Iedere keer neem ik het me voor. Ik maak me niet meer druk Om niets. Cool blijven in alle omstandigheden. Zen. Mij aan niets en niemand meer ergeren. En iedere keer trap ik er weer in. Het is dan ook makkelijker gezegd dan gedaan. Bijna iedere dag heb ik wel met de een of andere zeikerd te maken,  en vaak  is “het sop de kool niet waard”. Maar toch…..... Het zit zo; ik moest naar de huisarts voor een herhalingsrecept, voor mijn pillen tegen “vapeurs” en meer van dat soort ongemakken, die nu eenmaal  bij mijn leeftijd horen. (en ja, ik weet dat ze afgeraden worden, maar ik ben nu eenmaal eigenwijs!). Ik had het al een paar keer uitgesteld, wachtend tot ik misschien eens iets “kreeg” waarmee ik naar de dokter moest. Maar nee, ik ben verder “akelig gezond” . Dus om daar dan te gaan zitten in een wachtkamer vol hoestende, proestende en snotterende mensen alleen voor een papiertje, is niet echt een pleziertje te noemen. Dat je daar dan ook nog eens 25 € voor  betalen  moet, is dan helemaal teveel van het goede. Ik ben Nederlandse dus: ik bin zuunig, (dit om het cliché in ere te houden ;-). Vaak krijg je dan nog niet eens de gelegenheid om de stoel te verwarmen, zo snel dat de zaken worden afgehandeld. De dokter zou voor dat bedrag toch tenminste even mijn bloeddruk kunnen opnemen. “Pense tu”!  Niet nodig allemaal, ik ben cliënt geen patiënt. Maar het is niet daarom dat ik mij zo druk maak, hoewel? Het hoort toch al bij de aanloop naar mijn ergernis. Ik had dus eindelijk  besloten om eens te gaan.  En wel direct bij het begin van het spreekuur. De wachtkamer zat bomvol en er stonden zelfs een paar mensen in de gang. Allemaal zwak, ziek en misselijk.  Echt geduld heb ik niet, dus ik dacht, ik kom later wel terug, eerst maar boodschappen gaan doen. Zo gezegd zo gedaan, na een goed uur was ik terug, er zaten nog een paar mensen en er lagen interessante boekjes. Dus dan toch  maar eventjes wachten. Eindelijk zou het mijn beurt zijn, en daar komt een man binnen, zo een van het “rustieke soort”. Hoogstwaarschijnlijk  kwam hij ook nog eens net uit de kroeg, want er hing een enorme dranklucht om hem heen. Genoeg voor mij om bijna over mijn nek te gaan. Hij keek eens rond, en zei” Zo, ik ben nu aan de beurt”! De hele wachtkamer schoot meteen wakker. “Ja” zei de man “ik was hier al eerder, maar het was te druk”. Er kwam meteen tegensputterend commentaar. Want er waren er nog die al eerder waren geweest en later zijn teruggekomen. En in wachtkamers  gaat het nu eenmaal volgens het” ieder om de beurt principe”, en “opgestaan is plaats vergaan”.  Terwijl de man bezig was met ruziën ging de deur open naar de spreekkamer, het was eindelijk mijn beurt. De man maakte aanstalten om binnen te gaan, maar ik was net even sneller. “Salope” siste hij, tegen mij! Helemaal gratis en voor niets! Ik kreeg terstond een adrenaline stoot. “Wat is er?” vroeg de dokter. Deze keer had ik recht op een bloeddrukmeting, toch nog waar voor mijn geld.  

29-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

 CHAPITRE XXIII

-Bonjour, dit le petit prince.

-Bonjour, dit le marchand.
  C'était un marchand de pilules perfectionnées qui apaisent la soif. On en avale une par semaine et l'on n'éprouve plus le besoin de boire.

-Pourquoi vends-tu ça? dit le petit prince.

-C'est une grosse économie de temps, dit le marchand. Les experts ont fait des calculs. On épargne cinquante-trois minutes pas semaine.

-Et que fait-on des cinquante-trois minutes?

