ik me dan ook de vele musicals die toen op tv kwamen en waar pa dan zo enorm van genoot.
Ook de 78 toeren vinylplaten van musicals, zoals onder meer… Fancy Fair, Annie Get Your Gun, Wonderfull Town,  Oklahoma, Show Boat, The Band Wagon en Ziegfeld's Follies…herinner ik mij alsof het gisteren was omdat ze grijs gedraaid werden op zaterdagavonden en zondagen.

De 78-toeren platen zijn op een bepaald moment met het vuilnis aan de deur gezet, iets wat ik nu nog steeds heel jammer vind.
Pa kon zijn geluk dan ook niet op toen de cd verscheen en al die oude musicals in een nieuw kleedje werden gestoken.

En zo kan ik vandaag een lied laten horen uit “South Pacific” een musical uit 1949. De muziek is van Richard Rogers, en de tekst is van, Oscar Hammerstein.
In 1958 werd de musical verfilmd met in de hoofdrollen, Rossano Brazzi, Mitzi Gaynor, en John Kerr.

In feite is dit lied een duet. Ik geef jullie vandaag echter de enige versie die ik bezit.
Ik hoop dat jullie kunnen genieten van dit stukje nostalgie uit vervlogen tijden:

SOME ENCHANTED EVENING

JOHN GARY

John Gary begon reeds et zingen op vijfjarige leeftijd.
Op negenjarige leeftijd won hij een driejarige beurs aan de prestigieuze kathedraal van Sint Jan School in Manhattan. Op 12 jarige leeftijd had hij al meerdere onderscheidingen gewonnen.

Eens volwassen zong in films en had zij zijn eigen tv show op Brodway.
Hij verscheen ook 30 keer als gast in “The Tonight Show”.
Hij reisde over de hele VS en Canada met ongeveer 40 concerten per jaar.

Gary werd door velen beschouwd als een van de beste crooners.
Hij stierf op 4 januari 1998, op 66-jarige leeftijd.
Veel meer over deze zanger kunt u lezen door op onderstaande button te klikken

NOSTALGIE IS THUISKOMEN
BIJ DAT DIERBAARS
DAT WE ZIJN KWIjT GERAAKT.

Vandaag wil ik graag nog eens een lied laten beluisteren van mijn groot super idool, Edith Piaf.
Het is een lied dat iedereen kent, zelfs wereldwijd.

Het lied dateert van 1959.
De muziek is van, George Moustaki. De tekst werd geschreven door, Marguerite Monnot.

Ik was een kind van zeven toen men dit lied op de radio speelde en verstond toen nog geen woord van de Franse taal.
Het is moeilijk te omschrijven wat ik voelde toen ik het voor het eershoorde.
Maar het is een feit dat ik gefascineerd zat te luisteren, volgens pa.
Het verwonderde hem dan ook niet dat ik een grote fan werd

Misschien was het de dramatiek die doorheen het lied klonk dat mij aantrok? Het gevoel dat ik niet de enige was met verdriet? Who knows?
Maar vanaf dat moment was ik dus grote fan van, Edith Piaf. En dat is met de jaren enkel maar toegenomen.

Net zoals de meeste van haar teksten, vertelt ook dit lied over liefde die gepaard gaat met verdriet. Uit het leven gegrepen en als het ware op haar lijf geschreven.
Want door haar eigen achtergrond en haar levensstijl kon zij die teksten brengen als geen ander.

Het lied vertelt het verhaal van een meisje (een prostituee?) uit de havenbuurt en duidelijk van lagere klasse.
In de stad ziet ze elke dag een heer wandelen met aan zijn arm een mooie jonge vrouw.
Zij is stiekem verliefd maar weet dat haar liefde nooit zal beantwoord worden, want hij merkt haar niet eens op.

Op een dag ziet ze de man alleen wandelen. Hij heeft duidelijk verdriet.
Dat doet haar pijn en ze spreekt hem aan en zegt: “U kent me niet, Meneer, Ik weet, ik ben een niemendalletje… slechts een schaduw van de straat, …maar ik zie uw verdriet…U hebt het koud, Meneer… hier bij mij vind U warmte…
…Maar U huilt, Meneer…en er is zoveel moois om van te genieten…Leg uw pijn aan mijn hart…uw hoofd in mijn schoot…en uw voeten op mijn tafel… en lach, zing en dans samen met mij, Meneer.”

Luister en geniet van dit (naar mijn mening) grandioos lied:

MILORD

Zo af en toe jezelf verwennen, of noem het troosten, mag.
De een doet dat door te gaan shoppen, de ander dompelt zich onder in de romantiek van een boek of film.
Ik vind mijn troost in de muziek.
En er is een liedje waarbij ik me persoonlijk aangesproken voel, omdat mijn naam er in voor komt.

