You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
03-11-2007
EEN NACHT UIT HET LEVEN VAN TROUBADOERKE
Als er nu één ding is waarin
jullie mij niet moeten proberen te begrijpen, dan zijn het wel mijn slaapgewoontes,
want ik begrijp ze zelf na al die jaren ook niet.
Mussen zijn vroege vogels en dat ben ik ook, maar dan in omgekeerde richting.
Ik ga niet met de kippen op stok maar ik ben nog wel wakker als de vogels
beginnen te fluiten.
Dat wil zeggen, zo gaat het plus minus 350 dagen per jaar, de andere dagen kan
het gebeuren dat ik voor middernacht onder de wol kruip, meestal na een etmaal wakker
zijn ervoor.
Maar o wee, van tekort gekomen slaap inhalen is geen sprake want na amper vijf
uurtjes te bed ben ik alweer klaarwakker.
Zo ook gisteren en vandaag.
Gisteren dus om Vijf uur in de
morgen wakker, in de namiddag naar mijn blogmaatjes en daarna gaan my dutch lover en
ik nog niet naar huis, bijlange niet.....bijlange niet.
Maar voor middernacht lig ik in bed en slaap de slaap der onschuldigen.
Om 04h00 word ik badend in het zweet en met een lopende neus wakker. I tumble
outta bed and stumble to the plee for a weewee.
De hond is ziek, dat merk ik wanneer ik de woonkamer binnenstap. Ik kan meteen
aan de slag met emmer en dweil om haar plas en poep op te kuisen. De kat denkt:
"Wat de hond kan, kan ik beter" en kotst zijn haarbal uit." Nu
ben ik echt klaarwakker!
Vermits dochterlief om zes uur de
winkel moet openen beslis ik om op te blijven tot zij vertrokken is om daarna geheid
voor enkele uurtjes terug onder de wol te kruipen.
Om half vijf moet ze opstaan, maar er roert op dat tijdstip nog niets in haar
kamer. Alert en vriendelijk als ik ben maak ik haar zacht wakker.......en krijg
de volle lading dankbaarheid. "Mams, het is zaterdag en dan moet de winkel
pas open om negen uur, dus ik moet niet zo vroeg opstaan" Ik merk moordlust in haar ogen, of zou ik mij dat verbeelden!
Tja, een feestdag midden in de week en als gevolg ben ik dan volkomen het
noorden kwijt.
Zo ook met mijn broodnodige allergiepillen die ik vergeten ben te gaan halen
naar de apotheek wegens niet weten in welke dag ik leef. Dit wordt dus een
weekendje huppelen en krabben.
Maar voor de rest is alles ok met mij, dank u wel.
Evenwel, getuigenissen van medelijden wegens onweerstaanbare drang van uwentwege
mag eventueel, hahahaha!
Gedaan met die onozel HTML
spellekes, vanaf nu enkel nog serieuze zaken op dit blog.
Dus laat ons het voor de verandering eens over politiek hebben.
Niet dat ik er veel over weet, maar ik doe zo graag mijn zegje.
Hoeveel dagen zitten we nu al zonder regering? Wel ik heb ze nog geen dag
gemist. Alles schijnt gewoon zijn gangetje te gaan. Alles wordt duurder, ons
inkomen zakt met de dag, het water komt bijna aan onze droge gebarsten lippen
Maar genoeg gezeverd, wanneer je een stelling wil duidelijk maken moet je kort
en bondig zijn, van lange sermoenen krijgt men gaaplust.
So Here I Go!
Leterme wil woensdag principes
regeerakkoord op papier
(CD&V) wil tegen woensdagavond met de oranje-blauwe onderhandelaars een
akkoord bereiken over het inhoudelijke luik van het regeerakkoord. Oranje-blauw
zoekt sociaal-economisch kaderakkoord
De oranje-blauwe onderhandelaars
hebben dinsdagavond een akkoord bereikt over het sociale luik van het
ontwerp-regeerakkoord, met name het hoofdstuk "solidaire en
verantwoordelijke bescherming".
Open Vld-onderhandelaar Karel De
Gucht toonde zich dinsdagavond in een gesprek met Terzake eerder optimistisch
over de slaagkansen van oranje-blauw. De Gucht denkt ook dat het na de
herfstvakantie niet onmiddellijk tot een "grote clash" zal komen. Hij
verwacht dat er tegen volgende week woensdag 7 november "uitzicht is op
een oplossing voor het communautaire en Brussel-Halle-Vilvoorde" en dat in
de kamercommissie Binnenlandse Zaken zal gevraagd worden om de stemming uit te
stellen.
De Vereniging van Vlaamse Steden
en Gemeenten (VVSG) blaast het overleg op over het nieuwe OCMW-decreet met het
kabinet van Vlaams minister voor Stedenbeleid Marino Keulen. De vereniging
neemt het niet dat bepalingen die na protest werden afgevoerd, opnieuw zijn
opgenomen in het ontwerp.