-On fait ce que l'on veut…

"Moi, se dit le petit prince, si j'avais cinquante-trois minutes à dépenser, je marcherais tout doucement vers une fontaine…"


Le petit prince
Antoine de Saint-Exupéry

27-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Warm vlees
in koelen bloede

zoekt kennis met
broodje tartaar

om samen oud mee
te worden

Uitjes geen
bezwaar

Jules  Deelder, Interbellum. Amsterdam 1987

26-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het is weer woensdag geweest. De dag dat mijn kleindochter bij mij is.  Ze is ondertussen 19 maanden, het babyachtige is er af. Het is een klein meisje, met een eigen willetje. Ze is in haar “nee” periode. het machtigste wapen ooit uitgevonden.  Op alles wat ik haar vraag is het “non”. (Wie weet is er in de toekomst nog een politieke carrière voor haar weggelegd. Ahum!)  Ik denk dat ze het gewoon een leuk woord vind. Ze zegt het te pas en te onpas, en in verschillende intonaties , Bij het aankleden, boodschappen doen is het “nee nee nee”, of “ikke doen”, “Moi moi” ! Zelfs als ik haar vraag:” Camille, wil je een koekje?” is het antwoord eerst : “Nòòòòn!”. Wanneer ik dan  de doos weer in de kast zit, kijkt ze beteuterd en roept “koek! Koek!”  Dierengeluiden doen wij trouwens  ook regelmatig,  zo doet een nederlandstalige koe ”boehhhh” en een franse “muehhhhhhh” en zo doet de ene kip “”tok tok” en  in de andere taal ”cot cot”. Het is maar een weetje. 

22-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Happy Blue Monday

Het zal volgens een wetenschappelijk onderzoek vandaag de meest deprimerende dag van het jaar zijn. De dag waarop veel mensen zich realiseren dat alles duurder is geworden. Dat de feestdagen voorbij zijn en dat ze vooral veel te duur waren. En dat er weer een zwaar jaar voor hen ligt. Uit datzelfde onderzoek zou eveneens gebleken zijn dat de jaarlijkse dipdag altijd op een maandag valt. Want de meeste mensen beschouwen de maandag als de vervelendste dag van de week.

Wat moet een mens nu met al die wijsheid. Wat is het nut van zo’n onderzoek? Ik heb in ieder geval geen zin in deze nationale dipdag. Iedere dag kan een dag zijn met rampen of geluk. Straks wordt deze 3^e maandag in januari nog gecommercialiseerd! Ik zie het al helemaal voor me. Een soort van St. Valentijn maar dan in het “blue”.

             Happy Blue Monday

19-01-2009 om 15:19 geschreven door Loewiesa

Levenskunst is niet alleen het doen van belangrijke dingen, maar ook het niet doen van onbelangrijke dingen.

17-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Quand je mets à vos pieds un éternel hommage,
Voulez-vous qu'un instant je change de visage ?
Vous avez capturé les sentiments d'un cœur
Que pour vous adorer forma le créateur.
Je vous chéris, amour, et ma plume en délire
Couche sur le papier ce que je n'ose dire.
Avec soin de mes vers lisez les premiers mots :
Vous saurez quel remède apporter à mes maux.

Alfred de Musset

Cette insigne faveur que votre cœur réclame
Nuit à ma renommée et répugne à mon âme.

George Sand

16-01-2009 om 09:51 geschreven door Loewiesa

Je wordt wakker, je wilt koffie zetten, je wilt je douchen, je wilt je tanden poetsen, maar er komt geen water uit de kraan. Je denkt natuurlijk eerst dat er iets is met de verwarmingsketel, dus je gaat eens naar de zolder. Niet dat dat veel zou oplossen. Want ik weet nu eenmaal helemaal niets van die ketels. Het lichtje brandt, de druk staat natuurlijk wel heel laag. Ondertussen zijn de buren al eens komen vragen,“of jij soms ook geen water hebt?” Later hoor je op de radio dat de hele streek rond La Louvière zonder water zit. Dat is zo al sinds zondagavond. Af en toe komt er weer eens een beetje water uit de kraan. Volgens de media zou het nu al in orde moeten zijn. Niet dus! Het water dat constant uit de bron leek te stromen. Blijkt ineens kostbaar, wanneer het er niet meer is. 

14-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

De schoolmeester,  Pseudoniem van Gerrit van de Linde.  1808-1858

Op weeskind

Welgestelde rijkaart, beschouw toch den arme als uw broeder.
Hier woont een behoeftig weeskind by zijn vader en moeder.

Ander

Deze vlijtige weesjongen doet boodschappen en draagt vrachtjens op zijn schouders,
Om een stukje brood te verdienen voor zijn behoeftige ouders.

Op bevangen zieketrooster, die van Leyden naar Den Haag moest

Daar ik een nat zeil heb, zoo ben ik bang,
Dat de weg eer te breed zal zijn dan te lang.

