De stad ademt avond

 

Het geluid is gehaast.
De gevels geduldig.

Vensters vertellen hun verhaal.
Verleiden met groteske gebaren.

Duister daalt uit de hemel tot over de straten.
Ze gapen met open deuren en ramen.

Mensen vergapen zich aan uitgestalde waren.
Met uitgestelde betaling.

Ze lenen voor het geluk.
Een stuk uit hun leven.

 

 

De memoires van een stoel



Ik heb ze nooit geteld of opgemeten
die vele vlaktematen
en hun belendende percelen

zij die preuts of zonder gêne
mij het zicht ontnamen
ik heb ze plichtsbewust gedragen
meer zelfs, ook met verdriet verdragen

gebukt, gekraakt
onder hun sortiment gewicht
ja, soms was ik bijna gezwicht

ik ken ze ondertussen wel het geschuifel
van hun vertrouw'lijke verhalen
venuslicht of geil geladen
het vurige van vrouwelijke lippen
het macho wiebelen van mannelijke slippen

hun vreemde voeten
die elkaar zochten
ze krunkelden in felle bochten
rondom de taille van m'n poten
ik voelde mij in functie dan wel eens wanhopen

en kwelde mij met de illustere gedachte :
waarom ik een stoel
in keuken, living of paleissalon
dergelijk lichtzinnig leven leiden kon.

Waarom, o Meubelmaker,
heb JIJ mij op deze plaats gezet?
Had JIJ mij niet tot een hoger klasse kunnen meten!
Zoals die notoire nicht van mij :
dat somptueuze bed!

 

gisteren was het Allerheiligen

 

ze hebben zich weer begraven
de fleurige toeristen
in hun warm verlichte kisten

het kerkhof en z'n werkeloze doden
alleen gelaten
enkel de trouwe kraaien klagen

nog met hun verkilde buren
over de prijzige chrysanten

en dat ze vroeger
veel goedkoper waren



Pp

        Tu t'en vas ...

        Liefste, in welke tranen
        zal ik me kleden
        op het feest van je dood

        zal ik een lach
        om m'n schouders weven
        en drapeer ik een regenboog
        als voile voor m'n oog

        zet ik de wind
        als een hoed over je haren
        en laat ik de lucht
        het blauw van je lippen vegen

        misschien vergist hij zich nog wel
        de dood

        want op iedere bloem
        penseel ik de kleur van je naam
        in elk woord gesproken of geschreven
        fluister ik jouw ziel naar mijn hemel

        en in het graf van mijn geheugen
        beitel ik de eeuwige woorden:
        langer dan het leven 
        verder dan de dood

Pp