Winkeldieven hebben vrij spel in
Belgische steden' Het gebrekkige vervolgingsbeleid van de politie geeft
winkeldieven in de grote Belgische steden vrij spel.
Oeps, dat laatste was geen
politiek, of net wel! Want stelen wordt alsmaar meer een noodzaak voor velen,
en geen enkele politieker die daar wakker van ligt.
Voila, da is't.
(bron: Het Internet)
Humty Dumpty
sat on a wall,
Humpty Dumpty
had a great fall.
All the King's
horses
and all the King's men
Couldn't put Humpty
together again.
Humpty-Dumpty is een karakter in
een engels kinderversje. Hij wordt voorgesteld als een antropomorfisch ei. Een
ei in menselijke gedaante dus.
Hij verscheen ook in het sprookje Alice in Wonderland.
Humpty-Dumpty vertegenwoordigt de nonsensliteratuur.
Uitleg van woorden is vaak amusant. Een cabaretier leeft bij de gratie dat
woorden meestal dubbelzinnig zijn. Woorden die een dubbele bodem hebben, meer
dan één betekenis hebben, maakt dat er vaak te lachen valt wanneer een woord
uit zijn context gelicht wordt en, in een andere context gezet, ineens grappig
wordt. Stand-up comedian Geert Hoste bijvoorbeeld maakt hier dankbaar gebruik
van. Maar nonsens werkt alleen als er
voldoende gevoeligheid aanwezig is om effect te sorteren.
Humpty-Dumpty vertegenwoordigt ook
de kleine korte kluns. De mens met weinig verstand.
De mens die zo graag grootsprakerig overkomt, die bij elk gesprek zijn duit in
het zakje wil doen, en daarbij door de mand valt omdat hij niet weet waarover
er gepraat wordt.
Want als ei ga je beter niet op een muur zitten als de kans erin zit dat je
eraf valt, en die kans is groot. Je bent als ei dan niet meer te herstellen en eindigt
onvermijdelijk als een hoop snot in één of andere afloop.
Heb ik daarom een aversie van
eieren?
Of heb ik een aversie van het ei in mensengedaante die net voor hij de pan in
gaat, nog steeds luid verkondigd dat hij een fiere haan is. Iemand die denkt
dat hij een aquarel is, maar in feite een waterig-ruzie-zoekend persoon
voorstelt.
Is het een windei of een windbuil?
Een goede raad voor elke Humpty-Dumpty, oefen in de zandbak!
Ik ben een nachtmens. Ik schuim
dan ook mijn favoriete blogjes af in het schijnsel van de maan. (Beetje poëtisch
doen met Halloween in het achterhoofd. hé, hahaha.) Maar wanneer je mijn reacties in de
namiddag onder jullie posting vind, wees er dan maar zeker van dat ik zit te
lummelen.
En vandaag komt dat door de strijk.
Met dochterlief in huis is mijn
strijkmand tweemaal zo vlug vol. Nogal wiedes natuurlijk, alleen is het minder
evident dat ze even vlug weer leeg is.
Nu zit ik met strijken in feite niet veel in. Ben er nog tamelijk goed in ook,
als jullie mij even willen toestaan om een dikke nek op te zetten.
Dat komt omdat ik véle jaren terug een driejarige avondcursus snit en naad heb
gevolgd. Strijken was daarbij een belangrijk onderdeel want kleine foutjes kan
je wegstrijken.
Jarenlang heb ik mijn eigen
kleding en die van de kinderen gemaakt. Ik was zeer modebewust, mijn kinderen droegen
vaak een kledingstuk dat nóg niemand droeg. Pas enkele maanden later liep iedereen
ermee, maar daartegen had ik al lang weer nieuwe ideeën.
Jaren later liet dochterlief mij weten dat ze vaak het liefst de naaimachine door
het venster had gekeild, want modieus was het laatste wat ze wilde
zijn. Vandaar waarschijnlijk ook haar alternatieve zwarte periode in haar
tienerjaren, hahaha. Als het aan haar had gelegen waren mijn brei en haakpennen dezelfde
weg opgegaan, want deed ik óók nog eventjes tussen de huishoudelijke taken, de fulltime
job, en een boek lezen door.
Pfff, ondankbaar kind laat ik haar lachend weten, je broer was dankbaarder voor al mijn ijverigheid, hij heeft
nu nog heimwee naar de dikke warme truien en zachte broeken met voering wegens
een delicate huid.
Had ik die energie nu nog maar, je zou mijn strijkijzer nogal eens een gang
zien gaan. Wat rock en roll in de dvd speler en Jerry Lee Lewis zou zich
verslikken in zijn woorden als hij mijn tempo wilde bijhouden.
Maar helaas!
En toch, ik ga eraan beginnen!
De strijkmand staat al in zicht, de strijkplank en het strijkijzer ook. En in
gedachten zie ik die mooie stapeltjes al in mijn kasten liggen. "Niets dat een huisvrouw zo euforisch maakt als een mooie geordende kleerkast. Aan de kleerkast en de
keukenkasten herken je de capaciteiten van de huisvrouw" brulde mijn
schoonmoeder mij altijd toe. Zij was een strenge maar goede leerschool.
