De biografie van Yusuf Islam (Cat Stevens)

,,Mijn vader was een Griekse Cyprioot en mijn moeder was Zweeds maar om de één of andere reden hadden ze besloten om me naar een Rooms - Katholieke school te sturen. Ik denk dat het mijn eerste bewustwording van mijn leven was. Geboren als Steven Demetre Georgiou, was ik opgevoed als een Griekse orthodox dus nam ik niet deel aan de religieuze rituelen op school; je zou het kunnen bekijken dat ik het leven begon als een waarnemer.

Mijn familie was helemaal niet strikt maar ze wilden wel dat ik een goede morele achtergrond had en daarom hadden ze me naar een Katholieke school gestuurd. Ik leerde over het goede en het kwade en over de moraliteit in het algemeen. Religies hadden altijd al een grote indruk op me achtergelaten. Wanneer een vriend van mij weigerde om te knielen voor het gebed op school, omdat er anders kreuken in zijn kleren kwamen, zorgde dat voor een breuk in onze vriendschap. Ik was toen 7 !
Nu ik erover nadenk.... is het ironisch dat ik me tot de islam bekeerde.

Mijn opvoeding was altijd heel antimoslim. Hoofdzakelijk waren Grieken en Turken vijanden, dus nam ik de standpunten van men Griekse vader over en haatte ik alles van Turken, inclusief hun religie de Islam; wat dat ook mocht betekenen.
Naast ons woonden een moslimfamilie maar we hebben ze nooit lastig gevallen, toch hielden we afstand. Ik groeide op in de West End van Londen. Mijn ouders runden een zeer druk restaurant in Shaftesbury Avenue en de atmosfeer waarin ik was opgegroeid was opwindend! Leven was licht, haastige mensen en zwarte taxi's! We woonden dichtbij de theaters en daar is het waar ik zeker mijn interesse kreeg voor de entertainment industrie.

Ik was de jongste van drie en ik ben er zeker van dat mijn broer en zus zouden zeggen dat ik verwend was maar ik deed zeker en vast een deel van het harde werken. Toen ik 10 was, werkte ik reeds als ober in het restaurant, ruimde ik op en kuiste ik. Zo leerde ik voor het eerst het publiek dienen. Soms kookte ik maar gewoonlijk ging alles goed en omdat ik zo jong was kreeg ik veel tips van de klanten.
Opgegroeid tussen gemengde afkomsten was niet zo moeilijk. Het deel van Londen waar ik woonde was zo multicultureel dat ik niet opviel. Maar er was een interessante situatie thuis; de tegengestelde karakters van mijn ouders zorgden er voor dat ik een zeker evenwicht in men leven kreeg. Ik hield van de emoties van men vader en het feit dat hij heel zelfzeker, actief en slim was. Maar zijn temperament was soms te veel voor sommige van ons. Integenstelling tot mijn moeder, die heel rustig en zelfbeheersend was en altijd tijd vond om te luisteren naar ons.

Toch herinner ik me nog geruzie in ons huishouden. Ik moest 8 geweest zijn toen mijn ouders beslisten om uit elkaar te gaan. Het was een ongewone scheiding want ze bleven allebei thuis wonen. We bleven allemaal boven het restaurant wonen, met mijn vader die in een kamer van de eerste verdieping woonde terwijl mijn moeder een andere kamer nam.
We deelden allen de woonkamer maar het centrum van leven was het restaurant waar mijn ouders bleven werken. Het enige moeilijke aan dit alles was, waar ging ik elke nacht slapen? Zoals gewoonlijk zou ik het object van een harde strijd tussen hen worden. Gewoonlijk won mijn vader en ik dus altijd in zijn kamer eindigde om te slapen. Raar, want ik had een sterkere band met mijn moeder.
Nadat ze gescheiden waren, probeerde mijn moeder een thuis te maken in Zweden en zou ik daar 6 maanden naar school gaan. Ik was de enige met donkere ogen, donkere huid en donker haar in de hele school van kinderen met blond haar en blauwe ogen. Tijdens de speeltijd, was ik het centrum van de aandacht. Ik had een gedeelte op de speelplaats voor mezelf waar al de jongens naar mij kwamen kijken. Zo kon ik kiezen wie mijn vrienden zouden zijn voor die dag, het verhoogde mijn zintuig als waarnemer.