Op bochel

"Ieder heeft zijn gebreken,"
Zei een bochel, toen hy zijn eigen van achteren had bekeken.

Op dronkaart

Een dronkaart, van wien men niet leest,
Dat hy zijn neus tegen zijn achterhoofd heeft willen breken
Of zijn pijp aan een emmer water ontsteken,
Is in vele opinie nooit recht dronken geweest.

Op dood paard

V. Waarom wil een dood paard niet meer loopen?
A. Omdat men anders zoo veel doode paarden voor levendige zou verkoopen.

Op natte hondeneus

Waarom is een hond
Toch zoo gezond? -
Die er niet op gevat is,
Zegt: "Omdat zijn neus zoo nat is."
Doch iemand die logica leert,
Zegt terstond: "'t is juist omgekeerd.

Op blindeman

V. Wat is de reden, dat een Blindeman niet ziet?
A. Iemand die zien kan is de ware Blindeman niet.

Op vergevingsgezindheid

Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven,
Heel garen aan Piet alles vergeven
Wat hy jegens my heeft misdreven.
Maar zoo hy 't met exteroogen op mocht doen,
Dan wensch ik hem alle daag een wandeling in een naauwen schoen.

13-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik leef op Amsterdamse lucht
Vanaf mijn vroegste kindertijd
Ik raak het Amsterdams parfum
Zelfs in mijn dromen zelden kwijt
Die geur van olie, teer en touw
Van uitlaatgas en duivenstront
En zelfs als het een beetje waait
De adem van de havenmond

Mijn Amsterdam, mijn wereldstad
Ik ruik haast altijd jou erbij
Tot in den verste vreemde toe
Mijn eigen stinkstad aan het IJ
Mijn Amsterdam

Zo'n avond in de late herfst
Als ik gelukkig en alleen
Een rondje langs de grachten maak
En niets dan nevel om mij heen
Terwijl op ieder woonschip
Weer een kromme schoorsteen dapper rookt
Dan krijgt de mist de scherpe geur
Van kacheltjes op hout gestookt

Mijn Amsterdam, mijn warme jas
Ook als de winterkou me bijt
En alle nachten donker zijn
Dan walm je van geborgenheid
Mijn Amsterdam

De geur van de cacaofabriek
Hangt nog in sluiers om de dag
Dat ik in het Mirandabad
Mijn eerste grote liefde zag
Een echte man van vijftien jaar
Bij wie ik op de fiets daarna
De Amstel langs reed in een wolk
Van bitterzoete chocolade

Mijn Amsterdam, mijn tweede ik
Voor wie ik elke dag nog val
Mijn minnaar die mij nooit verlaat
Van wie ik altijd houden zal
Geen stad die zo de zinnen steelt
Geen stad die zo het hart versterkt
Geen stad brengt zo mijn hoofd op hol
Geen stad die zo bedwelmend werkt

Mijn Amsterdam, mijn roezemoes
Mijn onversneden eerste keus
Met veel meer body dan Bordeaux
En Jezus wat een mooie neus
Mijn Amsterdam

Jenny Arean. ( De dame zet zich schrap 1993)

09-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Natuurlijk ben ik niet helemaal ongevoelig voor koopjes. Ik ben per slot van rekening ook "maar een vrouw". Maar mij zul je niet tegen gekomen zijn, op de eerste dag  van de SOLDEN. Ik ben van mezelf al zot genoeg, ik hoef niet nog zotter te worden! Al die vrouwen die zich op zo’n eerste koopjes dag de winkels binnen worstelen, van zodra de deuren opengaan. Om maar als eerste in de rekken of in de bakken te kunnen graaien. Daarbij duwend en trekkend om toch maar vooral koopjes te kunnen weg graaien onder de neus van een ander. Soms vraag ik me trouwens af waar ze die troep vandaan halen die er soms hangt. Vaak gaan die koopjes om speciaal ingekochte partijen met heel vaak een etiketje “made in China”. Of gaat het om een speciale collectie ergens op een "achterkamertjesateliertje" in elkaar gezet door asielzoekers of andere onderbetaalde “stakkers”. Maar dat kan blijkbaar niemand iets schelen, vooral, als het koopje gedaan wordt in de een of andere dure winkel. Nee ik loop er niet echt warm van. Dit jaar schijnt het dus "anders" te zijn, als ik de berichten lees en de bijna publiciteit voor koopjes, hoor op de televisie. Ik heb dus  besloten om mij vandaag ook in de massa te storten en op koopjesjacht te gaan!