Maar mijn schoonmoeder is al lang uit de picture verdwenen, en in feite is dat
maar goed ook.
Zij zou mijn pc anders óók al lang door het venster hebben gesmeten.
Maar mijn strijkmand zou wel verbluffend leeg zijn!
Het leven is te kort om te leven in onmin met je medemens.
Al zeker wanneer deze mens niet behoort tot je vriendenkring en je hem niet
persoonlijk kent. Je moet ooit je wrevel van je kunnen afschudden en je bezig
houden met leukere dingen. Soms is het beter om het gelijk of het ongelijk aan
de kant te schuiven en je hand uit te steken.
En daarom heb ik mijn posting "Fred Karpet" verwijderd. Maar ook omdat ik mij er niet echt goed bij voelde, haatdragen en mensen afbreken zit niet in mijn aard.
Echter bedankt voor jullie lieve reacties.
Jullie genegen Troubadoerke
Hoe langer ik op onze aardkloot
rondloop, hoe meer ik mij ervan bewust wordt dat men ons graag blaaskes
wijsmaakt.
Neem nu alleen maar de statistieken, we worden er te pasen te onpas mee rond
de oren geslagen. Maar nog nooit heeft een opsteller van die bewuste
statistieken om mijn mening gevraagd. Ik wordt dus verondersteld om stilzwijgend
toe te stemmen in hun bevindingen.
Waarom die statistieken? Is het om werk te verschaffen, om de
werkloosheidsstatistieken positief te kunnen beïnvloeden? Want de éne spreekt
de andere tegen. Zo mocht ik althans vandaag constateren op tijd van luttele
minuten verschil.
Zo las ik dat er teveel dikke
kinderen zijn in onze Westerse wereld. Onze welvaartstaat is de boosdoener, er
is teveel en te lekker voorradig. Wat niet voorradig schijnt te zijn is de tijd
om een gezonde maaltijd op tafel te zetten. Er wordt teveel gebruik gemaakt van
Fastfood, panklare en/of diepvriesmaaltijden waarbij een verlies van vitaminen
en mineralen onvermijdelijk is.
Quote: "Dit probleem lijkt typisch voor de postindustriële en postmoderne
maatschappij; een consumptiegerichte maatschappij, waarbij alles om
vermaak en genot draait. Zelfs al bij kinderen."Unquote
En ik ga dat niet tegenspreken.
Maar op bijna hetzelfde moment lees ik dat onze kinderen mooier, langer en
gezonder zijn dan vroeger.
Dit is dan te wijten aan het feit dat we bewuster gezond eten dan onze ouders
of grootouders.
En dat je daarbij geen uren in je keuken hoeft te staan zegt men ook.
Quote: "Voor veel mensen zijn gezond en snel
strijdige begrippen. In feite staat het één los van het ander. Ook zonder uren
in de keuken te staan, kunt u een gezonde maaltijd op tafel zetten. Daarbij
kunt u gebruik maken van het grote aanbod dat er is in panklare groente,
groente uit diepvries of blik, voorgeschilde en voorgekookte
aardappelproducten, snelklaar vlees, kant-en-klare sausen en (fruit)salades.
Tegenwoordig zijn de productietechnieken zo verbeterd dat het verlies aan
vitamines en mineralen beperkt blijft. Grote kans dat u het zelf niet beter
kunt doen!"Unquote.
Zeg me nu eens wie ik moet geloven!
En wilt u er nog ééntje, ééntje
dichter bij huis, namelijk m'n eigen persoontje?!
Al jaren heb ik last van droge haren, zeg maar stroharen. Ik weet dat, mijn
kapster weet dat.
Sinds ik mijn haren kort heb laten knippen gebruik weer haarlak om de
weerbarstigheid te verslaan. Dat heeft de situatie er niet beter op gemaakt.
Dus wordt er duchtig gebruik gemaakt van een conditioner na het wassen van die
haren.
Een goed merk natuurlijk want dure koop is goede koop is daarbij mijn motto.
Merk nu mijn verbazing toen ik onlangs tot de conclusie kwam dat mijn
welriekend product op was en ik geen nieuwe in huis had. Nu heb ik altijd wel
wat staaltjes in huis, maar daar sta je maar onder de douche. Geen optie dus om
in je blootje en kletsnat naar je kast te lopen.
Dan maar de conditioner van dochterlief gebruiken die binnen handbereik staat.
Maar o wee, zij heeft vette haren en gebruikt een product dat die vette haren
moet drogen.
Ik neem toch maar het risico, en wat blijkt, mijn haren hebben er nog nooit zo
goed uitgezien
Nu één keer is toeval denk ik, en dus doe ik het meermaals. En ja hoor, mijn
haren worden met de dag behandelbaarder.
Waar is de logika?
Zou het nu zo zijn dat die makers
van die producten ons wat voorliegen om zoveel en zolang mogelijk te kunnen
blijven verkopen?