In mijn kinderlijke fantasie dacht ik werkelijk dat het liedje speciaal voor mij gemaakt was!
Telkens ik het het op de radio hoorde liet ik mij meedrijven met die fantasie… want fantasie verdrijft pijn en verdriet.
Nu, zovele jaren later, heeft het liedje nog steeds dat beetje magie in zich dat me als kind zo vaak deed lachen….en hopen.

Zodoende draag ik vandaag dit liedje in de eerste plaats op aan mezelf.
Maar ook aan ieder van jullie die een moeilijke tijd hebben doorstaan, of nog tegemoet gaan. Als troost en als schouderklopje.
Want een potje janken mag…maar daarna moet je weer gaan lachen!

Hopelijk hebben jullie ook een liedje dat jullie troost biedt.
En anders, lach je toch gewoon mee met dat van mij:

KLEINE LUCIENNE
(1959)

CONNY FROBOESS

In het begin van haar carrière stond ze bekend als “Die kleine Cornelia” Later werd dat Conny.

Conny Ftoboess won in Europa aan populariteit door haar deelname aan het songfestival in 1962.
Ze werd zesde met het lied “Zwei kleine italiener” dat een grote hit werd.

Mensenlief! Langs alle kanten komen de ziek meldingen op me af gevlogen. En dat allemaal in mijn kleine persoonlijke vriendenkring.
Het mag nu toch stilaan gaan ophouden hoor!

Nu weer Raoul, de echtgenoot van vriendin Maria.
Hij ligt momenteel in het ziekenhuis en is onder het mes moeten gaan, en het is bang afwachten wat het onderzoek aan het licht brengen.

Raoul is “My Tormended Soulmate in Music”. Want volgens Maria zijn wij “getormenteerde zielen”.
Deze titel kregen we wegens onze muzikale voorkeuren.
Raoul zegt op zijn beurt dan weer dat Maria niets van muziek kent.
Het is een klein plagerijtje tussen ons, een inside joke zeg maar, want wij zijn alle drie grote muziekliefhebbers.

Maar ik denk, en hoop, dat ik met slechts één lied beide vrienden tevreden kan stellen.
Het lied bezit de dramatiek waar Raoul, en ik zelf, zo van houden. En het wordt gezongen door Maria’s favoriete zanger, Elvis Presley.

Hierbij wens ik Maria veel sterkte en gemoedsrust toe. Aan Raoul wens ik een vlug herstel toe en snel weer thuis, zodat jullie beide samen kunnen luisteren naar:

IN THE GHETTO

TEVENS EEN VLUGGE BETERSCHAP GEWENST AAN ALLE ZIEKEN!
AAN ALLE ANDEREN, BLIJF GEZOND!!!

Van de week hoorde ik praten over het ‘Polonaise Festival’. ‘k Had er nog nooit van gehoord.
Toen ik het verslag zag, vroeg ik me af wat het verschil was met een ‘Schlager Festival’?! Niets, zo bleek.
Want op een Schlager festival gaat het publiek aan de polonaise, en op dat Polonaise Festival werden allemaal Schlagers gezongen.

Nu in principe is een schlager een Duitstalig lied en betekent letterlijk 'succeslied'.
Maar de Nederlanders zijn er ook dol op en zo doet de Nederlandstalige Schlager ook zijn duit in het zakje.

Nu ben ik zelf niet echt een Schlager mens, hoewel ik zo af en toe een liedje tussendoor best kan pruimen. En hoewel de meeste muziekfanaten er wat smalend over doen, feit is dat de Schlager een gangmaker is en blijft op feesten of andere leuke bijeenkomsten.

Zelf ben ik, vele jaren geleden, ooit eens op zoek gegaan naar zo een schlager nadat ik het gehoord had op de radio.
Ik heb verdorie nog hard moeten zoeken ook want mijn toenmalige platenboer had er nog nooit van gehoord. En mijn gezang hielp hem ook al geen stap verder! Hahahaha….;))

Om jullie oren niet te erg te teisteren zal ik het vandaag maar laten zingen door iemand met talent.
Ben benieuwd of jullie het nog kennen?
Luister en dein mee op de klanken van:

LA MONTANARA
<(1973)

HEINO

Heino werd geboren als, Heinz-Georg Kramm, op 13 december 1938, te Dusseldorf, Oberbilk.
Hij is een Duitse zanger van schlagers en volksliederen.
Zijn oorspronkelijk beroep is banketbakker.
Momenteel heeft hij een café in Bad Münstereifel, waar zijn zoon Uwe, de honneurs waarneemt.

Heino’s pad liep niet altijd over rozen.
Zijn dochter Petra, pleegde in 2003 zelfmoord.
Zelf lijdt Heino aan een oogziekte, namelijk ‘De ziekte van Graves’ waardoor zijn rechteroog uitpuilt.
Vandaar zijn donkere bril.

