Vervolg ; Tips in de Islamitische opvoeding deel 2

Een gevaar waar overigens gewaarschuwd voor moeten worden, is dat er op gepast moet worden met het jaloers maken van het kind wanneer er een pasgeboren baby bij komt. Hier zou maanden voor de geboorte al rekening mee gehouden moeten worden; wanneer de baby kamer ingericht word en dergelijke. Sluit het oudere kind dus niet uit, schenk uw volledige aandacht niet slechts aan de nieuwgeboren baby. Betrek het oudere kind ook bij de nieuwgeboren baby, en laat hem of haar meehelpen in het douchen van de baby, het aan en uit kleden en het voeden. En dit zal het gevoel van verantwoordelijkheid van het kind ook vergroten. Creëer een band tussen de twee en laat het kind ook (onder begeleiding) met de nieuwgeboren baby spelen. Doe er alles aan om jaloezie te voorkomen bij het kind.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Angst is een andere kwaal die veel kinderen teistert. Op een dag liep de Khalifa ‘Umar ibn Khattab over straat en de kinderen rende uit angst allemaal weg, behalve ‘Abdullah ibn Zubaiyr. ‘Umar vroeg waarom hij niet wegrende zoals de andere kinderen, hij antwoordde: “Ik heb niets verkeerds gedaan waardoor ik zou moeten weg vluchten..” Dit is het voorbeeld van de Moslim kinderen die ons voor zijn gegaan, het is begrijpelijk dat ‘Abdullah ibn Zubaiyr later opgroeide tot één van de helden van deze Ummah. Leer onze kinderen dat wanneer er geen reden is voor angst, je ook niet bang hoeft te zijn. Angst moet rationeel en functioneel zijn, het moet kinderen weerhouden van fout gedrag en zonden, het moet geen teisterende psychologische kwaal zijn waaraan een kind leidt.

Vaak zien we ouders het kind bang maken voor bepaalde gevaren buiten, hetzij fictief of reëel, zodat het kind lekker knus thuis blijft zitten en niet naar buiten of ver van huis durft te gaan, wat de ouders kopzorgen bespaard. Maar dit is uiteraard verre van pedagogisch noch Islamitisch verantwoord. Het angst welke een kind aan geleerd hoort te worden, is angst voor de kwade gevolgen van fout gedrag, en de bestraffing die daarop volgt. Één van de redenen waarom kinderen vaak kampen met irrationele angsten, is omdat zij in isolatie opgroeien, en hun fantasie en verbeeldingen op hol slaan. Zelfs een volwassen persoon kan allerlei psychologische kwalen ondervinden vanwege isolatie, dus hoe zou dit zitten met een kind? Leer het kind te mengen onder de mensen, en sluit het niet eenzaam in huis op. Dit voelt misschien veilig voor de ouders, maar dit is uitermate ongezond voor het kind. Het kind dient een productieve deelnemer en burger binnen de gemeenschap te zijn, dus stimuleer het kind in het maken van vriendjes en vriendinnetjes, en het buiten spelen. Wees niet overdadig beschermend en vertrouw op Allah en Zijn bescherming.

Het is ten alle tijde belangrijk om op zoek te gaan naar de achterliggende reden van de psychologische kwaal waarmee het kind te kampen heeft, hetzij het gevoel van minderwaardigheid, schichtigheid, jaloezie, angst of woede. Zoek naar de oorzaken en probeer deze te behandelen. Maar het beste is deze uiteraard in de eerste plaatst te voorkomen. En het kind psychologisch gezond op te voeden. Elk kind is verschillend, en bij elk kind zult u andere knoppen in moeten drukken om de gewenste reactie te krijgen, en hierin kunnen we slechts algemene princiepen, kernbegrippen en richtlijnen geven die hierbij kunnen helpen. Maar men moet zelf naar effectieve methoden zoeken die hierbij gebruikt en ingezet kunnen worden. Het is ook niet teveel gevraagd om als ouder wat tijd te investeren in het bestuderen van pedagogische boeken die u meehelpen in de opvoeding, maak deze simpele kleine opoffering voor het welzijn van uw kind. Dit is het toch wel de minste inzet en opoffering welke we van de ouders kunnen verwachten in de opvoeding?

Geef princiepen en moralen mee

Een kind moet van huis uit ook moralen mee krijgen, keur het kind bijvoorbeeld af om op te scheppen over bezittingen, en leer het kind met andere om te gaan in bescheidenheid, respect, eer, nobelheid, en beschaafde gesprekken te voeren. Leer het kind arrogantie en hoogmoed te schuwen. Leer het kind de hand uit te steken naar anderen, en hen te helpen met hun problemen. Leer het kind om op te staan tegen onrecht, en iemand die gepest word bij te staan en te helpen. Keur het kind af om iets van andere af te pakken of te bedelen, en leer het kind dat eer in het geven ligt en vernedering in het aannemen. Leer het kind dat de eigenschap van bedelen, aannemen en vragen aan honden toe behoren, die wacht op een stuk bot dat hem toegegooid word. Leer het kind nationalisme en racisme te schuwen, zonder zijn of haar eigen cultuur te hoeven verloochenen. Leer het kind gretigheid, gierigheid, en liefde voor weelde te schuwen, zoals u het leert slangen en schorpioenen te schuwen. Want gretigheid, gierigheid, en liefde voor weelde zijn schadelijker voor een kind dan het gif van een slang of schorpioen.