Want hoe rijm je het anders dat een product om vette haren droog te maken,
droge haren een glans geven
Van tegenstrijdigheden gesproken!
Vraagje van de dag: Wat is nu het
mooiste, de ruwe diamant, of de geslepen diamant?
In het eerste geval is de hand van
de arme mijnwerker nodig.
Voor het laatste is de bedreven hand van de ambachtsman onontbeerlijk.
Beiden werken zij om de rijken te laten schitteren.
Aan menige diamant kleeft bloed. Het geld verdwijnt veelal in de zakken van
machthebbers die er een oorlog mee financieren.
Maar wie staat daar bij stil wanneer je zulk schitterend juweel van je liefste
krijgt?
Maar ik dwaal af van mijn eigen
gedachte.
Een gedachte die niet ging over de diamant an sich, maar over de mens.
Vaak vergelijkt men een mens met een ruwe diamant. Hij is open en eerlijk,
neemt geen blad voor de mond en komt vrij en vrank uit voor zijn mening, staat
pal achter zijn principes.
Moet een dergelijk mens worden geslepen tot hij schittert? Moet hij van ruwe
diamant naar briljant gaan? Waarbij hij dan zichzelf kan verloochenen omdat hij
zijn schittering niet wilt verliezen. Waarbij hij mensen kan kwetsen zonder dat
die mensen het beseffen. Een bloedende snee achterlatend.
Of verkiest u de synthetische versie,vaak gezet in klatergoud?
Wat is mooier, de ruwe of de geslepen diamant?
Er zijn geen woorden voor een zieke,
van wie je weet; Hij redt het niet
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor het einde,
dat na zoveel moedig strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden wegnam.
(Onbekend)
VANDAAG GING DE MAN VAN MIJN LIEVE VRIENDIN HOTLIPS VAN ONS HEEN. EEN LIEVE MAN GING OP WEG NAAR ZIJN LAATSTE BESTEMMING NA EEN MOEDIGE STRIJD. MIJN PARTNER EN IK WENSEN OOK LANGS DEZE WEG ONZE INNIGE DEELNEMING TE BETUIGEN. WISKE, IN GEDACHTEN STAAN WIJ NAAST JOU EN WENSEN JOU HEEL VEEL STERKTE IN DEZE MOEILIJKE TIJD VAN IMMENS VERDRIET.
Voor al diegenen die van griezelen houden, ik heb een mooi blog ontdekt hier op seniorennet. Het blog is zwart als de nacht, je wordt aangekeken door onheilspellende ogen. Pietje met zijn zeis staat aan elk einde van het verhaal klaar om je kop af te zeisen. Hier en daar trap je ook in een plas bloed. Je kan er geen reacties geven, en ook van de maker van het blog kom je niet veel te weten. Mysterieus allemaal! Maar de griezelverhalen zijn om van te smullen voor de liefhebber van het genre. De link naar dit blog vind je als je naar beneden scrolt en aan de rechterkant van mijn blog op GRIEZELEN klikt. Of klop op die lelijke smoel hieronder, als je durft.
Een stralende zon, aangename
temperatuur, en onze seniorenvertoefplaats ligt er droevig verlaten bij.
Drie jaar terug begon het met een petitie van de buurtvereniging, "Wij
willen een recreatieplaats voor senioren in onze buurt, een petanquebaan!"
De jongeren konden niet achterblijven en vroegen een basketplein. De mannen van
de sporthal vroegen op hun beurt een parking, en de hondenbezitters een
hondenweide. Je kunt je dus rustig inbeelden hoe menige Schepen met zijn handen
in zijn haar zat.
Maar het kwam er, het kwam er allemaal.
Eerst kwam er het basketballpleintje. Dan de parking en vervolgens de hondenweide.
De petanquebaan had echter heel wat meer voet in de aarde nodig, letterlijk
dan.
Het begon in 2004 met een mooi uitgetekend plan dat in onze brievenbussen werd
gedropt, en vervolgens maanden niets meer.
Op een dag werd een door onkruid overwoekerd stuk grond omgeploegd.....en
vervolgens maanden niet meer.
In 2006 dan kwam er een omheining, en vervolgens......yep, maanden niets meer.
De senioren begonnen te monkelen, waarom moet het voor ons weer zolang duren.
Men had al maanden terug de ballen aangekocht, in reclame bij Aldi, magneetje
aan een koordje inclusief, en dit alles verpakt in een degelijk valiesje aan
een pensioengerechtigde prijs.
Dat lag nu blinkend te wachten op wat actie, maar de gemeente had geen zin in actie.
Mondjesmaat zagen we een beetje vooruitgang. Eerst wat struikjes, dan wat
bloemen, dan enkele boompjes en tenslotte de bankjes en tafeltjes.
Maar nog was het niet af, er moesten nog balken worden geplaatst rond de banen.
Ondertussen waren we 2007 en eindelijk raakte de seniorenvertoefplaats af.
In september werd ze ingehuldigd met een straatbandje en een Schepen die een
heus lint kwam doorknippen. Zelfs de pers was aanwezig.