Heino begon met zingen op bruiloften en partijen in 1955.
Pas tien jaar later nam hij zijn eerste plaat op.
Zijn grootste hits variëren van berg- en zeemansliederen, marsmuziek en volkswalsen tot echte 'schlager'-krakers.

Heino geniet nog altijd een grote populariteit.
Een bekend onderzoeksinstituut maakte bekend dat Heino bekend is bij 98% van de Duitse bevolking.
Hij behoort samen met Udo Jürgens tot de bekendste Duitstalige zangers.

Hij heeft ook over de hele wereld opgetreden.
Bijzondere optredens vonden onder andere in Las Vegas en Zuid-Afrika plaats.

In juli 2009 trad Heino samen met André Rieu nog op in 't Vrijthof in Maastricht.

HET LIED

La Montanara is het lied van de bergen, en het is geschreven door Toni Ortelli
Ortelli schreef de melodie en de tekst in 1927 tijdens een excursie in de Trentino mountains, alwaar hij het hoorde zingen in een taverne door een jonge herder.

Maar het lied is zeker wel meer dan 80 jaar ouder.
Montanara is een Italiaanse stadje in de provincie Mantua waar tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog (1848) een grote slag is geweest.
Het lied wordt beschouwd als een soortement vrijheidslied, als de hymne van de Alpen en is zelfs uitgegroeid tot een heus volkslied.
Het lied is dan ook al ontelbare keren gecoverd door allerlei koren en solo artiesten.

EEN GENEESMIDDEL TEGEN GROTE ZORGEN
ZIJN:  KLEINE VREUGDEN

Ik denk soms met een beetje heimwee terug aan die weekenden waarop we steevast gingen dansen.
Niets kon ons tegenhouden.
We merkten niet eens de blaren op onze voeten wegens te hoge hakken en te smalle tippen. We voelden de pijn pas op maandagmorgen, hahaha.

Er werd toen nog écht gedanst!
Je had de jive, de rock ’n roll, de twist, de cha cha cha….enz.
Het hoogtepunt van de avond kwam met het doven van de lichten en de blacklights die aanfloepten.
Dat was het “trill” moment! Het moment waarop je met je uitverkorene drie minuten lang danste op een tegel, héééél dicht tegen elkaar.
“Ne plakker” zo noemden we het toen.

Maar het overgrote deel van de avond was het zwieren en draaien geblazen.
En wat ook meestal niet ontbrak was, de kuskes dans.
Feest voor de meest gegeerde, sneu voor de muurbloempjes!
Maar die laatste konden zich dan weer uitleven op dat wat ik jullie vandaag laat horen.

Muurbloempje, of niet, we kennen hem allemaal!
En we kunnen het nog steeds, niet dames?!
Dus schuif de stoelen aan de kant en leef je nog es uit op de:

THE HUCLEBUCK
(1963)

CHUBBY CHECKER

Zijn artiestennaam ontstond door het feit dat hij door zijn vrienden al "Chubby" (Engels voor dikkertje) werd genoemd en zijn Fats Domino imitaties, hetgeen de leuke woordspeling Chubby Checker opleverde.

Reeds op jonge leeftijd leerde hij piano spelen, drumde hij en imiteerde diverse zangers.
ijdens zijn middelbare schooljaren verzon hij samen met zijn schoolvriend Fabian Forte dansjes voor schooloptredens.

Chubby Checker staat ongetwijfeld het meest bekend om zijn dans, De Twist.
Maar zijn dansjes zoals, the Pony, the Fly en de Hucklebuck, zijn ook geen onbekenden.

Meer lezen over deze zanger….klik op onderstaande button

Wie het verhaal van de opera Turandot kent of is gaan lezen via de link op mijn vorig logje, zal weten dat de aria ‘Nessum Dorma' getuigt van  ware liefde.

Ieder mens heeft behoefte aan liefde; aan geliefd te zijn en lief te hebben.
Maar liefde is een wisselwerking. Je geeft liefde en je krijgt liefde terug.
 Liefde is evenmin steeds een hellend vlak, rozen hebben doornen weet je wel.

Liefde heeft zo zijn eigen wetten.
De voornaamste wet is het willen wegcijferen van jezelf en de bereidheid om te geven zonder voorwaarden.
En mijn lied van vandaag is een mooi voorbeeld van zulke bereidheid

Het lied werd geschreven en opgenomen in 1997 door, Bob Dylan.
Ondertussen is het al vele malen gecoverd door tal van zangers en zangeressen, zoals o.a. door: Billy Joel, Garth Brooks, Adele en Luka Bloom.
Ik laat jullie vandaag naar de versie luisteren die ik zelf het mooist vind.
Ik hoop dat jullie genieten van:

TO MAKE YOU FEEL MY LOVE.

