Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
23-07-2015
Mijn grootvader - Emile Bamps
Dit was mijn eerste blog op seniorennet op 01/12/2008:
Een heel speciale man : Emile Bamps mijn grootvader
Ik heb hem alleen als gepensioneerde gekend, hij was toenik zes jaar oud was reeds 80 jaar, maar nog steeds zeer actief en bij de pinken. Ik herinner mij vooral de fantastische verhalen die hij vertelde, hij was een begenadigd verteller en ik ben hem dankbaar voor de interesses die ik dank zij hem op prille leeftijd heb meegekregen. Elke dag las hij de krant van a tot z en als hij niet bezig was luisterde hij naar de radio of las. Hij was heel handig en kon werkelijk alles. Bovendien was hij een economisch wonder en had een wereld opgebouwd die economisch volledig op zichzelf kon bestaan. De twee wereldoorlogen hadden hem de nodige lessen geleerd. Hij had een heel grote groentetuin die alle groenten voortbracht die nodig waren en een boomgaard met alle fruit. Hij had varkens voor het vlees en een koe voor de melk; kippen voor de eieren en duiven voor zijn plezier. In het veld huurde hij een stuk grond dat groot genoeg was om tarwe te kweken voor het meel om broodte bakken en bieten om de dieren te voederen. De bomen van de boomgaard en de weide die hij huurde om de koe te laten grazen leverden snoeihout om de oven te stoken en brood te bakken. Tabak voor zijn pijp, zout en suiker werden gekocht. Zijn echtgenote Maria Goossens was vroeg gestorven; in 1930, ik heb haar nooit gekend en na haar dood zetten de ongetrouwde dochters Madeleine en Emilie haar werk verder. Tant Lijn, zoals wij haar noemden, was kok, bakte brood en taart op de feestdagen, zij melkte ook de koe. Tant Emilie kon heel goed naaien en maakte alles voor de hele familie en nam er werk voor buren en kenissen bij. Zij onderhield het huis en de bloementuin en hielp in de tuin. Alles liep als een goed geoliede machiene en er was altijd genoeg van alles en wij die er naast woonden konden van alles meegenieten.
Ik kan mij niet herinneren dat deze mensen ooit kloegen dat zij niet gedaan kregen of gestresseerd waren, dat ging allemaal precies vanzelf en op zondag werd er gerust. Zij moesten nergens naartoe op zondag, buiten de mis natuurlijk en genoten echt van deze dag. Problemen werden door grootvader opgelost, hij had voor alles een afdoend antwoord of oplossing klaar.
Ik vergeet waarschijnlijk nog een hele hoop dingen die zij allemaal deden en ik idialiseer waarschijnlijk beelden uit mijn jeugd maar tegenwoordig zijn er toch hier en daar mensen die hetzelfde leven terug proberen op te bouwen.
Vijftig jaar geleden was achttien. Ik droeg de kleren van een jongenman,toen. Wat een tijd, en we beseften het niet!
In aanluiting bij het berichtje van gisteren : afwachten, uitstellen is niet altijd slecht. In deze resutaat gerichte maatschappij moet alles resultaat hebben en direct. Daarmee creeëren we zelf onze persoonlijke rollercoaster. We maken lijstjes met te doen en zijn doodongelukkig als we 's avonds niet alles gedaan hebben. Als we niets plannen zijn we 's avonds gelukkig dat we toch die verre neef bezocht hebben, zomaar omdat je er toevallig voorbijkwam op weg naar nergens. De mooiste plekjes en beste restaurants hebben we steeds toevallig gevonden zonder een lijstje van aanbevolen zaken "zeker te doen".
Dus wacht ik af of iets uit de lucht komt gevallen na 50 jaar...
Ik moet nog iets vertellen : zojuist reed ik achter een vrachtwagen met een container waarop stond : bulkvervoer granen. Je raadt het nooit de firma was BVBA Vandermolen. Echt waar.
In 2006 fusioneerde RWDM met de Zwarte Duivels Hulsbeek-Geetbets -Stamnummer 6011, dat in eerste provinciale speelde. RWDM kon hierdoor vanaf 2006/2007 aantreden in de hoogste provinciale reeks. In Geetbets en Hulsbeek ging een roemrijke club verloren, spijting voor het regionale voetbal. Ik zoek alles wat maar enig verband heeft (teksten, foto's, datums.......) en zou graag een soort herdenking(splaats) in Hulsbeek oprichten- houden. Het mag iets sober, het moet niet zoveel zijn.