Sindsdien is er geen kat meer op die vertoefplaats geweest.
Ik zie ze op het schoon verdiep al denken, "we zullen nog eens rap zijn voor
die oude......"
Een Nederlander en een Belg zitten al weken op een vlot op
zee. Op een dag zien ze land en zetten voet aan wal op een eiland.
Iets later worden ze omringd door kannibalen.
En natuurlijk worden ze in de stoofpot gezet.
Ze smeken om niet opgegeten te worden.
Het Stamhoofd is mild en zegt: "Diegene die twee opdrachten vervuld wordt
niet opgegeten."
De Nederlander en Belg vragen wat ze moeten doen.
Het Opperhoofd zegt dat ze als eerst 100dezelfde soort vruchten moeten
meebrengen.
De Belg kom als eerste aan en zegt dat hij 100 bosbessen heeft
meegebracht, en vraagt vervolgens wat hij moet doen als tweede opdracht.
Het Opperhoofd zegt dat hij die 100 bosbessen in zijn gat moet steken zonder
te lachen.
De Belg begint er dan maar aan en steekt de bessen een voor een in zijn derrière.
Tot hij bij de 99ste bes is en ineens begint te lachen.
"Ja" zegt het opperhoofd, "Jij moet in de stoofpot."
Als de Belg enige tijd in de stoofpot zit zegt het opperhoofd: "Maar hoe
kan dit nu, jij had bijna die 100 bessen in je gat en toch begon je bij de
99ste te
lachen?"
"Ja" zegt de Belg: "Ik zag ineens die Hollander aankomen met 100
kokosnoten!"
Quote: "Als wij om de
neutraliteit van de dienstverlening te garanderen geen hoofddoek mogen dragen
aan het loket, dan eisen we dat er geen kerstbomen staan in de stadsgebouwen en
er geen paaseieren meer worden uitgedeeld." Dat stelt Antwerps vakbondsvertegenwoordiger
Badia Miri.Unquote
Moeten we dit nu ietwat schamper weglachen, of moeten we meteen in het verweer
gaan?
Is dit pure frustratie of is dit provocatie?
Of is het een grap?
Want ergens is het best wel grappig!
Wie denkt er nog aan God bij het verorberen van die chocolade heerlijkheden,
toch geen hond meer.
Wie denkt er aan God bij het openen van de dure geschenken onder de kerstboom
na het verorberen van een decadente maaltijd waar half Afrika zijn hongergevoel
kan mee stillen.
De kerstboom was oorspronkelijk
een heidens vruchtbaarheidssymbool.De eeuwig groenblijvende boom
vertegenwoordigde daarbij de vernieuwing van het leven.
Idem dito met het paasei.
De traditie komt voort uit heidense lenterituelen. De godin Ostare werd
afgebeeld met een haas en eieren als symbool van vruchtbaarheid.
De katholieken hebben zich beide toegeëigend en er een verhaal rond geweven dat
in hun kraam te pas kwam.
Beide feiten zijn volledig aan de moslima's voorbijgegaan.
Of hoopten ze dat het aan ons voorbij was gegaan?
Anderzijds kan ik niet ontkennen
dat ik de aversie tegen de 'sjaaltjes' niet helemaal begrijp.
Ik zie nog vaak in gedachten de toenmalige vrouwelijke senioren vanuit mijn
kindertijd op straat lopen. Elk van hen had een sjaaltje op het hoofd. De ene
knoopte het vast in de nek, de andere onder de kin. Het was de kleurige hoofddracht
van de werkende klasse, de bourgeoisie droeg een hoed.
Nu nog zie ik vrouwen en mannen met een hoed in de stad wandelen, of met een
pet, baret en nog wat van die fraaie hoofddeksels, ik stoor mij er niet aan.
Net zomin ik mij stoor aan de orthodoxe joden waar de mannen een hoed of keppeltje
dragen en pijpekrullen, en de vrouwen na hun huwelijk een pruik.
Neen ik stoor mij er niet aan.
Toch niet zolang men mij maar niet verplicht om hetzelfde te doen, want dan ga
ik mij verzetten met hand en tand.
En van mijn paaseieren en kerstboom moeten ze óók afblijven!
Net als vorig jaar is het vandaag weer de Internationale.... Zeer Goed
Uitziende.... Verdraaid Slimme Vrouwendag.
Aan de meiden:
1.In elk oud iemand zit een jong iemand - die zich afvraagt wat er in godsnaam is gebeurd.
Cora Harvey Armstrong
2.In mij leeft een slank iemand. Maar ik kan haar gemakkelijk de baas met koekjes en chocola.
Ester Warlicht
3.De oude dag is geen plaats voor watjes.
Bette Davis
4.Een man moet doen wat een man moet doen. Een vrouw moet doen wat hij niet kan.
Rhonda Hansome
5.De zin 'werkende moeder' is overbodig.
Jane Sellman
6.Een vrouw moet twee keer zo goed zijn als een man, om half zo goed gevonden te worden. Gelukkig is dit niet moeilijk.
