xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Het belang van tijd.

(Ibn Al-Djawzie)

Elke mens zou het belang en de waarde van zijn tijd moeten inzien. Wanneer hij dit doet, dan zal hij geen moment hiervan verloren laten gaan en zal hij steeds de beste worden en daden uitkiezen. Zo zal hij zich ook steeds voornemen om het goede te verrichten...

En zo waren onze voorgangers erg uit op hun tijd en streefden zij er om ter meeste naar om hun tijd zo goed mogelijk te benutten. Iemand vroeg aan ‘Aamir b. ‘Abd Qays om eventjes te praten, waarop hij zei:
"Hou de zon tegen, dan zal ik met jou praten."

Ibn Thaabit Al-Boenaanie zegt dat zijn vader op sterven lag, en dat hij hem aanmoedigde om de geloofsbelijdenis te zeggen, waarop zijn vader zei:
"O mijn zoon, stop maar, ik ben nu al in mijn zesde gedeelte (van de Koran)."

En toen men één van de voorgangers (die op sterven lag) bezocht, kwamen zij binnen en zagen zij dat hij aan het bidden was. Zij stonden versteld en vroegen hem hierover. Hij antwoordde: "Nu wordt mijn rol - waar de daden in opgeschreven worden - opgerold."

Als de mens dus beseft dat zijn daden zullen ophouden op het moment dat hij sterft, moet hij er dus alles voor doen om daden te verrichten die na zijn dood verder zullen duren. Zo zorgt hij ervoor dat hij iets wegschenkt, dat hij een boom of een plant zaait, of een rivier aanlegt, dat hij een vroom gezin achter zich laat dat Allah gedenkt, of dat hij een boek samenstelt met nuttige kennis. Want het boek is het eeuwige kind van de geleerde. En zo brengt hij zijn kennis ook in praktijk en onderwijst hij deze kennis, want wanneer de mensen over zijn daden zullen horen, zullen zij proberen om hem hierin te volgen.

En zoals men ooit heeft gezegd: "Sommige mensen zijn gestorven, terwijl het lijkt alsof zij nog onder de mensen leven." (Saydoel-Chaatir 1/22 - aangepast -)