08-01-2009 om 08:35 geschreven door Loewiesa

De laatste tijd had ik het gevoel in het ritme van anderen te moeten leven. En daarom  had  ik mezelf, zo direct na de feestdagen  een "lummeldag" ingelast. Even voor de verduidelijking, dit heeft niets te maken met het een of ander balspel. Het gaat gewoon om helemaal heerlijk  niets doen, gewoon lekker luieren, beetje rondhangen, Lanterfanten dus. Lanterfanten is afgeleid van; ”Festina  Lente” en betekent : “Haast je langzaam” het  was de lijfspreuk van keizer Augustus. Lanterfanten is bewust niets doen, terwijl er voldoende te doen is, het is een keuze. Gewoon, de tijd de tijd laten. Je wordt er rustig van, je voelt je vrijer, je doet er nieuwe energie mee op en je kunt naderhand  weer beter denken.  Als ik trouwens de keuze had, dan werd ik in mijn volgende leven een ; EEN KAT! Dat zijn nu echt de perfecte lummelaars. Want wat doet zo’n kat nu eigenlijk, zo’n hele dag? Ik heb van mijn “rode jeweetwelkater” eens  een  studie gemaakt. Wanneer ik  s’ morgens  beneden kom, rekt hij zich eens uit en begint meteen zijn ontbijtje op te eisen. Dan gaat hij terug een beetje slapen, s’ middags doet hij terug z’n oogjes open om weer een beetje te eten. Daarna krult hij zich terug op de bank om weer een uurtje te gaan maffen. En dan wordt het interessant, hij begint met een beetje te stretchen, om daarna een wandelingetje te gaan maken. Als hij weer thuiskomt is hij helemaal  in voor een praatje en laat zich wat strelen. Dan gaat hij weer een hapje eten, nog een beetje strelen en  dan volgt er een uitgebreide lichaamsverzorging. Om 20.00 gaat hij terug naar bed. Na een lange vermoeiende dag! Ik heb de “kunst van het lummelen” nog niet tot in de perfectie onder de knie. Er is altijd wel een of ander storend element. Maar ik ben toch al een héél eind opde goede weg!

04-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Sommige mensen beginnen het nieuwe jaar met goede voornemens, stoppen met roken, stoppen met teveel  te drinken, stoppen met…………. Ik heb ze zo vaak, goede voornemens. En niet specifiek aan het begin van het nieuwe jaar. Soms zelfs elke dag; Een paar kilootjes  afvallen, zo direct na de feestdagen. Gezond(er) eten, meer bewegen. Ik ga eindelijk eens die foto’s inplakken, ik moet dringend die papierwinkel op orde brengen. Het lastige van goede voornemens, is dat je ze elke dag weer kunt hebben. Mijn voorraad goede voornemens raakt ook eigenlijk nooit op. En dan heb je natuurlijk ook nog de dingen in je leven die je helemaal niet zo gemakkelijk kunt veranderen omdat er andere factoren in het spel zijn, waar je helemaal niets aan kunt doen.  

02-01-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Hierbij wens ik de bezoekers van mijn blogje

Een hele fijne kerst

En het  allerbeste voor het nieuwe jaar !

Loewiesa

23-12-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

De examens van december zijn achter de rug. De uitslag zullen we pas in januari weten. Nu eerst vakantie. Zijn laatste examen was Nederlands. Mijn zoon is op Franstalig grondgebied geboren, en getogen. In tegenstelling tot zijn tweelingzusjes die zijn opgegroeid in de Druivenstreek. Waar ze tot hun negende op school zijn geweest.
Thuis werd er Nederlands met mij, en Frans met hun papa (die Franstalig is) gesproken. Toen ze 9 jaar waren, zijn wij verhuisd naar Wallonië, en zijn ze over gegaan naar Franstalig onderwijs. Het was hard leren geblazen, want ze waren dan misschien wel al bekend met de Franse taal, schrijven was iets anders. Met hulp van enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten zijn ze er gekomen, met extra lessen. Ze hebben de middelbare school zonder problemen doorlopen. En later het hoger onderwijs. Met mijn zoon “C’est une toute  autre histoire”. Van jongs af aan heeft hij bijna uitsluitend Frans gehoord. Ik was inmiddels al weer terug aan het werk en hij ging naar de crèche, later naar Franstalig onderwijs. Hoewel ik het toch altijd heb weten vol te houden om Nederlands tegen mijn kinderen te spreken, heeft het Frans de overhand gekregen. Mijn zoon geeft mij trouwens meestal antwoord in het Frans. Alleen met zijn grootouders spreekt hij Nederlands. Als wij  bv in Amsterdam zijn en hij wil een inlichting over het een of ander stapt hij zonder problemen op de verkoper af en stelt zijn vraag in het Nederlands. Dan denk ik; “Och ik moet mij geen zorgen maken, het zal wel in orde komen”. Mijn kleindochter komt elke woensdag bij mij. Ze is 18 maanden en begint haar eerste woordjes te zeggen: “bilinque” alstublieft! Ik spreek uitsluitend Nederlands met haar. Ook haar mama probeert het zo veel mogelijk vol te houden. En zelfs zoonlief doet mee. Er is hoop!!! Stilletjes hoor ik hem tegen zijn nichtje in het Nederlands babbelen. Het is ongelofelijk hoe snel een kind een taal kan aan leren. Zonder beschaamd te zijn om fouten te maken. Door de twee landstalen goed te spreken is ons wereldje verruimd. We kunnen met “iedereen” meespreken. Ik volg de “ Belgische Soaps” op de Vlaamse  en Franstalige tv zenders. Raak verward van al die Bullshit. En als Oranje wint:  Roep ik heel hard ”Hup Holland”!