Charlotte Whitton
7.Vijfendertig is de leeftijd waarop je je hoofd op orde krijgt en je lichaam begint in te storten.
Caryn Leschen
8.Wanneer vrouwen gedeprimeerd zijn gaan ze of eten of winkelen. Mannen vallen een ander land binnen.
Elayne Boosler
9.Achter elke succesvolle man staat een verraste vrouw.
Maryon Pearson
10.Wanneer je in de politiek iets gezegd wil hebben, vraag je het een man. Wanneer er iets gedaan moet worden, vraag je het een vrouw.
Margaret Thatcher
11. Ik heb nog nooit een man advies horen vragen over hoe hij zijn carrière en zijn huwelijk moet combineren.
Gloria Steinem -
12.Ik ben een geweldige huishoudster; elke keer als ik een man verlaat, houd ik zijn huis.
Zsa Zsa Gabor
13.Niemand kan je minderwaardig doen voelen zonder je toestemming Eleanor Roosevelt
Gemakzuchtig of uitgekookt......? Thats the Question!
"Mams, je wordt wel héél gemakzuchtig!"
quote mijn zoon, en hij heeft gelijk.
Toen ik, nu zo'n slordige zes jaar terug mijn eerste peeceeke kreeg van hem als
verjaardagsgeschenk, stond alles in de engelse taal. Zoonlief is informaticus,
had de pc zelf gebouwd, vandaar.
Nu praat ik wel een mondjevol Engels, ik zing ook met gemak Engelstalige liedjes
mee, en ik snap ze nog ook. Maar technisch Engels is toch nog andere koek, en
dan zeker de pc taal wanneer je nooit van je leven een pc van dichtbij hebt
gezien.
Maar ik sloeg mij erdoor
Dat alles razend snel gaat in de
cyberwereld bewijst het feit dat er de laatste jaren meer en meer programma's
in het Nederlands te verkrijgen zijn.
Ik maakte dan ook dankbaar gebruik van de Nederlandse versie van het Microsoft
bestuurprogramma toen ik mijn laptop kocht. Lekker makkelijk want het is toch
de bedoeling, dat het snel gaat hè.
Maar o wee, gaandeweg leer je meer en meer, en dan was er de dag dat ik de
euvele moed opvatte om een website te maken.
'Dreamweaver' is daar een uitstekend programma voor, maar helaas, enkel te
verkrijgen in het Engels.
Ondertussen enkele jaartjes ouder en meer gaten in mijn verstand, en ik snap
meer niet, dan wel ,van die Engelse termen.
Zondag is hier de dag des zoons, en door de week maak ik al een lijstje op met
vragen voor hem.
"Hoe moet sus, hoe moet zo, en wat wil dit en dat zeggen?"
Ik ben daar wel wat geraffineerd in, want ik weet dat zoonlief ietwat
ongeduldig is en het veel sneller zelf heeft gedaan dan het aan deze dummy te
moeten uitleggen.
Dus probleem opgelost, en ik kan weer vrolijk verder.
Ik moet wel telkens opnieuw de
opmerking slikken van "Mams, sla je boeken open, lees wat er staat!"
En ik weet dat hij gelijk heeft.
Ik heb tich informatica boeken staan en een resem aan cursussen. Ze staan heel
wijs en interessant te blinken op een schab bij de pc. Dat ze niet dik onder
het stof zitten heb ik te danken aan mijn poetshulp.
Het is zoveel makkelijker om beroep te doen op mijn slimme 'nerdje'
Slim ja, maar niet zo slim als zijn moeder!
Want waarom kijk ik niet in mijn boeken? Omdat zoonlief een open boek is voor
mij!
Ieder huisje heeft zijn kruisje! Een gezegde zo oud dat het waarschijnlijk al in de rotswanden van de
holbewoners gekerfd stond.
We kennen de spreuk allemaal, maar we staan er vaak
niet echt bij stil dat het ook ó zó waar is.
Vandaag moest ik aan die spreuk denken terwijl ik mijn blogronde deed en ik er
echt niet vrolijker van werd.
Enkele weken terug verloor
Titipoes haar paps, kort daarop verloor Venus haar mams.
Meermin doet een herseninfarct en vecht zich met grote moed en veel innerlijke
kracht een weg terug.
Bij Bojako zijn er zieke kleinkindjes, maar gelukkig al weer aan de betere
hand. Ludovikus heeft pijn, elke dag pijn, maar laat zich niet kisten. Fiep zit
in een dipje, zo ook Laathi, die erg moe blijkt te zijn. Zelfs ons steeds opgewekte
Myetteke heeft the blues, haar honderdjarige mams moet volgende week onder het
mes.
De man van Thea is opgenomen moeten worden in het ziekenhuis, een behandeling
en zware operatie hebben geen verbetering gebracht. Ook zo bij mijn lieve
blogvriendin Hotlips. Daar is het bang afwachten wat de resultaten van het
onderzoek gaan zijn, maar het is een feit dat wat de uitslag ook mag zijn, een
behandeling kan haar Suske niet meer aan.
