Beste vrienden, wij moeten noodgedwongen een blogstop inlassen. Patty wordt morgen aan haar rug geopereerd en Freddy heeft intussen de zware last om voor zijn vijf kapoentjes te zorgen. Zodra het mogelijk is komen wij zeker weer.
In het leven zijn er momenten waarop we onze ouders heel erg missen. Die zou je dan uit je dromen willen laten opstaan om vervolgens stevig in je armen te houden !
Ik kraste je naam in een boom, hij groeide eruit, ik schreef hem in het zand, hij spoelde weg, ik schreef hem in mijn hart en daar zal hij altijd blijven...
Toch kunnen dieren 'spreken'.... Dat weet een ieder die wel eens een dier heeft aangekeken! Want in die ogen, elke kleur daar staat zoveel te lezen: Ze drukken vriendschap, liefde uit, het kan ook droefheid wezen omdat het dier heel goed beseft wat mensen harten voelen.... Ze dragen ons verdriet dan mee! Hun ogen zijn als poelen van helder water rein en klaar, ze kunnen smeken, vragen en lachen ook, als wij hen soms liefkozend, stoeiend plagen.... Een vriend die eerlijk is en trouw, ons volgt op onze wegen.... Wie met zo'n vriend het leven deelt heeft een groot GESCHENK gekregen
Je naam staat in de wolken, de wind waait het weg. Je naam staat in het zand, de zee spoelt het weg. Je naam staat in mijn hart en dat gaat NOOIT meer weg.
" />
