Kijk eens om u heen vanuit de stoel waar u zit, u zult opmerken dat alles in de kamer ‘gemaakt’ is: de muren, de stoffering, het plafond, de stoel waar u op zit, dit boek dat u in uw handen heeft, de tafel en het glas dat er op staat en talloze andere dingen. Geen van deze voorwerpen zijn in uw kamer aanwezig uit eigen beweging. Zelfs de simpele lussen in het vloerkleed zijn gemaakt door iemand: zij zijn niet spontaan ontstaan of per toeval.

Een persoon die op het punt staat een boek te lezen, weet dat dit boek geschreven is door een auteur met een bepaalde bedoeling. Het komt niet in hem op dat dit boek zomaar in eens bestond of per toeval daar is. Op dezelfde manier zal een persoon die een beeld ziet, niet twijfelen dat dit beeld gemaakt is door een beeldhouwer. Niet alleen kunst, maar zelfs een paar bakstenen op elkaar, laten een persoon overtuigd zijn van het feit dat zij op elkaar zijn gestapeld door iemand met een bepaald plan. Daarom, overal waar orde is, hetzij klein of groot, moet ook een stichter en beschermer van deze orde aanwezig zijn. Als er op een dag iemand tegen u zou zeggen dat ruw ijzer en kool zomaar bij elkaar zijn gekomen om zonder reden staal te vormen, welke plotseling de Eiffeltoren vormde, uit zichzelf, zou u hem en diegenen die hem geloven, zou u die niet voor zwakzinnig verklaren?

De bewering van de evolutietheorie, de unieke methode voor het ontkennen van het bestaan van Allah, van God, verschilt niets van het bovengenoemde. Volgens de theorie zijn aminozuren per toeval gevormd door anorganische moleculen. Aminozuren vormden op hun beurt per toeval eiwitten en tot slot vormde de eiwitten per toeval levende wezens. Hoe dan ook, de waarschijnlijkheid dat een levend wezen per toeval is gevormd, is kleiner dan de waarschijnlijkheid dat de Eiffeltoren gevormd is per toeval, omdat zelfs de meest simpele menselijke cel nog complexer is dan elk door de mens gebouwd bouwwerk.

Hoe is het dan mogelijk om te denken dat de balans, het evenwicht in de wereld, tot stand is gekomen door toeval? Terwijl de buitengewone harmonie waarneembaar is, zelfs met het blote oog! Het is de meest onredelijke bewering om te zeggen dat het universum, met elk punt dat het bestaan van zijn Schepper bewijst, tot stand is gekomen van uit zichzelf, per toeval.

Daarom, er moet een eigenaar zijn van de orde en het evenwicht dat overal zichtbaar is, van ons eigen lichaam tot de verste uithoeken van het onvoorstelbaar grote universum. Dus, wie is deze Schepper Die alles zo subtiel geordend en gecreëerd heeft?

Hij kan niet zomaar een materieel iets zijn dat aanwezig is in het universum, omdat Hij een Wilskracht moet zijn dat al bestond vóór het universum, omdat Hij het universum schiep.

De Almachtige Schepper is Degene aan Wie alles zijn bestaan te danken heeft, Wiens bestaan zonder begin en eind is: "Voorwaar, wanneer Hij iets wil (scheppen), dan zegt Hij er slechts tegen: ‘Wees’, en het is. Heilig is Degene in Wiens Hand de heerschappij over alle zaken is en tot Hem worden jullie teruggekeerd."

Religie leert ons de identiteit van onze Schepper, Wiens bestaan we kunnen ontdekken met ons verstand en ons vermogen om te redeneren. Door wat Hij aan ons heeft geopenbaard als religie, weten wij dat Hij God is, de Barmhartige en de Genadevolle, Die de hemelen en de aarde gecreëerd heeft uit niets.