Ik was altijd een gevoelige jongen geweest en stond dicht tegen het leven voor iemand van mijn leeftijd. Ik was redelijk introvert en was altijd aan het denken. Ik kan me niet voorstellen dat ik niet aan het denken was als een kind. Eén keer probeerde ik niet te denken, wanneer ik op weg was naar school, maar het ging gewoon niet.
Terug in Londen, probeerde ik altijd de brokken te lijmen tussen mijn ouders. Ik voelde dat ik degene was waarmee ze met elkaar konden communiceren.
Later, wanneer ik bekend werd, was mijn succes een grote bron van trots voor hen. En onrechtstreeks heeft dat ervoor gezorgd dat we allemaal samen bleven.
Op een zeer jonge leeftijd toonde ik al artistieke vaardigheden, zoals schilderen (mijn moeder moedigde me aan voor dit) maar later schakelde ik over naar de gitaar en begon liedjes te schrijven, die ik opnam op een demotape in een studio verder in de straat. Eens veranderde ik mijn naam in Cat Stevens (Biografie). Ik was op weg om bekend te worden.
Op mijn 18de scoorde ik mijn eerste hit met 'I Love My Dog'. Al die bekendheid zorgde voor een grote verandering in mijn levensstijl. Ik werd geïnterviewd, gefotografeerd en achtervolgd door meisjes. Ook al zou ik graag zeggen dat dit alles geen invloed op me had, toch had een effect. Liever dan zorgen te maken over dat ik te jong was voor dit succes, dacht ik dat ik te lang gewacht had. Mijn verwachtingen waren zo hoog.

Ik groeide op in Soho en was redelijk wegwijs in de straten. Ik denk dat ik een beetje een kwajongen was want ik wilde steeds weten hoe mijn ouders zouden reageren; samen met mijn beste vriend, Andy, spijbelde ik om het theaterleven in de West End te beleven. Ik rookte en toen ik 17 was stopte ik met de kunstschool. Dit zorgde voor heel wat ideeën en gewoonten.
Ook al had ik een druk leven, toch was ik altijd op zoek naar antwoorden. Ik realiseerde me dat ik iets moest bereiken in mijn leven. Eerst dacht ik dat het luxe was, die al mijn problemen zou oplossen maar ik was verkeerd.
Toen ik 19 was kreeg ik TBC (Tuberculose) en werd opgenomen in het ziekenhuis. Het was een zeer angstige periode - ik kwam oog in oog te staan met de dood. Ik begon te denken over mijn toekomst. De gedachte dat ik vormden gedurende die periode hielpen me om over het leven na te denken en een weg te vinden door het leven. ,,Wat staat er me te gebeuren? Was ik maar een lichaam en was mijn doel in dit leven enkel en alleen om dit lichaam tevreden te houden? Waarom ben ik hier, waarom ben ik hier aanwezig in deze ziekenkamer?" Nu kon ik rustig naar antwoorden zoeken. In die periode was er ook een grote interesse in de Oosterse mystiek. Ik begon te lezen en het eerste wat ik ontdekte was dat de ziel verder leeft na de dood. Ik voelde dat ik op weg was naar het geluk. Ik begon te mediteren en werd trouwens ook vegetariër. Ik geloofde nu in 'Peace and Flower Power,' en dit was de algemene trend. Maar wat ik in het meest geloofde was dat ik niet zomaar een lichaam was.
Dit werd ik me bewust tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis.
Op een dag was ik aan het wandelen op straat en het begon te regenen, ik zocht naar beschutting en dacht: ,,Wacht eens even, mijn lichaam wordt nat, mijn lichaam vertelt me dat ik nat word.'' Dit deed me denken aan een gezegde dat het lichaam als een ezel is en dat het getraind moet worden om te weten waar het moet gaan; anders leid de ezel je naar plaatsen die hij zelf verkiest.
Ik had een eigen wil, een geschenk van God: volg de wil van God. Ik was gefascineerd door de nieuwe Terminologie dat ik leerde in de Oosterse religie. Ik dook terug in de studio om mijn nieuwe songs, die ik tijdens mijn ziekenverlof schreef, te produceren. Deze songs reflecteerden mijn gedachten, mijn gevoelens. Het was een weerspiegeling van mezelf. Eén van die songs was deze: ,,I wish I knew, I wish I knew what makes heaven, what makes hell. Do I get to know you in my bed or some dusty cell while others reach the big hotel?'' Mijn zoektocht ging verder.
Mijn muziek werd nu ook gepromoot in Amerika en ook dit werd een groot succes met songs zoals: 'Lady D'Arbanville', 'Wild World', 'Father & Son', 'Peace Train',... Ik begon het moeilijk te krijgen omdat ik rijk en bekend was en ik er niet gelukkig van werd. Ik genoot maar ik miste iets in mijn leven en dat maakte van mij soms een moeilijke persoon om met samen te werken. Dit omdat ik nog steeds opzoek was naar antwoorden. Ik verdiepte me in het Boeddhisme omdat het goed en nobel is, maar ik was te erg verbonden met de wereld en was niet in staat om een monnik te worden en met te isoleren van de maatschappij.
Ik probeerde Zen en Ching, Numerologie, kaarten omdraaien (Tarot)en astrologie; ook probeerde ik terug te lezen in de Bijbel maar ik kon niets vinden.