De naam, Zwarte Duivels komt van de legendarische belgische brigade die bij de slag van de Zilveren Helmen in Velpen Halen, bij het begin van de eerste wereldoorlog de duitsers versloegen. Velpen ligt tegen Hulsbeek en heeft in Hulsbeek, Geetbets en omstreken heel wat weerklank gevonden en de voetbalploeg droeg stijdlust, overwinningsdrang en heldhaftig strijden hoog in het vaandel. De voetbalploeg streed tot het bittere einde en gaf zich nooit gewonnen. Het symboliseerde ook de ongelijke strijd van het kleine Belgie tegenover het machtige Duitsland, het onooglijk kleine Hulsbeek, gehucht van Geetbets, tegen giganten die de andere veel grotere clubs waren.
De "Schwarze Teufel" zoals de duitsers de cyclisten noemden, omdat ze zo beweeglijk waren en door hun geestdrift de schrik van de vijand waren. In Halen is nog een Zwarte Duivelstraat en een monument dat aan de dappere cyclisten gewijd is.
Wie kent the Spencer Davies Group nog? Dit was de tijd van de Barbarella. De BAC was door een groep jongeren gehuurd en ingericht als een futuristische danstempel naar het voorbeeld van de psychedelische film Barbarella. Wij beleefden onze eigen jaren zestig en moesten daarvoor niet naar Londen of SanFrancisco, zelfs niet naar Antwerpen.
De cinemazalen werden ook gebruikt voor optredens van artiesten van allerlei pluimage. Vooral de BAC blonk daarin uit. Ik herinner mij de aankondigingen van optredens van Kees Brug en Lowieke Staal, dat was een dwerg die sketches deed, Bob Davidse, Tony Sandler, Henk De Bruyn, Bobbejaan Schouppe, Louis Barret, Ria Pia, La Esterella, Bob Benny, Willy Derby zelfs Johny Jordaan is in Geetbets geweest. Bets als centrum van het uitgangsleven in het Hageland!
Er werden ook bals gegeven met Will Tura en Joske Harris, Burt Blanca en The Sugar Beats.
Ik moet er vandaag nog twee bijvoegen : Ray Franky en Bob Benny.
Marc Nijns herinnert zich het volgende :"Hee Michel, 'k doe er ook een paar bij : Jan Verbraeken, Yvonne Henneco, Charel Janssens en Co Flower, Odette Sonck, Jean Walter, Henk van Montfoort, Annie Anderson".
Je kan ongelukkig zijn om alles wat je niet hebt. Een buitenverblijf aan zee, een yacht, een dure Jaguar. Je kan ook gelukkig zijn om de dingen die je wel hebt. Een comfortabel huis met een tuin om van te genieten en geen files naar zee, geen drukte, geen zorgen dat er ingebroken wordt in een leegstaand pand. Geen zorgen dat het yacht misschien gestolen wordt, ingebroken… en waar gaan we deze zomer toch naartoe? Met de Jaguar durf je niet in de stad parkeren, veel te groot voor de smalle parking en gaan ze er geen krassen op maken, stelen ?
Waar ik problemen mee heb is dat alles wordt uitgedrukt in geld. “Er was vandaag een file van 120 km en dat kost 100.000 € ! “ De hittegolf kost X aantal euro’s. Het vertrek van de Ronde van Frankrijk kost …. .Hazard kost …. . Vergeet wat het kost, het kan ons geen barst schelen, als we er maar van genieten.
Ik heb eens geprobeerd om uit te rekenen hoeveel ik zou nodig hebben om tot mijn 77 een aangenaam comfortabel leven te leiden. Wat heb ik nodig om een gelukkig leven te leiden? Ik ben tot de conclusie gekomen dat je dat niet in geld kan uitdrukken en als je het toch probeert het niet zo astronomisch veel is. Waarom die miljoenen najagen. Geld najagen is problemen vragen . We zouden moeten durven zeggen : nu heb ik genoeg, ik moet niets extra meer. Kortom ik ben tevreden met wat ik heb en overdaad schaadt.
Denk er eens over na : “hoeveel is voor mij genoeg?”
Zorgeloos is als je niets hebt om je zorgen over te maken en onthecht als bezit geen waarde heeft.
Rond deze tijd moet zo ongeveer de langste dag van het jaar zijn. Heel veel tijd om na te denken, veel te veel tijd en dat is nergens goed voor. Ik droomde dat ik veel ouder was toen, ik ben nu veel jonger. Ik zat op de bank en een schrale hond at uit mijn hand. In de verte zong Roy Orbison. De jasmijnen geurden en zelfs zonder bewegen brak het zweet mij uit.
Ik dank u voor de dagen, die eindeloze dagen, geloof mij, ik dank u voor die gezegende dagen geloof mij. Ik zal geen enkele dag vergeten, geloof mij. Die eindeloze dagen, geloof mij, geloof mij.
Iedereen voelt zich al eens wat minder, een beetje neerslachtig. Een wonder middel om er terug bovenop te geraken is muziek. Dit is gene zever luister en kijk naar onderstaand videodinges en voel u 50 kg lichter. Of is het 50 jaar jonger ???