Ofschoon de meeste mensen capabel zijn om dit feit te begrijpen, leven zij zonder zich hiervan bewust te zijn. Als zij naar een schilderij van een landschap kijken, vragen zij zich af wie de schilder van dit doek is. Daarna loven zij de artiest voor zijn mooi stukje kunstwerk. Ondanks het feit dat zij talrijke originelen van dat schilderij kunnen zien op het moment dat zij om zich heen kijken, slaan zij geen acht op het bestaan van Allah, Die de Enige Eigenaar is van al deze originele schoonheden. In oprechtheid, er is geen langdurig onderzoek nodig om het bestaan van God te begrijpen. Zelfs als een persoon vanaf zijn geboorte maar in één kamer zou verblijven, dan nog zou hij ontelbare bewijzen kunnen zien om het bestaan van Allah te bevatten.

Het menselijk lichaam zit zo vol met bewijzen, dat je enkele encyclopedieën nodig hebt om alles te beschrijven. Zelfs een paar minuten je gedachten laten gaan over deze zaken is genoeg om het bestaan van God te begrijpen. De orde en het evenwicht worden beschermd door Allah en gehandhaafd door Hem.

Het menselijk lichaam is niet alleen de bron van bewijs. Al het leven in elke vierkante millimeter van de aarde, waarneembaar voor de mens of niet, dient als bewijs om over na te denken. De wereld zit boordevol met levende wezens, van eencellige organismen tot planten, van insecten tot zeedieren en van vogels tot mensen. Als je een handjevol aarde zou nemen en er even naar zou kijken, dan zou je ontdekken dat zelfs hierin een verscheidenheid aan leven met verschillende eigenschappen aanwezig is. Hetzelfde is waar over de lucht die je inademt. Zelfs je huid bevat vele levende schepseltjes welke namen hebben die onbekend zijn voor velen. In de ingewanden van alle levende wezens leven miljoenen bacteriën en eencellige organismen die je helpen bij de vertering van je voedsel. De dierenpopulatie op aarde is vele malen groter dan de populatie mensen. Als we dan ook nog de plantenwereld bekijken, dan zien we dat er geen enkel stukje aarde is zonder leven. Al dit leven, dat is verspreid over een gebied van miljoenen vierkante kilometers, hebben verschillende lichaamstructuren, verschillende levensstijlen en een verschillende bijdrage aan het ecologische evenwicht. Het is absurd te stellen dat alles bestaat door toeval en zonder doel en zonder reden. Geen van alle levende wezens bestaat door eigen toedoen en eigen inspanning. Geen één toevallige gebeurtenis kan zo'n zeer complex systeem als gevolg hebben.

Al deze bewijzen leiden ons naar de conclusie dat het universum werkt met een soort van ‘bewustheid’. Wat is dan de bron van deze bewustheid? Met zekerheid niet de levende wezens, noch de levenloze dingen. Noch kunnen zij het evenwicht handhaven en de orde onderhouden. Het bestaan van Allah bewijst zichzelf met ontelbare bewijzen in het universum. Het is een feit, dat geen enkel persoon in de wereld deze bewijzen niet accepteert vanuit zijn hart. Toch ontkennen zij het, ‘met onrechtvaardigheid en arrogantie in hun ziel zijn zij ervan overtuigd’, zoals verklaard wordt in de Qor-aan: "En zij ontkenden ze, hoewel zij zelf ervan overtuigd waren, uit onrechtvaardigheid en hoogmoed. Zie dan hoe het einde van de verderfzaaiers was!"

Dit boek is geschreven om deze werkelijkheid onder ogen te brengen, waar sommige mensen zich van afkeren (omdat het in tegenstelling is met hun interesses) en ook om het bedrog en de gevoelloze conclusies te onthullen, op welke sommige onware beweringen gebaseerd zijn. Dit is waarom vele diverse onderwerpen aangehaald worden in dit boek.

Diegene die dit boek lezen, zullen wederom de onbetwistbare bewijzen van het bestaan van God zien en getuigen zijn dat het bestaan van God alle dingen omvat: de ‘redenatie’ weet dat. Zoals Hij deze allesdoordringende orde heeft geschapen, zo ook is Hij Diegene Die het onophoudelijk handhaaft en onderhoudt.

De vragen over hoe het universum ontstaan is, waar het naar toe gaat en hoe de wetten, de orde en het evenwicht zich handhaven, zijn altijd al onderwerpen van interesse geweest. Wetenschappers en denkers zijn met dit onderwerp oneindig lang bezig geweest en zij hebben enkele theorieën ontwikkeld.