In 1975, net voor ik aan een grote tournee ging beginnen, bezocht ik Jerry Moss thuis in Malibu en ik besloot om een duikje te nemen. Wat ik zelf niet wist was dat het een gevaarlijk tijdstip was om te zwemmen en ik had er zelf niet echt op gelet dat er niemand aanwezig was op het strand die dag. Toch ging ik zwemmen. Nadat ik wat had gezwommen besloot ik om terug te keren maar het ging niet! Nu wist ik dat het een gevaarlijk tijdstip was. Ik kwam in een onderstroom terecht en werd in zee gesleurd. Ik had helemaal geen kracht meer in mijn lichaam; ik vocht tegen de oceaan. De stroming trok me mee en ik kwam niet dichterbij. De angst om te sterven overviel me, dit kon het einde betekenen! Er was geen hulp in zicht en ik riep:
,,Oh God, if you save me, I'll work for you!"
(Oh God, als je me redt, zal ik voor je werken!)
En op dat moment kwam er een golf achter me die me naar voor stuwde. Plotseling, had ik genoeg energie om terug aan land te zwemmen. Daar was ik: veilig en levend. Dat was een moment van waarheid.
Ik legde mijn plechtige belofte af, ik zou God terugbetalen omdat Hij mijn leven had gespaard. Ik was zo dankbaar dat ik nog leefde want ik hield van het leven. Ik had nog geen antwoorden gevonden en nu ik kreeg ik een kans, een tweede kans.

Ik wachtte op een teken en dat teken kreeg ik van mijn broer David.
Mijn broer kwam van een spirituele reis. Hij had de moskee in Jeruzalem bezocht en was er onder de indruk van dit onbekende geloof. De moskee leefde en had tegelijkertijd ook een atmosfeer van vrede en rust.
Wanneer hij terug in Londen arriveerde bracht hij de vertaling van de Koran mee, die hij aan mij gaf. Hij zelf werd geen moslim, maar hij voelde iets in deze religie en hij dacht dat ik daar misschien ook iets zou in vinden.
Toen ik het voor het eerst las ontdekte ik dat de moslims zowel als de christenen in dezelfde God geloofde als Abraham, ik was verbaasd! Wanneer ik verder begon te lezen zag ik zeker niet het Licht maar het opende wel mijn hart en vooral het hoofdstuk van Jozef (Yusuf). In de Koran stonden de antwoorden waar ik al die tijd naar gezocht had: ,,Wie was ik? Wat was het doel van mijn leven? Wat was de realiteit en wat zou de realiteit zijn? En waar kwam ik vandaan?'' Ik ontdekte dat dit het ware geloof voor mij was. In het begin was ik even verward tussen het lichaam en de ziel. Dan realiseerde ik dat het lichaam en de ziel niet gescheiden waren, je hoeft geen bergen te beklimmen om dichter bij God te zijn; we moeten de wil van God volgen, dan kunnen we zelf nog hoger reizen dan de engelen.
Ik leerde dat alles van God was, Hij heeft alles gecreëerd. Op dat moment begon ik mijn trots te verliezen. Ik dacht dat hoe ik was en alles wat ik tot hier toe had gedaan door mezelf kwam. Maar ik leerde dat ik niet mezelf had gecreëerd. Ik leerde wat mijn doel van mijn wezen was: mezelf onderwerpen aan de leer van deze religie, bekend als de islam.
Op dat moment begon ik mijn geloof te ontdekken. Ik voelde dat ik een moslim begon te worden en verdiepte me verder in de Koran. Ik realiseerde dat alle Profeten waren gezonden door God, gebracht met dezelfde boodschap.