Het kind dient goed te beseffen dat deze wereld slechts een tijdelijke verblijfplaats is, en het Paradijs onze uiteindelijke verblijfplaats zal zijn, en we hiernaar dienen te streven en hiervoor dienen te werken op deze wereld. Het is belangrijk dat het kind discipline leert, want zonder discipline zal het niet kunnen werken voor dit Paradijs. Het dagelijks op tijd verrichten van de gebeden is namelijk een zaak die om discipline vraagt. Het vasten vraagt om discipline. Dhikrullah vraagt om discipline, enzovoorts. Dhikrullah is overigens de makkelijkste aanbidding die een kind vanaf het moment dat het kan praten al meegegeven kan worden. Schema en structuur in het leven van een kind dragen enorm bij aan discipline, zoals vaste tijdstippen voor opstaan en slapen gaan, ontbijten, lunchen en avondeten, enzovoorts. Het is hierbij onder andere belangrijk om het kind te leren zijn of haar eigen rotzooi op te ruimen, en mee te helpen in het huishouden. Leer het kind het bed op te maken na het opstaan, en zijn of haar kleren in de wasmand te verzamelen, meehelpen met het dekken en afruimen van de tafel, enzovoorts. Wat wij helaas vaak in vele Islamitische gezinnen zien is dat al het rotzooi achter het kind opgeruimd word door mama. Nee, een kind dient verantwoordelijkheid en discipline te leren door dit zelf te doen.  

Leer het kind reinheid, hygiëne, schoonheid, en zuinig om te gaan met water en laat dit een onderdeel worden van het karakter. Reinheid is een onderdeel van het geloof zoals de Profeet ons duidelijk heeft gemaakt. En leer het kind de tanden goed te verzorgen, zoals de Profeet ons dit onderwees. Leer het kind de juiste omgang tijdens een bijeenkomst, en de juiste tafelmanieren. Leer het kind beleefdheid, welbespraaktheid en welgemanierdheid; niet uit de neus te peuteren, wijdmonds te gapen, buiten te spugen, op de handpalmen te leunen, iemand de rug toekeren in een gesprek, slechte en scheld woorden te gebruiken, te zweren, luidkeels te schreeuwen, leer het kind aandachtig te luisteren in plaats van overmatig te spreken, zodat het wijzer wordt van anderen. Leer het kind toestemming te vragen voor zaken, en op de deur te kloppen voordat het de slaapkamer van zijn ouders binnen wil treden bijvoorbeeld. En belangrijk is het kind leren niet om te gaan met mensen die slechte eigenschappen bezitten, zodat het kind niet door hun beïnvloed wordt. Het kind beschermen tegen slechte invloeden is de kern van opvoeding.

De Khalifah ‘AbulMaalik ibn Marwaan zei tegen de opvoeder van zijn kind: “Onderwijs hem het zeggen van de waarheid zoals je hem de Quran onderwijst. Verbied hem de omgang met laaghartige mensen, dat zijn de mensen zonder vroomheid en met slechte manieren. Vermijd de bedienden voor hem, want het bederft hem (hij zal zelf niks ondernemen en afhankelijk van ze worden). Laat hem vlees eten, daar wordt hij sterk van. Leer hem Arabische poëzie, dit zal hem verheffen in elegantie. Draag hem op de siwaak (tandenborstel) te gebruiken, en water in gemanierde slokjes te drinken. Wanneer je hem wil bijleren en corrigeren op fouten, doe dit dan discreet en niet in de aanwezigheid van anderen. Niemand van de roddelaars mag hiervan weten, waardoor hij verlaagd word bij andere mensen.” [At-Tarbiyah Al-Islamiyah, Al-Ibrashi]

En leer het kind geduldig te zijn, wanneer het bijvoorbeeld een keer straf krijgt van de leraar hoort het kind dit te accepteren. dit geduldig te doorstaan en hier niet schreeuwend en huilend tegen in te gaan. Leer het kind dat geduld het karakter is van helden en nobele, en geschreeuw en gehuil het karakter is van lafaards. Het kind dient geleerd te worden ouders en docenten te gehoorzamen, en ouderen te respecteren of dit nu een bekende is of niet. Als een oudere spreekt er niet doorheen hoort te praten, op te staan voor een oudere en indien nodig plaats vrij maakt, en vriendelijk, behulpzaam en eerbiedig te zijn tegenover hen. En het tonen van respect en eerbied tegenover ouderen, is verbonden met het tonen van genade en zachtheid tegenover kinderen, dit zijn twee kanten van dezelfde munt. Dit is een tweerichtingsverkeer. Zonder het ene, zal het andere ook ontbreken. Abdullah ibn Amr heeft overgeleverd dat de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Degenen die geen genade tonen aan onze jongeren en die geen respect tonen aan onze ouderen, behoren niet tot ons.” [Abu Dawud]

De ouders moeten het beste met hun kinderen voor hebben, en de kinderen moeten het beste met hun ouders voorhebben. Er is van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “De ouder dient niet de reden te vormen voor de bestraffing van het kind (door een slechte opvoeding), en het kind dient niet de reden te vormen voor de bestraffing van zijn ouders (die mede-verantwoordelijk is).” [Saheeh Ibn Maadjah]