22-12-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

De telefoon ging, het was  een verstopt  nummer, en dan begin ik me eigenlijk  al een beetje op  te ergeren. Meestal gaat het dan om zo’n irritant callcenter dat probeert je iets  aan te smeren. Gewoon zeggen dat je niet geïnteresseerd bent schijnt men niet te begrijpen, want ze bellen een uur er na rustig  weer terug. De laatste tijd probeer ik om net zo irritant te zijn als zij, en naar ik hoop nog erger.  Door zelf irritante vragen te gaan stellen. Niet aardig? Misschien zielig voor de medewerkers van zo’n callcenter? Ze doen immers  ook maar hun werk. Maar het helpt wel . Bovendien moeten ze mij niet bellen, als ik iets nodig heb bel ik zelf wel.

Maar dit belletje was dus geen callcenter, maar een kennis van vroeger en tevens de schoonmoeder van een van mijn dochters. Ik heb haar al jaren niet meer gezien of gehoord. En het liefst zou ik dat zo willen houden. De dame in kwestie zit namelijk met grote regelmaat  aan de fles. Met alle gevolgen van dien.  Het ene moment een best aardig  mens en het volgende moment een bijzonder leugenachtig en kwetsend persoon. Ik heb mijn lesje inmiddels geleerd.  Met de loop der jaren en door nare ervaringen met verslaafden wijzer geworden  loop ik dit soort mensen tegenwoordig  met een grote bocht voorbij. Het “Moeder Theresa gehalte” staat bij mij al een tijdje op een zeer laag pitje. En dat wens ik zo te houden.

Maar natuurlijk voelde ik me wel  een beetje  overvallen. Op zulke momenten vergeet ik  alles wat ik geleerd heb uit assertiviteit en communicatie cursussen .  We hebben wat beleefdheden uitgewisseld, zij al lallend, en ik me afvragend , wat is hier de bedoeling van?  Wat moet ze van me? Binnenkort is het kerstmis. Ze zit alleen. Haar eigen kinderen nodigen haar niet meer uit. Eigen schuld, dikke bult . Ze vroeg om mijn juiste adres om mij een kaartje te kunnen sturen….

18-12-2008 om 15:35 geschreven door Loewiesa

Af en toe zit er storing op. Dan heb ik beeld, maar geen geluid. Ik heb bij mijn exemplaar natuurlijk geen gebruiksaanwijzing gekregen.  In het begin als er eens storing was, probeerde ik hem wel eens met veel kunst en vliegwerk weer aan de praat te krijgen. Maar helaas, zonder resultaat. Als hij niet wil dan wil hij niet.  Op zulke momenten wens ik mijn exemplaar met "ses cliques et ses claques” naar de Mokerheide. Dat hij daar maar gaat zitten neuten, maar niet hier bij mij. Ooit heb ik gelezen waarom  een man wanneer hij gestrest  is dichtklapt en stopt met praten.  Het schijnt dat hij zijn rechterhersenhelft gebruikt om zijn problemen op te lossen, daarbij stopt hij met het gebruiken van zijn linkerhersenhelft waarmee hij luistert en spreekt.  Zijn hersenen kunnen maar één ding tegelijk.  Hiervoor zou het beroemde beeld “De Denker” van Rodin symboliek staan. Alleen op een rots, nadenkend over oplossingen en niemand mag hem daarbij helpen. Als vrouw mag je hem dan af en toe eens een kopje thee of koffie  en een koekje aanreiken. Tot het moment dat hij weer van zijn rotsje wenst neer te dalen. Nu zit hij dus op de Mokerheide op een héle hoge rots! En dat kopje thee? Dat komt hij zelf maar halen..........