Dit is de schoonheid van de Koran: het vraagt je om na te denken en verstandig te praten, en de zon of de maan niet te aanbidden maar de Ene die alles gecreëerd heeft. De Koran vraagt de mensen om zich te weerspiegelen op de zon, de maan en God in het algemeen. Realiseer je hoe verschillende de zon van de maan is? Ze staan op een verschillende afstand van de aarde, maar toch verschijnen ze voor ons met dezelfde grote; en soms bedekken ze elkaar.
Wanneer ik verder in de Koran ging lezen, begon het over bidden, vriendelijkheid en liefdadigheid. Ik was noch niet helemaal moslim maar ik voelde dat de Koran alle antwoorden op mijn vragen had en God heeft het naar mij toe gezonden toch hield ik het geheim. Maar de Koran spreekt ook op verschillende niveaus. Ik begon het te begrijpen op het niveau waar de Koran schrijft: ,,Degene die geloven nemen niet-gelovige als vriend en de gelovigen zijn broeders". Op dat moment wilde ik mijn moslim broeders ontmoeten.

Ik besliste toen om naar Jeruzalem te gaan ( zoals zijn broer). In Jeruzalem ging ik de Moskee binnen en ging zitten. Een man kwam me vragen wat ik wilde. Ik vertelde toen voor de eerste keer dat ik een moslim was. Hij vroeg hoe ik noemde. Ik vertelde dat ik 'Stevens' noemde. Hij was in de war vervolgens vergezelde ik hun bij het bidden maar het verliep niet zo succesvol.
Terug in Londen, ontmoette ik zuster Nafisa. Ik vertelde haar dat ik de islam in mijn leven wou toelaten. Ze stuurde me naar een Nieuwe Regionale Moskee, deze was gebouwd in 1977 zo een 1 ½ jaar nadat ik de Koran had gekregen. Nu moest ik mijn trots, de duivel, verliezen. Een nieuwe weg volgen.
Dus op een vrijdag ging ik naar de Imam en maakte ik mijn geloof bekend bij hem. Dit moet voor iemand die bekendheid en fortuin heeft verwezenlijkt maar het had me écht beïnvloed en hoe hard ik ook probeerde.....
Maar ik had de Koran om me erdoor te helpen.

Nu, was ik in direct contact met God. Eens had een Hindoe-vrouw me verteld: ,,Je begrijpt de Hindoes niet. We geloven in één God, we gebruiken deze objecten om ons enkel te concentreren". Wat ze wilde zeggen was: in het proberen God te bereiken moet er iets zijn om ons te verbinden, ze gebruiken deze objecten voor dit doel. Maar de islam verwijderd deze barrières. Het enige dat de gelovigen scheiden van de niet-gelovigen is het gebed. Dit is het proces van de zuivering.