Stimuleer het kind om vragen te antwoorden tijdens de les op school, en niet slechts passief af te wachten totdat iemand anders het antwoord geeft. Zo zou ‘Umar ibn Khattab ook een vraag stellen over de Islam, en de kinderen aanmoedigen om te antwoorden. En zoals de educatie van een kind op het seculiere onderwijs wordt gestimuleerd en hier grote belang aan word gehecht, dienen de ouders dit net zo te doen als het gaat om religieuze kennis, welke het kind op hoort te doen. Ouders zouden een groot belang moeten hechten aan het leren van de Arabische taal, het memoriseren en begrijpen van de Quran, en een algemeen goed begrip van de Islam. Dit moet eigenlijk nog intensiever gestimuleerd worden dan het seculiere onderwijs, maar als de Moslim ouders dit slechts maar voor de helft zouden stimuleren dan waren we al een heel eind op weg. Het probleem is nu dat onderwijs op de seculiere school alle voorrang geniet, en religieus onderwijs het geringste aandacht niet krijgt. Helaas hebben de Moslim ouders zich veelal nog steeds niet voldoende ingezet en georganiseerd voor een goede kwalitatieve voorziening van religieus onderwijs voor onze kinderen. En zijn we onze kinderen hierin hard tekort geschoten. Ik vraag mij af waar wij nog op wachten, het is nu al ruim vijftig jaar sinds we hier als gastarbeiders in Nederland zijn komen leven, het is niet alsof we een tekort hebben gehad aan tijd. Dit moeten we dus hoognodig veranderen.

Het is ook belangrijk om een goede school voor het kind uit te zoeken, en het kind niet op de eerste beste school die dicht bij huis ligt in te schrijven. Men zou op zoek moeten gaan naar hoogwaardig educatieve kwaliteit voor het kind, en tegenwoordig lijkt dit erg zeldzaam en moeilijk te vinden, dus dit vraagt enige inspanning en opofferingen van de ouders. Vertrouw uw kind niet toe aan een school die het kind eerder zullen bederven dan opvoeden en onderwijzen. Al-Mawardi heeft gezegd: “Het is verplicht om alle inspanning te verrichten bij het zoeken naar een juiste leraar en opvoeder. Nog meer dan het zoeken naar een goede (zoog)moeder voor het kind.” [Nasihat Al-Mulk]

En geef ze de juiste Islamitisch verantwoorde seksuele voorlichting mee, wanneer de pubertijd van een kind nadert. En laat dit niet slechts over aan het seculiere onderwijs die het kind wijs maken dat seks met Jan en alleman acceptabel is, zolang het maar "veilig" gebeurt. Nee, leer uw kinderen kuisheid, het neerslaan van de blikken, en onderwijs hen over het belang van een huwelijk. Maar een kind dat volwassen begint te worden dient ook te weten wat het moet doen na haar eerste menstruatiebloed, en na haar of zijn eerste natte droom bijvoorbeeld. Hierbij is het raadzaam dat de moeder haar dochter hierin onderwijst, en de vader zijn zoon. Er is geen schaamte als het op de waarheid aankomt. Zo vroeg Um Salamah: “Oh boodschapper van Allah, Allah schaamt zich niet voor de waarheid, is de vrouw verplicht om de grote wassing te verrichten wanneer zij een natte droom heeft gehad?” De Profeet antwoordde: “Ja, als ze vocht heeft gezien.” [Saheeh Bukhari en Muslim]

Stimuleer verheven ambities

Leer het kind hoge verheven ambities te hebben, en laksheid en passiviteit te schuwen. Leer het kind proactief in plaats van reactief te zijn. En wanneer we het over ambities hebben moeten we niet alleen aan wereldse doelen denken, vaak zien we dat ouders niet verder gaan dan het wijzen op een goede carrière. Nee, leer het kind een verbondenheid met de gemeenschap te ontwikkelen, en er zorg voor te willen dragen, en hier een actieve rol in te hebben. Onderwijs ze in de kwaliteiten die hierbij van nut zijn, en de jongens hebben andere kwaliteiten die ze in kunnen zetten dan de meisjes. Maar het is vooral belangrijk dat ze ook in een atmosfeer opgroeien waarbij ze dit proeven. Als ze papa altijd een handje uit zien steken in de moskee dan zullen hier een goed voorbeeld in hebben, als ze mama altijd een handje uit zien steken naar de buurvrouw idem dito, enzovoorts. Het is belangrijk dat deze atmosfeer aanwezig is in het huishouden waarin een kind opgroeit. Leer het kind dat er minder begunstigde leven op de wereld, behoeftige mensen die hulp van anderen nodig hebben, en dat het kind hier een rol in kan spelen. U hoeft het kind niet te confronteren met al het leed van de Ummah, maar begin klein en dicht bij huis, zodat dit zal groeien tot een karaktereigenschap waar de gemeenschap groot voordeel uit kan halen. Wij wensen allemaal dat de gemeenschap geneest en beter word, maar welke ouders voeden hun kinderen op de doctoren die deze gemeenschap zullen helen? En neem zelf als ouder vooral ook een actieve rol in de gemeenschap, hetzij op school, de sportvereniging, de moskee, de wijk, noem maar op. Een kind moet in dit milieu van betrokkenheid opgroeien als u wenst dat uw kind later ook een actieve positieve rol in de gemeenschap zal innemen.

Hedendaagse helden zoals Salahdin Al-Ayubi, Tarik ibn Ziyad, Sultan Muhammad Al-Fatih, Sayfudin Qotuz, Umar Al-Mokhtar, Abdelkarim Al-Khattabi, Shaykh Ahmad Yasin, en hun soortgelijke. Deze mensen zijn ooit allemaal als kind opgegroeid in de schoot van hun moeder. Indien hun moeders hen slechts zou bezigen met eten, drinken en spelen, dan zouden ze niet op zijn gegroeid tot de figuren die zulke enorme verantwoordelijkheden droegen. Een moeder heeft een zeer belangrijke rol in het opvoeden van mannen en vrouwen waaraan deze gemeenschap wat heeft. Wensen wij deze gemeenschap werkelijk te beteren, en wensen wij deze verheven rollen voor onze kinderen? Dat is de vraag. De praktijk wijst helaas uit dat wij vaak slechts om veiligheid, comfort, rijkdom en genot geven. Dus helaas moeten we eerst beginnen bij de hervorming van de ouders, voordat we kunnen overgaan tot de opvoeding van hun kinderen. Maar u bent die ene persoon die hier een verandering in kan brengen als trotse papa of mama.