14-12-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het moest een keer gebeuren. Ik woon inmiddels  13 jaar in dit huis, en al 13 jaar is het:  “zet maar op de zolder”!  Al die jaren verdwenen die overbodige spullen dus naar de zolder. Want wie weet konden we die spullen nog wel eens gebruiken!  Natuurlijk gebeurd dit nooit, maar je weet maar nooit.  En bovendien ik ben Nederlandse dus : “ik bin zuunig”

En zo had ik de zolder al mooi vol staan met allerlei overbodige dingen. Ik heb weer vele zaken terug gevonden waarvan ik dacht dat ik ze kwijt was of waarvan ik niet eens meer  wist dat ik ze ooit had gehad. Dozen met in krantenpapier verpakte glazen en serviesgoed nog uit een vorig leven.

Eerst die dozen en zakken maar mee naar beneden genomen en alles uitgezocht. Dat resulteerde in een grote doos met barbiespullen, poppenspullen en complete en  incomplete spellen en  puzzels, Dozen vol met speelgoed, Lego, Playmobiel. Dinkey Toys, Match boxes, leuk  trouwens om in een vitrine te zetten in de kamer van mijn zoon. Evenals het elektrische treintje dat nog van mijn broer geweest was.   

Een doos met video's. audiocassettes, Cd's die ze niet meer willen. cd roms van een verjaard besturingsysteem die je niet meer op XP kan instaleren. Computerboekjes,  een oude cursus van DOS die ik nog ooit gevolgd hebt. Grammofoonplaten.

Spullen waarvan ik  niet eens meer wist  dat ik  ze ooit gehad heb.

Een zak met lakens en handdoeken die daar is gedumpt toen wij in dit huis zijn komen wonen.  Een paar zakken met kleren die niet meer passen.

Allemaal naar de kledingcontainer.

Boeken, héél  veel boeken.

Archiefdozen met het school werk van de dochters, bewaard  voor een eventuele controle i.v.m. de erkenning van hun diploma. De inkt is zelfs al aan het vervagen.

Twee vuilniszakken en twee dozen met knuffelbeesten van de kinderen. echt, nog mooie dure knuffels. De komende tijd krijgt iedereen bij wie ik op kraamvisite ga, een knuffel voor zijn baby! Het zijn moeilijke tijden nietwaar en “ik bin zuunig”!

Een zak met  luchtmatrassen en slaapzakken. Die kunnen nog van pas komen. Mocht er nog eens iemand gaan kamperen!

Foto’s veel foto’s ! Die ben ik nu aan het uitzoeken en aan het ordenen. Ik heb me een paar fotoalbums aangeschaft.

Mijn trouwjurk, mijn bruidsboeket.   Herinneringen.

De hele zolder stond vol emoties.

11-12-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Inspiratie, soms heb je het, soms heb je het niet. Op sommige dagen heb je het ene idee na het andere, Soms komen de ideeën zo maar ineens op, bij het afwassen, of in de rij bij de kassa van de supermarkt. Het is meestal op dat soort saaie momenten dat ik vaak begin te fantaseren  over van alles en nog wat. Bij een saai  programma op de televisie, kunnen mijn gedachten ook nog al eens afdwalen. Ook het reizen met de trein werkt inspirerend. Maar er zijn zo van die dagen dan komt er gewoon helemaal niets. Rien de rien. Sommige mensen gaan bij gebrek aan inspiratie over tot sterk spul zoals drank of narcotica. Hun fantasie gaat dan zo met ze op de loop dat ze zelfs met dieren kunnen spreken. Ik hou het gewoon bij een blog pauze of misschien wel een blog stop. Ik ga me in de volgende dagen eens serieus bezig houden met een aantal  huishoudelijke taken die al weken, zo niet maanden op mijn “to do list” staan en waar ik gewoon niet toe kwam wegens geen tijd, (ook weer zoiets, want tijd maak je gewoon!) het was eerder; gewoon geen zin! Lekker opruimen. In de trend van Feng Shui En wie weet vind ik nog wat inspiratie, hier en daar verstopt achter een stofnest.

08-12-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa