Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
14-12-2008
dochter
Een vriendin van me ging met haar dochter van vijf winkelen. Het meisje sloeg haar moeder gade terwijl ze kledingstuk na kledingstuk paste. Elke keer als haar moeder uit de paskamer kwam, riep ze uit: o, mama, wat zie je er mooi uit? Op een gegeven moment kwam een vrouw uit de paskamer ernaast. Zij riep: Mag ik uw dochter misschien even lenen?
Mijn vrouw zat in de overvolle wachtkamer van de gynaecoloog, toen er een gsm rinkelde. Een vrouw nam op. De volgende minuten legde zij haar beller tot in de kleinste details uit wat ze allemaal mankeerde, wat ze voelde en waar precies. Plotseling veranderde ze van onderwerp. Hij? Nee, dat is uit Om er aan toe te voegen: Zullen we het daar later over hebben, Dat is nogal persoonlijk en ik zit hier in een kamer vol vreemden.
Je krijgt tegenwoordig op een vlucht zo zelden nog een maaltijd aangeboden, dat ik opkeek toen de stewardess aan de man voor me vroeg: wilt u en warme maaltijd? Waaruit kan ik kiezen? vroeg hij; uit ja of nee, antwoordde het meisje.
Op een workshop over temperament bij honden vertelde de instructeur dat er een goede methode is om het karakter van een hond te testen. De eigenaar van het dier moet op de grond vallen en doen alsof hij gewond is. Een hond met een slechte inborst zal proberen zijn baas te bijten; een dier met een goed karakter zal bezorgdheid tonen en het gezicht van zijn baas aflikken. Toen ik op een avond een pizza zat te eten, besloot ik de theorie uit te testen op mijn twee honden. Ik stond op, greep naar mijn hart, schreeuwde en zakte ineen. De twee honden staarden even naar me, keken elkaar aan, - en renden naar de eettafel om zich meester te maken van de pizza.
Geeft u toe dat u vier keer hebt ingebroken in die kledingzaak, vraagt de rechter.
ja, antwoordde de verdachte. En wat hebt u gestolen, Een jurk, edelachtbare een jurk? vraagt de rechter; Na vier keer inbreken? Ja, edelachtbare, zucht de inbreker, mijn vrouw vond de kleur van de eerste drie maar niks.
Kom, we stappen naar het station, dan hoeven we niet op de bus te wachten zei ik tegen mijn twee jonge zonen; Tot hun grote ongenoegen begonnen we te stappen. Na een tijdje vroeg mijn zevenjarige zoon: mama waarom beslis jij toch altijd over alles? Omdat ik volwassen ben, zei ik; Als jij volwassen bent, mag jij alles beslissen hij dacht even na en zei vervolgens: ik denk het niet, want dan heb ik een vrouw.
Tijdens een bezoekje aan de damestoiletten hoorde mijn vriendin addy een vrouw in het aangrenzende toilet plotseling vragen: En hoe is het eigenlijk met jou? Addy keek ontsteld open antwoordde enigszins aarzelend: goed. De vrouw: De laatste tijd nog iets spannends beleefd?. Nog altijd verbaasd antwoordde Abby: Niet echt en Jij? Waarop de onbekende opeens snauwde: Zeg kan het gaan, ja? Ik ben wel aan het bellen.
Een buurman vroeg me of ik hem een lift naar de stad kon geven. Ik ben bang dat dat vandaag niet zal lukken, zei ik en met zachte stem voegde ik toe: vrouwenproblemen
Als zeihij begripvol. Je kunt nog steeds niet file parkeren he
Formule I rijders vindt mijn vriendin Lana maar watjes, en dus was het geen wonder dat de politie haar op een dag aanhield. Reed ik te snel? Vroeg ze quasi onschuldig. Dat niet zozeer; antwoordde de agent; Het was meer dat u te laag vloog.
De boer snijdt op weg naar een vijver een stuk af door zijn boomgaard. Hij draagt een emmer om geplukt fruit in te doen. Eenmaal bij de vijver ziet hij twee naakte jonge vrouwen zwemmen. Zodra ze hem zien duiken ze onder. We komen er niet uit zolang je niet vertrekt roept een van de meiden. Ik kwam hier niet om jullie naakt te zien zwemmen. Zegt de boer Ik ben hier om de krokodillen te voeren.
Een vrouw stapt af op een klein oud mannetje dat in een schommelstoel op zijn veranda zit. Het viel me op hoe gelukkig u er uitziet, zegt ze. Wat is uw geheim voor een lang leven? Ik rook drie pakjes per dag, antwoordt hij. Ik drink ook enkele flessen whisky per week, eet alleen snacks en beweeg nooit. Ongelooflijk zegt de vrouw, Hoe oud bent u, Zesentwintig.
Wanneer een zakenman zijn nieuwe kantoor opent, ontvangt hij van een vriend ter felicitatie een krans met daarop Rust in vrede. Het is duidelijk dat er een fout is gemaakt en de zakenman belt de bloemist om zich te beklagen. Nadat hij de bloemist heeft verteld van de fout, zegt die bloemist: het spijt me heel erg van de vergissing, en het is natuurlijk erg vervelend voor u maar moet u zich het volgende indenken. Er vindt vandaag ergens een begrafenis plaats waar bloemen worden afgeleverd met de tekst Gefeliciteerd met je nieuwe locatie;
Een computernerd steekt de straat over en ziet een kikker die zijn bek opent en begint te praten; Als je me kust, zegt de kikker, verander ik in een prinses, blijf ik een hele week bij je en doe ik alles wat je van me verlangt. De jongen glimlacht en stopt de kikker in zijn jaszak.
Heb je me gehoord? Vraagt de kikker? Een mooie prinses? Voor een week?
Luister, zegt de nerd, ik heb geen tijd voor een vriendin. Maar een pratende kikker, dat is pas cool.
Enkele dagen na het overlijden van mijn vrouw ontving ik een meelevende brief van mijn bank. Desalniettemin sloot het briefje af met de volgende opmerking, zaken blijven immers zaken: cheques die na het overlijden door de overledene worden uitgeschreven, worden niet in behandeling genomen.
Tijdens haar studie had mijn dochter Laurie een bijbaantje als serveerster in een niet al te chic restaurant. Op een avond bediende ze een goedgekleed jong echtpaar. Op neerbuigende toon vroeg de man haar: heb je er wel eens aan gedacht om te gaan studeren? ja, ik studeer al antwoordde Laurie. Wel, ik heb op Harvard gezeten, zei hij en hij keek het restaurant eens rond, En hier zou ik nooit willen werken. Ik zit op Vassar, riposteerde Laurie, En ik zou hier nooit willen eten.
Bo, Jim en ik waren een dagje aan het golfen en we bakten er niets van. Bij elke hole moesten twee van ons in de bosjes aan de ene kant van de fairway op zoek naar onze bal, terwijl nummer drie aan de andere kant liep te speuren. Op de veertiende hole kwamen Jim en ik uit een donker sparrenbosje en zagen we een grote waterschildpad op zijn gemak naar de green schuifelen. Ik vond het een vreemd gezicht zo ver van het water en riep naar Bo, die net tussen de sparren aan de andere kant vandaan kwam: He, Bo Er loopt een schildpad over de fairway. Bo draaide zich om keek even en vroeg toen heel droog: zou hij verder willen spelen?
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