En leer hen dat zij als klein kind op een jonge leeftijd ook een verheven status kunnen verkrijgen, en hier naartoe dienen te werken. We zien in de Islamitische geschiedenis vele jeugdigen die op jonge leeftijd een grote rol hebben gehad, zoals ‘Abdullah ibn ‘Abbas, Zayd ibn Haaritha, ‘Abdullah ibn ‘Umar, Anas ibn Malik, ‘Abdullah ibn Zubaiyr, Usama ibn Zayd, ‘Ali ibn Abi Taleb en zijn kinderen Hassan en Al-Hussein, enzovoorts. Sterker nog, het is in eerste plaats de jeugd geweest die de Profeet bijstond en ondersteunde, terwijl de ouderen hem de rug toekeerde en zijn Boodschap verwierpen. De jeugd is de motor van deze Ummah. In de Islam wordt ons geleerd mensen niet te meten naar hun leeftijd, ras of achtergrond. Leeftijd is slechts een getal, wij horen mensen te meten volgens hun deugd. Het kan zijn dat een jonger persoon meer deugd heeft dan een ouder persoon. Zo heeft Abu Hurayrah van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] overlevert: “Wanneer jullie op reis zijn, dan dient degene die het meest weet van de Quran de voorganger te zijn (Imaam in het gebed), zelfs al is het de jongste van jullie. En als hij als voorganger optreedt, dan is hij ook de leider van de reis.” [Verzameld door Al-Bazzaar met een acceptabele keten]

Stimuleer interesses, aanleg en productiviteit

Niet alleen is het noodzakelijk dat de ouders activiteiten, hobby’s en beweging en verheven ambities stimuleren. Maar wanneer de ouders merken dat het kind een grote belangstelling toont voor een bepaalde kunde, of een aanleg, kwaliteit en talent heeft, dan dienen de ouders hem hier sturing en ondersteuning in te bieden. Geef het kind richtlijnen voor hetgeen u in hem of haar ziet, en vergemakkelijk de weg hiertoe. Het is niet verstandig om het kind een bepaalde richting op te dwingen, om het kind een kunde te laten volgen waar het helemaal geen interesse in toont, geen belangstelling of aanleg in heeft, noch op voorbereid is of enige voorkennis van heeft. Dit zal het kind frustreren en hiermee verbied u het kind de kunde te volgen waar het wel aanleg voor heeft en wel erg enthousiast over is.

Ibn Qayyim heeft gezegd: “Waar de opvoeder rekening mee dient te houden en zich op moet focussen tijdens het opvoeden van een kind, is dat hij dient te kijken waar het kind aanleg voor heeft. De opvoeder weet dan als eerst waar het een ingeboren aanleg voor heeft. Hij dient het kind dan niet te dwingen een andere kundigheid te leren. Dit betreft natuurlijk kundigheden die toelaatbaar zijn in de Islamitische wetgeving. Want als het kind gedwongen wordt om een kunde te volgen waar hij geen ingeboren aanleg voor heeft, dan zal hij hier nooit of op zijn minst moeizaam voor slagen. En daarmee gaat hetgeen waar hij aanleg voor heeft aan zijn neus voorbij.”

En houdt er rekening mee dat het karakter en de interesses van uw kind enorm kunnen verschillen met die van u als ouder van het kind, laat dit geen oorzaak zijn tot een kloof tussen u en het kind. Slechts het feit dat het uw kind is betekend niet dat het een kloon of fotokopie van u als ouder is of moet zijn. Dus neem in rekening dat het kind een andere aanleg en interesse voor een vakgebied of wetenschap kan hebben dan u, en dwing het niet uw eigen interesses op, en streven en dromen na te volgen. We hebben niets aan mensen die later een beroep vervullen waar ze geen affiniteit mee hebben, of zelfs haten. Zou u bijvoorbeeld naar een tandarts willen gaan die niets geeft om zijn beroep, of dit beroep misschien zelfs haat? Niemand zou behandeld willen worden door zo een tandarts.

De Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] spoorde aan tot arbeid en economische onafhankelijkheid; hij weerhield de Moslims van afhankelijk, werkloosheid en luidheid. En bedelen word verafschuwd. De Profeet was gedreven in het bouwen van maatschappelijke en economische knowhow bij jong en oud, waarmee zij onafhankelijk een actieve rol in de maatschappij kunnen vervullen, en goed kunnen omgaan met verschillende mensen en maatschappelijke kwesties. De Profeet was hier zelf een voorbeeld in, en schaamde zich er niet voor om werk te verrichten, hoe min dit ook mag lijken in de ogen van anderen. Hij was een schaapsherder geweest en een handelsman, sterker nog alle Profeten waren schapenherders geweest. De Profeet Dawud was ook een ijzersmid, onze vader Adam was een boer, de Profeet Idris was een kleermaker, de Profeet Nuh was een timmerman, enzovoorts. Als Profeten, de besten der schepsels, die de immens grote verantwoordelijkheid van de Goddelijke boodschap op zich droegen, en desondanks deze beroepen vervulden, hoe zit het dan met ons?

De Profeet heeft ons duidelijk gemaakt dat wanneer een persoon helemaal geen vakkunde bezit of de middelen ontbreken, het voor zo een persoon desondanks beter is om op zijn allerminst hout te sprokkelen en deze te verkopen als brandhout. Hoe min dit ook mag lijken, dit is beter en eervoller dan zichzelf afhankelijk stellen aan anderen. Zoals de Profeet ons duidelijk heeft gemaakt, is het meest gezegende inkomen en onderhoud hetgeen waar uw eigen inspanning in heeft gezeten. Een Moslim heeft dus geen excuus, span je in, gebruik en benut de middelen en kennis die je hebt, hoe gering deze ook mag zijn, al moet je hout sprokkelen bij wijze van spreken. Zoals de vrouw van onze Profeet Ayub hout ging sprokkelen om als brandhout te verkopen. In plaats van dat zij ging bedelen, toen de Profeet Ayub getroffen werd door een verlammende ziekte en armoede, en al hun kinderen stierven. Dit is het karakter van de gelovige, hij is afhankelijk en rekent op zichzelf.

Dit is de inzet die van ons word gevraagd wat betreft het streven naar werelds onderhoud, hoe zou het dan zitten met het streven naar het onderhoud van hiernamaals? Zoals Allah heeft geopenbaard: “Gaat voort en rukt op ligt of zwaar”. [Surah At-Tawbah, aya 41] Met andere woorden: hoe licht of zwaar de obstakels ook mogen zijn, benut alles en zet alles in, hoe klein en gering de middelen of de bijdragen ook mogen zijn. Allah zal het van Zijn kant zegenen. Dit is wat wij onze kinderen moeten leren; onafhankelijkheid, inspanning en bronnen benutten, hoe zwaar een zaak ook mag zijn, en hoe gering de middelen aan de andere kant ook mogen zijn. Wij zijn een gemeenschap dat niet stil blijft zitten. Men moet roeien met de riemen die hij heeft, en Alhamdulilah wij hebben er genoeg, we gebruiken ze alleen niet. Het is zonde om je potenties, kwaliteiten en middelen onbenut te laten.

Ibn Qayyim heeft gezegd: “De Moslim dient luiheid, gemakzucht en werkloosheid te vermijden. Hij dient juist de tegenovergestelde houding aan te nemen. De Moslim dient juist rust te vinden in het hard werken. Luiheid en gemakzucht hebben een zeer slecht einde. In het hard werken zit een goed einde. Dit einde kan zowel in deze wereld als het hiernamaals zijn. Of eerder in beide werelden. De gelukkigste mensen zijn inderdaad de mensen die werken, en de ongelukkigste mensen zijn inderdaad de nietsnutten. Dus het werkelijke geluk in deze wereld en in het Hiernamaals wordt alleen bereikt door de brug van moeilijkheden te trotseren.” [Tuhfat Al-Mawdood, 195]

Wij leven in een land waarin wij kunnen profiteren van de mogelijkheden om kundigheden aan te leren, laten we dus gebruik maken van deze kansen die gemakkelijk voor het oprapen liggen. Onze ouders hebben opofferingen gemaakt zodat wij deze kansen hebben en kunnen grijpen. Laat hun opofferingen niet verloren gaan en laat uw kinderen plukken van deze vruchten, welke de eerste generatie vaak zelfs met hun gezondheid hebben moeten afkopen. Het is triest om te zien hoe onze jeugd de opofferingen van hun ouders verloren laten gaan. En het is niet gek dat veel eerste generatie ouders bedroeft en depressief zijn geraakt nu zij zien hoe hun opofferingen zo de prullenbak in worden gegooid door de jeugd.

Dr. ‘Abdullah Al-Qaadiri heeft gezegd: “Als we de situatie van de moslimjeugd van tegenwoordig bekijken en bestuderen en hetgeen hen heeft getroffen aan werkloosheid en gemakzucht, dan is dit veroorzaakt door vrije tijd; welke een gunst is van Allah. Ze zijn de gunsten van Allah niet dankbaar, welke een positieve bijdrage kunnen leveren voor hun eigen belang alsmede voor de maatschappij waarin zij leven. Maar in plaats hiervan hebben zij hun vrije tijd gevuld met vertier en nutteloos vermaak, wat soms ook het verbodene betreft. Dit resulteert in het feit dat vele van hen als schadelijke beesten zijn voor zowel de veiligheid, bezittingen, eer en levens van mensen. Degene die dit bestudeert zal erachter komen dat de teksten van de Quran en Sunnah en prominente geleerden gewaarschuwd hebben voor overvloedige vrije tijd, werkloosheid en luiheid.” [Athar At-Tarbiyah Al-Islaamiyah]

Het leren van een vakkunde waar de gemeenschap wat aan heeft is een Fard Kifayah, net zoals da’wah bijvoorbeeld, of het memoriseren van de gehele Quran, of het fulltime studeren van religieuze wetenschappen (om als Imam en geleerde te kunnen fungeren) enzovoorts. Fard Kifayah houdt een bindende gemeenschappelijke verplichting in: indien enkele het verrichten in de gemeenschap, dan vervalt deze bindende verplichting voor de rest van de gemeenschap. Want een gemeenschap kan niet zonder doctoren, zonder politieke leiders, zonder docenten, enzovoorts. Op elk werkveld en in elke wetenschap heeft de gemeenschap wel iemand nodig, niemand is onmisbaar, van vuilnisman tot aan hartchirurg.