TRISHA YEARWOOD

1. Naam: Patricia Lynn Yearwood.
2. Artiestennaam: Trisha Yearwood.
3. Geboren op: 19 september 1964.
4. Geboorte Land: USA
5. Geboorteplaats: Monticello, Georgia.
6. Beroep: Zangers, actrice.
7. Genre: Country, Folk.

Buiten zingen en acteren heeft zij ook een kookboek geschreven, samen met haar moeder.
Ik ben al vele jaren fan van Trisha Yearwood en er valt een hele boel over haar te vertellen want zij heeft in de loop der jaren een mooi palmares opgebouwd.
Voor wie meer wil lezen over deze zangeres, en die moeite is ze zeker waard, verwijs ik jullie graag door. Klik daarvoor op onderstaande button…

Zullen we nog eens een streepje klassieke muziek beluisteren? Ok dan, here we go!

Mijn twee grote favoriete componisten zijn, Verdi en Pucinni. En het is van deze laatste dat ik wat laat horen.
Vandaag een lied, aria moet ik in feite zeggen, waarbij telkens wanneer ik het beluister, de haren op mijn armen rechtop gaan staan.
Oorzaak daarvan is niet enkel de muziek maar eveneens de grootse vertolking van, Luciano Pavarotti.
Ik ken geen enkele operazanger die zijn talent benadert en ik meen dat zijn dood een gigantisch verlies is voor elke klassieke muziekliefhebber.

Hoewel er voor mij, geen enkele zanger is die dit lied op zulke mooie wijze, met zoveel kracht en overtuiging, beter kan vertolken dan, de master himself, kies ik vandaag toch voor een andere zanger die het ook niet onaardig doet.
Oordelen jullie zelf maar!
Maar bovenal, geniet van:

NESSUM DORMA
(1924-26)

PAUL POTTS

Paul Robert Potts werd geboren op 13 oktober 1970, te Bristol, Engeland.
Hij is een operazanger.
Voordat hij beroemd werd was hij verkoper van mobiele telefoons.

Hij zong zijn eerste opera op 28-jarige leeftijd tijdens een karaokewedstrijd.
Daarna trad hij op in Michael Barrymores televisieshow "My kind of Music", waarbij hij £ 8000 won.
Door deze prijs kon Potts naar Italië gaan en daar een aantal operatrainingen volgen, waaronder een masterclass bij Luciano Pavarotti.

Terug in Groot-Brittannië trad Potts op in een aantal semi-professionele opera's.
Daarna kreeg Paul Potts af te rekenen met enkele tegenslagen zoals, een blindedarmontsteking waarbij men tijdens de operatie ook een kankergezwel ontdekte dat meteen verwijdert werd. Nadien kreeg hij een fietsongeval waarbij hij zijn sleutelbeen brak.
Dit alles zorgde voor een terugslag van zijn carrière.

Doordat hij niet meer werd gevraagd voor optredens besloot hij zich op te geven voor het televisieprogramma "Britain's Got Talent" met de gekende en succesvolle gevolgen.

DE OPERA:

Nessum Dorma is de wereldbekende aria uit Pucinni’s laatste opera, Turandot.
De opera Turandot is een Lyrische opera in drie aktes naar het gelijknamige toneelstuk van Carlo Gozzi en de bewerking van Friedrich von Schiller.
Het libretto is van Guiseppe Adami en Renato Simoni.

In de herfst van 1924 werd er kanker bij de componist geconstateerd. Met zijn zoon ging hij naar Brussel om daar een behandeling met bestraling te ondergaan.
De behandeling leek succes te hebben, maar Puccini’s hart kon het niet aan. Op 29 november 1924 overleed hij dan ook nog vóór dat hij Turandot kon voltooien.
Daarom werd de opera (aan de hand van Puccini’s nagelaten schetsen) voltooid door Franco Alfano.
Maar op 25 april 1926, toen Turandot in La Scala van Milaan onder leiding van Toscanini in première ging, stopte Toscanini die avond op het punt waar Puccini gebleven was toen hij overleed, als eerbetoon aan de, volgens mij, grootmeester der opera’s.

HET VERHAAL:

Dat kunnen jullie lezen door op onderstaande button te klikken

Op vrijdag 29 november was ik op uitnodiging van vrienden te gast op een playbackshow.
De show werd uitgevoerd door het amateur gezelschap, ‘Funnery’. En dat die naam niet ijdel gekozen is bewijst het feit dat het grote fun alom was.
De zaal zat overladen vol en zelfs de lokale tv is komen filmen. Ook de burgemeester, een vrouw in dit geval, kwam een kijkje nemen en zag dat het goed was.
Wanneer je daarbij weet dat de ganse organisatie, zoals regie, decor en kleding, allemaal in elkaar wordt gestoken door vrijwilligers die enkel tot doel hebben om de senioren een leuke namiddag te bezorgen, dan kun je daar enkel maar heel veel bewondering voor hebben.