In 1904 verhuisde mijn ovegrootvader Alexis Guilmet van de hoeve in Etsenrijk, Halen, als pachter naar de hoeve van het kasteel van Hoen. Hij heeft er 10 jaar gewoond tot in 1914 bij het uitbeken van WO I. Het kasteel is afgebroken maar de hoeve is er nog en is nu decor en feestzaal van allerlei evenementen.
Mijn grootvader, Joseph Guilmet ? Kasteelhoeve van Hoen, Rummen ?
Dit is een bericht dat ik op 7/12/2008 op seniorennet geplaatst had klik op de foto om te vergroten:
Dit is de oudste foto die ik bij de foto's van de familie gevonden heb. Ik denk dat de man te paard mijn grootvader, Joseph Guilmet is en de man langs het paard Dionysius Jacobs, zijn schoonbroer. Op de achtergrond zou het kasteel van Hoen moeten zijn. Dit zijn veronderstellingen ik ben niet zeker.
Onderstaaande link heb ik van Paul Ooms doorgekregen, waarvoor dank. Kijk de ganse reportage uit en vertel het verder zodat niemand vergeet, tot wat mensen is staat zijn. Bedenk dat dit nu nog gebeurt :Rwanda, Bosnie, de koerden....
In 2008 ben ik begonnen met dit blog en het meeste van die eerste dingen haal ik nog eens terug. Alles komt terug daarom is onze kennis van wat vroeger gebeurd is zo belangrijk. Vreselijke dingen worden vergeten zoals :
Oradour-sur-Glane dit was een frans dorpje, nabij Limoges, met noch geen 700 inwoners, dat in 1944 tijdens een vergeldingsactie van de duitsers volledig vernield werd en 642 inwoners vermoord werden, de huizen kapot geschoten en in brand gestolen. De mannen werden bijeengedreven en gefusilleerd, de vrouwen en kinderen in de kerk opgesloten en levend verbrand.
Het dorpje is niet heropgebouwd maar ligt er als stille getuige van al deze gruwel nog steeds zoals na de verwoesting, opdat we niet zouden vergeten. We zouden al degenen die willen gaan strijden in Syrie naar Oradour moeten sturen. Google Oradour-sur-Glane maar eens .
Bij bets kermis zat er in elk café een "jazz" dat was een accordionist en een drummer en "en avant marche" draaien tot je niet meer wist waar je stond. Het was de gewoonte dan tijdens een kermisdag, meestal de maandag, alle cafés aan te doen (zegt men dat zo ? Een café aandoen ? Ik doe meestal iets anders aan, zoals mijn zondagse jager), en overal minstens één pint te drinken. Er waren veel cafés in Bets..., en er werden veel pinten gedronken. Er werd gezongen en gedanst, soms in de omgekeerde volgorde en leute en plezier gemaakt. Of plezier en leute. Der en her, of was het andersom, werd al eens een muilpeer uitgedeeld. Het liep al eens uit de hand, of uit iets anders, nooit liep het de spuigaten uit. Als het niet liep "strunkelde" het van café naar café, of van café naar café. Of van her naar huut. Bets kermis sloot de zomer en de grote vakantie af, en smeet de sleutel in de Gete (de rivier die door Geetbets stroomt). Daarna werd het weer serieus. Terug naar school en gedaan met de pret.
Na meer dan vijftig jaar de krant lezen, ik ga me niet amuseren met uit te rekenen hoeveel kranten dat zijn en hoeveel uren ik hiermede onledig heb gemaakt, kan ik mij nog elke dag verbazen over wat er allemaal te lezen valt. Er zou een crisis in aantocht zijn en wij zullen moeten inleveren. Ik denk dan met Mitterand : "et alors". Wij hebben alles wat we nodig hebben en eerlijk moesten wij het met een beetje minder doen zouden we misschien niet voelen en als we het zouden voelen zou het geen pijn doen, maar ons gelukkiger maken. We zouden die i-pad misschien niet kunnen kopen en een heleboel ergernis, om alles naar behoren te doen werken vermijden. Wij zullen geen last meer hebben van alle "apps" waarmee ik toch niet kan werken. Moest ik geen geld hebben om mij een nieuwe "tablet" te kopen ik zou gelukkig zijn. En dit geldt niet alleen voor de electonica. Bij hoeveel electische fietsen verslijt de accu alleen van stil in de garage te staan? Een beetje soberheid kan geen kwaad, en overdaad schaadt.
De film jailhouse rock heb ik in de filmzaal de BAC in Bets gezien, ik was ferm onder de indruk.
Reeds een hele tijd geleden had ik opgeroepen om nog wat informatie bijeen te sprokkelen over over de rijke geschiedenis van de twee filmzalen, de BAC en de PALACE in Bets. Ik heb er alleen mijn herinneringen nog van, voor wat ze waard zijn.
Ik ben Guilmet Michel