Imam Al-Ghazali heeft gezegd: “Wetenschappen waarvan de kennis wordt geacht als Fard Kifayah, omvat alle gebieden die onmisbaar zijn voor het welzijn van de mens, zoals het volgende: geneeskunde, welke noodzakelijk is voor het leven van het lichaam. Wiskunde, voor dagelijkse transacties en de verdeling van nalatenschappen en erfenissen. En andere soortgelijke wetenschappen. Indien deze wetenschappen afwezig zouden zijn, dan zou een gemeenschap hard achteruitgaan. Maar indien enkelen in een gemeenschap het beoefenen ervan leren, dan zou het volstaan, en de verplichting om deze kennis op te doen zou niet meer bindend zijn voor de gehele gemeenschap. Niemand moet verbaasd opkijken als we stellen dat geneeskunde en rekenkunde behoren tot de wetenschappen welke een Fard Kifayah zijn, net zoals andere basisindustrieën, zoals landbouw, kledingstoffen weven, politiek, en zelfs aderlaten (een alternatieve geneeskunde) en kleermakerij.” [Ihya ‘Ulum Ad-Deen, vol. 1]

Het is jammer dat wij als gemeenschap die hiermee opgevoed zijn, er toch in hebben gepresteerd om ons zo ontzettend afhankelijk op te stellen in de wereld. Onze Ummah en onze landen zijn economisch helaas ontzettend afhankelijk geworden (van het westen). Moslims studeren in hun thuislanden, kunnen vervolgens geen baan vinden, en worden gedwongen te emigreren (naar het westen) in de hoop dat ze daar een functie kunnen vervullen die vaak erg beneden hun educatieve niveau ligt. Het is dus niet gek dat de Moslims massaal in opstand zijn gekomen tegen de huidige regimes. Onze landen zijn zo afhankelijk geworden van het westen dat ze de meest simpele producten importen, omdat de vakkunde, bereidwilligheid, investering en inzet ontbreekt om deze zelf te produceren. Zelfs kaas word massaal geïmporteerd vanuit het westen in onze Islamitische thuislanden, ik noem dit bedroevende voorbeeld aangezien het nota bene de Moslims zijn die kaas (laban) hebben uitgevonden!

De Ummah is gekenmerkt met een geschiedenis van productiviteit, de eerste vrome generaties hebben de wereld in minder dan dertig jaar vanaf Spanje tot aan China bevrijd van onrechtvaardige tirannieke grootmachten, en wij huilen vandaag meer dan zestig jaar lang om slechts één land: Palestina. Twee miljard mensen zijn niet in staat om één land te redden en bevrijden van tirannie, dit is toch schandalig? Wanneer denken wij verandering in onze gemeenschap te brengen, als wij niet bij de huidige jeugdige generatie beginnen? En hen niet opvoeden op het pad van succes, het pad van ontwikkeling en het pad van zegeviering. Leer uw kinderen dus verheven ambities gepaard met kundigheden die positief ingezet kunnen worden in de gemeenschap, waarmee deze Ummah kan ontwaken uit haar zwakheid, luiheid, hypnose en vernedering. En leer ze de geschiedenis van onze Islamitische wetenschappers en laat deze pioniers een voorbeeld zijn voor onze jeugd. Laten we de glorie van ooit weer leven in blazen, en dit begint bij onze jeugd en onze kinderen.

Geef ze rolmodellen en voorbeelden

Wij hebben in onze Ummah prachtige voorbeelden en rolmodellen waarnaar onze kinderen kunnen leven. Terwijl de ongelovige sprookjesverhalen aan hun kinderen voorlezen voor het slapen gaan, kunt u ze de beste verhalen vertellen die er bestaan, welke Allah heeft geopenbaard in de Quran en welke terug te vinden zijn in de Sunnan en Seerah. Deze verhalen zijn vaak te vertellen op een universeel bevattingsvermogen, kinderen kunnen deze ook begrijpen en ontleden. Maar dit vraagt wel uw bereidheid om dit zelf ook te bestuderen, want dat is vaak het probleem; wij willen de kinderen Islamitische opvoeden als ouders maar hebben zelf te weinig kennis over de Islam. Wij kennen de voorbeelden en rolmodellen zelf niet, en kunnen deze verhalen slechts in grote lijnen vertellen vol met gaten. Investeer en onderwijs uzelf hier dus in als ouder, en vertel deze aan uw kinderen zodat zij een verbondenheid met deze voorgangers en de woorden van Allah creëren. Leer ze de verhalen van de Profeten, de biografie van de Profeet Muhammad, zijn vrouwen, zijn kinderen en zijn kleinkinderen, de verhalen over vergane volkeren, de metgezellen, vrome voorgangers, geleerden en leiders, enzovoorts. En wek liefde en eerbied in hun harten op voor hen, voed liefde in hun hart voor de Profeet en zijn gezinsleden, de metgezellen en hun volgeling. Een kind zal deze verhalen plezierig zowel als leerzaam vinden. Zoals Allah heeft geopenbaard: “Er is voorzeker lering in hun geschiedenis voor mensen van begrip. Het is geen verzonnen verhaal..” [Surah Yusuf, aya 111]

We moeten ze niet overlaten aan de fictieve rolmodellen en voorbeelden die ze gepresenteerd krijgen in tekenfilms. De concurrentie om onze kinderen is enorm, als ouders dienen wij te strijden tegen deze invloeden, en onze kinderen te voorzien van Islamitische alternatieven. Wees hierbij creatief en bedenk islamitisch verantwoorde spelletjes of maak samen bijvoorbeeld een kleurplaat, neem de tijd en steek er de energie in. Aan een papa die thuis op de bank als een zak cement voor de televisie neerploft, en niet meer te bewegen is na een dagje werken, hebben we niks aan. En aan een mama die de hele dag aan de telefoon zit te kletsen, of met de buurvrouw staat te roddelen hebben we ook niks aan. Investeer die tijd in uw kinderen, waarom heeft u er anders voor gekozen te trouwen en kinderen te krijgen? Neem die verantwoordelijkheid op, anders zal het kind naar andere negatieve invloeden getrokken worden.