Het gangbare idee, tot het begin van de 20^{ste eeuw, was dat het universum oneindig dimensionaal was, dat het altijd al bestaan heeft en dat het voor altijd zal bestaan. Volgens deze visie, ‘static universe model’ genaamd, heeft het universum noch een begin, noch een einde.}

Deze kijk op het universum legt de grondslag voor de materialistische filosofie en zo ontkennen zij het bestaan van een Schepper, terwijl het beweert dat het universum een constante, stabiele en een niet veranderende verzameling van materie is.

Materialisme is een systeem met een denkwijze die materie ziet als een absoluut iets en het ontkent het bestaan van al het andere. De wortels van dit systeem liggen in het Oude Griekenland en de steeds toenemende acceptatie begon in de 19de eeuw. Deze denkwijze werd bekend in de vorm van het spitsvondige materialisme van Karl Marx.

Zoals we al eerder verklaarden, bereidde de ‘static universe model’ van de 19de eeuw de grondslag voor van de materialistische filosofie. In zijn boek ‘Principes Fondamentaux de Philosophie’, verklaarde George Politzer betreffende de basis van dit universummodel, dat "het universum een niet gecreëerd iets is" en hij voegde er aan toe: "Als het dat was, dan zou het onmiddellijk gecreëerd zijn door God en tot bestaan zijn gebracht uit niets. Om de Schepping te bekennen en te aanvaarden, zal diegene ook moeten bekennen, op de eerste plaats, het bestaan van een moment dat het universum niet bestond en dat iets ontstaan is uit niets. Dit is een stelling die de wetenschap niet kan aanvaarden."

Toen Politzer beweerde dat het universum niet gecreëerd is uit het niets, vertrouwde hij op het ‘static universe model’ uit de 19de eeuw en hij dacht dat hij een wetenschappelijke bewering vaststelde. Hoe dan ook, de ontwikkelde wetenschap en technologie in de 20ste eeuw wierpen de primitieve ideeën omver, zo ook het "static universe model" dat de grondslag was voor de materialisten. Vandaag de dag, in het begin van de 21ste eeuw, hebben moderne natuurkundigen bewezen, met vele experimenten, observatie en berekeningen, dat het universum een begin had en dat het gecreëerd is uit niets met een grote explosie.

Dat het universum een begin heeft, betekent dat het heelal gemaakt is tot iets, vanuit niets. Dit betekent dat het universum is gecreëerd. Als een gecreëerd ding bestaat (wat eerst nog niet bestond), dan heeft het zeker een Schepper. Iets uit niets is een idee dat onvoorstelbaar is voor het menselijk verstand. (De mens kan zich dit niet voorstellen omdat hij het niet ervaren heeft.) Daarom, iets uit niets is heel anders dan het samen brengen van voorwerpen om een nieuw voorwerp te vormen (zoals kunstwerken of technologische uitvinden). Het is een Teken van de Schepping van Allah, dat alles in één moment zo perfect is gevormd, terwijl de gecreëerde dingen geen voorgaande voorbeelden hadden en dat er niet eens tijd en ruimte was om ze te scheppen.

"Allah is Degene Die de hemelen en de aarde en wat tussen hen is heeft geschapen, in zes dagen (perioden), en Hij zetelde Zich op de Troon. Er is voor jullie buiten Allah geen beschermer en geen voorspreker. Laten jullie je dan niet vermanen?"

Het ontstaan van het universum vanuit het niets, is het grootst mogelijke bewijs dat het is gecreëerd. Nu dat deze feiten bekend zijn, veranderen vele zaken. Het helpt mensen het doel en de zin van het leven te begrijpen en men krijgt zicht op hun standpunt en de reden van alles. Daarom probeerden vele wetenschappelijke samenlevingen het feit van de Schepping te negeren, welke zij niet volledig konden bevatten. Zelfs niet terwijl het bewijs heel duidelijk was voor hen. Het feit dat alle wetenschappelijke bewijzen het bestaan van een Schepper laten zien, heeft hen genoodzaakt om alternatieven te verzinnen om de mensen te verwarren. Niettemin, het bewijs van de wetenschap zelf, heeft een definitief einde gemaakt aan deze theorieën.