1978 4 juli Steven Georgiou veranderd zijn naam in Yusuf Islam (Jozef Islam)
1979 Year of the Child - Benefiet in het Wembley Arena in Engeland. Op dit UNICEF - liefdadigheidsconcert treedt hij voor de laatste keer op als Cat Stevens met het lied: 'Father & Son'.
1980 Yusuf veilt al zijn instrumenten en gouden platen voor de liefdadigheidsfondsen: Help The Aged en Capital Radio's Help a London Child.
1981 ·1 Voor het eerst dat hij een moslim is schrijft hij een lied: 'A is for Allah' (A is voor Allah) voor zijn 1-jarig dochtertje;
·2 Hij geeft zijn eerste publieke lezing, getiteld My Path To Surrender op het Mind Body Spirit Festival in Olympia;
·3 Hij richt Islamia op, de eerste Britse Islamitische school.
1985 ·1 Yusuf bezoekt Soedan waar een grote hongersnood heerst dat veel slachtoffers eist. Hij begint lezingen te geven in Britse universiteiten;
·2 Bij het Live Aid - liefdadigheidscampagne, in het Wembley Stadium, stelt Yusuf voor om een nieuw lied 'The End' te zingen. Speciaal gemaakt voor deze gelegenheid.
1987 Tijdens een bezoek aan vluchtelingen in het Noordwesten van Pakistan, dat in oorlog verwikkeld is, zingt Yusuf een lied uit 'A is for Allah'. Een vlug opgenomen cassette wordt nu verspreid.
1992 Yusuf bezoekt Noord - Bosnië. Hij ziet het land dat in puin ligt door de oorlog.
1994 CD: 'The Life Of The Last Prophet', dit is de eerste CD die geproduceerd word onder Yusuf Islam's Mountain Of Light. Het is een gesproken versie over het leven van de Profeet Mohammed.
1997 ·1 Na jaren onophoudelijk campagne te voeren wordt Islamia de eerste Islamitische school die gesubsidieerd wordt door de overheid;
·2 Yusuf treedt op - a cappella - in Sarajevo voor 6.000 mensen, incl. de president, in het Culturele Centra Skenderija;
·3 Hij maakt een CD met Bosnische liedjes waarvan de opbrengst naar de slachtoffers van de recente rassenmoord in het land gaat;
·4 CD: 'I Have No Cannons That Roar,' de titel komt van een gedicht van de Minister van Buitenlandse Zaken van Bosnië Irfan Ljubiyangic. Yusuf hielp bij de vertaling.
1999 ·1 Hij bezoekt Macedonië en Albanië om hulp te verlenen aan Kosovaarse vluchtelingen. Miljoenen mensen zijn uit hun huizen gezet en duizenden zijn afgeslacht door het Servische leger;
·2 Yusuf verzamelt geld door kleine bijdragen voor het Fonds van Kosovaarse weeskinderen en gezinnen;
·3 Hij bezoekt Turkije waar hij financiële steun geeft aan slachtoffers van een recente aardbeving.
2000 ·1 CD: 'A is for Allah' = 2 Cd's + boek. Hiermee legt hij de kern van de islam uit a.d.h.v. het Arabisch alfabet, ook hier in zijn song verwerkt;
·2 Prins Charles bezoekt Islamia en verteld de leerlingen en Yusuf dit: ,,Ik geloof dat de Islam ons nog veel kan leren in deze groeiend Britse maatschappij van niet-kerkelijke mensen'';
·3 Het Amerikaanse kabelnetwerk VH1 geeft Yusuf Islam de kans om rechtstreeks tot zijn fans te spreken door een documentaire te maken over zijn leven als Cat Stevens en om de sluier van mysterie over de persoon Yusuf Islam op te lichten. Hij verteld zijn fans over zijn verdwijning in de muziekindustrie en hij krijgt eveneens de kans om zich te richten op al de misopvattingen en roddels die over hem de voorbije jaren zijn verspreid. Het programma bevat heel wat hoogtepunten van zijn hele muziekcarrière.
2001 Oktober Samen met zijn vroegere producers maakt hij een CD-BOX: 'In Search Of The Centre Of The Universe.' Deze bevat 4 Cd's met al zijn hits en een boek waarin hij verteld over zijn jeugd, zijn leven als Cat Stevens en over het leven dat hij nu leidt als Yusuf Islam. Hierin vind je ook prachtige foto's. En wat heel belangrijks is: de hele opbrengst van deze opbrengst gaat naar de nabestaanden van de slachtoffers van dinsdag, 11 september 2001.
2003 November Paul McCartney, Peter Gabriel en Cat Stevens zijn toegevoegd aan de lange lijst beroemdheden die op 29 november in het Zuid-Afrikaanse Kaapstad een groot benefietconcert geven. Het concert is bedoeld om oud-president Nelson Mandela te helpen met het binnenhalen van geld voor Aids-patiënten.
2003 April Sir Paul McCartney, Yusuf Islam, David Bowie, New Order, Travis en George Michael hebben hun bijdrage geleverd aan de anti-oorlogs cd "Hope." Het is een initiatief van War Child, die hulp bied aan kinderen in oorlogssituaties.
Het gaat om het nummer 'Peace train' uit 1971.
De opbrengst van de cd zal in zijn geheel gedoneerd worden aan de War Child organisatie in Irak.
2004 December Niemand zal ooit de beelden vergeten van de vloedgolven die veroorzaakt zijn door een gigantische zeebeving in het oosten van de Indische Oceaan die de kusten treffen van Sumatra, Thailand, India, Sri Lanka tot de oostkust van Afrika toe. Deze tsoenami, is één van de dodelijkste vloedgolven en kost het leven aan 160.000 mensen; waarvan kinderen het grootste slaachtoffer zijn.
Yusuf Islam componeert een nieuw lied 'Indian Ocean' waarvan de opbrengst integraal naar deze slachtoffertjes gaat.
2005 Januari Hij reist naar Indonesië en opent er een regionaal kantoor voor zijn humanitaire organisatie 'Small Kindness' om beter te kunnen helpen.

Uiteindelijk, wil ik de mensen zeggen dat ik dit alles doe voor Allah (God) en ik bid dat je inspiratie wint uit mijn ervaringen. Verder, wil ik ook vertellen dat ik nooit in contact ben gekomen met moslims alvorens ik de islam in mijn leven nam. Ik las eerst de Koran en realiseerde dat geen mens perfect is. Alleen de religie die je in je hart sluit is dat wel."
~Yusuf Islam