Nare toestanden dus, en wij maar
klagen over het weer.
En dan vergeet ik nog Coike, Pietje-Bob, Ronald, Kamiel......en nog zoveel anderen blogvrienden die
ieder hun eigen zorgen hebben.
Vaak laten ze dat niet eens merken en hebben nog een troostend woord over voor
een ander.
Want ja, ieder huisje heeft zijn kruisje, maar we laten het niet steeds merken.
We zijn goed in het opzetten van maskers naar de buitenwereld toe. Met zorgen
en verdriet loop je immers niet te koop. Gelukkig hebben we nu onze blogjes waar
we het allemaal van ons af kunnen schrijven, want gedeelde smart is halve
smart.
En vandaag gaan mijn gedachten naar
hen uit.
Sta ik even stil bij hun zorgen, en dat maakt dat mijn eigen zorgen een pak
onbeduidender worden.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar als dat kruisje door vele handen wordt
gedragen, dan wordt het toch een beetje lichter.
Dus mijn lieve vrienden, houd moed, ik zend jullie wat virtuele kracht.
Ik duim voor genezing, ik brand een kaarsje voor geleden verdriet en pijn.
In gedachten ben ik bij jullie!
Zo nu en dan ben ik een ware
zwartkijker, en ik deel nu even met jullie mijn zwarte gedachten.
Wat is het nut van sprookjes, zo vraag ik mij af? Wat leren ze onze kinderen?
Alle sprookjes beginnen met:
"Er was eens" en ze eindigen allemaal met: "En ze leefden nog
lang en gelukkig! Maar potjandorie, wat moesten al die hoofdpersonages
voor het zover was, een lange lijdensweg afleggen.
Neem nu "De zeven geitjes en de wolf", of "Roodkapje en de wolf"
en"De drie biggetjes en de wolf" Ik noem er nu drie, maar er zijn
veel meer sprookjes waar de wolf de boosdoener is.
En omdat ik bijna alles in vraag stel, heb ik ook hier weer mijn bedenkingen,
want ik vind de wolf een prachtig dier. Een roedeldier weliswaar, en ik ben
geen roedelliefhebber, maar voor een wolf ligt dat natuurlijk anders. Zo van,
samen zijn we sterk. En dat moet ook wel wil de wolf kunnen overleven.
Wolven die leven in het wild doden enkel om te overleven. Trouwens, er zijn
maar weinig dieren, zo niet één, die enkel doden uit louter plezier. Enkel de
mens doet dit volgens mij, toch dit terzijde
Maar onze huishond is een afstammeling van die wilde wolf. Hoe ga je het je
kinderen leren dat ze goed voor die hond moeten zijn, wanneer ze net gehoord
hebben dat de wolf een bloeddorstig beest is dat kinderen opvreet? Hoe gaan
kinderen daar mee om?
Of met de huiskat die ze associëren met De Gelaarsde kat die zich dood hield om
een argeloos konijntje te vangen om het daarna meteen meedogenloos af te maken.
Van wie moeten ze nu houden, van hun konijntje, of van de kat?
Alle sprookjes staan bol van de slechte
figuren en geweld.
Je zult maar als stiefmoeder in een gezin komen waar de kinderen doodsbang van
je zijn omdat je net Assepoester of Sneeuwwitje naar het leven hebt gestaan.
En dan die prins nog, om niet te vergeten!
Hij komt altijd als redder in nood aan het einde van het verhaal. Als het kalf
verzopen is, dan is hij er met groot bravoure.
Waar was hij ondertussen dan? Was hij de flierefluiter aan het uithangen bij
een rijke edeldame, iemand die zijn fortuin zou verdubbelen bij een huwelijk?
Liep hij daarbij een blauwtje en ging hij uit balorigheid dan maar een eindje
op zijn paard door het bos rijden? Neemt hij dan maar ter compensatie de eerste
de beste deerne die hij tegenkomt? Om zijn ego te redden?
En wat moeten onze kinderen dan denken van die vriendelijke man die hen
aanspreekt en hen snoepjes geeft. Geen wonder dat zij gewillig met hem
meelopen, hij is immers hun sprookjesprins.
In alle sprookjes viert gebrek en
armoede hoog tij, maar het eindigt altijd goed.
In sprookjes wordt het goede of de onschuld altijd beloond met geluk goud en
juwelen.
Wat moet het kind in het verre derdewereldland daar van denken?
Voor hem wordt het niet goed, of hij nu braaf is of stout. Voor hem blijft de
honger knagen, tot hij sterft van ellende in zijn eigen uitwerpselen, met
dichtgeplakte oogjes door de vliegenmaden.
Nee, dit kind gelooft niet in sprookjes, kent geen sprookjes.
Dit kind kent enkel een moeder die niet kan lezen en nooit sprookjes heeft
horen vertellen, of het moesten die van de zendeling zijn, en die hem wanhopig
tegen haar lege borst houd.
Dit kind beleefd in werkelijkheid alle gruwel die in sprookjes voorkomen.