En geef als ouder zelf ook het goede voorbeeld, en wees een rolmodel voor uw kind. Leer het kind de rechten van anderen te respecteren. Leer het kind vrijgevig te zijn tegenover anderen die het minder hebben. Leer het kind eerlijkheid, oprechtheid en vrijgevigheid. Maar als de ouders herhaaldelijk tegen het kind liegen, hoe kunnen de ouders verwachten dat het kind eerlijkheid zal aanleren? Als het kind de ouders ziet ruziën, hoe kunnen de ouders dan verwachten dat het kind anderen zal leren respecteren? Als de ouders het kind opdragen zijn of haar ouders te respecteren, terwijl de ouders elkaar als partners niet respecteren in de aanwezigheid van het kind, hoe kunnen zij dit dan wel van het kind verwachten? Als het kind u hoort roddelen over anderen, hoe kun u verwachten dat het kind de eer van anderen wel zal respecteren, terwijl papa of mama dit zelf niet doet? Als de slechte woorden, beledigingen en het schelden waar u het kind voor waarschuwt, gehoord worden uit uw eigen mond, hoe kunt u dan verwachten dat het kind zijn of haar tong hiervan weerhoudt? Als u het kind onrechtvaardig behandeld, hoe kunt u dan verwachten dat het kind zich wel rechtvaardig zal gaan gedragen? En ga zo door. Spreek het kind met beleefdheid, respect en wijsheid aan, en het kind zal hetzelfde doen tegenover u. Als het kind iets door de ouders op wordt gelegd waar de ouders zich zelf niet aan houden, dan zal het kind zijn of haar ouders slechts hypocriet vinden, en dit komt de band tussen de ouders en het kind zeker niet ten goede. Nog erger dan dit is dat ouders wangedrag soms zelfs toejuichen, ongelooflijk maar waar. Zoals een man eens tegen een rechter zei, die van plan was zijn hand eraf te laten hakken nadat hij had gestolen: “Voordat u mijn hand eraf hakt, hak de tong van mijn moeder er eerst af. De eerste keer dat ik wat had gestolen, was een eitje. Toen mijn moeder hierachter kwam, corrigeerde ze mij er niet op, ze was zelfs verheugd en zei; mijn jongen is nu eindelijk een man geworden. Zonder deze woorden zou ik nooit een dief zijn geworden.”

Wees ook niet terughoudend in het bieden van uw excuus aan het kind wanneer u het gevoel hebt toch net iets te streng te zijn geweest, of fout bent geweest. Vaak zien we dat dit ontbreekt bij veel ouders, de ouders proberen het misschien wel goed te maken met het kind in dat geval, maar een daadwerkelijk excuus ontbreekt. Uw excuus aanbieden aan het kind is erg voordelig; u leert het kind hiermee rechtvaardigheid, u leert het kind hiermee dat een mens zijn fouten moet toegeven en corrigeren, u leert het kind anderen te vergeven, dat fouten menselijk zijn, en u leert het kind optimistisch te zijn omdat het leert dat het niet altijd doelbewust onrecht is wat de ander je aandoet. Het kind zal in het vervolg zelf ook excuses zoeken voor degene die fouten maakt, zonder en alvorens degene hiervoor zijn excuses aanbiedt. En uiteraard verstrekt u hiermee de band en het vertrouwen tussen u en het kind. De voordelen zijn groot. Het grootste voordeel is dat het kind hierdoor ook zijn eigen fouten zal inzien, deze zal toegeven en zichzelf hiervoor verontschuldigd, en zich ook zal proberen te corrigeren in zulke gevallen. Leer het kind in dat geval ook dat berouw tonen voor de fout bij Allah, nog belangrijker is dan zijn of haar excuses aan u als ouder. Leer het kind zich niet alleen in uw aanwezigheid goed te gedragen, maar ook in uw afwezigheid wanneer Allah wel aanwezig is. Het is belangrijk het kind mee te geven dat hij of zij zich tegenover Allah zal moeten verantwoorden voor fouten, en u als ouder het kind slechts de goede weg op probeert te helpen.

Wat u vooral niet wenst is dat uw kind zich onrechtvaardig behandeld voelt door zijn of haar eigen ouders, doe uw kind maar één keer doelbewust onrecht aan en dit zal de relatie tussen u en het kind verpesten zoals een druppel azijn en pak melk doet verpesten. Dus niet alleen is het zaak dat onrecht tegenover het kind geschuwd moet worden, maar nog belangrijker wellicht is dat de ouders fouten erkennen en toegeven, en uw excuses aanbiedt aan het kind wanneer u fout zit, en niet alleen de schuldgevoelens wenst te sussen door het goed proberen te maken met een traktatie of zoiets, en denken dat het dan wel goed zit, nee. Hoe kunt u het kind op willen voeden tot een rechtvaardig persoon, als het grote voorbeeld van het kind onrechtvaardig is? Hoe kunt u het kind op zijn of haar fouten corrigeren, terwijl u uw eigen fouten niet erkent en toegeeft, en het kind hier in u als ouder geen voorbeeld heeft?