Op een bepaald moment werd Will Tura geplaybackt en een van die liedjes wierp mij jaren terug in de tijd.

Ik denk dat je met recht en reden mag zeggen dat onze Will Tura de Keizer is van het Vlaamse lied!
En ook al ben je misschien geen fan, je kan niet anders dan bewondering hebben voor wat die man allemaal gepresteerd heeft in ons kleine landje. En nog steeds met veel elan brengt, ook al is hij ondertussen 70 jaar!

Maar voor hij die ‘grote meneer’ werd, trad hij op, zoals zovele beginnelingen, in kleine achteraf zaaltjes en/of feesttenten.
En zo gebeurde het dat hij op een keer een optreden gaf tijdens het jaarfeest van mijn korfbalclub.

Op dat moment was ik 11 jaar oud en wist totaal niet wie die jonge knappe man was, want had nog nooit gehoord van Will Tura.
Mijn vriendin daarentegen, twee jaar ouder dan ik, was er wild van hem. En toen hij dan zijn toenmalige nieuwste nummer bracht viel ze dan ook zowat in katzwijm.
Even later moest en zou ze een handtekening laten zetten op het bewuste singeltje dat ter plaatse werd verkocht.
En zo kwam het dat zij haar handtekening kreeg en ik een handdruk met een lieve lach.

En zo simpel kan het zijn om tijdens een ludieke playbackshow weg te dromen naar haast vergeten herinneringen.
Om die herinnering weer nieuw leven in te blazen geef ik jullie (met dank aan mijn lieve vrienden) vandaag het lied dat hij toen zong.
En wanneer jullie eveneens mooie herinneringen hebben aan dit liedje, laat het me dan vooral weten he!
En anders, luister en geniet gewoon van:

JE LIEGT
(1963)

WILL TURA

Reeds op heel jonge leeftijd leert hij mondharmonica, accordeon, piano en drums spelen.
Hij is pas negen wanneer hij voor het eerst geboekt wordt als, 'De jodelende cowboy'.
Al snel ontpopt hij zich als een getalenteerde imitator van Gilbert Becaud en Nat King Cole.
Hij is 15 wanneer hij een job als gitarist krijgt aangeboden bij, 'Freddy’s Dansorkest'.
Op zijn 18e verjaardag treed hij voor het eerst solo op onder de naam, Will Tura, en in juni 1959 doet hij zijn eerste televisieoptreden in het Amerikaans Theater.

In 1957 tekende Tura een platencontract met de grootste Belgische uitgever van dat ogenblik, Jacques Kluger, en die stimuleert hem om eigen liedjes te componeren.

Begin 1960 neemt Jean Kluger, zoon van Jacques, de taak van producer over en 40 jaar later is deze nog steeds zijn producer en uitgever.

In 1962 scoorde Will Tura zijn allergrootste hit met 'Eenzaam zonder jou' en de single ging 60.000 keer over de toonbank.
Vele hits volgden, van kleinkunst en chanson tot vrolijke Nederlandse pop van 'Sinatra-achtige dingen' tot gospel, rock-'n-roll, country en zelfs een streepje rap.
Dertig jaar later verkoos een opiniepeiling in een Vlaamse krant 'Eenzaam zonder jou'als grootste Vlaamse hit aller tijden.
Het is nog steeds het lied waarmee hij het meest geïdentificeerd wordt.

In 1993 zong Tura het lied "Hoop doet leven" op de begrafenis van koning Boudewijn.
In 2001 werd hij door koning Albert II geridderd.

Maar Will heeft tijdens zijn carrière tal van onderscheidingen verzameld, waaronder: Ereburger van Veurne, de gouden erepenning van het Vlaams Parlement voor het genre licht Vlaamse muziek, en won hij driemaal 'Het Gouden Oog' in de categorie 'Beste zanger'.

Momenteel (2009) heeft Will Tura ongeveer 135 albums uitgebracht.

(Bron:Wikipedia)

Het is vandaag Allerzielen en dat is de dag waarop we onze dierbare overledenen herdenken.
Maar we hebben die speciale dag heus niet nodig want onze dierbaren leven alle dagen verder in ons hart en zullen nooit vergeten worden.
En een mooi gezegde daarbij is: Zolang jij aan me denkt zal ik nooit dood zijn. En zo is het maar net, toch!

Maar op een speciale dag als deze hoort een speciaal lied.
Mijn lied van vandaag is een Frans strijdlied uit 1866 dat sindsdien uitgegroeid tot een evergreen.
De tekst is van Jean-Baptiste Clément, en de muziek is van, Antoine Renard.