En spijtig voor hen die hardnekkig in sprookjes willen geloven, maar sprookjes
bestaan niet.
Het is moraal voor de rijken!
Jos gaat elke dag werken en zit daarna tot s' avonds laat
in de snooker en de fitness. Zijn
vrouw vindt dat hij maar eens een avondje ontspanning moet nemen en gaat met hem naar de lokale striptent. De
portier van de club groet hen en zegt:"Heij Jos alles kits ?" Zijn
vrouw vraagt verwondert of hij hier nog geweest is.
"Nee,
nee" zegt Jos "ik ken hem van de snooker. " Eens
ze neerzitten, vraagt de serveuse of hij een Jupiler drinkt zoals
gewoonlijk. Zijn
vrouw wordt lastig en vraagt hoe zij weet dat hij Jupiler drinkt. Zij
zit bij het vrouwen snookerteam en wij delen onze tafel met hun. Wat
later komt de stripster naar de tafel en legt haar armen rond hem, kust
en knuffelt hem overal en vraagt: "Mijn
speciale stripact op uw tafel zoals gewoonlijk?" Zijn
vrouw is nu woedend en stormt de club uit. Jos
loopt haar achterna en kan nog net mee in de taxi springen die zijn
vrouw geroepen heeft.
Hij probeert uit te leggen dat de stripster hem
waarschijnlijk verwart met iemand
anders waarop zijn vrouw begint te roepen en te tieren en hem uitmaakt
voor het vuil van de straat. Waarop de
taxichauffeur antwoord: " Amai,
Jos nu hebt ge toch wel een echte teef opgescharreld hé ? "
Geluk!
Wat is geluk, zo vraag ik mij af?
Geluk zit vaak in kleine dingen.
In een zonsondergang, of vroege vogels die vrolijk fluiten. Een mooi lied dat
je hoort en dat een halve dag door je hoofd blijft zweven.
Er zijn zovele dingen om gelukkig mee te zijn, kleine dingen.
Geluk zal voor jou helemaal anders zijn dan voor mij, maar het geluksgevoel is
niet zo verschillend.
Het geijkte cliché van 'Geld maakt niet gelukkig' zal misschien voor jou opgaan
omdat je geen gebrek aan geld hebt, maar voor die arme sloeber zal een aalmoes
een maaltijd betekenen die hij anders moet ontberen.
Voor een zieke zal genezing het hoogste goed zijn, iets wat voor een gezond
iemand een vanzelfsprekendheid is.
Geluk moet je grijpen, maar vaak
zie je het niet eens voorbijkomen.
Geluk zit net als ongeluk, soms in een klein hoekje
Vaak besef je het pas als het alweer voorbij is.
Geluk komt en gaat. Je kunt het niet kopen.....en toch!
Feit is dat je het niet kan vasthouden.
Geluk is een vluchtig iets, ijl als een koude lucht, of warm als een tropische
wind.
Het zit binnenin jou.
Men zou het ook TEVREDEN kunnen noemen.
Wat gaan we doen in het weekend? Voor diegene die niet weten waar naartoe, hier een sugestie. 't Is Jaarmarkt in Edegem (bij Antwerpen)! Zaterdag en zondag is in Edegem werkelijk vanalles te beleven. Braderij, rommelmarkt, demonstraties, kermis, vuurwerk, fakkeltocht... en tussen al dat gewoel vinden jullie zeker het kraam van "Den Dierenvriend".
Het
is misschien het ideale moment voor de poezenliefhebbers onder jullie
om eens te komen kennismaken met Bieke en Lode. Bij hun kraam kan je
leuke spelletjes doen en prijzen winnen, maar je kan er ook info vinden
over hun werk met de adoptiepoezen. Ze verkopen er leuke snuisterijen met dieren als thema, kalenders, prachtige handgemaakte postkaarten... Misschien
kan je er al enkele originele kerstkadootjes kopen voor de
dierenvrienden in jullie kennissenkring? De opbrengst komt volledig ten
goede aan de adoptiedieren.
Het zou fijn zijn indien jullie in
de buurt zijn om de mensen achter "Den Dierenvriend" eens persoonlijk
te leren kennen! Het zou Bieke zeker een hart onder de riem steken. De jaarmarkt is zeer groot maar jullie vinden hun kraam in de Hovestraat vlak tegenover Supermarkt Match!
Hoewel
de jaarmarkt op zaterdag tot 1 uur 's nachts duurt moet je wel rekening
houden met Bieke's hoge leeftijd. Haar kraampje gaat dicht om 21 uur
want zij moet op tijd in bed om de volgende dag nog fit te zijn. Deze
senior moet telkens zelf haar kraam opstellen en afbreken dus dat is
voor een dame van rond de 70-tig niet te onderschatten... Misschien
vindt ze op deze manier ook wel enkele fitte gepensioneerden die
volgend jaar graag een pootje komen toesteken? Want het wordt voor haar
wel allemaal erg zwaar... Dus mensen die zich geroepen voelen... laat het haar maar weten! http://blog.seniorennet.be/dendierenvriend/
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!