Versterk de Islamitische identiteit

We zien dat de jeugd massaal meegaat in een verderfelijke mode, laat uw kind zich hier niet aan conformeren. Leer het kind niet toe te geven aan de groepsdruk en als een schaap mee te gaan in elke trend. Laat uw kind hierboven uitgroeien, en zorg ervoor dat het een sterk karakter ontwikkeld, en zijn of haar eigen weg durft te volgen. Een individueel met een eigen identiteit, in plaats van een doelgroep, een segment, een percentage in de commerciële wereld, en de horde gehoorzame consumenten maar achterna loopt. Geef het kind Islamitisch verantwoorde alternatieven, en laat het niet slechts aan zijn of haar eigen lot over. Helaas zien wij dat ouders zelf ook teveel toe geven aan vele buitensporige trends, dus deze ouders hebben deze opvoeding eigenlijk als eerst nodig. We willen allemaal dat onze kinderen er leuk uitzien, maar dit moet niet betekenen dat we elke verderfelijke kapsel die in de mode is kopiëren, en elke verwijfde en perverse kledingdracht die in de mode is ook maar kopiëren. Kleding mag leuk zijn, zolang dit Islamitisch verantwoord is en niet pervers en buitensporig is. We leven helaas in een schaamteloze maatschappij waarin bijvoorbeeld stringetjes en pushup-bikini’s voor kinderen gewoon te koop zijn, en nog kwalijker is dat ouders deze ook voor hun kinderen kopen. Scheur uzelf als verstandige Moslim ouder los van deze ziekelijke verdorvenheid, en voed uw kinderen met kuisheid, fatsoenlijkheid, bescheidenheid en vroomheid op. Helaas zien wij vele kinderen kleren dragen die een Moslim absoluut niet siert, en vaak zijn het zelfs de ouders die dit leuke kleding vinden voor hun kinderen, en het eigenhandig voor hun uitkiezen. De Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] heeft de verwijfde man en de mannelijke vrouw vervloekt. En toch zien wij ouders bijvoorbeeld gouden armbandjes en oorbellen voor hun zonen kopen! Voed de jongen als een man op, en voed het meisje als een vrouw op, en laat deze grenzen niet vervagen.We zien helaas dat deze grenzen nu teveel vervagen. Als ouder is het ook belangrijk om vast te houden aan de man-vrouw rolverdeling, want de ouders vormen hier een voorbeeld in.

Vaak zien we ook dat de Islamitische ouders hun dochter bijvoorbeeld haar hele jeugd rond laten lopen in rokjes en allerlei andere Islamitisch onverantwoorde kleding, maar wanneer ze de pubertijd bereikt word er van haar verwacht dat ze de hijaab gaat dragen. Dit is absurd. Ze werd hier niet mee opgevoed, en dan word er van haar verwacht dat ze van de één op de andere dag een hijaab gaat dragen? Nee, het kind moet hier van jongs af aan mee wennen; jong geleerd, oud gedaan. Dit is de gezonde natuurlijk wijze waarop het kind gestimuleerd kan worden tot het dragen van de hijaab.

Het is niet zo dat een kind het gedrag van andere helemaal niet mag kopiëren. Nee, stimuleer het kopiëren van goed gedrag, en leer het kind slecht gedrag van anderen af te keuren en te schuwen. En leer het kind hier onderscheidt in te maken. Vaak zien we dat kinderen het gedrag van hun vriendjes of vriendinnetjes kopiëren, zonder onderscheid te maken tussen het goede of het slechte gedrag. En als u merkt dat een bepaald vriendje of vriendinnetje een slechte invloed op het kind heeft, stimuleer het kind dan om zelf een positieve invloed uit proberen te oefenen, en laat het niet slechts een passief receptief kind zijn. Of desnoods naar een andere vriendje of vriendinnetje te zoeken. Maar dit kan preventief op worden gelost door het kind van te voren te leren de juiste vriendjes en vriendinnetjes te maken, en uit te leren kiezen. Leer het kind naar welke kwaliteiten het dient te zoeken in een vriendje of vriendinnetje, en op basis van deze kwaliteiten vriendschappen sluit. Als u het kind maar laat meewaaien met de groep, dan zal het later hoogstwaarschijnlijk ook een gemakkelijke prooi worden voor allerlei zonden zoals het gebruiken van drugs; roken en het drinken van alcohol. Want dit ziet het kind gebeuren in zijn omgeving en vriendenkring, en gaat hier dus maar in mee. Hierin is het ook belangrijk op te merken dat een kind gewaarschuwd moet worden voor deze gevaren, en hier voorlichting over dient te krijgen.

We zien ook dat veel Moslim kinderen uitkijken naar westerse feestdagen zoals kerst, Sinterklaas of hun eigen verjaardag. En veel Islamitische gezinnen doen hier ook aan mee. Het is begrijpelijk dat een kind hiernaar uitkijkt, het is gezellig en de geschenken zijn ook welkom natuurlijk. Maar wij als Moslims kunnen ze hier alternatieven voor geven, en onze eigen Islamitische feestdagen net zo leuk of nog leuker maken. Dit versterkt de verbondenheid met de Islam en vergroot en versterkt de Islamitische identiteit. Maak dus een speciale dag van onze Islamitische feestdagen, en laten we concurreren met de feestdagen van de Christenen. Want we zien nu helaas dat Moslim kinderen meer uitkijken naar deze feestdagen dan hun eigen Islamitische feestdagen. En organiseer uitjes met uw kinderen om de band met hen te versterken, en laat ze niet slechts afhankelijk blijven van de uitjes die op school georganiseerd worden. Zo heeft uw kind bijvoorbeeld ook wat leuks te vertellen op school en voelt het zich niet buiten gesloten. Ze moeten zich niet tekort gedaan voelen wanneer ze kijken naar hun andere vriendjes en vriendinnetjes, en over de leuke dingen horen die zij wel met hun ouders hebben gedaan.