Het lied wordt sterk geassocieerd met de Commune van Parijs in 1871, een periode waarin Jean-Baptiste Clément opgroeide en mee vocht aan de zijde van de ‘Communards’.
Overmoedig grepen de revolutionairen de macht en verklaarden de hoofdstad onafhankelijk. De Commune duurde slechts een tweetal maanden en kostte het leven aan meer dan twintigduizend opstandelingen en zo’n achthonderd soldaten.

Volgens het verhaal ontmoette Jean-Baptiste Clement tijdens de laatste dag van de strijd op de barricade een arbeidster, Louise.
Zij was ter hulp gesneld om de gewonden te verzorgen.
Clément droeg zijn vijf jaar oude gedicht ‘Cerises’ aan haar op.
Later groeide het lied voor de onbekende verpleegster op de barricade uit tot een zinnebeeld

Op deze dag, en samen met het verhaal, vind ik dat dit lied vandaag op mijn blogje behoort te staan.
Bekende coverversies zijn onder andere van, Charles Trenet, Patrick Bruel, Nana Mouskouri en ook onze eigen Bobbejaan Schoepen heeft het gezongen.
Vandaag echter kies ik voor de versie van, Yves Montand.
Luister en geniet van:

LES TEMPS DES CERISES

YVES MONTAND

Yves Montand werd geboren als Ivo Livi op 13 oktober 1921, te monsummano Alto, Italie.

Hij bracht zijn jeugd door in Marseille, waar hij later ging werken, onder andere als kapper in de kapsalon van zijn oudere zus, als havenarbeider en als nachtclubzanger.
Tijdens deze optredens nam hij de naam "Yves Montand" aan.

In Parijs, 1944 werd hij ontdekt door de beroemde Franse zangeres, Édith Piaf, die hem onder haar hoede nam.
Ze kregen een relatie en samen speelden ze in de film 'Etoile sans Lumière' (1946).
Internationale roem kwam met de hoofdrol in de film 'Le Salaire De La Peur' (1953) van Georges Clouzot.

Montand huwde in 1951 met de actricee, Simonne Signoret. Ze zouden tot haar dood in 1985 bij elkaar blijven

In 1959 trok hij naar de Verenigde Staten. Hij had een one man show op Broadway en speelde in enkele films.
Op een van de sets kreeg hij een relatie met Marilyn Monroe.

In de jaren tachtig speelde Montand een memorabele rol als een hebzuchtige, listige boer in de tweedelige filmsaga 'Jean de Florette' (1986) en 'Manon des Sources' (1986) van Claude Berri.
In 1992 kwam zijn laatste film uit, 'IP5'.

Montand stierf in 1991 op 70-jarige leeftijd aan een hartaanval.
Hij ligt begraven op de begraafplaats, Père-Lachaise.

Toen ik noodgedwongen stopte met mijn zaak wegens onteigening (omdat de stad Antwerpen net op die plaats zo nodig een oerlelijk gedrocht moest neerplaatsen) dacht ik bij mezelf: “ok, dan maar op vervroegd pensioen”!
Tenslotte werkte ik al van mijn veertien jaar. Eerst op een fabriek en van mijn achttiende in de horeca. Dus alles bij elkaar toch al zo’n slordige vijfendertig jaar op dat moment.
En iedereen die het een klein beetje kan weten zal beamen dat de dagen in de horecabusiness dubbel tellen. Lange dagen en hard labeur.
Ook niet altijd even plezierig, al zal een leek menen van wel. Je moet het echt wel héél erg graag doen om het jaren te kunnen volhouden.
Dit alles om te zeggen dat ik ergens blij was dat ik mocht stoppen.

Toen ik de stopzetting bekend maakte zei men mij dat ik het nog zou gaan missen.
Ik lachte het weg want ik had al tal van plannen voor wat ik met de vrij gekomen tijd zou gaan doen.

Toen dan die allerlaatste dag aanbrak, gaven de klanten mij een afscheidsfeestje. Zelf mocht ik niets doen, zij namen die avond de zaak over.
Het werd nog heel emotioneel voor mij, ik voelde me blij, maar ook triest.
En de tranen vloeiden toen het allerlaatste liedje uit de speakers klonk.

En telkens ik nu dat bepaalde liedje weer hoor, moet ik toegeven dat ze gelijk hebben gekregen, ik mis mijn “kroegje” heel erg!
Maar het komt nooit meer terug. Er blijven enkel nog wat foto’s en heel veel mooie herinneringen.

For old time sake, geef ik jullie vandaag dat bewuste liedje dat men voor me draaide net voor ik de lichten voor de allerlaatste keer doofde en de deur voorgoed achter me sloot:

LAATSTE RONDJE
(1968)

1. Geboortenaam: Rudolf Wijbrand Kesselaar.
2. Geboortedatum: 19 december 1934.
3. Geboorteland: Nederland.
4. Geboortestad: Alkmaar.
5. Beroep(en): Zanger, entertainer, showmaster, filmproducent, acteur.
6. Overleden op: 7 juli 2006, te Bremen, Duitsland.

Meer lezen over deze artiest…klik op onderstaande button

FIJNE DAG!

Toen ik twintig was droomde ik mij de hele wereld.
Toen ik dertig was nam’k genoegen met een halve aardbol.
Op mijn veertigste was ik gelukkig met het feit dat ik toch al één van mijn vele dromen had kunnen realiseren.
Op mijn vijftigste gooide ik al mijn oude dromen overboord en droomde mij er nieuwe.
Nu ik bijna zestig ben realiseer ik mij dat ik nooit al mijn dromen zal kunnen waarmaken.
Maar ik blijf dromen!
Tegen beter weten in, droom ik:

THE IMPOSSIBLE DREAM.
(1965)

ANDY WILLIAMS

Williams had van 1962 tot 1971 zijn eigen show op de Amerikaanse tv.
Hij heeft ook een eigen theater, The Moon River Theatre in Branson in de staat Missouri.

Andy Williams vergaarde gedurende zijn zangcarrière 18 gouden platen en 3 platina platen.
Enkele van zijn grootste hits zijn; Moon River, Love Story, Happy Heart, Can't Take My Eyes Off You en de grote Kersthit “It's The Most Wonderful Time Of The Year”.

Andy Williams zong ook het love theme van de film, The Godfather, “Speak Softly Love”

"The Impossible Dream" is een populaire song gecomponeerd door Mitch Leigh , met teksten geschreven door Joe Darion.
Het werd geschreven in 1965 voor de musical, ‘Man van La Mancha’.
Het is het belangrijkste nummer uit de musical en werd de meest populaire hit.

Meer lezen over over deze zanger…klik op onderstaande button

Vandaag maak ik het mezelf heel gemakkelijk.
Vandaag wordt er niet getapt uit het vaatje van herinneringen.
Nee, vandaag laat ik me inspireren door de actualiteit.

En wat is er actueler dan de mijnwerkers uit Chili?
En welk liedje is er dan het meest voor de hand liggend?
Just! Poepsimpel!

Luister en geniet van:

WORKING IN THE COALMINE.
(1966)

Op tienjarige leeftijd verhuisde hij naar Portland.
Tijdens de tweede wereldoorlog nam hij dienst bij de marine.
Na zijn legerdienst keerde hij terug naar Portland en werd hij een succesvol zwaargewicht bokser.
Hij vocht onder de naam ‘Kid Chocolat’.

In 1955 liet hij de bokswereld achter zich en keerde terug naar zijn geboorteplaats waar hij, wederom met succes, een auto dealer werd.
Onderwijl streefde hij ook een zangcarrière na.

Zijn samenwerking met Allen Thoussaint, leverde hem een eerste internationale hit op dat geïnspireerd was op een kinderlied.
Maar zijn grote doorbraak kwam met de hit ‘Working in The Coalmine’.

Hij zou het succes van die hit nooit meer evenaren, al ligt het lied. ‘Yes, Whe Can’ ook nog in het gekeugen.
Na enkele flops, en omdat hij een groot gezin moest onderhouden, besloot hij eind jaren ’60 te stoppen met muziek maken en legde zich toe op zijn auto garage.

Zo heel af en toe trad hij nog op wanneer de kans zich voordeed en maakte zelfs kleine tournees.
Lee Dorsey stierf aan longemfyseem op 1 december 1986, te New Orleans.

Het regime op het internaat was zeer streng en wij werden volledig afgezonderd van alle wereldse geneugten en daar hoorde populaire muziek ook bij. Zodoende zijn er vele hits uit mijn tienerjaren aan mij voorbij gegaan.
Er stond wel een platendraaier in de recreatiezaal maar die werd alleen in gebruik genomen op zaterdagavond en dan enkel nog om klassieke muziek te laten horen.

Maar…er liepen af en toe toekomstige onderwijzeressen stage in het internaat en die waren slechts enkel jaren ouder dan wij. En zo gebeurde het heel soms dat die stagiairs een ietwat moderner plaatje van zichzelf meebrachten.
En een van die liedjes dat we grijs gedraaid hebben als de nonnen in hun kapel zaten, was dit wat ik jullie vandaag laat horen.

Telkens wanneer ik het liedje hoor heb ik er een dubbel gevoel bij.
Enerzijds herinnert het mij aan een nare tijd en de verloren jaren.
Anderzijds doet het mij beseffen dat men ons doen en laten dan wel stevig onder de knoet had, maar dat men nooit onze geest heeft kunnen breken.

Ik ben heel benieuwd naar jullie herinneringen wanneer je luistert naar:

IN THE MIDNIGHT HOUR
(1965)

Hij begon zijn carrière als lid van de groep ‘The Falcons’.
Zijn grootste hit had hij in de Verenigde Staten in 1965 met ‘In the midnight hour’ dat ook bij ons een hit werd.
Daarna had hij succes met nummers als ‘Mustang Sally’ en ‘Fire and Water’, zijn laatste hit (in de Verenigde Staten) uit 1972.

Na 1972 bleven Amerikaanse hits uit en raakte Pickett aan lagerwal.
Hij zat een aantal keren in de gevangenis, onder andere omdat hij dronken achter het stuur zat en een oudere man aanreed, die daarbij levensgevaarlijk gewond raakte.

In 1991 kwam de speelfilm The Commitments uit, over een blanke Ierse soulband die Pickett-nummers speelde.

Pickett trad verschillende keren op in Nederland, onder andere in 1995 op het North Sea Jazz Festival in Den Haag.

Enkele van zijn bekendste nummers zijn: Land Of The Thousand Dances (1966), Hey Jude (1969), en Everybody Need Someone to Love, dat succesvol gecoverd werd door The Blues Brothers.

Wilson Pickett overleed in 2006 op 64-jarige leeftijd in Reston, Virginia.

Maar het probleem stelde zich al meteen want wegens mijn low vision kon ik de gebruiksaanwijzing niet ontcijferen.
En al wie al eens te maken heeft gehad met een technisch snufje weet dat het van groot belang is zulks te doen.

Dan maar een hulplijn naar zoonlief.
De lieve schatten staan steeds gelijk voor me klaar, als ze enigszins kunnen natuurlijk, en dat was nu het geval. Maar er kwam wel een vraag bij: “Mams, wil je dan nog eens die superlekkerehomemaked spaghetti van jou klaarmaken?
En natuurlijk wil ik dat!
Voor ons de pikante versie en voor kleindochter de zachte tomatensaus met balletjes.

Het was vele maanden geleden dat ik nog eens spaghetti had gemaakt. Voor mij alleen neem ik die moeite niet en beperk me tot stoomzakgroenten als ik al eens iets warm op mijn bord wil.
De spaghetti smaakte heerlijk en schoof heel gemakkelijk naar binnen. Maar, o wee, mijn maag en darmen zijn zoveel geweld niet meer gewend en protesteerden dan ook geweldig de volgende dag.

De software van de platendraaier is geïnstalleerd. Tegelijk heeft zoonlief nog wat updates uitgevoerd en nu snort ‘mijne Sjeeraar’ weer heel tevreden.
De platendraaier zelf echter kan ik nog niet in gebruik nemen want we kwamen tot de vaststelling dat ik geen stopcontact meer over heb.
Dat is dus voor een van de volgende zondagen (komend weekend nemen ze een korte vakantie in onze Vlaamse Ardennen), maar het zal dit keer moeten gebeuren zonder spaghetti want ik heb er voor even mijn buik van vol/leeg.

En nu zie ik jullie denken dat ik dit keer mezelf in grote problemen heb gebracht omdat ik bij dit alles geen gepast lied ga kunnen vinden. Mis poes! Luister maar eens naar dit leuke:

ON TOP OF SPAGHETTI
(1963)

Zij speelden mee en zongen liedjes in de films, Mary Poppins en The Sound Of Music alsook in verscheidene tekenfilms van, Walt Disney.
Voor hun kerstalbum kregen zij een golden award.

"On Top of Spaghetti" is een kinderen lied geschreven en oorspronkelijk uitgevoerd door folkzanger Tom Glazer.
Het lied wordt gezongen op de melodie van " On Top Of Old Smoky".

Het lied vertelt het verhaal van een gehaktbal, die verloren is gegaan toen "iemand niesde" en bespreekt wat er daarna met de gehaktbal gebeurt.

Zo ook met het lied dat ik vandaag laat horen en dat ik link aan de vader van mijn kinderen. Meer bepaald dan omdat de zanger een van zijn grote favorieten was.
En door te denken aan hem, link ik het ook meteen aan de vergankelijkheid. De zomerzon die plaats maakt voor wind en regen en vallende bladeren. De herfst die zijn intrede doet en mij bewust maakt van mijn eigen sterven.

Maar buiten dit alles vind ik het gewoon ook een heel mooie melodie met een mooie tekst. Hopelijk vinden jullie dat ook en genieten jullie van:

TRY TO REMEMBER
(1960)

1. Naam: Harold George Belafonte Jr.
2. Geboren op: 1 maart 1927.
3. Geboorteland: USA.
4. Geboorteplaats: New York City.
5. Beroep: Zanger, acteur, activist (ambassadeur van Unicef)
6. Genres: Calypso, Folk.
7. Jaren actief:Van 1949 tot 2007.